MM Story Teller

Chapter 58

Viewers 3k

🌱Arc 2 -[ အလယ်ခေတ်တွင် လယ်စိုက်ခြင်း ]

Ch 58

ရယ်ဒီမိတ် အစေခံများ (၁)

နော်သန်ဘာလန်၏ ကုန်ဖလှယ်ရေးအဖွဲ့တွင် စစ်သည် ၁၀ယောက်နှင့် နောက်လိုက်၂၀ကျော် ပါ၀င်လေသည်။ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူမှာ ရေမွန်ဟုခေါ်ပြီး နယ်စားအရှင်အတွက် သူခိုးများကို ကျွန်အဖြစ်ဖမ်းခေါ်လာပေးမည်ဟု ကြွေးကျော်ခဲ့သူပင်။ ၄င်းကြောင့်ပင် သူကရာထူးတိုးမြှင့်ပေးခံရခြင်း ဖြစ်လေသည်။

ဤနည်းဖြင့် ဤတစ်ခေါက် ခရီးစဥ်တွင်သူက ခေါင်းဆောင်ဖြစ်လာခဲ့သည်။

ရေမွန်မှာ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ရသည်ကို လွန်စွာဂုဏ်ယူမိသဖြင့် သူ့အဖွဲ့သားများကို အမြဲအားပေးကာ ဂရုစိုက်လေသည်။ ထို့နောက်တွင် ပထမဆုံးရပ်နားရာဖြစ်သော အက်ဘရုဇ်ဘာ့ကို အမြန်ရောက်ရှိရန် ဆော်သြလေသည်။

ထိုနယ်မြေ၏ နယ်စားဖြစ်သူကို သူတို့၀င်တွေ့ရမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် နယ်စားစံအိမ်သည်ကား နယ်မြေတစ်ခုလုံး၏ လုံခြုံရေးအတင်းကြပ်ဆုံးနေရာဖြစ်၍ သူစိမ်းများကို တော်ရုံ၀င်ခွင့်ပြုမည်မဟုတ်ချေ။

ဂျိုးဆက်၏ အပြောအရဆိုလျှင် သုံးမြှောင့်သီးပင်အများအပြားကို ဤနယ်မြေတွင် စိုက်ပျိုးကြသည်ဟုပင်။ ၄င်းမှာ အရှေ့တိုင်းမှလာသော ကောက်နှံပင်အမျိုးအစားဖြစ်ကာ နယ်စားဖြစ်သူကလည်း စိုက်ပျိုးရန် စိတ်အားထက်သန်နေသည်။ ဤအပင်အမျိုးအစားမှာ အအေးဒဏ်မခံလှဘဲ အပူချိန် သုညဒီဂရီအောက် လျော့နည်းလာပါက မရှင်သန်နိုင်ချေ။

သို့သော် ၄င်းက သိပ်ပြဿနာကြီးမဟုတ်ချေ။ သူတို့တွင်ဤအပင်အား ဆောင်းတွင်း၌ စိုက်ပျိုးနိုင်မည့်နည်းရှိလေသည်။

ထိုသုံးမြှောင့်သီးပင်များမှာ အုတ်ဂျုံအမျိုးအစားနှင့်တူညီလေသည်။ ဂျိုးဆက်ပြောပုံအရဆိုလျှင် ၄င်း၏အထွက်နှုန်းက များများစားစားမရှိသော်လည်း ထိုအပင်မျိုးက အစိုဓါတ်ကိုကြိုက်ကြောင်း စွေ့ချီချောင်းကောင်းကောင်းသိလေသည်။

နော်သန်ဘာလန်မှာ ယခုချိန်၌ ရေသွင်းစိုက်ပျိုးနည်းစနစ်ကို တွင်တွင်ကျယ်ကျယ် အသုံးပြုနေသည့်အပြင် ထိုသုံးမြှောင့်သီးပင်များမှာ မြေသြဇာကိုလည်းလွန်စွာကြိုက်လေသည်။ မြေသြဇာထည့်လိုက်ရုံဖြင့် အသီးအပွင့်များ တစ်မဟုတ်ချင်း ထွက်လာသည်အထိဖြစ်သည်။

