MM Story Teller

Chapter 10

Viewers 14k

Chapter 10 : ဒါ ဘယ်သူလုပ်ခဲ့တာလဲ

ချောင်ဝေ့မင်သည် ကျင်းယွင်ကျောင်းကို ရိုက်လိုက်စဥ်က အားအများကြီးသုံးခဲ့သည်။ အကယ်၍ သူမသည် ငယ်စဥ်ကတည်းက ဤမျှပြင်းသော အားနှင့် တစ်ခါမှ အရိုက်မခံဖူးခဲ့ပါက ခံနိုင်ရည်ရှိမည်မဟုတ်ပေ။ လွန်ခဲ့သော နှစ်ရက်အတွင်း သူမ၏ပါးပေါ်ရှိ ဒဏ်ရာကို ဘာမှမလုပ်ခဲ့သည့် အကြောင်းရင်းမှာ ဆရာမအား ထိုဒဏ်ရာကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်စေချင်၍ ဖြစ်၏။

နေရာလွတ်နယ်မြေထဲတွင်နေလျှင် နာကျင်မှုဒဏ် လျော့ပါးသွားသော်လည်း သူမ၏ဒဏ်ရာကတော့ အခြေအနေမပြောင်းလဲဘဲ ကျန်နေခဲ့၏။ ထို့ကြောင့် ၎င်းကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်နေရခြင်းပင်။

"ဆရာမ သောကြာနေ့တုန်းက လမ်းသရဲတစ်စုက ကျွန်မကို ဟန့်တားခဲ့ကြပါတယ်။ သူတို့က ကျွန်မကို ဝိုင်းထားပြီး ဆက်သွားခွင့်မပြုခဲ့ဘူး။ သူတို့က ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိပဲ ကျွန်မနဲ့ ရင်းနှီးချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့ကြပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်မကို လမ်းကြားတစ်ခုထဲ ဆွဲခေါ်သွားပါတယ်။ တကယ်လို့ အဲဒီနေရာကို ရဲတစ်ယောက်သာ ဖြတ်မသွားခဲ့ရင် ကျွန်မ ဘာဖြစ်သွားမယ်ဆိုတာ မသိတော့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် သူတို့ရဲ့ပစ်မှတ်ဖြစ်သွားရတာ ကျွန်မက ကံဆိုးလို့ လို့ပဲမှတ်ပါတယ်။ အဲဒီလမ်းသရဲတွေကလွဲရင် ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်မတင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သူက ကျွန်မအကြောင်း ကောလဟာလတွေ ဖြန့်ထားမှန်း မသိဘူး၊ ကျွန်မက သူတို့နဲ့အိပ်ခဲ့တယ်ဆိုပြီး ပြောနေကြတာ။"

"မင်းကို ရိုက်တာ သူတို့တွေလား။"

ဆရာမကျင်က မျက်မှောင်ကြုတ်၍ မေးလာသည်။

သူမ၏ဒဏ်ရာမှာ သေးပုံမပေါ်ပေ။ နှစ်ရက်သုံးရက်ခန့် ကြာသွားပြီဖြစ်သော်လည်း ဒဏ်ရာက နီရဲကာ ယောင်ယမ်းနေဆဲဖြစ်ပြီး ပွန်းပဲ့ထားသည့်

လက္ခဏာများပါ ရှိနေသည်။ ၎င်းရိုက်ချက်တွင် ထည့်ထားသော အားမှာ မသေးကြောင်း ပြောနိုင်၏။

"မဟုတ်ပါဘူး...အဲဒီလူတွေက ကျွန်မကို ခြောက်လှန့်ဖို့ပဲ ကြိုစားခဲ့ကြတာရယ်၊ အဲဒီနောက် ကျွန်မ သတိလစ်သွားခဲ့တာ၊ ဒီဒဏ်ရာက..."

