MM Story Teller

Chapter 38

Viewers 3k

🦊Chapter 38

Arc 3 - ဖျော်ဖြေရေးလောက၏ လရောင်ဖြူလေး

3.13 မင်း ကိုယ်နဲ့ တွဲနိုင်မလား

သူ မိတ်ကပ်လိမ်းပြီး ဝတ်စုံဖြင့် ဓါတ်ပုံများရိုက်ပြီးသွားသောအချိန်တွင် ပိုင်ဟောက်က အလုပ်ပြီးချိန်ဖြစ်လေသည်။ ရွှယ်လင်က ပိုင်ဟောက်နှင့် ချိန်းဆိုပြီးပြီ ဖြစ်သော်လည်း ပိုင်ဟောက်၏ရုံးခန်းထဲတွင် အနီရောင် ဝတ်စုံဖြင့် လှပသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို မြင်လိုက်ရမည်ဟု မမျှော်လင့်ထားပေ။ အနီးကပ် ကြည့်လိုက်သောအခါ သူမက ပိုင်ကွမ်းဖျော်ဖြေရေးကုမ္ပဏီနှင့် ရင်ဘောင်တန်းနိုင်သော သရုပ်ဆောင်လောကထဲမှ ပန်းပွင့်ငယ်လေး ဖန့်ချမ် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သူ့ဘေးနားမှ အကူစနစ်လေးက သရော်လိုက်သည်။

"မစ္စဖန့်က အရှင်တို့နဲ့ အဆင့်အတန်းတူတဲ့ မိသားစုကနေမွေးလာတာ... နောက်ပြီး သူရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အရည်အချင်းနဲ့ ရုပ်ရှင်လောကမှာ နာမည်ကောင်းရပြီး ကျော်ကြားလာတာ မူလ ဇာတ်လမ်း အတိုင်းဆိုရင် သူက အရှင့်ရဲ့ အနာဂတ် မရီးပဲ..."

ရွှယ်လင်၏ ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားပြီး သူ့ခေါင်းကို လှည့်ကာ အကူစနစ်လေးကို အပြုံးလေးဖြင့် မေးလိုက်သည်။

" မင်း ဘာပြောလိုက်တယ်..."

"မူလဇာတ်လမ်းအရဆိုရင် သူက ပိုင်ဟောက်နဲ့ လက်ထပ်ရမှာ... မိသားစုနှစ်စုလုံးက အဆင့်အတန်းတူတဲ့ မျိုးရိုးတွေလေ သူတို့လက်ထပ်ပြီးတော့ ပိုင်ကွမ်းဖျော်ဖြေရေးကုမ္ပဏီက တရုတ်နိုင်ငံ ပြင်ပမှာပါ တိုးတက်လာပြီး ကမ္ဘာအနှံ့ ကျော်ကြားလာတာ..."

အကူစနစ်လေးက သူ၏ မှောင်မိုက်နေသောအသံကို သတိထားမိပုံမရဘဲ တာဝန်ကျေအောင် ရှင်းပြလိုက်လေသည်။

ရွှယ်လင် ယခုအချိန်တွင် အလွန်ဒေါသထွက်နေသည်။

မူလဇာတ်လမ်းထဲမှာ အဲ့လိုမျိုး ရှိတာကို အရင်က ဘယ်လိုလုပ် မသိရတာလဲ... နောက်ပြီး ပိုင်ဟောက်ကို တစ်ယောက်ယောက် ရယူပြီးသားလို့ သတ်မှတ်လို့ရတယ်လေ... ဒါက လူတစ်ယောက်ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ဖျက်ဆီးနေသလိုပဲမလား...

နောက်ဆုံးတွင် သူ မည်သည့်အရာကိုတွေးနေသည်အား နားလည်လိုက်သော အကူစနစ်လေးသည် ထပ်မံရှင်းပြလိုက်သည်။

" အင်း... အရှင် ဘာမှမလုပ်ရသေးတော့ အဲ့လိုတော့ ယူဆလို့ မရဘူးလေ... နောက်ပြီး ပိုင်ဟောက်က တစ်ခုခုလွဲနေတယ်လို့ ကျွန်တော် အမြဲခံစားနေရတာ သူ့ဆီကနေ အရင်ဘဝတွေက ဗိုလ်ချုပ်ကြီးနဲ့ ကိုးလ်လိုမျိုး ရင်းနှီးတဲ့ ခံစားချက်တွေရနေတယ်..."

ရွှယ်လင် စူပုတ်ပုတ်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

" ဟုတ်တယ် သူတို့အကုန်လုံးက မျိုသိပ်ပြီး ထိန်းချုပ်တတ်တဲ့ ယောင်္ကျားတွေချည်းပဲ တခြားလူတွေက ခြယ်လှယ်တတ်တဲ့ ဥက္ကဌတွေကို ဆွဲဆောင်နိုင်တယ်... ဒါပေမဲ့ ငါကျတော့ သေခါနီးနေတာတောင် ဖွင့်မပြောဘဲ ပျင်းဖို့ကောင်းတဲ့ သုန်မှုန်နေတဲ့ ယောင်္ကျားတွေပဲရတယ် 'ကိုယ်မင်းကို ချစ်တယ်' လို့ပြောလိုက်ရုံနဲ့ သူတို့သေမှာကျနေတာပဲ..."

