MM Story Teller

Chapter 50

Viewers 14k

Chapter 50 : အမှန်တရားထွက်ပေါ်လာခြင်း(၂)

ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် သက်သေထွက်ဆိုချက်များကို အတည်ပြု၍ လုပ်ဆောင်စရာရှိသည့် လုပ်ငန်းစဥ်များကို လုပ်ဆောင်ပြီး နောက်ဆုံးတွင် ရဲစခန်းမှ ထွက်လာနိုင်ခဲ့သည်။

မထွက်လာမီတွင် ဝမ်းနည်းပမ်းနည်း ရေရွတ်သံများ၊ မုန်းတီးရွံရှာစွာ အော်ဟစ်ကြိမ်းမောင်းသံများ ထွက်ပေါ်လာ၏။

“ဒီကို မလာခင်က အဖိုး မင်းရဲ့ဆရာမကို ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားပြီးသွားပြီ။ ဒီလိုအငြင်းပွားစရာကိစ္စတွေ ဖြတ်သန်းခဲ့ရတာဆိုတော့ မင်း အိမ်ကိုပြန်ပြီး အနားယူသင့်တယ်။ ဒီနေ့ ကျောင်းသွားစရာမလိုတော့ဘူး”

ကန်စုန့်ပိုင်က သက်ပြင်းတစ်ချက် ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ချလိုက်ပြီး ကျင်းယွင်ကျောင်းကို နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။

ကျင်းယွင်ကျောင်းက ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်၏။ ယနေ့သည် သောကြာနေ့ဖြစ်ပြီး နောက်နေ့သည် ကျောင်းတက်ရက်မဟုတ်ပေ။ ထို့အပြင် သူမ၏ အဆင့်များကလည်း အမြဲကောင်းသည်။ သူမသည် ကိစ္စများစွာကို သင်ယူခဲ့ရပြီးဖြစ်၏။ ဤရှားရှားပါးပါး အချိန်ပိုလေးကို ဆေးပညာရပ်နှင့် ကိုယ်ခံပညာရပ်များလေ့လာရန် သုံးလိုက်သည်က ပို၍ ကောင်း၏။

အထူးသဖြင့် ဤကိစ္စအပြီးတွင် သူမသည် အားနည်းလွန်းကြောင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်သုံးသပ်မိသည်။ အကယ်၍ သူမသာ ကိုယ်ခံပညာရပ်ကို လုံလုံလောက်လောက် လေ့ကျင့်ထားလျှင် ထိုသူများသည် သူမ၏ အနားသို့ပင် တစ်ခါမှ ကပ်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ ယခုတွင်တော့ ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ တစ်ဖက်မှလူများက ခံရသူများဖြစ်သည်ဆိုလျှင်တောင် သူမကိုယ်တိုင်လည်း ခန္ဓာကိုယ်နှင့် မျက်နှာပေါ်တွင်် ဒဏ်ရာများစွာ ရရှိခဲ့သည်။

သူမ၏ မျက်နှာပေါ်ရှိ ဒဏ်ရာသေးသေးလေးကို ထိကြည့်လိုက်ရင်း ကျင်းယွင်ကျောင်း၏အမူအယာက ရှုပ်ထွေးနေသည်။

“ဒါ...”

ကန်စု့န်ပိုင် ပြောရင်းဖြင့် ခဏရပ်လိုက်၏။ သူသည် ခဏကြာအောင် တွေးနေပြီးနောက် ဆက်ပြောရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။

“ကလေး၊ ဒီမှာက လုံခြုံရေးအခြေအနေက သိပ်မဆိုးဘူးဆိုပေမယ့် မင်းက ငယ်သေးတယ်။ ညဘက်တွေမှာ လျှောက်မသွားပါနဲ့၊ အထူးသဖြင့် ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာပေါ့။ မှောင်မဲနေတဲ့ လမ်းကြားလေးတွေက နေရာတိုင်းပဲ။ တကယ်သာ တစ်ခုခုဖြစ်သွားခဲ့ရင် ဘာသက်သေသဲလွန်စမှတောင် ကျန်ခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး”

