MM Story Teller

Chapter 33

Viewers 3k

🌱Arc 1 [ ကျောင်းတွင် လယ်စိုက်ခြင်း ]

Ch 33

အသုံးမ၀င်တဲ့ကြောင် (၂)

စွေ့မိသားစု ဆွေမျိုးများမှာ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရောက်ရှိလာခဲ့ကြသည်။ မေမေစွေ့မှာ စွေ့ချီချောင်း၏ရှေ့၌ အလုပ်အကိုင်လမ်းကြောင်း ပြောင်းလဲခြင်းနှင့် ပတ်သတ်သော အကြောင်းအရာမှန်သမျှကို မပြောဆိုကြရန် ကြိုတင် သတိပေးထားခဲ့လေသည်။ သူမ၏သားဖြစ်သူမှာ ကိုယ်ပိုင်ဆန္ဒတစ်ခုရှိနေပြီဖြစ်ကာ မည်သူ့ကမျှ သူမသားအား ၄င်းနှင့်ပါတ်သတ်၍ နာကျင်အောင် ပြုလုပ်ခွင့်မရှိချေ။ ဤအကယ်၍ သူမတို့က သူ့အား ဖိစီးစေလျက် ထပ်မံဖျားနာသွားလျှင် သူတို့ဘာလုပ်ရမည် မသိချေ။

ဖေဖေစွေ့ပင်လျှင် သူ့ကိုမြင်လျှင် စိတ်ကိုထိန်းချုပ်လျက် ပြောလာသည်။

"မင်း ပြန်လာတာကောင်းတယ်… ဒါနဲ့ ဘာလို့ဘဲတွေ ယူလာတာလဲ…"

စွေ့ချီချောင်း၏၀မ်းကွဲလေးမှာ ဆွံ့အနေမိသည်။ သူမ၏ဦးလေးဖြစ်သူက ဤကဲ့သို့ ချုပ်တည်းထားသော ပုံစံကိုမြင်ရသည်က ရှားလှသည်။

"ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် မွေးထားတာပါ အဲဒါကြောင့် နှစ်သစ်ကူးမှာစားဖို့ တစ်ကောင်ယူလာတာ…"

စွေ့ချီချောင်းကဆိုလိုက်သည်။

"အာ... သတင်းထဲမှာပါတဲ့ ဘဲတွေမလား… ကျယ်ချင်းပြောတယ် ဒီဘဲတွေက VIP ဧည့်သည်တွေကို ကျွေးမွေးဖို့ပဲ သုံးတာဆို... တွေ့လား သားက ကျွန်မတို့အတွက် စဥ်းစားပေးနေတုန်းပဲ…"

မေမေစွေ့မှာ ပျော်ရွှင်စွာဆိုလျက် တစ်စုံတစ်ယောက်အား ထိုဘဲကိုချက်ပြုတ်စေခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူမတို့က အရသာရှိသော မိသားစုညစာကို သုံးဆောင်ကြရလိမ့်မည်။

မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ ထိုဘဲသားဖတ်ကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်နှင့် သူတို့၏ စွေ့ချီချောင်းအပေါ် ထားရှိသည့် လေးစားမှုမှာ ပိုမို မြင့်တက်လာလျက်

ကန်တင်းကအဘယ်ကြောင့် နာမည်ကြီးရသည်ကိုလည်း နားလည်သွားတော့သည်။

လွန်ခဲ့သော နှစ်အနည်းငယ်က သူတို့၏စားဖိုမှူးများမှာ ထူးကဲသော ဟင်းလျာအသစ်များဖန်တီးရန် ကြိုးစားနေခဲ့သည်။ ဤနှစ်တွင်မူ မေမေစွေ့မှာ စွေ့ချီချောင်းပို့ပေးသော အိမ်ချက်လက်ရာအတိုင်း စားဖိုမှူးအားချက်ပြုတ်စေခဲ့သည်ပင်။ လူတိုင်းကလည်း ထိုရိုးရှင်းသော ချက်ပြုတ်နည်းက ပို၍သစ်လွှင်ကာ စားချင့်စဖွယ်ကောင်းလွန်းနေသည်ကို လက်ခံလိုက်ရသည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ ဘဲဥအချို့ကိုလည်းယူလာခဲ့ပြီး