သူ၏ မကျေနပ်ချက်များ မည်သည့်နေရာမှ ရောက်လာသည်ကိုသိသော အကူစနစ်လေးက ပါးစပ်ပိတ်ကာ host ၏ ခံစားချက်များကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ဝင်မကြည့်ခဲ့ပေ။ အဆုံးတွင် host က သူ့ကို အထင်အမြင်သေးနေကာ အဖတ်မလုပ်သောကြောင့် စကားအများကြီး ပြောမိပြီး သူ့ဒေါသကို နှိုးဆွမိမည်ကို စိုးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ထိုအခြေအနေကြောင့် ရွှယ်လင် စိတ်ခံစားချက် မကောင်းတော့ပေ။ အကယ်၍ သူ စိတ်အခြေအနေ ဆိုးဝါးနေပါက များသောအားဖြင့် အခြားသူများကိုလည်း စိတ်ကောင်းဝင်နေခွင့် မပေးပေ။ သူက စွန်းကျန့်အန်း ယခုလတ်တလော မည်သည့်ကိစ္စများလုပ်နေသည်ကို အကူစနစ်လေးအား စစ်ဆေးခိုင်းလိုက်ပြီး လင်းရိကို ဖုန်းဆက်ခေါ်ကာ တွေ့ဆုံရန် ပြောလိုက်သည်။ မနက်တိုင်းတွင် ပန်းပို့သည့်ကိစ္စဖြင့် ထို ဆန်ကုန်မြေလေးကောင် gong နှင့် စကားကောင်းပြောရန် မလိုဟု သူ ခံစားလိုက်ရသည်။

အကူစနစ်လေးမှာ အစည်းအဝေးခန်းထဲမှ ဘာမှမသိသေးသောပိုင်ဟောက်အတွက် တိတ်တဆိတ် ဖယောင်းတိုင် ထွန်းပေးလိုက်သည်။

ပိုင်ဟောက်ထွက်လာပါက သူ့အား စောင့်ရန် မလိုတော့ကြောင်း အတွင်းရေးမှူးမှတစ်ဆင့် ပြောခိုင်းလိုက်ပြီး ရွှယ်လင် အဆောက်အဦးထဲမှ ထွက်သွားလိုက်သည်။ သူ့တွင် မစ္စဖန့်ချမ်နှင့် စကားပြောရန် စိတ်ကူးမရှိပေ။ အတွင်းရေးမှူးမှာ ရွှယ်လင်ကို မည်သည့်အရာက မပျော်မရွှင်ဖြစ်စေကြောင်းကို သိချင်နေသည်။

စွန်းကျန့်အန်းက လင်းရိ၏ စိတ်နေစိတ်ထားကို ကောင်းကောင်း သိလေသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုလူ သူနှင့် လမ်းခွဲချင်ကြောင်းကို သိလိုက်သည်နှင့် သူနှင့် ရန်ဖြစ်ခဲ့ကာ သူ့အိမ်မှ ပြောင်းရွေ့လာခဲ့သည်။ သူ ထွက်လာလိုက်သည်နှင့် လင်းရိက သူ့၏ ကောင်းသောအချက်များကြောင့် သူ့ကို လွမ်းလာမည်ကို ခန့်မှန်းမိလေသည်။ ထို့ကြောင့် သူ အိမ်မှ မြန်ဆန်စွာ ထွက်လာခဲ့သော်လည်း သူ၏ တည်ရှိမှုကိုမူ လင်းရိရှေ့တွင် အချိန်တိုင်း ချပြခဲ့သည်။ လင်းရိက စွန်းကျန့်အန်း၏ သူ့အပေါ် ချစ်ခင်တွယ်တာမှုနှင့် လွမ်းဆွေးနေမှုတို့ကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားသွားလေသည်။ သူတို့လမ်းခွဲသည်မှာ နှစ်ရက်သာရှိသေးသော်လည်း သူ စွန်းကျန့်အန်းကို ချော့မော့နှစ်သိမ့်ရန်အတွက် ပစ္စည်းများ စတင်ဝယ်တော့လေသည်။

သူ စွန်းကျန့်အန်းကို ချော့မော့နှစ်သိမ့်နေရင်း သူ၏ အချစ်ကို ဖော်ပြရန် ရွှယ်လင်အတွက် မနက်တိုင်း ပန်းပို့ခြင်းကိုလည်း မမေ့လျော့ခဲ့ပေ။

ယောင်္ကျားများက သူတို့ ချစ်ခင်သဘောကျသူများကို နူးညံ့သော သဘောထားဖြင့်သာ ဆက်ဆံလေသည်။ လင်းရိက စွန်းကျန့်အန်းကို အချော့လွန်ပြီး နောက်နေ့ညတွင် သူတို့သည် အိပ်ယာထဲတွင် အတူတူ လူးလှိမ့်လိုက်ကြသည်။

