MM Story Teller

Chapter 48

Viewers 3k

🌱Arc 2 -[ အလယ်ခေတ်တွင် လယ်စိုက်ခြင်း ]

Ch 48

ရသာစုံအစစ်အမှန်ရှိူးပွဲ (၁)

စားသောက်ပွဲကို စံအိမ်၏အောက်နားတွင် တည်ရှိသော မြက်ခင်းစိမ်းများပေါ်တွင် ကျင်းပခဲ့သည်။ စွေ့ချီချောင်းမှာ မလှမ်းမကမ်းတွင် ရပ်နေလျက်သားဖြင့် လယ်လုပ်သားများက အပြေးပြိုင်ပွဲနှယ် အသော့နှင့်လာကြသည်ကို ကြည့်နေမိသည်။ ထိုရင်းနှီးသော မြင်ကွင်းက သူ့ကို CUအကြောင်းအား အမှတ်ရစေသည်။ ယခုမြင်ကွင်းက CUကျောင်းသားများ နေ့လည်စာစားချိန်တွင် ပထမဆုံးကန်တင်းဆီ အပြေးသွားနေခဲ့သည့် ပုံရိပ်နှင့်တူလှသည်။

လယ်လုပ်သားများမှာ မြစ်ချောင်းများ တောင်ပို့များကိုဖြတ်လျက် အားသွန်ခွန်စိုက်ပင် ပြေးလွှားနေကြခြင်းဖြစ်သည်။

ထိုစဥ် အိမ်၌ ဗိုက်ဟောင်းလောင်းနှင့် စောင့်နေကြသော ကလေးများမှာ ငလျင်လှုပ်ခတ်သကဲ့သို့ ခြောက်ခြားဖွယ်ခြေသံများကို ကြားလိုက်ရလေသည်။

၄င်းနှင့်အတူ နားစည်ကွဲလောက်ဖွယ်အော်သံများလည်း အတူပါလာခဲ့သည်။

"အမြန်အမြန် ခွက်တွေယူလာခဲ့…"

" ဒါနာ ခွက်တွေယူလာခဲ့… မဟုတ်ဘူး ဇလုံကြီးကိုယူခဲ့ မင်းရဲ့အစ်ကိုကိုပါခေါ်…"

အချို့မှာဆိုလျှင် ရွာအ၀င်၀ကပင် ခါးကြီးကိုထောက်လျက် အိမ်မှာကျန်ရစ်သော ကလေးများကို အာခေါင်ခြစ်လျက် ခေါ်နေကြသည်။ ကလေးကြီးများက ကလေးငယ်များကို ခေါ်လာပြီး ကလေးငယ်များ၏လက်ထဲတွင်မူ ဇလုံကြီးကို ပိုက်လျက်ပင် လက်ဆွဲလျက် လိုက်လာကြသည်။ ထိုနည်းဖြင့်အချိန်ကုန် အလွန်သက်သာလေသည်။

ထိုကဲ့သို့ စူးရှသော အပြိုင်အဆိုင်အော်ဟစ်သံများမှာ လေထုကိုပင်တုန်ခါစေလျက် ငှက်များပင် အလန့်တကြား ထပျံသွားသည်အထိပင်။ နော်သန်ဘာလန်၏ လယ်မြေများတစ်လျှောက် ဤနေ့တွင် အုံးအုံးကြွပ်ကြွပ်နှင့် ဆူညံနေကြသည်။

ဝေးလံသည့်နေရာတွင် နေထိုင်သော လယ်လုပ်သားများကမူ သနားစရာပင်။ သူတို့မှာ အမှီမလိုက်နိုင်သည်ဖြစ်၍ ကျန်လူများ တဖြည်းဖြည်းဝေးကွာသွားသည်ကိုသာ ရွေးချယ်စရာမရှိဘဲ ကြည့်နေကြရသည်။

သူတို့က မခံမရပ်နိုင်မှုကြောင့် မျက်လုံးများပင် နီရဲလာပြီး အရှိန်ကိုမြှင့်လျက် ထပ်ပြေးလိုက်ကြတော့သည်။

၄င်းမှာ သူတို့၏ဘ၀တွင် အမြန်ဆုံးပြေးဖူးခြင်းပင်။

မောပန်းလွန်း၍ ဟောဟဲအသံများထွက်နေသည့်တိုင် ခြေလှမ်းများမရပ်တန့်ခဲ့ချေ။ ၄င်းကပင် အစေခံများကို ပို၍စိတ်တိုစေလေသည်။

