MM Story Teller

Chapter 100

Viewers 3k

🦊Arc 7 - ကြက်ခြေခတ်ငါးလေး၏ဘဝ

Chapter 100

7.9- အချိန်ကျလာရင် ကျွန်တော့်ကိုကာပြောပေးဖို့ ဗိုလ်ချုပ်လော့ကိုပဲ အကူအညီတောင်းရတော့မယ်

ပုံမှန်ဆိုလျှင် သူတို့ကျောင်းသွားသည့်မနက်တိုင်းယန်ချုးဟွမ်က သူတို့ကို ကျောင်းတွင်ချပေးခဲ့တတ်ပြီး။

ကျောင်းဆင်းချိန်ရောက်လျှင် အပိုပါလာသည့် သက်တော်စောင့်နှစ်ယောက်က သူတို့ကိုလာခေါ်၏။ ၎င်းတို့သည် မြို့စားကတော်၏အမိန့်အရ ရွှယ်လင်အနောက်သို့လိုက်ရန် တာဝန်ပေးခံထားရခြင်းဖြစ်သည်။

သို့သော် ယနေ့တွင် ၎င်းတို့သည် ကျောင်းဂိတ်ဝတွင် ယန်ချင်ကျွင်းကိုသာ တွေ့လိုက်ရသည်။

ရွှေရောင်အမြှီးနှင့်ရေသူထီးက သက်တော်စောင့်စကားအား ကြားရသည့်အခါ ရှက်စနိုးဖြင့် ပြောလာလေသည်။ "ဝမ်ဝမ်က လျို့ဝှက်ပြီးထွက်သွားတာ...ဘယ်သူကိုမှ မပြောပြချင်ဘူးတဲ့..အဲဒါနဲ့ အတန်းလည်းပြီးရော လစ်ထွက်သွားတော့တာပဲ..."

သက်တော်စောင့်များ: "...." နောက်ထပ်သခင်လေးတစ်ယောက် ထပ်ရောက်လာသည်နှင့် ၎င်းတို့၏တာဝန်ပိုလာခဲ့သည်က လုံလောက်နေပြီပင်။ ရုတ်တရက်ပင် သခင်လေးက သက်တော်စောင့်နှင့်မွေးမြူ(မျိုးဆက်ဖြန့်ဖြူး)သူတွေပင် မပါဘဲ မည်သို့ တယောက်တည်း အပြင်ထွက်သွားရသနည်း။ ဤသည်က ဘယ်လိုဟာသမျိုးဖြစ်ပါသနည်း။

ထိုကိစ္စက မြို့စားကြီးနားထဲသို့ပင် ရောက်သွားခဲ့သည်။ ယန်ချုးဟွမ်က သတင်းမှန်သမျှပိတ်ဆို့ထားပြီး လူလွှတ်၍

အပြင်တွင်လိုက်ရှာခိုင်းသည်။ ထိုသူမှာ တဖက်မှရွှယ်လင်အကြောင်းကို စုံစမ်းနေစဥ် ယန်ချင်ကျွင်းကိုလည်း နှစ်သိမ့်ပေးနေရသေးသည်။ သူက အရာအားလုံးကို လျို့ဝှက်ထားချင်သော်လည်း ရွှယ်လင်၏ နာနိုကွန်ပျုတာသို့ခေါ်လိုက်သည့်အခါ အဆက်အသွယ်ရလိုက်၍ အံ့အားသင့်သွားခဲ့ရ၏။

သူ့အား စကားပြန်လာသည်မှာ ရွှယ်လင်မဟုတ်နေသည်မှလွဲ၍။

ယန်ချုးဟွမ်၏မျက်နှာထားမှာ အတော်အတန်ဆိုးရွားနေပြီး ၎င်းကြောင့် ယန်ချင်ကျွင်းမှာ ပို၍ပင်စိတ်လှုပ်ရှားသွားရသည်။ သူ ယန်ချုးဟွမ်၏အဝတ်စကိုဆွဲ၍ အသံတိုးတိုးဖြင့် မေးလိုက်၏။

"ဝမ်ဝမ်က တကယ်ကို တခုခု

ဖြစ်နေတာလားဟင်...အဲဒီလိုမှန်းသာသိရင် ကျွန်တော် သူ့ကို လုပ်ခွင့်မပေးဘဲနေခဲ့ရမှာ...သူ အဲဒီလိုချစ်စရာကောင်းအောင်လုပ်ပြတာနဲ့..ကျွန်တော်ကလည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပြန်ဘူး..."

ယန်ချုးဟွမ် နာနိုကွန်ပျုတာကိုပြန်ပိတ်ပြီး မျက်နှာအနေအထားမှာ မကောင်းလာသေးပေ။ "သူဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...

လော့ချန်နဲ့ပဲရှိနေတာ.."