သို့နှင့်နော်သန်ဘာလန်မှာ စိုက်ပျိုးရန်အသင့်တော်ဆုံး မြေလည်းဖြစ်လေသည်။

၅ရက်ခန့်ခရီးနှင်ပြီးနောက်တွင် အပူချိန်မှာ တစ်မဟုတ်ချင်းကျဆင်းလျက် နှင်းများပင်ကျလာတော့သည်။ ကံကောင်းသည်က ရေမွန်နှင့် စစ်သည်များမှာ ထူထဲသော "စွေ့ချီချောင်းမိသားစုအဖွဲ့၀င်များ" တံဆိပ်ကပ်ဆွယ်တာများကို ၀တ်ထားပြီး ခြေထောက်များမှာလည်း ဂွမ်းခြေအိတ်များနှင့် နွားသားရေဖိနပ်များကို စီးထားခဲ့လေသည်။ သို့နှင့် ထိုအအေးဒဏ်ကို အသာလေးပင်ခုခံနိုင်ခဲ့သည်။

နှင်းများကျ၍လား မဆိုနိုင်မီ ထိုကုန်ဖလှယ်အဖွဲ့မှာ နောက်တစ်နေ့၌ပင် သူခိုးများနှင့်ဆုံရတော့သည်။

ထို့အပြင် ပို၍အံ့အားသင့်စရာကောင်းသည်မှာ ၄င်းတို့က နော်သန်ဘာလန်မှ သူခိုးအုပ်စုဖြစ်နေခြင်းပင်။

ထိုသူခိုးများမှာ အကဲခတ်မှုညံ့ဖျင်းလွန်းရကား

စစ်သည်များ စားသောက်နေသော အစားအသောက်များကိုသာမြင်ကာ ၄င်းတို့နှင့်အတူပါသော လက်နက်များ ချပ်၀တ်များကိုမူမမြင်ချေ။ သို့နှင့် ကုန်ဖလှယ်အဖွဲ့မှာ ထို လူ၁၅ယောက်ခန့်ပါသော သူခိုးအဖွဲ့လေးကို အသာပင် ဖမ်းဆီးနိုင်လိုက်လေသည်။

ထို့နောက် သူတို့ခရီးဆက်လေရာ ဆယ်ရက်အတွင်း၌ နောက်ထပ် သူခိုးအုပ်စု၃စုခန့်ကို ဖမ်းမိခဲ့လေသည်။

ထိုသူခိုးများကို ရေမွန်စစ်မေးကြည့်ရာ ၄င်းတို့မှာ ဆောင်းတွင်း၌ ငတ်ပြတ်မှုဒဏ်ကို သည်းမခံနိုင်တော့၍ လုယက်ရန်ထွက်လာကြသော အခြားနယ်များမှ လယ်သမားများဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရလေသည်။

"ဒီနှစ် ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ…"

ရေမွန် စဥ်းစားလိုက်မိသည်။ နယ်စားအရှင်၏ကျေးဇူးကြောင့်သူတို့မှာ ဤနှစ်ဆောင်းတွင်း၌ ဒုက္ခများ မခံစားရသည့်အပြင် သာသာယာယာ အချိန်ကုန်ဆုံးနိုင်ခဲ့ကာ အထွက်နှုန်းလည်းတိုးသည်ဖြစ်၍ စား၀တ်နေရေးလည်းမပူပန်ရချေ။

သို့သော် နော်သန်ဘာလန်၏ အပြင်ဘက်နယ်မြေများမှာမူ အင်းဆက်များမှ လယ်ယာများကိုဖျက်ဆီးခြင်းအား ခံစားနေကြရကာ၊ သူခိုးအများစုမှာ ပြည်သူများဖြစ်လေသည်။ ထိုအင်းဆက်များကြောင့် အထွက်နှုန်းအလွန်နည်းသည့်အပြင် မိုးအလွန်အကျွံရွာမှုကြောင့်လယ်ယာများ ရေမြုပ်ကာ စိုက်ခင်းများ ပျက်ဆီးရလေသည်။

