Chapter 144
နှစ်သစ်ကူးအတွက် အိမ်ပြန်ခြင်း
ကျန်းကျန့်က သူတို့ကို မငြင်းခဲ့ပေ။ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် စစ်ဆေးမေးမြန်းပြီးနောက် လူပေါင်း ဒါဇင်ကို ခန့်ထားလိုက်သည်။ အရာရာတိုင်းက တဖြည်းဖြည်း လမ်းကြောင်းမှန်ပေါ် ရောက်လာနေပေသည်။
ထို့နောက် ကျန်းကျန့် တချီသို့ ရောက်လာပြီးနောက် ကြုံဆုံရသည့် ပထမဆုံး နှစ်သစ်ကူး ရောက်လာခဲ့လေပြီ။
ကျန်းကျန့်က တစ်ကိုယ်တည်းနေခဲ့စဥ်တွင် နှစ်သစ်၏ အရေးကြီးမှုကို များစွာ အရေးမစိုက်ခဲ့ပေ။ သူက အရသာရှိသော ဟင်းချက်များ ဝယ်စားရုံကလွဲ၍ အခြားမလုပ်ခဲ့သော်လည်း ကျောက်လျူကမူ နှစ်သစ်ကူးကို များစွာ အလေးထားသည်။ သူက ပထမဆုံး ဘုရားရှင်ကို ပူဇော်ခဲ့ပြီးနောက် ဘိုးဘေးများကို ကန်တော့ကာ အဆုံးတွင် ကြီးကျယ်ခမ်းနားလှသော နှစ်သစ်စားပွဲကြီးကို ပြုလုပ်လေတော့သည်။
နှစ်သစ်အကြိုညတွင် ကျန်းကျန့်က သူ့လက်အောက်ငယ်သားများအား မည်မျှပင် ဖျစ်ညှစ်ရန် ကြိုးစားပါစေ သူတို့ကို အားလပ်ရက်တစ်ရက် ပေးခဲ့ပြီး တစ်နေ့လုံး အိမ်မှာပဲ နေခဲ့လေသည်။
ကျန်းကျန့်က မတိုင်မီက ကန်တော့ပွဲများကို အာရုံမထားပါသော်လည်း နှစ်သစ်ကူးညစာ စားပွဲကို စောင့်မျှော်နေဆဲ ဖြစ်သည်။ ကျောက်လျူနှင့် ထမင်းချက်လီတို့ ချက်ထားသော ဟင်းပွဲများမှာ သူ့ကို စိတ်မပျက်စေရပေ။ အထူးသဖြင့် ဝက်ခေါင်းနှပ် ဖြစ်သည်။ ၎င်းက အလွန်အမင်း မွှေးကြိုင်နေသည်ကို တွေ့ခဲ့ရသည်။
ကျန်းကျန့်က ဝက်ခေါင်းသားအတုံးလေးများကို အောင်အောင်မြင်မြင် စားနိုင်ခဲ့ပါသော်လည်း ကျောက်ကျင်းကောအား ဝက်နားရွက် တစ်ခုသာ ပေးခဲ့သည်။ ကျောက်ကျင်းကောက အသားမျိုးစုံကို စားဖူးခဲ့ပြီး ကြက်ဘဲနှင့် ငါးများလည်း မပြတ်လပ်သဖြင့် သူ့ကို အသားများများ စားခွင့်မပြုထားပေ။ ဝက်နားရွက်ကိုသာ တတိတိ ကိုက်ဝါးခိုင်းထားသည်။
"ဒီနှစ်တော့ ငါတို့မိသားစုရဲ့ ဘဝက ပိုပိုပြီး ကောင်းလာတာပဲ" ညစာစားပြီးနောက် ကျန်းရှောင်မိန်၊ ထမင်းချက်လီနှင့် အခြားသူများ ပြန်သွားကြသောအခါ ကျန်းကျန့်၊ ကျောက်ကျင်းကော၊ ကျောက်ဖူကွေ့နှင့် စိတ်ခံစားချက်များ ပြည့်နှက်ကာ ပြောဆိုနေသည့် ကျောက်လျူတို့သာ ကျန်နေလေတော့သည်။
"နောက်ဆို ပိုပိုပြီး ကောင်းလာဦးမှာပါ" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။
'"နောင်များမှာလည်း ပိုပိုပြီး ကောင်းလာမှာ" ကျောက်ဖူကွေ့က ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် သံယောင်လိုက် ပြောလိုက်ပြီးနောက် အနီရောင်စာရွက်ဖြင့် ထုတ်ထားသော စက္ကူအိတ်လေးတစ်ခုကို ရုတ်တရက် ထုတ်ယူလာပြီး ကျန်းကျန့်ကို ပေးလိုက်သည်။
"ဒါက ဘာလဲ" ကျန်းကျန့်က အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားသည်။ ဒါက နှစ်သစ်ကူး မုန့်ဖိုးလား... သူ့အရွယ်ဆို နှစ်သစ်ကူးအကြို မုန့်ဖိုးပေးစရာ မလိုတော့ဘူးလေ...