ရွှယ်လင်က အကူစနစ်လေးကို သူတို့နှစ်ယောက်အား စစ်ဆေးခိုင်းသောအခါ လင်းရိက အိမ်တွင်ရှိနေပြီး စွန်းကျန့်အန်းက ထိုလူ၏ အနွေးဓာတ်ကို သဘောကျနှစ်ခြိုက်နေလေသည်။ ရွှယ်လင်က လင်းရိကို ဖုန်းဆက်ကာ သူ့ကို လာတွေ့ရန် ပြောလိုက်သည်နှင့် စွန်းကျန့်အန်း၏ မျက်နှာက ချက်ချင်းဆိုးဝါးသွားကာ ခေါင်းအုံးကို စိတ်တိုတိုဖြင့် လွှင့်ပစ်လိုက်ကြောင်း အကူစနစ်လေး၏ စောင့်ကြည့်စစ်ဆေးသော စခရင်မျက်နှာပြင်မှ တစ်ဆင့် တွေ့လိုက်ရသည်။

ရွှယ်လင်က သူ၏ မနာလိုဝန်တို ဖြစ်နေပုံကို တကယ့်ကို သဘောကျလေသည်။ သူနှင့် ယမန်နေ့ညက အိပ်ရာပေါ်အတူလူးလှိမ့်ခဲ့သော ယောင်္ကျားကို ယခု သူ၏ အချစ်စစ်မှ တွေ့ဆုံခဲ့ ခေါ်ခဲ့သော်လည်း စွန်းကျန့်အန်းက သူ့ဘေးမှ ခေါင်းအုံးကို လွှင့်ပစ်ကာ အိပ်ယာခင်းများကို လက်သီးဆုပ်ဖြင့် ထိုးနှက်ရန်သာ တတ်နိုင်လေသည်။

အကယ်၍ စွန်းကျန့်အန်းနေရာမှာသာ ရွှယ်လင်ဖြစ်ပါက သူ ထိုလူကို ပန်းသေအောင်လုပ်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်က်ိုပါ ခြေရာလက်ရာ မပျက်ဘဲ သေအောင် လုပ်မည်ပင်။

အိုး သူ့ရဲ့ ကမ္ဘာကြီးအပေါ်အမြင်တွေက ခေတ်မှီတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းမှာ သုံးဖို့ကျ တော်တော်လေး သာမန် မဟုတ်ဘူးပဲ...

ရွှယ်လင်က လင်းရိနှင့် ကော်ဖီဆိုင်တွင် တွေ့ဆုံရန် ချိန်းလိုက်လေသည်။ သူ နေကာမျက်မှန်တပ်ထားပြီး မှန်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ထားသည့် အနေအထားတွင် ထိုင်နေလေသည်။ စားပွဲထိုးက သူ့ကို အံ့အားသင့်စွာ ကြည့်လိုက်မိသော်လည်း ရွှယ်လင်က ယခုလတ်တလောမှသာ နာမည်ကြီးလာခြင်း ဖြစ်သောကြောင့် သူ့ကို ရင်းနှီးနေသည်ဟုသာ ခံစားလိုက်ရပြီး မမှတ်မိပေ။

လင်းရိက သူအပြင်မထွက်ခင် ရေချိုးနေခဲ့သောကြောင့် ရောက်လာရန် အတော်ကြာသည်။ သူ ယမန်နေ့က ကိစ္စကြောင့် အပြင်ထွက်လာပြီး ရွှယ်လင်ကို တွေ့ရန် တုံဆိုင်းနေခဲ့သည်။ သူ စွန်းကျန့်အန်းကို ထားခဲ့ပြီး ပိုင်ယွဲ့ကို ပိုးပန်းရန် အသေအချာ ဆုံးဖြတ်ပြီးသော်လည်း စွန်းကျန့်အန်းသက သူ့အပေါ်တွင် အလွန်ကောင်းသောကြောင့် သူ့ကို မနာကျင်စေချင်ဘဲ သူ့ကိုယ်သူ သတိမထားမိသည့် အခိုက်အတန့်တွင် စွန်းကျန့်အန်းကို စွဲလမ်းလာမိသည်။ ထို့ကြောင့် သူက ပိုင်ယွဲ့အပေါ် အပြစ်ရှိစိတ်ကို ခံစားမိလေသည်။

"ယွဲ့လေး..."

လင်းရိက သူ၏ ရုံးသုံးလက်ဆွဲအိတ်ကို ချလိုက်ပြီး အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

" ကိုယ့်မှာ ကုမ္ပဏီကိစ္စလေးတွေ ဖြေရှင်းစရာ ရှိနေလို့ နည်းနည်း နောက်ကျသွားတာ တောင်းပန်ပါတယ်..."