ဖက်ထုပ်နှင့် စွပ်ပြုတ်အချို့ ပြုလုပ်စေခဲ့သည်။

၄င်းတို့မှာ ရွှေရောင်သန်းကာ မွှေးပျံ့၍ နူးညံ့နေကြသည်။ အတွင်း၌ စွပ်ပြုတ်အရည်တို့နှင့် ပြည့်နှက်နေပြီး အသားဖတ်တို့ကလည်း နူးအိနေခဲ့သည်။ ထိုဟင်းပွဲမှာ ထူးထူးခြားခြား တန်ဖိုးကြီးဟင်းလျာမဟုတ်သည့်တိုင် ထိုပူပူနွေးနွေး ဟင်းရည်တစ်ဇွန်းနှင့် ဖက်ထုပ်တစ်ခုကို ကိုက်၀ါးလိုက်သည်နှင့် ရင်ထဲတွင် နွေးထွေးမှုနှင့် လတ်ဆတ်သော အနံ့အရသာကို ခံစားရပေလိမ့်မည်။ ဖက်ထုပ်သားမှာ နူးညံ့သော်လည်း တူနှင့်ညှပ်ယူလိုက်ချိန်တွင် ပေါက်ပြဲမသွားပဲ ခပ်တင်းတင်းလေးဖြစ်သည်။ သို့သော် တစ်ကိုက်ကိုက်လိုက်သည်နှင့် ၄င်းမှာ အလွယ်တကူကွဲသွားမည်ဖြစ်ပြီး အတွင်းမှ စွပ်ပြုတ်ရည်လေးများ စီးကျလာကြသည်။ ဖက်ထုပ်ထဲမှ ဘဲဥနှင့် အသား၏အရသာက လေးလေးပင်ပင်နှင့် တချိန်တည်းတွင် ချိုမြသောစွပ်ပြုတ်နှင့် လွန်စွာ လိုက်ဖက်ညီနေခဲ့သည်။

ဖေဖေစွေ့နှင့် စားပွဲ၀ိုင်းမှ သက်တူရွယ်တူလူကြီးများမှာ ငယ်ရွယ်စဥ်က ခက်ခဲစွာ ရုန်းကန်ခဲ့ရသည်ဖြစ်ပြီး ယခုစည်းစိမ်ဥစ္စာတို့ဖြင့် ပြည့်စုံနေပြီဖြစ်ကာ ကောင်းပေ့ ညွတ်ပေ့ဟူသည့် ဇိမ်ခံဟင်းလျာပေါင်းစုံကိုလည်း စားသောက်ခဲ့ဖူးပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် ဤကဲ့သို့ရိုးရှင်း၍ အရသာရှိလှသော ဟင်းပွဲများက သူတို့အား မခံစားရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်၍ အတိတ်မှအမှတ်တရများကို တဖန်ပြန်လည် ယူဆောင်လာသည့်နှယ်ပင်။ ထို့အပြင် သူတို့၏ အစားအသောက်အပေါ် ထားရှိသည့်အနက်ရှိုင်းဆုံး လိုအင်ဆန္ဒများကို နှိုးဆွပေးနိုင်လေသည်။

သူတို့ ငယ်ရွယ်စဥ်က အစားအသောက်များမှာ ဤသို့အရသာမရှိခဲ့သော်လည်း ဘဝအခြေအနေကြောင့် ၄င်းတို့မှာ နတ်သုဒ္ဓါတမျှပင် ခံစားခဲ့ရသည်။ နောက်ပိုင်း အရသာရှိသော အစားအစာများကို အလိုရှိသလိုစားသောက်နိုင်လာသောအခါတွင် သူတို့၏ စားချင်သောက်ချင်စိတ်မှာ ကုန်ဆုံးနေခဲ့ချေပြီဖြစ်သည်။ ယခုဤစားပွဲပေါ်မှ ဟင်းပွဲများမှာ ရိုးရှင်းသော်လည်း သူတို့၏ အတိတ်ကာလမှ ပြင်းထန်သော စားချင်သောက်ချင်စိတ်များကို တဖန်နှိုးဆွပေးလာသည်။

"နောက်ဆုံးတစ်ခုက ငါ့ဟာနော် ဒီဘဲဥတွေက ငါ့သားယူလာတာ…"

ဖေဖေစွေ့က ဆိုလိုက်သည်။

ဥက္ကဌစွေ့ : " အစ်ကိုကြီး… ကျွန်တော်က ချီချောင်းကို နေ့တိုင်း ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ပေးခဲ့တာလေ… ကျွန်တော်က အသိအမှတ်ပြုမခံခဲ့ရပေမယ့် ပင်ပန်းခက်ခဲခဲ့ရတာပဲ…"

"ရှင်တို့တွေ ဒီလောက်ထိ အိုနေပြီကို ဘဲဥဖက်ထုပ်တစ်ခုအတွက် ရန်ဖြစ်နေကြတုန်းပဲ… ကလေးတွေကိုကြည့်လိုက်ဦး ရှင်တို့ကိုရယ်နေပြီ…"