"စာအိတ်နီလေ" ကျောက်ဖူကွေ့က ဆိုသည်။ "ဒါက မင်းတို့ လက်ထပ်ပြီး ပထမဆုံး နှစ်သစ်ကူးဆိုတော့ မင်းကို အနီရောင် စာအိတ်တစ်အိတ် ပေးချင်လို့" စကားပြောပြီးနောက် နေရခက်စွာဖြင့် သူ့ပါးစပ်ကို တင်းတင်းပိတ်ထားလေသည်။ စာအိတ်ထဲမှ ငွေမှာ စင်စစ်တွင် ကျန်းကျန့် သူ့ကို ပေးထားသောငွေသာ ဖြစ်သည်။
ဆယ်စုနှစ်များစွာ စာအိတ်နီမရခဲ့ဖူးသော ကျန်းကျန့်မှာ ရုတ်တရင် စာအိတ်နီတစ်ခု ရခဲ့ပြီး ထိုခံစားချက်မှာလည်း... အင်း... ဆိုးတော့ မဆိုးပါဘူးလေ...
ဟယ့်ရှီရွာက နှစ်သစ်ကူးအကြိုညကို မအိပ်ဘဲ စောင့်ကြသည့် ဓလေ့မျိုး မရှိဘဲ ညနက်သန်းခေါင်အချိန်ကိုပင် မသိခဲ့ပါပေ။ ထို့ကြောင့် ယေဘုယျအားဖြင့် နှစ်သစ်ကူးအကြို ညစာစားပြီးနောက် လူတိုင်းက အိပ်ရာ ဝင်သွားကြမည် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း နှစ်သစ်ကူး ပထမရက်တွင် လူတိုင်းက စောစောထကြလေသည်။
ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကို အခန်းထဲသို့ ပြန်ခေါ်သွားခဲ့ပြီး သူ့လက်ထဲမှ စာအိတ်နီကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဖွင့်ပြီးနောက် ၎င်းက ငွေစ မဟုတ်ဘဲ ရွှေဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ကျောက်ဖူကွေ့နှင့် သူ့ဇနီးတို့ကို သူပေး ထားဖူးသည့် ပိုက်ဆံအားလုံးမှာ ငွေများသာ ဖြစ်သဖြင့် ကျောက်ဖူကွေ့တစ်ယောက် စီရင်စုမြို့သို့ သွားကာ သူ့ကို ပေးရန်အတွက် လဲလှယ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်မည်ဟု ခန့်မှန်းမိလိုက်သည်။ ကျန်းကျန့်က ၎င်းကို ဘေးတွင် ထားလိုက်ပြီး ရှေးခေတ်သို့ ကူးပြောင်းလာရသည်ကလည်း သိပ်မဆိုးဟု ထပ်ပြီး ခံစားလိုက်ရသည်။ ဤနေရာ၌ အခက်အခဲများ ရှိနေသော်လည်း အနည်းဆုံးတော့ သူ့မှာ မိသားစု ရှိနေသေးသည်။
ထိုညတွင် ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောအပေါ် မည်သည်ကိုမှ မလုပ်ခဲ့သော်လည်း သူ့ဗိုက်လေးကို ထိကာ နှစ်ယောက်လုံးအိပ်မောကျသွားသည်အထိ အတော်ကြာကြာ စကားပြောခဲ့လေသည်။
နောက်တစ်နေ့တွင် ဗျောက်အိုးများ၏ အသံကြောင့် နိုးလာခဲ့ကြသည်။ ဤခေတ်တွင် ဗျောက်အိုးများ ရှိနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း ဟယ့်ရှီရွာသားအများစုက ၎င်းကို မဝယ်ရန် မတတ်နိုင်ကြပေ။ ယခင်နှစ်များတွင် ကျောက်တဟူ၏ မိသားစုကသာ ဗျောက်အိုးများ ဖောက်ခဲ့သော်လည်း ယခုနှစ်တွင် ကျောက်မိသားစုက ပိုများသော ဗျောက်အိုးများ ဖောက်ပေလိမ့်မည်။