ယန်ချင်ကျွင်း: ??? ဘယ့်နှယ့်လုပ် ရုတ်တရက်ကြီး လော့ချန်က ပေါ်လာရတာလဲ?

🦊

အတန်းမှထွက်လာသည်နှင့် ရွှယ်လင်သည် အလုပ်လုပ်ရန် အချိန်အလုံအလောက်ရလာ၏။ ရေသူမျိုးနွယ်တစ်ယောက်အနေဖြင့် သူကောင်းကောင်းသိထားသည်။ မြို့စားအိမ်တော်မှလူတိုင်းက သူ့အား အားနည်းပြီးထိခိုက်လွယ်သူဟု သတ်မှတ်ထားကြ၏။ တချက်ထိလိုက်ရုံဖြင့်အက်ကြောင်းထင်သွားနိုင်သည့် ဖန်ခွက်တစ်ခုပမာပင်။ သို့သော်လည်း တကယ်တမ်းတွင် သူသည် ရေသူမျိုးနွယ်ပေါက်စလေးဖြစ်နေသည့်တိုင် ရေသူမျိုးနွယ်တို့၏စွမ်းရည်များက မွေးတည်းက ပါလာခဲ့သည်။ သူ၏အရှိန်နှင့်ခွန်

အားနှစ်ခုလုံးက ကောင်းမွန်ပြီး ရွှယ်လင်၏မူလဆက်ခံထားသည့် ဗီဇတို့နှင့်ပေါင်းလိုက်ပါက S အဆင့် မွေးမြူသူတစ်ယောက်နှင့် ပတ်သက်ရန်မှာ ပြဿနာတစ်ရပ်မဟုတ်ပေ။ သူအရွယ်ရောက်လာသည့်အခါ သမုဒ္ဓရာကိုအုပ်စိုးရန် ဘုရင်မျိုးနွယ်၏စံပြအရည်အသွေးများ နိုးထလာလိမ့်မည်။ နောက်ပိုင်း သူကောင်းကင်ဘုံပေါ်သို့တက်ချင်လျှင်ပင် ရနိုင်လောက်၏။ သို့မဟုတ် သမုဒ္ဓရာ၏အောက်ခြေအထိ စိတ်ရှိတိုင်းသွားလာနိုင်လိမ့်မည်။ ၎င်းက စကားနှင့်ပင်ဖော်ပြမရအောင် မိမိုက်နေလိမ့်မည်ပင်။

သို့ထိတိုင် မူလခန္ဓာကိုယ်၏ပိုင်ရှင်က အရွယ်မရောက်သေးသည်မှာ နှမြောစရာကောင်းလှ၏။

ရွှယ်လင်သည် ကျောင်းတွင် ၎င်း၏ငါးမြှီးစကတ်ကို

ခြေထောက်အဖြစ် ပြောင်းလဲနိုင်မည့် ထောင့်ချိုးတစ်ခုကို ရှာတွေ့သွားသည်။ စနစ်က သူ့အား အကယ်ဒမီ၏မော်နီတာနှင့်

စစ်ဆေးရေးများ မတွေ့သွားစေရန် ကာကွယ်ပေးထားပြီး

ထို့နောက် အပြင်သို့ ပြေးထွက်လာလိုက်တော့သည်။

သူစီစဥ်ထားသည့်အတိုင်း ခရီးနှစ်ဆင့်ပြောင်းပြီးသည့်နောက် မြို့လယ်ခေါင်ရှိ မောလ်ထဲသို့ရောက်လာ၏။

ဤခန္ဒာကိုယ်၏မူလပိုင်ရှင်က ဤနေရာတွင် ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့သည်။ ဇာတ်ကြောင်းတွင် ဓာတ်ခွဲခန်းတည်နေရာကို အတည်တကျမပြောပြထားသော်လည်း အချို့သဲလွန်စများအရ တစ်ယောက်က ရလဒ်တူကိုရခဲ့သည်။ ရေသူမစမ်းသပ်ရှာဖွေရေး ဓာတ်ခွဲခန်းဟုခေါ်သော နေရာသည်ကား စီးပွားရေးဇုန်ကြီး၏ မြေအောက်ဧရိယာတွင် တည်ရှိနေသင့်သည်။ မြေအောက်ဧရိယာ၏အဓိကအပိုင်းက တရားဝင်ဈေးလမ်းကြားအပါအဝင်ဖြစ်ပြီး ၎င်းက အစိုးရစီရင်စု၏ နယ်မြေအပြင်ဘက်တွင် ရှိနေသည်။ မြို့တော်ထဲတွင်ရှိနေနိုင်ရန် နောက်ခံတောင့်တင်းနေမှရမည်။ အပြင်ဘက်သာဖျက်စီးခံလိုက်ရပါက လမ်းအရှည်

