Chapter 40

🦊Chapter 40

Arc 3 - ဖျော်ဖြေရေးလောက၏ လရောင်ဖြူလေး 

3.15 - ကောင်းကင်ယံက ထိန်လင်းစပြုလာသည်။

ပိုင်ဟောက် သူ့နှလုံးသားထဲတွင် မငြိမ်မသက်ဖြစ်နေသော်လည်း အပြင်ပန်းတွင် ရိုးသားသည့် အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်ပုံစံနှင့် တူနေသေးသည်။ သူ ရွှယ်လင်နှင့် ဖြေရှင်းချက်များကို ဆက်လက်ဆွေးနွေးချင်ခဲ့သည်။ "ကိုယ်တို့ ညစာအတူတူမစားတော့ဘူးလား... လင်းရိကို မင်းသဘောနဲ့မင်း သွားတွေ့တာက ကိုယ့်ကို ဒေါသထွက်အောင် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ တမင်လုပ်တာမလား..."

ရွှယ်လင်က သူ့တွင် ထိုကဲ့သို့ရည်ရွယ်ချက်ရှိသော်လည်း သေချာပေါက် ဝန်ခံ၍မရပေ။ ရွှယ်လင် ပိုင်ဟောက်ကို ဝမ်းနည်းစွာ လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလာသည်။

"မဟုတ်ပါဘူး..."

"ဒါဆို ကိုယ့်ကို အရင်ဆုံးလာမတွေ့ဘဲ မင်း ဘာလို့ထွက်သွားတာလဲ..."

ရွှယ်လင် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ပြက်ရယ်ပြုလိုက်သည်။ "အစ်ကိုကြီး ဒီည မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်နဲ့ ချိန်းထားတာ ရှိတယ်မလား... ကျွန်တော်က ဘယ်လိုလုပ် နှောင့်ယှက်ရဲမှာလဲ..."

ပိုင်ဟောက်လည်း မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး ပဟေဋ္ဌိဖြစ်နေပုံရသည်။

ရွှယ်လင်က သူ မမည်ကဲ့သို့မပျော်မရွှင်ဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြကာ ဒေါသထွက်နေသမျှ အရာအားလုံးကို ထုတ်ပြောလာခဲ့သည်။ 

"အလုပ်ပြီးတဲ့အချိန် အစ်ကိုကြီးကို လာတွေ့ချင်ပေမယ့် ရုံးခန်းထဲမှာ မိန်းမလှလေးတစ်ယောက် ထိုင်နေတယ်လေ... အစ်ကိုကြီးရဲ့ချိန်းတွေ့တဲ့အစီအစဥ်ကို မနှောင့်ယှက်ချင်တာနဲ့ လင်းရိကို နှင်းဆီပန်းတွေ ထပ်မပို့ဖို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောရအောင် သူနဲ့တွေ့ဖို့ တွေးလိုက်တာ..."

ပိုင်ဟောက်၏မျက်နှာက အနည်းငယ် ရုပ်ဆိုးသွားသည်။

"ဒီမနက် နှင်းဆီပန်းတွေ တွေ့ခဲ့လို့လား..."

"အင်း..."

"နောက်တစ်ခါကျရင် သူတို့ကို နှင်ထုတ်ဖို့ ကိုယ် အိမ်တော်ထိန်းကို ပြောထားလိုက်မယ်... ဒါဆို သူတို့ အိမ်ထဲကို ဝင်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူး..."

"သူ ကျွန်တော့်ကို ထပ်ပြီး နှောင့်ယှက်ဖို့ အချိန်မရှိတော့အောင် ဘာလို့မလုပ်တာလဲ..."

"ကောင်းပြီလေ..."

သူ့ညီလေး ယခုတောင်းဆိုသောအရာကို လုပ်ပေးရန် ပိုင်ဟောက်လည်း ဆန္ဒရှိ၍ လင်းရိကို ကိစ္စတုံးပစ်ရန် သူ့အစီအစဉ်ကို ချက်ချင်း ရှေ့တိုးကာ လုပ်ဆောင်လိုက်သည်။ သို့သော် သူ ပျော်နေချိန်တွင်တောင် ရွှယ်လင်ကို ဆက်ပြီးချော့ရန် မမေ့ခဲ့ပေ။

"မင်း ဖုန့်ချန်ကို မြင်ဖူးလား..."

