Chapter 50

🧝Chapter 50

လတ်တလောအခြေအနေတွင် ရန်သာ့လန်က သူ့စိတ်ထဲမှာ ဘာတွေတွေးနေလဲဆိုသည်ကိုပြောမှာမဟုတ်ပေ။

နောက်တစ်နေ့တွင် သူသည် ဒုတိယအဒေါ်၏ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း သတင်းကောင်းကြေညာရန် အဒေါ်ချင်းအိမ်သို့ သွားခဲ့သည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် ကောလေးကိုအိမ်မှာပဲ နားနေခိုင်းခဲ့လိုက်သည်။တစ်ဖက်လူ အပေါ် ချမ်းဇီ၏ သဘောထား မပြောင်းလဲကြောင်း သိလျက်နှင့် ရန်သာ့လန် မြောင်ဟယ်ကို မတရားထပ်မံ အပြစ်တင် မခံစေချင်ပါလေ။

အဒေါ်ချင်းက သူ့စကားကို နားထောင်ပြီးနောက် အဒေါ်ရန်ကဲ့သို့ပင် ပျော်ရွှင်သွားပြီး သူမ၏ မျက်လုံးထောင့်များတွင်ပင် မျက်ရည်များ ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။အဒေါ်ရန်ထက် သူမက အပြစ်ရှိသလို ခံစားရသည်။သတင်းကောင်းကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ သူမ ဝမ်းသာပေမဲ့ စိုးရိမ်သွားခဲ့၏။

"ဒါဆို ဟယ်ကောအာရဲ့ကျန်းမာရေးက အဆင်ပြေရဲ့လား...အဒေါ်ချင်းကို အခုပြောကြည့်... အတားအဆီးတစ်ခုခုရှိလား ...ဟေး ထုံးစံကို သုံးလလောက် ထိန်းထားရမယ်... ဒီအသေးစိတ်အချက်အလက်တွေကို မင်းက ပိုအာရုံစိုက်သင့်တယ်-"

ရန်သာ့လန်ပြောလိုက်သည်။

"ကိစ္စမရှိဘူး... ပြည့်သွားပြီ"

အနည်းငယ် တွက်ချက်ပြီးနောက် မြောင်ဟယ်ဘယ်အချိန် ကိုယ်ဝန်ရခဲ့လဲ သိရန် လွယ်ကူသည်။သံသယဖြစ်စရာမရှိအောင်ပင် ယင်းက သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက ပထမဆုံးအကြိမ်မှန်း သေချာ​လေသည်။ လွန်ခဲ့သော ရက်အနည်းငယ်က ကောလေးက အိပ်ရာဝင်ချိန်မှာ ဤကိစ္စအား မကျေမနပ်ရေရွတ်နေခဲ့သည်။ ထိုနေ့ညက သူ တအားအနိုင်ကျင့်ဗိုလ်ကျခဲ့သဖြင့် ယခုလိုကိစ္စအကြီးကြီးဖြစ်သွားသည်မှာ အံ့သြစရာမဟုတ်ဟုဆိုလေသည်။

ကောလေးက သူ၏ တင်းကျပ်သည့် ထိန်းချုပ်မှုအကြောင်း ညည်းညူနေမှန်းသိပေမဲ့ ရန်သာ့လန်၏ နားထဲကိုရောက်သွားသောအခါ ကောလေးအတွက် ယပ်ခတ်ပေးနေသည့် ယပ်တောင်ကို ကိုင်ထားသည့်လက်ပင် ခဏတာ တောင့်တင်းသွားခဲ့သည်။ နှလုံးသားထဲက ထွက်လာသည့် အရသာက ချိုမြိန်ပြီးပူနွေးကာ အတွင်းကနေ အပြင်ကို ​တောက်လောင်နေ​သည်။ဒါပေမဲ့ သူ့မှာ ပါးစပ်ထဲငုံထားမိမှာတောင်စိုးနေတာ တစ်ဖက်လူကို ဘယ်လိုလုပ်ထိနိုင်မှာလဲ...