တစ်ခုရှိမည်ဖြစ်ပြီး လော့ချန်၏ပူးပေါင်းမှုလည်း လိုအပ်လာလိမ့်မည်။

လော့ချန်၏အာဏာကို အမှန်တကယ်အသုံးပြုလိုလျှင် ထိုသူကို မြို့စောင့်တပ်အရာရှိဖြစ်သည့်အချိန်အထိ ဖြည်းဖြည်းချင်းရာထူးတက်သွားသည်ကို စောင့်ရမည်ဖြစ်ပြီး မလှုပ်ရှားခင် အထက်ပိုင်းနေရာကို သက်ရောက်သွားပေမည်။

ရွှယ်လင်မှာ ထိုအချိန်အထိ မစောင့်နိုင်ပေ။ထို့ကြောင့် ဓာတ်ခွဲခန်းကို ပြောင်းပြန်လှန်ကာ ဖျက်စီးပစ်ရန် ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပင် စီစဥ်လိုက်သည်။

တကယ်တမ်းတွင် ပြစ်ချက်အနည်းငယ်ကို ထုတ်ပြလိုက်ပြီးတည်းက သူမောင်းထုတ်ခံရသင့်သော်လည်း ယခုမူ

မြို့စားအိမ်တော်မှလူများက သူ့အား အနီးကပ်စောင့်ကြည့်

နေကြလေသည်။ ပြီးနောက် ထိုအဖြစ်အပျက်၏ဖြစ်နိုင်ချေက ရည်ရွယ်ချက်ရှိစွာဖြင့်လျော့ကျသွားခဲ့သည်။ သူ ထိုနည်းလမ်းအတိုင်း ဆက်လုပ်သွားမည်ဆိုပါက ယန်ချင်းကျွင်းကို အကာအကွယ်အဖြစ် အသုံးချရလိမ့်မည်။ သို့ထိတိုင် ယန်ချင်းကျွင်းကို အန္ဒရာယ်ဖြစ်စေခြင်းက ရွှယ်လင်၏အစီအစဥ်တွင် မပါဝင်ပေ။

သူသည် အပြင်ဘက်မှတိုက်ခိုက်၍မရနိုင်ဘဲ သူ့အား ဖမ်းခေါ်သွားနိုင်ရန်မှာလည်း မဖြစ်နိုင်ချေ။ ရွှယ်လင်မှာ ရှော့ပင်းမောလ်အတွင်း အလုံပိတ်ထားနိုင်သည့်နေရာများတွင်သာ သဲလွန်စရှာရန်ရှိတော့သည်။

သူ ယန်ချင်ကျွင်းအတွက် လက်ဆောင်ဝယ်ပေးမည့်ကိစ္စမှာလည်း အမှန်ပင်။ ၎င်းကို ခဏလေးနှင့် ပြီးစီးအောင်လုပ်နိုင်သည်။ ရွှယ်လင် ပထမထပ်ကို အကြိမ်ရေမနည်းပတ်ကြည့်နေပြီးနောက် မြေအောက်မြို့ထဲသို့ ဝင်နိုင်မည့် အခြေအနေကို ခုထိမတွေ့ရသေးပေ။ သူ ခဏတာခန့် စိတ်ဓာတ်ကျနေပြီးနောက် ယန်ချင်ကျွင်းအတွက် လက်ဆောင်ဝယ်ရန် အပေါ်ထပ်တက်လာခဲ့သည်။ ဆိုင်ရှင်အား ပို့မည့်နေရာကိုပြောကာ လက်မှတ်ထိုးပြီးနောက် တဖက်လှည့်လိုက်သည်တွင် သူ့အား အချိန်အတန်ကြာအောင် ငေးစိုက်ကြည့်နေသောလူထံမှ အဖမ်းခံလိုက်ရတော့သည်။

🦊

အထက်တန်းလွှာများသာ ဝင်ရောက်နိုင်သည့် နေရာအများအပြားရှိထားသည်ကို သူသိထားသည်။ ရောင်းဝယ်သည့်ငွေကြေးများမှာလည်း နိုင်ငံ့ငွေကြေးမဟုတ်ပေ။ ပိုက်ဆံအလောက်အငှရှိသော လူတစ်ယောက်ဆိုလျှင် ရေသူမျိုးနွယ်များကိုပင် ဝယ်ယူနိုင်၏။ ယခင်တုန်းကသူ၏မစ်ရှင်နှင့် အခြားကိစ္စများနှင့်သာ မပတ်သတ်ခဲ့သည်ရှိသော်၊ တာဝန်လွှဲပြောင်းရေးအတွင်း သတင်းများကသာ

သူ့အားစိတ်မရှုပ်စေခဲ့လျှင် မြို့လယ်ခေါင်မောလ်သို့ တမင်တကာထွက်လာခဲ့မည်မဟုတ်။

ဤခရီးစဥ်အတွင်း မြေအောက်ဧရိယာအတွင်းသို့ မဝင်နိုင်ခဲ့သော်လည်း လူတစ်ယောက်ကို ရှာတွေ့ခဲ့သည်။