သူတို့က ပုံမှန်ဆိုလျှင် အလုပ်လုပ်ရန် ပျင်းရိနေတတ်ကြပြီး ကြာပွတ်ဖြင့် ရိုက်ခံရလျှင်ပင် မလှုပ်ချင်ကြပေ။ ယခုတွင်မယ သိုးသားစွပ်ပြုတ်တန်ခိုးဖြင့် ခွေးများထက်ပင် ပိုမြန်အောင်ပြေးနေကြသည်။

လယ်လုပ်သားများမှာ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပင်

မိသားစု၀င်များကို ခေါ်လျက် မြက်ခင်းပြင်ထံ ပြန်ရောက်လာကြတော့သည် ။ သူတို့၏ကလေးများမှာတော့ သူတို့၏မိဘများ အဘယ်ကြောင့်ဤမျှ

အသည်းအသန် ဖြစ်နေကြမှန်း နားမလည်ကြချေ။

လယ်လုပ်သားများမှာ ပွဲတော်များတွင် ၀င်ဆင်နွှဲရလေ့မရှိချေ။ လယ်သမားနှင့် လက်သမားအချို့ကမူ ကောက်ရိတ်သိမ်းပွဲတော်များကို ဆင်နွဲကြလေ့ရှိလေသည်။ သူတို့ နောက်ဆုံးအကြိမ် ပျော်ရွှင်ခဲ့ကြသည်မှာ ဆောင်းတွင်းက ကျော်လွန်သွားပြီး မိမိတို့၏မိသားစုမှ တစ်စုံတစ်ဦးမှ ငတ်မွတ်၍သေမသွားခဲ့သော အချိန်ကပင်။

သူတို့၏ မှတ်ဥာဏ်ထဲတွင် မွေးဖွားလာခဲ့သည့်အချိန်မှစ၍ ယခုအချိန်အထိ ပျော်ပွဲများဆင်နွှဲဖူးသည်ဟူ၍မရှိချေ။ သူတို့၏အဖေ အဖိုးများအထိလည်း အတူတူပင်။

ယနေ့တွင် နယ်စားအရှင် ကျင်းပပေးသော ဆောင်းဦး၀င် ကောက်ရိတ်သိမ်းပွဲမှာကား သူတို့၏ဘ၀တွင်အခမ်းနားဆုံး ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

လယ်လုပ်သားများ အရှေ့ကိုပြေးထွက်လာလျှင် နယ်စားအရှင်၏ အစောင့်များမှာ အိုးပတ်ပတ်လည်တွင် တုတ်များဖြင့် စောင့်ကြပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

ထိုတုတ်များ၏အရသာကို မမြည်းစမ်းဖူးသူ မည်သူမှမရှိ၍ သူတို့ အလျင်မလို၀ံ့ကြတော့ချေ။ သို့သော် ပတ်၀န်းကျင်၌ တဖြည်းဖြည်းဆူညံလာခဲ့သည်။ ကလေးများကို ဤနေရာသို့ခေါ်လာပြီဖြစ်၍ မွှေးပျံ့သော စားစရာနံ့ကိုရပြီး မစားရသောအခါ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် စတင်ငိုကြွေးကြတော့သည်။

စွေ့ချီချောင်းက တစ်စုံတစ်ခုကို တီးတိုးဆိုလိုက်သောအခါ အစေခံကလည်းခေါင်းညိတ်လျက် အလျင်အမြန် ဆိုလိုက်သည်။

"လူတိုင်း ခြောက်တန်းစီ စီလိုက်ကျ…"

သူက လယ်လုပ်သားသုံးဦးခန့်ကို စိတ်မရှည်စွာဆွဲ၍စီလိုက်ပြီး ကျန်လူများကလည်း နာနာခံခံပင်နောက်မှလိုက်၍ တန်းစီလိုက်ကြသည်။ အချို့ကလည်း နောက်ဆုံးတွင် မတန်းစီလို၍ ဘေးဘက်တွင် ပေကပ်နေကြသေးသည်။

ထိုသူတို့အား အစေခံများမှာ စိတ်မရှည်စွာ ကန်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတွင် တန်းစီလိုက်စေသည်။