"ကျွန်တော့်မရီးဖြစ်လာမယ်လို့ ရည်ရွယ်ထားတဲ့သူ မလား..."

ရွှယ်လင်၏ စကားလုံးများက အနည်းငယ် ချဉ်စူးနေ၍ ပိုင်ဟောက်စိတ်ထဲတွင် အတွေးတစ်ခု စတင်ပေါ်ပေါက်လာပြီး နားမလည်နိုင်လောက်အောင် ပျော်ရွှင်သွားသည်။

"ဒါက ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ..."

ရွှယ်လင် ထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက ဗလာကျင်းနေသည်။ ယခု ထထိုင်ကာ သူ့အစ်ကိုနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ချိန်၌ ထိုပြီးပြည့်စုံသောအလှတရားကို တွေ့လိုက်ရခြင်းက ပိုင်ဟောက်၏ ကံကောင်းခြင်းပင်။

"ဖုန့်မိသားစုမှာတော့ လက်ထပ်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက်ရှိတယ်... ဒါပေမယ့် ကိုယ် ငြင်းထားပြီးသား..."

ရွှယ်လင် ပြက်ရယ်ပြုလိုက်ပြီး ယုံသည်လား၊ မမယုံသည်လားကိုမူ မသိရပေ။ သူ၏လုပ်ရပ်များကြောင့် ပိုင်ဟောက်၏ နှလုံးသားထဲတွင် ရစ်ဝဲနေသော ထင်ကြေးများကို ခိုင်မာလာစေသည်။ ရွှယ်လင်၏ခေါင်းကို ထိရန် လက်လှမ်းလိုက်သော်လည်း သူ့ညီလေးက ရှောင်လိုက်ပြီး စိုစွတ်သော မြေခွေးမျက်ဝန်းတစ်စုံဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ထိုမျက်လုံးများက ပြောမပြနိုင်လောက်အောင် လှပပြီး ပိုင်ဟောက်၏နှလုံးသားကို ယားယံလာစေသည်။ အနည်းငယ် ဖောင်းကားနေပြီဖြစ်သော သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းက ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် ပို၍ပင် စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။

"မင်း ဖုန့်ချန်ကို သဘောမကျဘူးလား..."

ရွှယ်လင် ပြန်မဖြေပေ။

ပိုင်ဟောက် သူ့ထင်ကြေးအတိုင်း ဆက်ပြောလိုက်သည်။ "ဒါမှမဟုတ် မင်းက မရီး မလိုချင်တာလား..."

ရွှယ်လင် ပိုင်ဟောက်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်ကာ သူ့မျက်နှာထက်တွင် အံ့အားသင့်မှု အရိပ်အယောင်ပေါ်လာပြီး ခေတ်နောက်ပြန်ဆွဲနေသော ထိုလူရမ်းကားကြီးအား နောက်ဆုံးတွင် ဖမ်းမိသွားပြီဟု စိတ်ထဲတွင် တွေးနေမိသည်။ သို့သော် အပြင်ဘက်တွင် ရွှယ်လင်၏မျက်နှာသည် အေးစက်နေဆဲဖြစ်သည်။

"အစ်ကိုကြီး ဘာတွေပြောနေတာလဲ... မရီးတစ်ယောက်က အနှေးနဲ့အမြန်တော့ ရှိလာမှာပဲ... ကျွန်တော် ကြိုက်တာဖြစ်ဖြစ်စေ မကြိုက်တာဖြစ်ဖြစ် အစ်ကိုကြီးရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို အနှောင့်အယှက်မပေးပါဘူး..."

ပိုင်ဟောက် သူ၏လက်ရှိအမူအရာကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ပို၍ပင် ဝမ်းသာသွားသည်။ တစ်ချိန်လုံး နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ဖုံးကွယ်ထားခဲ့သော ခံစားချက်များ စတင်ယိုဖိတ်ကျလာပြီး ရွှယ်လင်၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

"ကိုယ် မင်းအတွက် မရီးတစ်ယောက် ရှာပေးမှာကို မလိုချင်ဘူးလား..."

ရွှယ်လင် ခေါင်းကိုလှည့်လိုက်ပြီး သူ့ကို လျစ်လျူရှုထားသော်လည်း သူ့မျက်နှာတွင် မကျေနပ်ချက်များနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ သူ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြန်မဖြေသော်လည်း အဖြေကိုမူ တစ်နည်းနည်းနှင့် နားလည်နိုင်ပေသည်။ ပိုင်ဟောက် အမှန်တကယ်ပင် ပျော်ရွှင်သွားပြီး ရွှယ်လင်၏မျက်နှာကို သူ့ဘက်သို့ပြန်လှည့်လိုက်သည်။

"ခုဏက အဲ့ဒီအမှိုက်ကောင် မင်းကို ဘယ်နေရာ ထိသွားတာလဲ..."