မှန်သည်။ အင်မတန်ထူးဆန်းသောလူပါပင်။

၎င်း၏နောက်ကျောပုံစံက လော့ချန်အတွက် ရင်းနှီးနေပြီး

သူ၏မှတ်ဉာဏ်များထဲတွင် ပြန်ရှာကြည့်လိုက်သည့်အခါ ဤကဲ့သို့ပိန်လှီအားနည်းပြီး သာမန်ဆန်သည့် ဆယ်ကျော်သက်မျိုးကို ယခင်ကတွေ့ဖူးသည့်အလား အမှတ်မထားမိပေ။ သို့သော် သူတခါတိုးသွားတိုင်း လော့ချန်မှာ အနှီသူနှင့် သူ၏အနာဂတ်ဇနီးလေးက အလွန်အမင်းဆင်တူနေမှုကြောင့် မူမမှန်နေမှုကို သိရှိသွားရလေသည်။ သို့တည်းမဟုတ် အတိအကျကို တူနေခြင်းပေ။

ရွှယ်လင်မှာ သူ၏နဂိုပုံစံပေါ်မူတည်၍ ဖုံးကွယ်ရန် တစ်ခုမျှပင်မလုပ်ထားချေ။ မြို့စားအိမ်တော်မှ ရေသူထီးလေးကို လူအနည်းငယ်သာ မြင်ဖူးကြသည်လေ။ သူသည် ဤမျှကြီး

မားသည့် တိုက်ဆိုင်မှုမျိုးရှိလာလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားမိခဲ့ဘဲ လော့ချန်ထံ ပြေးသွားလိုက်မိ၏။ ယခုမူ ကို့ရို့ကားယားအခြေအနေသို့ ရောက်နေရပြီး ကိစ္စများကိုရှင်းလင်းရန် နည်းလမ်းမရှိတော့ပြီဟု ထင်ရလေသည်။

ရွှယ်လင် သူ့လက်အားကိုင်ထားသူကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့လက်ကိုအနောက်သို့ ပြန်ဆွဲချင်သော်လည်း တဖက်လူ၏မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ သူ့ဦးနှောက်မှာ ခဏတာခန့် ဗလာဖြစ်သွားရသည်။

မရေတွက်နိုင်သည့်အတွေးပေါင်းများစွာက သူ့စိတ်ထဲတွင် လျှပ်ပြက်သလိုပေါ်လာခဲ့ပြီး ရွှယ်လင်၏မျက်နှာအမူအရာမှာလည်း ရုတ်ချည်းပြောင်းလဲသွားတော့သည်။ သူသည် စိတ်ဆိုးနေဟန်ဖြင့် ပါးစပ်ဟလိုက်ပြီး ငြင်းဆိုလိုက်တော့၏။ "ခင်ဗျားဘယ်သူလဲ...ဘာလို့ ကျွန်တော့်လက်ကို

လာဆွဲနေတာလဲ.."

"မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ..." လော့ချန် မျက်လုံးမှေးကာ ရွှယ်လင်အား ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်သည်။ အမြှီးမပါသည်မှလွဲ၍ အရာအားလုံးက ယန်ချီဝမ်နှင့်တထေရာတည်းပင်။ "မင်းက ဘယ်သူလဲ..."

"ကျွန်တော်ဘယ်သူပဲဖြစ်ဖြစ်..ခင်ဗျားနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ.." ရွှယ်လင်သည် လမ်းလယ်ခေါင်တွင် ယဥ်ယဥ်လေးရူးနေသူတစ်ယောက်၏ အဆွဲခံနေရသူပမာ အပြစ်ကင်းသည့်ပုံစံပေါ်အောင် ကြိုးစားနေလေသည်။ သူသည် ခက်ခက်ခဲခဲဖြင့်

လက်ကိုကြိုးစားဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာက ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့သန်းသွားခဲ့၏။

"ခင်ဗျား နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး ဘာလုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလဲ...!"

လော့ချန်မှာ လူအများအပြားက သူတို့ဘက်ကိုကြည့်နေမှန်း တွေ့လိုက်ရ၏။ သူ့မျက်နှာမည်းမှောင်သွားရကာ ရွှယ်လင်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး အသေးစိတ်စကားပြောနိုင်

