MM Story Teller

Chapter 121

Viewers 3k

🦊Arc 8 - အမှားယွင်းဆုံး အမျိုးသားဇာတ်ဆောင်

Chapter 121

8.13 - သခင်လေးဟယ့်ရဲ့သတင်းကောင်းကို စောင့်နေပါ့မယ်

အိပ်ရာထက်မှလူက သူ့အားလှည့်ကြည့်လာပြီး လှပသည့်နှုတ်ခမ်းလေးများက အနမ်းပေးရန်တောင်းဆိုနေသည့်နှယ် လေးကိုင်းသဖွယ်ကွေးညွတ်သွားခဲ့သည်။

"ကိုယ်.." ရွှင်ယွိ နှုတ်ဟလိုက်ပြီးမှ ပြန်စေ့လိုက်၏။

ရွှယ်လင်က သူ၏လက်ချောင်းထိပ်ဖျားလေးများကို နမ်းလိုက်ပြီးမှ ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး သူ့အပြုံးက တိုင်းပြည်ပင်ပျက်သွားစေနိုင်သည်။

"ဘာလဲ...ခင်ဗျားက ညသန်းခေါင်ကြီး ကျွန်တော့်အိပ်ရာပေါ်တက်ဖို့ လာခဲ့တယ်ပေါ့လေ..."

ရွှင်ယွိ ခေါင်းပင်မူးနောက်သွားရတော့သည်။ နေ့အချိန်ကတည်ငြိမ်ပြီး ဝါစဥ်ရသူတော်စင်ကြီးနှယ် လူငယ်လေးနှင့် ယခုမချိုမချဥ်ပြုံးနေသောလူငယ်လေးတို့က ပုံရိပ်တစ်ခုအဖြစ် ဖြည်းညှင်းစွာ ထပ်တူကျသွား၏။ ဇွန်းဘီးဘုရင်၏ဦးနှောက်က အနှီလူငယ်လေးအားတွေ့လိုက်ရချိန်တွင် ယာယီမျှလုပ်ငန်းဆောင်တာများ ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင်တော့ သူသည်ယခင်ကအတိုင်း လျစ်လျုရှုခံထားရဆဲဖြစ်ကြောင်း သိရှိလိုက်ရပေသည်။

အနှီလူငယ်လေးက သူ့အား တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်ပြီး ဖြောင့်မတ်သည့်ဟန်ဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်နေလင့်ကစား သူ၏အပြုအမူတိုင်းကမူ မကြာခဏဆိုသလို သူ့အားဒေါသထွက်စေတတ်သည်။ အကြိမ်တိုင်းပင် သူ၏နှလုံးသားလေးက တဏှာရမ္မက်တို့ကြောင့် ယားယံနေရသော်ငြား သူဘာမျှမတတ်နိုင်ချေ။

သူသည် မကြာသေးခင်က ကျဥ်းထဲကျပ်ထဲရောက်နေခဲ့ရ၏။ ယခုမူ အနှီသူကသူ့အား တနည်းမဟုတ်တနည်းဖြင့် ကျီစယ်နေကာ ရံဖန်ရံခါတွင် လက်ချောင်းလေးများကို တွယ်ချိတ်တတ်ပြီး တခါတရံတွင် သူ့လက်ချောင်းများကို မတော်တဆထိမိသလို ပွတ်သပ်သွားသေးသည်၊ ထိုပင်မကသေးဘဲ မတော်တဆအသားချင်းထိမိသလို ဆွဲဆောင်တတ်သေးသည်။

အချိန်တိုင်းပင် ထိုသူကသူ့အား 'ညဘက်ကျ ကျွန်တော် ခင်ဗျားကိုအိပ်ရာထဲမှာစောင့်နေမယ်' ဟုပြောနေသယောင်၊ သို့ထိတိုင် အဆိုပါ လှပလွန်းသည့်မျက်နှာလေးနှင့် မတွေ့ရခင်အထိ သူ့ဦးနှောက်က ရှင်းလင်းနေခဲ့သေးသည်။

"မင်း ကိုယ့်ကိုဘယ်အချိန်တည်းကစပြီး သဘောကျတာလဲ..." သူ အိပ်ရာပေါ်မှလူငယ်လေးကို အသံအောရှရှဖြင့် မေးလိုက််မိ၏။

လူငယ်လေးက မျက်တောင်ခတ်ပြပြီး ဖြူဖွေးနေသည့်သွားလေးများ ပေါ်လာသည်အထိ သေစေလောက်သည့်အပြုံးမျိုး ပြုံးပြလာပြီး လျှာဖြင့်နှုတ်ခမ်းကို သပ်လိုက်သည်။ ထိုသူ၏အပြုံးက လူကိုရူးသွပ်သွားစေနိုင်ပြီး သူ့အောက်ပိုင်းမှ တနေရာကို ထောင်မတ်လာစေသည်။

