Chapter 105

🦊Arc 7 - ကြက်ခြေခတ်ငါးလေး၏ဘဝ

Chapter 105

7.14 – ဝမ်ဝမ်က မင်းရှာနေတဲ့လူလား

ရွှယ်လင် တံခါးကို ဖြည်းညှင်းစွာဖွင့်လိုက်ပြီး အေးစက်သော မျက်နှာအမူအရာနှင့် အပြင်ဘက်ကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ 

"ထွက်လာခဲ့။ အမှောင်ထဲမှာ ပုန်းနေစရာ ဘာအကြောင်းမှ မရှိဘူး"

ကားအပြင်ဘက်တွင် မှောင်နေပြီး အနည်းငယ်ကွက်တိကွက်ကျားဖြစ်နေသော မိန်ပျပျ လမ်းမီးတိုင်၏ အလင်းရောင်သာ ရှိသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ရှေ့တွင် ခပ်သွယ်သွယ် ပုံရိပ်တစ်ခု ပေါ်လာသည်။ လော့ချန် ရွှယ်လင်ကို ကာကွယ်ရန်အတွက် လက်ကို ဆန့်ထုတ်ကာ သူ့နောက်သို့ တွန်းပို့လိုက်သော်လည်း ရွှယ်လင်က သူ့ရှေ့တွင်ကာထားသော လက်မောင်း၏အနောက်ဘက်မှ ရှောင်ထွက်လိုက်ပြီး ပြောလာသည်။ 

"စိတ်မပူနဲ့ ကျွန်တော့်အပေါ် မကောင်းတဲ့အကြံအစည် မရှိဘူး" 

ပင်လယ်ရေနက်ပိုင်းရေသူများအား အမြဲတမ်း သူတို့၏အမွေဆက်ခံသူများသာ အုပ်ချုပ်ခဲ့ပြီး သူတို့ကိုယ်သူတို့ သူတို့၏ဘုရင်ထံ မြှုပ်နှံထားကြသည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ရှိ အမွေဆက်ခံမှုသည် သူ့ရှေ့ရှိလူကို သူ့အလိုရှိသလို လုံးဝနာခံစေနိုင်လောက်သည်အထိ လုံလောက်သည်။

"အရှင့်သားက ကျွန်တော်တို့အကြောင်း နည်းနည်းနားလည်နေပြီထင်တယ်" ရောက်လာသူသည် စကားပြောသောအခါ သူ့အသံတွင် ပျော်ရွှင်မြူးထူးသည့် အရိပ်အယောင်များ ပါဝင်နေပြီး သူ၏ခန့်ညားသော မျက်နှာကို ပြသရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ သူသည် မျက်မှန်တစ်လက်ကို ၀တ်ဆင်ထားပြီး ချို့ယွင်းချက်မရှိ အလွန်ယဥ်ကျေးသည့်ဟန်ပန်ရှိသည်။ 

သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ကွေးပြီး ပြုံးလိုက်သည့်အခါ ကျောက်စိမ်းကဲ့သို့ နူးညံ့သိမ်မွေ့သော ခံစားချက်သည် သူနှင့်ဆက်ဆံရမည့်သူများကို မသိစိတ်မှ စိတ်သက်သာရာရစေသည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် ဖြော့တော့သော သမုဒ္ဒရာ၏ရနံ့ သင်းပျံ့နေသေးပြီး ထိုအနံ့သည် အရမ်းနည်းပါးသော်လည်း ၎င်းကို ရွှယ်လင် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိနိုင်၏။

 "ဒါက တကယ်ကို ကောင်းတယ်၊ ကျွန်တော်နဲ့အတူ ပြန်လိုက်ဖို့အတွက် အရှင့်သားကို စည်းရုံးဖို့ အလုပ်နည်းနည်းလောက်တော့ လိုမယ်ထင်ထားတာ"

