MM Story Teller

Chapter 79

Viewers 3k

🌱Arc 2 -[ အလယ်ခေတ်တွင် လယ်စိုက်ခြင်း ]

Ch 79

အသိပညာများ မျှဝေခြင်း (၂)

ထိုနောက်ပိုင်းမှစ၍ နော်သန်ဘာလန်မှာ တစ်ကြိမ်ကို လူဦးရေ ၁၀၀၀ နီးပါးဖြင့် ကျူးကျော်သူအုပ်စုများကို မကြာခဏဖမ်းဆီးရတော့သည်။

ကျူကျော်သူများမှာ နော်သန်ဘာလန်၏ စစ်သည်တော်များနှင့်ပင် မတွေ့လိုက်ရပဲ လယ်သမားများလက်ထဲမှာပင် ကွိခနဲအဖမ်းခံလိုက်ရမည်ဟု မထင်ထားခဲ့ကြပေ။

စစ်သည်တော်များမှာမူ ဒေါသထွက်ကုန်ကြသည်။ သူတို့မှာ လယ်ကွက်များ၏ အစွန်အဖျားကျသောနယ်စား၏ အိမ်အသစ်တွင် စောင့်ကြပ်နေရသဖြင့် သူခိုးများကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဖမ်းဆီးနိုင်ခွင့်ပင် မရလိုက်ဘဲ နယ်စားထံမှ ဆုချီးမြှင့်မူကိုလည်း ခံစားရတော့မည်မဟုတ်ချေ။

သို့နှင့် နော်သန်ဘာလန်သို့ ၀မ်းသာအားရ ချီတက်သွားကြသူများ တစ်သုတ်ပြီးတစ်သုတ် အစဖျောက်ခံလိုက်ရသည်ကိုမြင်သော် ကျန်အဖွဲ့များမှာလည်း အနည်းငယ်ငြိမ်ကျသွားလျက် အလျင်စလို မလှုပ်ရှား၀ံ့တော့ချေ။ ထိုကဲ့သို့ နယ်မြေသေးသေးလေး၏ နယ်စားဖြစ်သူတွင် ဤမျှတောင့်တင်းသောစစ်အင်အားကို ပိုင်ဆိုင်လိမ့်မည်ဟု မည်သူကမှ မခန့်မှန်းမိကြပေ။

ဤဖမ်းဆီးရမိသော ကျူးကျော်သူများက အစေခံများကို ငိုရခက် ရယ်ရခက်ဖြစ်စေခဲ့သည်။ သူတို့နယ်မြေလေးအတွင်း လူဦးရေမှာ ထူထပ်ရုံသာမက အလွန်ကို ပြည့်ကြပ်နေပြီဖြစ်သည်။ ဤလူများကို လယ်စိုက်ရန် လွှတ်လိုက်ပါက လယ်သမားများ၏အလုပ်ကို အနည်းငယ် ပိုသက်သာစေမည်ဖြစ်သော်လည်း ၄င်းမှာ အရင်းအမြစ်ဖြုန်းတီးရာကျသည်ပင်။

သို့နှင့် ဤလူများနေထိုင်ရန် လယ်မြေများကို ထပ်မံချဲ့ထွင်လျှင်ထွင် သို့မဟုတ်ပါက ဤသို့ပန်းများကို ပြန်ရွေးငွေတောင်းကာ အဝေးပို့လိုက်လျှင် ပိုကောင်းလိမ့်မည်။

"လယ်မြေထပ်ပြီး ချဲ့ထွင်ဖို့မလိုတော့ဘူး… တို့တွေနယ်မြေထဲက သစ်တောတွေကို ထိန်းသိမ်းဖို့လိုတယ်… ဒါမှအနာဂတ်မှာ ငါတို့တွေအတွက် အိမ်တွေနဲ့ လက်မှုပစ္စည်းတွေ လုပ်နိုင်မှာ… ဘယ်သူကများ သစ်သားကို မလိုအပ်လို့လဲ ရှိသမျှအပင်တွေ အကုန်ခုတ်လိုက်ရင် တို့တွေဘာလုပ်ကြမှာလဲ…"

စွေ့ချီချောင်းက ပြတ်ပြတ်သားသားပင် ငြင်းဆန်လိုက်သည်။ နော်သန်ဘာလန်၏ ဆားဓာတ်ကဲသောမြေဆီလွှာများမှာ ကုသခြင်းခံရပြီးနောက် လယ်မြေပမာဏမှာ လုံလုံလောက်လောက်ရှိနေပြီးပြီဖြစ်သည်။