သူတို့ကို နိုးထလာစေသည်က ဗျောက်အိုးများ၏ အသံ ဖြစ်သည်။
ကျန်းကျန့်က အတော်လေး နောက်ကျနေလောက်ပြီဟု တွေးမိသဖြင့် ဆူညံသံများ ကြားသောအခါ အပြင်ဘက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပါသော်လည်း ကောင်းကင်ကြီးက မဲမှောင်နေဆဲ ဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ တစ်ခဏမျှ ပြောစရာစကား မရှိ ဖြစ်သွားလေသည်။
"ဗျောက်အိုးကို စောစော ဖောက်လေလေ မိသားစုက ဒီနှစ်မှာ ပိုပြီး ကြွယ်ဝချမ်းသာလာလေလေပဲတဲ့... အဖေက အိပ်တောင်မအိပ်ခဲ့ဘူး ထင်တယ်" ကျောက်ကျင်းကောက ပြောလိုက်သည်။
"ကိုယ်သွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်" ကျန်းကျန့်က ကျောက်လျူ သူ့အတွက် လုပ်ပေးထားသည့် ဂွမ်းကပ်ဘောင်းဘီနှင့် ဂွမ်းကပ်အပေါ်ထပ်အင်္ကျီတို့ကို ဝတ်လိုက်ပြီး တံခါးကို ဖွင့်ကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် ကျောက်ဖူကွေ့က ပိုးစာကိုင်းတစ်ခုအား မီးညှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူက ဗျောက်အိုးများနှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ရပ်နေပြီး ဒုတိယတစ်ခုကို မီးထွန်းတော့မည့်ပုံပါပင်။ သို့သော်လည်း အေးနေပြီး လေကလည်း တိုက်ခတ်နေသောကြောင့် ပိုးစာကိုင်းက မကြာမီပင် မီးပြန်ငြိမ်းသွားသဖြင့် ဗျောက်အိုးကို မီးမညှိခင် ၎င်းကို အနီးအနားရှိ မီးပုံ၌ မီးပြန်ညှိလိုက်ရသည်။
"အဖေ... ကျွန်တော် လုပ်လိုက်မယ်" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။ ဤခေတ်မှ ဗျောက်အိုးများက နောက်ပိုင်းမျိုးဆက်များလောက် မကောင်းပေ။ ကျောက်ဖူကွေ့က ထိုသို့ လုပ်နေသော်လည်း ဒုတိယတစ်ခုကို မီးညှိနိုင်ရန်အတွက် အချိန်မည်မျှ ကြာလိမ့်မည်ကို မသိပါပေ။
ကျောက်ဖူကွေ့က ကျန်းကျန့်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အတွက် အလွန် စိတ်သက်သာရာရသွားသည်။ သူက ပိုးစာကိုင်းကို ကျန်းကျန့်ထံသို့ ပေးလိုက်ချင်သော်ငြား ကျန်းကျန့်က ဗျောက်အိုးဖောက်ရန် သူ သုံးနေသည့် ပိုးစာကိုင်းကို ယူမည့်အစား နေရာလွတ်တွင် ရှိနေသည့် ဗျောက်အိုးကို သွားယူလိုက်ပြီး မီးထဲသို့ တိုက်ရိုက်ပစ်ထည့်လိုက်လေသည်။
ကျောက်ဖူကွေ့: “. . .” သူဒီနည်းကို ဘာလို့ မစဥ်းစားမိပါလိမ့်...