ထိုအခါမှသာ စစ်သည်များမှာ မိမိတို့မည်မျှကံကောင်းကြောင်း နားလည်လာခဲ့သည်၊ သူတို့၏လယ်ယာများမှာ နယ်စားအရှင်၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်တွင်သာရှိကာ နယ်မြေလေးမှာ မကျယ်၀န်းသော်လည်း ဆုံးရှုံးမှုဟူ၍လည်း ကြုံတွေ့ရခြင်းမရှိခဲ့ချေ။ ထို့ကြောင့်လည်း နော်သန်ဘာလန်အား သူခိုးများက ပစ်မှတ်မထားခြင်းဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

ခရီးစဥ်တစ်လျှောက် ထိုသူခိုးများကို ပဲအချို့ကျွေးမွေးခဲ့သော်လည်း ခရီးမှာရှည်လျားသလောက် ထိုသူခိုးများကို ကြာမြင့်စွာထိန်းထားနိုင်မည်ဟုလည်း မသေချာချေ။ သူတို့မှာ နှင်းတောထဲ ပဲခြောက်များရှာဖွေခဲ့ကြသလို အချည်းအနှီးဖြစ်သည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ သူခိုးများကို အဆောတလျင် ဖမ်းထားမိခြင်းက အသုံးမ၀င်ပဲ အချိန်ဖြုန်းခြင်းသပ်သက်သာ။

"ဒီသူခိုးတွေကို တို့နယ်မြေထိ ပြန်ခေါ်သွားချင်ရင် သူတို့ကို အစာကျွေးနေရမှာလေ… ဒါပေမယ့် ငါတို့ကဖြင့်အခုထိ အက်ဘရုဇ်ဘာ့ကိုတောင် မရောက်သေးတာ…"

ရေမွန်မှာ သူ၏ပေါင်မုန့်ကိုကင်နေရင်း ဆိုလိုက်သည်။

"ပြီးတော့ဒီမှာ အယောက်၄၀ကျော်တောင်… ငါတို့လူဦးရေထက်တောင်များသေးတယ်… သူတို့က လယ်သမားတွေသာသာဆိုပေမယ့် အစာ၀၀စားပြီးရင် ဘာကိုများအာမခံနိုင်မှာလဲ… သူတို့မျက်လုံးအကြည့်တွေကိုမမြင်ဘူးလား…"

ထင်းခြောက်အချို့ကို မီးဖိုလျက်ပေါင်မုန့်ကိုမီးကင်လိုက်လျှင် ထိုပေါင်မုန့်ပေါ်မှ ၀က်အူချောင်းများက ဆီများ တတောက်တောက်ကျလျက် တရှဲရှဲနှင့် အရသာရှိသော ရနံ့ကိုထုတ်လွှတ်နေတော့သည်။ တနေကုန်ပဲခြောက်များသာ စားထားရသော သူခိုးများ၏အကြည့်များမှာလည်း ထိုပေါင်မုန့်ကင်မှာ အရိပ်ထင်နေသည့်နှယ်။

ရေမွန်မှာ ဤကဲ့သို့ဆက်သွား၍မရတော့ဟု တွေးမိ၍ အခြားစစ်သည်များနှင့် သဘောတူပြီးသည်နှင့်ဆိုလိုက်သည်။

"ငါတို့ မင်းတို့ကို မသတ်ခဲ့ဘူးဆိုတာ ငါတို့နယ်မြေမှာရှိနေတဲ့ စိုက်ပျိုးနိုင်တဲ့လယ်မြေတွေအတွက် လယ်သမား အင်အားလိုအပ်နေသေးလို့ပဲ… ဒီတော့ မင်းတို့ဆန္ဒရှိရင် ငါက မင်းတို့ကို နောက်လိုက်တချို့နဲ့အတူ နော်သန်ဘာလန်ဆီ ထည့်ပေးလိုက်မယ်… မင်းတို့သာ အလုပ်လုပ်ဖို့ဆန္ဒရှိသ၍ နယ်စားအရှင်ကမင်းတို့ကို စားစရာနဲ့၀တ်စရာတွေ ပေးလိမ့်မယ်…"