ထိုအစား စွေ့ချီချောင်းမှာ ဖမ်းမိထားသော သုံ့ပန်းတို့ကို ဆားဓာတ်အနည်းငယ်ပါသော မြေကွက်များတွင် ၀င်ငွေကြီးသော အပင်များဖြစ်သည့် သကြားမုန်လာ၊ ၀ါဂွမ်းများအား စိုက်ပျိုးစေကာ တိရိစ္ဆာန်တင်းကုပ်များကိုလည်း ဆောက်လုပ်စေသည်။

အချိန်ပိုထွက်လာသော လယ်သမားများမှာ မိမိတို့၏နေအိမ်ကို ပြုပြင်ရန် စဥ်းစားလာကြသည်။ လက်ရှိနော်သန်ဘာလန်မှ မိသားစုအများစုမှာ တဲစုတ်များတွင်မနေထိုင်ကြတော့ဘဲ လမ်းများမှာလည်း ဖြောင့်ဖြူးနေအောင် ပြုပြင်ခံထားရလေသည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ ထိုသုံ့ပန်းများအား အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ နော်သန်ဘာလန်တွင် အလုပ်လုပ်ရမည်ဖြစ်ကာ နောက်ပိုင်းတွင် ပြန်လွှတ်ပေးမည်ဟု ဆိုလိုက်သည်။

၄င်းကိုကြားလျှင် အစေခံများ၏ မျက်နှာမှာ တစ်မဟုတ်ချင်း မည်းမှောင်သွားတော့သည်။

"အရှင် အရှင်က သူတို့ကို အလုပ်လုပ်ခိုင်းမယ်… စားစရာလည်းပေးမယ်… လယ်အလုပ်တွေလည်း သင်ပေးဦးမယ်… ဒါတွေအကုန်တတ်ကျွမ်းပြီးမှ ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်ဦးမယ်ဆို ပြန်ရွေးငွေရရင်တောင် ကျွန်တော်တို့က တစ်ပန်းရှုံးနေပါပြီ အရှင်…"

"ငါတို့တွေက လုပ်အားရော ပြန်ရွေးငွေပါရဦးမှာပဲ… ဘယ်မှာရှုံးလို့လဲ…"

စွေ့ချီချောင်းက ငြင်းဆန်လိုက်သည်။

အစေခံများမှာ လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်လျက် လျှောက်တင်ဆဲပင်။

" အရှင်… အရှင်က သူတို့ကို စိုက်ပျိုးရေးနည်းပညာတွေ သင်ပေးလိုက်တဲ့အတွက် အနာဂတ်မှာ သူတို့နယ်လည်း အထွက်နှုန်းတွေ ကောင်းလာတော့မှာပေါ့…"

စွေ့ချီချောင်းက ပြုံးလိုက်သည်။

"သေချာစဥ်းစား… သကြားမုန်လာ၊ ၀ါဂွမ်းနဲ့ စပျစ်နွယ်တွေက ပြန်ကောင်းလာတဲ့မြေဖြူတွေမှာ စိုက်ထားတာ… တကယ်လို့ တခြားနယ်တွေသာ အထွက်နှုန်းကောင်းလာခဲ့ရင် သူတို့က တို့ဆီက သကြားညိုတွေ၊ အထည်စတွေ၊ လယ်ပစ္စည်းတွေ၊ ၀ိုင်တွေနဲ့တောင် လဲချင်လာမှာပဲ၊ တို့တွေမှာ အခုလက်သမား ဘယ်လောက်များများရှိလို့လဲ…"

အစေခံများမှာ ခေါင်းမာနေဆဲပင်။

"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်ကတော့ အခွင့်အရေးယူခံရသလိုခံစားနေရတုန်းပဲ…"

သူတို့အနေနှင့် အခြားနယ်မြေများကို အထွက်နှုန်းကောင်းလာ ခွင့်ပြုမည်ဆိုလျှင်ပင် နယ်စားမှာ ထိုနယ်မြေများကို သိမ်းယူနိုင်မည့် အချိန်ထိ စောင့်သင့်သည်ဟု ခံစားရသည်။ ကံမကောင်းသည်မှာ နယ်စားတွင် ထိုသို့စိတ်ကူးမျိုးမရှိချေ။ သူ၏လူများမှာ ထိုမျှလုံလုံလောက်လောက် မကြွယ်၀သေးဟုသာ ဆိုနေခဲ့သည်။