ကျောက်ဖူကွေ့က မီးထဲတွင် ပေါက်ကွဲနေသည့် ဗျောက်အိုးကို တွေ့လိုက်ရချိန်တွင် အနည်းငယ် တုံးအသွားသည်ဟု ခံစားချက်ရလိုက်သည်။ သူတို့ အချင်းချင်း နီးကပ်မနေကြလျှင်တောင် ပုံကြီးချဲ့ မြင်တွေ့နိုင်ဆဲ ဖြစ်သည်။
ကျောက်ဖူကွေ့: “ . . .”
မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ အဆုံးတွင် သူတို့က ကျန်းကျန့် ဝယ်လာခဲ့သော ဗျောက်အိုးများအားလုံးကို ဖောက်ပြီးသွားလေပြီ။ သူတို့ဘက်မှ ဗျောက်အိုးဖောက်သံများ ပြီးဆုံးသွားပြီး မကြာမီမှာပင် ကျောက်တဟူ၏ မိသားစုအိမ်မှ ဗျောက်အိုးဖောက်သံများကို ကြားလိုက်ရသည်။
နှစ်သစ်ကူး ရောက်ရှိလာချေပြီ။
ဤနှစ်တွင် ဟယ့်ရှီရွာ၌ နှစ်ကြိမ် နှင်းကျခဲ့ပါသော်လည်း မြေပြင်ပေါ်၌ နှင်းများ ရှိမနေခဲ့ပေ။ နောက်တစ်နေ့တွင် နှင်းများ အရည်ပျော်သွားပြီး ဟယ့်ရှီရွာသားများအပေါ် ၎င်း၏ သက်ရောက်မှုက မိုးထက် မသေးနိုင်ပါပေ။
နှစ်သစ်ကူးပြီးနောက် ရာသီဥတုက အလွန်ကောင်းနေသည်။ လနှစ်သစ်ကူး၏ တတိယနေ့တွင် ကျန်းကျန့်က သူ့လူများအားလုံးကို ပြန်ခေါ်ကာ သူတို့၏ လေ့ကျင့်ရေးကို ပြန်ဆက်စေခဲ့သည်။ ခေတ်သစ်တွင် ထိုကဲ့သို့သော အပြုအမူမျိုးကို လူသားချင်းစာနာခြင်းမရှိဟု ပြောကြမည် ဖြစ်သော်လည်း ဤခေတ်တွင်မူ မည်သူကမှ ထိုအကြောင်းနှင့် ပတ်သက်၍ တစ်ခုခု မှားနေကြောင်း
မတွေးခဲ့ကြပေ။
အမှန်တွင် ကျန်းကျန့်က သူ့လူများကို နှစ်သစ်အတွက် အဝတ်သစ်တစ်စုံ ပေးခဲ့လေသည်။
ထို့ကြောင့် လနှစ်ကူး၏ တတိယနေ့မှာပင် ဟယ့်ရှီရွာ၏ ဤဘက်ပိုင်း၌ တစ်ထပ်တည်း တူသည့် အပြာရင့်ရောင် ဝတ်စုံများ ဝတ်ထားသည့် လူတစ်စုက "တစ်၊ နှစ်၊ သုံး၊ လေး" ဟု အော်ကာ ရွာ၏ လမ်းတလျှောက် ပြေးလွှားနေကြသည်ကို မကြာခဏ တွေ့နိုင်ပေမည်။
ထိုလူများထဲမှ အများစုမှာ ဟယ့်ရှီရွာမှ မဟုတ်ကြဘဲ သူတို့အများစုမှာ ကျန်းကျန့် ဝယ်ထားသောမြေတွင် အလုပ်လုပ်နေကြပြီး ပင်လယ်ဓါးပြထံမှ ကယ်တင်ခံထားရသူများ ဖြစ်ကြပေသည်။ အချိန်တစ်ခုလောက်ထိ ဟယ့်ရှီရွာက ယခင်ကထက် ပို၍ အသက်ဝင်နေခဲ့လေသည်။
