MM Story Teller

Chapter 63

Viewers 14k

Chapter 63 : မက်မွန်ပွင့်ချပ်များက လက်ယပ်ခေါ်ခြင်း

ထိုအမျိုးသား၏ ပုံပန်းသွင်ပြင်မှာ အရပ်ရှည်၍ ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့်ဖြစ်ကာ အသက် နှစ်ဆယ့်လေး၊ နှစ်ဆယ့်ငါးဝန်းကျင်ဖြစ်၏။ သူသည် အဖြူရောင်တီရှပ်တစ်ထည်ကို ကြယ်သီးအနည်းငယ် ဖြုတ်၍ ဝတ်ဆင်ထားရာ ငွေရောင်စိန်လည်ဆွဲတစ်ကုံးက ထင်းနေသည်။ သူသည် သိပ်ဟန်များပုံမပေါ်ပေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူသည် အလျင်စလိုဖြစ်နေသဖြင့် သူ၏ လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသော နက်ပြာရောင်ကုတ်အင်္ကျီကို ဝတ်ရန်ပင် အခွင့်အရေးမရှာပေ။

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေကာမူ ရာသီဥတု အေးနေပြီဖြစ်သည်။ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ အနည်းငယ်ကွေးနေပြီး မျက်ခုံးတန်းများကို ခပ်ပြေပြေ စုကျုံ့ထား၏။

ထို့ပြင် ကျင်းယွင်ကျောင်း သတိပြုမိသည်မှာ သူ၏ အသွင်အပြင် ဖြစ်သည်။ သူသည် အလွန်ခံ့ညား၏။ မက်မွန်ပွင့်သဏ္ဍာန် မျက်လုံးများသည် အရယ်အပြုံးမရှိလျှင်တောင်မှ အနည်းငယ် တွန့်ကွေးနေကြသည်။ နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးများလည်း ရှိ၏။ သူ၏ အသားအရေမှာ ဖြူသည်။ သူ၏ အစိတ်အပိုင်းများအားလုံးသည် တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ပြီးပြည့်စုံစွာ ယှဥ်တွဲတည်ရှိနေ၏။

သို့ရာတွင် သူသည် လူချမ်းသာ သားသမီးပုံစံ အနည်းငယ် ပေါက်၍ သူ၏ ရုပ်ရည်သွင်ပြင်မှာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အား အလွယ်တကူ စွမ်းဆောင်နိုင်သည်။

ကျင်းယွင်ကျောင်းက အမျိုးသားများသည် ရိုးရိုးရှင်းရှင်းသာ ဖြစ်သင့်သည်ဟု တွေးခဲ့၏။ အမျိုးသားတစ်ယောက်သည် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ထက် ပိုကြည့်ကောင်းနေပါက သူတို့အား သာမန်လူတစ်ယောက်က ထိန်းချုပ်နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။

သူမသည် သူ့ထံသို့ စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာ စိုက်ငေးကြည့်နေပြီး ခပ်မြန်မြန်ပင် အကြည့်လွှဲလိုက်သည်။

"ကိုယ်က ရုပ်ဆိုးလို့လား"

ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ လှုပ်ရှားမှုများကို သူက အာရုံစိုက်မိသွား၏။ သူ၏ မည်းနက်နေသော မျက်ဝန်းများက သူမအား ထပ်တူထပ်မျှ အကဲခတ်နေသကဲ့သို့ စိုက်ကြည့်လာသည်။

ကျင်းယွင်ကျောင်းက ကြောင်တောင်တောင်နိုင်သည်ဟု တွေးလိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်၏။

"အဆင်ပြေပါတယ်"

အဆင်ပြေပါတယ် ဟုတ်လား။ လီရှောက်ယွင်က ပြုံးလိုက်သည်။ ဤသည်မှာ သူ၏ ဘဝတွင် တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ၏ ပုံပန်းသွင်ပြင်ကို ဖော်ညွှန်းရန်အတွက် ဤစကားလုံးကို အသုံးပြုသည်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်၏။

သူသည် စားသောက်ဆိုင်၏ အောက်ထပ် ထောင့်တစ်နေရာတွင် ထိုင်နေခဲ့သည်။ သူသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းဆိုသည့် အမည်ကို အကြိမ်များစွာ ကြားခဲ့ရ၏။ မိန်းကလေး ယန်ထျန်းထျန်း ဒဏ်ရာရသောအခါ သူသည် ဒုတိယထပ်မှ ပြေးဆင်းလာသော ဤမိန်းကလေးအား တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမသည် အငြင်းပွားမှု၏ အဓိက အကြောင်းအရာဖြစ်မည်ဟု သူ ယူဆမိ၏။

"မင်းက အကျန်တွေပို့ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ တစ်ယောက်လား"

လီရှောက်ယွင်က ပြုံး၍ မေးလိုက်သည်။

ထိုဟင်းပွဲအကျန်မှာ ဤသွေးထွက်သံယို မတော်တဆမှုကို ဖြစ်ပွားစေသော အရာဟု ဆိုနိုင်၏။

"ဟုတ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် လူကြီးမင်း၊ ကျွန်မဆီကို တခြားတစ်ယောက်ရဲ့ အကျန်တွေ အရင်ဆုံးယူလာပေးတာ ရှင့်ရဲ့စားပွဲထိုးပါ။ ကျွန်မက ပြန်ပြီး မျက်နှာသာပေးလိုက်တာ ပြဿနာရှိလို့လား"