မည့်နေရာကို လိုက်ရှာမိသည်။ သို့သော် ရွှယ်လင်က အမြစ်တွယ်ရပ်နေပြီး တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်ပေ။ ထိုလူက ဤကိစ္စကို အနှေးနှင့်အမြန်သိသွားလိမ့်မည်။ သို့သော် ယခုက အချိန်ကောင်းမဟုတ်သေးပါချေ။ သူ ဓာတ်ခွဲခန်းထဲမှ ၎င်းတို့အုပ်စုကို မရှင်းရသေးဘဲ ထိုသူက သူ့ကိစ္စထဲတွင် ဝင်ပါလာပြီး သူ့အစီအစဥ်ကို အခက်တွေ့သွားစေခဲ့သည်။သူ့အား မလှုပ်နိုင်စေမည့်တစ်နေရာမှာ သူမည်သည့်နေရာကိုမှ မသွားနိုင်အောင်လုပ်ရန်က သေချာပေါက်ကို တစ်ထောင်ပုံတစ်ပုံပင် ဖြစ်နိုင်ချေရှိသည်။

သို့သော် သူပျော်စရာကောင်းသည့်ဘဝလေးရထားစဥ်တွင် အနှီသူကို ကမ္ဘာတိုင်း၌ လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်ခွင့်မပေးနိုင်ပေ။ ပုံမှန်အတိုင်း အရာအားလုံးကိုဖြေရှင်းချင်ပြီး မုန်တိုင်း

မထန်စေဘဲ ထိုသူနှင့်တသက်လုံး ဖြတ်သန်းသွားချင်တာဖြစ်သည်။

ဆိုင်ရှင်သည် သူတို့နှစ်ယောက်၏ပတ်သတ်မှုကို မသိပါချေ။ သို့သော်လည်း သူ့ဆိုင်ထဲတွင် ဈေးဝယ်သူတစ်ယောက်က အဆွဲခံနေရသည့်အခါ သူ လုံးဝလျစ်လျုရှုမထားနိုင်တော့ပေ။ ထိုသူသည် ရွှယ်လင်အနောက်တွင်ရပ်၍ ပြောလာ၏။ "ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုအကြောင်းပဲရှိရှိ

ခင်ဗျား သူ့ကိုအရင်လွှတ်ပေးလိုက်ပါ...ဧည့်သည်က ခင်ဗျားလို မွေးမြူသူတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးလေ...ခင်ဗျားလုပ်ရပ်တိုင်းက သူ့ကို ထိခိုက်စေလိမ့်မယ်..."

လော့ချန် အေးခဲသွားသည်။ သူသည် ယခင်က ခြိမ်းခြောက်သည့်စကားများစွာ ကြားခဲ့ရဖူးပါ၏။ သို့သော် သူဆွဲလိုက်မိ၍ လူတစ်ယောက်၏လက်က နာကျင်သွားလိမ့်မည်ဟူသောစကားကို ပထမဆုံးအကြိမ် ကြားလိုက်ရခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် မသိစိတ်အရ တဖက်လူ၏လက်ကို လွှတ်လိုက်မိသည်။

အသိစိတ်က ပြဿနာပေါင်းများစွာကိုဖြတ်ပြီး မြင်နိုင်သည်။ ထိုလူ၏ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကို ဆန်းစစ်ကြည့်ပြီးနောက် လော့ချန်၏စိတ်ထဲတွင် ထိတ်လန့်ဖွယ်ရာခန့်မှန်းချက်တစ်ခု ဝင်ရောက်လာ၏။

လက်ကောက်ဝတ်ကိုပွတ်သပ်နေသည့် လူငယ်လေးကိုကြည့်မိလေ၊ သူ၏ခံစားချက်တို့က ပိုမိုရှင်းလင်းလာလေပင်။

လူတစ်ယောက်အား သဘောကျသည့်ခံစားချက်ဆိုသည်မှာ အတုအယောင်မဟုတ်ပေ။ အကျိုးအကြောင်းမသင့်သည့်ဆွဲဆောင်မှုတိုင်းက မည်သူ့အပေါ်တွင်မှ လိမ်ညာခြင်းမရှိ။ သူထွက်ပေါ်လာမှုတိုင်းက အချိန်နှင့်နေရာတို့ကို ရပ်တန့်သွားစေပြီး လော့ချန်သည် အနှီသူထံမှ အကြည့်လွှဲနိုင်ရန် ခဲယဥ်းသွားတတ်သည်။

သူ တမင်ပင်မေးလိုက်တော့သည်။ "ဝမ်ဝမ်လား"

ရွှယ်လင် တောင့်ခဲသွားရပြီး မျက်နှာထားမှာ အေးစက်နေလေသည်။ "ကျွန်တော်က ဝမ်ဝမ်နဲ့မတူပါဘူး...မွေးမြူသူလူကြီးမင်းခင်ဗျာ..ခင်ဗျား လူမှားနေပြီ.."