အစေခံကမူ နားမလည်ချေ။ မိသားစုတစ်စုစီတိုင်းတွင် မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် သကြားမုန်လာစိုက်ခင်းများ ရှိကာ သကြားညိုများ ထုတ်လုပ်နိုင်ခြင်းက ကြွယ်၀ခြင်းမဟုတ်လျှင် မည်သည်ကို ကြွယ်ဝခြင်းဟုခေါ်ကြောင်း မသိတော့ပေ။

အစေခံများအနေနှင့် မိမိတို့၏ အိမ်နီးချင်းနယ်မြေများ ကောင်းစားသွားမည်ကို မည်သို့မျှမခံစားနိုင်ချေ။ သို့သော်နယ်စားကိုလည်း စည်းရုံးမရ၍ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ပြန်သွားကာ ထိုသုံ့ပန်းများကိုသာ ကျွဲလိုနွားလိုအလုပ်ခိုင်း၍ မကျေနပ်မှုများကိုဖြေဖျောက်ရသည်။

"လန့်စ် မင်းဘယ်လိုထင်လဲ…"

စွေ့ချီချောင်းမှာ ကလေးငယ်၏ အမြင်ကို မေးလိုက်သည်။

နှစ်အနည်းငယ်အတွင်း လန့်စ်မှာ အတော်လေးဖွံ့ဖြိုးလာခဲ့ပြီး သူ၏အရပ်မှာလည်း တစ်မဟုတ်ချင်းပင် ရှည်ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ၏မျက်လုံးပြာများမှာ ပင်လယ်အော်တစ်ခုနှယ် ကြည်လင်နေလျက် မျိုးရိုးမြင့်သခင်လေးတစ်ဦး၏ ရုပ်ရည်မျိုးအတိုင်း လှပစွာကြီးပြင်းလာခြင်းပင်။ လန့်စ်မှာသူ၏ နှာခေါင်းလေးကို ကုတ်လျက်ပြောလာသည်။

"ဦးရီးတော်က ကျွန်တော်တို့တွေ လုံလုံလောက်လောက်မချမ်းသာဘူးလို့ ထင်တယ်ဆိုတော့…ကျွန်တော်တို့တွေ မိသားစုတစ်စုစီတိုင်း အသားကို အမြဲတမ်းစားနိုင်မှ ကြွယ်၀တယ်လို့ သတ်မှတ်လို့ရမှာလား…"

စွေ့ချီချောင်း : "မင်းပြောတာ မှန်လုနီးပါးပဲ…"

ဒီဆုတောင်းမှာ မကြီးကျယ်လွန်းဘူးလား…

သို့သော် လန့်စ်ကဆိုလိုက်သည်။

"ကျွန်တော်ကတော့ အနှေးနဲ့အမြန် ဖြစ်လာနိုင်တယ်လို့ထင်ပါတယ်… တကယ်လို့ အပြင်ဘက်နယ်မြေတွေကသာ ကျွန်တော်တို့ အသားတွေ စားသောက်နိုင်မှန်းသိရင် ကျွန်တော်တို့ကိုလာတိုက်ဖို့ စိတ်ကူးရှိမှာမဟုတ်ဘူး… စံအိမ်က အစေခံတွေလိုပဲ လာပြီးကပ်နေပါရစေလို့ ခွင့်တောင်းလောက်တယ်…"

သူက စွေ့ချီချောင်းအား တစ်ချက်ကြည့်ကာ ဆိုလာပြန်သည်။

"ဒါတင်မကဘူး ကျွန်တော့်အထင်တော့ အဲဒီသုံ့ပန်းတွေလည်း ဒီမှာခဏလောက်နေပြီးတာနဲ့ ဦးရီးတော်ကပြန်လွှတ်ချင်တယ်ဆိုရင်တောင် ပြန်သွားဖို့ဆန္ဒမရှိမှာ စိုးရိမ်မိတယ်…"