ဖျပ်ခနဲဝင်လာသည့် အတွေးများက ရန်သာ့လန်ကို မသိလိုက်ဘဲ ပျော့ပျောင်းသွားစေသည်။

ယင်းက သိသာထင်ရှားလွန်းလှရာ အဒေါ်ချင်း မည်သို့ မမြင်နိုင်ဘဲနေမည်နည်း။သူမ ကျေနပ်မှုရော စိတ်အေးသွားမှုရောဖြင့်ပါသက်ပြင်းချလိုက်သည်။

"မင်းဒီလိုလုပ်နိုင်​တာကို အဒေါ်ချင်းတကယ်​​ပျော်​​တယ်​...ချမ်းဇီလည်း အနာဂတ်​မှာ ဒီလိုမျိုးဖြစ်​လာမယ်​လို့ မျှော်​လင့်​​ပေမဲ့ အခု​တော့ သူက ငြင်းချည်းငြင်းနေတယ်...သူ ဘာ​တွေ​တွေး​နေလဲ မသိ​တော့ဘူး"

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သူမ ဤအကြောင်းကို ပြောနေချိန်မှာ အပြင်မှာ လှုပ်ရှားသံထွက်လာသည်။မြောင်ချမ်းက ခုနမှအ​ပြင်ထွက်သွားပြီး ယခုပြန်လာခြင်းဖြစ်သည်။

မြောင်ချမ်း အိမ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် သာ့လန်ရောက်နေသော်လည်း ထိုစိတ်ရှုပ်စရာကောမပါလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ယခင်က မပျော်မရွှင်ဖြစ်မှုများကို မေ့သွားကာ သူ့မျက်နှာက ချက်ချင်း ကြည်လင်လာသည်။

"သာ့လန်ရောက်နေတာလား...ငါ့ဆီ လာတာဟုတ်တယ်ဟုတ်... ကွက်တိပဲ... ငါ လည်း မင်းကို အိမ်ခေါင်မိုး ဘယ်လိုဆောက်လဲလို့မေးချင်နေတာ ...​ဘေးလူက ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါက မင်းကို သေချာပေါက် ကူညီပေးမှာပါ...မင်း ငါတို့အိမ်မှာ  မစားတာကြာပြီ... နောက်ဆုံးတစ်​ခေါက်စားတာ ဘယ်အချိန်ကလဲ မသိဘူး...အမေ ရှာလကာရည် အာလူးများများလုပ်ဖို့ မမေ့နဲ့...သာ့လန်က ဒီဟင်းကို ကြိုက်တယ်"

အဒေါ်ချင်း သူ့သား၏ မသိနားမလည်မှုကြောင့်သာ ကူကယ်ရာမဲ့ဖြစ်ရုံသာတတ်နိုင်သည်။ 

"ဆက်ပြောနေသိလား... မိသားစုမှာ တစ်ခုခုဖြစ်လို့လားကျ မမေးနဲ့...ဟယ်ကောက ကိုယ်ဝန်ရှိခါစဆိုတော့ သာ့လန်က သူ့ကို စောစောပြန်ပြီး ဂရုစိုက်ရမှာ... သာ့လန် ဒီကာလမှာ မင်း ဟယ်ကောအာကို ပိုဂရုစိုက်ပြီး ပိုပြီးအလိုလိုက်သင့်တယ်... သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ ရံဖန်ရံခါ ဒေါသနည်းနည်းပိုကြီးလာတတ်တယ်... မအံ့သြပါနဲ့....ပိုစိတ်ရှည်ပါ သိလား"

"ကျွန်တော်သိပါတယ်" 

ရန်သာ့လန်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ၎င်းကို ဦးလေးလင်းနှင့် သမားတော်ကျိနှစ်ယောက်စလုံးက ရှင်းပြထားသည်။

ဘေးက မြောင်ချမ်း၏ မျက်နှာပေါ်က အပြုံးက အေးခဲသွားပုံရသည်။

"ကိုယ် ကိုယ်ဝန်ရှိ​နေတာလား"

"ဟုတ်​တယ်​... ဒါ​ကြောင့်​ ​နောင်​မှာ ​ဟယ်​ကောအာ​နဲ့ စကား​ပြောတဲ့အခါ မင်းသတိထားရမယ်​... အမှားတစ်​ခုခုလုပ်ရင်​ အ​မေ မင်းကို ဘယ်​​တော့မှ ခွင့်​မလွှတ်​ဘူးနော်" 

အဒေါ် ချင်းက မြောင်ဟယ်အပေါ်ထားသည့် ချမ်းဇီ၏ သဘောထားကို သိသည်။

သို့ပေမဲ့ မြောင်ချမ်းက နားမထောင်နိုင်​ပေ။သူ့ခေါင်းထဲမှာရှိနေသမျှက နောင်ကျလျှင် သူနှင့်မြောင်ဟယ်ကြား ၌ ဆုံးဖြတ်ရလျှင် သာ့လန်က သူ့ဘက်မှာဘယ်တော့မှ  ရှိနေတော့မှာမဟုတ်ဆိုသည့်အတွေးဖြစ်၏။၎င်းကို တွေးတောင်မတွေးဘဲ သူက လွှတ်ခနဲထွက်မိသွားသည်။

