MM Story Teller

Chapter 68

Viewers 14k

Chapter 68 : အန်ထုတ်ပစ်စမ်း

ယဲ့ချင်း၏ အမေသည် ရိုးအသော်လည်း ကျင်းယွင်ကျောင်းနှင့် လီရှောက်ယွင်က သူမ၏ အခက်အခဲများကို သတိထားမိ၍ ကူညီရန် ကြိုးစားနေခြင်းဖြစ်ကြောင်းကိုတော့ မြင်နိုင်သေး၏။ ထိုအချိန်တွင် သူမသည် စိတ်လှုပ်ရှားသွားသော်လည်း အပြစ်ရှိစိတ်ကိုပါ ခံစားလိုက်ရသည်။

သူမ၏ မိသားစု တရားဝင် စီးပွားပျက်သွားချိန်မှစ၍ သူမ၏ နေ့ရက်များသည် မလွယ်ကူလှပေ။ သူမ၏ သမီးအတွက် သူမသည် လောကဒဏ်အားလုံးကို ကြံ့ကြံ့ခံခဲ့သည်။ သို့သော် ယခုအခါတွင်တော့ သူမ အမြဲတမ်း ဂုဏ်ယူခဲ့ရပြီး အလုပ်ကို ကုန်းရုန်းကြိုးစားလုပ်နေရသည့် အကြောင်းရင်း နောက်ဆုံး ကောက်ရိုးလေးတစ်မျှင်နီးပါးဖြစ်သည့် သမီးဖြစ်သူသည် သူမ စိတ်ကူးယဥ်ထားသကဲ့သို့ ကြံ့ခိုင်မှုမရှိ၊ စဥ်းစားဉာဏ်မရှိကြောင်း သိလိုက်ရသည်။

ယခုအခါ သူမသည် ယခင်က သမီးဖြစ်သူအား အလိုလိုက် ပျက်ဆီးစေခဲ့သည်များအား နောင်တရနေပြီဖြစ်၏။

တကယ်တော့ အမေယဲ့၏ အတိတ်၌ သူမ၏ ကလေးဖြစ်သူအား ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့သည့် နည်းလမ်းများသည် ပြဿနာ များများစားစား မရှိခဲ့ပေ။ အဖေယဲ့သည်သာ အဓိက အကြောင်းအရင်းဖြစ်သည်။

ထိုယခင်နှစ်များက အဖေယဲ့၏ ဘဝသည် ချောချောမွေ့မွေ့ပင် ရွက်လွှင့်နိုင်ခဲ့ပြီး သူ့တွင် သမီးတစ်ယောက်သာရှိ၏။ ထို့ကြောင့် သူသည် ယဲ့ချင်းအား သူမ တောင်းဆိုသမျှကို ခွင့်ပြုခဲ့သည်။ ယဲ့ချင်း ပါးစပ်ဟလိုက်သရွေ့ သူမလိုချင်တာမှန်သမျှ သူက ပေးလိမ့်မည်ပင်။ အမေယဲ့သည် သူမ၏သမီးဖြစ်သူအား စတင်သင်ကြားသောအခါ အလွန်နောက်ကျသွားပြီဖြစ်၏၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ယဲ့ချင်းသည် အသက်ငယ်ငယ်လေးကတည်းက သူမသည် မိသားစု၏ မင်းသမီးတစ်ပါးဖြစ်ကြောင်း သိနေပြီဖြစ်သောကြောင့်ပင်။ သူမ၏ အဖေ ရှိနေသမျှကာလပတ်လုံး သူမ လိုချင်တာမှန်သမျှရရှိနေသည်အား မိခင်ဖြစ်သူက တားနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ကျွန်မရဲ့သမီးကို ရှာတွေ့ရင် တောင်းပန်ဖို့ သူ့ကို သေချာပေါက် ခေါ်လာခဲ့ပါမယ်"

အမေယဲ့က မျက်ရည်များကို ထိန်းလိုက်ရင်း ပြောလာသည်။ သူမသည် ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ချေ။

