MM Story Teller

Chapter 91

Viewers 3k

🌱 Arc 3 - [ကြယ်တာရာခေတ် ABOကမ္ဘာတွင် လယ်စိုက်ခြင်း ]

Ch 91

လယ်စိုက်ရတာက ချစ်ရတာထက်ပိုကောင်းတယ် (၂)

စွေ့ချီချောင်းက သူ့ကို အပြင်သို့ခေါ်သွားကာ သူ့လက်များတွင် ပေါက်တူးတစ်ခု ချည်ထားလိုက်သည်။

"မင်း အလုပ်မလုပ်ရင် ငါမင်းကို အစားအသောက်နဲ့ တားမြစ်ဆေးတွေ မပေးနိုင်ဘူး... ငါမင်းကို ဘာမှပြန်မရဘဲနဲ့တော့ ကျွေးမထားနိုင်ဘူး..."

စွေ့ဟူ - "အဲ့ဒါဆိုလည်း ငါ့ကို လွှတ်ပေး..."

ဤသည်မှာ အိုမီဂါတစ်ယောက်က သူ့ကို ဤသို့ပြောဖူးသည့် ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်ရာ အမှန်ပင် ရှက်ရွံ့နေ၏။

အမှန်ကိုဆိုရသော် သူက ထမင်းသာမက တားမြစ်ဆေးကိုပါ မလိုချင်ဘဲ သူ့ဝမ်းကွဲညီနှင့် အင်းစက်ပြုလုပ်လိုခြင်းသာ။

သို့သော် စွေ့ချီချောင်းလက်ထဲတွင် ရောင်ခြည်သေနတ်တစ်ခုရှိသည်။ စွေ့ချီချောင်းက သူ့ကို မသတ်လျှင်ပင် နောက်တစ်ချက် အပစ်ခံရပါက နာကျင်မည် ဖြစ်၏။ စွေ့ဟူက ခေါင်းငုံ့ကာ ဆိုလိုက်သည်။

"ငါ့လက်က နာနေတုန်းပဲ..."

"အဲ့ဒါဆို အား အရမ်းမသုံးနဲ့... လက်ပိုနာလိမ့်မယ်..."

စွေ့ချီချောင်းက အရေးမစိုက်ဟန်ဖြင့် ဆိုလိုက်သည်။ သူက စွေ့ဟူမှာ အရည်အချင်းကောင်းများနှင့် ခွန်အားရှိသည်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နိုင်သည်။

သူ လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ အလုပ်မလုပ်နိုင်ဘူးဆိုတာ ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ...

စွေ့ဟူက သူ့၏ rutမှ အပူကြောင့် ကောင်းကောင်းပင် မနားနိုင်ပေ။ သူ့ရှေ့တွင် အိုမီဂါတစ်ဦး ရပ်နေသော်လည်း မထိနိုင်ဘဲ ချောင်ပိတ်မိနေပြီး အလွန်ဆာနေသော်လည်း မည်သည့်အစားမှ မစားနိုင်ချေ။ တားမြစ်ဆေးသည်လည်း အိုမီဂါ၏ လက်ထဲတွင် ဖြစ်သည်။

စွေ့ချီချောင်းက ဦးဆုံး အလုပ်စလုပ်လိုက်သည်။ သူက ဤနေရာကို ယမန်နေ့ ညနေကတည်းက သူ့၏ စကူတာဖြင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း တူးထားပြီးဖြစ်ကာ ကန့်လန့်ဖြတ် ထွန်ထားပြီး မြေညှိထားပြီးဖြစ်သည်။ ယခုတွင် သူက အပြင်ဘက်သို့ တူးထုတ်ရန်သာလိုတော့သည်။

သူက မည်သည့်အပူအပင်မှမရှိဘဲ စွေ့ဟူဆီသို့ မြေကြီးတူးထုတ်နေသည်။

ဖယ်ရိုမုန်းများ၏ လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် စွေ့ဟူက စွေ့ချီချောင်းစီသို့ ခြေလှမ်းအနည်းငယ် လှမ်းလျှောက်လိုက်သည်။ သို့သော် သူအနီးနားသို့ မရောက်မီမှာပင် စွေ့ချီချောင်းက သူ့လက်ကိုမြှောက်ပြီး သူ့လည်ပင်းရှိ လျှပ်စစ် လည်ပတ်ကို ဆွဲဆိတ်လိုက်သည်။

