Chapter 82
Viewers 14k

Chapter 82 : လိမ္မာသောကလေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဟန်ဆောင်ခြင်း


ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် နှိမ့်ချတတ်သော မိသားစုတစ်စု၏ သမီးတစ်ယောက်နှင့် တူသည့် အဆင့်အတန်းရှိသော မျက်နှာမျိုး ရှိသည်။ သူမ၏ မျက်ခုံးတန်းများက သိမ်မွေ့သောဟန်ရှိပြီး ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ ပြတ်သားဟန်ရှိ၍ ထူထဲသော မျက်ခုံးတန်းများနှင့် မတူပေ။ သူမသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းကဲ့သို့ အရပ်မရှည်ဘဲ ကျင်းယွင်ကျောင်းထက် ပို၍ ပြည့်သော်လည်း ပုံမှန် ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားပင်။ ရိုးသားစွာ ပြောရလျှင် သူမသည် နူးညံ့သိမ်မွေ့၍ ချစ်စရာကောင်းသည်။ ချောင်ဟုန်ယဲ့ ကျောင်းတွင် အလွန်နာမည်ကြီးရသည့် အကြောင်းအရင်းမှာ သူမ၏ အဆင့်များသည် ကျောင်း၏ နံပါတ်နှစ်ဖြစ်သောကြောင့် မဟုတ်ဘဲ သူမ၏ ထူးချွန်သော သွင်ပြင်ကြောင့်လည်း မဟုတ်ပေ၊ သူမ၏ အရှိန်အဝါကြောင့်သာ ဖြစ်၏။


သူမသည် တည်ငြိမ်နေသောအခါ နူးညံ့၍ ချိုသာသည်။ ပျော်ရွှင်နေသောအခါ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ချစ်စရာကောင်း၏။ အနိုင်ကျင့်ခံရသောအခါ သနားစဖွယ်ကောင်းသည်။ သူမသည် အမြဲတမ်း အကြည့်တစ်ချက်တည်းနှင့်ပင် ပရော်ပရီလုပ်နိုင်၏။ အမှန်ပင်၊ သူမသည် အခြားသူများ၏ ရှေ့တွင် သူမ၏ တည်ငြိမ်မှုကို ဘယ်တော့မှ မဆုံးရှုံးခဲ့ပေ။


ကျင်းယွင်ကျောင်းနှင့် ချောင်ဟုန်ယဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ရှိသည့်အခါတိုင်း ချောင်ဟုန်ယဲ့၏ ကျက်သရေရှိသော မျက်နှာထားက ပျက်ယွင်းသွားခဲ့သည်။ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် သူမနှင့်အတူ ကြီးပြင်းခဲ့သော ထိုမိန်းကလေးက သူမအား အဘယ်ကြောင့် ဤမျှ မုန်းတီးနေရသည်ကို တစ်ခါမှ နားမလည်နိုင်ခဲ့ပေ။


သူမသည် ချောင်မိသားစု၏ ပစ္စည်းဥစ္စာများအတွက် ချောင်ဟုန်ယဲ့နှင့် တစ်ခါမှ ရန်မဖြစ်ဖူးပေ။


လက်ရှိအချိန်တွင် ချောင်ဟုန်ယဲ့၏ မျက်ဝန်းများထဲရှိ အလင်းရောင်လေးက နူးညံ့နေ၏။ သူမသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား ဘေးသို့ ဆွဲလိုက်ပြီးနောက် ကျင််းယွင်ကျောင်းက သူမအား အနိုင်ကျင့်နေသကဲ့သို့ပင် ကြောက်ရွံ့၍ သတိထားနေသော အမူအယာရှိနေသည်။


"နင် တစ်ခုခု လိုအပ်လို့လား"


ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ မျက်လုံးများက အေးစက်နေ၏။ ချောင်ဟုန်ယဲ့အပေါ် နွေးထွေးဖို့ဆိုသည်မှာ သူမအတွက် မဖြစ်နိုင်ပေ။


ချောင်ဟုန်ယဲ့က နှုတ်ခမ်းကိုက်လိုက်သည်။


"တကယ် ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ငါက မမ, ကန်ကျင်းချန်အတူ ကျောင်းလာတာ ထူးဆန်းနေတယ်လို့ တွေးမိလို့ပါ"


သူမသည် ယခင်က ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် စူးချူနှင့် အလွန်ရင်းနှီး၍ အတူတူ လမ်းလျှောက်၍ ကျောင်းလာသည်ကို မြင်ဖူး၏။ သူမသည် ထိုအကြောင်းကို ပြန်၍ နားလည်ရခက်နေသည်။ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ထိုတုံးတုံးအအ မိန်းကလေး စူးချူမှ တဆင့် ကန်ကျင်းချန်အား ရင်းနှီးရန် ကြိုးစားနေသည်လား၊ ထိုသို့ မဟုတ်ဘူးလားဆိုသည်ကို သူမ မသိပေ။


ကျင်းယွင်ကျောင်းက ၎င်းကို ရယ်စရာဟုသာ မှတ်ယူလိုက်ပြီး သူမ၏ လက်မောင်းကို ပြန်ဆွဲလိုက်သည်။


"ငါ ဘယ်သူနဲ့ ကျောင်းသွားသွား နင့်အလုပ် မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဟုတ်တယ်မလား"


ဤကမ္ဘာပေါ်တွင် ဤကဲ့သို့ ကြောင်တောင်တောင်လူများစွာ ရှိသည်။


ချောင်ဟုန်ယဲ့၏ မျက်နှာပေါ်တွင် ရှက်ရွံ့သော အရိပ်အယောင်တစ်ခု ဖြတ်ပြေးသွားသော်လည်း သူမက နှုတ်ခမ်းစူလိုက်၏။


