Chapter 43 (Arc 3-End)

🦊Chapter 43 

Arc 3 - ဖျော်ဖြေရေးလောက၏ လရောင်ဖြူလေး 

3.18 - ထိုလူက သူ့အား သုံးဘဝတိုင်တိုင် လိုက်ပါစောင့်ရှောက်ခဲ့သည် ( Arc 3 End )

ပိုင်ယွဲ့၏နောက်ဆုံးလက်ရာက အလွန်အိပ်မက်ဆန်ပြီး အံ့သြဖွယ်ကောင်းလှသည်။ သူ မူးယစ်ဆေးဝါးကို စွဲလန်းလာပြီး နောက်ပိုင်း ရေးထားခဲ့ခြင်းဖြစ်၍ စိတ်ကူးယဥ်ဆန်သော ရှုထောင့်အမြင်ကို ပေးစွမ်းနိုင်သည်။ လူအများက ဇာတ်ညွှန်းဖတ်လိုက်ရုံနှင့် လွင့်မျောသွားသလို ခံစားခဲ့ရပြီး ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးပြီးနောက် ခံစားချက်များက ပိုမိုပြင်းထန်လာခဲ့သည်။

ဇာတ်ကားထွက်လာပြီးနောက် ရုပ်ရှင်လောကတွင် အမှန်တကယ် မကြုံစဖူးအဖြစ်အပျက်အဖြစ် ကြည့်ရှုသူများ ရုံပြည့်ရုံလျှံ များပြားခဲ့သည်။ သူတို့အားလုံး ဤရုပ်ရှင်ကို အလွန်သဘောကျခဲ့ကြသည်။

၎င်း၏ ဆန့်ကျင်ဘက်များ၊ မတူညီမှုများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည့် ထူးခြားသောကမ္ဘာ့အနေအထားနှင့် အတွေးအခေါ်များနှင့်အတူ၊ ဇာတ်အိမ်ကလည်း လွတ်လပ်ကာ ထိန်းချုပ်ကန့်သတ်ထားခြင်းမရှိဘဲ သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်ရုပ်ရှင်များအပေါ် တရုတ်လူမျိုးများ၏နားလည်မှုကို အပြည့်အဝ ဆန်းသစ်လာစေခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့သော ရုပ်ရှင်ကို ဖန်တီးခဲ့သူအဖြစ် ရွှယ်လင်မှာ ဖျော်ဖြေရေးအသိုင်းအဝန်းတွင် အထူးကျွမ်းကျင်သော အရည်အချင်းရှိသူအဖြစ် အလိုအလျှောက် သတ်မှတ်ခြင်းခံခဲ့ရသည်။

ထို့နောက် မူလခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်၏ အစီအစဉ်ကိုအခြေခံပြီး ရုပ်ရှင်ကားကို စီးရီးအဖြစ် ရွှယ်လင် ဖန်တီးခဲ့သည်။ နှစ်များကြာပြီးနောက် ထိုစီးရီးက တရုတ်ရုပ်ရှင်သမိုင်းတွင် ခိုင်မာသော အမှတ်အသားတစ်ခု ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ ဤကဲ့သို့ အတိုင်းအတာအထိ အောင်မြင်ခဲ့သော ပထမဆုံး တရုတ်ရုပ်ရှင်စီးရီးဖြစ်ခဲ့ပြီး ကမ္ဘာအနှံ့ရုပ်ရှင်သမိုင်း၌ပင် နာမည်ကြီးခဲ့သည်။ လူများက သူ၏သဘောတရား၊ ကမ္ဘာအနေအထားနှင့် ဇာတ်အိမ်ပုံစံများအပြင် သူ၏မယုံနိုင်စရာ ကုန်ကျငွေများကိုပင် အံ့အားသင့်ခဲ့ကြသည်။

 မှန်ပေသည်။ ဒုတိယသခင်ငယ်လေးပိုင် ပါဝင်သည့် မည်သည့်ထုတ်လုပ်ရေးအဖွဲ့မဆို မည်သည့်အခါမှ ငွေကြေး ချို့တဲ့မနေခဲ့ပေ။

ပိုင်မိသားစု၏သခင်က သူ့ညီလေးထံ အမြဲလိုလို ပိုက်ဆံများ ပစ်ထည့်ပေးလိုသည့် ဆန္ဒရှိပေသည်။ သူ့ညီလေး ရုပ်ရှင်တစ်ကားတွင် စီစဥ်ညွှန်ကြားနေသရွေ့ သို့မဟုတ် သရုပ်ဆောင်နေသရွေ့ ထိုဇာတ်ကားတွင် ပိုင်မိသားစုမှလွဲပြီး အခြားစပွန်ဆာများ မရှိဘဲ နောက်ဆုံးတွင် အမြဲတမ်း ငွေအပြည့်နှင့် ရိုက်ကူးခဲ့ကြသည်။