စွေ့ဟူက သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးပေါ်သို့ အေးစိမ့်မှုတစ်ခု ပျံ့နှံ့လာသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ အစပိုင်းတွင် သူက စွေ့ချီချောင်းသူ့ကို အမှန်တကယ် မသတ်နိုင်ဟု တွေးမိသော်လည်း စွေ့ချီချောင်း၏ အကြည့်များအရ သူ့စိတ်ထဲ မသေချာတော့ပေ။ သူက သူ့ဝမ်းကွဲညီလေး၏ မျက်လုံးထဲတွင် သူ့၏ အရေးပါမှုက ကန်စွန်းဥတစ်လုံးနှင့်ပင် နှိုင်းယှဉ်မရသည်ကို သူခံစားမိ၏။

"မင်း လူသူမဲ့ဂြိုလ်ပေါ်မှာ တကယ်ကြီး လယ်ကွင်းတစ်ကွင်းဖွင့်မလို့ မဟုတ်ဘူးမလား... မိသားစုတွေက မကြာခင် သိသွားမှာပဲ..."

စွေ့ဟူက သူ့ကို အော်ဟစ်လိုက်သည်။

စွေ့ချီချောင်းက ၄င်းကို မတုံ့ပြန်လိုက်ပေ။

"......"

စွေ့ဟူက အံတင်းတင်းကြိတ်ပြီး အလုပ်လုပ်လိုက်သည်။ ပညာရှိတစ်ယောက်က အရှက်ခွဲခံရခြင်းမှ ရှောင်နိုင်ရန် အဆင်မပြေသော အခြေအနေမှ မည်သို့ လွတ်မြောက်ရမည်ကိုသိ၏။ သို့သော် သူက စွေ့ချီချောင်းပြောသည်ကို မယုံကြည်ပေ။ သူ့စိတ်ကူးထဲမှ စိတ်စွမ်းအင်တစ်ခုတည်းနှင့် သူ့ rutကို ဖြတ်သန်းနိုင်သည်။

စွေ့ချီချောင်းက ရှေ့တွင် အလုပ်လုပ်နေပြီး စွေ့ဟူက သူ့နောက်မှ လိုက်လာသည်။ သူက မြေတူးလိုက် စွေ့ချီချောင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက် အကြိမ်ကြိမ်လုပ်နေ၏။ သူက ဤသည်မှာ စွေ့ချီချောင်းကိုလည်း တူးချနိုင်သကဲ့သို့ မြေကြီးထဲသို့ ပေါက်တူးကို အားကုန်လွှဲချလိုက်သည်။

ရံဖန်ရံခါ စွေ့ဟူ၏ စိတ်မှာ ရှုပ်ထွေးနေပြီး သူ့ဆန္ဒများကို မချုပ်တီးနိုင်ပေ။ သူက ရှေ့သို့တိုးသွားပြီး စွေ့ချီချောင်းကိုတွန်ချလိုက်လိုသော်လည်း သူက စွေ့ချီချောင်း၏ တွန်းချခြင်း ခံလိုက်ရသည်။

စွေ့ချီချောင်းက သူ သည်းမခံနိုင်တော့သည်ကို မြင်ကာ သူ့ကို ဆေးထိုးပေးလိုက်သည်။ ဆေးထိုးနေစဉ်တွင် စွေ့ဟူက သူ့လက်ကိုဆွဲကာ တောင်းဆိုလာသည်။

"ဝမ်းကွဲညီလေး... ကျေးဇူးပြုပြီး မင်းရဲ့ ဝမ်းကွဲအစ်ကိုကို စိတ်ကျေနပ်အောင် လုပ်ပေးပါ..."

"ဆေးထိုးပြီးရင် မင်းကောင်းသွားမှာပါ..."

