Chapter 39

🦊Chapter 39

Arc 3 - ဖျော်ဖြေရေးလောက၏ လရောင်ဖြူလေး 

3.14 - မင်း ငါ့ညီလေးရှေ့မှာ နောက်တစ်ကြိမ်ပေါ်လာတာကို ငါတွေ့ရင်...

ရွှယ်လင်၏အဆက်မပြတ် နှိုးဆွမှုကြောင့် လင်းရိ၏မျက်လုံးများက ချက်ချင်း နီရဲလာသည်။ လင်းရိ ရွှယ်လင်၏လက်ကို ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး ကားပေါ်သို့ နောက်တစ်ကြိမ် ဖိချလိုက်ကာ ရွှယ်လင်၏နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းကာ ကိုက်လိုသည့် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်သည်။ သို့သော် ထိုနှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးကို ထိလိုက်သည်နှင့် လက်သီးတစ်ချက်က သူ့မျက်နှာပေါ်သို့ တိုက်ရိုက်ကျရောက်လာသည်။ သူက ဤဇာတ်လမ်း၏ အဓိကဇာတ်ဆောင်ဖြစ်ထိုက်သူဖြစ်သည်။ လင်းရိက တစ်ဖက်သို့ ရှောင်ထွက်သွားပြီး ရွှယ်လင်ကို လက်လွှတ်လိုက်ရသည်။

ရွှယ်လင် နာကျင်နေသော သူ့နောက်ကျောကို ထိလိုက်ပြီးနောက် ရွံရှာစိတ်အပြည့်ဖြင့် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

ပထမလက်သီးချက် လွဲသွားသော သူ့ရှေ့ရှိ ပိုင်ဟောက်က နောက်ထပ်လက်သီးတစ်ချက်ကို ပစ်သွင်းလိုက်၍ လင်းရိ၏ဗိုက်အား တိုက်ရိုက်ထိမှန်သွားသည်။ လက်သီးတစ်ချက်ဖြင့် လင်းရိ မြေပြင်ပေါ်သို့မှောက်သွားပြီး သူ့မျက်နှာက နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့တွသွားသည်။ ပိုင်ဟောက် သူ့ကို ထွက်သွားခွင့်မပေးဘဲ ခြေထောက်နှင့် ကန်ရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း ရွှယ်လင်က သူ့ကို နောက်ပြန်ဆွဲလိုက်သည်။

ရွှယ်လင်က ခေါင်းငုံ့ထား၍ သူ့အမူအရာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မမြင်ရပေ။ လက်တစ်ဖက်က ပိုင်ဟောက်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က အခုလေးတင် ထိုအမှိုက်ကောင် ထိသွားသည့် နှုတ်ခမ်းများကို သုတ်နေဆဲပင်။ ပိုင်ဟောက် သူ့မျက်နှာပေါ်ရှိ အမူအရာကို မမြင်နိုင်သော်လည်း ရွှယ်လင်၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို နားမလည်ဘဲမနေပေ။ ပိုင်ဟောက် လင်းရိကို စူးစူးစိုက်စိုက်စိုက်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"မင်း ငါ့ညီလေးရှေ့မှာ နောက်တစ်ကြိမ်ပေါ်လာတာကို တွေ့ရင် မင်းရဲ့ကျန်တဲ့သက်တမ်းတစ်လျှောက်လုံး မသန်မစွမ်းဖြစ်သွားအောင် သေချာပေါက်လုပ်ပစ်မယ်..."