ကျင်းယွင်ကျောင်း၏အမူအယာတွင် ဝမ်းနည်းသည့် အရိပ်အယောင်များ ဖြတ်ပြေးသွားပြီး သူမက ဆက်ပြောလာသည်။

"ကျွန်မရဲ့အဖေဆီကပါ။"

သူမ ပြောပြီးသည်နှင့် ထိုနေရာတွင် ရှိနေသော ဆရာဆရာမများအားလုံး လန့်ဖျပ်သွား၍ ကျောထဲက စိမ့်တက်သွားကြ၏။

ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် တစ်ကျောင်းလုံးတွင် အတော်ဆုံးကျောင်းသူဖြစ်သည်။ သူမ၏မိသားစုအရေးကိစ္စများအားလုံးနီးပါးကို စေ့စေ့စပ်စပ် စုံစမ်းထားရသောကြောင့် သူမတွင် ချောင်ဝေ့မင်ဟုခေါ်သော ပထွေးတစ်ယောက်ရှိကြောင်း သူတို့အားလုံးသိထားကြ၏။

အကယ်၍ သူသာ သူမ၏ဖခင်အရင်းဖြစ်ပါက သူမအား ဘယ်တော့မှ ဤကဲ့သို့အကြမ်းဖက်မည်မဟုတ်ပေ။

ဆရာမကျင်က သဘောပေါက်သွားပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ

"သူက မင်းကိုရိုက်ခဲ့တာလား။ ဘာလို့လဲ။ ကျင်းယွင်ကျောင်း ဆရာမကို အကုန်ပြောပြ။ နောက်ဆုံး ဘာတွေဖြစ်ခဲ့လို့လဲ။ မင်းက သူ့ကို စိတ်ဆိုးအောင် လုပ်ခဲ့မိလို့လား။"

"အဲဒါ တကယ်တော့ ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ဆန်ပြုတ်တစ်ပန်းကန်ကြောင့်ပါ။ ဆန်ပြုတ်က အေးနေတော့ ကျွန်မက အဲဒါကိုစားရင် ဗိုက်နာမှာကြောက်တာ။ ဒီနေ့ ဖြေရမယ့်စာမေးပွဲကို ထိခိုက်မှာ စိုးလို့ရယ်။ ဒါ့ကြောင့် ကျွန်မက ဆန်ပြုတ်အသစ်တစ်ပန်းကန်သွားယူတော့ အဖေက ကျွန်မကို အဲဒီအေးနေတဲ့ဆန်ပြုတ်ကို ကုန်အောင် သောက်ဖို့ပြောရင်း စိတ်တိုပြီး ပါးရိုက်လိုက်တာပါ။"

ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ဤကိစ္စအား သူမ၏မျက်လုံးထဲတွင် မထူးဆန်းသကဲ့သို့ ပုံမှန်အတိုင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြေလိုက်သည်။

သို့သော် ဤစကားလုံးများသည် ဆရာဆရာမများ၏နားထဲတွင်တော့ အဓိပ္ပါယ်ကွဲပြားနေ၏။

ဘယ်လို လူကြီးမိဘမျိုးကများ ကလေးတွေကို ဆန်ပြုတ်အေးအေးကြီး သောက်ခိုင်းရတာလဲ။ ကျင်းယွင်ကျောင်းက အိမ်မှာ ဒီလောက်ထိ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ဆက်ဆံခံနေရတာလား။ သူမက ဆန်ပြုတ်ပူပူလေးတစ်ခွက်တောင် မသောက်ရဘဲနဲ့လေ။

"ဒါဆို ကျ..ကျင်းယွင်ကျောင်း မင်းရဲ့အမေကရော သူ့ကို မတားဘူးလား။ ပြီးတော့ မင်းရဲ့မောင်နှမတွေကရော...."