စွေ့ချီချောင်းက ဆေးများအားလုံးကို သူ့ထံသို့ အညှာအတာမဲ့ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

စွေ့ဟူက ချွေးများဖြင့် မြေပြင်ပေါ်တွင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူ့၏ စိတ်ရှည်မှုကို ချည်မျှင်တစ်ခုနှင့် မနည်းချိတ်ဆွဲထားရသည်။ ရေတစ်ဖန်ခွက်သောက်ပြီးနောက် သူက ဆိုလာသည်။

"ငါ ဗိုက်ဆာတယ်..."

"အဲ့ဒါက ဖယ်ရိုမုန်းတွေက ဖြစ်စေတဲ့ ဆာလောင်မှုကြောင့်လေ... တကယ်တော့ မင်းမှာ အစားအသောက် မပြတ်လပ်နေဘူး... ဒါပေမဲ့ မင်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က စိတ်ကြောင့် မင်းကို စားဖို့ အရိပ်အယောင်ပြနေတာ..."

စွေ့ချီချောင်းက ဆိုလိုက်သည်။

"အလုပ်ပြီးမှ စား..."

စွေ့ဟူက သူ့ကို ဒေါသတကြီး ကြည့်လိုက်သည်။

"....."

စွေ့ချီချောင်းက လူမဟုတ်ဘူး... စွေ့ချီချောင်းရဲ့ ဂလင်းက ပျက်နေတာဖြစ်ရမယ်... အဲ့ဒါကြောင့် သူ့ခံစားချက်တွေကို လှည့်စားနေတာ... ဒီယောက်ျားက သာမန် အိုမီဂါ လုံးဝ မဟုတ်ဘူး...

သူက စိတ်ထဲတွင် အော်ဟစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စွေ့ဟူက ထပ်မံ၍ စွေ့ချီချောင်းကို လျှို့ဝှက်မကြံစည်တော့ပေ။ သို့မဟုတ်ပါက သူက မနက်ဖြန်တွင် ပို၍ ပြင်းထန်သော နှိပ်စက်မှုများကို ခံရနိုင်ပေသည်။

ဆွဲဆောင်မရှိသော ဖယ်ရိုမုန်းများရှိနေသည့် အိုမီဂါတစ်ဦးမှာ အတားအဆီမရှိ rutဝင်နေသော အယ်လ်ဖာတစ်ယောက်၏ ရှေ့တွင် ရှိနေသော်လည်း သူက အိုမီဂါကိုလည်း မထိနိုင်သလို အစားအသောက်လည်း မစားရသည့်အပြင် သူ့အသက်မှာလည်း ခြိမ်းခြောက်ခံနေရသည်။

အဲ့ဒါက ဘယ်လို နှိပ်စက်မှုမျိုးလဲ...

.....

ရာစုနှစ်တစ်ခုနီးပါးကြာသည်ဟု ထင်ရအောင် တူးပြီးနောက် စွေ့ဟူဘေးမှ မြေပုံကြီးက မြင့်လာပြီး သူ့ခါးသည်လည်း ကျိုးနေသကဲ့သို့ နာကျင်နေသည်။ ယခင်ကဆိုလျှင် သူ့၏ rutအတွင်း မည်သည့်အရေးပေါ်ကိစ္စမှ မရှိပါက တားမြစ်ဆေးပင် သုံးစရာမလိုချေ။ သူ့ခါးသည်သာ ပင်ပန်းမည်ဖြစ်သော်လည်း ဤကဲ့သို့သော အကြောင်းပြချက်ကြောင့် လုံးဝမဟုတ်ပေ။

"ကြည့်ကောင်းတယ်... ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ပဲ..."