၎င်းက အကြံကောင်းတစ်ခုဟု ရွှယ်လင် စိတ်ထဲ၌ တွေးမိသော်လည်း သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ထားဆဲပင်။ ပိုင်ဟောက်က လင်းရိအား ခြိမ်းခြောက်ပြောဆိုပြီးသည့်နောက် ရွှယ်လင်က ပိုင်ဟောက်ထက်ပင် လျင်မြန်စွာ လျှောက်သွားပြီး ပိုင်မိသားစု ကားထဲသို့ အမြန်ပြေးသွားခဲ့သည်။

ကားမောင်းသူက သူ့သခင်ငယ်လေးကို သောကရောက်စွာ ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မိုးတိမ်တောင်များကဲ့သို့ မည်းမှောင်နေသောမျက်နှာဖြင့် ကားထဲသို့ဝင်လာသော အကြီးဆုံးသခင်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ယခုတစ်ကြိမ်တွင် လင်းမိသားစုက လင်းရိကြောင့် ဒုက္ခရောက်လိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း သူ သိလိုက်သည်။

သူတို့၏သခင်ငယ်လေးကို လိုချင်တပ်မက်ဝံ့သည့် လင်းရိလိုလူ့အမှိုက်အတွက်မူ... 

သူတို့၏သခင်ငယ်လေးက ကျောက်စိမ်းသရဖူလို လှပပြီး ကောင်းကင်ယံရှိ ငွေသော်တာလမင်းလေးအတိုင်းပင်။ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းသည်လည်း အမတပုဂ္ဂိုလ်များနှင့် သဏ္ဍာန်တူပေသည်။ အစားထိုးတစ်ယောက်ရှာဖွေနေသည့် လင်းရိက သူတို့၏သခင်ငယ်လေးအား မလေးစားရာရောက်သလို ဖြစ်နေပြီဖြစ်သော်လည်း သခင်ငယ်လေးကိုပင် လက်ဖျားနှင့် ထိဝံ့ခဲ့သေးသည်။ 

လင်းရိက ဒီအတိုင်း သေဖို့လမ်းရှာနေရုံပဲ...

ရွှယ်လင် သူ့နှုတ်ခမ်းကို လက်ဖြင့် အဆက်မပြတ် ပွတ်နေသည်။ ခေါင်းကိုငုံ့ထားဆဲဖြစ်၍ ပိုင်ဟောက် သူ့အမူအရာကို မမြင်နိုင်သော်လည်း သူ့ညီလေး မည်မျှရွံရှာနေမည်ဖြစ်ကြောင်း ခန့်မှန်းနိုင်သည်။ သို့ဖြစ်၍ နှုတ်ခမ်းများကို ဆက်တိုက်ပွတ်နေသော ရွှယ်လင်ကို ထိုင်ကြည့်မနေနိုင်တော့ပေ။ ထို့ကြောင့် လက်လှမ်းကာ ရွှယ်လင်၏လက်ကို ဖမ်းဆွဲလိုက်သည်။

ရွှယ်လင် ငြိမ်သက်သွားပြီး သူ့လက်ကို ပြန်ဆွဲယူရန် မကြိုးစားခဲ့ပေ။

ရွှယ်လင် လင်းရိကို တမင်တကာ နှိုးဆွခဲ့သော်လည်း တစ်ဖက်လူသည် သူ့ကို ထိလာလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်မထားပေ။ ရွှယ်လင်တွင် OCD အနည်းငယ်ရှိပြီး လင်းရိကဲ့သို့ အမှိုက်ကောင်က ထိလိုက်ခြင်းကြောင့် မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်သဖြင့် သူ့နှုတ်ခမ်းကို အဆက်မပြတ် သုတ်ချင်နေသည်။ မူလက ပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းသားများက နီရဲရဲဖြစ်လာသည်အထိ ပွတ်သပ်ခံရပြီးနောက် ထူးထူးခြားခြား နူးညံ့ပြီး သိမ်မွေ့နေပုံပေါ်ပြီး ကိုက်စားချင်စဖွယ်ဖြစ်နေသည်။

 [T/N: Obsessive-compulsive disorder သန့်ရှင်းမှုကို စွဲလမ်းသည့်ရောဂါ]