၄င်းမှာ ကြမ်းတမ်းသော်လည်း အလုပ်ဖြစ်ကာ လယ်လုပ်သားများမှာ တစ်လုံးသော်မျှ စောဒကမတက်ရဲတော့ချေ။ နောက်ကျမှ ရောက်လာသူတို့လည်း နာနာခံခံပင်နောက်၌ ၀င်ရောက်တန်းစီလိုက်ကြသည်။

စားဖိုမှူးနှင့် အမျိုးသမီးအချို့မှာ သူတို့လက်ထဲတွင်လက်ကိုင်ပါသော အိုးကလေးများကို ကိုင်ထားပြီး

တစ်ယောက်က စွပ်ပြုတ်ခပ်ပေးလျက် တစ်ယောက်ကမူ ထိုအထဲသို့ မုန်လာဥများနှင့် အသားများကိုထည့်ပေးနေခဲ့သည်။

လယ်လုပ်သားများမှာ တစ်ယောက်ချင်းစီ ရှေ့ထွက်လာလျက် သူတို့ယူလာသော ဇလုံများကို စွပ်ပြုတ်ထည့်ရန်အတွက် ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ ယခုရှိနေသော လူအရေအတွက်အရ တစ်ယောက်ကို တစ်ဇလုံစီရနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ ယခင်က ကန်တင်းတစ်ခုကို ဦးစီးဖူးသည်ဖြစ်၍ အိုးကြီးတစ်လုံးချက်ကို လူမည်မျှများများစားသောက်နိုင်ကြောင်း ကောင်းကောင်းသိလေသည်။

လယ်လုပ်သားတစ်ဦး၏ ငါးနှစ်အရွယ် သမီးငယ်တစ်ဦးဖြစ်သူ ဂျင်းနီမှာ မွေးကတည်းက အသားဟူ၍ မစားဖူးခဲ့ချေ။ အသားနှင့်အနီးစပ်ဆုံးတူသော သူစားဖူးသည့်တစ်စုံတစ်ခုမှာ အိမ်ကြက်မများက ဥသော ကြက်ဥများပင်။ သူမတို့အိမ်မှာ ကြက်ဥစားနိုင်သည်ကပင် အတော်အတန်အဆင်ပြေနေပြီဖြစ်သညိ။

ဂျင်းနီမှာ ပိန်ပါးကာသေးညှက်သော်လည်း လှပသောမျက်နှာလေးရှိသည်။ သူမ၏ မျက်လုံးပြာပြာလေးများမှာ နေရောင်အောက်တွင် အလင်းပြန်လျက်ရှိပြီး သူမမှာ စားဖိုမှူး၏ သမီးလေးနှင့်အတော်တူသည်ဖြစ်၍ စားဖိုမှူးမှာသူမအား သိုးခြေထောက်အရိုးသားများကို ပိုပိုသာသာထည့်ပေးလိုက်သည်။

ကျန်လူများကလည်း ၄င်းကိုစိတ်မတိုနိုင်ချေ။ သူတို့က သူများတကာ၏ သမီးချောကိုသာ မနာလိုဖြစ်နိုင်လေသည်။

ဂျင်းနီတို့ မိသားစုအတိုင်းပင် စွပ်ပြုတ်ကိုရရှိပြီးသော လယ်လုပ်သားများမှာ မြက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။

ထို့နောက်တွင် ပထမဦးစွာ စွပ်ပြုတ်တစ်ဇွန်းကို ခပ်၍ ပါးစပ်အပြည့် သောက်လိုက်ကြသည်။ ရာသီဥတုမှာ ပူပြင်းလှသည့်တိုင် သိုးသားစွပ်ပြုတ်တွင် နူးအိနေသောသိုးသား၏ အဆီအနှစ်များပျော်၀င်နေလျက် စွပ်ပြုတ်ပူပူက လျှာပေါ်တွင်ဝေ့၀ဲနေပြီးနောက် လည်ချောင်းတစ်လျှောက် စီးဆင်းသွားခဲ့သည်။ သူတို့မှာထိုအရသာကို ယုံပင်မယုံနိုင်ချေ။ ၄င်းမှာသူတို့၏ ဟာတာတာ၀မ်းဗိုက်ကို ပျော်ရွှင်မှုများဖြင့် ဖြည့်တင်းလိုက်သည့်နှယ်။