စွေ့ချီချောင်းမှာ သူ၏အဖြေတစ်၀က်ခန့်ကို သဘောကျသွားမိသည်။ မှန်၏။ သူ၏ဘ၀တစ်၀က်ခန့်ကို စစ်တိုက်ပြီး ကုန်ဆုံးမသွားစေချင်ပေ။ လန့်စ်ပြောသလိုပင် နော်သန်ဘာလန်မှာ အမှန်တကယ် လုံလုံလောက်လောက် ကြွယ်၀လာခဲ့လျှင် အနီးအနားနယ်မြေများမှာ သူတို့နှင့်တိုက်ခိုက်မည့်အစား မိမိကိုယ်ပိုင်နယ်မြေများနှင့် နော်သန်ဘာလန်၏လက်အောက်သို့ လိုလိုလားလား ခို၀င်လာကြလိမ့်မည်။

ကျန်စကားတစ်၀က်ခန့်ကိုမူ စွေ့ချီချောင်းက အမှန်တကယ်မမျှော်လင့်ထားချေ။

"တကယ် အဲလိုထင်တာလား… အစေခံက သ်ိပ်ပြီးတင်းကြပ်လွန်းတယ်လို့ မခံစားရဘူးလား…"

ဤအစေခံများ မည်မျှတင်းကြပ်စေကာမူ သူတို့မှာ ထိုသုံ့ပန်းများကို အခြားနယ်မြေများက သုံ့ပန်းများကို ဆက်ဆံပုံအတိုင်း ဆက်ဆံခြင်းမျိုးမဟုတ်ချေ။ လက်ရှိနော်သန်ဘာလန်တွင် စည်းမျည်းများရှိသည်။ လူတစ်ဦးကို အရိုက်လွန်ပြီး အလုပ်မလုပ်နိုင် ဖြစ်သွားစေခြင်းမျိုးကို လက်မခံချေ။ ဤနေရာမှလူများမှာ အလုပ်ကိုကောင်းကောင်းလုပ်ပြီး အုတ်ဂျုံအနှစ်များကို ၀၀လင်လင်စားကာ ထွန်းတောက်နေသော ဘ၀ရှေ့ရေးအတွက်လည်း မျှော်လင့်ချက်ရှိလေသည်။

ထိုသုံ့ပန်းများထဲတွင် ယခင်ကစစ်သည်တော်များနှင့် ပြည်သူများလည်း ပါ၀င်သည့်တိုင် သူတို့နှင့်အဆင့်အတန်းတူများကဲ့သို့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် မဆက်ဆံ‌ရပေ။ အဆုံးတွင် ဤသည်မှာ သူတို့ရွေးချယ်ခဲ့သောလမ်းပင်။

လန့်စ်ကဆိုလိုက်သည်။

"ကျွန်တော် ကြားတာတော့ တချို့က နော်သန်ဘာလန်ကသာ ဒီလိုနေရာမျိုးမှန်းသိရင် စောစောထဲကညှိနှိုင်းခဲ့မှာလို့ ညည်းနေကြတယ်တဲ့… အရှင်က သူတို့ကို ပြန်လွှတ်ပေးမယ်ပြောတော့ သူတို့ပြန်ရောက်တာနဲ့ ဦးရီးတော်ဆီအပြေးအလွှား ပြန်လာကြပြီး နေထိုင်ခွင့်တောင်းမလားပဲ…"

စွေ့ချီချောင်း အတွေးတွင် နစ်မြောသွားမိသည်။ ကြည့်ရသည်မှာ သူ့အနေနှင့် အခြားနယ်မြေများမှ လူများ၏ နေထိုင်ဘ၀ကို အသေအချာ နားမလည်သေးပုံပင်။ နော်သန်ဘာလန်ကို ပို၍ကြွယ်၀လာရန် စောင့်ဆိုင်းစရာမလိုချေ။ ယခုပင်လျှင် လူအများမှာ မိမိတို့ထံခိုလှုံရန် ဆန္ဒရှိနေကြပေသည်။

"အစေခံတွေကတော့ ပျော်နေတော့မှာပဲ…"

သိပ်မကြာမီမှာပင် စွေ့ချီချောင်းနှင့်လန့်စ်တို့ ဆွေးနွေးထားသည့် အကြောင်းအရာမှာ အကောင်အထည်ဖော်ခံရတော့သည်။

