MM Story Teller

Chapter 98

Viewers 14k

Chapter 98 : အပြာရောင်မှ ဆင်းသက်လာသော အစိမ်းရောင်

ကောင်းရှင်းက ပြုံးလိုက်ပြီး ချောင်ဟုန်ယဲ့အား သရော်ကြည့် ကြည့်လိုက်၏။ သူသည် သူမဆီမှ ဘယ်လို ဇာတ်လမ်းမျိုး ထွက်လာမည်ဆိုသည်အား အမှန်တကယ်ပင် သိချင်နေ၏။

"အနည်းဆုံးတော့ ကျွန်မ ဘာလို့ အိမ်မပြန်ဘဲ ဒီတည်းခိုခန်းမှာ တည်းနေတာလဲဆိုတာကို ရှင် နည်းနည်းလောက် မသိချင်ဘူးလား။ တကယ်တော့ ဒါတွေအားလုံးက ကျင်းယွင်ကျောင်းကြောင့်ပဲ။ သူက တောင်ပေါ်ကနေပြီး ဂျင်ဆင်းအရိုင်းအမြစ်နှစ်ခုကို တူးလာခဲ့တယ်တဲ့၊ ကျွန်မအဖေက သူကိုယ်တိုင် မျက်လုံးနဲ့မြင်ခဲ့တာလို့ ပြောတယ်။ အဲဒါက အနည်းဆုံး သန်းနဲ့ချီပြီး တန်တယ်တဲ့။ ကျင်းယွင်ကျောင်းကလည်း မြို့ထဲမှာ ခရားအကွဲတစ်လုံးကို ဝယ်ဖို့ ယွမ်နှစ်သိန်းတောင် သုံးခဲ့တာ။ ရှင် မြို့ထဲမှာ မေးကြည့်ရင် သိလာလိမ့်မယ်။ အခု ကျွန်မရဲ့အဖေက သူ ဘယ်မှာနေတာလဲဆိုတာ အတိအကျ သိချင်နေတယ်။ အဖေက ပိုက်ဆံတွေကို ပြန်လုချင်နေတာ သေချာသလောက်ပဲ"

ချောင်ဟုန်ယဲ့က ပျာယီးပျာယာဖြင့် ရှင်းပြလိုက်သည်။ ကောင်းရှင်းသည် ဤသွေးဆောင်မှုကို တောင့်မခံနိုင်ကြောင်း သူမ သိ၏။

မျှော်လင့်ထားသည့် အတိုင်းပင် ထိုသတင်းကို ကြားပြီးနောက် ကောင်းရှင်းသည် အံ့သြထိတ်လန့်သွားသော်လည်း တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူသည် လောဘစိတ်ကို ထုတ်ဖော်မပြဘဲ မနေနိုင်ခဲ့။

"ဒီ ကျင်းယွင်ကျောင်းက တကယ်ပဲ ဒီလို သောက်ကျိုးနည်း ကံကောင်းမှုအကြီးကြီး ရှိနေတာလား"

ဂျင်ဆင်းက ဘယ်အချိန်တုန်းကများ ဒီလောက် တူးရလွယ်သွားတာလဲ။ နင်းရှန်မြို့တွင် စားဝတ်နေရေးအတွက် တောင်များကို မှီခိုနေရသူ များစွာရှိ၍ ဤကဲ့သို့ ရတနာသိုက်ကို ရှာတွေ့သူတစ်ယောက်မှ မရှိသည်ကတော့ အမှန်ပင်။

"ကျွန်မ သိပါတယ်၊ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား။ ကောင်းကော ရှင်က အခု ပိုက်ဆံပြတ်နေပြီးတော့ ကျွန်မအဖေက ကျွန်မကို ကျင်းယွင်ကျောင်းရဲ့အကြောင်း စုံစမ်းဖို့ တာဝန်ပေးထားတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်မတို့ အတူ အလုပ်လုပ်သင့်တယ်"

ချောင်ဟုန်ယဲ့က ချောချောမွေ့မွေ့ အကြံပြုလိုက်ပြီးနောက် ဆက်ပြောလာသည်။

"ကျွန်မက ကျင်းယွင်ကျောင်းနေတဲ့နေရာကို ရှာနိုင်တယ်၊ ပြီးရင် အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့အချိန် ရှင်က တံခါးဖြတ်ပြီးဝင်လိုက်။ အောင်မြင်ရင် ကျွန်မတို့ တစ်ဝက်စီ ခွဲယူကြမယ်"