"အခု ငါမင်းနဲ့ ပြန်လိုက်မလား၊ ပြန်မလိုက်ဘူးလားဆိုတဲ့ မေးခွန်းကို ဆွေးနွေးနေဖို့ ငါ့မှာအချိန်မရှိဘူး" 

ရေသူတစ်ယောက်ဖြစ်သော ဤလူနှင့် သူ၏အထောက်အထား ကိစ္စအကြောင်းအား ဆွေးနွေးရန် ရွှယ်လင်တွင် အင်အားရော၊ အချိန်ရောမရှိပေ။ 

ဤရှုပ်ထွေးနေသော အဖြစ်အပျက်များကို တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်အား ရှင်းပြရန် အချိန်အနည်းငယ်မျှလည်း မရှိပေ။

 "တကယ်လို့ တစ်ခုခုဖြစ်ရင် မနက်ဖြန် မြို့စားအိမ်တော်ကို သူနဲ့အတူ လိုက်လာခဲ့။ ဒါဆို မင်းငါ့ကို ပြုစုဖို့ အချိန်အကြာကြီး ရလိမ့်မယ်"

ဤစကားဝိုင်းအတိုလေးသည် လက်ရှိတွင် ရွှယ်လင် စိတ်အခြေအနေဆိုးရွားနေကြောင်း လမ်းတစ်ဖက်ရှိလူအား ချက်ချင်းသဘောပေါက်သွားစေခဲ့သည်။ သူမှန်းဆထားသည့်အတိုင်း သူ့အမူအရာသည် လေးလံထိုင်းမှိုင်းနေသည်။

 "အရှင့်သားရဲ့ အရွယ်ရောက်မှုအဆင့်က သတ်မှတ်ချိန်ထက် စောနေတာလား"

"မင်း သဘောမပေါက်နိုင်သေးဘူးလား" ရွှယ်လင် ခဏမျှ ရယ်မောလိုက်ပြီး ရပ်ဆိုင်းထားသောကား၏တံခါးကို ပိတ်ကာ ခရီးအဆုံးကို မြို့စားအိမ်တော်အဖြစ် သတ်မှတ်လိုက်သည်။ ရွှယ်လင် လက်ဆန့်ထုတ်၍ လော့ချန်ကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခေါင်းကို စောင်းပြီး ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်မိသည်။ 

"ကျွန်တော် အခု ခင်ဗျားကို သိပ်ပြီးရှင်းပြလို့ မရနိုင်သေးဘူး။ ကျွန်တော်နိုးလာတဲ့အခါ ခင်ဗျားသိချင်သမျှအရာတိုင်းကို ကျွန်တော် ပြန်ဖြေပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား"

"အရွယ်ရောက်မှုအဆင့်လား"

"အင်း ကျွန်တော် အိပ်မပျော်သေးခင် မြို့စားအိမ်တော်ဆီ ပြန်ခေါ်သွားပေး။ စစ်ဆေးမှုတွေကို ရှောင်ရှားလို့ရအောင် ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို ကူညီပေးနိုင်တယ်"

လော့ချန်၏ အမူအရာသည် အေးစက်နေခဲ့သည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲရှိလူသည် သူ့ကို နှစ်သိမ့်ပေးရန် အဆက်မပြတ် လုပ်ဆောင်နေသော်လည်း အခုချိန်တွင် သူ အတော်လေးကို စိတ်ဆိုးနေဆဲပင်။ ရွှယ်လင် သူ့အား တော်တော်များများ ဖုံးကွယ်ထားလွန်းသဖြင့် ယနေ့ည သူသာ ထိုနေရာသို့ ရောက်မလာခဲ့လျှင် မနက်ဖြန် သူ မည်သို့သော အခြေအနေမျိုးနှင့် ရင်ဆိုင်ရမည်ကို လော့ချန် စိတ်ကူးပင်မယဉ်ဝံ့ပေ။