ပိုင်ယွဲ့က ရုပ်ရှင်နှင့် ရုပ်မြင်သံကြားအသိုင်းအဝိုင်းတွင် ဒဏ္ဍာရီလာတစ်ဦးသဖွယ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အခြားသူများက ထူးချွန်သော သရုပ်ဆောင်များ သို့မဟုတ် အလွန်ကောင်းမွန်သော ဒါရိုက်တာများ ဖြစ်ကြသော်လည်း သူက ထူးချွန်သည့် ဒါရိုက်တာဖြစ်သလို သရုပ်ဆောင်တစ်ဦးလည်းဖြစ်သည်။ ထိုအခန်းကဏ္ဍနှစ်ခုအကြား ပြောင်းလဲရာတွင်လည်း ဖိအားများမရှိပေ။ သူက ရုပ်ရှင်ပွဲတော်တစ်ခုတွင် အကောင်းဆုံး သရုပ်ဆောင်ဆုနှင့် အကောင်းဆုံး ဒါရိုက်တာဆုဖြစ်သည့် အကြီးလေးဆုံးဆုနှစ်ခုကိုပင် ဇာတ်ကားတစ်ခုတည်းဖြင့် စံချိန်တင်ရရှိခဲ့သည်။

ဤရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်၏ ဘဝဇာတ်ကြောင်းမှာ အတင်းအဖျင်းပြောရသည်ကို နှစ်သက်သော လူအများအတွက် စကားဝိုင်းဖြစ်လာသည်။ သူတို့က သူ၏ အိမ်ထောင်မပြုရသေးသောဘဝအကြောင်း ဆွေးနွေးရသည်ကို နှစ်သက်ကြသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူက အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းအတွက် အရာအားလုံးကို ပေးအပ်ထားခဲ့ပြီး သူ့အစ်ကိုသည်လည်း ထိုနည်းအတိုင်းပင် အိမ်ထောင်မပြုရသေးသောကြောင့်ပင်။ ညီအစ်ကိုနှစ်ဦးက ဘဝတစ်လျှောက်လုံး အလွန်ရင်းနှီးသော ဆက်ဆံရေးကို ထိန်းသိမ်းထားခဲ့ကြပြီး နောက်ပိုင်းတွင် တရုတ်နိုင်ငံသမိုင်း၌ ကျော်ကြားသော စီးပွားရေးသမားတစ်ဦးဖြစ်လာမည့် ကလေးတစ်ဦးကိုပင် ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့သည်။

ရွှယ်လင် ဤကမ္ဘာမှ နောက်တစ်ကြိမ် ထွက်ခွာတော့မည့်အချိန်တွင် အလွန် စိတ်ကျေနပ်နေခဲ့သည်။ သူ ပိုင်ဟောက်၏ရင်ခွင်ထဲတွင် လှဲနေပြီး သူ့လက်ကို တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်လိုက်၍ ပြောလာသည်။

 "နောက်ဘဝမှာလည်း အစ်ကိုကြီး ကျွန်တော်နဲ့ အတူရှိနေရမယ်နော်..."

ပိုင်ဟောက်က ပြုံးကာ သူ့ခေါင်းလေးကို ထိလိုက်သည်။ ရွှယ်လင်က တစ်သက်တာလုံး အလိုလိုက်ခြင်းခံခဲ့ရ၍ ကလေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ပိုင်ဟောက်အား ခြိမ်းခြောက်ရသည်ကို ကြိုက်သည်။ သို့သော် ပိုင်ဟောက်သည်လည်း သူ၏ခြိမ်းခြောက်သည့် စကားလုံးများကို သဘောကျပေသည်။

"ကောင်းပါပြီ..."