မေမေစွေ့က ဆူဟန်ပြုလိုက်သော်လည်း သူမ၏နှုတ်ခမ်းတွင် နွေးထွေးသောအပြုံးလေးတစ်ခု ချိတ်ဆွဲထားခဲ့သည်။

စွေ့မိသားစု၏ ညီအစ်ကိုမောင်နှမများမှာ ငယ်ရွယ်စဥ်ကာလသို့ပြန်ရောက်သွားသည့် အတိုင်းပင်။

တရုတ်နှစ်သစ်ကူးတွင် မိသားစု၀င်များ ယခုလို စုဝေးကြရန် ရှားပါးလှသည်။ အကြီးများအား ဤကဲ့သို့ ကလေးဆန်ဆန် ငြင်းခုန်လျက် ဟင်းပွဲများ လုနေကြသည်အား မြင်ရရန် အလွန်ရှားသည်ပင်။

အရသာရှိသော ဘဲသား၊ အစိမ်းကြော်၊ မုန်ညှင်းစွပ်ပြုတ်၊ ဘဲဥဖက်ထုပ်၊ မာလာငါးဟင်း၊ နာနတ်သီးသစ်စေ့နှင့် ပြောင်းဖူးများ အစသဖြင့်ပင်...

၄င်းတို့ အားလုံးမှာ အိမ်ချက်လက်ရာများဖြစ်သည်။

လူတိုင်း မိမိ၏ပန်းကန်ပြား အပြောင်ရှင်းထားသည်က ထူးခြားသောမြင်ကွင်းမျိုးပင်။ ဟင်းပွဲတိုင်းမှာ လူကြိုက်များသော်လည်း အကြိုက်ဆုံးကိုရွေးရမည်ဆိုလျှင် ဘဲသားနှင့် မာလာငါးဟင်းဟုဆိုရမည်။ ဘဲသားမှာ အဘယ်ကြောင့် နာမည်အကြီးဆုံးဖြစ်နေသည်ကို မေးခွန်းထုတ်စရာပင်မလိုပေ။

မာလာငါးဟင်းတစ်ပွဲလုံးမှာ ရဲရဲနီနေပြီး ကြက်သွန်မြိတ် ၊ နှမ်းနှင့် ကြက်သွန်ဖြူတို့ဖြင့် တန်ဆာဆင်ထားသည်။ ၀ဖြိုးပြီး နူးညံ့သောငါးမှာ အရေခွံများ အနည်းငယ်ကြွပ်လာသည်အထိ ဆီပူပူတွင်ကြော်ထားခံရပြီး ငါးဆော့ထဲနှစ်ကာ အပေါ်မှ ငရုတ်နှင့် မာလာအနှစ်ဆမ်းလျက် အလယ်ရိုးကိုဖယ်ထုတ်လိုက်ကာ အတွင်းမှ နူးညံ့သော အသားဖြူဖြူတို့ကို မြင်သာစေသည်။

ငါး၏၀မ်းဗိုက်တွင် CX-7ငရုတ်သီးနှင့် စီချွမ်ငရုတ်ကောင်းတို့ဖြင့် ဖြည့်ထားခဲ့သည်။ ထိုမာလာငါးဟင်းမှာ စပ်ပြီး သွားရည်ယိုစေသည့် အရသာရှိသည်။ ၄င်းက ဆောင်းတွင်း၌ပင် အားလုံး၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ပူနွေးလာစေပြီး နှာခေါင်းထိပ်တွင် ချွေးစို့လာစေသည်။

အစိမ်းကြော်မှာ မွှေကြော်ထားခြင်းဖြစ်ကာ အကယ်၍ အရသာပိုပြင်းပြင်းလေးစားလိုပါက ငါးဟင်းအနှစ်ထဲ နှစ်၍ စားသုံးနိုင်သည်။ ငါးဟင်းအနှစ်ထဲ နှစ်ထားသော အစိမ်းကြော်မှာ ကြွပ်ရွကာ နူးညံ့ပြီး ငါးဟင်းအနှစ်၏ အစပ်အရသာကိုလည်း ယူဆောင်လာခဲ့သည်။

CX-7မှာ စွေ့ချီချောင်း စမ်းသပ်ထားသည့် ငရုတ်သီး မျိုးအသစ်ဖြစ်ကာ လူတိုင်းက စားသောက်နေရင်း ၄င်း၏အရသာကို ချီးကျူးကြသည်။ ၄င်းမှာ အစိုးရထံမှ တရား၀င်တင်သွင်းခွင့်မရသေးသော်လည်း အနာဂတ်တွင် ၄င်းမျိုးစေ့များမှာ စျေးမြင့်မြင့်နှင့် ရောင်းရမည်မှန်း သိသာလှသည်။ စွေ့ချီချောင်းမှာ ဥာဏ်ကြီးရှင်ပင်။