ထိုသူခိုးတစ်ဖြစ်လဲ လယ်သမားတို့၏မျက်လုံးများထဲတွင် မယုံနိုင်မှုတို့အထင်းသားပင်။

နယ်မြေသေးသေးလေးက ဘာများထူးခြားမှာမို့လဲ…

လယ်သမားတွေ မရေမတွက်နိုင်အောင် အစာငတ်ပြီး သေနေကြရတာ…

၄င်းမှာ အဆင့်အတန်းနှင့်ပင်မဆိုင်ပဲ ကျေးကျွန်၊ လယ်လုပ်သားမဆိုထားနှင့် လွတ်လပ်သောလယ်ပိုင်ရှင်များပင်လျှင် အငတ်ဘေးနှင့် ကြုံတွေ့နေရပေသည်။ အကယ်၍ အစာသာ၀၀လင်လင်စားရမည်ဆိုလျှင် ကျွန်ဖြစ်ရမည်ဆိုလျှင်လည်း တွန့်ဆုတ်နေမည် မဟုတ်ချေ။

"ငါတို့ရဲ့ပေါင်မုန်ု့တွေကို ကြည့်လိုက်…"

ရေမွန်မှာ သူ၏ကြွယ်၀မှုကို ကြွား၀ါလိုက်သည်။

"မင်း ပေါင်မုန့်ကို၀က်အူချောင်းနဲ့ တွဲစားတဲ့လူတွေကိုမြင်ဖူးလား… ဒီဟာက အုတ်ဂျုံတွေကလီစာတွေနဲ့ ရောထားတဲ့ ၀က်အူချောင်းမဟုတ်ဘူး ၀က်သားစစ်စစ်နဲ့လုပ်ထားတာ…"

၀က်အူချောင်း၏ အသားနှင့် အဆီများကထင်းနေခဲ့သည်။

သူခိုးများမှာ တစ်မဟုတ်ချင်း ဆွဲဆောင်ခဲ့လိုက်ရလေသည်။ ထိုသူတို့ပြောသည်အတိုင်း ထိုနယ်မြေတွင် အစားအသောက်ပေါများသည်ဆိုလျှင် မည်သို့ဖြစ်မည်နည်း။

ရေမွန်မှာ ထိုသူခိုးများအား ကြိုးတစ်ချောင်းဖြင့် ချည်ပြီး နောက်လိုက်အချို့နှင့်အတူ နော်သန်ဘာလန်သို့ ပြန်လွှတ်လိုက်တော့သည်။

ရေမွန်၏ ပြောစကားကြောင့် သူခိုးလက်သစ်ကလေးများမှာ မျှော်လင့်ချက်များ ကြီးစွာထားလျက် ကလန်ကဆန်ပင်မလုပ်ဘဲ နာနာခံခံပင် လိုက်ပါသွားလေသည်။

ရေမွန်မှာ ဤဆုံးဖြတ်ချက်အတွက် လွန်စွာ စိတ်သက်သာရာ ရမိလေသည်။ ခရီးဆက်ရလျှင် ထိုလမ်းခရီး၌ အသက်ရှင်နေထိုင်ရေးအတွက် လူတိုင်းကို လုယက်နေသောသူခိုးများနှင့် ထပ်မံကြုံတွေ့သည်ဖြစ်သည်။ အကယ်၍ ရှိသမျှသူခိုးများကိုဖမ်းထားပါက ထိုသူခိုးများပူးပေါင်းလျက် သူတို့အားပြန်တိုက်ခိုက်လာမည်ကို စိုးရိမ်ရပေသည်။

သို့နှင့်လမ်းခရီးတွင် သူခိုးများစွာကို ဖမ်းမိခဲ့သည်ဖြစ်၍ စစ်သည်အဖွဲ့မှာ နောက်ထပ်သုံးဖွဲ့အထိခွဲလျက် နော်သန်ဘာလန်သို့ သူခိုးပို့ဆောင်ခြင်းအမှုကို ပြုရလေသည်။

ရေမွန်မှာ သူ့စကားကို ဘုရားသခင်က ကြားသွားသည်ဟုပင် ခံစားနေရသည်။ ထို့ကြောင့်သာ သူက သူခိုးအများအပြားကိုဖမ်း၍ နယ်စားထံ လယ်ကျွန်များအဖြစ် ပို့ပေးနေရခြင်းပင်။