ထိုသုံ့ပန်းများအား အချိန်တစ်ခုအထိ နေထိုင်အလုပ်လုပ်စေပြီးနောက် အခြားနယ်များအား သူတို့၏လူများကို ပြန်လာရွေးရန် အသိပေးလိုက်သည်။ စစ်သည်တော်မိသားစုများမှာ အစားအသောက်များဖြင့် မိမိတို့မိသားစု၀င်များကို လာရွေးကြသည်။ သာမာန်ပြည်သူများမှာ မည်သည့်ငွေအပိုအလျှံမှမရှိ၍ ရွေးချင်လျှင်ပင် မရွေးနိုင်ချေ။

သုံ့ပန်းများမှာ မိမိတို့အား ပြန်လွှတ်ပေးတော့မည်ဟုကြားသည်နှင့် အသည်းအသန်ငြင်းဆန်ကြတော့သည်။

"အရှင် ကျွန်တော်တို့ ပြန်မသွားချင်ပါဘူး… မသွားပါရစေနဲ့… ကျွန်တော်တို့ အလုပ်ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်ပေးခဲ့တာပဲ ဒီမှာပဲလယ်ငှားပြီး စိုက်ပျိုးခွင့်ပေးပါ…"

အစေခံက လှမ်းငေါက်လိုက်သည်။

"တိတ်စမ်း ဘယ်သူက မင်းတို့ကိုလယ်ငှားမှာလဲ… သုံ့ပန်းတွေက ကျွန်တွေအစေခံတွေပဲ ဖြစ်နိုင်မယ်…"

၄င်းကိုကြားသော်လည်း သူတို့က လက်လျော့မသွားချေ။

"ရပါတယ် အစေခံဖြစ်ရရင်တောင် ကိစ္စမရှိပါဘူး… အနည်းဆုံးတော့ အိမ်နဲ့ယာနဲ့နေနိုင်ဦးမှာပဲ…"

အထိန်းတော်များမှာ မျက်လုံးများမလှိမ့်မိဘဲ မနေနိုင်ခဲ့ချေ။

"အတော်လေး စိတ်ကူးယဥ်နေကြတယ်ပေါ့…ပြန်သွားကြစမ်း မင်းတို့ကိုတင်ကျွေးထားရတာ ဖြုန်းတီးရာကျတယ်…"

အကယ်၍ နယ်စားကသာ သူတို့ကိုပြန်လွှတ်ပေးမည်ဟု မဆိုခဲ့လျှင် သူ့အနေနှင့် ဤလူများကို နေခိုင်းလိုက်ပြီးကျွန်ဘ၀အစစ်အမှန်က မည်ကဲ့သို့ကြမ်းတမ်းလှကြောင်း ခံစားခိုင်းလိုက်မည်ဖြစ်သည်။

ယခုတွင် ဤလူများမှာ အတွေ့အကြုံတစ်ခုရှိသွားလေသည်။ သူတို့၏သက်ဆိုင်ရာ နယ်မြေများကို ပြန်ရောက်သည်နှင့် နော်သန်ဘာလန်တွင် မိမိတို့နေထိုင်ခဲ့ရသည် ရွှေရောင်လွှမ်းသော နေ့ရက်များအကြောင်းပြော၍ ဆုံးတော့မည်မဟုတ်ချေ။

သူတို့၏လယ်မြေများကို မြေသြဇာများ မည်သို့ထည့်ကြောင်း၊ စားစရာ အုတ်ဂျုံများ ဂျုံများ မည်မျှပေါများကြောင်း၊ မြေဧကတစ်မူခန့်က တန်ချိန်ပေါင်းများစွာကို ထုတ်လုပ်ပေးနိုင်ကြောင်း၊ လာမည့်နှစ်များတွင် မျိုးစေ့အနည်းငယ်မျှဖြင့် လယ်ဧကများစွာကို စိုက်ပျိုးနိုင်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်း

အထူးသဖြင့် လယ်သမားများပင် စစ်သည်တော်များအဖြစ် လေ့ကျင့်ရကာ ဒိုင်းကာများရရှိသည့်အပြင် အိမ်သာသွားလျှင်ပင် တန်းစီသည့်စနစ်ရှိကြောင်းလည်း ပါ၀င်လေသည်။

အိမ်သာက အဘယ်မှာနည်းဟုမေးလျှင် မြေသြဇာများ စုသည့်နေရာဟု ပြောလိမ့်မည်။ အညစ်အကြေးများမှာ ကောင်းသည့်အရာများ ဖြစ်ကာ မြေသြဇာအဖြစ် အသုံးပြုနိုင်လေသည်။