အမှားတစ်ခု ကျူးလွန်ပြီးသွားပြီဖြစ်၏။ အကယ်၍ သူမ၏ သမီးဖြစ်သူကသာ တောင်းပန်ရန် သတ္တိမရှိလျှင် ယခုအချိန်တွင် သူမ ဘာတတ်နိုင်မည်နည်း။

အမေယဲ့၏ စကားဆုံးသည်နှင့် ကျန်ရှက ပါးစပ်ဖွင့်ရန် ဟန်ပြင်လိုက်သောအခါ ကျင်းယွင်ကျောင်းက ဝင်ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်မတို့အားလုံး ထျန်းထျန်း အနားယူတာကို နှောက်ယှက်မိတော့မယ်။ အန်တီယဲ့၊ အန်တီယန်၊ အရင်ဆုံးသွားခွင့်ပြုပါဦးရှင့်၊ ပြီးတော့ ထျန်းထျန်း နိုးလာမှ ပြန်လာခဲ့ပါ့မယ်"

အမေယန်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။ အမှန်တကယ်လည်း လူများစွာကြောင့် အနည်းငယ် ဆူညံနေသည်လေ။

ကျန်ရှက ကျင်းယွင်ကျောင်းအား ဒေါသတကြီး စိုက်ကြည့်လိုက်၏။ ဘယ်သူကများ ထွက်သွားချင်နေလို့လဲ။

သို့သော် ပြောစရာရှိသည်ကို ပြောပြီးသွားပြီဖြစ်၍ လီရှောက်ယွင်နှင့် ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် အရင်ဆုံး လှည့်ထွက်သွားကြပြီဖြစ်သည်။ သူ့စကားအား ကြားသော အခြားသူများကလည်း သူ့ကို လျစ်လျူရှု၍ ထွက်သွားကြ၏။ ကျန်ရှတွင် ငြင်းဆန်ရန် အခွင့်အရေးမရှိတော့ပေ။

အခြားသူများက ထွက်လာသော်လည်း ဒဏ်ရာရသူ၏ အမေဖြစ်သော အမေယန်က ယန်ထျန်းထျန်းအား ပြုစုပေးရန် လူနာခန်းထဲတွင်သာ နေရစ်၏။ ကျင်းယွင်ကျောင်းနှင့် ကျန်လူများ ဆေးရုံထဲမှ ထွက်လာပြီးသည်နှင့် ကျန်ရှက မနေနိုင်တော့ဘဲ ပြောလာသည်။

"အန်တီယဲ့က ထူးဆန်းနေတယ်လို့ နင်တို့ မထင်ဘူးလား။ ဦးလေးယဲ့ရောပဲ။ ငါ သူတို့ကို အရင် တွေ့တုန်းက သူတို့က ဒီလိုပုံစံ မဟုတ်ပါဘူး။ ပြီးတော့ ယဲ့မိသားစုက အရမ်းချမ်းသာတယ် ပြောပေမယ့် သူက အိမ်ကထွက်လာတော့ ဘာလို့ ပိုက်ဆံရာဂဏန်းပဲ ယူလာတာလဲ။ အိုး...ပြီးတော့ အရေးအကြီးဆုံးက သူဝတ်ထားတာကလည်း......"

"ကျန်ရှ၊ ငါ ထင်နေတာတော့ ထူးဆန်းတဲ့သူက မင်းပဲ"

ကျောင်းသားများထဲမှ တစ်ယောက်က ပြောလာ၏။

"အမှန်ပဲ၊ ငါ အတန်းခေါင်းဆောင်ကို ဒီလိုမျိုးလို့ မထင်ခဲ့မိဘူး။ ယဲ့ချင်းက အမှားလုပ်ခဲ့ပြီး သဘောကျစရာ မကောင်းဘူးဆိုရင်တောင်မှ အဲဒါ သူ့အမေနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ"