စိတ်ကျေနပ်သည်အထိ အပြည့်အတင်း စားသောက်ပြီးနောက် ဖေဖေစွေ့မှာ သူ့သားလုပ်နေသည့်အရာမှာ မှားယွင်းနေသည်ဟု မခံစားရတော့သည်။

မိသားစုကလည်း ပျော်ရွှင်နေရတယ်မလား…

စွေ့ချီချောင်းမှာ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သော်လည်း ဤကဲ့သို့ နွေးထွေးမှုများနှင့် ၀န်းရံခံထားရသောအခါ အတိတ်ကိုပြန်လည်အောက်မေ့လာမိသည်။ သူက မီးဖိုချောင်သို့သွားလျက် ကြောင်စာချက်ကာ ရှောင်ပိုင်အား ကျွေးလိုက်သည်။

ရှောင်ပိုင်၏ ဖျာလေးမှာ သူ၏အခန်းထဲတွင်ရှိကာ ရှောင်ပိုင်းမှာ ၄င်းအပေါ်တွင် ပက်လက်လှဲနေပြီး မျက်နှာကျက်သို့ မျက်လုံးသေများနှင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

"ရှောင်ပိုင် စားဖို့အချိန်ရောက်ပြီ…"

စွေ့ချီချောင်းကဆိုလိုက်သည်။

ရှောင်ပိုင်က မလှုပ်ရှားခဲ့ချေ။

"ရှောင်ပိုင်..."

စွေ့ချီချောင်း ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်လျှင် ရှောင်ပိုင်၏ သနားစဖွယ် ဖြူဖျော့ဖျော့ပုံစံကို မြင်လိုက်ရသည်။ ခတ္တမျှတွေးကြည့်ပြီးနောက် ရှောင်ပိုင်မှာ ဤမတိုင်ခင်မှ ဖြစ်ရပ်ကြောင့် အတော်လေး လွှမ်းမိုးခံလိုက်ရသည့်ပုံပင်။

သူက ရှောင်ပိုင်ကို ကောက်ချီလိုက်ကာ ခပ်တိုးတိုးတိုလိုက်သည်။

"ရှောင်ပိုင်က မပျော်ဘူးလား… အဲဒီအမွှေးတိုကြောင်ကြီးရဲ့ ကြောင်တွန်းလှည်းမျိုး လိုချင်လို့လား…"

ရှောင်ပိုင်၏ခေါင်းမှာ ဇက်ကျိုးကျထားသည့်နှယ် ထောင်မလာချေ။

မဟုတ်ဘူး...

ငါက စွေ့ချီချောင်းရဲ့မျက်နှာကို ဖြတ်ရိုက်ချင်နေတာ...

"မင်းကမတူဘူးလေ… အဲဒီမွှေးတိုကြောင်က အိမ်မွေးကြောင်… မင်းက အလုပ်ရှိတဲ့ကြောင် သူ့လို အားနည်းမနေဘူးလေ…"

နွေဦးပွဲတော်တွင် မိသားစု၏နွေးထွေးသော လေထုကြောင့် စွေ့ချီချောင်း၏ နှလုံးသားမှာ ပျော့ပျောင်းနေခဲ့သည်။ ရှောင်ပိုင်ကလည်း သာမာန်ကြောင်တစ်ကောင် မဟုတ်မှန်း သိသည်ဖြစ်၍ သူ့လေသံမှာ ပို၍နူးညံ့နေခဲ့လေသည်။

ရှောင်ပိုင် ယခုထိ အသေကောင်လို ပြုမူနေဆဲဖြစ်သည်ကိုတွေ့လျှင် စဥ်းစားလျက်ဆိုလာခဲ့သည်။

"ဒီလိုဆိုရင်ရော ဒီနေ့က နှစ်သစ်ကူးဆိုတော့ မင်းငါ့အိပ်ယာမှာ အိပ်လို့ရတယ်…"

ရှောင်ပိုင်"....."