စွေ့ချီချောင်းက စွေ့ဟူကို ရပ်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။ သူက ငါးကန်၏ အနက်မှာ ၁.၈ မီတာထက်ပိုသည်ကို သေချာစေလိုက်သည်။ လက်ရှိ တည်ဆောက်ရေး လုပ်ငန်းစဉ်မှ ဆုံးဖြတ်ရသော် ၄င်းက လုံလောက်နေပြီ ဖြစ်သည်။

စွေ့ဟူက သူ့ပေါက်တူးကို လွတ်ချလိုက်ပြီး မြေပြင်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာ အသက်လုရှုနေရသည်။ လူသားများက သူတို့၏ လက်များ အသုံးမပြုရမည့် နည်းပညာကို အသုံးပြုသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်ကာ သူတိုက်ခိုက်ခြင်းကို လေ့ကျင်နေစဉ် လယ်အလုပ်ဟူသည်က သူ့စိတ်ထဲတွင်သာရှိဖူးသော အလုပ်မျိုးဖြစ်သည်။

သူက သူ့ဝမ်းကွဲညီလေးကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲမှ ဆဲရေးနေလိုက်သည်။ သာမန်လူသား အိုမီဂါတစ်ဦးအနေဖြင့် ဤငကြောင် စွေ့ချီချောင်း၏ လှုပ်ရှားမှုများက အလွန်အရည်အချင်းရှိကာ သူ့၏ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာခွန်အားမှာ အတန်ပင် ထူးကဲလှသည်။ သူက မည်သည့် အနေအထားနှင့် ထောင့်က အကျိုးသက်ရောက်မှုအရှိဆုံးနှင့် အလုပ်သက်သာစေသည်ကို သိ၏။ ၄င်းကို သူသိနေဟန်မရသော်လည်း သူသိနေသည်။ နောက်ပိုင်းအဆင့်များတွင် စွေ့ဟူ ထယ်ထွန်သောအခါ သူ ‌သေလုမျောပါးပင်ပန်း၏။ သူက စွေ့ချီချောင်း၏ အားစိုက်ထုတ်သည့် နည်းလမ်းကို အတုခိုးရန် ကြိုးစားလိုက်ရာ အလုပ်ပြီးမြောက်သည့် ပမာဏအတူတူအတွက် ခွန်အား မစိုက်ထုတ်ရသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ ထို့အပြင် စွေ့ချီချောင်းက ပင်ပန်းခြင်းမရှိဘဲ အလုပ်လုပ်သည်။ စွေ့ဟူက စွေ့ချီချောင်း၏ လက်များက မကျွမ်းကျင်လျှင် အလုပ်ပြီးနိုင်မည်မဟုတ်ဟု ခံစားရသည်။

စွေ့ချီချောင်းက မထိုင်ဘဲ မတ်တပ်သာရပ်နေပြီး ညစ်ပတ်နေသော နံရံကိုလည်း မမှီပေ။ သူ့အသက်ရှုနှုန်းကို တည်ငြိမ်စေပြီးနောက် သူက ထခုန်လိုက်သည်။

"ငါ့ကို ထူဦး..."

စွေ့ဟူက အော်လိုက်သည်။

စွေ့ချီချောင်းက သူ့ကိုလစ်လျူရှုပြီး အချိန်တိုင်းကိရိယာဖြင့် သူအပူပေးထားသော အစားအသောက်များကို ပြန်ယူသွားသည်။

စွေ့ဟူ - "ငါတို့ ဒီမှာ စားကြမှာလား..."

ယခုအချိန်က မှောင်နေပြီဖြစ်ပြီး စွေ့ဟူ၏ စိတ်မအေးဟန် အမူအရာအောက်တွင် စွေ့ချီချောင်းက ဆိုလိုက်သည်။

"ညစာစားပြီးရင့် ငါ့ရဲ့မီးမပိတ်သွားခင်အထိ မင်းနောက်ထပ် ၃နာရီ အလုပ်လုပ်ရမယ်..."