ထို့ကြောင့် နော်သန်ဘာလန်၏ နယ်မြေများမှာ သန့်ရှင်းနေပြီး ထိုနေရာတွင် လူများသည်ပင် ဆေးရေစင်များဖြင့် မိမိကိုယ်မိမိ ဆေးကြောသန့်ရှင်းကြသည်။ သာမာန်ပြည်သူများပင်လျှင် တောင်ပိုင်းမှ မျိုးရိုးမြင့်များနှယ် သူတို့မျက်နှာများနှင့် ကိုယ်လက်များကို နေ့စဥ်ဆေးကြောကြလေသည်။

သူတို့တွင် သကြားစက်လည်းရှိကာ ကလေးများပင်လျှင် သကြားမျှင်များကို အမြဲလိုလိုစားနိုင်သည်။ အဆင်းရဲဆုံး လယ်လုပ်သားပင်လျှင် သူတို့ကိုယ်ပိုင်သကြားညိုများဖြင့် ဆားများကိုဖလှယ်ကာ နေ့စဥ်အစားအသောက် ချက်ပြုတ်ရာတွင် သုံးနိုင်ကြသည်။

အခြားနယ်များမှ နယ်စားများမှာ ၄င်းကိုကြားလျှင်

လူမှုဖူလုံရေးနှင့် နေထိုင်မှုအဆင့်အတန်းထက် အကျိုးအမြတ်ကိုသာ ဦးစွာမြင်ကြလေသည်။

ထိုနယ်စားလေးတွင် စစ်သည်တော်များစွာ ရှိနေသည်ကို မအံ့သြတော့ချေ။ အစကမူ ၄င်းမှာ သကြားညိုများ ၀ိုင်များ အထည်စများ ထုတ်လုပ်နိုင်၍ဟုသာ ထင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ဂျုံထွက်နှုန်းမှာပင် တခြားဒေသများထက် အဆမတန်များပြားနေမည်ဟု မထင်ထားချေ။

တခအားနယ်များမှာ လယ်ဧကတစ်မူစာလျှင် သူတို့ထွက်သမျှ မျိုးစေ့၏တစ်၀က်ခန့်ကို ပြန်လည်စိုက်ပျိုးကြရသည်။ နော်သန်ဘာလန်ကမူ လေးပုံတစ်ပုံ မပြည့်တပြည့်သာ သုံးလျက် လယ်ဧကများကို စိုက်ပျိုးနိုင်သည်။ သို့ဆိုပါက နော်သန်ဘာလန်၏ အထွက်နှုန်းမှာ ကျန်နယ်များထက် နှစ်ဆပိုများနေပြီဖြစ်သည်။

နော်သန်ဘာလန်တွင် အလုပ်လုပ်ခဲ့သော သူတို့မှာ ၄င်းတို့ကို မျက်စိနှင့်လည်း တပ်အပ်မြင်ခဲ့ရသလ်ု ကိုယ်တိုင်လည်း စိုက်ပျိုးခဲ့ရသည်။ သူတို့အနေနှင့် စိုက်ပျိုးရေးနည်းလမ်းများကို ကျိန်းသေပေါက် လေ့လာခဲ့ရသည်ပင်။ နော်သန်ဘာလန်၏ မြေဖြူများမှာ အကောင်းပတိမြေဆီလွှာများအဖြစ် ပြန်လည် ကောင်းမွန်သွားခဲ့သည်ဟု ဆိုကြသည်။ နော်သန်ဘာလန်က လူများအတွက် စိုက်ပျိုးမြေများပေါများကာ သုံ့ပန်းများကိုပင် စိုက်ပျိုးနည်း မြေသြဇာထည့်နည်းများ သင်ပေးနိုင်သည်ကို မအံ့သြတော့ချေ။

သို့နှင့် အချိန်တစ်ခုစာအထိ အခြားနယ်များတွင် မြေသြဇာအတွက် တိုက်ခိုက်ပွဲများ ဖြစ်ပွားလာတော့သည်။ သူတို့၏ အခြေအနေမှာ နော်သန်ဘာလန်နှင့် ကွာခြားသည်ဖြစ်ရာ ပို၍လည်းရှုပ်ထွေးလေသည်။

လယ်သမားများမှာ မြေသြဇာများကို ၀ှက်ထားကြကာရွာသူကြီးမှာ လူများကိုခေါ်လာပြီး တစ်အိမ်တက်တစ်အိမ်ဆင်း ၄င်းတို့ကိုလုယူသည်ပင်။

"ဒီမြေသြဇာတွေကို နယ်စားပိုင်တယ်ကွ… နယ်စား

ကသာ အရင်ဒါတွေကို ခံစားခွင့်ရှိတယ်… ပြီးတော့မှ မင်းတို့ အလှည့်ရောက်လာမှာ…"

------

LJJ ပလက်ဖောင်းတွင်...