အခြားကျောင်းသား တစ်ယောက်က ထပ်ပြောလိုက်သည်။

ကျင်းယွင်ကျောင်းက နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့လိုက်ရင်း ထောက်ခံသည့် အမူအယာပြလိုက်၏။

ယခင်အား ကျန်ရှ သူမအားပြောနေကျ စကားများသည် သူမ အာရုံထားနေဖို့ မထိုက်တန်ပေ။ သူမသည် သူပြောသည်များအား အမြဲတမ်း မကြားချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ယခုအခါတွင် အခြေအနေက ဤနေရာထိ ရောက်လာခဲ့ပြီဖြစ်ရာ သူသည် ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ဆီလျော်မှုမရှိ ဖြစ်နေပြီပင်။

"မင်းတို့တွေ ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ။ ငါ ပြောတာ ဘာမှားလို့လဲ။ ယဲ့ချင်းက အမြဲ ချမ်းသာသလို နေပြခဲ့ပေမယ့် အခု အဲဒါက အလိမ်အညာဆိုတာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိရပြီလေ။ ငါက သူ ငါတို့ကို ထပ်ပြီးတော့ လှည့်စားမှာကို ကြောက်နေရုံပဲ"

ကျန်ရှက သူသည် သူတို့အား ရန်စသလို ဖြစ်နေခဲ့ကြောင်း လုံးဝသဘောမပေါက်ခဲ့ပေ။ ဤလူများသည် ကျိုးကြောင်းမဆီလျော်ဟုပင် သူက တွေးနေလိုက်သေး၏။

အထူးသဖြင့် သူသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းက နှုတ်ခမ်းစေ့၍ ပြုံးလိုက်သည်ကို မြင်သောအခါ ပို၍ ဒေါသထွက်လာသည်။

"ကျင်းယွင်ကျောင်း၊ နင် စားသောက်ဆိုင်က ဘေလ်ကို နင်ရှင်းမယ်လို့ ပြောခဲ့တာနော်။ နင် အဲ့စကားကို ပြန်ရုတ်သိမ်းဖို့တော့ မတွေးထားဘူး မဟုတ်လား"

"ဒါပေါ့၊ မတွေးပါဘူး"

ကျင်းယွင်ကျောင်းက သရော်ပြုံးပြုံး၍ ပြောလိုက်ပြီး သူမ၏ မျက်လုံးများက အေးစက်နေ၏။

"ဒါပေမယ့် ငါက ကျွေးတယ်ဆိုရင်တောင်မှ အချို့လူတွေကိုတော့ အလကား စားဖို့၊ သောက်ဖို့ ခွင့်မပြုပေးနိုင်ဘူးလေ ဟုတ်တယ်မလား"

"နင် ဒါက ဘာသဘောလဲ။ ငါတို့က စားပြီးသွားပြီလေ။ နင် ငါတို့ကို ပိုက်ဆံပြန်ပေးစေချင်နေတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူးမလား"

ကျန်ရှက မျက်လုံးလှန်ပြရင်း ကျင်းယွင်ကျောင်းအား အထင်သေးစွာ ကြည့်လိုက်သည်။ ယဲ့ချင်းက လူလိမ်တစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်သော်လည်း သူသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား ကပ်စေးအိုးတစ်ယောက်ဟု ထင်မထားခဲ့ပေ။

ကျင်းယွင်ကျောင်းက တခစ်ခစ်ရယ်လိုက်၏။ ထို့နောက် သူမသည် သူမ၏ လက်များကို တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် ပွတ်သပ်လိုက်ပြီး ကျန်ရှ၏ ဝမ်းဗိုက်ဆီသို့ တည့်တည့်ပင် ခပ်ပြင်းပြင်း လက်သီးတစ်ချက် ပစ်သွင်းလိုက်တော့သည်။

"နင် ငါ့ကို ပိုက်ဆံပြန်ပေးစရာမလိုပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် နင် စားပြီးသားတွေအားလုံးကိုတော့ အန်ထုတ်ရမယ်"

Prev Next