ကန်စွန်းဥများကို အလင်းပေးရန်အသုံးပြုသော မီးသီးများရှိသည်။ စွေ့ချီချောင်းအတွက်မူ နောက်ထပ် ၃နာရီကြာအောင် လယ်စိုက်ပြီးနောက် သူ့တစ်နေ့တာအလုပ်ပြီးသည်ဟု ယူဆ၍ ရနိုင်၏။

စွေ့ဟူက သူ့ကို အနံ့ထွက်နေသော မျက်နှာဖြင့် ကြည့်ပြီး စားသောက်လိုက်သည်။ သူက အလွန်ပင်ပန်းနေရာ မြေပြင်ပေါ်တွင်ထိုင်ပြီး စားရ၏။ ၄င်းက အလွန်ကြည့်ရဆိုးပေသည်။ သူ့၏ ယခုပုံရိပ်ကို မြင်ပါက သူ့အားလေးစားကြသည့် အိုမီဂါအများစုက အလွန်စိတ်ပျက်သွားမည်ဟု သူ ခံစားရသည်။

စွေ့ချီချောင်းက သူ့ဘေးတွင်ရပ်ကာ သတိလက်လွတ် အနားယူနေသည်။ သူ့အတွက် စားရန်အချိန်မကျသေးချေ။ စွေ့ဟူ၏ အလုပ်ချိန်နှင့် စူးစိုက်မှုက အမှန်တကယ်တွင် အလယ်ခေတ်ရှိ မြေကျွန်များနှင့်ယှဉ်လျှင် အလွန်ကွာခြားပြီး သူ့အား လယ်စိုက်ရန်အတွက် ဖိအားပေးရန် သစ်သားချောင်း သို့မဟုတ် ကြာပွတ်တစ်ခုနှင့် ရိုက်နှက်နေသူလည်း မရှိပေ။

....

စွေ့ဟူက rut ကာလတစ်ခုလုံးကို ငါးကန်တူးရင်း ကုန်ဆုံးလိုက်သည်။ သူ့မိသားစုက နောက်ဆုံးတွင်တစ်ခုခုမှားနေသည်ကို သတိထားမိသွားသည့် အချိန်ကို သူက စိတ်ကူးယဉ်နေခဲ့၏။

ထိုအချိန်က သူ့ကို အခြေအနေသွားကြည့်ရန်နှင့် စွေ့ချီချောင်းကို ထပ်မံဖျောင်းဖျရန် သူ့မိသားစုက တောင်းဆိုလာခြင်းဖြစ်သည်။ သူ မဖျောင်းဖျနိုင်ပါက စွေ့ချီချောင်းကို ဖိအားပေး ဆွဲခေါ်လာရမည်ဖြစ်သည်။ မိသားစုက သူ့အပေါ် ကြီးကြီးမားမား ယုံကြည်ချက်ထားသည့်ပုံပင်။ အနည်းဆုံးတွင် ယခုအထိ သူ့၏ လက်ရှိ အခြေအနေအကြောင်း ဆက်သွယ်မေးမြန်းလာခြင်း မရှိသည့်အပြင် သူတို့က အိုမီဂါတစ်ဦး၏ တည်ရှိမှုကို ကြောက်ရွံ့မည် မဟုတ်ပေ။ သို့ဖြစ်၍ အဆိုးဆုံးအခြေအနေ၌ပင် သူပြန်သွားရန် ကြာသင့်သည့်အချိန် လွန်သွားသည့်အခါမှ တစ်စုံတစ်ယောက်က တစ်ခုခုမှားနေသည်ကို သိလောက်ပေမည်။

အကောင်းဆုံးအရာမှာ လက်ရှိတွင် သူ့ကို တစ်စုံတစ်ယောက်က လိုက်ရှာနေသော်လည်း သူနှင့်အဆက်အသွယ်မရ၍ ဤနေရာထိ လိုက်လာခြင်း ဖြစ်နိုင်၏။

"ဝမ်းကွဲအစ်ကို... ထပြီး အလုပ်လုပ်တော့..."

စွေ့ချီချောင်း၏ အသံက စွေ့ဟူ၏ အတွေးကို ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်သည်။

စွေ့ဟူက စိတ်ဓာတ်ကျစွာ ထရပ်လိုက်သည်။

"မင်း ငါးကန်တူးတာက မပြီးသေးဘူးလား..."