"ဟ ဒီကလေးက သာ့လန်ကလေးလားဆိုတာဘယ်သူကသေချာသိ–"

သူပြော၍မဆုံးခင်မှာ ရန်သာ့လန်၏မျက်နှာက ပြောင်းလဲသွားပြီး သူမြေကြီးပေါ်လဲကျသွား၏။

လက်သီးချက်ပြင်းပြင်းက မဆိုင်းမတွဘဲ မြောင်ချမ်း၏  မျက်နှာကို ထိမှန်သွားသည်။

အဒေါ်ချင်းကလည်း စားပွဲကိုရိုက်ကာ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဆိုလေသည်။

"မင်းဘာတွေပြောနေတာလဲ...ချမ်းဇီ... မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ"

ပေါက်ပြီးရောင်လာသည့် ပါးစပ်ကို ချက်ချင်း အုပ်လိုက်ရင်း မြောင်ချမ်းလည်း အံ့အားသင့်သွားပြီး"မင်း မင်း ငါ့ကို ထိုးလိုက်တယ်" ဟု မေးရန်သာ သတိရ​​လေသည်။

လက်သီးကို ဆုပ်ထားရင်း ရန်သာ့လန်က အေးစက်စက်  မေးသည်။

"မလုပ်သင့်လို့လား"

မြောင်ချမ်း သူ့ပါးစပ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ သို့သော် သူ အကြောင်းပြချက် တစ်ခွန်းမှ မပြောနိုင်ဘဲ သူ့စိတ်ထဲတွင်လည်း နောင်တရစရာ ရှိမ​နေ​ပေ။ သူ့ညီအကိုက ယခုလို ရက်စက်သည့် စကားတွေ သူ့ကို ပြောနိုင်ရအောင်ထိ ဘာဖြစ်သွားလဲ သူ မသိပါပေ... နောက်အခိုက်အတန့်မှာ လှည့်ပြီး တံခါးကနေပြေးထွက်ရန် သူသတိရသွားသည်။ ဘယ်သူက ဂရုစိုက်ချင်နေလို့လဲ...

ရန်သာ့လန်က ၎င်းကို အေးစက်စက်ကြည့်ကာ နောင်တမရ​ပေ။ သူ့ရပ်တည်ချက်ကို အလေးအနက်မ​ပြထားလျှင် မြောင်ချမ်းက သည်အတိုင်းပဲ ဆက်သွားလိမ့်မည်။

၎င်းကိုမြင်သောအခါ အဒေါ်ချင်း ခါးသီးစွာ ပြုံးလိုက်ရုံသာတတ်နိုင်၏။

"သူက ငယ်ငယ်လေးကတည်းက သူ့ကို  ဂရုစိုက်မဲ့အဖေမရှိခဲ့ဘူး... မင်းတစ်ယောက်တည်းကပဲ အစ်ကိုကြီးနဲ့တူတဲ့ ညီအစ်ကိုလေ... ငါကလည်း သူ့ကို တအားအလိုလိုက်မိခဲ့တယ်...အမြဲတမ်း သူ့သဘောအတိုင်းလိုက်ပြီး လူတွေကို သူ့ကို အမြဲတမ်း အာရုံစိုက်စေချင်ခဲ့တယ်...ငါ အစက သူ့ကို တတ်နိုင်သမျှမြန်မြန် မိသားစုတစ်ခုထူထောင်စေချင်ခဲ့တယ်...သူ နည်းနည်းရင့်ကျက်လာပြီလို့ထင်ခဲ့တာ...ကြည့်ရတာကြိုးစားရဦးမဲ့ပုံပါပဲ...ဒါကိုသတိထားနေစရာမလိုဘူး...သူကမဟုတ်တာပြောတဲ့သူ... သူဘာ့သူ ပြန်စဉ်းစားပြီး မင်းရှေ့မှာ အမှား ပြင်ဖို့အချိန်တန်ပြီ"