စွေ့ချီချောင်းမှာ စကားကိုတည်လျက် ရှောင်ပိုင်အား အိပ်ယာဘေးသို့ခေါ်သွားလျက် ခေါင်းအုံးပေါ်တွင် တင်ပေးကာပြောသည်။

"ဒီတစ်ညတော့ မင်းဒီမှာ အိပ်လို့ရမယ်…"

ရှောင်ပိုင်မှာ နူးညံ့သောအိပ်ယာပေါ်တွင် လဲလျောင်းလျက် အိပ်မက်မက်နေသည်ဟုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။

တစ်ဖက်တွင်မူ စွေ့ချီချောင်းမှာ တနေကုန်ကားမောင်းလာရသည်ဖြစ်၍ အိပ်ယာပေါ် ခေါင်းချလိုက်သည်နှင့် မျက်လုံးများ မှေးစင်းလာတော့သည်။

ရှောင်ပိုင်မှာ စွေ့ချီချောင်းအား မျက်လုံးတစ်၀က်ဖွင့်လျက် ကြည့်နေခဲ့သည်။ ဤကဲ့သို့ မျက်လုံးများမှိတ်လျက် ငြိမ်ငြိမ်သက်သက် အိပ်စက်နေချိန်တွင် စွေ့ချီချောင်းမှာ အတော်လေး နှစ်သက်ဖွယ်ကောင်းသည်ပင်။

ခေတ္တမျှအကြာတွင် ကောင်းကင်ပေါ်၌ မီးရှူးမီးပန်းများပေါက်ကွဲလာပြီး စွေ့ချီချောင်းမှာ သူ၏မျက်နှာလေးအား အိပ်ယာခင်းတွင် ပွတ်သပ်လိုက်မိသည်။ ဤမျှဆိုးရွားသော စွေ့ချီချောင်းပင်လျှင် သူ့အတွက် အိပ်ယာတွင် နေရာတစ်ခုဖွင့်ပေးသည်ဆိုလျှင် သူက ကမ္ဘာပေါ်တွင် အမှန်တကယ် အင်အားအကြီးဆုံးကြောင်တစ်ကောင် ဖြစ်လောက်ပေသည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ စွေ့မိသားစုအိမ်တွင် ဆယ်ရက်ခန့်နေခဲ့သည်။ ထိုဆယ်ရက်အတွင်း စွေ့ချီချောင်းမှာ မေမေစွေ့၏ ၀ရံတာတွင် အိုးကလေးများနှင့် ဘလူးဘယ်ရီစေ့များနှင့် စတော်ဘယ်ရီစေ့များကို စိုက်ပျိုးခဲ့သည်။

သူက စွေ့မိသားစုအိမ်တွင် သက်တောင့်သက်သာနေထိုင်နေခဲ့ပြီး ဤမှတ်ဉာဏ်တုလေယာဉ်မှပေးသော အားသာမှုဖြင့် သူ၏အပင်စိုက်ပျိုးလိုသော စိတ်ဆန္ဒကိုလည်း ကျေနပ်စေပြီး မိသားစု၏အနွေးဓါတ်ကိုလည်း ခံစားနေခဲ့လေသည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ ရှောင်ပိုင်က တိရိစ္ဆာန်ဖြစ်ကြောင်းသိသော်က မိသားစုအဖြစ် လက်ခံရန်ပင် စဥ်းစားခဲ့သေးသည်။ သို့သော် စွေ့ချီချောင်းသည်လည်း ရှောင်ပိုင်၏ ဇစ်မြစ်အမှန်အား မသေချာလှချေ။

ရှောင်ပိုင်၏ အမွှေးတိုကြောင်ကြောင့် စိတ်ကောက်မှုကို စွေ့ချီချောင်း အောင်မြင်စွာ ဖြေလျှော့ပေးနိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ထို့အပြင်ရှောင်ပိုင်မှာ သူ့အနေနှင့် သူ့ပိုင်ရှင်အား စိတ်ပူစရာမလိုမှန်းနားလည်သွားခဲ့သည်။

ထိုကြောင်မှာ တိရိစ္ဆာန်များကို မည်သည့်အခါမှ ထိန်းကျောင်းနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ ထိုကြောင်မှာ သိုးထိန်းကြောင် မျိုးရိုးထဲလည်း မ၀င်သည့်အပြင်

ကြွက်တစ်ကောင်ကိုလည်း မဖမ်းနိုင်၊ လက်လည်းမပေးတတ်သလို အမည်ခေါ်သည်ကိုလည်း ပြန်မထူးတတ်ပေ။ အချိန်တိုင်း အစာဂရုတစိုက်လည်း ကျွေးနေရသေးသည်။

သူက အ၀လွန်နေ၍ ခြေထောက်အပေါ်လည်း ဖက်တက်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ကာ စွေ့ချီချောင်းမှာ သူ့အား အကြည့်တစ်ချက်မျှ မစွန့်ကြဲခဲ့ချေ။ ရှောင်ပိုင်နှင့် စွေ့ချီချောင်းမှာ အတွေးအတူတူပင်ဖြစ်သည်။