ယခုလေးတင် သူနှင့်စကားပြောနေသောလူနောက် လိုက်သွားပြီး ထွက်သွားသည်မျိုးလည်း ဖြစ်နိုင်သလို မနက်ဖြန် သူ နိုးလာသောအခါတွင် သူ၏ရေသူလေး နေမကောင်းဖြစ်နေသည်ဆိုသောသတင်းကို ရရှိနိုင်သည်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ မနေ့က သူ သူ့ကို မြေအောက်မြို့ကို ခေါ်သွားခြင်းသည် သူ၏အိပ်ပျော်ခြင်းနှင့် တစ်ခုခုပတ်သက်နေသည်ဟု ထင်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်မိလိမ့်မည်။

သူ့တွင် အဆက်အသွယ်ရှိသည် မှန်သော်လည်း ၎င်းသည် လော့ချန် ထိန်းချုပ်နိုင်သည့် ဆက်သွယ်မှုတစ်ခု မဟုတ်ပေ။မြေအောက်မြို့တော်တွင် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို လော့ချန် မသိရသေးပေ။ နောက်တစ်နေ့ သတင်းကို လက်ခံရရှိချိန်တွင် ရွှယ်လင် မနေ့ညက သူ၏နောက်ဆုံးဝှက်ဖဲများကို သူ့အား တွန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ ထုတ်ပြခဲ့သည့်အကြောင်းနှင့် သူ့အား အလျင်အမြန်ဖြင့် အဝေးသို့ ခေါ်သွားရသည့်အကြောင်းကို နောက်ဆုံးတွင် လော့ချန် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိသွားခဲ့သည်။

မြေအောက်မြို့တော်သည် အဝင်အထွက် ပိတ်သွားခဲ့သည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် မနေ့ညက ရောက်ရှိလာခဲ့သည့်သူတိုင်းကို အထဲတွင် ထိန်းသိမ်းထားဆဲဖြစ်ပြီး သူတို့၏အထောက်အထားများကို အသေးစိတ် စုံစမ်းစစ်ဆေးသွားမည်ဖြစ်သည်။ မြေအောက်ဧရိယာထဲသို့ သူ ဝင်ရောက်ခဲ့ဖူးသော အထောက်အထားသည် လုံး၀ ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်ပြီဖြစ်ပြီး မည်သည့်အရာမှ သူ့အား ပြန်လည်ခြေရာခံနိုင်ဖို့နေနေသာသာ ထိုအထောက်အထားသည် မည်သည့်ရာဇ၀တ်မှုကိုမျှ ကျူးလွန်ရန် အချိန်မရှိခဲ့ပေ။

နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း မြေအောက်မြို့တော်တွင် ဖယ်ရှားပစ်သော အထောက်အထားများ ရှိကြပြီး အဆိုပါ အထောက်အထားနှစ်ခုသည် သန်းဆယ်ဂဏန်းများထဲမှ နှစ်ခုမျှသာဖြစ်သည်။

🦊

နံနက်စောစောတွင် မြို့စားအိမ်တော်သည် မမျှော်လင့်ဘဲ အလုပ်များနေခဲ့သည်။ ဤမနက်တွင် ယန်ကျိုက်ယန် နယ်စပ်သို့သွားရန် နေအိမ်မှထွက်ခွာရမည်ဖြစ်သော်လည်း ယန်ချီဝမ်သည် သူတို့၏ ဒုတိယအစ်ကိုအား နှုတ်ဆက်ရန် အောက်သို့ ဆင်းမလာသေးကြောင်း ယန်ချင်ကျွင်း တွေ့ရှိခဲ့ရသည်။ 

သူတို့ထိုအကြောင်းနှင့် ပတ်သက်ပြီး စကားပြောထားပြီးဖြစ်ကာ ယန်ချီဝမ်သည် ယန်ကျိုက်ယန်က သူ့အပေါ် ခံစားချက်အချို့ရှိနေသောကြောင့် တစ်ဖက်လူကိုရှောင်နေမည့် ပုံစံတော့မဟုတ်ပေ။