အိမ်အပြန်လမ်းတွင် ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်လုံး တိတ်ဆိတ်နေပြီး မုန်တိုင်းတစ်ခု တိုက်ခတ်တော့မည့်ပုံပေါ်နေသည်။ ကားသမားလည်း စကားမပြောဝံ့ဘဲ သခင်ငယ်လေးအတွက် တိတ်တိတ်လေးသာ ဆုတောင်းနေနိုင်ပြီး ယခုတစ်ကြိမ်တွင် အကြီးဆုံးသခင်လေးက သခင်ငယ်လေးအား ဘာမှမလုပ်စေရန် မျှော်လင့်နေသည်။ သခင်ငယ်လေးသည်လည်း နစ်နာသူပင်ဖြစ်သည်။

သခင်ကြီးပိုင်နှင့် သူ့သူငယ်ချင်းဟောင်းများက လွန်ခဲ့သော နှစ်ရက်က တောင်တက်ခရီးထွက်သွားကြ၍ အိမ်တော်ထိန်းတစ်ယောက်တည်းသာ အိမ်ကိုစောင့်ရှောက်ရန် နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ရွှယ်လင် ပိုင်ဟောက်၏အခန်းထဲသို့ တန်းတန်းမတ်မတ် ဆွဲခေါ်သွားခံရပြီး လမ်းတစ်လျှောက်တွင် မည်သူမျှ သူတို့ကို မမြင်ခဲ့ကြပေ။

ပိုင်ဟောက်က ရွှယ်လင်ကို အိပ်ရာပေါ် ဖိထားသော်လည်း သူ သေချာမထိုင်နိုင်မီမှာပင် ရွှယ်လင်က ခုန်ထွက်ကာ ရေချိုးခန်းထဲသို့ ပြေးသွားခဲ့သည်။ ရွှယ်လင် ဝင်သွားသည်ကို ဝေခွဲ၍မရနိုင်သော အကြည့်များဖြင့် ပိုင်ဟောက် ကြည့်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူ့မျက်နှာအား ရေနှင့် ထပ်ခါထပ်ခါ ဆေးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရပြီး ယခင်က ပွတ်သပ်ခဲ့မှုများအားလုံးက သူ့ကို ပို၍သက်သာလာစေရန် မလုံလောက်သည့်ပုံပင်။ ထိုခံစားချက်ကို ဖယ်ရှားပစ်ရန် သူ့မျက်နှာကို ဆေးကြောပစ်ရမည်ဟု ထင်နေသည်။

ရွှယ်လင် မျက်နှာသစ်နေခြင်းကို အချိန်အကြာကြီးကြည့်နေပြီး နောက်ဆုံးတွင် ပိုင်ဟောက်က ၎င်းကို သည်းမခံနိုင်တော့ပေ။ ရေချိုးခန်းထဲသို့ဝင်သွားကာ အတွင်းထဲရှိလူကို ဆွဲထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်ဖိထားလိုက်သည်။ ရွှယ်လင်က စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်နေဆဲဖြစ်သော်လည်း ပိုင်ဟောက်၏အကြည့်များဖြင့် စိုက်ကြည့်ခြင်းခံနေရသည်။ သူ အနည်းငယ်ဒေါသထွက်ကာ ရိုက်နှက်ချင်သော်လည်း ထိုအကြည့်က မကောင်းဆိုးဝါးဆန်ပြီး ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။

'မင်းမှာ ငါ့ကို ကြောက်ရွံ့သွားအောင် လုပ်နိုင်စွမ်းရှိရင် ချက်ချင်း ကြောက်သွားအောင်လုပ်လိုက်စမ်း' ဟု ရွှယ်လင့်စိတ်ထဲ၌ တွေးမိသည်။

မကျေမနပ်ဖြစ်နေသော ရွှယ်လင်ကို ကုတင်ပေါ်တင်ပြီးနောက် ပိုင်ဟောက် ခဏအခန်းအပြင်ထွက်သွားပြီး ဆေးသေတ္တာကို ပြန်ယူလာသည်။ သူ တံခါးကိုပိတ်ကာ လော့ချလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတွင် စကားပြောလာသည်။

"မင်းရဲ့အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်..."