စွပ်ပြုတ်ပူပူလေးတွင် နူးအိသော သိုးသားနီနီလေးများလည်းပေါ်နေခဲ့ပြီး သူတို့မှာ ထိုအသားဖတ်များကို စိတ်မရှည်စွာပင် ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်ကြသည်။ အသားအများစုမှာ သိုးသားဖြစ်သော်လည်း ၄င်းနှင့်အတူ ၀က်သားတချို့လည်း ပါ၀င်ကာ နူးအိနေလွန်း၍ ၀ါးရန်ပင်မလိုအပ်ချေ။

စားဖိုမှူးမှ အပိုထည့်ပေးသော ခြေထောက်ရိုးတစ်ချောင်းနှင့်အတူ ဂျင်းနီမှာ အရိုးတွင်ကပ်နေသောအသားများကို အားရပါးရတစ်လုတ်ခန့်ပလုတ်ပလောင်း စားသောက်လိုက်သည်။ ၄င်းမှာ သူမ၏ဘ၀တွင် ပထမဆုံးမြည်းစမ်းဖူးသော အသားအရသာပင်ဖြစ်ကာ သူမမှာ ထိုခြေထောက်ရိုးတစ်ချောင်းလုံးကိုပင် မြိုချမိတော့မတတ်ပင်။

ဤကဲ့သို့ အသားစွပ်ပြုတ်မျိုးမှာ အတိတ်တွင်သူတို့အဖို့ စိတ်ကူးပင် မယဥ်ရဲသောအရာပင်။ အုတ်ဂျုံအနှစ် ပဲအနှစ်တို့နှင့်ယှဥ်နိုင်ရန် ဝေးစွပင်။

သူမမှာ အသားကိုစား၍ မ၀နိုင်ချေ။သူမအမေ၏ လမ်းညွှန်မှုနှင့်အတူ အရိုးအကွဲကြားမှ ချိုမြိန်သော အနှစ်လေးများကို စုပ်ယူလိုက်သည်။ ၄င်းရိုးတွင်းခြင်ဆီအနှစ်များမှာ ကြာရှည်စွာအပြုတ်ခံထားရပြီးနောက် အရည်ပျော်နေခဲ့ပြီဖြစ်ကာ ၄င်းအရသာက အသားအရသာနှင့်မတူပဲ ဆိမ့်ကာ ချိုမွှေး နူးညံ့လှသည်။

သူမကဲ့သို့ပင် အရိုးရရှိသော လယ်လုပ်သားများမှာ အရိုးအရင်းပင် မကျန်အောင် ခေါင်းမဖော်စတမ်းစားသောက်နေကြလေသည်။ အရိုးကို ကိုက်ချိုးလျက်အတွင်းမှ ရိုးတွင်းခြင်ဆီများကိုလည်း စုပ်ယူကြသည်။ ထို့နောက်အားလုံး ပြောင်စင်အောင်စားသောက်ပြီးနောက်တွင် သွားကြားတွင် ညပ်ကျန်ရစ်သော အသားဖတ်ကလေးများကိုပင်မကျန်စေရအောင် မြိုချလျက် ထူးကဲလှသောအရသာကို ပြန်လည်အောက်မေ့တမ်းတ နေကြလေသည်။

သူတို့၏ဘ၀တွင် ထိုကဲ့သို့ဆေးမြစ်များပင်ထည့်ကာ ချက်ပြုတ်ထားသော အကောင်းမွန်ဆုံး သိုးသား၏အရသာကို မစားဖူးခဲ့ကြချေ။

ဤသည်မှာ တော်၀င်မျိုးနွယ်များသာ စားနိုင်သော အရာပင်ဖြစ်ပေသည်။

မည်သူကမှ အသားတစ်ဖက်မျှ မကျန်ရစ်စေရချေ။ အကယ်၍သူတို့အား ပေါင်မုန့်မဲပေးခဲ့လျှင်ပင် ၄င်းကို၀ှက်ထားပြီး ရက်အတော်ကြာခွဲ၍ စားကောင်းစားနေလိမ့်မည်။ သို့သော် အသား၏အရသာမှာ ကောင်းလွန်းလှရာ ချန်ထားရန် မည်သူမျှမတွေးမိကြဘဲ တစ်ခါတည်း အကုန်အစင်စားသောက်လိုက်မိကြလေသည်။ အကယ်၍ ၄င်းကိုအိမ်ပြန်သယ်သွားလျှင်ပင် ညအိပ်ပျော်နိုင်မည်မထင်ချေ။ အခြားသူများက မိမိ၏စွပ်ပြုတ်အား လာရောက်ခိုးယူနေမည်အား စိုးရိမ်နေရလိမ့်မည်။