ရွှယ်လင်၏ အဆစ်များထင်းနေသောလက်က စောင်ပုံအောက်သို့လျှောဝင်သွားပြီး ရွှင်ယွိကိုယ်ပေါ်တွင် ပွတ်သပ်နေသည်။ ၎င်း၏လက်နှစ်ချောင်းက သူ့လက်မောင်းပေါ်သို့တက်လာနေသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းနှယ်။

အနှီအပြုအမူက အသိအသာကို ရန်စနေပုံပေါ်သည်။ ၎င်းက အထင်မှားနေသည်လားမသိနိုင်စေကာမူ ရွှင်ယွိက အမြဲတမ်း သူ့ထံတွင်နှလုံးသားရှိပြီး နှလုံးခုန်နေသည့်အသံက သူ၏နားစည်အိမ်ကိုပင် ပဲ့တင်ရိုက်နေသလို ခံစားရတတ်သည်။

"မှန်းကြည့်လေ..." ထိုသူက ယခုလို ဉာဏ်ကောင်းနေသည်မှာရှားပါးပြီး ညလယ်ခေါင်ကြီးမှာပင် သူ့အိပ်ရာကိုရအောင်ရှာနိုင်ခဲ့သည်။ ရွှယ်လင်မှာ ၎င်းကပင် ဆုပေးရန်ထိုက်တန်နေပြီဟု ယူဆမိ၏။ အစပိုင်းတွင် သူသည် ထိုငတိက သူနှင့်အတူ မည်မျှကြာသည်အထိ တဝကြီးပျော်ပါးနိုင်မည်လဲဟူ၍ သိချင်နေခဲ့သည်။

"ကျွန်‌တော်တို့စတွေ့ခဲ့တာဘယ်အချိန်လဲ..." ထိုယောကျ်ားပျိုသည် အစောတည်းက အတိအကျကိုခန့်မှန်းထားခဲ့ပြီးပြီ။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူတို့နှစ်ယောက်တွေ့ခဲ့ကြသည့်အချိန်မှာ မကြာသေးသည်ဖြစ်ရာ အနှီသူက ထိုနေ့မှစ၍သာခန့်မှန်းနိုင်လိမ့်မည်။

ကံခေစွာဖြင့် သူ့ဘက်မှဖြစ်နိုင်ချေရှိသည့်အချက်များကို တွေးနေခဲ့သည့်တိုင် အိပ်ရာပေါ်တွင် ခေါင်းအုံးကိုမှီထားပြီး သူ့အားကြည့်နေခဲ့သူက သူ၏အထက်တန်းဆန်သောခေါင်းကို တခါပင်ညိတ်မပြလာပေ။

"ဘာလို့...ကျွန်‌တော် ခင်ဗျားကို သဘောကျနေခဲ့တာကြာပြီလို့ မတွေးကြည့်တာလဲ...."

ရွှင်ယွိခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။ "ကမ္ဘာပျက်ကပ်မတိုင်ခင်တည်းက ကိုယ် မင်းကို တခါတောင်မတွေ့ဖူးတာ သေချာတယ်...."

"အိုး...ဘာလို့လဲ....ကျွန်တော်တို့တခါလောက်တော့တွေ့ဖူးကြမှာပါ..."

"ဘာလို့လဲဆိုတော့...ကိုယ်မင်းကိုတွေ့တဲ့အချိန်မှာ တနေရာစီဖြစ်နေလို့...ဒါမှမဟုတ်...တယောက်နဲ့တယောက် ဖြတ်သွားပြီး မတွေ့ခဲ့ကြလို့နေမှာပေါ့...ကိုယ်လည်း မင်းကို သတိထားမိသွားနိုင်တယ်...မင်းကိုလိုက်ရှာနိုင်တယ်...ပြီးတော့ မင်းကိုတွေ့သွားမယ်... ပြီးတော့မင်းကိုချစ်မိသွားမယ်..." ရွှင်ယွိ ရွှယ်လင်လက်ကိုကိုင်၍ လက်ခုံကိုနမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ ထိုသူကသက်ပြင်းချကာ ဆက်ပြောလာ၏။

"ကိုယ် မင်းအနံ့လေးကိုရလိုက်တာနဲ့တင် မင်းကိုရှာတွေ့နိုင်တယ်..."

စနစ်ကမကြာခင်ပင် ထင်မှတ်မထားမည့်အရာဖြစ်လာတော့မည့်အတိုင်း စားပွဲပေါ်မှချက်ချင်းခုန်ချသွားသည်။ အပြင်ထွက်ပြီး လေအေးခံနေလိုက်ခြင်းက ပိုကောင်းလောက်၏။

ရွှယ်လင် ရယ်လိုက်သည်။ "ခင်ဗျားကခွေးလား..."