ဆရာမကျင်က သံသယစိတ်ဖြင့် စုံစမ်းမေးမြန်းလိုက်သည်။

ကျင်းယွင်ကျောင်းက သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း

"ကျွန်မအမေရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က သိပ်မကျန်းမာတော့ဘူး။ ဒါကြောင့် သူက ဒီလိုကိစ္စအသေးအမွှားတွေကို အာရုံမစိုက်နိုင်ဘူးရယ်။ ပြီးတော့ ဒါက ပြဿနာအသေးအဖွဲ့လေးပါ၊ ဆန်ပြုတ်အေးအေးတစ်ခွက်သောက်ရတာက ကျွန်မကို မသေစေနိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မရဲ့အမေသိသွားရင်တောင်မှ သူက ဘာမှပြောမှာ မဟုတ်ဘူးရယ်။ ဆရာမကျင် ကျွန်မက အိမ်မှာ ဒါတွေနဲ့အသားကျနေပါပြီ။ ဒါက ကိစ္စအကြီးကြီးလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အဲဒီလမ်းသရဲတွေကိုတော့.....တကယ်လို့ နောက်တစ်ကြိမ် ဒီလိိုမျိုး ထပ်ဖြစ်လာရင် ကျောင်းက ကျွန်မအတွက် ရဲခေါ်ပေးနိုင်မလားဟင်။"

သူမသည် ဆယ့်ငါးနှစ်သာရှိသေးသည်။ အိမ်မှလွဲလျှင် ကျောင်းသည်သာ သူမ အားကိုးနိုင်သည့် တစ်ခုတည်းသောအရာဖြစ်၏။ အကယ်၍ သူမသာ သူမကိုယ်တိုင် ထုတ်ပြောလိုက်ပြီး အရူးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ရဲကိုသာ ခေါ်လိုက်မည်ဆိုပါက သူမသည် ဖမ်းဝရမ်းမထုတ်နိုင်ဘဲ အလှောင်အပြောင်သာ ခံရလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ မျက်ဝန်းများထဲမှ မျှော်လင့်ချက် အလင်းရောင်လေးအား ရုတ်တရက်မြင်လိုက်လေရာ ဆရာမကျင်၏နှလုံးသားမှာ အပြင်းအထန်တုန်လှုပ်သွားရ၏။

ဤကလေးသည် ကျောင်းတွင် ဘယ်တုန်းကမှ စကားများများပြောလေ့မရှိသော်လည်း အကြောင်းရင်းအချို့ကြောင့် အခြားကျောင်းသားကျောင်းသူများဆီမှ သူမ၏အကြောင်း မှတ်ချက်များစွာရှိသည်။ အများစုမှာ သူမ ဘယ်လောက်မာနကြီးသည် အစရှိသော အကြောင်းအရာများပင်။

သို့သော် ထူးခြားသည်မှာ ကျောင်းရှိ ဆရာဆရာမအားလုံးက သူမအား နှစ်သက်ကြသည်။

သူမသည် အနေအေး၏၊ စာကြိုးစား၏။ ထို့အပြင် တခြားသူများအပေါ် အနိုင်ကျင့်ခြင်း၊ အထင်အမြင်သေးခြင်းကိုလည်း တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးပေ။ သူမ၏ ထူးချွန်သော ရမှတ်များကြောင့်သာ မဟုတ်ပါက လူများသည် သူမ ရှိကြောင်းပင် သတိထားမိလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

"စိတ်မပူပါနဲ့၊ ကျောင်းက ဒီလိုအရေးကြီးတဲ့ကိစ္စကို ဒီအတိုင်း ထိုင်ကြည့်နေမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ပြန်သွားပြီး စာမေးပွဲအတွက် ပြင်ဆင်လိုက်။ ဆရာမ ကျောင်းအုပ်နဲ့ဆွေးနွေးလိုက်ဦးမယ်။ ငါတို့ ဒီကိစ္စကို ရဲကို သေချာပေါက် အကြောင်းကြားမှာပါ၊ ဘယ်တော့မှ ဒီလိုကိစ္စမျိုး နောက်ထပ် ဖြစ်ခွင့်ပြုမှာ မဟုတ်ဘူး။"

Prev Next