သို့နှင့် နော်သန်ဘာလန်တွင် အေးအေးဆေးဆေး ကိတ်မုန့်ဖုတ်နေသော စွေ့ချီချောင်းတစ်ယောက် သူ၏စစ်သည်များမှ ပို့လိုက်သော ရယ်ဒီမိတ်လယ်လုပ်သားတချို့ကို လက်ခံလိုက်ရလေသည်။

နော်သန်ဘာလန်တွင်လည်း နှင်းများကျနေပြီဖြစ်၍ လူများမှာ သွေးလေးထိုင်းမှိုင်းနေကြကာ စွေ့ချီချောင်းသည်လည်း စံအိမ်အတွင်းမှ အပြင်သို့မထွက်သလောက်ပင်။ သူ ပျင်းလွန်း၍ သူကိုယ်သူလုပ်ဆောင်ရမည့် တာ၀န်တချို့သတ်မှတ်ကာ အချိန်ဖြုန်းနေရလေသည်။

ဆောင်းတွင်း၌ ဟင်းချက်စားရသည်မှာ ပျင်းစရာကောင်းလွန်းသည်ဖြစ်ရာ စွေ့ချီချောင်းမှာ အစေခံအား

ကျောက်သားဖြင့် အကြော်ဒယ်တစ်ခုကို ထွင်းထုစေလျက် ၄င်းကိုအပူပေးကာ ပန်ကိတ်အချို့ကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။

မီးဖိုချောင်ထဲမှလူများမှာ စွေ့ချီချောင်းကျောက်တုံးများကိုဖုတ်နေသည်အား ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့်ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။

လူတိုင်း၏အတွေးမှာ နယ်စား၏မှော်ဆန်သောလက်ရာကြောင့် ကျောက်တုံးပင်လျှင် အရသာရှိလာနိုင်သလားဟူ၍ပင်။

သို့သော်စွေ့ချီချောင်းမှာ ကျောက်သားကိုအပူပေးပြီးသည်နှင့် ဂျုံမှုန့်အချို့ကို ထုတ်လာသည်အား တွေ့လိုက်ရလေသည်။

ထို့နောက်လီလီအား ဂျုံသားကိုနယ်စေလျက် အရွယ်တော် အတုံးလေးများအဖြစ် ပိုင်းဖြတ်ကာ အပြား၀ိုင်းသဖွယ်ဖိချကာ ထိုကျောက်ပြားပေါ်တင်လျက် ၄င်း၏အပေါ်မှ ကြက်ဥ ၀က်အူချောင်းနှင့်အခြားအသီးအရွက်များကိုပါ ထည့်လိုက်သည်။

လူတိုင်းမှာအနံ့ကြောင့် စတင်၍ သွားရည်များစီးကျလာကြတော့သည်။ သူတို့မှာ ပန်ကိတ်ကို အရသာမခံဖူးသော်လည်း ကြက်ဥနှင့်၀က်အူချောင်း၏ အရသာကမည်မျှကောင်းကြောင်း ကောင်းကောင်းသိပေသည်။

ရှောင်ပိုင်ပင်လျှင် သူ၏ခြေထောက်နားတွင် တ၀ဲ၀ဲလည်နေခဲ့သည်။

စွေ့ချီချောင်း ငါ့ကိုမမေ့တာ ကောင်းလိမ့်မယ်…

မီးအပူချိန်နှင့် အချိန်အတိအကျ လှန်ပေးခြင်းအစသဖြင့် စွေ့ချီချောင်း၏ ကျွမ်းကျင်သော လက်လှုပ်ရှားမှုအောက်တွင် နူးညံ့မွှေးပျံ့၍ အပြစ်အနာအဆာမရှိသော ပန်ကိတ်များ ရရှိလာတော့သည်။ ၄င်း၏အပြင်ခွံက အနည်းငယ်ကြွပ်လျက် အတွင်း၌မူ ကြက်ဥနှင့်အသီးအရွက်များ ၀က်အူချောင်းအပိုင်းလေးများနှင့် ဖြည့်တင်းထားကာ ရနံ့မှာလွန်စွာမွှေးပျံ့နေတော့သည်။