စားဖိုမှူးများနှင့် အစေခံများမှာလည်း သူတို့၏ ကိုယ်ပိုင်ပန်းကန်များထဲသို့ ဂေါ်ဖီတချို့ကို ဆယ်ယူကာ ထည့်လိုက်လျက် စားသောက်ရန် ပြင်လိုက်ကြသည်။

မုန်လာဥများနှင့် ကိုက်လန်များမှာ လယ်လုပ်သားများအစားများသော အစားအစာများဖြစ်သည်ပင်။ ဤအလယ်ပိုင်းခေတ်မှ မုန်လာဥများမှာ ခရမ်းနီရောင်ရှိပြီး အစိမ်းစားသောက်၍လည်း ရလေသည်။ အသားကို စားသောက်ပြီးနောက် မုန်လာဥများကိုသူတို့၏ပါးစပ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ကြသည်။ မုန်လာဥ၏အရသာမှာ သူတို့ယခင်က စားဖူးသည်တို့နှင့် အလွန်ကွာခြားလေသည်။ ဤမုန်လာဥများမှာလည်း စွပ်ပြုတ်ရည်ထဲတွင် နူးအိသည်အထိထည့်ပြုတ်ခံထားရကာ ရွှံ့အနံ့တို့လည်းမရှိဘဲ အသားအရသာတို့ စိမ့်၀င်ကာ ချိုမြနေခဲ့သည်။ ထို့အပြင် မုန်လာဥ၏ အရည်ရွှမ်းသော အရသာကိုလည်းရနေဆဲပင်။

လူတိုင်းမှာ ဤပြည့်ဖြိုးဖြိုးမုန်လာဥများကို တစ်ချက်ကြည့်ရုံနှင့် မှတ်မိနိုင်လေသည်။ ဤသည်မှာ နယ်စားအရှင်၏ လယ်ထဲမှ မုန်လာဥများပင်ဖြစ်သည်။ နယ်စားအရှင်၏ လယ်မြေထဲမှ အသီးအရွက်များကသာ ဤမျှပြည့်ဖြိုးလတ်ဆတ်ကာအရည်ရွှမ်းလှသည်။

ထို့အပြင် ဤစွပ်ပြုတ်ထဲမှ ကိုက်လန်များမှာလည်း

ပုံမှန်ကဲ့သို့ စိမ်းရွှေရွှေအရသာမျိုး မရှိချေ။

သူတို့မှာ မုန်လာဥနှင့် ကိုက်လန်တို့ကို ချက်ပြုတ်၍ စားသောက်ရကောင်းမှန်း မသိခဲ့ချေ။ ချက်ပြုတ်လိုက်သည့်အခါတွင်လည်း ဤမျှကောင်းမွန်သောအရသာမျိုးရှိလိမ့်မည်ဟု မသိခဲ့သည်မှာ ပြောနေစရာပင်မလိုချေ။ သူတို့မှာ မိမိတို့၏ဘိုးဘေးဘီဘင်များ နည်းအတိုင်းသာ စားသုံးလေ့ရှိခဲ့ကာ ထင်းမီးလည်း အကုန်မခံလိုကြ၍ပင်။

ချက်ပြုတ်ထားသော အသီးအရွက်၏ ကောင်းမွန်သောအရသာကိုခံစားရင်း ဗိုက်ကလေးများကလည်းအနည်းငယ်ပြည့်စပြုလာသောအခါ ဘေးဘီ၀ဲယာကိုကြည့်လျက် ဆွေမျိုးများနှင့် စကားမြည်စပြောချင်စိတ်လေးများပေါက်ဖွားလာကြသည်။

"ဒါက ငါ့ဘ၀မှာ စားဖူးသမျှထဲ အကောင်းဆုံးအရသာပဲ…"

သူတို့မှာ ထိုထက်ပို၍ အရသာကိုဖော်ညွှန်းပြရန် စကားလုံးများ မကြွယ်၀ချေ။ သို့နှင့် အရသာအလွန်ရှိကြောင်းကိုသာ ထပ်ခါထပ်ခါပြောနိုင်ကြသည်။

"အဖေ ကျွန်တော်တို့လည်း မုန်လာဥတို့ ကိုက်လန်တို့ကို နောက်ကျ ဒီလိုချက်ပြီးစားလို့ရမလား…အဲလိုဆို ၀ါးရတာမမာလောက်တော့ဘူး…"