သူက ရွှယ်လင်၏ နားရွက်ပေါ်သို့ နမ်းလိုက်ရင်း နူးညံ့ညင်သာစွာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

ရွှယ်လင်က ပိုင်ဟောက်၏ ခေါင်းပေါ်ရှိ ဆံပင်ဖြူများကို ရေတွက်ကာ သူ့မျက်နှာကို အထပ်ထပ်အခါခါ ကြည့်နေသည်။ ရွှယ်လင်က ပိုင်ဟောက်အပေါ် ပိုပို၍ စိတ်ကျေနပ်နေပုံရပြီး ယခင်အတိုင်း လှပနေဆဲဖြစ်သော ထိုမြေခွေးမျက်လုံးတစ်စုံက ရယ်မောမှုနှင့်အတူ အနည်းငယ် အပေါ်သို့ကွေးတက်သွားသည်။

"ကျွန်တော် အရင်တုန်းက ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်ဖူးဘူး... အစ်ကိုကြီးက ပထမဆုံးပဲ... မမျှော်လင့်ထားတဲ့အရာတွေ ဖြစ်မလာရင် နောက်ဆုံးပိတ်လည်း ဖြစ်သွားနိုင်တယ်..."

ပိုင်ဟောက် သူ့ခေါင်းကို ထိလိုက်ပြီး မရယ်ဘဲမနေနိုင်ပေ။ 

"မင်း ကိုယ့်အနားမှာ တစ်သက်လုံးရှိနေခဲ့တာလေ... တခြားဘယ်သူ့ကို ချစ်ချင်သေးလို့လဲ..."

"ကျွန်တော့်အနားမှာရှိနေတဲ့ အစ်ကိုကြီးကိုလေ..."

"ကောင်းပြီ မင်းရဲ့အစွယ်လေးတွေနဲ့ ကိုယ့်ကို ကိုက်ထားပြီး တစ်ဘဝလုံးစာ ပျော်ရွှင်မှုအတွက် ဖမ်းဆုပ်ထားရင်တော့ မင်းကို ကိုယ် လက်လွှတ်တော့မှာမဟုတ်ဘူး..."

ရွှယ်လင် သူ့အား အမူအရာမဲ့စွာ ကြည့်နေခဲ့ပြီး ဤလူရမ်းကားလူယုတ်မာကြီးက သူ အသက်ကြီးသည်အထိ တစ်နေကုန် ညစ်ပတ်သည့်ဟာသများကို ပြုလုပ်နေဆဲဟု စိတ်ထဲတွင် ကျိန်ဆဲလိုက်သည်။ သူ ခေါင်းကိုလှည့်ကာ ပိုင်ဟောက်၏ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်လိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများကို အတူတကွဖိကပ်ထားကာ မျက်လုံးမှိတ်ထားသည်။

သူ အသက်ရှူနေဆဲဖြစ်ပြီး အကူစနစ်လေးနှင့်ဆက်သွယ်ရန် သူ၏စိတ်စွမ်းအင်ကို အသုံးပြုလိုက်သည်။

"မင်း သူ့ဝိညာဉ်ကို ယူလာပေးနိုင်တာ သေချာလား..."

အကူစနစ်လေးက အနည်းငယ် တုံ့ဆိုင်းသွားသော်လည်း အထက်မှ လွှဲအပ်ထားသော အမိန့်များကို စဉ်းစားကာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ 

"သေချာပါတယ်..."

ရွှယ်လင် ကျေနပ်သွားပြီး ဖြည်းညှင်းစွာဖြင့် အသက်ရှူရပ်သွားသည်။

သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ နောက်ဆုံးထွက်သက် ထွက်သွားသည့်အချိန်တွင် ပိုင်ဟောက်၏ ရှုပ်ထွေးဝေဝါးနေသောမျက်လုံးများက ကြည်လင်လာသည်။

သူ့ရင်ခွင်ထဲရှိလူကို ငုံ့ကြည့်ပြီး တစ်ခုခုကို တွေးနေပုံရသော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် သူ့နှုတ်ခမ်းများက ကူကယ်ရာမဲ့သော အပြုံးတစ်ခုနှင့်အတူ ကွေးညွတ်သွားသည်။

သူ ခေါင်းငုံ့ကာ ရွှယ်လင်၏နဖူးပေါ်သို့ နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် မျက်လုံးများမှိတ်ကာ ကမ္ဘာကြီးမှ ထွက်သွားလေသည်။

သူတို့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွေ့ဖက်ထားပြီး သူတို့လက်များက နွှယ်ယှက်နေဆဲ။ ပိုင်ရှီ ခြံဝင်းထဲသို့ ဝင်လာချိန်တွင် သူ့အဖေနှစ်ယောက် ဤကမ္ဘာမှ အတူတကွ ထွက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကြား မျှဝေထားသော ခံစားချက်များကို သူ နားမလည်သော်လည်း သူ့ရှေ့ရှိမြင်ကွင်းမှာ အလွန်လှပကြောင်း ပိုင်ရှီ ခံစားနေရဆဲဖြစ်ပြီး ကြားဝင်နှောင့်ယှက်လိုစိတ် မရှိပေ။

သူတို့ ဒီကမ္ဘာက ထွက်သွားကြရင်မှပေါ့...