ရွှယ်လင်က ကိစ္စမရှိကြောင်း ဖော်ပြရန် ခေါင်းခါပြလိုက်ပြီး သူ့ရှေ့မှ ကော်ဖီခွက်ကို လက်ညှိုးထိုးလိုက်သည်။

" ကော်ဖီကတော့ အေးသွားလောက်ပြီ

... မင်း နောက်တစ်ခွက် မှာချင်မှာလိုက်လေ..."

သူ့ရှေ့ရှိ ကော်ဖီခွက်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး လင်းရိ၏ ထူးဆန်းနေသော အမူအရာက အခြေအနေတိုးတက်လာခဲ့သည်။ သူ၏ အမြင်တွင် ရွှယ်လင်က သူ့ကို ကော်ဖီမှာပေးရန် ဆန္ဒရှိခြင်းမှာ သူ့ကို စိတ်ဝင်စားနေသည်ဟု အဓိပ္ပါယ်ပေါက်လိုက်သည်။

နေ့တိုင်း နှင်းဆီပန်းတွေ ပို့ပေးတာက အသုံးဝင်တာများလား...

" အဆင်ပြေပါတယ် မင်းမှာထားတာဆိုတော့ ကိုယ်သောက်မှာပါ..."

ရွှယ်လင်က သူ့စကားများကို မတုံ့ပြန်ခဲ့ပေ။ မည်သို့ပင် ဖြစ်စေ ထိုစကားများက ထူးဆန်းကာ စက်ဆုပ်ဖွယ် ကောင်းသည်။

"ယွဲ့လေး ကိုယ့်ကို တွေ့ချင်တာ ကိစ္စ ရှိလို့လား..."

လင်းရိက သူ၏ ယရယ်ချင်စိတ်ကို ထိန်းချုပ်နေရသည့် အတွက် အလွန်ဝပ်တွားခယနေသလို မဖြစ်သွားပေ။ သူ ထိုလူသား၏ ရှေ့တွင် မသိစိတ်အရ အလွန်ရယ်နေမိသောကြောင့် အချိန်အတော်ကြာတွေးပြီးနောက် ထိုသို့နေခြင်းက အခြားသူများ သူ့ကို အရူးဟု ထင်စေကြောင်း နားလည်လိုက်သည်။

"အင်း မနက်က ကျွန်တော် ခင်ဗျားပို့ပေးတဲ့ နှင်းဆီပန်းတွေကို တွေ့တယ်..."

ရွှယ်လင်က အချိုရည်တစ်ငုံသောက်လိုက်ပြီး ပျင်းရိ လေးကန်စွာ ပြောလိုက်သည်။

" အခုမှတွေ့တာ တောင်းပန်ပါတယ်... ကျွန်တော့်အစ်ကိုကြီးက အရင်က ပို့ခဲ့သမျှကို လွှင့်ပစ်ခဲ့တယ်လေ... သူက ကျွန်တော့်ကို မကောင်းတဲ့လူရှုပ်တွေနဲ့ သူငယ်ချင်း မဖြစ်စေချင်ဘူးဆိုတော့..."

"အာ ..."

လင်းရိ အံ့အားသင့်သွားလေသည်။

" အစ်ကိုကြီးပိုင်က မင်းအပေါ် နည်းနည်းတော့ စည်းကမ်းတင်းကျပ်ပုံပေါ်တယ်..."

ရွှယ်လင် သရော်ကာ ပြောလိုက်သည်။

" ဟုတ်တယ် သူက ကျွန်တော့် အကြောင်းကို ဆယ်နှစ်လောက်တောင် မမေးခဲ့ဘဲ ကျွန်တော် ဒီနိုင်ငံကို ပြန်ရောက်လာတည်းက စပြီး ချုပ်ချယ်တော့တာပဲ..."

ပိုင်ဟောက်က သူ့နောက်ကို လူများ လိုက်ခိုင်းထားကြောင်း သိလေသည်။ သူက ထိုစကားလုံးများကို သူတို့ကြားစေရန် အထူးတလည် ပြောခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး သူတို့ ပိုင်ဟောက်ကို ပြန်ပြောပါက အကောင်းဆုံးပင်။

အဲ့လူတွေက ငါ့ကို ကာကွယ်ဖို့ ရှိနေတာကို သိပေမဲ့လည်း အဲဒီမျိုသိပ်ထားတဲ့ လူကြီးက ဘာလို့ နေတိုင်း ငါ့ပုံတွေကို တိတ်တိတ်လေး ခိုးရိုက်ခိုင်းရတာလဲ... ဒီထက်ပိုပြီး နှာဘူးမကျလို့ မရဘူးလား...

လင်းရိ ချောင်းဟန့်လိုက်သည်။

" အဲ့ဒါဆို အိမ်ခွဲနေမလား ယွဲ့လေး... ကိုယ်က အရမ်းမချမ်းသာပေမဲ့ ဟိုင်မြို့မှာတော့ အိမ်တွေ အများကြီး ရှိပါတယ် မင်း ဘယ်နေရာမှာ နေချင်လဲ... ကိုယ်မင်းအတွက် နေရာရှာပေးမယ်လေ..."