"မမ၊ ငါက နင့်အတွက် စိတ်မပူရတော့ဘူးလား။ နင်တို့ နှစ်ယောက်က ချိန်းတွေ့နေကြတာလား။ ငါကြားတာ ကန်ကျင်းချန်ရဲ့အဖေက ဆရာဝန်တစ်ယောက် ဖြစ်ပြီးတော့ သူ့အမေက စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တစ်ယောက်ဆို။ သူ့ရဲ့မိသားစုက အတော်လေး ချမ်းသာတာလား"


အဓိကအချက်များမှာ ကန်ကျင်းချန်သည် ရုပ်ချော၍ အဆင့်များကလည်း ကောင်းခြင်းဖြစ်၏။


ချောင်ဟုန်ယဲ့နှင့် ကန်ကျင်းချန်တို့သည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သိနေကြသည်မှာ သဘာဝပင်။ ပထမနှစ်ကျောင်းသားများထဲမှ ကျောင်းသားသမဂ္ဂ၏ အဖွဲ့ဝင်အဖြစ် နှစ်ဦးတည်းကိုသာ ရွေးခြယ်ခဲ့ရာ ထိုနှစ်ယောက်မှာ ချောင်ဟုန်ယဲ့နှင့် ကန်ကျင်းချန်ပင်။


အချိန်မှာ မနက်အစောပင်ရှိသေးသည်။ စာသင်ခန်းတံခါး၏ အပြင်ဘက်တွင် လူများရှုပ်ယှက်ခတ်နေ၏။ ချောင်ဟုန်ယဲ့၏ အသံမှာ နားဝင်ချိုလှရာ ၎င်းက အလိုအလျောက်ပင် အခြားသူများ၏အာရုံကို ဆွဲဆောင်နိုင်သည်။ သူမ ထိုသို့ပြောသည်အား ကြားပြီးနောက် မိန်းကလေးများစွာသည် ခြေလှမ်းများ ရပ်သွားကြပြီး ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်လာကြ၏။


"ကျင်းယွင်ကျောင်း၊ နင်က ကန်ကျင်းချန်နဲ့ ချိန်းတွေ့နေတယ်၊ တကယ်ကြီးလား"


မိန်းကလေးတစ်ယောက်က မေးလာသည်။


ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ မျက်နှာက မည်းမှောင်သွား၏။


"ချောင်ဟုန်ယဲ့၊ နင့်ခေါင်းထဲမှာ ရွှံ့တွေနဲ့ပြည့်နေတာလား။ ငါ ကျောင်းလာတဲ့လမ်းမှာ စူးချူနဲ့ ကန်ကျင်းချန်ကို မတော်တဆ တွေ့လာရုံပါ။ ဒါပေမယ့် နင့်ပါးစပ်ထဲမှာကျ အဲဒါက ချိန်းတွေ့နေတယ်လို့ ဘာကြောင့် ပြောင်းသွားရတာလဲ"


ကျင်းယွင်ကျောင်းက အေးစက်စက် ပြောလိုက်သည်။


သို့သော် ချောင်ဟုန်ယဲ့က ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ စကားများအား ဟာသတစ်ခုအလား အလေးမထားဟန်ဖြင့် ကြည့်လာ၏။


"အိုင်းယား...မမရယ်၊ ကျွန်မ အာချောင်မိတာ အားလုံးက ကျွန်မ အမှားပါပဲ။ ဆောရီးနော်။ ဟုတ်ပါပြီ၊ ဟုတ်ပါပြီ။ ကျွန်မ ဘာမှ ထပ်မပြောတော့ဘူး"


ချောင်ဟုန်ယဲ့က ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ မျက်စိစွေပြလိုက်သည်။


ဤကဲ့သို့သော အခြေအနေမှာ ပထမဦးဆုံး မဟုတ်ပေ။ လိမ္မာသော ကလေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ သရုပ်ဆောင်သည့်နေရာတွင်တော့ ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် အလွန်ကျွမ်းကျင်သူတစ်ယောက်ပင်။


ရုတ်တရက် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ စိတ်ထဲတွင် မရေမတွက်နိုင်သော ပုံရိပ်ပေါင်းများစွာ ဖြတ်ပြေးသွား၏။ သူမ၏ ခပ်တင်းတင်း စေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းများက လှောင်ပြုံးတစ်ခုအဖြစ်သို့ ဖြည်းညှင်းစွာ ကွေးညွတ်သွားသည်။ သူမ၏ ရှေ့တွင်ရှိသော မုန်းစရာကောင်းသည့် မိန်းကလေးအား ကြည့်ရင်း ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် လက်မြောက်လိုက်၍ သူမအား ပါးရိုက်လိုက်တော့၏။


'ဖြန်း' ခနဲ အသံတစ်သံထွက်လာပြီးနောက် ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ လူများသည် ကြောင်အ,သွားကြသည်။


ချောင်ဟုန်ယဲ့သည်လည်း ကြောင်အ,နေ၏။ ကျင်းယွင်ကျောင်းက တကယ်ကြီး သူမကို ရိုက်ရဲသည်လား။


သင်းမှာ သူမကို ရိုက်ဖို့ ဘာအခွင့်အရေးများ ရှိလို့လဲ။ မရှိပေ။ သင်းက အောက်တန်းစားတစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ သူမ၏ ကိုယ်ပိုင်အိမ်တွင် ကျွေးမွေး မြေတောင်မြှောက်ပေးထားသော အောက်တန်းစားမတစ်ယောက်သာ ဖြစ်၏။