ယန်ချင်ကျွင်း ရွှယ်လင်၏အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်ပြီးနောက် မြို့စားအိမ်တော်တစ်ခုလုံး ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ယန်ချီဝမ် မေ့မြောနေခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ 

ရေသူဆရာဝန် အများအပြား လာခဲ့ကြသော်လည်း မည်သူကမျှ သူနှင့်ပတ်သက်ပြီး မည်သည့်အရာက မှားယွင်းနေသည်ကို ရှာမတွေ့ခဲ့ကြပေ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် အလွန်ကျန်းမာနေပြီး စက်ပစ္စည်းကိရိယာများသည်လည်း မည်သည့်အမှားအယွင်းမှ ရှာမတွေ့ပေ။ သူ ရိုးရိုးရှင်းရှင်း အိပ်ပျော်နေပုံရသော်လည်း နှိုး၍မရချေ။

၎င်းသည် မြို့စားအိမ်တော်မှလူများကို ခေါင်းကိုက်သွားစေခဲ့သည်။ မနေ့က အခြေအနေကို ရေသူဆရာဝန် မေးသည့်အခါမှသာ သူတို့ ရွှယ်လင်နှင့်အတူ အပြင်ထွက်ခဲ့သည့်သူကို ပြန်အမှတ်ရသွားခဲ့သည်။ သို့သော် လော့ချန်နှင့် မဆက်သွယ်နိုင်ခင်မှာပင် လော့ချန်သည် မြို့စားမင်း၏အိမ်တော်သို့ သူ့ဘာသာသူ ရောက်လာခဲ့သည်။

သူ့အပြင် သူ့ဘေး၌ အခြားလူတစ်ယောက်လည်း ရှိသေးသည်။ သူသည် ယန်ချင်ကျွင်း၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်ဟုဆိုကာ သူ၏မိသားစုအရင်းကို ရှာတွေ့သည့်သတင်းကို ကြားသောကြောင့် ယန်ချင်ကျွင်းကို လာရှာခြင်းဖြစ်သည်။မြို့စားအိမ်တော်သည် ရုတ်တရက် အသက်ဝင်လာခဲ့သည်။

ရွှယ်လင် အိပ်ပျော်သွားသည်ကို လော့ချန် မနေ့ညက သူ့မျက်လုံးများနှင့်ကိုယ်တိုင် ကြည့်ရှုခဲ့သည်။ ၎င်းသည် အရွယ်ရောက်မှုအဆင့်၏ ပုံမှန်လက္ခဏာတစ်ခုဖြစ်ကြောင်း သူ့ကို ရှင်းပြခဲ့သော်လည်း စိုးရိမ်နေဆဲပင်။ သူ ဤမနက် မြို့စားအိမ်တော်သို့ လာရန် အကြောင်းပြချက်ရှာပြီးနောက် မနေ့ညက သူတို့ကားအပြင်ဘက်တွင် ရှိခဲ့သောလူကို တံခါးဝ၌ ဝင်တိုက်မိခဲ့သည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် အနီးကပ်လေ့လာပြီးနောက် မနေ့ညက သတိမထားမိခဲ့သော အချက်အချို့ကို လော့ချန် သတိပြုမိခဲ့သည်။ ဤလူ၏ပုံသဏ္ဍာန်သည် အလွန်အချိုးအစားကျလှသည်။ သူ့ခြေထောက်တစ်စုံသည် ရှည်လျားပြီး မျိုးဆက်ဖြန့်ဝေသူတစ်ယောက်နှင့် ခန္ဓာကိုယ် အကျယ်မတူညီသောကြောင့် သာမန်လူတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ထင်ရသော်လည်း ထူးဆန်းစွာပင် ထိုလူသည် အလွန်အန္တရာယ်များကြောင်း လော့ချန် ခံစားရသည်။ 