ထိုကြောင်မှာ အသုံးမကျချေ။

ရှောင်ပိုင်မကျေနပ်သည့် နောက်ထပ်အကြောင်းအရင်း တစ်ခုမှာ စွေ့ချီချောင်း၏မိခင်တွင် စွေ့ချီချောင်းနှင့် တူညီသော အကျင့်များရှိခြင်းပင်။

သူမက နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစောတွင် စွေ့ချီချောင်းကို အိပ်ယာပေါ်မှ နှိုးလိုက်ပြီးပြောသည်။

"အာ... ကြောင်ကအပေါ်မှာ အိပ်တာလား… အမေ မင်း အိပ်ယာခင်းတွေ ခေါင်းအုံးစွပ်တွေ လဲပေးမယ်…"

ရှောင်ပိုင်မှာ လှောင်အိမ်ထဲကိုပြန်၀င်ရန် မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ စွေ့ချီချောင်းနှင့်အတူ ကားနောက်ခန်းတွင်ထိုင်လျက် ပြန်ချင်လှပြီဖြစ်သည်။

သူတို့ပြန်ရောက်ချိန်တွင် ကျောင်း၌ လူများများမရှိသေးချေ။ ထို့အပြင် ကန်တင်းမှ ၀န်ထမ်းများမှာလည်း နွေအားလပ်ရက်မှ ပြန်မရောက်ကြသေးပေ။

တာ၀န်ကျလူအနည်းငယ်သာရှိကာ စွေ့ချီချောင်း၏ အသီးအရွက် ဥယျာဥ်လေးအား ယုံကြည်ရသူက စောင့်ရှောက်ပေးထားခဲ့သည်။ စွေ့ချီချောင်း ကားထဲမှထွက်သည်နှင့် ဦးစွာလုပ်သည့်အရာမှာ တက္ကသိုလ်၀န်းအတွင်း လှည့်ပါတ်ကြည့်ခြင်းပင်။

စွေ့ချီချောင်းက ပြောင်းရွေ့စိုက်ပျိုးထားသော အပင်များကို အထူးဂရုပြုစစ်ဆေးခဲ့သည်။ သူ၏ဂရုစိုက်မှုအောက်တွင် အကိုင်းသစ်လေးများပင် ထွက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဒုတိယနှစ်လောက်ဆိုလျှင် အသီးများသီးရန် ပြဿနာမရှိလောက်ချေ။

ထိုအစား တခြားအပင်များထက် အသီးသီးနှုန်းအနည်းငယ် နိမ့်မည်ပင်။ ၄င်းမှာလည်း စွေ့ချီချောင်းမှ အပင်ရှိ ပန်းဖူးတချို့ကိုညှပ်ထုတ်ပစ်ခဲ့၍ပင်။ အဘယ်ကြောင့်မူ အသီးအလွန်သီးမှုကလည်း ပြောင်ရွေ့စိုက်ပျိုးထားသော အပင်များအတွက် မကောင်းလှ၍ပင်။ အနာဂတ်တွင် အသီးထပ်မသီးနိုင်တော့သည်မျိုးပင် ဖြစ်လာနိုင်လေသည်။

ဤသည်မှာပင် သီးပင်နှင့် အလှစိုက်ပင်များနှင့်မတူသော အချက်ပင်။ သီးပင်များသည်ကား အထူးဂရုစိုက်ပေးရန်လိုအပ်သည်။ ပထမကန်တင်းက ယုံကြည်စိတ်ချရသော ၀န်ထမ်းများ၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် ရှိနေခြင်းကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် အပင်များပြောင်းရွေ့စိုက်ပျိုးရန် လွယ်ကူလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

လာမည့်နှစ်လအတွင်း အသီးများ စတင်သီးလာပေတော့မည်။

ဆရာများနှင့် ကျောင်းသားများမှာ အစိမ်းရောင်အသီးများကို ငေးကြည့်ရင်း "ဘယ်တော့မှ စားရပါ့မလဲ"ဟု တွေးနေခဲ့ကြသည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာလည်း ထိုအကြည့်များကို သတိထားမိသည်ဖြစ်ရာ အပင်များကိုစောင့်ကြည့်ရန် လူတချို့ကို တာ၀န်ပေးခဲ့ရသည်။ အချို့ကျောင်းသားများမှာ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ မမှည့်သေးသော အသီးများအား ခူးယူမိမည်ကို သူစိုးရိမ်မိလေသည်။ ၄င်းမှာ အသီးများကိုဖျက်ဆီးရုံသာမကပဲ အပင်ပေါ်တက်ရန်ကြိုးစားရင်း ချော်ကျကာ ထိခိုက်နိုင်လေသည်။