ရွှယ်လင် ခေါင်းခါပြလိုက်သည်။

" ကျွန်တော်က သိပ်မကြာခင် ထုတ်လုပ်ရေးအဖွဲ့ထဲကို ဝင်ရတော့မှာ အလျင်လိုစရာ မလိုပါဘူး... နှင်းဆီပန်းတွေ အကြောင်း ဆက်ပြောရအောင်..."

လင်းရိ၏ မျက်နှာပေါ်မှအမူအရာက တဒင်္ဂမျှ တောင့်တင်းသွားပြီးနောက် သူ၏အမူအရာက စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသည့်ပုံ ပေါ်လေသည်။ သူ ပြောလိုက်သည်။

" ယွဲ့လေး ပန်းစည်းကကတ်ပေါ်မှာ ရေးထားသလိုပဲ ကိုယ် မင်းကို သဘောကျတယ် ပိုးပန်းချင်တယ်... ကိုယ်မင်းကို ပထမဆုံးစတွေ့ထဲက ချစ်မိသွားတာ အဲ့တုန်းက မင်းက စကားလည်းသိပ်မပြောဘူး... အဖွဲ့လိုက် လှုပ်ရှားမှုတွေမှာလည်း သိပ်မပါဘူး... အတန်းထဲမှာ မင်းကို စကားပြောခွင့်ရှိတဲ့လူကလည်း ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းရယ်... ကိုယ် ဘယ်လောက်ပျော်လဲ မင်းမသိပါဘူး... မင်းက ကိုယ် တစ်ယောက်တည်း အပိုင်လို့ကို ခံစားခဲ့ရတာ ကိုယ့်အဖေ ကိုယ့်ကို အိမ်ပြန်လာခိုင်းတုန်းက ကိုယ်သူနဲ့ ရန်ဖြစ်ခဲ့သေးတယ် ဒါပေမဲ့ သူက ကိုယ့်ကို ခြိမ်းခြောက်တော့ ကိုယ့်မှာ ရွေးချယ်ခွင့်မရှိဘဲ အိမ်ပြန်ခဲ့ရတယ်... ကိုယ့်အချစ်တွေကို နှလုံးသားထဲမှာပဲ သိမ်းထားချင်ခဲ့တာ... ဒါပေမဲ့ မင်းလည်း ဒီကိုပြန်လာခဲ့ပြီးတော့ နိုင်ငံခြားပြန်ဖို့ အစီအစဉ် မရှိတော့ဘဲ အိမ်မှာပဲနေပြီး မင်းရဲ့ အလုပ်ကို ကြိုးစားခဲ့တယ်လေ ယွဲ့လေး ကိုယ့်ကို အခွင့်အရေးပေးပါ မင်းကိုယ်မင်းလည်း အခွင့်အရေးပေးပြီး ကိုယ့်ကို တွဲနိုင်မလား..."

ရွှယ်လင် သူ့အရှေ့မှလူကို စိတ်ဝင်စားမှုအပြည့်ဖြင့် ခေါင်းစခြေဆုံးကြည့်လိုက်သည်။ သေချာကြည့်နေသည်မှာ သူ၏ အကြည့်များက တစ်ဖက်လူ၏ အဝတ်များကို ချွတ်ပြီး သူ၏ ခန္ဓာကိုယ် အသားအရေများကို တစိမ့်စိမ့် ကြည့်နေသကဲ့သို့ပင်။ သူ၏ လှပသော အညိုဖျော့ရောင် မျက်ဝန်းများက အနည်းငယ် ကျဥ်းမြောင်းသွားလေသည်။ လင်းရိ အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေ၏။ အကယ်၍ သူ့လက်ထဲတွင်သာ ကြာပွတ်ရှိနေပါက သူ ရွှယ်လင်ကို ထိုကြာပွတ်နှင့် သူ့အား သည်နေရာ ဟိုနေရာဟုပြကာ ရိုက်ခိုင်းမည်ပင်။

သူ၏ပါးစပ်များ ဟလာပြီးနောက် ပြန်ပိတ်သွားသော်လည်း သူပြောခဲ့သော စကားလုံးများက အေးစက်ကာ နှလုံးသားမဲ့နေသည်မှာ ရေအေးများ သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ လောင်းချခံလိုက်ရသလို လင်းရိ၏ ဆူလောင်နေသော စိတ်အခြေအနေသည် အေးစက်သွားစေသည်။

"မဖြစ်ဘူး..."

"ဘာလို့လဲ..."