သူတို့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းရှိချိန်တွင် ဤလူနှင့် ရွှယ်လင်သည် အလွန်ဆင်တူပြီး သူတို့နှစ်ယောက်မှ ပေးစွမ်းလာသော ခံစားချက်သည် အလွန်တစ်ပုံစံတည်းပင်။ ထိုလူ မနေ့ညက ရွှယ်လင်အား ပြောခဲ့သည့်ပုံစံကို စဥ်းစားကြည့်ပြီး ထိုသူနှင့်ရွှယ်လင် နှစ်ယောက်စလုံးသည် ရေသူများဖြစ်သင့်သည်ဟု လော့ချန် မှန်းဆခဲ့သော်လည်း သူတို့တွင် အခြားရေသူများ၌မရှိသည့် စွမ်းရည်တစ်ခုရှိပေသည် - သူတို့၏အမြီးများကို ခြေထောက်များအဖြစ် ပြောင်းလဲနိုင်သည့် စွမ်းရည်ပင်။

ထို့နောက် မေးခွန်းများ ထွက်လာသည်။ သူတို့က လူသားတွေလား ဒါမှမဟုတ် ငါးတွေလား... သူတို့ဘယ်ကနေ လာတာလဲ... သူ့ရဲ့အချစ်ကလေးကရော ဘယ်လောက်ကြာကြာ မေ့မြောနေမှာလဲ... သူနိုးလာပြီးရင် ဘယ်လိုအပြောင်းအလဲတွေ ဖြစ်လာမလဲ...

အိုး... ပြောင်းလဲမှုအကြောင်း ပြောရလျှင် သူ့အချစ်ကလေးသည် သူ၏မိုက်မဲပြီး ချစ်စဖွယ်ကောင်းကာ မျက်နှာများသော မျက်နှာဖုံးအောက်တွင် ဖုံးကွယ်ထားသော တကယ့်မျက်နှာအစစ်အမှန်ကို သူ့အား တွေ့ခွင့်ပေးခဲ့သည်။ 

ယန်မိသားစုမှ ရေသူလေးသည် အားနည်းကာ ပျော့ညံ့သောကလေး မဟုတ်ကြောင်း လော့ချန် နားလည်နိုင်ရန်အတွက် ထိုထူးဆန်းသော လူသုံးဆယ်၏အသက်များက မလုံလောက်သေးလျှင် သူ သူ၏ဗိုလ်ချုပ်ရာထူးကို စွန့်လွှတ်လိုက်သင့်သည်။

မြို့စားအိမ်တော်မှ လူအားလုံးသည် အောက်ထပ်တွင် ရှိနေကြပြီး စိုးရိမ်စိတ်များနှင့် ပြည့်နှက်နေကြသည်။ လော့ချန်အနောက်မှ လိုက်လာသောအမျိုးသား၏မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရပြီး ယန်ချင်ကျွင်း အနည်းငယ် အံ့သြသွားသည်။ "လန်?"

မူရင်းဇာတ်ကွက်တွင် ယန်ချီဝမ် ကွယ်လွန်ပြီးနောက် ပင်လယ်ရေနက်ရေသူများသည် သူတို့၏ဧကရာဇ်ကို လုံးဝ ဆုံးရှုံးသွားခဲ့ရသည်။ လူသားများအပေါ် နှစ်ရှည်လများ မကျေနပ်မှုများကြောင့် ထိုကဲ့သို့သော ရလဒ်ကို သူတို့ လက်ခံနိုင်စွမ်းမရှိကြပေ။ ထို့ကြောင့် လူသားများအပေါ် လက်စားချေခြင်းအလံကို လွှင့်တင်ကာ စစ်ပွဲကို စတင်ခဲ့ကြသည်။