အသီးများမှည့်သည်နှင့် စွေ့ချီချောင်းမှာ မက်မွန်သီးများကိုခူးယူရန် ကျောင်းသားတစ်စုအား သူတို့၏အားလပ်ချိန်တွင် တာ၀န်ပေးခဲ့သည်။

စွေ့ချီချောင်းစိုက်ပျိုးခဲ့သော မက်မွန်သီးများမှာပျားရည်မက်မွန်ဟုခေါ်ပြီး ၄င်းတို့မှာ ကြီးမား၍ ပန်းရောင်သန်းနေခဲ့သည်။ အရည်ရွှမ်းသည်အထိ ရင့်မှည့်နေသော မက်မွန်သီးတချို့အား ထိုတာ၀န်ပေးထားသော ကျောင်းသားတချို့ကို မျှဝေပေးခဲ့လျှင် သူတို့မှာ ပျော်ရွှင်သွားခဲ့ကြသည်။

အမှန်တွင်မူ မှတ်ပုံတင်ရခြင်း၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ ရေနှင့်အနီးဆုံး ကြာကန်မှာ လရောင်ကိုဦးစွာခံစားခွင့် ရရှိမည်လားဟု စမ်းသပ်ခဲ့ခြင်းပင်။ စမ်းသပ်ချက်ရလဒ်မှာလည်း အံ့သြစရာမရှိချေ။ ယမန်နှစ်ကမှ ထိုအပင်များကို ပြောင်းရွေ့စိုက်ပျိုးခဲ့ခြင်းဖြစ်ကာ ပုံမှန်မက်မွန်သီးပင်များ၏ တစ်၀က်ခန့်နီးပါး ရိတ်သိမ်းနိုင်ခဲ့သည်။

အသီးမှာ ဖွံ့ထွားပြီး ကြွပ်ရွသည်။ လက်ဖြင့်အသာဖိလိုက်ရုံဖြင့် နှစ်ခြမ်းခွဲနိုင်ကာ အတွင်းမှ ခပ်နီနီအရည်ရွှမ်းသော အသားကိုတွေ့နိုင်သည်။

တစ်ကိုက်မျှ ကိုက်လိုက်ရုံဖြင့် ခံတွင်းထဲ၌ ချိုမြမြ အသီးအရည်တို့က စီးဆင်းလာသည့်နှယ်။ စွေ့ချီချောင်းမှာ ပို၍အရည်ရွှမ်းရန်နှင့် ပို၍ချိုမြိန်ရန်အတွက် ပိုမှည့်သောအလုံးများကိုရွေးခဲ့သည်ဖြစ်၍ အားလုံးမှာ ရနံ့လေးဖြင့်ပင် ပျော်ရွှင်မှုအား ခံစားလိုက်ရသည့်နှယ်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ ထိုအသီးအရေအတွက်ကိုမြင်သော် စားဖိုမှူးနှင့် ဆွေးနွေးလိုက်သည်။ သူက မက်မွန်သီးနှင့် စားစရာအချို့ ပြုလုပ်လိုသည်။ အခုချိန်အထိ သူက အိမ်ချက်စတိုင် ဟင်းပွဲများကိုသာ ချက်ပြုတ်ခဲ့သည်ဖြစ်၍ အနည်းငယ်ပို၍ စတိုင်ကျကာ လှပသော ဟင်းပွဲမျိုးဖန်တီးလိုသည်။

စားဖိုဆောင်ထဲမှ ၀န်ထမ်းများမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကန်တင်းအတွက် တာ၀န်ထမ်းဆောင်ဖူးခဲ့သည်ဖြစ်၍ လွန်စွာတည်ငြိမ်နေခဲ့သည်။ သူတို့က ဟင်းလျာအသစ်များအတွက် အထူးအံ့သြမနေခဲ့ချေ။

သို့သော်် ကျောင်းသားများအတွက်မူ ၄င်းမှာ ကြီးမားသော သတင်းကြီးပင်။ ထိုကန်တင်း၏ ပိုင်ရှင်မပြောင်းခင်က သူတို့ကြုံတွေ့ဖူးသော ဟင်းလျာအသစ်အဆန်းများမှာ အသီးနှင့်ပတ်သတ်သော ဟင်းများဖြစ်ကာ ထိုအထဲတွင် စတော်ဘယ်ရီစွပ်ပြုတ်က အဆိုးဆုံးပင်။ သို့နှင့် ထိုအသီးဟင်းလျာ အသစ်ဟူသော သတင်းကိုကြားသည်နှင့် သူတို့၏အတိတ်ဆိုးများကို ပြန်အမှတ်ရလာလျက် သူတို့၏ဒူးများပင် ခွေယိုင်လာခဲ့သည်။