ထိုမွှေးပျံ့သောရနံ့မှာ မီးဖိုချောင်အတွင်း၌သာမဟုတ်ဘဲ အပြင်ဘက်သို့ ပျံ့လွင့်လာခဲ့သည်။

သတင်းလာပို့သောအစေခံမှာ ထိုရနံ့အတိုင်းလိုက်လာလျက် တံတွေးကိုအသူမြိုချလိုက်မိသည်။

"ဘားနက်ဦးဆောင်တဲ့ နောက်လိုက်စစ်သည်တချို့က လူ၄၀လောက်ကို ခေါ်လာပါတယ် အရှင်… သူတို့အားလုံး စံအိမ်အပြင်ဘက်မှာပါ… ပြီးတော့ ဒီလူတွေကိုဘယ်လို လုပ်ရမယ်ဆိုတာ အရှင့်ရဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုတောင်းခံနေပါတယ်…"

စွေ့ချီချောင်းက ဘားနက်ဟူသည်မှာ ကုန်ဖလှယ်ရန်သွားသည့်အဖွဲ့ထဲမှတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း မှတ်မိလိုက်လေသည်။ သူက သေချာအောင် အတည်ပြုလိုက်သည်။

"ဆံပင်အနီနဲ့ ဘားနက်လား…"

"ဟုတ်ပါတယ်အရှင်…"

အလယ်ခေတ်တွင် လူအများစုမှာ မိသားစုနာမည်ဟူ၍မရှိသည်ဖြစ်ရာ နာမည်တူနှင့်လူများ မရေတွက်နိုင်အောင်ရှိလေသည်။ သို့နှင့်လူများကို သူတို့၏ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ဖြင့် တွဲမှတ်ရသည်။ ဥပမာ အသက်ကြီးကြီး အသက်ငယ်ငယ် မျက်နှာမှာ ၀က်ခြံများနှင့်လူ အစရှိသဖြင့်ပင်။

ထိုဆံပင်နီနီနှင့် ဘားနက်ဖြစ်ကြောင်း သေချာသောအခါ စွေ့ချီချောင်းမှာ ပန်ကိတ်များကိုသယ်လျက် အပြင်သို့ထွက်လာခဲ့လေသည်။

"ကုန်ဖလှယ်အဖွဲ့သွားတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ… ဘယ်လိုပြန်လာတာလဲ ပြီးတော့ အဲဒီ လူ၄၀ကရော ဘာတွေလဲ…"

စွေ့ချီချောင်း လျှောက်သွားသည်နှင့် သူ၏နောက်မှ စားဖိုမှုးဦးဆောင်သော အစေခံများမှာ တကောက်ကောက်မလိုက်ဘဲ မနေနိုင်ခဲ့ချေ။ သူတို့၏အကြည့်များမှာမူ နယ်စား၏လက်ထဲမှ ပန်ကိတ်များတွင် စွဲကပ်လျက်သားပင်။

"သူတို့လမ်းခရီးမှာ ဖမ်းမိလာတဲ့သူခိုးတွေပါ အရှင်… ပြောကြတာတော့ သူတို့နယ်မြေတွေမှာ စိုက်ခင်းတွေပျက်စိီးပြီး အငတ်ဘေးနဲ့ကြုံရတဲ့အတွက် အပြင်ထွက်ပြီး လုယက်ကြရတာပါတဲ့…"

"ဆိုတော့ ဒါတွေကစစ်သုံ့ပန်းတွေပေါ့…"

စွေ့ချီချောင်း၏မျက်၀န်းများ တောက်ပသွားခဲ့သည်။

"ငါရေမွန့်ကို အကဲခတ်မမှားခဲ့ဘူးပဲ… သူကခဏလေးပဲ ထွက်သွားရသေးတာတောင် လူ၄၀မက ပို့ပေးလိုက်သေးတယ်…"

ထိုအခြေအနေများကို သိခဲ့ပါက ထိုလယ်သမားများကို စုခေါ်ရန် လူများလွှတ်လိုက်မည်ဟုပင် စွေ့ချီချောင်းတွေးမိလေသည်။ အဆုံးတွင်မူ သူ၏နယ်မြေ၌ မည့်သည့်ပျက်စီးဆုံးရှုံးမှုဟူ၍မရှိပဲ ထိုမျှလူအများနှင့်ဆိုလျှင် စွန့်ပစ်လယ်မြေများကိုပင် အမြန်ပြုပြင်နိုင်ပေသည်။