"ဟင့်အင်း..." ရွှင်ယွိ ခေါင်းခါလိုက်သည်။ "ကိုယ် မင်းကို ယန်ရှန်းအခြေစိုက်စခန်းမှာ လာရှာတုန်းကလိုပေါ့...ကိုယ်မြို့ထဲမှာ မင်းအနံ့လေးကို ရလိုက်တယ်လေ...ကိုယ့်ခေါင်းထဲကအသံက အဲဒီအနံ့လေးနောက်ကိုလိုက်ဖို့ ပြောနေခဲ့တယ်..ဒါမှ ကိုယ့်ဘဝရဲ့ အဖိုးအတန်ဆုံးရတနာလေးကို လက်မလွှတ်လိုက်ရမှာ..."

သည်လူ၏ အရည်မရအဖတ်မရစကားများကြောင့် ရွှယ်လင်၏နှလုံးသားလေးက အချစ်များပြည့်ကာ ထပ်မံနူးညံ့သွားရပြန်သည်။

သူသည် ထိုလူကိုခေါင်းငုံ့ရန်အချက်ပြလိုက်ပြီး ထိုလူ၏လည်ပင်းတွင် လက်နှစ်ဖက်ကိုတွယ်ချိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ပြုံးတုံ့တုံ့ဖြင့်မေးလိုက်၏။ "ကျွန်တော်ဘာလို့ ခင်ဗျားကို အရင်ဘဝတည်းက သဘောမကျခဲ့ရတာလဲ...ပြီးတော့ ဒီဘဝရောက်မှ ခင်ဗျားနောက်ကိုလိုက်လာမိတယ်..."

ထိုသူ၏မျက်နှာက တမဟုတ်ချင်းတည်တံ့သွားခဲ့လေသည်။ "မင်းဘယ်တယောက်ကိုပိုကြိုက်တာလဲ...အရင်ဘဝကကိုယ်လား...ဒီဘဝကလက်ရှိကိုယ်လား..."

ရွှယ်လင် ပြုံးနေသည်ကိုရပ်လိုက်ပြီး ထိုသူကိုပွေ့ဖက်၍ အကြိမ်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်အောင် နမ်းရှိုက်ကာ အင်မတန်ကျေနပ်ပျော်ရွှင်နေဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ "ခင်ဗျားကိုအကြိုက်ဆုံးပေါ့...ကျွန်တော်သဘောအကျဆုံးကခင်ဗျားပဲ...! ခင်ဗျားကလူဖြစ်ဖြစ်...ဇွန်ဘီပဲဖြစ်ဖြစ်...တိရစ္ဆာန်ပဲဖြစ်ဖြစ်...ခင်ဗျားသာဆိုရင် ကျွန်တော်သဘောကျပြီးသား..."

ထိုသူ၏နားရွက်များက လျှပ်တပြက်အတွင်းနီရဲသွားခဲ့ပြီး သာမန်မျက်စိနှင့်ပင် မြင်ရနိုင်သည်။

ရွှယ်လင်သည် သူကလိတိုင်း တဖက်လူ၏နားရွက်များရဲသွားသည်အထိ တခါမှမဖြစ်ခဲ့ဖူးသောကြောင့် အတော်လေးကိုပျော်စရာကောင်းသလို ခံစားလိုက်ရသော်လည်း ယခုကဲ့သို့စနောက်လိုက်ခြင်းက တဖက်လူကို ပူလောင်သွားစေခဲ့၏။

ရွှယ်လင်၏တကိုယ်လုံးက ထိုသူ၏လက်မောင်းကြားသို့ ဆွဲသွင်းခံလိုက်ရသည်။ နှစ်ယောက်လုံးက အရပ်ရှည်ပြီးပုခုံးကျယ်ကြသော်လည်း ထူးဆန်းစွာဖြင့် အိပ်ရာပေါ်တွင် နေရာအနည်းငယ်ခန့် လွတ်နေသေးသည်။ ၎င်းတို့၏ခြေထောက်များက အချင်းချင်းလိမ်ယှက်သွားကြသည်တွင် မမျှော်လင့်ထားဘဲ တစ်ခုတည်းအဖြစ်ပေါင်းစပ်သွားပြီး နေရာလွတ်လေးတစ်စပင် မကျန်တော့ပေ။

"ခင်ဗျားဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး ညလယ်ခေါင်မှာ ကျွန်တော့်အိပ်ရာပေါ် တက်လာဖို့စဥ်းစားရတာလဲ..." ရွှယ်လင်က ထိုသူကိုခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်သည်။ တယောက်နှင့်တယောက်က