"ဒါဆို ကိုယ့်ဘာကိုယ် ထင်းသွားကောက်မှရမယ်… မင်းစားနေတဲ့ပုံစံကိုလည်း ကြည့်စမ်းပါဦး… အရွက်တွေက ပါးမှာကပ်ကုန်ပြီ ခွာပြီးသေချာစား…"

"ငါကတော့ နယ်စားအရှင်အရင်ကျွေးခဲ့ဖူးတဲ့ ၀က်ဆီဖတ်အကြွပ်ကြော်လေးက အရသာအရှိဆုံးလို့ ထင်တာပဲ…သူ့အရသာကလေ..."

"အရှင် အရှင်က သိပ်ပြီးကြင်နာတတ်လို့ ငါတို့ကိုဒီလိုမျိုး စွန့်ကြဲချီးမြှောက်ပေးတာပဲ…"

"ငါ့အဖေရဲ့အဖေ၊ ငါ့အဘိုးရဲ့အဖေတွေတောင် ဒီလောက်ကြင်နာတတ်တဲ့ နယ်စားအရှင်မျိုး တွေ့ဖူးမယ်မထင်ဘူး…"

မိမိနယ်နိမိတ်မှ တစ်ခါမျှ မထွက်ခွာဖူးသော လယ်လုပ်သားများအတွက် အခြားနယ်နိမိတ်မှ နယ်စားနှင့် မိမိတို့၏နယ်စားကို နှိုင်းယှဥ်ကြည့်ရန် မဖြစ်နိုင်ချေ။

မြောက်ပိုင်းအထိကိုပါရောက်ဖူးပြီး ခရီးအများအပြားထွက်ဖူးသော ပန်းပဲသမားကသာ စကားများများပြောနိုင်လေသည်။ သူက မိမိတို့နယ်စားကဲ့သို့ ကြင်နာတတ်လွန်းသောနယ်စားမျိုး တခြားနယ်များတွင်ပင်မရှိဟု အာမခံကာဆိုလာခဲ့သည်။

လယ်လုပ်သားများမှာ နယ်စားအရှင်အား

ကြည့်ရန်လှည့်လိုက်သော်လည်း မည်သည့်အချိန်ကပင်ထွက်သွားနှင့်ပြီကို မသိလိုက်ချေ။

စားဖိုမှူးမှာ အားလုံးက အရှင်မည်သို့ထွက်သွားကြောင်း မေးမြန်းနေကြသည်အား ကြားလိုက်လျှင် မျက်လုံးကိုလှိမ့်လိုက်မိလေသည်။

"အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ… သေချာပေါက် ညစာစားဖို့ စံအိမ်ကိုပြန်တာပေါ့… နင်တို့က နယ်စားထက်တောင် အရင်စားပြီးသွားတာလေ…"

စံအိမ်တွင်းရှိ စစ်သည်များနှင့် အစေခံများမှာ နယ်စားကို စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ကြသည်။

စကားလုံးများနှင့်ပင် မဖော်ပြနိုင်သော ကျေးဇူးတင်သည့်ခံစားချက်များ လယ်လုပ်သားများ၏ ရင်ထဲပြည့်နှက်သွားချိန်တွင် ညအချိန်ပင်ရောက်လာခဲ့ချေပြီဖြစ်သည်။

ကြယ်ရောင်စုံ ကောင်းကင်ကြီး၏အောက်တွင် ၀မ်းဗိုက်ပြည့်တင်းသည်အထိ စားသောက်ပြီးကြသော လယ်သမားများမှာ ကောင်းမွန်သောအရသာကို စားမြုံ့ပြန်နေကြဆဲပင်။ သူတို့အချင်းချင်းမှီလျက်ပင် ဤနှစ်၏အထွက်နှုန်းမှာ အကောင်းဆုံးဖြစ်ကြောင်းပြောဆိုနေခဲ့ကြသည်။

ထို့အပြင် ဤသည်မှာ ကောက်ရိတ်သိမ်းပွဲတော်ကို အပြောကျယ်သော မြက်ခင်းပြင်ကြီးတွင် အတူတူတကွ စားသောက်ကျင်းပခွင့်ရသည့် ပထမဆုံးအကြိမ်လည်းဖြစ်သည်။