ကန်စုန့်ပိုင်တွင် ကောင်းစေလိုသော စေတနာများသာရှိကြောင်း ကျင်းယွင်ကျောင်း အပြည့်အဝ နားလည်၏။

အကယ်၍ သူမသာ ကန်စုန့်ပိုင်၏ မြေးအရင်းဖြစ်ပါက သူသည် သူမအား ဤကဲ့သို့ ငြင်ငြင်သာသာ အကြံပေးနေလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ သူသည် သူမအား ဆူပူငေါက်ငမ်းပြီးသား ဖြစ်မည်ပင်။

သို့ရာတွင် အဖိုးကန် ပြောသည်ကလည်း မမှားပေ။ သူမသည် သူမ၏ အသက်အရွယ်နှင့် ကိုယ်ခံပညာ အနည်းငယ် တတ်လျှင်တောင်မှ အဓိကအချက်မှာ သူမသည် အချိန်အများစုတွင် တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေသဖြင့် အခြေခံအားဖြင့် ၎င်းက အခြားသူများကို ရာဇဝတ်မှု ကျူးလွန်ရန် တိုက်တွန်းနေသလိုပင်။

“ကျွန်မ နားလည်ပါပြီ အဖိုး။ အဲဒီကို ညဘက်မှာ ထပ်မသွားတော့ပါဘူး”

ကျင်းယွင်ကျောင်းက ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

ကန်စုန့်ပိုင် အနည်းငယ် ရှုပ်ထွေးသွား၏။ အဲဒီကို ညဘက်တွေထပ်မသွားတော့ပါဘူး၊ ဟုတ်လား။ အဲဒါဆို သူက အဲဒီနေရာကို ထပ်သွားဦးမယ့် သဘောလား။

ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ချောင်မိသားစုနှင့် သူမ၏ဆက်ဆံရေးအားလုံးကို ဖြတ်တောက်ခဲ့ပြီးဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် သူမသည် ထိုသူများနှင့် တွေ့ဆုံရန် အကြောင်းသိပ်မရှိပေ။၊ ဒါဆို သူက ဘာလို့ ဒီနေရာကို ပြန်လာနေသေးတာလဲ။

(T/N : အဖိုးရှုရဲ့အိမ်က ချောင်မိသားစုရဲ့အိမ်နဲ့နီးပါတယ်။ အဲဒါကြောင့် ကျင်းယွင်ကျောင်းက ချောင်မိသားစုကြောင့် ဒီနေရာကိုလာတယ်လို့ ကန်စုန့်ပိုင် ယူဆလိုက်တာပါ။)

ကန်စုန့်ပိုင်သည် အသက်ကြီးပြီဖြစ်ပြီး ကျင်းယွင်ကျောင်းသည်လည်း မိန်းကလေးငယ်တစ်ယောက်သာဖြစ်၏။ ထို့ထက်ပိုသောအချက်မှာ သူတို့သည် သွေးသားရင်းချာများ မဟုတ်ကြပေ။ ထို့ကြောင့် အချို့မေးခွန်းများသည် ထုတ်မေးရန် မကောင်းတတ်။ သူသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းကို ပိုဂရုစိုက်ပေးရန် ချူချူ၊ ထိုကလေးကို နောက်မှ မှာထားဦးမည်ဟု စိတ်ထဲတွင် မှတ်လိုက်လေတော့သည်။

ကန်စုန့်ပိုင်အား လိုက်ပို့ပြီးနောက် ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ချက်ချင်းပင် ပရဆေးပစ္စည်းစျေးသို့ သွား၍ မျိုးစေ့ အတော်များများ ဝယ်ခဲ့၏။ သူမတွင် ရှိသော ယွမ်တစ်သောင်းကျော်နှင့် မျိုးစေ့မျိုးစုံနှင့် အပင်ပေါက်အချို့ကိုပါ ထပ်ဝယ်လိုက်သည်။ မကြာမီတွင် သူမတွင် ရှိသော ငွေအားလုံးကို သုံးပစ်လိုက်၏။