ရွှယ်လင်က ပိုင်ဟောက် လုပ်ချင်သည်ကို နားလည်သွားပြီး သူ့စိတ်ထဲ အနည်းငယ်မှ မလိုလားဖြစ်နေ၍ အဝတ်ကို အနည်းငယ်သာ မြှောက်လိုက်သည်။

သူ့ကျောက ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိခိုက်သွားပြီး ညိုမည်းနေကာ ယခုအခါ အလွန်အကျည်းတန်နေပုံရသည်။

ထိုလူ၏မျက်နှာက လုံးဝမည်းမှောင်သွားပြီး သူ့လေသံတွင် ဆွေးနွေးချင်သည့် အရိပ်အယောင်မျိုး ရှိမနေပေ။ 

"အကုန်ချွတ်လိုက်..."

ရွှယ်လင် မကျေမနပ်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းစူလိုက်သည်။ သူ လုံလုံလောက်လောက် ချွတ်ပြီးပြီဟု ခံစားရသော်လည်း ဒေါသထွက်နေသည်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရသော ထိုယောက်ျားကို ရင်မဆိုင်ရစေရန် သူ့ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှ အဝတ်များကို နာခံစွာ ချွတ်လိုက်သည်။

ပြီးနောက် ပိုင်ဟောက် သူ့ကို ကုတင်ပေါ်တွင် လှဲခိုင်းရန် တွန်းလိုက်၍ သူ့မေးစေ့ နာကျင်သည်အထိ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဖိထားခံရသည်။

"အစ်ကိုကြီး ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ..."

သူ အော်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ အနည်းငယ် အားနည်းနေပုံပေါ်စေရန် သူ့ခါးကို လိမ်ထားလိုက်သည်။

သူ၏ခါးသေးသေးလေးက ညိုမည်းနေ၍ ပိုင်ဟောက် ၎င်းကိုမြင်သောအခါ အမျိုးမျိုးသော ဝေဒနာကိုခံစားရသော်လည်း ရွှယ်လင်က လုံးဝ ကျေးဇူးမသိတတ်ပေ။ သူ၏သေးသွယ်သောခါးက ရှေ့သို့နောက်ငင် တွန့်လိမ်နေပြီး သူ့လက်အောက်တွင် ရွေ့လျားနေသည်။ ထိုနောက်ကျောဘက် ရှိ အအချိုင့်လေးနှစ်ခုက သူ့မျက်လုံးထဲတွင် မယုံနိုင်လောက်အောင် ချစ်စရာကောင်းနေပုံပေါ်သည်။ ပိုင်ဟောက်၏ မျက်လုံးများက မှင်ကဲ့သို့ မည်းနက်နေသော်လည်း မျက်လုံးထဲတွင် မီးတောက်နှစ်ခု တောက်လောင်နေပုံပင်။

ရွှယ်လင် သူ့မျက်နှာကို ဘေးဘက်သို့စောင်းကြည့်ကာ သူ့အစ်ကိုကြီး၏အသိစိတ်ကို ပြန်ဆွဲယူရန် အနည်းငယ် ညည်းညူလိုက်သည်။

ပိုင်ဟောက် လိမ်းဆေးကို ဖယ်လိုက်သည်။ လိမ်းဆေးကို ယူပြီး သူ့ခါးပေါ်သို့ လိမ်းမပေးမီ ပထမဦးစွာ ရွှယ်လင်၏ တင်းကျပ်သော တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို ရိုက်လိုက်၍ သူ့အား ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားစေသည်။

ရွှယ်လင် ခုန်ထကာ သူ့တင်ပါးကို ရိုက်ရဲသည့် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ဖွယ် လူရမ်းကားကို သတ်ပစ်ချင်သော်လည်း အေးမြသည့်လိမ်းဆေးက သူ့ခါးကို ပွတ်တိုက်သွား၍ ခြေလက်များကို ပျော့ခွေသွားစေသည်။ ပိုင်ဟောက်၏လက်က သူ့ခါးကို ဖိထားသည်။ ထို့နောက် လက်က အညိုအမည်းပိုစွဲနေသောနေရာဖြစ်သည့် အောက်သို့လျှောကျသွားပြီး ပြင်းထန်စွာ ပွန်းပဲ့ဒဏ်ရာရထားသည့်နေရာကို နာကျင်လာစေသည်။ ရွှယ်လင် သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ တိုးလျစွာ ညည်းညူလိုက်သည်။