ရွှယ်လင် အမှောင်ထုထဲသို့ ပြန်ရောက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် စနစ်အား စိုးရိမ်စွာ ဖမ်းဆုပ်လိုက်ပြီး မေးလာသည်။

"ဘယ်လိုဖြစ်သွားပြီလဲ...မင်း ငါ့အစ်ကိုကြိီးကို ခေါ်လာခဲ့လား..."

အကူစနစ်လေးက တုံ့ဆိုင်းနေသည်။ ထိုသူ၏ဝိညာဉ်က အလွန်ထူးခြားသောကြောင့် ၎င်းကို ဖမ်းဆုပ်ထားနိုင်စွမ်းမရှိကြောင်း သူ့ကိုပြောပြချင်သော်လည်း ရွှယ်လင်ဆီသို့ အလင်းတန်းတစ်ခု ရောက်ရှိလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ အကူစနစ်လေးက ၎င်း၏ host နှင့်ပတ်သက်ပြီး မည်ကဲ့သို့ကိုင်တွယ်ရမည်ကို ချက်ချင်းသိလိုက်ပြီး တိုက်တွန်းပြောဆိုလိုက်သည်။ 

"အဲဒါကို စိတ်မပူပါနဲ့ဦး... သခင်က ကမ္ဘာသုံးခုကို ဖြတ်သန်းလာခဲ့ပြီးပြီ... အရပ်ဆယ်မျက်နှာကမ္ဘာကလည်း သခင့်ရဲ့အမြီးကိုရှာတဲ့နေရာမှာ ကူညီပေးဖို့ လုံလောက်တဲ့စွမ်းအားကို စုဆောင်းထားပြီးလောက်ပြီ... မြန်မြန်လေး ကျင့်ကြံလိုက်တော့ နောက်ကမ္ဘာက ပိုအဆင့်မြင့်တယ်... သခင့်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ထင်ရှားအောင်လုပ်ဖို့ စွမ်းအင်လိုတယ်..."

လွန်ခဲ့သောကမ္ဘာသုံးခုမှ စုဆောင်းထားသောစွမ်းအင်က ရွှယ်လင်၏ဝိညာဉ်ကို ကျင့်ကြံရန်အတွက် လုံလောက်ပေသည်။ ထို့အပြင် ယခုအချိန်၌ အရေးကြီးဆုံးအရာက ကျင့်ကြံရန်ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း ရွှယ်လင် နားလည်ထားခဲ့သည်။ အလင်းရောင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲ စိမ့်ဝင်သွားသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ထိုင်လိုက်ရုံနှင့်ပင် ကျင့်ကြံရေးထဲသို့ နစ်မြုပ်သွားသည်။

သူ့ခန္ဓာကိုယ်က တောက်ပသော အဖြူဖျော့ဖျော့ အလင်းရောင်ကို ထုတ်လွှတ်ထားပြီး သူ့မျက်နှာအသွင်အပြင်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်စေသည်။

သူ ဝင်စားသည့်အချိန်တိုင်း လှပသော မြေခွေးမျက်လုံးများက မပြောင်းလဲပေ။ မည်သည့်မျက်နှာပေါ်တွင်မဆို ထိုမျက်လုံးတစ်စုံက အထူးဆွဲဆောင်မှုတစ်ခုဖြစ်သော်လည်း ၎င်း၏မူလခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင်မူ ပြိုင်ဘက်ကင်းစွာ အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်။ ယခု ထိုမျက်လုံးများကို မှိတ်ထားသော်လည်း ၎င်းတို့ဖွင့်ထားသည့်အချိန်အတွင်း၌ ရှိနေမည့်တောက်ပမှုကို စူးရွှမ့်ယန် မှတ်မိနေသေးသည်။ မြေခွေးမျိုးနွယ်အားလုံးက လှပသော်လည်း ရွှယ်လင်က အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသည်ဟု ယူဆရန်နီးစပ်ပေသည်။ သူ၏အလှက ပို၍ဒွဟဖြစ်ဖွယ်ရှိပြီး ရှည်လျားသော ဆံပင်ဖြူများနှင့် ပေါင်းစပ်လိုက်လျှင် သူ၏လိင်အမျိုးအစားကိုပင် အလွယ်တကူ မှားယွင်းနိုင်သည်။