ယခင်ဘဝကလည်း ထိုနည်းလမ်းနှင့်ပင် အနှီသူကိုလိမ်နိုင်ခဲ့သည့်တိုင် ယခဘဝတွင်မူ ထိရောက်မှုသိပ်မရှိတော့ပေ။ အနှီသူက အကြိမ်တိုင်း မှတ်ဉာဏ်များ ပျောက်ဆုံးနေလင့်ကစား အချို့အရာများကို အလွယ်တကူမမေ့ပျောက်သွားခဲ့ပေ။ ဥပမာ ၎င်း၏ပါတနာကြောင့် သူ့နှလုံးသားက အရူးအမူးခုန်လှုပ်နေသလို၊ ကမ္ဘာပေါင်းများစွာဖြတ်သန်းလာပြီး သူ၏အချစ်တို့က တဖြည်းဖြည်းစုပုံ

လာသလိုမျိုးပင်။

ထိုအချက်အားလုံးကြောင့် သူ့မျက်နှာကို အကြိမ်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်အောင် ပြောင်းလဲလိုက်စေကာမူ သို့မဟုတ် ငါးအမြှီးကို ခြေထောက်အဖြစ်ပြောင်းလိုက်စေကာမူ လူပင်လယ်ကြီးထဲတွင် လူတစ်ယောက်ကို တချက်ကြည့်လိုက်ရုံဖြင့် မှတ်မိနိုင်လေသည်။

"ကိုယ်တို့ စကားသေချာပြောဖို့လိုပြီ..ဝမ်ဝမ်.."

ရွှယ်လင်၏မျက်နှာမှာ စကားပြောလေ စိတ်မရှည်လာလေပင်။ "ကျွန်တော်ပြောပြီးပြီ...ကျွန်တော်က ခင်ဗျားပြောနေတဲ့ဝမ်ဝမ်မဟုတ်ဘူး..."

သူ့အသံထွက်လာသည်နှင့် ရွှယ်လင်၏နာနိုကွန်ပျုတာမှ မက်ဆေ့ချ်အသံ ထွက်လာခဲ့သည်။ ၎င်းအသံထွက်လာသည်နှင့် ရေသူ၏အစောင့်အရှောက်တွင် ကာယကံရှင်ရေသူ၏ခွင့်ပြုချက်ကို ယူစရာမလိုဘဲ နာနိုကွန်ပျုတာ၏ကင်မရာကို တိုက်ရိုက်ဖွင့်နိုင်ပြီး ရေသူမျိုးနွယ်ရှိနေသည့်

ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို မြင်တွေ့ခွင့်ရှိသည်။ ရွှယ်လင်သည် ကင်မရာကို လော့ချန်ဘက်သို့ အမြန်လှည့်လိုက်ရ၏။

လက်ရှိတွင် သူသည် မြေကြီးပေါ်၌ ခြေနှစ်ချောင်းဖြင့်လမ်း

လျှောက်နေဆဲဖြစ်သောကြောင့် မြို့စားအိမ်တော်မှလူများ သိသွား၍မဖြစ်ပေ။

"ဝမ်ဝမ်..မင်းဘယ်မှာလဲ...လက်ဆောင်ဝယ်ချင်တာဆိုရင်တောင် တစ်ယောက်တည်း လျှောက်မသွားသင့်ဘူးလေ..မင်းဘယ်မှာလဲပြော...ငါလာခေါ်မယ်.." ယန်ချုးဟွမ်

၏မျက်နှာက ပေါ်လာပြီး ရွှယ်လင်၏ကွန်ပျုတာသို့ တိုက်ရိုက်ဖောက်ဝင်လာခဲ့၏။ ယခုမူ သူ့ခမျာ ကပ်တီးကပ်ဖဲ့ပြောချင်လျှင်ပင် အကြောင်းရှာမရတော့ပါချေ။

ရွှယ်လင်သည် တဖက်တွင်ဆင်ခြေပေးနေရင်း ယန်ချုးဟွမ်ကို စိတ်ထဲမှကျိန်ဆဲနေကာ တဖက်တွင်မူ လော့ချန်အား

မျက်နှာရိပ်ပြပြီး လက်ရှိအခြေအနေကိုမပြောရန် အမူအရာပြနေသည်။

သေချာပေါက် လော့ချန်သည် ရွှယ်လင်ဆိုလိုချင်သည်ကို

တလွဲလုပ်လိုက်ပေ၏။ "အစ်ကိုကြီးယန်...ဝမ်ဝမ်က အခုကျွန်တော်နဲ့အတူရှိနေပါတယ်.....အိမ်ကိုချောချောမွေ့မွေ့ပြန်ပို့ပေးပါ့မယ်..အစ်ကိုမစိုးရိမ်ပါနဲ့..."

ယန်ချုးဟွမ်၏မျက်နှာကား ထူးဆန်းသွားရလေပြီ။

"လော့ချန်...?"

"ကျွန်တော်ပါ..."

"မင်း ဘယ်သူ့ကို အစ်ကိုကြီးလို့ခေါ်နေတာလဲ..."