သူ့ကုတင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေသော လူကိုကြည့်ပြီး ပိုင်ဟောက်၏လက်များ ခေတ္တရပ်သွားကာ သူ့မျက်လုံးထဲရှိအကြည့်များကို ဖတ်ရှု၍မရနိုင်ပေ။

သူ၏လှုပ်ရှားမှုများ ရပ်သွားသောအခါ ရွှယ်လင် အလိုအလျှောက် မကျေမနပ်ဖြစ်သွားပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ပိုင်ဟောက်အား ပြန်ကြည့်ရန် ခေါင်းကို လှည့်လိုက်သည်။ သူ ပိုင်ဟောက်ကို သနားစဖွယ်ဖြင့်ခေါ်လိုက်ပြီး သူ့အသိစိတ်ကို ပြန်ဝင်လာစေခဲ့သည်။

"နာတယ်..."

ပိုင်ဟောက်က သူ့ကို နှစ်သိမ့်ပေးရန် ရည်ရွယ်ချက်လုံးဝမရှိပေ။ ရွှယ်လင်၏ နာကျင်စွာ အော်သံကို ကြားလိုက်ရချိန်တွင် လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။

"အခုတော့ နာမှန်းသိပြီပေါ့... သူ့ကို သွားတွေ့ဖို့ စကားတစ်ခွန်းမှမပြောဘဲ ထွက်ပြေးသွားတဲ့အချိန်တုန်းက ဘာလို့မတွေးမိရတာလဲ..."

ရွှယ်လင် နှုတ်ခမ်းစူကာ သူ့ကိုယ်သူ တွေးမိသည်။ 

ငါ စကားတစ်ခွန်းမှမပြောဘဲ ထားခဲ့တာမဟုတ်ပါဘူး...သူ့အတွက် မက်ဆေ့ခ်ျတစ်စောင် ထားခဲ့တယ် မဟုတ်ဘူးလား... ပြီးတော့ ဒီလူယုတ်မာလူရမ်းကားက ငါ ဘယ်မှာရှိနေလဲဆိုတာကို မသိဘူးလား... တစ်နေ့မှာ နှစ်ဆယ့်လေးနာရီပတ်လုံး ငါ့ကိုစောင့်ကြည်ဖို့ လူတွေကို စီစဉ်ထားတယ်မဟုတ်ဘူးလား... 

သို့သော် နောက်ဆုံးတွင် စကားတစ်ခွန်းသာ ပြောလိုက်နိုင်သည်။ 

"သူ ဒီလိုမျိုး အတင်းအကြပ်လုပ်မယ်လို့ မထင်ခဲ့ဘူးလေ..."

ပိုင်ဟောက် နောက်တစ်ကြိမ် လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်ပြီး သူ့လက်က သနားညှာတာမှု တစ်စုံတစ်ရာကိုမျှ မဖော်ပြဘဲ နာကျည်းမှု အမျိုးမျိုးကို ခံစားနေရကာ ရွှယ်လင်း ထပ်အော်သည်အထိ ဖိထားလိုက်သည်။

"အမှားလုပ်တဲ့သူက ကျွန်တော်ဆိုတာ သိသာပေမယ့် အစ်ကိုကြိီးက ကျွန်တော်အပေါ် ဒေါသပုံချနေတာပဲ..."

ပိုင်ဟောက် ရယ်လိုက်သည်။

"ကိုယ် မင်းအပေါ် ဒေါသပုံချနေရင် မင်းကို ကူပြီးဆေးလိမ်းပေးပါ့မလား..."