ရွှယ်လင်၏ မသိစိတ်က မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ တုံ့ဆိုင်းသွားပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို သုတ်လိုက်ချင်သော်လည်း ပိုင်ဟောက်က သူ့လက်ကိုဖမ်းဆုပ်ထားပြီး ရှေ့သို့ငုံ့ကာ ရုတ်တရက် သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ နမ်းလာသည်။

ပထမတွင် နှုတ်ခမ်းများ ပွတ်တိုက်ရုံမျှသာဖြစ်သော်လည်း ရွှယ်လင် သူ့ကို မတွန်းထုတ်ကြောင်း ပိုင်ဟောက် သိလိုက်ရချိန်တွင် စတင်အခွင့်ကောင်းယူတော့သည်။

ရွှယ်လင်က သူ့ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေသည်။ ပိုင်ဟောက်က ရွှယ်လင်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကြားထဲသို့ သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ရှေ့သို့ ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး လူငယ်လေးကို ဖမ်းဆုပ်ရန် သူ့ခွန်အားကို အသုံးချကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် အပြည့်အ၀ ပွေ့ဖက်ထားသည်။

လူနှစ်ယောက်၏ အနေအထားများက ပြောင်းလဲသွားပြီး ရွှယ်လင် သတိပြန်ဝင်လာသည်။ ရွှယ်လင် သူ့လျှာကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး ပိုင်ဟောက်၏နှုတ်ခမ်းကို အသာအယာ နမ်းလိုက်သည်။

ပိုင်ဟောက်၏မျက်လုံးများက နက်မှောင်သွားပြီး သူ့လက်က ရွှယ်လင်၏ခါးကိုပွေ့ဖက်ထား၍ ခေါင်းကို ငုံ့ကာ အနမ်းကို ပို၍နက်ရှိုင်းလာစေလိုက်သည်။

ရွှယ်လင် သူ့ပါးစပ်ကိုဟလိုက်သည့်အခါ ပိုင်ဟောက်က မည်သည့်အားထုတ်ကြိုးပမ်းမှုကိုမှ ဖြုန်းတီးခြင်း မပြုခဲ့ပေ။ အစောပိုင်းက သူ့ကို နောက်ပြောင်ခဲ့ဖူးသော တစ်ဖက်သူ၏ သေးငယ်သော လျှာလေးနှင့် ရှုပ်ထွေးရစ်ပတ်ရန် သူ့လျှာကို ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။ သူတို့၏အနမ်းများက ပိုမိုပြင်းထန်လာကာ မကြာမီမှာပင် အသက်ရှူရခက်လာကြသည်။ သူ့ခါးအောက်သို့ လျှောဆင်းလာပြီး ဂျင်းဘောင်းဘီထဲသို့ အမှတ်တမဲ့ဝင်လာသော လက်တစ်ဖက်ကို ရွှယ်လင် ခံစားမိသွားကာ အနည်းငယ်စိတ်ဆိုးသွားပြီး ပိုင်ဟောက်ကို စူးစူးဝါးဝါး ကြည့်လိုက်သည်။

သူ့ပါးပြင်များက အနမ်းကြောင့် နီမြန်းနေပြီး စိုစွတ်နေသော သူ၏မြေခွေးမျက်လုံးတစ်စုံနှင့်အတူ စိုက်ကြည့်လာခြင်းသည် သူဖြစ်ချင်သော ကြောက်လန့်စေလိုသည့် အကျိုးသက်ရောက်မှု လုံးဝမရှိခဲ့ဘဲ ထိုအစား အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသည်။ ပိုင်ဟောက်က ရွှယ်လင်အား ဖြားယောင်းသွေးဆောင်တတ်သည့် နတ်ဆိုးတစ်ကောင်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုပြီးနောက် သူ့မေးစေ့ကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ကာ နောက်တစ်ကြိမ် အနမ်းပေးရန် သူ့ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်သည်။ ဤအနမ်းက အစောပိုင်းကကဲ့သို့ မသေချာသည့် အနမ်းများနှင့်မတူဘဲ ပြင်းထန်ကာ ရန်လိုနေသည်။ ရွှယ်လင် ငြင်းဆန်မည်ကြံလိုက်သော်လည်း သူ့လက်ကို ပိုင်ဟောက်က ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့တစ်ကိုယ်လုံးက တစ်ဖက်သား၏ပွေ့ဖက်မှုတွင် ရစ်ပတ်ခံထားရသည်။ သူ လုံးဝ မလှုပ်နိုင်တော့ပေ။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် ပိုင်ဟောက်က ရွှယ်လင်၏ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။