၎င်းသည် အလွန်ကြေကွဲဖွယ်ကောင်းသော စစ်ပွဲဖြစ်ခဲ့သည်။ လူသားများသည် ရေသူမဟုခေါ်သော နားလည်မှုအသစ်တစ်ရပ်ကို လုံးဝနားလည်သွားကြပြီး သမုဒ္ဒရာကို စိုးမိုးချုပ်ကိုင်ထားသည်ဆိုသော အဓိပ္ပါယ်ကို နားလည်သွားခဲ့ကြသည်။

နောက်ဆုံးတွင် နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အမုန်းတရားကို ဘေးဖယ်ထားကာ တစ်ကြိမ်လောက် အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောနိုင်ခဲ့သည့် အကြောင်းရင်းသည် ယန်ချင်ကျွင်းနှင့် သူ၏ သူငယ်ချင်းကောင်းဖြစ်သူ လန်၏လွှမ်းမိုးမှုကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။

လန်သည် သူတို့၏ 'ဧကရာဇ်' ကိုရှာဖွေရန် လူသားကမ္ဘာသို့ စေလွှတ်ခံခဲ့ရသော ပင်လယ်ရေနက် ရေသူများထဲမှ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူသည် ဤနှစ်များအတွင်း ကုန်းမြေနှင့် သမုဒ္ဒရာများအကြား အပြန်ပြန်အလှန်လှန် သွားလာနေခဲ့ပြီး ကမ်းခြေပေါ်သို့ ရောက်လာသည့်နေရာသည် ယန်ချင်ကျွင်း အရင်နေထိုင်ခဲ့သည့် နေရာအနီးတွင် ဖြစ်ပေသည်။

ထို့ကြောင့် တံငါသည်လင်မယားနှစ်ယောက် မွေးစားထားသော သူနှင့်ယန်ချင်ကျွင်းတို့သည် နှစ်ပေါင်းများစွာ သူငယ်ချင်းကောင်းများ ဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူ မြို့တော်သို့ လာရသည့်အကြောင်းအရင်းမှာ ယန်ချင်ကျွင်း သူ့မိသားစုအရင်းကို တွေ့ရှိသွားသည်ဆိုသော သတင်းကို ကြားခဲ့ရခြင်းကြောင့်ဖြစ်ပြီး သူတို့၏ 'ဧကရာဇ်' နှင့် မတော်တဆ တွေ့လိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်မထားပေ။

သူသည် အရွယ်မရောက်သေးသော်လည်း၊ ထို့အပြင် ငယ်ရွယ်ကာ မရင့်ကျက်သေးသော်လည်း သမုဒ္ဒရာတစ်ခုလုံးကို ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းသည် မမှားယွင်းနိုင်ပေ။

သူငယ်ချင်းကောင်းများ ပြန်ဆုံသည့်အခါ အလာပ သလ္လာပ စကားလေးများ အမြဲတမ်း ပြောဖြစ်ကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ပြီး စကားစမြည်ပြောနေစဉ် လော့ချန်သည် ရွှယ်လင်ကိုသွားတွေ့ရန် အပေါ်ထပ်သို့ တက်ခွင့်ရခဲ့သည်။

 ရွှယ်လင် ယခုအချိန်တွင် ဤအခြေအနေသို့ ဘာကြောင့်ရောက်ရှိနေသည်ကို သူလည်း မပြောနိုင်သည့်အပြင် အခြေအမြစ်မရှိသော ယူဆချက်အပေါ် အခြေခံပြီး မြို့စားအိမ်တော်သည် သူ့အား မည်သည်ကိုမျှ မလုပ်နိုင်ခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် သူတို့ စိတ်အခြေအနေမကောင်းသော်လည်း သူ့အတွက် အလွန်ခက်ခဲအောင် မလုပ်ခဲ့ပေ။