***

အဒေါ်ချင်းတို့ အိမ်မှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့် ဇာတ်လမ်းကို ရန်သာ့လန် မြောင်ဟယ်ကို မပြောခဲ့ပေ။ရန်သာ့လန်က ထွက်သွားပြီးနောက် အလွန်ချစ်စရာကောင်းသည့် အဝါရောင် ကြက်​ပေါက်လေးတစ်ပုံးနှင့် ပြန်လာခဲ့သည်ကိုပဲ မြောင်ဟယ် သိခဲ့​လေသည်။ တစ်​ကောင်ချင်းစီမှာ ပျော့ပျောင်းပြီး အပြစ်ကင်းသည့် ပဲနက်မျက်လုံးလေးများရှိကာ အမွှေးထူထူလေးများနှင့် ကယိမ်းကယိုင် လမ်းလျှောက်ရင်း တစ်ကောင်နှင့်တစ်ကောင်တိုးဝှေ့နေကြသည်။

မြောင်ဟယ်၏ မျက်လုံးများ တောက်ပလာပြီး ကြက်ပေါက်လေးများကို ကိုင်ကာပြောလိုက်၏။

 "ဒါက မွေးဖို့လား" 

သာ့ပိုင်လည်း ခိုးထွက်လာသည်။ အမြင့်ဆုံးသတိပေးချက်က ဖြည်းညှင်းစွာ နီးကပ်လာသည်နှင့်အမျှ ကြောင်၏မျက်လုံးများ ဝိုင်းစက်၍လာလေသည်။

ရန်သာ့လန်က ကြောင်နက်ကလေးကို လည်ပင်းကနေ တိုက်ရိုက်ကောက်မလိုက်ပြီး ကော်လာထဲသို့ထည့်လိုက်သည်။

"အင်း...စားဖို့"

မြောင်ဟယ်၏ မျက်လုံးများသည် ချက်ချင်းပင် ပြစ်တင်ရှုံ့ချသည့်အကြည့်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။

"ဒီလောက် ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ကြက်ကလေးတွေကို..."

ရန်သာ့လန်က တိတ်ဆိတ်နေ၏။ "နောက်ဖေး ရစ်ငှက်က​ရော ချစ်စရာ​ကောင်းလား"

မြောင်ဟယ် ချက်ချင်းပင် နင်သွားလေသည်။

အရင်တစ်ခေါက် တောင်ပေါ်မှာ အမဲလိုက်သွားရာတွင် ရန်သာ့လန်က သမင်အရှင်တစ်ကောင်ကို ရောင်းချပြီး ငွေနှစ်တေးလောက်ရရုံသာမက အများဆုံးဖမ်းမိသည်မှာ ရစ်ငှက်များဖြစ်သည်။ချင်ရှန်းကဟာတွေရောဆိုလျှင် ယခုအခါ အိမ်နောက်ဖေးတွင် အထီး သုံးကောင်၊အမ လေးကောင်ရှိပြီဖြစ်သည်။အကုန်လုံးကို ယာယီကြက်​ခြံလုပ်ပြီး မွေးထားသည်။

ရန်သာ့လန်က သူဒဏ်ရာရချိန်က သူစားသည့် ကြက်က ရှီရန်ပေါ်မှာ ခဏကြာအောင် မွေးမြူထားမှန်း တစ်နည်းနည်းဖြင့် သိသည်။ယင်းက အလွန်အားဖြည့်ပေးနိုင်လေသည်။ ယခုအချိန်တွင် မြောင်ဟယ်မှာ ဟင်းသီးဟင်းရွက်နှင့် ဆန်စိုက်ပျိုးရန် ရှီရန်ရှိသော်လည်း အသား​ပြတ်လတ်​နေသည်။ရှီရန်ကိုသုံးပြီး ကြက်အုပ်များ မွေးမြူမည်။ ဆောင်းရာသီမှာ အမဲလိုက်ရန် မလွယ်ဘူးဆိုလျှင် နောင်မှာ ကော​လေးအတွက် ကြက်စွပ်ပြုတ် ဖြည့်စွက်စာအတွက် စိတ်ပူစရာ မလိုတော့ပေ။

"ကိုယ့်ဘာကိုမွေးပြီး ဖြည့်စွက်စာတွေ များများလုပ်...သိုးတွေဝယ်ပြီး နို့ထုတ်လို့ရသလို ဝက်လည်း မွေးလို့ရတယ်" 