[၀ိုး စပျစ်အထွက်နှုန်းက နိမ့်ချက်ပဲ…]

[ဦးနှောက်သေးသေးနဲ့ လာပြောမနေနဲ့… ဒီဟာက၀ိုင်ထုတ်ဖို့သုံးတာ… အထွက်နှုန်းများစရာမှ မလိုတာ ပြီးတော့သူနေနေတဲ့ ခေတ်ကိုလည်း ကြည့်လိုက်ဦး…]

[ငါ စွေ့ချီချောင်းကို လှောင်ရတာ ကြိုက်တယ်ဆိုပေမယ့် အထွက်နှုန်းနည်းတယ် ဆိုတဲ့စကားနဲ့ စွေ့ချီချောင်းကို တိုက်ခိုက်နေတာ ကိုယ့်အရှက်ကိုကိုယ် ပြန်ခွဲနေသလိုပဲနော်… ကိုယ့်လူ မင်းက စိုက်ပျိုးရေးအကြောင်း ဘယ်လောက်နားလည်လို့လဲ ဟမ်…]

[ကြည့်ရတာတော့ ငါတို့တွေ စွေ့ချီချောင်းဆီက အများကြီးသင်ယူလိုက်ရပေမယ့် သင်ယူလိုက်ရတာတွေကိုလည်း ဘယ်နားသွားသုံးရမလဲ မသိဘူးရော်…]

[ဘာလို့ စွေ့ချီချောင်းကို လာမာန်နေတာလဲ… သူ့ဟာသူလယ်စိုက်ချင်စိုက်၊ ၀က်မွေးချင်မွေး၊ အိမ်ပဲဆောက်ဆောက်၊ ကြောင်ပဲသတ်သတ် သူကသောက်ရမ်းမိုက်နေတုန်းပဲနော်…]

[အပေါ်က တစ်ယောက်က အမဲရောင်ဖန်လားဘာလားဆိုတာ ငါသိပ်မပြောနိုင်သလိုပဲ…]

[ဒီလိုပါပဲ… ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါ့ခံစားချက်တွေကိုဖွင့်ထုတ်ပြီးသွားပြီ… ဒီအစီအစဥ်က တကယ့်အဆိပ်အတောက်ပဲ ဒါပေမယ့် မကြည့်ပဲလည်း မနေနိုင်ဘူး…]

[ငါက အမျိုးသမီးအကြိုက် streamတွေ ကြည့်နေကျပရိတ်သတ်ပါ… ဒီတိုးတက်မှုမျိုးက ကျေနပ်စရာတစ်စက်မှရှိမနေဘူးနော်…အဆုံးသတ်မှာ လူတိုင်းက "အရသာရှိလိုက်တာ၊ အရသာရှိလိုက်တာ"လို့ပဲအော်နေရမှာကို…]

[ဟီးဟီး မင်းပြောတာ မှန်ပါတယ်လေ… ငါလည်းပဲ ဒီထုတ်လွှင့်မှုမှာ ချစ်ကျွမ်း၀င်တဲ့မြင်ကွင်းလေးပဲဖြစ်ဖြစ်၊ တခြားတိုင်းပြည်တွေကို သိမ်းပိုက်ပြီး အမြင့်ကို တက်လှမ်းသွားတဲ့ မြင်ကွင်းပဲဖြစ်ဖြစ် မြင်ရမလားလို့ လာကြည့်ခဲ့တာ… အခုတော့ ငါ့ကိုဘယ်သူ အလျော်ပေးနိုင်တော့မလဲ… ငါ့သူငယ်ချင်းကတော့ ဒီမှာချစ်စရာ အိမ်မွေးတိရိစ္ဆာန်လေးပါပြီးတော့ လူနဲ့ကြောင်နဲ့ဆက်ဆံရေးက ရင်ထဲထိစရာပဲတဲ့လေ…]