ခံစားချက်များကို အပြန်အလှန်ပြောနေစရာမလိုတော့သယောင်ပင်။ နှစ်ယောက်သားကပြောပြီး ရယ်လိုက်ကြကာ

မျက်ဝန်းများဆုံတွေ့သွားကြသည်နှင့် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး

နှလုံးသားထဲမှ သူတို့၏နေရာကိုသိနိုင်ရန် လုံလောက်နေလေပြီ။

၎င်းက အင်မတန်ထူးဆန်းသည်။တယောက်နှင့်တယောက် တစ်လပင်ကြာအောင်မသိသေးကြဘဲ စကားပင်

အသေအချာမပြောရသေးပေ။ အချင်းချင်းမသိကြသေးသည့်အရာများ အများအပြားရှိနေသေးသည့်တိုင် အနှီခံစားချက်က အားလျော့မသွားဘဲ ပြင်းထန်ပြီးစွဲလန်းစေသည်။

"မင်းက ကိုယ့်ကိုသဲလွန်စတွေအများကြီးပေးတော့ မင်း ကိုယ့်အပေါ်ခံစားချက်တွေ တကယ်ရှိလို့ပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်ကိုရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ လှည့်စားနေတာပဲဖြစ်ဖြစ်...ကိုယ် နောက်ဆုံးသဘောပေါက်သွားတာဖြစ်မှာပေါ့...."

"ခင်ဗျားကိုလှည့်စားရမယ်?" ရွှယ်လင် မျက်တောင်ခတ်လိုက်လိုက်ပြီး ထိုစကားက သိပ်မဆိုးလှသလိုခံစားရသည်။

"ဘာလဲ...ခင်ဗျားကလည်း ပြန်လှည့်စားချင်လို့လား..."

"လှည့်စားစရာမလိုပါဘူး..." ရွှင်ယွိ မျက်လွှာချလိုက်သည်။

လက်ချောင်းများကို ထိုသူ၏ခါးပေါ်ပွတ်သပ်နေပြီး အောက်ဘက်ဆင်းသွားကာ ပိုရဲတင်းစွာဖြင့် လှုပ်ရှားလိုက်၏။

"ကိုယ့်ကိုပြန်လျော်ပေးဖို့ပဲလိုတာ..."

ရွှယ်လင် မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး သူ့အဝတ်အစားများကို မချွတ်ပစ်သေးပေ။ သူ စပ်စုကြည့်လိုက်သည်။ "တဖက်လူကိုဖွင့်ပြောပြီးတာနဲ့ တန်းပြီးအိပ်ရာထဲဆွဲသွင်းရမယ်လို့ ခင်ဗျားကိုဘယ်သူသင်ပေးထားတာလဲ...." ယခုကဲ့သို့ အရှက်သိက္ခာမရှိသည့်ပုံစံက အနှီသူ၏အကျင့်မဟုတ်ပေ။ တယောက်ယောက်က သူ့ကို ကြားဖြတ်တားမှဖြစ်တော့မည်။

"ကိုယ့်ရဲ့ဝန်ထမ်းလေးပါ..." ရွှင်ယွိအနမ်းများက မပြင်းလွန်းမပျော့လွန်းစွာဖြင့် မိုးရေစက်များပမာ သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ကျလာခဲ့သည်။

"သူတို့ပြောတာပဲ....တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ရဲ့ ခံစားချက်အစစ်အမှန်ကိုပြောပြီးသွားရင် ဆန်ကိုထမင်းဖြစ်အောင်ချက်ရမယ်တဲ့...မချက်ရသေးတဲ့ဘဲအစိမ်းက ပျံထွက်သွားလိမ့်မယ်တဲ့...."

ရွှယ်လင် လည်ပင်းကိုမော့ကာ တဖက်လူကို စိတ်ကြိုက်နမ်းခွင့်ပေးထားလိုက်သည်။ သူ မျက်လုံးတို့ကိုမှေးစင်းကာ ရယ်ရင်းပြောလိုက်မိ၏။ "နောက်တခါကျရင် ကျွန်တော့်ကို ခင်ဗျားရဲ့လူတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေး...."

ရုတ်ချည်း ကြက်သီးထလာသည့်ခံစားချက်ကို မသိသော်လည်း ရွှင်ယွိသည် သူပြန်ယူရမည့်ကိစ္စအပေါ် ပြန်အာရုံစိုက်လိုက်ဆဲပင်။

တဖက်ကလည်း သူ့ကိုမငြင်းဆန်ခဲ့ပေ။ လူကြီးလူကောင်းပီသရန် ကြိုးစားတတ်သည့်မည်သူမဆို ဤအချိန်ရောက်သည်နှင့် ခွေးတစ်ကောင်ဖြစ်သွားမည်ပင်။

ကားပေါ်မတက်ဘဲနဲ့ နောက်တစီးစောင့်နေရမှာလား? ဝိုင်းဟားကြမှာပေါ့ - ပြီးတော့ ဒရိုင်ဘာကလည်း တချက်လေးလှမ်းကြည့်တာတောင် အရှိန်လျှော့မပေးဘူးလေ!