ရန်သာ့လန်က ဆက်လက်ပြောပြသည်။

၎င်းကို မြောင်ဟယ် ကြားသောအခါ ရန်သာ့လန်၏ အစီအစဥ်ကို သူသိလိုက်သည်။ မွေးမြူရန် ရှီရန်ကိုအသုံးပြုပါက ကြက်ငယ်များကို မွေးမြူရန် စိတ်ပူစရာမလိုသည့်အပြင် ကြက်ရောဂါအတွက် စိတ်ပူပင်စရာ မလိုတော့သည်မှာ မှန်​ပေသည်။ တောင်များပေါ်တွင် အမဲလိုက်ခြင်းအတွက် ရန်သာ့လန်၏ တာဝန်ကိုလည်း ပေါ့ပါးစေသည်။၎င်းကိုတွေးပြီး သူလေးလေးနက်နက် သဘောတူလိုက်သည်။

"ဒါပေမဲ့ ဝက်တွေက မလိုပါဘူး...ဝက်စာချက်ရတာ ပင်ပန်းလွန်းတယ်...ကျွန်တော်တို့က ကောက်ပဲသီးနှံတွေ မစိုက်ဘူး...ဒါကြောင့်တွက်ချေမကိုက်ဘူး... နောက်ပြီး နေ့တိုင်းစားနိုင်အောင် ဝက်တွေဘယ်နှစ်ကောင် မွေးရမှာလဲ...အပြင်က လူအများစုက ဝယ်မစားနိုင်ကြဘူး... လုပ်မနေနဲ့"

မြောင်ဟယ် ခပ်မြန်မြန်ပြောသည်။

ရန်သာ့လန် မူလက အဆင်ပြေသည်ဟု ထင်ပြီး ပြဿနာ မတွေ့ခဲ့ရသော်လည်း မြောင်ဟယ်က အတော်လေး ခေါင်းမာ နေသဖြင့် နောက်ဆုံးတွင် သူလက်လျှော့လိုက်သည်။

ထို့ကြောင့် နယ်မြေသစ်ရှိ မွေးမြူရေးလုပ်ငန်းလည်း စတင်ခဲ့သည်။

ရန်သာ့လန်က ယခုတစ်ကြိမ်တွင် အစပိုင်းမှာ သေမည့်အကောင်အရေအတွက်ကိုပါထည့်တွက်ကာ ကြက်ကောင်ငါးဆယ်ဝယ်ခဲ့သည်။မြောင်ဟယ်က သူ့ကို ယခင်ဟာ မသုံးရန် တိုက်ရိုက်ပြောခဲ့သဖြင့် ကြက်​​ခြံအသစ်ကိုလည်း ပြင်ဆင်ရ​ပေမည်။

ရန်သာ့လန် အိမ်နောက်ဘက်ရှိ ကွက်လပ်တွင် သံရိုက်ရန် သစ်သားကိုဆွဲယူလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ မြောင်ဟယ် TV တွင် မိတ်ဆက်ခဲ့သော ရစ်ငှက်မွေးမြူနည်းကို မစဉ်းစားဘဲမ​နေနိုင်တော့ပေ။

ဆိုလိုသည်မှာ ဥယျာဉ်ခြံ သို့မဟုတ် တောင်စောင်းတွင် ကြက်မွေးမြူရန်အတွက် ဧရိယာကျယ်ကျယ်ကိုခြံခတ်ရသည်။ကြက်များသည် သတ်မှတ်ထားသော နေရာတွင် အစာရေကျွေးရန်သာ လိုအပ်သည်။ စားကြောင်းသေချာပြီးနောက် ၎င်းတို့ကဤတောင်ကုန်းပေါ်မှာ မကြာခဏ ပြေးလွှားခုန်တက်ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် အင်းဆက်ပိုးမွှားများကို ဖမ်းယူနိုင်ပြီး ပေါင်းပင်ကြီးထွားနှုန်းကို ဟန့်တားနိုင်ရုံသာမက ၎င်းတို့၏ မစင်များမှာလည်း အနံ့အသက်မ​ပြင်းလွန်းသည့်အပြင် သန့်ရှင်းရေး ထပ်မံပြုလုပ်ရန် မလိုအပ်​ပေ။ မြေဩဇာတက်စေရန်နှင့်မြေဆီလွှာ၏ မြေဩဇာကောင်းမှုကိုပျိုးထောင်ရာတွင် ရည်ရွယ်ချက်များစွာကို တစ်ရှိန်ထိုး ဆောင်ရွက်ပေးသည်ဟု ဆိုနိုင်​လေသည်။