"မင်းတို့ အပေါ်ထပ်မှာ မေ့မြောနေတဲ့ သခင်ငယ်လေးအကြောင်း ပြောနေတာဆိုရင်" သူတို့ အပေါ်ထပ်တက်ချင်ကြောင်း ကြားပြီး လန်သည် ရွှင်မြူးစွာ ပြုံးကာ ရုတ်တရက် ပြောလာသည်။ 

"ငါ့မှာ မင်းတို့ကို ရှင်းပြစရာရှိတယ်"

ရုတ်တရက် အားလုံး၏မျက်၀န်းများသည် သူ့ကို စိုက်ကြည့်လာသည်။

ယန်ချင်ကျွင်း၏အမူအရာသည်လည်း ထူးဆန်းသွားသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူ လန်၏သရုပ်မှန်နှင့် သူ၏ငါးမြီးကို ခြေထောက်များအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲပစ်နိုင်သော မှော်ဆန်သောစွမ်းရည်အကြောင်း သတိရသွားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

"ချင်ကျွင်း မင်းမှတ်မိလား" လန် ယန်ချင်ကျွင်းအား စကားပြောရင်း ပြုံးလိုက်သည်။ "ငါတို့ ပထမဆုံးအကြိမ် တွေ့တုန်းက ငါတို့ရဲ့ပျောက်နေတဲ့ မင်းသားလေးကို ရှာဖို့ထွက်လာခဲ့တာလို့ မင်းကို ပြောဖူးတယ်မလား"

ယန်ချင်ကျွင်း၏ စိတ်ထဲတွင် မြင်ကွင်းတစ်ခု ရုတ်တရက် ပေါ်ပေါက်လာပြီး သူ လေးနှစ်သားအရွယ်က ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော မုန်တိုင်းအကြောင်းကို ပြန်အမှတ်ရသွားသည်။ သမုဒ္ဒရာ၏ ဝမ်းနည်းငိုကြွေးသံသည် သူ့နားထဲတွင် အော်မြည်နေသောကြောင့် သူ့မွေးစားမိဘများကို မပြောဘဲ တစ်ကြိမ်လောက်သွားကြည့်ရန် ခိုးထွက်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် သမုဒ္ဒရာ၏ အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာမှ ကမ်းခြေပေါ်သို့တက်လာသော ရေသူတစ်ဒါဇင်ကျော်ကို သူမြင်လိုက်ရသည်။

သူတို့သည် မွေးကတည်းက ပြုစုပျိုးထောင်ခြင်းခံလာရသော ရေသူကလေးများနှင့် ယှဉ်လျှင် လုံးဝမတူညီပေ။ သူတို့သည် အလွန်သန်မာပြီး မုန်တိုင်းအတွင်း၌ပင် တဟုန်ထိုးစီးဆင်းနေသောဒီရေကို ဆန့်ကျင်တိုက်ထုတ်ကာ ကမ်းစပ်ဆီသို့ အပြေးအလွှားကူးခတ်လာကြသည်။ထိုနေ့သည် လန် သူ့ဆီရောက်လာသောနေ့ဖြစ်သည်။

သူ့ပြောစကားအရ သူတို့၏မင်းသားငယ်လေးသည် မုန်းတီးဖွယ်လူသားများ၏ ခိုးယူခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။ သူတို့မျိုးနွယ်စုများသည် သူ့ကိုရှာဖွေရန် အဆက်မပြတ်ကြိုးစားနေကြသော်လည်း သဲလွန်စအနည်းငယ်သာရှိပြီး ကမ်းရိုးတန်းသည် ရှည်လျားလွန်းသဖြင့် မည်သည့်နေရာမှစတင်၍ ရှာဖွေရမည်မှန်း ဦးတည်ချက်မရှိကြပေ။ 

သမုဒ္ဒရာထဲတွင် နှစ်အတော်ကြာအောင် ရှာဖွေပြီးနောက် သူတို့၏မင်းသားလေးသည် လူ့လောကထဲသို့ ရောက်သွားပြီဟု ထင်ခဲ့ကြသည်။