အပြင်မှစနစ်ခမျာ အမြှီးတွဲလောင်းချထားရင်း အထီးကျန်နေရရှာသည်။ ယခုကဲ့သို့သော ညသန်းခေါင်ကြီးတွင် လေအေးဖြင့်လွင့်သွားခြင်းပင်ဖြစ်စေ၊ တခုခုလုပ်ဖို့ပင်ဖြစ်စေ သူအပြင်ထွက်လာမှရမည်။၎င်းက စနစ်အတွက် အင်မတန်ကိုမှစိတ်ထိခိုက်စရာပင်။

အခန်းထဲတွင်မူ နွေဦးလေပြည်တိုက်ခတ်နေသည်။ ရွှယ်လင်က ရွှင်ယွိကိုမတားသည့်အခါ ဇွန်ဘီဘုရင်မှာ အမည်မသိနေရာတစ်ခုမှ ထွက်ပေါ်လာသည့် ဆန္ဒများအနောက်သို့လိုက်ပါသွားခဲ့ပြီး ပြီးမြောက်စေခဲ့သည်။

ထို့နောက် ညလယ်တွင် ဒုတိယတခေါက်ထပ်လုပ်ရန်ကြိုးစားနေသည့်ဇွန်ဘီဘုရင်သည် ရွှယ်လင်ထံမှကန်ထုတ်ခံလိုက်ရ၏။

သူနှင်ထုတ်ခံလိုက်ရစဥ်က ရွှယ်လင်ပြောသည့်စကားမှာ: "ကျွန်တော်တို့ မနက်ဖြန်အိမ်ပြန်ဖို့ ပြင်ဆင်ရမယ်...စွမ်းရည်အသုံးပြုသူတွေနဲ့ ဇွန်ဘီတွေအကြားမှာ ပူးပေါင်းရေးလုပ်ဖို့လည်း တွန်းအားပေးပြီးသွားပြီ...ကျွန်တော်တို့ကြားက ကိစ္စကိုတော့ လျို့ဝှက်ထားရမယ်..."

ရွှင်ယွိမှာ သုံးပြီးမှ လွှင့်ပစ်ခံလိုက်ရသလိုပင်။ အတော်လေးကိုနာကျင်ရသည်။

ယခုကမ္ဘာ၏အခြေအနေက ယခင်ကမ္ဘာနှင့်ကွာခြားသည်။

ထိုသူ၏ ရွှေရောင်လက်ချောင်းက ရွှယ်လင်ဘက်တွင် အနည်းငယ်သာအသုံးဝင်၏။ ဇာတ်ကြောင်းကို အနည်းငယ်ခန့်ပြောင်းလဲသွားစေရန် ကူညီပေးခြင်းထက်

စွမ်းရည်အသုံးပြုသူများ၏အခြေစိုက်စခန်းကို ဝင်တိုက်ရာတွင်သာ အသုံးဝင်သောကြောင့် ရွှယ်လင်သည် လက်ရှိအခြေအနေကိုသိရရန် တနေကုန် စွမ်းရည်နှင့်အကျိုးအမြတ်အတွက်သာ အလုပ်များနေကြသော အခြေစိုက်စခန်း၏ခေါင်းဆောင်များကိုသာ ဖိအားပေးနိုင်သည်။

ပြည်မကြီးတွင် နှင်းမြေခွေးကြေးစားတပ်အတွက် နာမည်ရရန် တစ်လသာကြာလိုက်သည်။ ၎င်းတို့သည် ရှင်းယွဲ့တောင်မှ အင်အားအကြီးဆုံး ဇွန်ဘီသားရဲနှစ်ကောင်ကို ပြန်ဖမ်းလာနိုင်ခဲ့ပြီး တောင်ပေါ်မှ ဇွန်ဘီသားရဲအားလုံး၏ နောက်မှလိုက်ခြင်းကိုလည်း ခံခဲ့ရသည်။ ထိုအရာနှင့်ပင် သူတို့၏ဂုဏ်သတင်းက တကမ္ဘာလုံးကိုပျံနှံ့သွားစေရန် လုံလောက်နေပြီ။

တောင်တန်းတစ်ခုလုံးက ဇွန်ဘီသားရဲများ နေထိုင်ရန်သင့်တော်သည်။ ၎င်းတို့ မည်သည့်နည်းလမ်းပင်သုံးကြပါစေ၊ ၎င်းတို့၏စွမ်းအားကိုသက်သေပြရန် လုံလောက်ပေ၏။ ထိုအကြောင်းကြောင့် စွမ်းရည်အသုံးပြုသူများက သူတို့နှင့်ပိုပြီးဆက်သွယ်လာခဲ့ကြသည်။