ပိုင်ဟောက် သူ့အား ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ဖြားယောင်းသွေးဆောင်နေခြင်းဖြစ်သော်လည်း သူ့အား လွယ်လင့်တကူ အောင်ပွဲခံခွင့်ပြုခြင်းသည် Tsundereဖြစ်ခြင်းက ရွှယ်လင်၏ပုံစံတော့ မဟုတ်ပေ။

 [T/N: Tsundere ဆိုတာ အထူးသဖြင့် အချစ်၊ စိတ်ဝင်စားတဲ့အရာတွေနဲ့ ပတ်သက်လာရင် စိတ်အပြောင်းအလဲ မြန်တဲ့သူမျိုးပါ]

ပိုင်ဟောက် လှုပ်ရှားရန် ကြိုးစားနေစဉ်မှာပင် ရွှယ်လင် သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ကုတင်တစ်ဖက်သို့ ရွှေ့သွားလိုက်သည်။ အနမ်းကြောင့် သူ့မျက်လုံးများကအနည်းငယ်နီရဲနေသည်။ ရွှယ်လင်က လုံးဝ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေသည့်ပုံပေါ်သော်လည်း သူ့နှုတ်ခမ်းများကိုစေ့ထားကာ ပိုင်ဟောက်ကို ကြည့်နေသည်မှာ တံခါးကို ရိုက်ဖျက်ကာ ဝင်လာတော့မည့် မီးခိုးရောင် ဝံပုလွေကြီးတစ်ကောင်ကို ကြည့်နေသည့် ယုန်ငယ်လေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ပင်။

"မြို့နေလူတန်းစားတွေက ဘယ်လိုကစားရမလဲဆိုတာ တကယ်သိတာပဲ" ဟု အကူစနစ်လေးက တိတ်တဆိတ် ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။ ထို့နောက် ၎င်း၏မြေခွေးခန္ဓာကိုယ်လေးက ပျောက်ကွယ်သွားပြီး ဖုံးကွယ်ထားရန် စနစ်နေရာအလွတ်သို့သာ ပြန်သွားချင်ခဲ့သည်။

Hostက ကလေးငယ်များမြင်ရန် မသင့်လျော်သော အရာအချို့ကို ပြုလုပ်ရန် အစီအစဉ်နေသည်မှာ ထင်ရှား၍ သူကိုယ်တိုင်လည်း ၎င်းကို ရှောင်ရှားသင့်ပေသည်။

ဤအရာက သူအတော်ကြာအောင် တွေးထားခဲ့သော အရာဖြစ်ပြီး ယခု နောက်ဆုံးတွင် ၎င်းကို လက်တွေ့အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲရန် အခွင့်အရေးရခဲ့သည်။ ပိုင်ဟောက်က လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက် မဟုတ်ပေ။ 

သူ့ညီလေးအပေါ်မှာတောင် လှုပ်ရှားရဲသေးရင် သူ မလုပ်နိုင်တာ အခြားဘာတွေများ ရှိအုံးမှာလဲ... 

ဤအခိုက်အတန့်တွင် အကြီးဆုံးသခင်လေးပိုင်၏ မျက်နှာပေါ်တွင် ရှားရှားပါးပါး အပြုံးအရိပ်အယောင်တစ်ခု ပေါ်လွင်နေပြီး သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသော ညီငယ်လေးထံ သူ့လက်ချောင်းများကို ကွေးလိုက်သည်။

 "ကလေးလေး လိမ္မာစမ်းပါ... ဒီကို ကိုယ့်ဘာသာ လျှောက်လာခဲ့ ဟုတ်ပြီလား..."