သူတို့ မင်းသားလေးကို ရှာဖွေရန် ကမ်းပေါ်သို့ တက်လာချင်ကြသည်။

လန်နှင့်နှစ်ပေါင်းများစွာ ထိတွေ့ဆက်ဆံခဲ့ခြင်းကြောင့် ယန်ချင်ကျွင်း၏ အတွေးများသည် အင်ပါယာရှိ ရေသူအများစုနှင့် ကွဲပြားနေသည်။ သူ့ကိုယ်ပိုင် အလုပ်အကိုင်များရှိပြီး သူ ဘာလုပ်နေလဲဆိုသည်ကို သူကိုယ်တိုင်သိသည်။ လန်သည် သူ့ကိုယ်သူ ယုံကြည်မှုရှိမှုနှင့် ဇွဲလုံ့လတို့ကို ယူဆောင်ပေးလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ယန်ချင်ကျွင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး လန် ဆိုလိုသည့်အဓိပ္ပါယ်ကို ရုတ်တရက် နားလည်သွားသည်။ "မင်း ပြောတဲ့အဓိပ္ပါယ်က..."

"အဲဒါက ငါတို့ မင်းသားငယ်လေးပဲ။ မင်းက ငါတို့ရဲ့ ကံကောင်းစေတဲ့ကြယ်ပွင့်လေးဖြစ်နိုင်တယ်။ နှစ်အတော်ကြာအောင် သတင်းမကြားခဲ့ရပေမယ့် မင်းရဲ့ကံကြမ္မာအပြောင်းအလဲကြောင့် သူလည်း ပေါ်လာတယ်"

ယန်ချင်ကျွင်း၏ မျက်နှာပေါ်ရှိ အကြည့်များသည် ထူးဆန်းလွန်းလှသည်။ နောက်ဆုံးတွင် မြို့စားကတော်သည် လန်၏စကားကို တုံ့ပြန်လာခဲ့သည်။ "မင်းတို့ရဲ့မင်းသားလေးက အခိုးခံရတာလား။ ပင်လယ်ကမ်းစပ်မှာလား"

"သမုဒ္ဒရာထဲမှာ မြို့စားကတော် ချင်ကျွင်းကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရတဲ့နှစ်နဲ့ တစ်နှစ်တည်း ဖြစ်နိုင်လောက်လား" 

လန်သည် ခပ်ဖျော့ဖျော့မျှ ပြုံးနေဆဲပင်။ သူတို့၏ဧကရာဇ်ကို ရှာတွေ့သောကြောင့် သူ အမှန်တကယ် ပျော်ရွှင်နေသော်လည်း လူသားကမ္ဘာထဲ၌ နှစ်အတော်ကြာ လှည့်လည်သွားလာပြီးနောက် သူ့စိတ်ခံစားချက်များကို ဖုံးကွယ်ထားသည့် အလေ့အကျင့်ဖြစ်လာသည်။ 

"ဘယ်သူသိမှာလဲ... တစ်ချို့အရာတွေက တိုက်ဆိုင်လွန်းတယ်။ အဲဒီရေသူလေးရဲ့အမြီးက အနက်ရောင်နဲ့ရွှေရောင်၊ နောက်ပြီး သူရဲ့ကြေးခွံတွေက ရွှေရောင်အနားကွတ်လေးတွေနဲ့ အနက်ရောင်ဖြစ်တယ်ဆိုရင် အဲဒ

ါက ကျွန်တော်တို့ရဲ့မင်းသားငယ်လေးပဲ။ ဒီကောင်းကင်ကြီးအောက်မှာ သူကသာ အဲဒီလိုအမြီးမျိုးနဲ့ လိုက်ဖက်နိုင်တဲ့ တစ်ဦးတည်းသောရေသူပဲ"