လင်းရိ ရုတ်တရက် ထရပ်လိုက်သည်။ သူ့အသံက အတော်ကျယ်၍ ပတ်ဝန်းကျင်မှလူများက အံ့အားသင့်ဖွယ်အကြည့်များဖြင့် သူ့ကို ကြည့်လာကြသည်။ သူ အမြန်ပြန်ထိုင်ပြီး အမှားလုပ်မိသွားသကဲ့သို့ ရွှယ်လင်ကို ဝမ်းနည်းစွာ ကြည့်လာသည်။

"ကိုယ့်ကို ဒီလောက်မြန်မြန် မငြင်းပါနဲ့... ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို သဘောကျတာက ကြီးကြီးမားမားကိစ္စ မဟုတ်ပါဘူး... ကိုယ် မင်းကို ကောင်းကောင်း ဆက်ဆံမယ်လို့ ကတိပေးတယ်... မင်း လိုချင်တာမှန်သမျှ ကိုယ် မင်းကို ပေးနိုင်ပါတယ်..."

ရွှယ်လင် သူ့ကို စိမ်းကားစွာ ကြည့်လိုက်သည်။

"ငါလိုချင်တာကို ငါကိုယ်တိုင် ရအောင်ယူနိုင်တယ်... ငါလိုချင်တာကို ရအောင်ယူပေးဖို့ ဘာလို့ မင်းကို လိုအပ်ရမှာလဲ..."

သူက စွန်းကျန့်အန်းကို သိမ်းသွင်းပြောဆိုရန် ထိုစကားများကို မကြာခဏသုံးလေ့ရှိ၍ ရွှယ်လင်နှင့် ရင်ဆိုင်ရချိန်တွင် ထိုစကားများ အလိုအလျောက် ထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုအခါမှသာ သူ့ရှေ့ရှိလူက နောက်ခံအင်အားမရှိဘဲ သူ့ကိုသာ အားကိုးနေရသည့် စွန်းကျန့်အန်းနှင့် မတူကြောင်း လင်းရိ သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ၏မျက်နှာအမူအရာ တစ်စက္ကန့်မျှ ပြောင်းလဲသွားသော်လည်း မကြာမီမှာပင် ထိုအတွေးတစ်ခုကို သူ့ခေါင်းထဲမှ ထုတ်ထားလိုက်သည်။

ပိုင်ယွဲ့က သူ အမြဲလိုက်ဖမ်းနေရသည့် သူတစ်ယောက်ပင်။ စွန်းကျန့်အန်းအား ငဲ့ညှာပပေးလျှင်ပင် ပိုင်ယွဲ့နှင့် နှိုင်းယှဥ်နိုင်စွမ်းမရှိသေးပေ။ ထို့အပြင် ပိုင်ယွဲ့က သူ့အပေါ် အားကိုးစရာမလိုပေ။ ဤအရာကြောင့် သူနှင့်ပိုင်ယွဲ့က တန်းတူဖြစ်ကြောင်း ပြသခဲ့သည်။ ထိုအတွေးဖြင့် လင်းရိ၏မျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးတစ်ခု ပြန်လည်ပေါ်လာပြန်သည်။

လင်းရိ၏စိတ်ထဲတွင် မည်ကဲ့သို့အတွေးများ လွင့်မျောနေကြောင်း ရွှယ်လင် မသိသော်လည်း သူ့ကိုသတ်ချင်နေသည့် ညစ်ပတ်သည့် အတွေးများဖြစ်နေမည်မှာ သေချာသည်။ ရွှယ်လင် ထိုအတွေးများကို နားလည်အောင်ကြိုးစားရန် အမှန်တကယ် စိတ်မဝင်စားပေ။

"ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို သဘောကျတာက ကြီးကြီးမားမားကိစ္စမဟုတ်မှန်း ငါသိတယ်... ဒါပေမယ့် ငါနဲ့ တော်တော်လေး ဆင်တူတဲ့သူတစ်ယောက်ကို ရှာပြီး မင်းရဲ့အနားမှာထားတာက ငါ့ကို 'သဘောကျကြောင်း' ဖော်ပြတဲ့ မင်းရဲ့နည်းလမ်းလား..."

လင်းရိ သူ့လက်များကို အလျင်အမြန် ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်။

“ယွဲ့လေး အထင်မလွဲပါနဲ့... စွန်းကျန့်အန်းနဲ့ကိုယ့်ရဲ့ ဆက်ဆံရေးက မင်းထင်သလို မဟုတ်ဘူး..."

ရွှယ်လင် သူ့မေးစေ့ကို အနည်းငယ် မော့လိုက်သည်။ အထက်စီးဆန်မှုနှင့် မာနကြီးမှုတို့ကို အနည်းငယ်ဖော်ပြသော ထိုလှုပ်ရှားမှုက တစ်ဖက်လူကို အလွန်မခံမရပ်နိုင်အောင် နှိုးဆွပေးနေသည်။ ရွှယ်လင် သူ့မျက်ခွံများကို အောက်သို့အနည်းငယ်စိုက်လိုက်ပြီး အနည်းငယ် ကွေးတက်နေသော မျက်လုံးထောင့်များနှင့်အတူ တောက်ပပြီးလှပသော မြေခွေးမျက်လုံးတစ်စုံကို ဖုံးကွယ်ထားလိုက်သည်။ သူ့ဘက်က သာလွန်ပြီး စွမ်းအားကြီးမားသကဲ့သို့ သရုပ်ဆောင်လေလေ၊ အခြားသူများက သူ့ကို စင်မြင့်ပေါ်မှ ဆွဲချကာ သက်သက်မဲ့ အနိုင်ကျင့်ချင်လာလေလေပင်။ မျက်လုံးထောင့်စွန်းတွင် အနည်းငယ်နီမြန်းနေပြီး မျက်ရည်များဖြင့် ပြည့်နေကာ တောက်ပသော ထိုလှပသည့်မျက်လုံးတစ်စုံကို ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်းက ပပိုမိုကောင်းမွန်ကာ အလွန်စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းပေလိမ့်မည်။