"ဝမ်ဝမ်ရဲ့အစ်ကိုဆိုမှတော့...ကျွန်တော့်အစ်ကိုပဲပေါ့."

ယန်ချုးဟွမ်: "...." လော့ချန်က အပြောအဆိုမတတ်ဘူးလို့ သူတို့ပဲ ပြောခဲ့ကြတာမဟုတ်ဘူးလား...? ဤမျှအရှက်မရှိသည့်စကားကို မျက်နှာတချက်မပြောင်း၊ ရင်မတုန်ဘဲနှင့် ပြောထွက်နိုင်ခြင်းက ယုံကြည်ရန်ခက်ခဲစေသည်။ ဤမျှအပြောချိုနေလျှင် လူတွေဒေါသထွက်လွန်း၍ သေပင်သေနိုင်လောက်၏။

"မင်းတို့နှစ်ယောက်က အခုဘယ်နေရာမှာလဲ.."

"မြို့လယ်ကမောလ်မှာပါ..." လော့ချန်က တည်ငြိမ်စွာဖြင့်ပင် ပြောလိုက်သည်။

"ဝမ်ဝမ်က လက်ဆောင်မဝယ်ရသေးဘူးဗျ..သူ့ကို လက်ဆောင်ကူရွေးပေးပြီးရင် အိမ်ပြန်ပို့ပေးလိုက်ပါ့မယ်...ခင်ဗျားတို့ စိတ်မပူကြပါနဲ့..." ထို့နောက် သူသည် နာနိုကွန်ပျုတာကိုပိတ်လိုက်ပြီး ရွှယ်လင်၏လက်ကို လှမ်းတို့လိုက်ကာ နာနိုကွန်ပျုတာကို ပြန်သိမ်းခိုင်းလိုက်သည်။

ရွှယ်လင် အေးစက်စက်ဖြင့် နှာမှုတ်လိုက်၏။ အနည်းဆုံးတော့ မြို့စားအိမ်တော်က သူ့အခြေအနေကိုသိသွားပြီမို့ သူ တဖက်လှည့်သွားလိုက်သည်။ "ကျွန်တော့်နောက်လိုက်ခဲ့..."

သူ့အရှေ့မှလူကို မည်သူမည်ဝါမှန်း သိလိုက်ရပြီဖြစ်ရာ လော့ချန်၏စိတ်အခြေအနေမှာ အတော်လေးကောင်းမွန်နေသည်။ လွန်ခဲ့သည့်ရက်များက အနှီသူကိုမတွေ့ခဲ့ရသောကြောင့် စိတ်ဓာတ်ကျခဲ့ရမို့ ရွှယ်လင်က အနောက်မှလိုက်လာခိုင်းသည့်အခါ တွေးပင်မတွေးတော့ဘဲ လိုက်သွားတော့သည်။ အနှီရေသူထီးလေးတွင် အချို့သော

ပြဿနာအသေးစားလေးများရှိသော်လည်း သူသည် လူကိုသဘောကျခြင်းဖြစ်ပြီး ငါးအမြှီးကိုမဟုတ်။ အသေအချာကြည့်ပါက ၎င်း၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကလည်း အတော်လေးကို ချစ်စရာကောင်းသည်ပင်။

ရွှယ်လင်မှာ သူ့အနောက်မှလူ၏ ရမ္မက်ဆန်သည့်အကြည့်ကိုခံစားမိပြီး ဆွံ့အသွားရပေသည်။ သူ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုတွေ့သွားပြီး သီးသန့်အခန်းတစ်ခန်းကို တောင်းလိုက်ကာ လော့ချန်ကို အထဲဝင်စေလိုက်သည်။ ဟင်းပွဲအချို့ကိုမှာလိုက်ပြီး ၎င်းတို့က အမြန်ရောက်လာသည့်တိုင် လော့ချန်က တနေကုန်စကားမပြောဘဲ သူ့အားဝါးမြို့ချင်သည့်ပုံဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ဘယ်လောက်ကြည့်ကြည့် မဝသေးသကဲ့သို့ပင်။

ရွှယ်လင်သည် ထိုသို့အကြည့်ခံရခြင်းမျိုးဖြင့် နေသားကျနေခဲ့သော်လည်း အချိန်အတန်ကြာအကြည့်ခံရခြင်းမျိုးနှင့် စကားမပြောဘဲ အသံတိတ်စူးစိုက်ကြည့်နေခံရခြင်းမျိုးက ထူးဆန်းလွန်းနေပြီး သည်းခံနိုင်စရာမဟုတ်ပေ။ သို့ဖြစ်ရာ နောက်ဆုံးတွင် သူပြောလိုက်ရတော့သည်။ "ခင်ဗျားဘက်က ကျွန်တော့်ကို မေးချင်တာမရှိဘူးလား..."