ကျင်းယွင်ကျောင်းက အကြောင်းပြချက် ပေးလိုက်သည်။

ဤအမျိုးသားသည် စိတ်ရှုပ်စရာကောင်း၏။ သူမသည် အသက်ငယ်သေးသဖြင့် သိပ်မဖြစ်နိုင်သော်လည်း သူက သူမကို ဤမတော်တဆမှုအတွက် အပြည့်အဝ တာဝန်ယူစေချင်နေတာလား။

ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ ခုခံချေပမှုကို မြင်သောအခါ လီရှောက်ယွင်က ခပ်မြန်မြန် ပြောလိုက်၏။

"ဟုတ်တာပေါ့၊ ပြဿနာမရှိပါဘူး။ ကိုယ်က သိချင်လို့ မေးလိုက်တာပါ"

ကျင်းယွင်ကျောင်းက သူ့အား ကြည့်လိုက်သော်လည်း ဆက်၍ အနှောက်အယှက်မပေးတော့ပေ။ ယန်ထျန်းထျန်းသည် ဤနေရာတွင် လဲလျောင်းနေဆဲဖြစ်၏။ အခြားကိစ္စများကို နောက်မှပြောသည်က အကောင်းဆုံးပင်။

ထျန်းရှန်းလော်သည် ဟွားနင်ခရိုင်မြို့၏ အလယ်ခေါင်တွင် တည်ရှိသည်။ ဆေးရုံနှင့် လမ်းအနည်းငယ်သာ ကွာဝေး၏။ မကြာမီမှာပင် သူတို့ ဆေးရုံသို့ ရောက်ရှိသွားကြပြီး ယန်ထျန်းထျန်းအား အရေးပေါ်ခန်းသို့ ချက်ချင်းပို့လိုက်သည်။ ကျင်းယွင်ကျောင်းနှင့် ကျန်သူများသည် အပြင်ဘက်၌ ငိုင်တွေတွေ ငေးကြည့်ရင်း ကျန်ခဲ့ကြ၏။

ရုတ်တရက် ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ယဲ့ချင်း လွတ်မြောက်သွားသည်အား သတိရလိုက်သည်။

လူနာတင်ယာဥ် ရောက်လာသောအခါ ယဲ့ချင်းအား ထိုနေရာတွင် မတွေ့ရတော့ပေ။

သို့မဟုတ်ပါက သူမလည်း သူတို့နှင့်အတူ လိုက်ပါလာရပေလိမ့်မည်။

ယန်ထျန်းထျန်းသည် ဆေးရုံသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်၏။ အခြားကျောင်းသားများသည်လည်း သတိပြန်ဝင်လာကြ၍ ဆေးရုံသို့ မကြာမီပင် ရောက်ရှိလာကြသည်။ ယန်ထျန်းထျန်း၏ မိသားစုနှင့် ရင်းနှီးသောသူများကလည်း သူမ၏ မိဘများအား ဆက်သွယ်ကြပြီးဖြစ်၏။

ယန်ထျန်းထျန်း၏ ဖခင်သည် ထိုအကြောင်းကို ကြားသောအခါ အံ့သြထိတ်လန့်သွားသည်။ ညစာစားရန် အပြင်ထွက်သွားသော သူ၏ သမီးဖြစ်သူသည် ဆေးရုံရောက်နေသည်အား နားမလည်နိုင်ပေ။

သူမ၏ မိဘများ ရောက်လာသောအခါ ယန်ထျန်းထျန်း၏ ဒဏ်ရာများသည် ဆေးထည့်ကုသပြီးဖြစ်၏။ သူမသည် လူနာခန်းတစ်ခန်းတွင် အေးချမ်းစွာ လဲလျောင်း အိပ်စက်နေသည်။

"မင်းက စားသောက်ဆိုင်ပိုင်ရှင်လား။ ငါ့သမီးတစ်ခုခုဖြစ်လို့ကတော့ ငါသေမယ်ဆိုရင်တောင် တရားမျှတမှုအတွက် တိုက်ခိုက်သွားရမှာပဲ"

အမေယန်က လီရှောက်ယွင်အား ခက်ထန်စွာ ပြောလိုက်၏။ သူမသည် ရောက်လာသောအခါ အိပ်ယာဘေးသို့ ချက်ချင်း ပြေးသွားခဲ့သည်။ သူမ၏ သမီးအား ဤသို့မြင်ရသည်မှာ သူမ၏ အသည်းနှလုံးကို ကြီးစွာနာကျင်စေ၏။

ကျင်းယွင်ကျောင်းက မျက်ခုံးတွန့်လိုက်ပြီး လီရှောက်ယွင်အား စိတ်ရှုပ်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။

ကြည့်ရသည်မှာ လီရှောက်ယွင်၏ တာဝန်သည်လည်း မသေးချေ။ အကယ်၍ ယဲ့ချင်းသာ ဤဖြစ်ရပ်များကို မဖြစ်စေခဲ့ပါက ကိစ္စများသည်လည်း ဤသို့ပြောင်းလဲသွားမည် မဟုတ်ပေ။ ထို့အပြင် လီရှောက်ယွင်သည် သူတို့နှင့် ဤအထိ တစ်လမ်းလုံး လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ အခကြေးငွေအများစုကိုလည်း သူသာ ပေးဆောင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ သူသည် အတော်လေး တာဝန်ကျေပေသည်။

သို့သော်လည်း ယန်ထျန်းထျန်း၏ မိဘများသည် သူတို့၏သမီးဖြစ်သူ စားသောက်ဆိုင်၌ ဒဏ်ရာရခဲ့သည်ဟူ၍သာ သိထားကြခြင်းဖြစ်၏။ သူတို့သည် ဖြစ်စဥ်အသေးစိတ်ကို မသိသေးသောကြောင့် သူတို့၏ တုံ့ပြန်မှုမှာ ပုံမှန်ပင်။

Prev Next