ရွှယ်လင် သူ့ကို အနည်းငယ် မကျေမနပ်ဖြင့် ကြည့်နေပြီး သူ့အစ်ကိုကြီး၏ စကားများကို ဒေါသတကြီး လျစ်လျူရှုထားလိုက်သည်။

"ကလေးလေး လာပါ... မင်း ဘာလိုချင်လဲဆိုတာ ကိုယ်သိတယ်... မင်း အရမ်းကို အဆင်ပြေမနေဘူးမလား... မင်း ဘာလို့ ဒီကိုလာပြီး မင်းအစ်ကိုကြီးကို ကူညီခွင့်မပေးရတာလဲ..."

"အစ်ကိုကြီးက ကျွန်တော့်ကို သုံးနှစ်ကလေးတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံနေတာလား..."

"အိုး..."

ပိုင်ဟောက် ခပ်တိုးတိုး ရယ်လိုက်ပြီး သူ့ကို ချော့ရန် ကြိုးစားနေခြင်းကို ရပ်လိုက်ကာတစ်ဖက်သို့ရောက်ရန် ကုတင်ပေါ်သို့ တည့်တည့်တက်သွားလိုက်သည်။ သူ၏လှုပ်ရှားမှုများက အလွန်လျင်မြန်၍ ရွှယ်လင် မတုံ့ပြန်နိုင်မိီမှာပင် အဖမ်းခံခဲ့ရသည်။

"ဒီကိစ္စကို စခဲ့တဲ့သူက သေချာ‌ပေါက်ကို မင်းလေ... မင်းအစ်ကိုကြီးက သားရဲကြီးလို့အဓိပ္ပါယ်ရတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ဘာလို့ ကိုယ့်ကို စိုက်ကြည့်နေတာလဲ..."

"အစ်ကိုကြီးက သားရဲမဟုတ်လို့လား..."

ရွှယ်လင်က ရုန်းကန်ရန် ရည်ရွယ်ချက်မရှိဘဲ ပိုင်ဟောက်က သူ့ခါးကို ဖက်ထားပြီး ခန္ဓာကိုယ်နှင့် နီးကပ်စွာဖိထားခြင်းကို ခွင့်ပြုပေးထားသည်။ 

"ညီလေးအပေါ် စလှုပ်ရှားချင်နေတယ်ပေါ့လေ..."

"ကိုယ် ဘယ်တုန်းကမှ မင်းကို ကိုယ့်ညီလေးလို့ မတွေးခဲ့ဖူးဘူး..."

ပိုင်ဟောက်၏အသံက နားထဲတွင် ကြည်နူးစရာ ကောင်းနေသည်။ အထူးသဖြင့် လိုအင်ရမက်များကို ဖိနှိပ်ထားရချိန်၌ပင်ဖြစ်သည်။ အသားစားသတ္တဝါတစ်ကောင်က သူ့သားကောင်ကို ကာကွယ်နေချိန်၌ ၎င်း၏လည်ချောင်းအတွင်း အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာမှ တုန်ခါလာသည့် သတိပေးဟိန်းဟောက်သံကဲ့သို့ ကြံခိုင်သန်မာပြီး နက်ရှိုင်းပေသည်။ "ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်တို့က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းချစ်နေကြပြီး တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက်လည်း စိတ်ဝင်စားမှုရှိတယ်လေ... ကိုယ်က ဘာလို့ မလှုပ်ရှားနိုင်ရမှာလဲ..."

"ဘယ်အချိန်တုန်းက ကျွန်တော်တို့ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ချစ်သွားကြတာလဲ..."

"အခုလေးတင်ပဲ..."

ပိုင်ဟောက် ခေါင်းငုံ့ကာ ရွှယ်လင်၏ကျောရိုးတစ်လျှောက် အောက်သို့နမ်းသွားသည်။ အာရုံခံစားမှုမှတစ်ဆင့် ရွှယ်လင်၏တစ်ကိုယ်လုံးက တင်းကြပ်လာသည်။ 

"ကိုယ့်ကလေးလေးက အခုပဲ ကိုယ်နဲ့နေဖို့ သဘောတူလိုက်တယ်လေ..."

"အပြန်အလှန် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ချစ်ကျွမ်းဝင်နေတယ်လို့ ပြောဖို့ အရင်ဆုံး တစ်ယောက်ယောက်က သူတို့ရဲ့ခံစားချက်တွေကို ဝန်ခံဖို့လိုတယ်လို့ ကျွန်တော်ထင်တယ်... လူတစ်ယောက်ကို အတင်းနမ်းပြီး ဘာမှမပြောဘဲ လေးလေးနက်နက် ချစ်တယ်လို့ ဘယ်လိုလုပ်မှတ်ယူနိုင်မလဲ... အစ်ကိုကြီးက ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဘယ်သူလို့ထင်နေတာလဲ..." 