ရွှယ်လင်သည် ၎င်း၏မူလတည်းက ထားရှိခဲ့သည့်ကတိကို

တည်နိုင်ခဲ့သည်။ သူ့အနောက်သို့လိုက်ခဲ့ကြသည့် လူအများစုနှင့် ကနဦးကလေ့ကျင့်ရေးသို့ ပူးပေါင်းခဲ့ကြသည့်လူများက ၎င်းတို့၏ကိုယ်ပိုင်ဧရိယာတွင် အုပ်ချုပ်သူများဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။ ကြေးစားတပ်တစ်ခုလုံးကို ဖြန့်ကျက်ထားပြီး

၎င်းတို့၏ကဏ္ဍအလိုက် ကျယ်ပြန့်စွာ ထိန်းချုပ်ထားနိုင်ခဲ့ကြသည်။

မကြာမီ ယန်ရှန်းအခြေစိုက်စခန်းက ၎င်းတို့လက်အောက်သို့ အပြီးသတ်ရောက်သွားခဲ့ပြီး ချုးဟန်၏အမည်က စွမ်းရည်အသုံးပြုသူများအကြားတွင် ပိုပြီးနာမည်ကောင်းရလာသည်။

နှင်းမြေခွေးကြေးစားတပ်သည်ကား ၎င်းတို့အမည်ကို တခါပင်မပြောင်းခဲ့ပေ။ ၎င်းတို့တွင် အခြေစိုက်စခန်းကြီးရှိနေခဲ့ပြီးဖြစ်သော်လည်း ဧရိယာတစ်ခုလုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း

စတင်ထိန်းချုပ်နိုင်လာကာ ထိပ်ပိုင်းမှလူများက ကြေးစားတပ်မှဖြစ်နေလေရာ အမည်ကလည်း မပြောင်းမလဲရှိနေခဲ့သည်။

လူအများက ချုးဟန်အကြောင်းကို ပြောလာကြသည်။ ၎င်း၏စွမ်းရည်သုံးမျိုးနှင့် စွမ်းရည်အားလုံးကိုအသုံးပြုနိုင်သော ပြင်ပအထောက်အပံ့က တလောကလုံးမှ လူတိုင်း၏ ဆွေးနွေးစရာခေါင်းစဥ်တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့၏။ သို့သော် ကံခေလှစွာဖြင့် ချုးဟန်၏စွမ်းရည်သုံးခုလုံးထွက်လာအောင် လုပ်နိုင်သူတစ်ယောက်မှမရှိချေ။ သူ စိန်ခေါ်တတ်သည့်လူက သုံးယောက်မထပ်မပိုဘဲ ၎င်းတို့မှာလည်းရှုံးနေတတ်၍ အံ့ဩစရာမဟုတ်တော့ချေ။

နှင်းမြေခွေးကြေးစားတပ်က အမြန်ပင်ကြီးထွားလာခဲ့ပြီး ယခုမူ ၎င်းတို့၏အကြံအစည်အချို့နှင့်အတွေးတို့က စွမ်းရည်အသုံးပြုသူမဟာမိတ်များအကြား သံသရာလည်လာလေသည်။

ဥပမာအားဖြင့် ယခုနောက်ပိုင်းပေါ်လာသည့် စွမ်းရည်အသုံးပြုသူများက ၎င်းတို့ကြားမှ ပေါ်ထွက်လာခြင်းမဟုတ်ကြောင်း သက်သေပြနေသည့်အဖြစ်လိုမျိုး။

စွမ်းရည်အသုံးပြုသူများမှာ ထိုအတိုင်းဖြေရှင်းရန် အချိန်အတန်ကြာအောင် ချီတုံချတုံဖြစ်ခဲ့ကြရသည်။ ယခု သူတို့ ကမ္ဘာကိုအုပ်စိုးနိုင်မည်ဆိုလျှင်ပင် မည်သည့်အကျိုးမှမရှိခြင်းက အနာဂတ်မရှိခြင်းကို ဆိုလိုခြင်းမဟုတ်ပါလား? လူအများသည် ၎င်းတို့၏တိုင်းပြည်၊ လူမျိုးနှင့် အနာဂတ်အတွက် စိုးရိမ်ကြောင့်ကြလာပြီး ၎င်းတို့၏မျက်နှာများကိုရှုံ့တွရင်း အနာဂတ်ကိုဖန်တီးရန်အတွက် နေ့တိုင်းတွေးတောကာ အချိန်ကုန်ကြရလိမ့်မည်။

"အရှင်...ဧကရီနဲ့ တကယ်ပဲမစမ်းသပ်တော့ဘူးလား..." မျိုးရိုးမြင့်ဇွန်ဘီသည် လက်အောက်ဝန်ထမ်းထံမှ စမ်းသပ်ချက်ရလဒ်ကိုနားထောင်ပြီးနောက် ဘုရင်ထံမေးမြန်းလိုက်သည်။

"ဒီနည်းနဲ့ဆို ကျွန်တော်တို့အမြန်ဆုံး

မင်းသားလေးကိုရမှာ..."