ရွှယ်လင်က ကို့ရို့ကားယားနိုင်စွာ ရယ်မောလိုက်သည်။

"ဟုတ်ပါတယ် ဟုတ်ပါတယ် ဟုတ်ပါတယ် အစ်ကိုကြီးက ကျွန်တော့်ကို အကောင်းဆုံး ဆက်ဆံပေးတယ်ဆိုတာ သိပါတယ်... ပြီးတော့ အဲဒီအမှိုက်ကောင်ကိုလည်း ကူပြီးတော့တောင် ထိုးနှက်ပေးခဲ့သေးတယ်..."

"သူ့ကို နောက်ထပ်နည်းနည်းလောက်ထိုးပစ်လိုက်ဖို့ ဘာလို့ ခွင့်မပြုရတာလဲ..."

"သူ့ကိုတွေ့တုန်းက ကျွန်တော် သူနဲ့အဝေးကို ထွက်သွားချင်တာ... ပြီးတော့ အိမ်ပြန်လာပြီး ပါးစပ်ကို ရေဆေးပြီးသုတ်ပစ်လိုက်ချင်တယ်...သူ ကျွန်တော်ကို ထိပြီးကတည်းက ရွံ့စရာကောင်းတယ်လို့ ခံစားမိတယ်..."

ရွှယ်လင် ရေရွတ်ပြောဆိုလိုက်သည်။

ပိုင်ဟောက်၏မျက်နှာက အနည်းငယ် ပြောင်းလဲသွားပြီး တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် မေးလိုက်သည်။

"ယောက်ျားတွေ မင်းကိုလာထိတာကို မုန်းလား..."

ရွှယ်လင် သူ့စိတ်ထဲ မကျေမနပ်ဖြင့်ပြောလိုက်ပြန်သည်။

 ငါ ဒီလူရမ်းကားရဲ့အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲနေပြီးပြီ မဟုတ်ဘူးလား... ပြီးတော့ ငါ ယောက်ျား‌တွေကို မုန်းလား၊ မမုန်းဘူးလားဆိုတာကို ပိုင်ဟောက်က စိတ်ပူနေသေးတယ်ပေါ့... ပုံမှန်ဆိုရင် ဘတ်စ်ကားပေါ် အရင်တက်ပြီးမှ လက်မှတ်ဖိုးပေးရတာမဟုတ်ဘူးလား... 

သူ အနည်းငယ် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေသော်လည်း သူ့ခေါင်းထဲတွင် တွေးထားသည့် လုပ်ရပ်များ သူ့အပေါ် အမှန်တကယ် ဖြစ်မလာခဲ့ခြင်းသည်ပင် ပို၍အဆင်ပြေနေသေးသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ချစ်သူများ ဖြစ်နေကြပြီဆိုလျှင် ပျော်စရာကောင်းပေလိမ့်မည်။ သို့သော် ထထိုသို့မဟုတ်လျှင်မူ ရာဇ၀တ်မှု ဖြစ်သွားလိမ့်မည်။ ရွှယ်လင်၏အတွေးရထားက လှည့်ပတ်သွားလာနေသော်လည်း သူ့မျက်နှာအမူအရာမှာ မပြောင်းလဲပေ။ သူ ခေါင်းယမ်းကာ ဖြေလိုက်သည်။

"အဲဒီလိုတော့ မဟုတ်ဘူး လင်းရိကိုပဲ ရွံတာ..."

ထိုမျက်နှာသေးသေးလေးက အလွန်တရာ အပြစ်ကင်းစင်ပုံပေါ်ပြီး သူ့အစ်ကို မည်သည့်အရာကို အာရုံစိုက်နေမှန်း သိပုံမပေါ်ပေ။

ပိုင်ဟောက်၏အကြည့်များက မှောင်မိုက်နေပြီး ရွှယ်လင်၏နောက်ကျော၌သာ တဝဲလည်လည်ဖြစ်နေသော်လည်း သူ ဆက်လက်ဖိထားရန် မမေ့ခဲ့ပေ။

"လင်းရိက ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီး မင်းကိုကြိုက်နေတာကြောင့်လား..."