"ညီမလေး ချောင်၊ မင်းက ပိုပြီးတော့ လိမ္မာပါးနပ်လာတာပဲ။ ဘာမှ အားစိုက်ထုတ်တာမရှိဘဲနဲ့ မင်းက အကျိုးအမြတ်တွေ ရနိုင်ဦးမယ်၊ မင်းရဲ့အဖေကိုပါ ညီတူမျှတူထဲ ပေါင်းထည့်လိုက်သေးတယ်"

ကောင်းရှင်းက ပြင်းပြင်းထန်ထန် လှောင်ပြောင်နေသောအသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

ချောင်ဟုန်ယဲ့က နှုတ်ခမ်းတွန့်၍ ပြုံးလိုက်၏။

"ကျွန်မ အဖေ ဘယ်လိုလဲဆိုတာ ရှင်သိပါတယ်။ သူက ကျင်းယွင်ကျောင်းရဲ့ ပစ္စည်းတွေအားလုံးကို ရသွားရင်တောင်မှ ကျွန်မကို မြို့တော်က အကသင်တန်းတွေဆီပို့ဖို့ လိုအပ်တဲ့ ယွမ်သောင်းဂဏန်းကိုတောင်မှ ပေးဖို့ ဆန္ဒရှိမှာ မဟုတ်ဘူး"

ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် သူမ၏ အဖေက သူမအား မက်လုံးတစ်ခုပေးရန် ပြောခဲ့ခြင်းသာဖြစ်ကြောင်း သူမ၏ နှလုံးသားထဲက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိနေ၏။ သူသည် ပစ္စည်း လက်ထဲရောက်သည်နှင့် သူက သူမ မင်္ဂလာဆောင်လျှင် ထည့်ပေးရမည့် ခန်းဝင်ပစ္စည်းအတွက် ငွေစုနေကြောင်း ပြောမည်မှာ အသေအချာပင်။ ထို့နောက် သူသည် သူမ အဝတ်အစားဝယ်ရန်အတွက် အများဆုံး ယွမ်ရာဂဏန်းသာ ပေးလိမ့်မည်။

ထိုသည်နှင့် နှိုင်းယှဥ်ကြည့်ပါက အဘယ့်ကြောင့် ကောင်းရှင်းနှင့် မပူးပေါင်းရမည်နည်း။ သူမ၏ အဖေသည် ထိုကိစ္စကို လုပ်ရန်အတွက် လူတစ်ယောက်ကို ရှာတွေ့သောအခါ အရာအားလုံးသည် နောက်ကျလွန်းသွားပြီ ဖြစ်လိမ့်မည်။ အကယ်၍ သူသည် ဘာမှ ရှာမတွေ့ပါက သူမကို အပြစ်တင်လိမ့်မည် မဟုတ်ဘဲ ဒေါသများကို ကျင်းယွင်ကျောင်းအပေါ်၌သာ တစ်ဆင့် ပုံချလိမ့်မည်။

ကောင်းရှင်းသည် စီးကရက်တစ်လိပ်ကို ထုတ်၍ အနည်းငယ် ဖွာလိုက်သည်။ မီးခိုးငွေ့များကို မှုတ်ထုတ်၍ သူ၏ ရှေ့တွင်ရှိသော အရွယ်ကောင်း မိန်းမပျိုလေးကို အကဲခတ်လိုက်၏။ ထို့နောက် အကြောင်းပြချက်အချို့ကြောင့် သူသည် ကြောက်ရွံ့တုန်ယင်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

အမှန်တကယ်ပင် ဤသမီးဖြစ်သူသည် ဖခင်ဖြစ်သူ၏ လမ်းအတိုင်း လိုက်၏။ ချောင်ဟုန်ယဲ့နှင့် ချောင်ဝေ့မင်တို့၏ အကျင့်စရိုက်များသည် တထပ်တည်း တူညီသည်၊ အစိမ်းသည် အပြာမှ ဆင်းသက်လာသည်ဟူသော စကားအတိုင်းပင်။

(T/N : တရုတ်စကားပုံပါ၊ အဓိပ္ပါယ်က အဖေတူ သား/သမီးလို့ ပြောတာပါ။)