ရွှင်ယွိ မေးထောက်ထားသည်။ ရွှယ်လင်ကိုမတွေ့ရသည့်ရက်များအတွင်း အနှီသူကို မည်မျှသတိရပြီး လွမ်းဆွတ်တမ်းတကြောင်း စာဖွဲ့တွေးတောနေလေ၏။

သူသည်ကား စမ်းသပ်ချက်အဖြေနှင့် အချက်အလက်များကို ပျင်းတွဲတွဲဖြင့်လှမ်းယူကာ တချက်သာကြည့်ပြီး ချထားလိုက်သည်။

"သူကမလိုချင်ဘူးတဲ့..."

၎င်းတို့ကြားမှလက်ရှိအခြေအနေကိုပင် အတိအကျမသတ်မှတ်ရသေး။ ကလေးလိုချင်ရဦးမတဲ့? ဟမ့်!

"ဒါပေမဲ့ အခု အရှင်နဲ့ဧကရီက ပုံမှန်ဆက်ဆံရေးမျိုးဖြစ်သွားပြီလေ..." မျိုးရိုးမြင့်ဇွန်ဘီက စိတ်ဓာတ်ကျနေသည့်ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်မိ၏။

အနားတွင်ရပ်နေသည့် မျိုးရိုးမြင့်ဇွန်းဘီးက နှာခေါင်းရှုံ့သည်။ "ဧကရီသာ မင်းရဲ့အခုလိုပြောတဲ့အပေါက်ကိုသာကြားရင် ချက်ချင်းကို စွမ်းရည်အသုံးပြုသူတွေကြားထဲ ထည့်လိုက်မှာ..ပြီးရင် မင်းကို သာမန်ပါတနာတစ်ယောက်က ရှာတွေ့သွားလိမ့်မယ်...."

ရွှယ်လင်သည် စွမ်းရည်အသုံးပြုသူများနှင့် ဇွန်ဘီတို့အကြား ပူးပေါင်းရန် သဘောတူညီမှုမရသေးသရွေ့ ၎င်းတို့၏ဆက်ဆံရေးကို ချမပြရန်စဥ်းစားထားသည်။၎င်းတို့၏ဆက်ဆံရေးအကြောင်းကို သိနေသူက အများအပြားရှိသည်လေ။

သိနေသည့်လူများအတွင်း လူသားစွမ်းရည်ရှိနေသောကြောင့် နှင်းမြေခွေးကြေးစားတပ်ကိုကူညီပေးရန် သဘောတူလွှဲပြောင်းပေးထားရသည့် သူ၏ဝန်ထမ်းများလည်းပါသည်။ ၎င်းတို့က ဆက်ဆံရအဆင်ပြေပြီး တာဝန်ကို ပြီးမြောက်အောင်လုပ်နိုင်သည့် စွမ်းရည်လည်းရှိသောကြောင့် ကြေးစားတပ်တွင်အဖွဲ့ဝင်ရန် အမြန်ပင်လက်ခံခဲ့ကြ၏။

ဘုရင်နှင့်ဘုရင်မအကြားတွင် ဘောင်းဘီဝတ်ခွင့်ရသည့်လူကိုပင် သိနေကြသည့်လူများရှိသေးသည်။

၎င်းတို့၏ဘုရင်က ထက်မြက်၍စွမ်းအားကြီးသည်၊ ဥပဓိရုပ်ကောင်းပြီး ဘာမဆိုလုပ်နိုင်သည့်တိုင် ဧကရီအရှေ့တွင်မူ အလကားလူပင်။ တဖက်လူကိုကောင်းကင်ဘုံပေါ် အရောက်သွားနိုင်အောင် ဆူပူကြိမ်းမောင်းရန်သာ တတ်ပေသည်။ ထိုအတိုင်းပင် ဧကရီ၏ဘုရင်အပေါ်ရှိသည့် ခံစားချက်မှာလည်း တသွေမတိမ်းပင်။

နှစ်ယောက်လုံး၏ခံစားချက်တို့က အရူးအမူးဖြစ်နေနိုင်သည်။ အနှီဇွန်ဘီက ရွှယ်လင်၏အသွင်နှင့်စရိုက်ကို သိနိုင်သည်အထိ ဉာဏ်မကောင်းပေ။