ကျန်းကျန့်က သူ့လူများကို လေ့ကျင့်နေပြီး သူ့ထံတွင် လုပ်စရာ မရှိပါက ကျောက်ကျင်းကောကို စစ်ဆေးရန်အတွက် အိမ်အတွင်းသို့ ဝင်သွားလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ကျောက်ကျင်းကောက အိမ်ထဲတွင် မနေချင်တော့ဘဲ ထိုအစား ကျောက်မိသားစုအိမ်အနီးမှမြေကို ဆွရန်သာ ကူညီပေးချင်ခဲ့သည်။
ပထမတွင် ကျန်းကျန့်က အနည်းငယ် စိုးရိမ်နေပြီး ထိုသို့ မလုပ်စေလိုပါပေ။ သို့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် ရွာထဲမှ ကိုယ်ဝန်ရှိနေသည့် မိန်းမတစ်ယောက်က မြေတူးဆွနေဆဲ ဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်ရသောအခါ ကျောက်ကျင်းကောကို ထိုသို့ မလုပ်ရန် မတားခဲ့တော့ပေ။ သို့သော်လည်း ကျောက်ကျင်းကော သူ့အိမ်ဘေးမှ မြေကို ဆွပေးပြီးသွားပြီး ကျန်းကျန့်ဝယ်ထားသည့် နောက်ထပ်မြေနေရာသို့ သွားချင်သည်ဟု ပြောသောအခါ ကျန်းကျန့်ထံမှ အတားခံလိုက်ရလေသည်။
"ကျင်းကော... ဘာမှ လုပ်စရာ မရှိရင် အုတ်ဖုတ်တဲ့ နေရာမှာ ကိုယ့်ကို ကူပြီး စီမံပေးပါလား"
ကျန်းကျန့် ခေါ်လာသည့် လက်မှုပညာသည် နှစ်ယောက်က ပထမဆုံး အုတ်ဖိုတစ်ခု ဆောက်ပြီးသွားပြီး အရည်အသွေး မမီသည့် ထုတ်ကုန် တစ်သုတ်ကို ဖုတ်ပြီးသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်ကာ ၎င်းတို့ အများစုကို ရွာထဲက ကလေးများက ယူသွားကြလေသည်။ ထိုကလေးများမှာ ကျောက်တုံးတစ်တုံးဖြင့်ပင် အချိန်အတော်ကြာ ကစားလေ့ရှိကြသဖြင့် ရှားပါးလှသော အုတ်များကို ရလာကြသောအခါ ထိုအုတ်များကို ဘီးပုံစံ ထွင်း၍ ဆော့ကစားချင်ကြလေသည်။ သို့သော်ငြား ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ပြုလုပ်ထားသည့် အုတ်စိမ်းများမှာ ဘီးများ ဖြစ်အောင် အရောင်တင်၍ ရသော်လည်း အညီအမျှ အပူပေးထားခြင်း မဟုတ်သည့် ထိုတဝက်တပျက် အနီရောင်အုတ်များမှာ မပြုလုပ်နိုင်ပါပေ။ အဆုံးတွင် သူတို့က အုတ်ကျိုးအချို့ကိုသာ ရရှိခဲ့ကြသည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် ထိုအုတ်ကျိုးများမှာလည်း ရွာသားများထံမှ ကောက်ယူခံလိုက်ရလေသည်။ သူတို့က ၎င်းကို ရွှံ့စေးဖြင့် ရောကာ ကြက်ခြံနှင့် ဝက်ခြံများ တည်ဆောက်ရန် ရည်ရွယ်ထားကြခြင်းပင်။