စူးရွှမ့်ယန် သူ့ကို တိတ်တဆိတ်ကြည့်ရင်း သူ့ရှေ့တွင် ပထမဆုံးပေါ်လာသည့်ပုံကို တွေးမိကာ သူ့နှုတ်ခမ်းများ အပြုံးတစ်ခုသဖွယ် မကွေးညွတ်ဘဲမနေနိုင်ပေ။

ထိုလူ၏ရုတ်တရက် ပေါ်ထွက်လာမှုကြောင့် အကူစနစ်လေး ထိတ်လန့်သွားသေးသည်။ သေးငယ်သော မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေပြီး ဖြူဖွေးနေသောအမွေးများက ပွယောင်းယောင်းဖြစ်နေကာ ထောင်မတ်ပြီး သွားများကိုလည်း ဖြဲပြထားသည်။

စူးရွှမ့်ယန်၏အကြည့်များက အကူစနစ်၏ကိုယ်ထည်ပေါ်သို့ ကျရောက်သွားပြီး လှောင်ပြောင်လိုက်သည်။ 

"သူနဲ့ နည်းနည်းဆင်တူတဲ့ပုံပဲ..."

အကူစနစ်လေးက နောက်သို့ ခြေနှစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်ပြီး သူ့ကို သတိထားကာ စောင့်ကြည့်နေသည်။ ထို့နောက် အမှောင်ထုနေရာလွတ်ထဲမှ ရယ်သံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။ 

"ကျွတ်... ကျွတ် မြေခွေးငယ်လေးတစ်ကောင်ကိုတောင် နာကျင်အောင်လုပ်နေတယ်ပေါ့..."

စူးရွှမ့်ယန် အမှောင်ထုနေရာလွတ်ကို ကြည့်ကာ ပြန်မဖြေပေ။ သူ့ရှေ့ရှိ ကြောက်၍နောက်ဆုတ်သွားသော အကူစနစ်ကိုသာ လက်ညှိုးထိုးပြီး ပြောလိုက်သည်။ 

"အနားကိုလာခဲ့..."

အကူစနစ်လေးမှာ လုံးဝ မလှုပ်ရှားချင်သော်လည်း မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ရွေ့လျားသွားခဲ့သည်။ တစ်ဖက်လူ သူ့အား ကိုက်စားပစ်မည်ကို ကြောက်နေသောကြောင့် စူးရွှမ့်ယန်ကို ထိတ်လန့်တကြားကြည့်လိုက်သည်။

စူးရွှမ့်ယန် မြေခွေးလေး၏အမွေးများကိုသူ့လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ကာ အကဲဖြတ်လိုက်သည်။ 

“မင်းရဲ့အမွေးက သူ့အမွေးတွေလောက် ပွတ်ပေးရတာ မကောင်းဘူး...”

အကူစနစ်: ....."

ရယ်သံက နောက်တစ်ကြိမ်ထွက်ပေါ်လာပြန်ပြီး ဤတစ်ကြိမ်တွင် အကူစနစ်လေး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားလိုက်ရသည်။ အမှန်ပင် ၎င်းက အရပ်ဆယ်မျက်နှာကမ္ဘာဖြစ်သော အရေးကြီးသည့်အထက်ပုဂ္ဂိုလ်၏ အသံဖြစ်သည်။

အကူစနစ်လေးက မည်သည့်အရာများဖြစ်နေမှန်း နားမလည်နိုင်၍ သူ့မျက်နှာက ရှုပ်ထွေးမှုများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်။

စူးရွှမ့်ယန်တွင်လည်း သူ့အား မည်သည့်အကြောင်းအရာကိုမှ ရှင်းပြရန် ရည်ရွယ်ချက် မရှိပေ။ 

"သူ မင်းကို ငါ့ဝိညာဉ် ယူလာခိုင်းတယ်မလား... သူ နောက်ထပ်မေးလာရင် အောင်မြင်တယ်လို့ ပြောလိုက်... ဒါပေမယ့် တစ်ဖက်လူရဲ့ ဝိညာဥ်က အားနည်းလွန်းလို့ ကမ္ဘာသစ်ကို ဖြတ်ကျော်ပြီးတဲ့အချိန်တိုင်း သူ့ကို မေ့သွားလိမ့်မယ်လို့ ပြောလိုက်ပါ..."