ရွှယ်လင်က ပျင်းရိပျင်းတွဲဖြင့် ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများက ပိုင်ဟောက်၏မျက်နှာကို ပွတ်တိုက်သွားကာ နက်ရှိုင်းလှသော အနက်ရောင်မျက်ဝန်းတစ်စုံအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

သူ့အား လုံးလုံးလျားလျား ဝါးမျိုချင်သကဲ့သို့ မျက်လုံးများထဲရှိ အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာမှ အလင်းတန်းတစ်ခုက လင်းလက်နေသည်။

သို့သော် သူ့စကားများကို ကြားပြီးနောက် ထိုမျက်လုံးများက ရယ်ရွှင်မြူးပြီး ကြည်နူးမှုအရိပ်အယောင်ကို ထပ်မံပြသလာခဲ့သည်။ ပိုင်ဟောက် ရွှယ်လင်၏ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ပြီး နူးညံ့နှစ်သက်မှုများနှင့် ပြည့်နေသောအသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ 

"ပိုင်ယွဲ့ ကိုယ် မင်းကို ချစ်တယ်... မင်း ကိုယ့်ကို ပြန်ချစ်နိုင်မလား..."

ပိုင်ဟောက် သူ့အားခေါ်လိုက်သည့်နာမည်က သူ့ကိုယ်ပိုင်နာမည်မဟုတ်သည့်အတွက် အနည်းငယ်မပျော်မရွှင်ဖြစ်သွားသော်လည်း ရွှယ်လင် ကျေနပ်စွာဖြင့် မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားဆဲပင်။ သူ့ကိုယ်သူ လှိမ့်လိုက်ပြီး ပိုင်ဟောက်၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ကားရားခွထိုင်ထားလိုက်သည်။

"ကျွန်တော် အစ်ကိိုကြီးကို ချစ်နိုင်တယ်..."

သူက တစ်စုံတစ်ခုကို တွက်ချက်နေသကဲ့သို့ မျက်လုံးများ ကျဉ်းမြောင်းထားပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးစွာဖြင့် ခေါင်းကို မော့ထားလိုက်သည်။ 

"ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ဘဝလုံးမှာ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ချစ်သွားပါ့မယ်လို့ အစ်ကိုကြိီးလည်း ကတိပေးရမယ်..."

သူ့လက်ကိုဆန့်ထုတ်ကာ ပိုင်ဟောက်၏ကော်လံကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ 

"အစ်ကိုကြီး ကျွန်တော်နဲ့ အတူရှိနေချင်ရင် ကျွန်တော့်အတွက် မရီးရှာပေးဖို့ ဒါမှမဟုတ် တူလေးတစ်ယောက် မွေးပေးဖို့ မစဉ်းစားထားတာ ပိုကောင်းလိမ့်မယ်..."

သူ့မျက်နှာက အလွန်တည်ကြည်ပြီး အလေးအနက်ဖြစ်နေသည်။ ပိုင်ဟောက် ထိန်းချုပ်ထားသော်လည်း သူ့မျက်နှာကိုမော့ကာ နမ်းလိုက်ပြီး အဆုံးမရှိ အဆက်မပြတ်ပြောနေသော ပါးစပ်လေးအား ပိတ်ဆို့လိုက်သည်။ ထို့နောက် ရွှယ်လင် ရေကဲ့သို့မျိုး သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ပျော့ခွေကြလာသည်ကို ကြည့်နေလိုက်သည်။

"အစ်ကိုကြီး ကျွန်တော့်ကို သစ္စာဖောက်ရဲရင်..."

သူက ပိုင်ဟောက် ကြောက်ရွံ့သွားစေရန် အံများကြိတ်ကာ ခြိမ်းခြောက်လိုက်ပသည်။ 

"သေချာပေါက် သတ်ပစ်မယ်..."