"ဝမ်ဝမ်ပြောချင်ရင်တော့ ကိုယ်နားထောင်ပေးပါ့မယ်..ဝမ်ဝမ်က ကိုယ့်ကိုဖုံးကွယ်ထားချင်ရင် ဒါမှမဟုတ် ကိုယ်က သိစရာမလိုဘူးလို့ထင်ရင် ကိုယ်သိရတဲ့အထိ ကြိုးစားရမှာပေါ့..." သူသည် ခွက်၏နှုတ်ခမ်းသားတို့ကို ထိတွေ့နေပြီး ရွှယ်လင်၏နှုတ်ခမ်းတို့ကို စိုက်ကြည့်နေလေသည်။ ၎င်းတို့သည် ခွက်ထဲမှဝိုင်ထက်ပင် နီစွေးပြီး သူ့လက်ထဲမှဝိုင်ကဲ့သို့ ချိုမချိုသိနိုင်ရန် နမ်းပြီး လျက်ပစ်ချင်လာစေသည်။

ရွှယ်လင်သည် ထိုလူ၏ရူးနေသောအကြည့်ကြောင့် ဦးရေပြားများပင် စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်လာရပြီး စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်နေသကဲ့သို့ ပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်တော် ခင်ဗျားကိုမပြောပြရင်တောင် ခင်ဗျားဘက်က ဒီနေ့မြင်လိုက်ရတဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကိစ္စကို ပြောခွင့်မရှိဘူး...!"

"ကိုယ်လည်း ကိုယ်တို့နှစ်ယောက်ပဲသိတဲ့ လျို့ဝှက်ချက်အတွက် ဝမ်ဝမ့်ကိုကူညီချင်ပါတယ်...ဒါပေမဲ့ ဒီလျို့ဝှက်ချက်က ဝမ်ဝမ်ရဲ့ကျန်းမာရေးအပေါ် သက်ရောက်နိုင်လားဆိုတာတော့ ကိုယ်သိဖို့လိုတယ်..." ဖြေရှင်းရခက်သည့် ကိစ္စအချို့ရှိနေသေးသည်။

"မင်းအမြှီးကနေ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းအဖြစ် ပြောင်းလို့ရတယ်...အဲဒါက မင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိခိုက်မှာလား...မင်း ခြေနှစ်ချောင်းနဲ့ လမ်းလျှောက်တဲ့အခါ မသက်သာတာမျိုးမဖြစ်ဘူးလား.."

ထိုသူသည်ကား တကယ်ကို စိတ်ရင်းအမှန်ဖြင့် ပြောနေခြင်းဖြစ်ဟန်ရှိ၏။ "မင်းပြောချင်ရင်...ကိုယ် မင်းရဲ့ခြေထောက်တွေ ဖြစ်ပေးနိုင်တယ်...အပြင်ထွက်ဖို့လောက်နဲ့ ဒီလိုမျိုး ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်တွေမလုပ်ပါနဲ့..."

ရွှယ်လင် သူ့ကို မျက်လွှာပင့်ကြည့်ရင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ "အိုကေ...အနာဂတ်မှာ ကျွန်တော်အပြင်ထွက်ရဖို့ဖြစ်လာရင် ခင်ဗျားနာမည်ကို ပြောလိုက်မယ်..." သူသည် စိတ်ပါလက်ပါပြုံးနေပြီး အူကြောင်ကြောင်နှင့် ချစ်စရာကောင်းသည့် ကလေးပုံစံမပေါ်ပါချေ။ "အချိန်တစ်ခုရောက်ရင် ကျွန်တော့်ကို ကာပြောပေးဖို့ ဗိုလ်ချုပ်လော့ကို အကူအညီတောင်းရတော့မှာပဲ..."

လော့ချန်: "...." ထိုသူသည် သူ့မေးခွန်းကိုပြန်မဖြေခဲ့သော်ငြား သူ့ရှေ့တွင်တော့ သူခုန်ချရန် တွင်းနက်နက်တူးထားလိုက်ပေပြီ။

သူသည်ကား သူ၏ရေသူထီးလေးဖြစ်ရန် ထိုက်တန်ပေ၏။

စကားခေါင်းစဥ်ကိုလွှဲလိုက်ရုံမက သူ၏ပန်းတိုင်ကိုရောက်ရန် သက်ရောက်မှုကိုပါ အသုံးချသွားသေးသည်။

တဖက်လူက သူ့ကို အသုံးချသွားသည်ဆိုသည့်အဖြစ်က လော့ချန်ကို စိတ်ပူစေရုံအပြင် ပျော်ရွှင်မှုလည်းပေးလေသည်။

သူသည် အရာအားလုံးကို လက်ခံကြိုးစားကြည့်ရန်ဆန္ဒရှိပြီး ရေသူထီးလေးသည်လည်း သူ့အား မှတ်မိနေလိမ့်မည်ပင်။

Prev Next