သူက တူးပြီးသွားသည့်အပြင် မြေကြီးကိုလည်း သိပ်ပြီးပြီဖြစ်သည်။

"အခုက ရေမစိမ့်နိုင်တဲ့ အဝတ်ခင်းဖို့အချိန်ရောက်ပြီ..."

စွေ့ချီချောင်းက ခပ်ဖွဖွ ဆိုသည်။

"ပြီးရင် ဆလပ်ရွက်တွေ ဘယ်လိုခူးရမလဲဆိုတာ ငါ မင်းကိုသင်ပေးမယ်..."

စွေ့ဟူ - "..."

ငါ့ရဲ့အကြီးဆုံးမေးခွန်းကတော့ စွေ့ချီချောင်းက ဘာလို့ အရမ်းတော်နေရတာလဲဆိုတာပဲ...

စွေ့ချီချောင်းက စွေ့ဟူနှင့်အတူ ငါးကန်ကို ရေမစိမ့်နိုင်သည့် အဝတ်ဖြင့် ဖုံးလိုက်ပြီး ဆလပ်ရွက်များ သွားခူးလိုက်သည်။

၁၀မူက စွေ့ဟူ၏လက်ဖြင့် ခူးရန် လုံလောက်သည်ထက်ပို၏။ စွေ့ချီချောင်းအပေါ် သူ့ခံစားချက်များက တဖြည်းဖြည်းနှင့် အနည်းငယ် လေးစားခြင်းဆီသို့ပြောင်းလဲသွားလေပြီ။ ၄င်းကို လူကိုယ်တိုင် တွေ့ကြုံရပြီးနောက် သူသာ နေ့တိုင်းလယ်စိုက်ရပါက ရူးသွားလောက်သည်ဟု တွေးမိလေ၏။ မိသားစု၏ အချုပ်အနှောင်များမှ လွတ်မြောက်ရန် သူ့ဝမ်းကွဲညီလေးက ဤသည်ကို ပြုလုပ်နိုင်အောင် ကြီးပြင်းလာလေသည်။

စွေ့ဟူ၏ ယူဆချက်မှာ လုံးဝမမှန်ပေ။ စွေ့ချီချောင်းက လယ်စိုက်ခြင်းကို နှစ်သက်သည်အား သူ မသိချေ။ ဆလပ်ရွက်များခူးပြီးနောက် သူက စွေ့ဟူကို ငါးဆီသို့ ခေါ်သွားလိုက်သည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် လေယာဉ်ပျံနှင့်ဖြစ်ပြီး စွေ့ချီချောင်းက ပထမဆုံး ပိုက်ကွန်တစ်ခု ယက်ကာ နေရာချနေလိုက်သည်။ သူ့လက်ထဲတွင် စွေ့ဟူ၏ အသက်ရှိနေရာ သူက မကြောက်ရွံ့ဘဲ စွေ့ဟူကို လေယာဥ်မောင်းရန် ပြောလိုက်သည်။

လေယာဉ်မှာ စကူတာထက် များစွာ ပိုကောင်း၏။ ၄င်းက ပတ်ဝန်းကျင် မြေအနေအထားကို တိုက်ရိုက် ကြည့်ရှုနိုင်ပြီး အလွန်လည်းမြန်သည်။ ရေကန်သို့ရောက်သောအခါ သူတို့က အထက်တစ်မီတာတွင် ဝဲနေပြီး ပိုက်ကွန်ချလိုက်သည်။

စွေ့ဟူ၏ မျက်နှာက အလွန် မည်းမှောင်နေသည်။ စွေ့ချီချောင်းက သူ့လေယာဉ်ကို ငါးညှီနံ့နံအောင် လုပ်နေခြင်းပင်။ ခုန်ဆွ ခုန်ဆွ လုပ်နေသော ရှောင်ပိုင်လည်း ရှိနေပြီး ကြောင်မွှေးများ နေရာအနှံ့ကျလောက်ပေမည်။ ထို့အပြင် သူ့လေယာဉ်မှာ စွေ့ချီချောင်း၏ သိမ်းယူခြင်း ခံလိုက်ရသည်ဆိုခြင်းက သူအထင်လွဲနေခြင်း မဟုတ်သည်မှာ အသေအချာပင်။ အောက်ဘက်တွင် ထိန်းချုပ်စနစ်များပင် ရှိနေပြီး အလိုအလျောက် ယာဉ်မောင်းခုံတွင် "ရေဖြန်းခြင်း"နှင့် "ပျိုးကြဲခြင်း"လုပ်ဆောင်ချက်များ ရှိနေ၏။