ပိုင်ဟောက်၏အဖြေက အားအင်အပြည့်ဖြင့် ရိုးရှင်းလှသည်။ ရွှယ်လင်၏ နောက်ကျောတစ်လျှောက် လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ကာ အသိအမှတ်ပြုသည့်အသံ ထွက်ပေါ်လာပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ကျွမ်းကျင်စွာ ဖိထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် ပြုံးကာပြောလိုက်သည်။ 

"ကိုယ့်မှာ မင်းရှိတယ်ဆိုရင် ဇနီးရှာဖို့ရော ကလေးယူစရာရော မလိုဘူး... ကိုယ် မင်းကိုပဲ လိုချင်တာ... အခုကစပြီး ပိုင်မိသားစုမှာ မင်းနဲ့ကိုယ်ပဲ ရှိလိမ့်မယ်..."

ရွှယ်လင်ကကျေနပ်စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ပိုင်ဟောက်အား ဖက်ထားကာ စိတ်ကျေနပ်သလို ကြည့်နေခွင့်ပေးထားလိုက်သည်။

"ကျွန်တော့်ကို ဘာလို့ကြည့်နေတာလဲ..."

"မင်း ဘယ်လောက်တောင် ဆွဲဆောင်မှုရှိလဲ ဆိုတာကို ကြည့်နေတာ..."

ပိုင်ဟောက်၏လက်များက သူ့မျက်နှာသွင်ပြင်ကို အသေအချာ စူးစမ်းနေသည်။

"မင်းကို ပထမဆုံးတွေ့တုန်းက ကိုယ့်ရဲ့စိတ်ဝိညာဉ်ကို ဖမ်းစားညှို့ယူလိုက်သလိုပဲ..."

ပိုင်ဟောက်၏ခံစားချက်များက သူ့အပေါ် အဘယ်ကြောင့် ဤမျှပြင်းထန်နေကြောင်း ရွှယ်လင်လည်း အလွန်သိချင်မိသည်။ သို့သော် ပိုင်ဟောက်ကိုယ်တိုင်လည်း သေချာမသိသည့်အပြင် ရွှယ်လင်လည်း သူ့အစ်ကိုကို အလွန်သဘောကျသည့်အတွက် ဤတစ်ကြိမ်တွင် စိတ်အလိုလိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ အဓိကဇာတ်ဆောင်၏ ကံကြမ္မာက လုံးလုံးလျားလျား ပြောင်းလဲသွားပြီး သူတို့၏ကံကောင်းမှုများ မရှိတော့လျှင်ပင် သူ ဤကမ္ဘာတွင် တစ်သက်လုံး အပြည့်အ၀ ဆက်လက်ပြီး အသက်ရှင်နေထိုင်နိုင်မည်ပင်။

ထို့အပြင် သူနှင့်အတူ ဤဘဝကို အတူတကွ ဖြတ်သန်းနိုင်သည့်သူတစ်ယောက်လည်း ရှိနေပြီဖြစ်သည်။

ပိုင်ဟောက် သူ့ကို အမှန်တကယ် သစ္စာဖောက်ဝံ့လျှင် ရွှယ်လင် သူ့ကို သတ်ပစ်လိုက်ပြီး သူကိုယ်တိုင် ပိုင်မိသားစု၏ အကြီးအကဲ ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။

ပိုင်မိသားစု၏ အမွေဆက်ခံမှုအရ သူ့အဖေနှင့်အမေက ငယ်သေး၍ သူတို့အတွက် နောက်ထပ် ကလေးများမွေးပေးလာမည်ကို စောင့်ဆိုင်းရုံသာတတ်နိုင်သည်။ ထိုသို့မဟုတ်လျှင် အကူစနစ်ကို အလုပ်ပေးကာ ယောက်ျားနှစ်ယောက် ကလေးရနိုင်မည့်နည်းပညာကို ဤကမ္ဘာကြီးအား ယူပေးလာနိုင်သည်။ ထိုအချိန်ကျလျှင် ပိုင်ဟောက်ကို ကလေးမွေးခိုင်းရမည်။

မှန်ပေသည်။ ဦးဆောင်သူတစ်ယောက်ဖြစ်လိုပါက စွန့်လွှတ်မှုအချို့ ပြန်ပေးဆပ်ရပေမည်။

ပိုင်ဟောက် သူ့အောက်တွင် လှဲလျောင်းနေသူတစ်ယောက်၏ စိတ်ထဲတွင်ပြေးလွှားနေသော ရူးသွပ်သည့်အတွေးများကို လုံးဝ သတိမထားမိပေ။ ရွှယ်လင်၏နှုတ်ခမ်းများကို မဖမ်းမိခင် သူ့နဖူးပေါ်သို့ ဖြည်းညှင်းစွာ နမ်းလိုက်ပြီး ကောင်းကောင်း ပြန်မဆွဲတင်ရသေးသည့် ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ပြန်သည်။