ကြက်လှောင်အိမ်ဆောက်ရန် ဥယျာဉ်ခြံအလယ်တွင် သင့်လျော်သောနေရာကို ရွေးချယ်ခြင်းက ဤကြက်ဖများနှင့် ကြက်မများကို ထူးထူးခြားခြား ညဘက်တွင် အိပ်ရန် အိမ်ပြန်စေကာ အလွန်ကောင်းမွန်သော ဥများကို ဥပေးစေသည်။ထို့ကြောင့် ကြက်များအလွယ်တကူထွက်ပြေးတော့မှာမဟုတ်ပေ။တစ်ခုတည်းသော ပြဿနာမှာ ခြံခတ်ရသည့် အလုပ်က အနည်းငယ် ကြီးသည်။

"ဒါပေမဲ့ စဉ်းစားကြည့်... ဒီကုန်းစောင်းလေးကို သုံးဖက်သုံးတန်က ချောင်းတွေနဲ့ ပိတ်ဆို့ထားပြီး တစ်ဖက်မှာလည်း ကျွန်​တော်တို့က ခြံခတ်ထားတယ်...ခြံထပ်ခတ်ဖို့မလိုအပ်တာဖြစ်နိုင်တယ်... နောင်မှာ ကြက်မဖမ်းနိုင်ဘူးဆိုမှ လုပ်ကြတာပေါ့" 

မြောင်ဟယ်က မဝံ့မရဲပြောသည်။

ကြက်ဖမ်းတဲ့အခါ ဘယ်လိုလုပ်အခက်အခဲရှိနိုင်မှာလဲ...ရန်သာ့လန်က ချက်ချင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"အဲအတိုင်းလုပ်လိုက်"

မြောင်ဟယ်က အလျင်စလို သူ့ကိုဆဖမ်းဆွဲလိုက်သည်။

"ဒါပေမဲ့ ကြက်တွေကို အိမ်မှာ အရင်မွေးရဦးမယ်...ကြီးလာတဲ့အခါ ဒီလိုမျိုး ပြန်မွေးလို့ရတယ်"

"အင်း... ဒီတစ်သုတ် လွှတ်ပြီးရင် ထပ်ဝယ်ရအောင်"

နှစ်ယောက်သား ယခုလိုပြောပြီးနောက်မှာ သာ့ပိုင်က နောက်ဆုံးမှာသည်းမခံနိုင်တော့ပုံရသည်။ရုတ်​တရက်​   ရ​န်သာ့လန်၏ လည်​ပင်း ကော်​လာကြားက​နေ ခုန်ချပြီး နှစ်​​ယောက်​ကြားက ကြက်​ပုံးထဲကို ထိုးကျသွားသည်​။

စံမုဆိုး၏ ကိုယ်ဟန်အမူအရာက အလွန်လှပသော်လည်း ဝင်လာသည်နှင့် ကျားမကြောက်သော ကြက်​ပေါက်များက ချက်ချင်း စပ်စုကြလေသည်။

ဒါဘာလဲ...ကျိ...ဆိတ်လိုက်...ကျိ

အမွှေးအထူကြီးပဲ ကျိ ...နွေးလိုက်တာ ကျိ...တိုးဝင်ရတာ သက်တောင့်သက်သာရှိလိုက်တာ ကျိ... 

ငါလည်း လာပြီ ငါလည်း လာပြီ...မင်း အရင် ဆိတ်ချင်လား...ကျိ

ရုတ်​တရက်​ သူ၏ ဝမ်းဗိုက်ရှိဖြူဖွေးပျော့ပျောင်း​သောအမွှေးလေးများ ဟိုဟိုသည်သည်အဆွဲနှုတ်ခံလိုက်ရပြီး  လွင့်​ထွက်​သွားသည်​ကို သတိပြုမိလိုက်၏...

ကြောင်နက်ကလေးက တအားကြောက်သွားသည့်အတွက် သူ့ခြေသည်းတွေကို ဆန့်ထုတ်ပြီး ရုန်းကန်ခဲ့ပေမဲ့ အုပ်လိုက်ကျင်းလိုက် ကြက်ပေါက်လေးများကိုမယှဥ်နိုင်ခဲ့ပါချေ။

၎င်းကို ရန်သာ့လန်က မြင်သည့်အခါ လက်ကိုဆန့်ပြီး ရှက်ရွံ့​နေသည့်ကြောင်နက်လေးကို ကယ်တင်ခဲ့၏။

"မကုတ်ရဘူး" 

ရန်သာ့လန်က ပြောလိုက်သည်။

ကြောင်နက်ကလေးက စိတ်ဆိုးဆိုးဖြင့်မြောင်လိုက်သည်။

၎င်းကပြော​နေလေသည်။

ခုနက ငါ မတော်တဆ ပြုတ်ကျသွားတာပါလို့ သခင်ရေ...

***