သူ၏နယ်နိမိတ်တွင် လူဦးရေထောင်ကျော်ခန့်သာရှိကာ လုပ်အားမလုံလောက်ချေ။ ရေမွန်သာ နောက်ထပ် လူအုပ် ဒါဇင်ကျော်ခန့် ဖမ်းမိခဲ့ပါလျှင် လုပ်သားအင်အား တိုးပွားလာတော့မည်ဖြစ်သညိ။

"ဒီလူတွေကိုခေါ်သွင်းလိုက် သူတို့တွေအကုန်ဗိုက်ဆာနေကြတာ ဘာတွေများဖြစ်နိုင်မှာမို့လဲ…"

စွေ့ချီချောင်းက ထိုလူများကိုခေါ်သွင်းရန် စစ်သည်အချို့ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး သူကိုယ်တိုင်ကမူ စားပွဲတွင်ထိုင်ကာ ပန်ကိတ်အချို့ကို စတင်စားသောက်လိုက်လေသည်။

ရှောင်ပိုင်မှာ သူ့ခြေထောက်ကို ကုတ်ခြစ်လာခဲဲ့သည်။

စားချင်တယ်လေ စားချင်တယ်လို့…

စွေ့ချီချောင်းမှာ ထိုမလိမ္မာသောကြောင်ကလေးအား ခြေထောက်ဖြင့် အသာတို့ကာ စောင့်နေရန် အသိပေးလိုက်သည်။ လူတိုင်းက ကိစ္စများကိုဖြေရှင်းရန် သူ့ကိုစောင့်ကြည့်နေသည်ဖြစ်ကာ သူက ရှောင်ပိုင်ကိုအစာကျွေးရန်သက်သက်နှင့် ထသွား၍မရချေ။

သို့နှင့် သူခိုးများမှာ အတွင်းသို့ခေါ်ဆောင်လာခြင်းခံရချိန်၌ မြင့်မြတ်သောမျိုးနွယ် သခင်လေးတစ်ဦးမှာ မွှေးပျံ့သောအစားအသောက်များအား စားသုံးနေသည်ကိုမြင်လိုက်ရလေသည်။

ညစာစားရန် အချိန်ပင် မကျသေးချေ။

ထိုအပြင် ထိုအရာမှာပေါင်မုန့်လည်း မဟုတ်ဘဲ ပို၍ပါးလွှာကာ အတွင်း၌အသီးအရွက် ကြက်ဥနှင့်၀က်အူချောင်းများ ပါ၀င်လေသည်။ သူက ၄င်းကိုတစ်ကိုက်ကိုက်လိုက်တိုင်း လူတိုင်းမှာ မျက်တောင်ခတ်ရန်ပင် မေ့လျက် စိုက်ကြည့်နေကြတော့သည်။

လွယ်လွယ်ကူကူ ကိုက်၀ါးနေသည်ကို ကြည့်ခြင်းဖြင့်ပင် ထိုမုန့်သားမှာ မည်မျှ နူးညံ့ကာ အပြင်ပန်းက ကြွပ်ရွနေမှန်းသိသာလှသည်။ ထို့အပြင် အငွေ့လေးများထွက်နေသည်အားကြည့်ရသည်မှာ ချက်ပြုတ်ပြီးကာစ ပူပူနွေးနွေးဖြစ်ပုံပင်။

ကောင်းကင်ဘုံရေ…

ငါတို့တကယ်ပဲ စိုက်ခင်းပျက်စီးမှုမရှိတဲ့ နေရာကိုများ ရောက်လာခဲ့တာလား…

ထိုမြင့်မြတ်သောအရှင်က အစေခံများကို စကားလုံးအချို့ဆိုလျက် ညွှန်ကြားလိုက်သည်။ ပန်ကိတ်ကို

သက်တောင့်သက်သာ စားသောက်နေရင်းပင် သူက မေးလာခဲ့သည်။

"မင်းတို့ အရင်ကလယ်စိုက်ဖူးလား… ဒီမှာရော တကယ်နေချင်လား…"