အကူစနစ်လေးက ၎င်း၏ host ကို ကောင်းကောင်း နားလည်ထားင ဤသတင်းကို ကြားသောအခါ သူ၏ hostမည်ကဲ့သို့တုံ့ပြန်မည်ဟူသော အတွေးအား လျော့ပါးသွားစေခဲ့သည်။

စူးရွှမ့်ယန်လည်း ၎င်းကို တွေးနေပုံရပြီး သူ့မှတ်ဥာဏ်များ ပျောက်ဆုံးသွားမည့် အနာဂတ်မှ 'သူ' အတွက် စဥ်းစားကာ ခေတ္တရပ်လိုက်ပြီး ထပ်ဖြည့်ပြောလိုက်သည်။

"ဒါပေမယ့် ကမ္ဘာတိုင်းက ထင်ရှားပြင်းထန်တဲ့ ခံစားချက်တွေက စုပုံလာလိမ့်မယ်... ပြီးတော့ နောက်ဆုံးမှာ အကြည့်တစ်ချက်နဲ့တင် နက်ရှိုင်းတဲ့ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေ ပေါ်ပေါက်လာပြီး သူ့ကို ပိုပိုပြီးချစ်လာလိမ့်မယ်..."

အကူစနစ်လေးက နားမလည်နိုင်စွာဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ စကား၏အဓိပ္ပါယ်ကို နားမလည်သော်လည်း ထိုစကားများကိုကြားလျှင် သူ၏ host ပျော်နေလိမ့်မည်ကို သူ သိပေသည်။

နေရာလွတ်မှ လှောင်ရယ်သံထွက်ပေါ်လာသည်။

"မင်း သူ့ကို တွေ့တောင် မတွေ့ရဲဘူးပေါ့..."

"အခုက သင့်တော်တဲ့အချိန် မဟုတ်သေးဘူး..."

 ရွှယ်လင်ရှိရာဆီသို့ လှမ်းကြည့်ပြီး စူးရွှမ့်ယန်၏အကြည့်က နူးညံ့သွားသည်။ 

"အချိန်တန်ရင် သဘာဝအတိုင်း တွေ့ဆုံကြပါလိမ့်မယ်"

"ကျွတ်... မင်းက ရေခဲနဲ့လုပ်ထားတာလို့ ငါ မပြောခဲ့ဘူးလား... အခု မင်းသူ့ကို ဘယ်လိုတောင် အလွယ်တကူ လှည့်ဖြားနေလဲဆိုတာ ကြည့်လိုက်ဦး..."

စူးရွှမ့်ယန် အမှောင်ထုနေရာလွတ်ကို အေးစက်စွာ မော့ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ 

"ခံစားချက်တွေ စုပုံလာတာက မင်းစီစဉ်ထားတဲ့ လှည့်ကွက်မဟုတ်ဘူးလား..."

"အဲဒါက ဘယ်လိုလုပ် လှည့်စားတာဖြစ်ရမှာလဲ... မင်းမှာရှိသင့်တဲ့ ခံစားချက်တွေကို ငါက ပြန်ပေးလိုက်ရုံပဲ..." တစ်စုံတစ်ယောက်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်ကျေနပ်နေသောလေသံဖြင့် ဆက်ပြောလာသည်။ 

"မင်း ဘဝတစ်ခုမှာ ခံစားချက်တွေ မဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရင်တောင်မှ မင်း ဘဝနှစ်ခု ဒါမှမဟုတ် သုံးခုအတွက် တောင့်ခံထားနိုင်လိမ့်မယ်ဆိုတာ ငါမယုံဘူး... မင်းက နနှေးလွန်းတယ်... ငါသာ ဒီလိုမလုပ်ခဲ့ဘူးဆိုရင် မင်း တစ်နေရာရာမှာ တိတ်တိတ်လေး စိတ်ဓာတ်ကျနေဦးမှာပဲ... အဲဒါက ရယ်စရာကောင်းလွန်းတယ်..."

စူးရွှမ့်ယန်က အရပ်ဆယ်မျက်နှာကမ္ဘာကို လျစ်လျူရှုလိုက်ပြီး ရွှယ်လင်ကို အချိန်အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေကာ ယခင်ဘဝက နောက်ဆုံးနမ်းခဲ့သောနေရာဆီသို့ နောက်ထပ်အနမ်းတစ်ခု ခြွေလိုက်လေသည်။ 

"ကိုယ်တို့တွေ မကြာခင်မှာ ပြန်တွေ့နိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ် ကိုယ့်ရဲ့မြေခွေးလေး..." 