"ကောင်းပြီလေ... ကျွန်တော် ကြည့်ပေးမယ်" ကျောက်ကျင်းကောက ခေါင်းငြိမ့်ပြကာ ချက်ချင်း ထွက်သွားလေတော့သည်။
ကျောက်ကျင်းကောက အုတ်ဖိုထံ သွားနေစဥ် ကျန်းကျန့်က သူ့လူများ လေ့ကျင့်နေသည်ကို မျက်စိမလွှဲစတမ်း စောင့်ကြည့်နေသည်။ သူက လူတစ်စုကို ရှာ၍ တူးမြောင်းဘေးမှ မြေကို တူးကာ လှေပေါင်းများစွာ ဆိုက်ကပ်နိုင်သည့် လူလုပ်လှေဆိပ်တစ်ခု လုပ်ရန် ခိုင်းစေထားသည်။
၎င်းက စီမံကိန်း အကြီးကြီးဖြစ်သော်လည်း နှောင့်နှေးမနေဘဲ ကုန်ကျငွေကလည်း ကျန်းကျန့်မျှော်မှန်းထားသည်ထက်ပင် လျော့နည်းနေသေးသည်။
ထိုလုပ်ငန်းစဥ် လျင်မြန်စွာ ဖြစ်ပေါ်လာရခြင်း၏ အကြောင်းရင်းမှာ ကျန်းကျန့်က ဟယ့်ရှီရွာနှင့် ဘေးရွာမှ လူများကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးစေရန်အတွက် ငွေပေးချေကာ ငှားရမ်းခဲ့ခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။
ကျန်းကျန့်က လူတစ်ယောက်အတွက် ကြေးပြား20နှင့် ထမင်းတစ်နပ် ကမ်းလှမ်းခဲ့သည်။ ကျန်းကျန့် အဆိုပြုထားသော ထိုအခြေအနေက ဟယ့်ရှီရွာသားများနှင့် ဘေးရွာတစ်ဝိုက်မှလူများကို ဆွဲဆောင်မိသွားစေပြီး လူတိုင်းက သူ့အတွက် အလုပ်လုပ်ပေးရန် အလုအယက် ဖြစ်လာကြလေသည်။
ကြေးပြားနှစ်ဆယ်က ဝက်သား ကီလိုဝက်ကိုသာ ဝယ်နိုင်ပါသော်လည်း လူအများစုက ကျေးလက်တွင် ငွေရနိုင်မည့်နေရာမရှိကြပါချေ။ ထို့အပြင် ယခုအချိန်က အညှောင့်ထွက်စ ကောက်ပဲသီးနှံများကို ကြည့်ကာ စိတ်အေးလက်အေး ဖြစ်ရမည့် အချိန်လည်း မဟုတ်ပေ။ ရိတ်သိမ်းစရာလည်း ရှိမနေဘဲ ဤအချိန်က နွေဦးကာလ အစာပြတ်လပ်ချိန် ဖြစ်ပေသည်။ မြေတူးရုံမျှဖြင့် ထမင်းတစ်နပ် စားရမည့်အပြင် ကြေးပြားနှစ်ဆယ်လည်း ရနိုင်သေးသဖြင့် အတော်လေး ကောင်းမွန်ပေသည်။ အနီးအနားမှ ရွာသားများကလည်း အချင်းချင်း အပြေးပြောဆိုလုနီးနီး ဖြစ်ကာ ကျန်းကျန့်အတွက် အလုပ်လုပ်ပေးရန် တိုးဝှေ့နေကြလေသည်။
တစ်နေ့ကို ငွေစလေးစ သုံးရုံမျှဖြင့် လူပေါင်းနှစ်ရာကို ငှားရမ်းနိုင်ပြီး ထိုလူနှစ်ရာကလည်း အလုပ်ဖြုတ်ခံရမည်ကို ကြောက်သဖြင့် ကြိုးစားပမ်းစား အလုပ်လုပ်ကြသည်။ထို့ကြောင့် သူဆန္ဒရှိနေလျှင်တောင် သင်္ဘောဆိပ် ဆောက်လုပ်ရေးကို အရှိန်နှေးသွားစေရန် ခက်ခဲနေလေသည်။