အရသာရှိသော ပန်ကိတ်ကိုကိုင်ထားသည့်သူတစ်ဦးက နေချင်သလားဟုမေးလာလျှင် မည်သူကမှ ငြင်းနိုင်စွမ်းရှိလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

ထို့အပြင် ရေမွန်ကလည်း ဤနယ်မြေအကြောင်း အကြောင်းအရာတချို့ကို ပြောပြပြီးသားဖြစ်သည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ ပြုတ်ထွက်မတက်ခေါင်းညိတ်နေကြသော သူခိုးများကိုကြည့်လျက် ပြောလိုက်သည်။

"ကောင်းပြီ ဒါဆို သူတို့ကို နွားတင်းကုပ်ဆီခေါ်သွားပြီး ဂျိုးဆက်တို့နဲ့အတူ လုပ်ခိုင်းလိုက်…"

အစေခံများမှာ နောက်ထပ်မေးခွန်းပင်မရှိစေရဘဲ ထိုလူများကို နွားတင်းကုပ်ထံ ဆွဲခေါ်သွားခဲ့လေသည်။

အစေခံများတက်ကြွနေပုံက ၄င်းကိုမြင်လျှင် မသိသောသူများက သေဒဏ်ပေးရန် ဆွဲခေါ်သွားသည်ဟုပင်ထင်ရနိုင်သည်။

နော်သန်ဘာလန်သို့ ခရီးရှည်ကြီးကိုဖြတ်သန်း၍ရောက်လာကြသူများမှာ ယခင်ရှိနှင့်နေသည့် ဂျိုးဆက်တို့အဖွဲ့နှင့် ပူးပေါင်းမိကြသည်။

သူတို့က အပြည့်အ၀မလွတ်လပ်သေးသော်လည်း သူ၏နယ်စားအပေါ် အကျိုးဆောင်ပေးခြင်းကြောင့် ယခုဆိုလျှင် အစေခံများနှင့် အတူထိုင်လျက် စကားမြည်စတချို့ပင် ပြောခွင့်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။

တခြားသူများကမူ မြေပြင်ပေါ်တွင် ခြေပစ်လက်ပစ် သက်တောင့်သက်သာ ထိုင်နေကြကာ ကြည့်လိုက်သည်နှင့် ထိုသူတို့မှာ နွားတင်းကုပ်အား ကိုယ့်အိမ် ကိုယ့်ရာနှယ် သဘောထားကြောင်းမြင်နိုင်လေသည်။

အသစ်ရောက်လာသော သူခိုးအုပ်စုမှာ ယခင်ကလယ်ပိုင်ရှင်များဖြစ်ကြကာ အစေခံဘ၀နှင့် မရင်းနှီးချေ။ သူတို့ရှေ့မှမြင်ကွင်းအားလည်း ထူးဆန်းနေလျက် မည်သို့ပြောဆိုဆက်ဆံရမည်ကို စဥ်းစားမရဖြစ်နေကြလေသည်။

ထိုသူများ မည်သည့်နေရြာ ရောက်လာမှန်းမသိသော်လည်း သူတို့မှာ ကျွန်အသစ်လေးများဖြစ်ကြောင်း ခန့်မှန်းရန်မခက်ခဲချေ။ ဂျိုးဆက်မှာ သူတို့အား နွေးနွေးထွေးထွေးပင် ကြိုဆိုလိုက်သည်။

"အသစ်လေးတွေလား… လာ သက်တောင့်သက်သာ ရှိသလိုနေကြ ငါကတော့ခဏနေ သီးပင်အကိုင်းတွေ သွားညှပ်ဦးမှာ… မမှောင်ခင်တော့ အုတ်ဂျုံအနှစ်မဟုတ်ရင် ပဲအနှစ်တွေ စားရလောက်တယ်... အားလုံးပဲ ကြိုးကြိုးစားစားလုပ်ကြနော်..."

ကျွန်အသစ်ကလေးများမှာ ပါးစပ်အဟောင်းသားပင်။

မမှောင်ခင် ပဲအနှစ်တွေစားရမယ်တဲ့လား…

🌾🌾🌾

Prev Next