ပင်ပန်းပြီး သနားစရာကောင်းကြရှာသော CUကျောင်းသားများမှာ နောက်ကျမှ ပင်ပင်ပန်းပန်း ဗိုက်ဆာဆာနှင့် ကန်တင်းကိုရောက်လာကြချိန်တွင် ကန်တင်းရှိ ပုံမှန်အစားအသောက်များအားလုံး ကုန်သွားပြီဖြစ်ကာ ကျန်ခဲ့သည့် ဟင်းက စတော်ဘယ်ရီစတူး၊ ခေါက်ဆွဲနှင့် ကြာဇံရောထားသော အစပ်ကြော်၊ ကြံနှင့် ၀က်အစပ်ကြော် တို့သာကျန်ခဲ့သည်။

ထိုအတိတ်ဆိုးက သူတို့မှတ်ဥာဏ်တွင် စွဲထင်ကျန်ရစ်လျက် ကြီးစွာသော အကြောက်တရားကို ပေါက်ဖွားလာစေသည်။ ပထမကန်တင်းမှာ ဆန်းသစ်သော ဟင်းလျာများကို ချက်ပြုတ်မည်ဟုကြားသည်နှင့် သူတို့ထံမှ ယူဆမှု ဝေဖန်မှု အမြောက်အများ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ အချို့ဆိုလျှင် ဘော့စ်စွေ့မှာ ကစား၍၀ပြီဖြစ်၍ အနားယူတော့မည်ဖြစ်ကာ ယခုကျန်ခဲ့သောစားဖိုမှူးတို့က စိတ်ထင်ရာ ၀မ်းသာအားရ ချက်ပြုတ်ကြတော့မည်ဟုပင်။

ကံမကောင်းသည်က ထိုသတင်းမှာ အလွန်နာမည်ကြီးသွားလျက် လူတိုင်းမှာ စွေ့ချီချောင်းအား ကန်တင်းတွင် အပူတပြင်းနှင့် စောင့်နေကြတော့သည်။

တိုက်ဆိုင်သည်က စွေ့ချီချောင်းမှာ စမ်းသပ်စိုက်ကွင်းအား သီးပင်စားပင်မျိုးစိတ် သုတေသနစင်တာမှ လူများနှင့်အတူ သွားခဲ့လေသည်။ သူတို့မှာ စွေ့ချီချောင်းအား တွေ့ရသည်ကို မအံ့သြခဲ့ချေ။ ကောလဟာလများမှာ ပို၍ပြင်းထန်လာခဲ့သည်။ ကန်တင်းမှ ဝန်ထမ်းများကိုမေးလျှင်လည်း စွေ့ချီချောင်းက အလုပ်များနေသည်ဟုသာ ဆိုကြလိမ့်မည်။ ရင်ထဲမှ မခံမရပ်နိုင်မှုနှင့် ၀မ်းနည်းမှုတို့နှင့်အတူ အလှလေးစွေ့မှာ ကျောင်း၀န်းအတွင်းမှ စိုက်ခင်းများကို ဤအတိုင်းချန်ထားခဲ့ပြီး မည်သည့်အချိန်က ထွက်သွားခဲ့သည်ကို တွေးနေမိကြတော့သည်။

အကုန်လုံးသွားချေပြီ။ နေ့ရက်ကောင်းများ ကုန်လွန်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ယခုတွင်မူ အိပ်မက်ဆိုးကဲ့သို့ နေ့ရက်များကို ပြန်လည်ဖြတ်သန်းရပေတော့မည်။

လူသစ်လေးများမှာ ကျောင်းဖိုရမ်၏ ပေါက်ကွဲသောနေရာ၌ ပို့စ်များကိုတင်လိုက်ကြသည်။

"အစကတည်းက ငါက ပထမကန်တင်းကြောင့်သာ ဒီကျောင်းကို ညာခေါ်ခံရတာ… အခုတစ်နှစ်တောင်မပြည့်သေးဘူး ငါတို့က ထူးထူးဆန်းဆန်း ဟင်းအသစ်ဆိုတာတွေနဲ့ ထိုးသွပ်ခံရတော့မှာလား…"

စာနှင့်တွဲတင်ထားသည်က အခက်အခဲများနှင့် ရင်ဆိုင်ရနေရသည့် ဘဲတစ်ကောင် မချိတင်ကဲအော်ဟစ်နေသည့်ပုံပင်။

ခေါင်းစီး : ငါ ဒီဆုံးဖြတ်ချက်ကို သဘောမတူနိုင်ဘူး...

🌱🌱🌱

Prev Next