"မင်းနဲ့ စွန်းကျန့်အန်းအကြောင်းကို ငါ ဂရုမစိုက်ဘူး... မင်းပေးတဲ့ နှင်းဆီပန်းတွေကို ငါ ထပ်မယူချင်တော့ရုံပဲ..."

ရွှယ်လင် မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး စိတ်မရှည်စွာ ပြောလိုက်သည်။

"အဲဒါတွေကိုမြင်ရတာ ငါ့မျက်လုံးတွေကို ညစ်ပတ်စေတယ်... အဲဒါတွေ လွှင့်ပစ်ပေးဖို့ အစအစ်ကိုကြိီးကို နေ့တိုင်းတောင်းဆိုနေရတော့ သူ့လက်တွေကိုလည်း ညစ်ပတ်စေတယ်..."

လင်းရိ အံ့သြသွားသည်။ ရွှယ်လင်က သူ၏ဖွင့်ပြောမှုကို ပြန်လည်တုံ့ပြန်ရန် ထိုကဲ့သို့သော စကားလုံးများကို သုံးလိမ့်မည်ဟု သူ မည်သည့်အခါကမှ မထင်ထားခဲ့ပေ။ သူ့နှလုံးသားထဲရှိ ပိုင်ယွဲ့က အလွန်နူးညံ့လှပပေသည်။

ဒီလိုမျိုး ပြင်းထန်တဲ့စကားတွေကို ဘယ်လိုလုပ် သူ ပြောနိုင်ရတာလဲ...

ရွှယ်လင်က လင်းရိ၏အိပ်မက်ကို အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာဖျက်ဆီးပစ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

"မင်းကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမဆို ငါ ရွေးနိုင်တယ်... လင်းရိ မင်းနဲ့ ကော်ဖီသောက်ဖို့ အတူတူထိုင်နေရတာကတောင် ငါ့ကို ညစ်ပတ်တယ်လို့ ခံစားရစေတယ်..."

ရွှယ်လင်က မတ်တပ်ထရပ်ကာ ဆက်ပြောလာသည်။

"မင်း ထွက်မလာခင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်မိသေးလား... မင်း လည်ပင်းမှာရှိတဲ့ အနီမှတ်လေးကို မှန်တစ်ချပ်ရှာပြီး ကြည့်သင့်တယ်..."

ရွှယ်လင်၏ရယ်သံများက အေးစက်နေ၍ လင်းရိကို အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်ထွေးစေသည်။

"စွန်းကျန့်အန်းရဲ့ အိမ်ကနေ ငါ့ကိုချစ်ကြောင်းဝန်ခံဖို့ လာခဲ့တာမလား... လင်းရိ ငါတို့နှစ်ယောက်လုံး မင်းအနားမှာရှိနေသင့်တယ်လို့ တွေးနေရင် မင်းရဲ့အတ္တက ဘယ်လောက်တောင်ကြီးလိုက်လဲ..."

လင်းရိ ခံစားချက်များကို ထိန်းချုပ်နေသည့်အချိန်တွင် ရွှယ်လင် ထွက်သွားနှင့်ပြီဖြစ်သည်။ လင်းရိက ပိုက်ဆံအနည်းငယ်ကို စားပွဲပေါ်သို့ အလျှင်စလိုပစ်ချကာ ရွှယ်လင်နောက်သို့ ပြေးလိုက်သွားသည်။ ကော်ဖီဆိုင်က လမ်းဘေးတွင် တည်ရှိနနေခြင်းမဟုတ်ဘဲ သေးငယ်သော ခြံဝင်းထဲတွင် တည်ရှိနေသည်။ လင်းရိ၏ကားကို ဘေးတွင်ရပ်ထားသည်။

လင်းရိ ရွှယ်လင်ကို အမီလိုက်ရန် ခြေလှမ်းနှစ်လှမ်းခန့် ပြေးပြီးနောက် ရွှယ်လင်ကို လက်ကောက်ဝတ်မှ လှမ်းဆွဲကာ ကားပေါ်သို့ဆွဲတင်လိုက်ပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ရွှယ်လင့်အပေါ်တွင် ဖိထားလိုက်သည်။