အစပိုင်းတွင် ကောင်းရှင်းသည် သူမအပေါ်၌ မကောင်းသော အတွေးအနည်းငယ် ရှိနေခဲ့သည်။ စင်စစ်၊ သူသည် ချောင်ဟုန်ယဲ့အား ကြိုက်နေသည်မှာ အတော်ကြာပြီဖြစ်ပြီး သို့မဟုတ်ပါက သူသည် သူမအား ဒီအချိန်ထိ ကူညီနေလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ယခုအချိန်၌ အမျိုးသားတစ်ယောက်နှင့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်သည် အခန်းတစ်ခန်းကို အတူမျှဝေသုံးစွဲနေပြီး ဤကဲ့သို့သော အခွင့်အရေးများက ရှားပါးလွန်းလှသည်။ သို့သော် ချောင်ဟုန်ယဲ့၏ ဤဘက်အခြမ်းကို မြင်ပြီးနောက် သူ၏ စိတ်ဆန္ဒများအားလုံး ငြိမ်းသတ်သွားသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရ၏။ သေချာပေါက်ပင် သူသည် ချောင်ဟုန်ယဲ့အား တစ်ခုခု မလုပ်ချင်တော့သည်မှာ သူ ဂျင်ဆင်းကို ခိုးပြီး ပြန်လာပါက လက်စားချေခံရမည်ကို စိုးသောကြောင့်သာ။

လူနှစ်ယောက်နှင့် ညတစ်ည၊ ထူးဆန်းစွာပင် ဘာမှမဖြစ်ပျက်သွားဘဲ ကုန်ဆုံးသွား၏။

ဒုတိယနေ့ မနက်တွင် မက်စ်တပ်ထား၍ ဦးထုပ်ဆောင်းသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်သည် မနက်ခင်း လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ချင်ယောင်ဆောင်ရင်း ရိပ်သာလမ်းလေးတစ်လျှောက်တွင် လမ်းလျှောက်နေဟန်ဖြင့် ပေါ်ထွက်လာသည်။

ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် စနေနေ့တိုင်း အဖိုးရှု၏ အိမ်သို့ ဆေးပင်များ ရောင်းရန် ဦးတည်လေ့ရှိ၏။

သို့သော် သူမသည် အောက်ထပ်သို့ ဆင်းလာသောအခါ၊ ရုတ်တရက် မနှစ်မျိုဖွယ်ကောင်းသော အကြည့်တစ်ခုကို ခံစားမိလိုက်သည်။

လက်ရှိအချိန်တွင် သူမသည် ကိုယ်ခံပညာလေ့ကျင့်သူတစ်ယောက် ဖြစ်၏။ သူမတွင် ကျွမ်းကျင်မှုမရှိသေးလျှင်တောင်မှ လေ့ကျင့်နေသူတစ်ယောက် အနေနှင့် သူမသည် ကိစ္စများအပေါ် ပို၍ လေးလေးနက်နက် အာရုံစူးစိုက်တတ်လာသည်။ ထိုကဲ့သို့သော အကြည့်များကို လျစ်လျူရှုရန် ခဲယဥ်းလွန်းလှ၏။

သူမက ခေါင်းလှည့်၍ လျှောက်ပတ်ကြည့်လိုက်သော်လည်း တစ်ဖက်လူက သူမကို ကြည့်နေခြင်းအား ရပ်လိုက်၍ သူမအား ကျောပေးလိုက်သည်ကိုသာ မြင်လိုက်ရသည်။ ထိုလူသည် အနက်ရောင် ကုတ်အင်္ကျီတစ်ထည်ကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် လုံလုံခြုံခြုံ ဖုံးကာထား၏။ မနက်ခင်း အားကစားလုပ်နေသည်နှင့် တူသော်လည်း ဝတ်စားထားသည့်ပုံစံနှင့် ထိုပေါ့ပါး၍ အားနည်းသော ခြေလှမ်းများက ထိုသူ၏ အပြုအမူမှာ တစ်ခုခုမှားယွင်းနေကြောင်း အသိအသာပင်။

ထို့အပြင် ထိုပုံသဏ္ဍာန်သည် အလွန်အမင်း ရင်းနှီးနေ၏။

ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ စိတ်ထဲတွင် ပုံသဏ္ဍာန်တစ်ခုက လျှပ်ခနဲ ဖြတ်ပြေးသွား၍ သူမသည် ရုတ်တရက် ပြုံးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမသည် နောက်သို့ပြန်မလှည့်မီ စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ရယ်လိုက်ပြီး ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မတွေ့သယောင် ဟန်ဆောင်လိုက်၏။

သူမ၏ နောက်တွင်မူ ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် စိတ်သက်သာရာ ရသွားပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူမ၏ မျက်ဝန်းထဲ၌ စိတ်လှုပ်ရှားသော အရိပ်အယောင်များ ပေါ်ထွက်လာ၏။ အဆောက်အဦးအား စိုက်ကြည့်ရင်း သူမသည် မျက်လုံးကစားလိုက်ရာ အပြင်ဘက်၌ အဝတ်လှမ်းနေသော စူးချူကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ၏ နှလုံးသားသည် အံ့သြတကြီး ဆောင့်ခုန်သွားပြီး အလွန်အမင်း ပျာယာခတ်သွား၏။

Prev Next