သူ့၏ မိမိုက်လှသော ဇိမ်ခံလေယာဉ်မှာ စိုက်ပျိုးရေး စက်တစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲခြင်း ခံလိုက်ရသည့်ပုံပင်။

အရေးအကြီးဆုံး အရာမှာ....

စွေ့ဟူ - "မင်း ဒါကို ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ..."

စွေ့ချီချောင်းမှာ ငါးများကို ပုံးထဲသို့ လောင်းထည့်နေခြင်းဖြစ်ပြီး ဖမ်းမိသော ငါးများအားလုံးမှာ သူ့၏ လက်ဖျံအရွယ်အစားရှိသည့် ငါးဝတုတ်များဖြစ်ကြပြီး အရသာရှိလှကာ အရွယ်ရောက်ပြီး ငါးများမှာ အလွန်ကြီး၍ သူက အခြားငါးမျိုးစိတ်များကို မဖမ်းလိုတော့ပေ။

စွေ့ဟူ၏ မေးခွန်းကိုကြားရာ စွေ့ချီချောင်းက သူမေးလိုက်သည်အား အချိန်မီတုံ့ပြန်ရန် မစီစဉ်နိုင်လိုက်ချေ။

"ဟင်... ဒီက ငါးတွေက တစ်ခါမှ အဖမ်းမခံဖူးသလို အရမ်းဆာနေကြလို့ ဖမ်းဖို့လွယ်တယ်..."

"ငါက လေယာဉ်ကိုပြောတာ..."

စွေ့ဟူက သူ့ကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

"ဒါက HJJ ကုမ္ပဏီရဲ့ ဒီနှစ်အတွက် ဂြိုလ်တု လမ်းကြောင်းစီးရီးအတွက် အမြင့်ဆုံးမော်ဒယ်... အဲ့ဒါက သီးသန့် ပြုပြင်ခြင်းကို ထောက်ပံ့မပေးထားသလို နောက်ဆုံးပေါ် encryption နည်းပညာကို သုံးထားတာ... မင်းက အဲ့ဒါကို စိုက်ပျိုးရေးသုံးအတွက် ဘယ်လိုပြောင်းလိုက်တာလဲ..."

HJJကုမ္ပဏီမှာ မိမိတို့ ကုမ္ပဏီမှ တိုးချဲ့ထားကာ ဈေးနှုန်းမြှင့်မြှင့်ဖြင့် ရောင်းထားသော encryption နည်းပညာမှာ လူသူမဲ့ဂြိုလ်ပေါ်ရှိ လူတစ်ယောက်တတ်နိုင်သည့် အကြမ်းထည်အခြေအနေအောက်တွင် ကုဒ်ဖြည်၍ရနိုင်ပြီး စိုက်ပျိုးရေးသုံးစက်အဖြစ် ပြောင်းနိုင်သည့် ရှက်စဖွယ်အခြေအနေကို သိပါက HJJကုမ္ပဏီက ဒေါသထွက်မည်ဟု သူခံစားမိပေသည်။

သူ့မိသားစုက သူ့ဝမ်းကွဲညီလေးမှာ ဤလုပ်နိုင်စွမ်းရှိသည်ကို သိသွားပါက နောက်ပိုင်းတွင် သူ့အပေါ် သဘောထားပြောင်းသွားနိုင်၏။ သူ့၏ ဤလုပ်နိုင်စွမ်းက လက်ထပ်ခြင်းထက် ပိုမိုသော အကျိုးအမြတ်များ ရလာနိုင်ပေသည်။