သို့နှင့်ထိုနေ့၏ နယ်စားအရှင် ကျင်းပပေးသည့်စားသောက်ပွဲမှာ ဆယ်ရက်ကျော်သည်အထိ လူတိုင်း၏ ပါးစပ်ဖျားတွင်ရေပန်းစားနေဆဲဖြစ်ခဲ့သည်။ အလုပ်လေးများ အားလပ်သည့်အခါတိုင်း မိမိလယ်မှ အပင်များအကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ မိသားစုအကြောင်းကိုသော်လည်းကောင်း မပြောဖြစ်ကြဘဲ ထိုနေ့ကမြည်းစမ်းခဲ့ရသော အသားအရသာအကြောင်းကိုသာ အမွှမ်းတင်ကြကုန်သည်။

သူတို့ရသမျှအချိန်တို့ကို ထိုနေ့က စားသောက်ခဲ့ရပုံအကြောင်း အသေးစိတ်ဖော်ပြရန် သုံးကြလေသည်။

တစ်ယောက်ကမူ ထိုနေ့က ရိုးတွင်းခြင်ဆီကိုစုပ်ခဲ့ကြောင်းဆိုတာ ကျန်တစ်ယောက်ကမူ သိုးဂုတ်သားကိုမြည်းခဲ့ကြောင်းဆိုသည်။ သူတို့က တစ်ယောက်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်စားသောက်ခဲ့သည်တို့ကို ယှဥ်ပြိုင်ကြသည်။ ၄င်းမှာ ထိုနေ့ကအသားနှင့် စွပ်ပြုတ်အရသာနှင့် ရနံ့ကို ယခုထိရနေသေးသည့် အတိုင်းပင်။

ယခုထိတိုင် သူတို့၏ မလျှော်ရသေးသော အ၀တ်များအပေါ်တွင် စွပ်ပြုတ်၏ အစွန်းအထင်းများကျန်နေသေးသည်။

ထိုစားသောက်ပွဲမှ ခံစားခဲ့ရသော စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့မှာ အားလုံး၏ ရင်ထဲတွင် အနည်မထိုင်နိုင်သေးသည်ဖြစ်၍ ဆောင်းဦးစိုက်ပျိုးချိန်ကိုရောက်သော် နယ်စားအရှင်မှ သူတို့အား ကျွဲချေးနွားချေးနှင့် အညစ်အကြေးများကို လယ်ထဲတွင် ထည့်ခိုင်းသောအခါတွင်ပင် 'နယ်စားက ရူးနေပြီ' ဟု မည်သူမှ မထင်ကြတော့ချေ။

သေချာပေါက်ပင် ရွာလူကြီးနှင့် အခြားသူများက တုတ်တစ်ချောင်းစီနှင့် စောင့်ကြည့်နေသည်ကြောင့်လည်း ပါလိမ့်မည်။

လွန်ခဲ့သော နှစ်၀က်ကတည်းကပင် သူတို့ထံမှ ကျွဲချေးနွားချေးများကို ပဲတို့နှင့်လဲလှယ်ကာ စုဆောင်းထားသော်လည်း သူတို့၏ဦးနှောက်မှ အကြောင်းပြချက်ကိုစဥ်းစားနိုင်သည်အထိ မဖွံ့ဖြိုးခဲ့ချေ။ သူတို့မှာ ပဲများရသည်ကိုသာ ကျေနပ်နေခဲ့ပြီး ယခုနယ်စား၏အမိန့်ကို ကြားရသောအခါတွင် နားမလည်နိုင်ခဲ့ပြန်ပေ။

သူတို့တွင် နယ်စားကြောင့် ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သော အကောင်းဆုံးဖြစ်ရပ်မှာ အသားစွပ်ပြုတ် စားသောက်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်ဖြစ်၍ ထိုထက်ကောင်းမွန်သော ဖြစ်ရပ်များ ထပ်မံ ဖြစ်ပေါ်လာမည်လားကို မသေချာခဲ့ချေ။

ကြွက်များနှင့် အင်းဆက်များမှာ အညစ်အကြေးများတွင်မွေးဖွားကြသည်။ ဤကဲ့သို့ဆိုးရွားသော အညစ်အကြေးများကို စိုက်ခင်းများ ကြီးထွားစေရအောင် ထည့်နေပြန်သည်။

သူတို့ကမူ နားမလည်နိုင်ချေ။

🌾🌾🌾

Prev Next