ကျန်းကျန့်က အနီးအနားရွာက ရွာသားများကို ငှားရန်အတွက် ငွေသုံးခဲ့သဖြင့် ကျောက်ကျင်းကောကလည်း တစ်ထပ်တည်းပင် လုပ်ဆောင်ခဲ့လေသည်။
နောက်ထပ်များစွာသော အုတ်ဖိုများကိုလည်း တည်ဆောက်ပြီး ဖြစ်၍ ပိုများသော စမ်းသပ်ချက်များကို လုပ်ဆောင်နိုင်တော့မည် ဖြစ်သဖြင့် ပိုများသော အုတ်များကိုလည်း ဖုတ်နိုင်ပေမည်။ သို့သော် ထိုနည်းဖြင့် ထင်းနှင့် အုတ်များမှာ မလုံလောက်နိုင်သေးပေ။
ကျောက်ကျင်းကောက ရွာထဲမှ အမျိုးသမီးများ၊ ကောများနှင့် ကလေးများကို အုတ်ဖုတ်ရာတွင် ကူညီစေခဲ့သည်။ သူတို့ မည်မျှ လုပ်ထားသည့်အပေါ် မူတည်၍ ပေးချေမည် ဖြစ်ပြီး ကောင်းကောင်း မလုပ်ပါကလည်း ငွေပေးမည် မဟုတ်ပေ။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ထင်းများကိုလည်း ဝယ်ယူနေခဲ့သည်။ ဤနည်းဖြင့် ချက်ချင်းလက်ငင်းပင် အုတ်နှင့် ထင်းများ ပြတ်လပ်မှု မရှိတော့ပေ။ ဟယ့်ရှီရွာ၌ ထင်းများစွာ မရနိုင်သဖြင့် လူအချို့က ပြင်ပသို့ ထင်းဝယ်ထွက်ကာ ကျောက်ကျင်းကောထံ ပြန်ရောင်းကြသည်။ အမြတ်ငွေကို သူတို့က ရရှိပေသည်။
မသိလိုက်မသိဘာသာဖြင့်ပင် ကျန်းကျန့် ဤနေရာသို့ ရောက်လာခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်ပြည့်သွားလေပြီ။ ကျန်းမိသားစုအကြောင်း လူများက ပြောဆိုနေကြသည်ကို နားစွန်နားဖျားကြားမှသာ ရုတ်တရက် သတိရမိသွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ကျန်းကျန့်အတွက် စိတ်ပျက်စရာ ကောင်းသော လူများကို ငှားရမ်းရန် မဖြစ်နိုင်လေရာ ကျန်းများကို မငှားချင်ခဲ့ဖြင့် သံသယဖြစ်စရာ မလိုအောင်ပင် ကျန်းမိသားစုကို ပို၍ပေါက်ကွဲသွားကြစေသည်။
ထိုအခိုက်မှာပင် ကျန်းမိသားစု၌ တစ်စုံတစ်ခု ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။
ပထမတွင် ကျန်းမိသားစုသည် သူတို့၏ မြေများကို ရောင်းချစဥ်က ထိုငွေမှာ အကြွေးပေးရန်အတွက်နှင့် ကျန်းချောင်ရှန့် စီရင်စုမြို့တွင် အလုပ်ရှာရာ၌ အကူအညီပြုရန် ဖြစ်သည်။ ကျန်းချောင်ရှန့်က သူ့မိသားစုထံမှ ငွေတောင်းခဲ့သည့်အတွက် ကျန်းချောင်ဝမ်ကလည်း