သူ၏သွယ်ဝိုက်သောစကားလုံးများက မည်သည်ကိုရည်ညွှန်းပြောဆိုနေကြောင်း ရွှယ်လင် နားလည်ပြီး ရယ်စရာလည်း ကောင်းနေပေသည်။

"မဟုတ်ဘူး... ကျွန်တော် အဲလိုရှုထောင့်ကနေကြည့်ပြီး ခွဲခြားဆက်ဆံတာ မဟုတ်ဘူး... ဒါပေမဲ့ သူလူတစ်ယောက်ကို သဘောကျတဲ့ပုံစံက ကျွန်တော့်ကို စက်ဆုပ်ဆသွားစေတယ်... တစ်ပုံစံတည်းတူတဲ့ အစားထိုးတစ်ယောက် ရှာပြီး ဘယ်လိုအင်အားကြီးမားတဲ့ ဥက္ကဌမျိုးလို့ သူ့ကိုယ်သူ ထင်နေတာလဲ... ဒါက တကယ်ကို စော်ကားတဲ့လုပ်ရပ်ပဲ..."

ပိုင်ဟောက် သူပြောသည့်အရာများကို နားလည်သာ်လား မသေချာသော်လည်း ခေါင်းညိတ်ကာ အသိအမှတ်ပြုသည့် အသံထွက်ပေါ်လာသည်။

သူ့မျက်လုံးများက လူငယ်လေး၏ လှပသော ပခုံးရိုးများမှတစ်ဆင့် အောက်သို့ ဆင်းသွားပြီး ခါးရိုးပေါ်မှ လျှောဆင်းကာ နောက်ကျောဘက်အချိုင့်များပေါ်တွင် တဝဲလည်လည် ဖြစ်နေပြီး ဘောင်းဘီဝတ်ထားဆဲဖြစ်သော ရွှယ်လင်၏ ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းတစ်ဝက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချလိုက်ရန် စိတ်အားထက်သန်နေပုံရသကဲ့သို့ သူ့မျက်လုံးများက တောက်လောင်လာသည်။

ရွှယ်လင် ယနေ့၀တ်ထားသော ဘောင်းဘီက ခါးအောက်လျောဂျင်းဘောင်းဘီဖြစ်သည်။ ဝတ်ရသည်မှာ အကြပ်ကြီးမဟုတ်ဘဲ သူအိပ်လိုက်သည့်အချိန် ခါးတစ်ဝိုက်နှင့် ဂျင်းဘောင်းဘီကြားတွင် အနည်းငယ် ဟ,သွားစေသည်။ ခါးရိုးမှတစ်ဆင့် ဆက်ကြည့်လိုက်လျှင် အတွင်းခံဘောင်းဘီအဖြူလေး၏အစွန်းကို အနည်းငယ်မျှမြင်နိုင်သည်။ ထိုမှတစ်ဆင့် ဂျင်းဘောင်းဘီထဲတွင် ထုတ်ပိုးခံထားရသောကြောင်း လှပစွာကွေးညွှတ်နေပြီး လုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်းနှင့် ကျစ်လစ်နေသော တင်ပါးနှစ်ခုကို မြင်နိုင်သည်။ ပိုင်ဟောက် သူ့ကိုကြည့်ရင်း အနည်းငယ် ကျေနပ်သွားပြီး သူ့ အသက်ရှူသံ မြန်ဆန်လာသည်။

သူ၏လက်လှုပ်ရှားမှုများက တဖြည်းဖြည်း မူမမှန်ဖြစ်လာသည်။ ရွှယ်လင် သူ့ကို လူရမ်းကားဟု စိတ်ထဲတွင်ကျိန်ဆဲလိုက်သော်လည်း မည်သည့်လှုပ်ရှားမှုကိုမှ မပြုလုပ်ခဲ့ပေ။ သူ့တွင် ဤလူအား မည်သည့်အရာမှ မပြုလုပ်ရန်အတွက် တားဆီးမည့်ရည်ရွယ်ချက် ရှိသည့်ပုံမပေါ်ပေ။

🦊🦊🦊