သူ့အသံက အလွန်နူးညံ့သိမ်မွေ့နေသည်။

သူက ရွှယ်လင် ဆက်လက်ကျင့်ကြံနေသည်ကို စစောင့်ဆိုင်ပြီး အချိန်ကိုရေတွက်နေသည်။ ကျင့်ကြံရေး ပြီးလုနီးပါးဖြစ်နေပြီဟု တွက်ဆလိုက်သောအခါ ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် နောက်သို့လှည့်ကာ အမှောင်ထုထဲသို့ တိုးဝင်သွားခဲ့သည်။

အကူစနစ်လေး၏မျက်လုံးများက နေရာလွတ်နယ်ပယ်ကို စိုက်ကြည့်ကာ ၎င်းအား ရှင်းပြပေးလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားသော်လည်း အခြားသတင်းတစ်ပုဒ်ကိုသာ ရရှိခဲ့သည်။ သူ ရွှယ်လင်ဘေးတွင် သက်တောင့်သက်သာလေး ခွေနေရုံသာတတ်နိုင်သည်။

ထိုလူ လှည့်ထွက်သွားပြီး သိပ်မကြာမီမှာပင် ရွှယ်လင်၏မျက်လုံးများ ပွင့်လာသည်။

သူ၏ဝိညာဉ်က ယခု ပို၍ သိပ်သည်းလာပြီး အတော်လေး ခိုင်မာလာပုံရသည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ် အတွင်းအပြင် မငြိမ်မသက်ဖြစ်မနေတော့ဘဲ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် မျက်နှာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရသည်။ သူ့မျက်လုံးများကို ပြန်ဖွင့်လိုက်ချိန်တွင် သူ့မြင်ကွင်းထဲ၌ လက်ခနဲလက်သွားသော အဖြူရောင်အလင်းတန်းက တောက်ပသွားပုံရသော်လည်း လျှင်လျှင်မြန်မြန်ပင် ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

ရွှယ်လင် ပတ်ပတ်လည်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ကိုစောင့်နေသော အကူစနစ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"host host host လိုချင်တဲ့ဝိညာဉ်ကို ယူလာခဲ့တယ်..."

အကူစနစ်လေးက သူပြောလိုသည့် စကားလုံးများကို မေ့သွားမည်အား စိုးရိမ်သောကြောင့် အလျင်စလို စတင်ပြောဆိုလာသည်။

ရွှယ်လင် မျက်စိစွေကြည့်လိုက်ပြီး အလွန်ပျော်ရွှင်နေပုံရသည်။

သို့သော် အကူစနစ်လေးက ထပ်ဖြည့်ပြောလိုက်သည်။ 

"အဲဒီဝိညာဉ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ထူးခြားတာတစ်ခုရှိတယ်..."

"ဟမ်..."

"သူ့ဝိညာဉ်ရဲ့ အပြောင်းအလဲအတက်အကျက ပထမကမ္ဘာက စစ်ဗိုလ်ချုပ်၊ ဒုတိယကမ္ဘာက ကိုးလ်နဲ့ တော်တော်ဆင်တူတယ်..."

အကူစနစ်လေးက အချက်အလက်အနည်းငယ်ကို တိတ်တိတ်လေး ဖော်ပြလိုက်သည်။ 

"ဒါပေမယ့် သူက အရမ်းအားနည်းတယ်... ကမ္ဘာသစ်ကိုဝင်တဲ့အချိန်တိုင်း သူ့မှတ်ဥာဏ်တွေကို ဆုံးရှုံးသွားတယ်..."

ရွှယ်လင်၏အကြည့်က အနည်းငယ် ထူးဆန်းလာသည်။

အကူစနစ်လေးက ရွှယ်လင် စိတ်မဆိုးသေးသည့်အချက်ကို အခွင့်ကောင်းယူလိုက်သည်။

"ဒါပေမယ့် စိုးရိမ်စရာ မလိုပါဘူး... host အပေါ်ထားတဲ့ သူ့ရဲ့ခံစားချက်တွေက ဒီအတိုင်းရှိနေမှာပါ နောက်ပြီး အချိန်တိုင်း သူက host ကို ပိုပြီးသဘောကျလာလိမ့်မယ်... ကျွန်တော်တို့ ကမ္ဘာတွေအများကြီးကို ပိုပြီးဖြတ်သန်းလာသရွေ့ အတိတ်က မှတ်ဥာဏ်တွေကို သူ တဖြည်းဖြည်း ပြန်ရလာလိမ့်မယ်..."