စီးပွားရေးလုပ်ရန် ငွေစလေးဆယ် တောင်းခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ကျန်းချောင်ဝမ်က ငွေများအားလုံးကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီး ကျန်းချောင်ရှန့်ကလည်း စီရင်စုမြို့တွင် အလုပ်ရခဲ့ပြီဟု ပြောခဲ့ပါသော်လည်း... အိမ်ကို ကြေးတစ်ပြားမှ ပြန်ယူမလာခဲ့ဖူးပေ။
နှစ်သစ်၏ အစပိုင်းမှာပင် ကျန်းချောင်ဝမ်နှင့် ကျန်းချောင်ရှန့်တို့ကြား အငြင်းပွားမှုတို့က ပိုပိုပြီး ပြင်းထန်လာချိန်တွင် ကျန်းချောင်ဝမ်က ကျန်းချောင်ရှန့်နောက် လိုက်ကြည့်လိုက်သောအခါ... ကျန်းချောင်ရှန့်က အလုပ်လုံးဝ မသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူက အခန်းငယ်လေးထဲတွင်သာ ပုန်းနေပြီး တစ်ခါမှ အပြင်ထွက်မလာခဲ့ပေ။
ကျန်းချောင်ရှန့်က စီရင်စုမြို့တွင် အလုပ်လုံးဝ ရှာ၍မရခဲ့ပုံပါပင်။ သို့သော်လည်း သားသတ်သမားကျန်းနှင့် အဘွားကြီးကျန်းတို့က လယ်ထဲတွင် အလွန်အလုပ်များနေကြသဖြင့် သူသာ အလုပ်မရှာနိုင်ပါက သူ့ကို လယ်ထဲတွင် အလုပ်လုပ်စေချင်ကြပေလိမ့်မည်။ ထိုသို့မဟုတ်လျှင် ရွာသားများက သူ့အား အထူးတဆန်း ကြည့်လာကြမည်ကို တောင့်မခံနိုင်ပါပေ။
သူက တစ်ခဏမျှ အချိန်ဆွဲထားချင်ခဲ့သည်။ ထိုမှသာ သူလုပ်နိုင်သည့် အလုပ်များ ရှာရန်အတွက် အချိန်ပိုရမည် ဖြစ်သည်။ ထိုအကြောင်းကို တွေးတောကြည့်ပြီးနောက် အဆုံးတွင် ထိုနည်းလမ်းအတိုင်း လိုက်ကာ အလုပ်ရှာတွေ့ပြီဟု လိမ်ညာ၍ သားသတ်သမားကျန်းထံမှ ပိုက်ဆံတောင်းလာခဲ့သည်။ ထို့နောက်တွင် သူက စီရင်စုမြို့တွင်နေကာ အလွယ်တကူ အလုပ်ရှာနိုင်မည် ဖြစ်သည်။
ကျန်းရှောင်ရှန့်က ဆန္ဒရှိသည့်အတိုင်း ငွေရခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် သေလမ်းဆုံးသို့ လျှောက်ရတော့မည် ဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်ရလေသည်။
သူက လိမ်ညာကာ အလုပ်ရှာတွေ့ပြီဟု ပြောခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း လမ်းများတွင် လျှောက်ကာ အလုပ်မရှာနိုင်ပေ။ မဟုတ်ရင် ဟယ့်ရှီရွာသားတွေ ဒါမှမဟုတ် သူ့ကို သိနေတဲ့ သူတွေ သူ့ကို မြင်သွားကြရင် သူဘယ်လိုလုပ်ရပါ့...