လူနှစ်ဦးကြားတွင် သိသာထင်ရှားသည့် ကွာခြားမှုတစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။ တစ်ယောက်က သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီသာ ကျန်ရှိနေခဲ့ပြီး ကျန်တစ်ဦးမှာ အဝတ်အစားအားလုံးကို ၀တ်ထားဆဲဖြစ်သည်။ ရွှယ်လင် အနည်းငယ် အဆင်မပြေသလို ခံစားလာရသည်။

သူ အရှုံးမခံချင်ပေ။ ထို့ကြောင့် ပိုင်ဟောက်၏အဝတ်အစားများကို ဆွဲချွတ်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။

ထို့နောက် ရွှယ်လင်၏ စတင်လှုံဆော်ခြင်းကိုခံရသော ပိုင်ဟောက်က တစ်ဖက်လူ အဝတ်အစားဝတ်ထားခြင်း ရှိ၊ မရှိ ဂရုစိုက်နေရန် အင်အားများမရှိတော့ပေ။

၎င်းက အလွန်သာမန်ဆန်သော ညတစ်ညဖြစ်ပုံရသည်။ လမင်းကြီးက ကောင်းကင်ယံတွင် တောက်ပစွာ ထိန်လင်းနေပြီး အိမ်ကြီးတွင် ညလုံးပေါက် မီးရောင်များ ထွန်းထားသည်။ လင်းရိ အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါတွင် ပစ္စည်းအတော်များများကို ရိုက်ခွဲခဲ့ပြီး စွန်းကျန့်အန်းနှင့် လုံးဝလမ်းခွဲခဲ့သည်။ ယခုအခါ သူ့ကို အသိအမှတ်ပြုရန် ငြင်းဆန်နေပြီး လမ်းခွဲရန် တောင်းဆိုနေသော အမျိုးသားကို စွန်းကျန့်အန်း အမူအရာမဲ့စွာ ကြည့်နေပြီး ဆွံ့အစွာ မှင်တက်နေမိသည်။

စွန်းကျန့်အန်း သူ့ပစ္စည်းများကို ထုပ်ပိုးလိုက်ပြီး လင်းရိနှင့် ပတ်သက်မှုမရှိသော နေရာသစ်ဆီသို့ ပြောင်းရွှေ့သွားခဲ့ပြီး သူ့ကိုယ်ပိုင်လစာဖြင့် ပေးချေခဲ့သည်။

လင်းရိကို သူ နားလည်သည်။ လင်းရိ၏အပြုအမူကို ကြည့်ခြင်းဖြင့် ပိုင်ယွဲ့ စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်နေသည့်နံရံကို ဝင်တိုက်ခဲ့ကြောင်း သူပြောနိုင်သည်။ လင်းရိက နောင်အနာဂတ်တွင် သူ့ကိုလာရှာလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

စွန်းကျန့်အန်း၏စိတ်ထဲ အမုန်းတရားများဖြင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။ သူ ပိုင်ယွဲ့၏ ဓါတ်ပုံများကို အဆိပ်ပြင်းသောမျက်လုံးများဖြင့် တစ်ညလုံး ကြည့်နေခဲ့သည်။

သူ ပိုင်ယွဲ့ကို ဖျက်ဆီးပစ်မည်။

သေချာပေါက်ကို လုံးလုံးလျားလျား ဖျက်ဆီးပစ်မည်။

ထိုအချိန်တွင် ကောင်းကင်ကြီးက တဖြည်းဖြည်းနှင့် ငွေမှင်ရောင်သန်းလာပြီး လင်းလက်စပြုလာသည်။

ရွှယ်လင် ရေချိုးပေးခံရပြီး အိပ်ရာပေါ်သို့ သူ့အား ခေါ်ဆောင်သွားခြင်းမပြုမီအထိ မရပ်မနား လူးလိမ့်နေခဲ့ရပြီး ပိုင်ဟောက်၏ ကြိမ်ဖန်များစွာစားသောက်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။ ထို့နောက် မှိန်းမောထုံထိုင်းစွာဖြင့် အိပ်မောကျသွားခဲ့သည်။

နောက်နေ့ကျရင် ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားတွေနဲ့ အလုပ်တွဲလုပ်နိုင်ပါ့မလား...

ဟားဟား...

🦊🦊🦊