နေ့လည်စာစားချိန် ပြီးသွားပြီဖြစ်သောကြောင့် အပြင်ဘက်တွင် မည်သူမှ မရှိတော့ပေ။ ရွှယ်လင်က ထိုသို့အလစ်အငိုက်တိုက်ခိုက်မှုအတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားခြင်းမရှိပေ။ ထို့အပြင် သူ့ခါးကို ကားနှင့်နာကျင်စွာ ထိခိုက်မိသွားသဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ ကာကွယ်ရန် အချိန်မီ မတုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့ပေ။ သူက ဤဘဝတွင် တန်ဖိုးထား ကာကွယ်ခံထားရသော သခင်ငယ်လေးတစ်ဦးအဖြစ် ဖြတ်သန်းခဲ့၍ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်က အလွန်နူးညံ့နေသည်။ ထိုကဲ့သို့ပြင်းပြင်းထန်ထန် တိုက်မိခြင်းကြောင့် သူ့နောက်ကျောတွက် အညိုအမည်းအကွက်ကြီးတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်နိုင်ဖွယ်ရှိသည်။

သူက လင်းရိကို မနှစ်မြို့ဖွယ်မျက်နှာဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဒေါသတကြီးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ..."

လင်းရိလည်း ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားသည်။ သူ ရွှယ်လင်ကို ဆိုးဆိုးရွားရွား နာကျင်သွားအောင် ပြုလုပ်လိုစိတ် မရှိခဲ့ပေ။ သူက တောင်းပန်ခယသည့်အကြည့်နှင့် ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလာသည်။

"ယွဲ့လေး မင်း ဘာလို့ ကိုယ့်ကို အခွင့်အရေးမပေးရတာလဲ... ဘာလို့ မင်းကိုယ်မင်းရော အခွင့်အရေးမပေးရတာလဲ... ကိုယ် မင်းကိုအရမ်းချစ်တယ်..."

ရွှယ်လင် လှောင်ပြုံးပြုံးကာ ဒေါသတကြီး ပြောလိုက်သည်။

"မင်းက ငါ့ကိုချစ်တာလား... မင်း ငါ့ကို ဘယ်လိုချစ်တာလဲ... အစားထိုးတစ်ယောက် ရှာပြီးတော့ မင်းက ငါနဲ့အိပ်နေတယ်ဆိုပြီး ဟန်ဆောင်လိုက်တာလား..."

ထိုအကြောင်းအရာအား ထပ်မံပြောလာသည်ကို လင်းရိ ကြားပြီး သူ့ဦးနှောက်က ဆန့်ကျင်ဘက်သို့ ဦးတည်သွားသည်။

"မင်း ငါ့ကို မကြိုက်ဘူးဆိုရင် ဘာလို့ စွန်းကျန့်အန်းကို အရမ်းဂရုစိုက်နေရတာလဲ... မင်း ဘာလို့ ငါနဲ့ အပြင်ထွက်ဖို့ သဘောတူလိုက်တာလဲ... ပြီးတော့ ဆက်ပြီးဒေါသမထွက်တော့ဘူးလို့ ကတိပေးထားတယ်မလား... မင်းသဘောတူရင် ငါ စွန်းကျန့်အန်းနဲ့ ချက်ချင်း လမ်းခွဲပစ်လိုက်မယ်..."

လင်းရိစကားများကြောင့် ရွှယ်လင် ရွံရှာသွားသည်။

"မင်းက ငါ့ကို ပြန်ကြိုက်စေချင်တာလား... အဲဒါက အရမ်း ရယ်စရာကောင်းတာပဲ... လင်းရိ မင်းကိုယ်မင်း ဘယ်သူလို့ထင်နေတာလဲ... မင်းကိုယ်မင်း ပိုက်ဆံလို့ထင်နေပြီး လူတိုင်းက မင်းကို လာကြိုက်ကြလိမ့်မယ်လို့ ထင်နေတာလား..."

"ငါက ဘာလို့ စွန်းကျန့်အန်းကို ဂရုစိုက်ရမှာလဲ... ငါ သူ့ကို မုန်းတယ် နောက်ပြီး ရွံစရာလည်းကောင်းတယ်... သူက ငါနဲ့ဆင်တူပြီး ငါ့ကို လိုက်တုနေတဲ့ လူတစ်ယောက်သာသာပဲ... တခြားလူတစ်ယောက်ရဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကိုတောင် တက်လိုက်သေးတယ်... သူက တစ်နေ့လုံး ငါ့ရှေ့မှာ ကြာပန်းဖြူလေးလို သရုပ်ဆောင်နေတဲ့ သေဖို့နည်းလမ်းရှာနေတဲ့ လူတစ်ယောက်သာသာပဲ... ငါဘာလို့ သူ့ကို ဂရုမစိုက်သင့်တာလဲ... ဒါပေမယ့် သူနဲ့ နှိုင်းယှဥ်လိုက်ရင် မင်းကို ပိုတောင်ရွံသေးတယ်..."

ရွှယ်လင်က စကားလုံးတိုင်းကို ပြတ်ပြတ်သားသား ပြောဆိုခဲ့သည်။

"လင်းရိ မင်းက စက်ဆုပ်စရာကောင်းတယ်..."

🦊🦊🦊

Prev Next