[တကယ်ကိုရင်ထဲထိစရာပါ… မယုံမရှိနဲ့ မင်းသူငယ်ချင်းက အမှန်အတိုင်းပြောနေတာ…]

[အားလုံးတိတ်ကြ အဲဒီမှာ အမဲသားကြော်ဟေ့…]

[သေစမ်း သေစမ်း သေစမ်း… ငါမှာထားတဲ့အမဲနှပ်ကအခုထိမရောက်သေးဘူး…]

[ငါ့အထင် LJJက လှည့်ကွက်လေးတွေရှိသားပဲ နောက်တစ်ပိုင်းကျရင် သူတို့စွေ့ချီချောင်းဘာစားခဲ့လဲဆိုတာကို အရင်ပြလိမ့်မယ်… ငါကတော့ စပျစ်သီးတွေ၀ယ်လာလိုက်ပြီ…]

[အာ...သူအဲဒီသုံ့ပန်းတွေကို တကယ်ကြီး လွှတ်လိုက်တာပဲ… တင်ကျွေးထားဖို့ မတတ်နိုင်ဘူးထင်တယ်…]

[သူ့ဘက်က လိုက်ပြောပေးမနေနဲ့… တင်ကျွေးမထားနိုင်ရင် ဘေးဘက်ကနယ်တွေကို ၀င်တိုက်ပြီးသိမ်းလိုက်လို့မရတာကျလို့…]

[မတိုက်ရပါဘူး မလိုအပ်ဘူး… ငါတော့သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း အေးအေးချမ်းချမ်း လယ်ပဲစိုက်စေချင်တာ…]

[သေစမ်း ငါ့စခရင်က ထစ်နေလို့တော်သေးတာပေါ့… သူတို့တော့ မစင်လုတဲ့စစ်ပွဲကို တိုက်နေကြပြန်ပြီ…]

[ငါမူးလဲတော့မယ်… သူတို့မစင်လုတဲ့အခန်းကြီးကို ဘာလို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး ပြထားတာလဲ… ]

[နေပါဦး အလယ်ခေတ်ကလူတွေ စကားပြောတဲ့နေရာမှာ ပြဿနာရှိနေတာလား… တစ်ယောက်ကကျတော့ နယ်စားကသာ ၀က်မအသက်ရှင်အောင်ကူညီပေးရင် ၀က်ကလေးတွေကို နယ်စားကိုပေးပါ့မယ်တဲ့… တခြားလူကျပြန်တော့လည်း နယ်စားကသာ မြေသြဇာတွေကို အရင်သုံးခွင့်ရှိတယ်တဲ့…]

[ဒီတိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုက ဘယ်နှစ်နှစ်တောင် ကြာသွားပြီလဲဟင် ဘယ်တော့မှပြီးမှာလဲ…]

[ဒီကညီကိုတို့ ကျွန်တော်နဲ့အတူ စွေ့ချီချောင်းရဲ့နောက်ထပ်ထုတ်လွှင့်မှုအသစ်လာရင် သွားကြည့်ကြဦးမလား…]

[ဘာလို့မသွားရမှာလဲ… သူ့ရဲ့ စွမ်းရည်အသစ်တစ်မျိုးနိုးထလာတဲ့အထိ ငါကစောင့်ဦးမှာ… သူ့မှာတခြားစွမ်းရည်တွေမရှိဘူးဆိုတာ ငါမယုံဘူး ဟီးဟီး…]

[သူနောက်ထပ် ဘယ်လို ပုံရိပ်ယောင်နယ်မြေကို သွားမလဲဆိုတာ မသိရင်လည်း လိုက်ဦးမှာပဲလား… တကယ်လို့ ဆန်ကုန်မြေလေး gongနဲ့ ငါးစနူshouဇာတ်လမ်းမျိုးဆို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…]

[အမျိုးသမီးကြိုက် ထုတ်လွှင့်မှုတွေကနေလာတဲ့ ညီအစ်မတွေက ထူးထူးဆန်းဆန်းစကားတွေပြောနေပြန်ပြီ… သူတို့ ဘာတွေပြောနေကြတာလဲ… ငါဘာလို့ နားမလည်ရတာလဲ…]

🌾🌾🌾

Prev Next