သူမသည် အိမ်အပြန်လမ်းတွင် အဖိုးရှု၏ အိမ်သို့ဝင်၍ သူမ ညဘက်တွင် လာရန် အဆင်မပြေကြောင်း အကြောင်းကြားခဲ့သေးသည်။

မမျှော်လင့်ဘဲ အဖိုးအို၏ ဒေါသထွက်သည်ကိုလည်း ထူးထူးဆန်းဆန်းကြုံလိုရသည်။ သူသည် ကျင်းယွင်ကျောင်း ပြောသည်ကို ကြားသည်နှင့် သူမသည် ပျင်းရိ၍ ထွက်ပြေးရန် ကြိုးစားနေသည်ဟု စွပ်စွဲတော့သည်။ သူသည် လက်ကို ဝေ့ယမ်းလိုက်ပြီး သူမဆီသို့ စာအုပ်တစ်ဒါဇင်ခန့် ပစ်ချပေးလိုက်၏။ အနာဂတ်တွင် သူသည် သူမအား တစ်ပတ်တစ်ခါ လာစေချင်သည်။ သူမ လာတိုင်းလည်း အနည်းဆုံး စာအုပ်ငါးအုပ် အလွတ်ဆိုရမည်ဖြစ်၏။ သို့မဟုတ်ပါက ဆေးပင်များ၏ အရည်အသွေး မည်မျှပင် ကောင်းနေပါစေ၊ သူသည် တစ်ပင်မှ ဝယ်မည်မဟုတ်ပေ။

ဤတောင်းဆိုချက်မှာ အနည်းငယ် ပြင်းထန်သော်လည်း ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာပင် သဘောတူလိုက်သည်။ နယ်မြေလွတ်ထဲတွင် သူမသည် သာမန်လူတစ်ယောက်ထက် အချိန်ငါးဆမျှ ပို၍ရ၏။ ထို့အပြင် သူမသည် ဤစာအုပ်အမျိုးအစားများကို ကျောက်စိမ်းအပိုင်းထဲတွင်သာ ရှာတွေ့ပါက အလွတ်ကျက်ရန် ပို၍ လွယ်ကူသေးသည်။ လုံးဝ အခက်အခဲကြီး မဟုတ်ပေ။

နောက်ထပ်သုံးရက်ကြာသည်အထိ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် သူမကိုယ်သူမ အိမ်ထဲတွင်သာ ပိတ်လှောင်ထားသည်။ အမှန်တကယ် မလိုအပ်ဘဲ အပြင်မထွက်ပေ။

နေရာလွတ်နယ်မြေထဲတွင် လဝက်ကျော်ခန့်မျှသော အချိန်သည် ထိုက်ထိုက်တန်တန် ကုန်ဆုံးသွားသည်။

သူမသည် အချိန်ကို ဂရုမထားဘဲ အလွတ်ကျက်မှတ်ခြင်းနှင့် ကိုယ်ခံပညာရပ်လေ့ကျင့်ခြင်းကို အင်တိုက်အားတိုက် လုပ်ဆောင်နေခဲ့၏။

ပြန်ထွက်လာပြီးနောက်တွင် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ပို၍ ပျော့ပြောင်းလာပြီး လှပကျော့ရှင်းလာသည်။ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးသည် သွယ်လျသွား၏။ ထို့အပြင် အတိတ်က သူမ၏ ဖြူဖျော့ပြီး အသွေးအရောင်မရှိသော အသားအရေနှင့်လည်း မတူတော့ပဲ အသားအရေအခြေအနေက ပို၍ တိုးတက်ကောင်းမွန်လာသည်။

ကျောင်းတွင်မူ လုကျား၏ အရိပ်ကိုပင် မမြင်ရတော့ချေ။

Prev Next