၎င်းတို့က ရွှယ်လင်ကိုတိုက်ခိုက်လျှင်ပင် မနိုင်ကြချေ။ သို့ဖြစ်၍ နှစ်ယောက်ကြားမှဆက်ဆံရေးကို ဝင်စွက်ဖက်ရန်လည်း အခွင့်အရေးမရှိကြ။

"ပြောတော့မှ မင်းတို့ဒီကိုရောက်နေကြတာ အတော်လေးကြာပြီနော်...ဘာလို့ တစ်ယောက်နှစ်ယောက်လေးတောင် ဧကရီယောကျ်ားပျိုကို မြူစွယ်ဖို့မပြောကြတာလဲ..." စူးစမ်းလေ့လာသူက ရီပို့တွင်တိတ်ကပ်နေပြီး အရှေ့မှ တကိုယ်တော်ဇွန်ဘီများကို အပြစ်တင်လိုက်သည်။ "အမြန်လေး တစ်ယောက်လောက်ဖြစ်ဖြစ်သွားရှာကြလေ...တစ်ယောက်ရှာတွေ့လေ...ကလေးတစ်ယောက်မွေးဖို့အခွင့်အရေးပိုရလေပဲ..."

နည်းပညာဖြင့် စမ်းသပ်လေ့လာမှုများအပြီးတွင် ရွှယ်လင်ထံမှ ဇွန်ဘီနှင့်စွမ်းရည်အသုံးပြုသူများအကြား ပူးပေါင်းမျိုးပွားမည့်ကိစ္စကို သဘောတူကြောင်း စာရလာလေသည်။ မျိုးနွယ်စုနှစ်စုတို့၏ဆဲလ်များက အောင်မြင်စွာပေါင်းစပ်သွားပြီး မျိုးပွားနိုင်မည့်ရလဒ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့

သည်။ ကလေးများက အခက်အခဲမရှိဘဲ ကြီးပြင်းလာမည်ဖြစ်ပြီး မွေးဖွားလာပြီးနောက် လူသားအသွင်သစ်တမျိုး ဖြစ်တည်လာလိမ့်မည်။

ကလေးများက ဇွန်ဘီနှင့် စွမ်းရည်အသုံးပြုသူနှစ်ရပ်လုံး၏ လက္ခဏာများပါရှိမည်ဖြစ်ကာ ကမ္ဘာပေါ်တွင်ပထမဆုံးသော လူသားအသွင်သစ်တစ်မျိုးဖြစ်လာမည်။ ယင်းမှာ ကမ္ဘာပျက်ကပ်မှယူဆောင်လာသည့် အကြီးကျယ်ဆုံးပြောင်းလဲမှုကြီးဖြစ်ကာ မျှော်လင့်ချက်အသစ်လည်းဖြစ်လာပေမည်။

လုံးဝနားမလည်နိုင်သည့်လူအချို့လည်းရှိသည်။

ထိုအချိန် ယန်ရှန်းအခြေစိုက်စခန်း၏အပြင်ဘက်တွင် ချိုင်းထောက်နှင့်မတ်တပ်ရပ်နေသူတစ်ယောက်ရှိသည်၊ ၎င်း၏မျက်နှာက အရိပ်အောက်တွင်ပုန်းကွယ်နေ၏။ ထိုလူ၏ပုံစံက ယခုချက်ချင်းပင် တမြို့လုံးမှလူများကို သတ်ပစ်ပြီး လက်စဖျောက်ချင်နေပုံပေါ်သည်။

"သခင်လေးဟယ့်...ချုးဟန်က ဇွန်ဘီတွေကိုလိုက်စုပြီး တရားမဝင်စမ်းသပ်မှုတွေလုပ်နေပြီး စွမ်းရည်အသုံးပြုသူတွေကို တိုက်ခိုက်မယ်ဆိုတဲ့ သက်သေရလာပြီလား..."

ဝတ်စုံပြည့်နှင့် သားရေဖိနပ်ကိုအပြည့်အစုံဝတ်ထားသည့် လူက မျက်မှန်ပင့်တင်နေရင်း အဆိပ်များဖြင့်ပြည့်နေသော ဟယ့်ယန်ကို မေးလာလေသည်။

ဟယ့်ယန်က သူ့ကိုအေးစက်စက်ကြည့်ကာ ရေခဲရိုက်ထားသည့်လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ "ခင်ဗျားက သက်သေတွေလိုက်စုဖို့ အချိန်ယူရမှာကိုပဲ တွေးပူစမ်းပါ..."

"ဒါဆိုလည်း ကျွန်တော့်သခင်အတွက် ရပ်တည်ပြီး သခင်လေးဟယ့်ရဲ့သတင်းကောင်းကို စောင့်နေပါ့မယ်..."

Prev Next