ရွှယ်လင်၏မျက်နှာက အေးစက်နေပြီး မေးလိုက်သည်။ "မင်း သူ့ကို အခု ထုတ်ပေးလို့ရမလား..."

အကူစနစ်လေး တုန်လှုပ်သွားသည်။

"မရဘူး... သူက ကျွန်တော်တို့ဖြတ်သွားနေတဲ့ ကမ္ဘာတွေမှာပဲ ပေါ်လာနိုင်တယ်..."

ရွှယ်လင်က သူ့နှုတ်ခမ်းများကို စေ့ပိတ်ထားပြီး ယခုလောလောဆယ်အခြေအနေကို လက်ခံရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ အခြေအနေက ထူးဆန်းနေသော်လည်း ယခု အကူစနစ်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း စုံစမ်းစစ်ဆေးရန် တောင်းဆိုလျှင်ပင် ပြဿနာကို ရှာတွေ့နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။ 

"ကောင်းပြီလေ သူ့ကိုတွေ့ရင် ငါ မေးကြည့်မယ်... စကားမစပ် ငါ့အမြီးက ဘယ်မှာလဲ..."

"နောက်ကမ္ဘာမှာ..."

အကူစနစ်လေးက နောက်ကမ္ဘာ၏ အချက်အလက်များကို ကြည့်ရှုနေသည်။ 

"နောက်ကမ္ဘာမှာ ထူးခြားတဲ့ကိစ္စအချို့ရှိလိမ့်မယ်... ပြီးတော့ host မှာ နောက်ထပ်တာဝန်တစ်ခုရှိလာလိမ့်မယ်... တာဝန်ပြီးသွားတဲ့အခါ ကောင်းကင်ဘုံလမ်းကြောင်းက host ရဲ့အမြီးကို ရှာဖွေဖို့ အလိုအလျောက် ကူညီပေးပါလိမ့်မယ်..."

ရွှယ်လင်က ဤအခြေအနေတွင် မမြင်နိုင်သော အလှည့်အပြောင်းများစွာရှိကြောင်း အမြဲခံစားခဲ့ရသော်လည်း သူ့တွင် ၎င်းကို နားလည်ရန်နည်းလမ်းမရှိသဖြင့် ယခုအချိန်တွင် စိတ်ရှုပ်ထွေးနေခြင်းအား ဘေးဖယ်ထားရန်သာတတ်နိုင်သည်။

၎င်းက သူ့ပုံစံနှင့် မလိုက်ဖက်ရုံပင်။ နောက်မှ ထိုလူနှင့်တွေ့သည့်အခါ သူနှင့်ပတ်သက်သည့် မှတ်တမ်းများကို သေသေချာချာ ရှင်းလင်းသွားအောင်လုပ်ရမည်။

သူ ယခင်က ပြောခဲ့ဖူးသည်။

ကမ္ဘာပေါ်မှာ တူညီတဲ့အကျင့်စရိုက်နဲ့ အလေ့အထတွေကို ဖိနှိပ်ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ အမျိုးသားတွေ ဘယ်လိုလုပ် အများကြီးရှိနိုင်မှာလဲ... 

သူတို့က လူတစ်ယောက်တည်းသာဖြစ်ကြောင်း အဖြေထွက်လာသည်။

စိတ်ထဲရှိ ထိုအတွေးကြောင့် သူ အနည်းငယ် အံ့သြသွားသည်။

ထိုလူက သူ့အား သုံးဘဝတိုင်တိုင် လိုက်ပါစောင့်ရှောက်ခဲ့သည်။

သုံးဘဝတိုင်တိုင်...

သူ့မျက်လုံးထဲတွင် အချိန်တိုတိုလေးဆိုသော်လည်း လူသားများအတွက်မူ အချိန်အတော်ကြာပေသည်။

တစ်ယောက်ယောက်က သူနှင့်အချိန်အကြာကြီး အတူရှိနေပေးပြီး တစ်ချိန်လုံး သူ့နောက်သို့လိုက်ကာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူ့အပေါ် ချစ်ကျွမ်းဝင်လာခြင်က ပထမဆုံး အကြိမ်ပင်။

ရွှယ်လင့်မသိစိတ်က ရင်သပ်ရှုမောဖွယ် အပြုံးတစ်ခုကို ပြုံးလိုက်ပြီး အကူစနစ်လေးကို ပွတ်သပ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ 

"စလိုက်ရအောင်...နှောင့်နှေးနေစရာ အကြောင်းမရှိဘူး... ငါ့အမြီးကို သွားရှာကြစို့..."

"ကောင်းပါပြီ..."

🦊🦊🦊