သူ ယခင်က သူ့ဝမ်းကွဲညီလေးနှင့် ဆက်ဆံရေး မကောင်းသော်လည်း သူ့ညီလေးက မည်သူနှင့်မှ မနီးစပ်ဟု ခံစားရပေသည်။ သူ့ညီလေး၏ ဝါသနာများကို သူ အမှန်ပင် တစ်ခုမှ မသိပေ။ သူ့ညီလေးက မည်သည့် ပုံစံဆိုသည်ကိုပင် သူက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မသိခဲ့ချေ။ သူ့ညီလေးက အလွန်အရည်အချင်းရှိပါက ပြန်မသွားရရန် အဘယ့်ကြောင့် ဤမျှခေါင်းမာနေသည်ကို နားလည်နိုင်၏။

၄င်းကိုကြားပြီးနောက် စွေ့ချီချောင်းက နှစ်ကြိမ်မျှ ရယ်လိုက်ကာ စကားမပြောချေ။ စွေ့ဟူ၏ မျက်လုံးထဲတွင် ဤသည်က အဆင့်မြင့် နည်းပညာဖြစ်သော်လည်း သူ့အတွေးထဲတွင် အလယ်ခေတ်က လှည်းနှင့် ၂၁ရာစုက ဘစ်ကားကဲ့သို့ ထုတ်ပယ်ခံရသည်မှာ ကြာလှပြီဖြစ်သော နည်းပညာနှင့် အတူတူပင်ဖြစ်သည်။ ၄င်းက ကြောင်အရုပ်များ လုပ်ခြင်းထက် ပိုမခက်ခဲပေ။

၄င်းအား သူ့ကို ပြောပြရန်ခက်ခဲ၍ စွေ့ချီချောင်းက ပြုံး၍သာနေလိုက်၏။

စွေ့ဟူက ခေါင်းလှည့်ကာ အလေးအနက်ဆိုလိုက်သည်။

"ဝမ်းကွဲညီလေး... မင်းမှာ အဲ့စွမ်းရည်ရှိတယ်ဆိုရင် ဘာလို့ စောစောကတည်းက မပြောတာလဲ... မင်းက ဒီမှာ ခက်ခက်ခဲခဲနေပြီး တစ်ယောက်တည်း စိုက်ပျိုးရေး လုပ်နေသေးတယ်... မပင်ပန်းဘူးလား... မင်းမှာ အရည်အချင်းရှိတယ်ဆိုရင်တောင် သိပ္ပံနဲ့ နည်းပညာက နေ့တိုင်း တိုးတက်ပြီး ဆန်းသစ်တီထွင်နေတာ... မင်းက ဒီဂြိုလ်ပေါ်က ထွက်မသွားရင် အနှေးနဲ့အမြန်နောက်ကျန်ခဲ့မှာပဲ... မင်းဦးနှောက်ကို မဖြုန်းပစ်ပါနဲ့..."

စွေ့ချီချောင်း - "မဖြုန်းပါဘူး..."

သိပ္ပံနှင့် နည်းပညာက ၁၀နှစ်ကျော် တိုးတက်လာလျှင်ပင် ထိုသိပ္ပံနှင့် နည်းပညာ၏ စံနှုန်းက ၂၃ရာစုအတွင်းသာ ရှိမည် ဖြစ်သည်။

စွေ့ဟူက ချဲ့ကားပြောဆိုကာ သူ့ကို ထပ်မံ ဖျောင်းဖျရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။

"ငါမင်းကို မိသားစုနဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေး ယူဖို့ ကူညီပေးနိုင်တယ်... မင်းက အိုမီဂါဖြစ်တော့ရော ဘာဖြစ်လဲ... မင်းမှာ အဲ့စွမ်းရည်ရှိနေသရွေ့ မင်းပြန်သွားရင် မင်းနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ လိုက်ဖက်တဲ့ ဘယ်အယ်လ်ဖာကိုမဆို ရွေးယူလို့ရတယ်... မင်းက တောင်းဆိုခံရမှုအများဆုံး အိုမီဂါဖြစ်လာမှာ..."

စွေ့ချီချောင်းက သူ့ပိုက်ကွန်ကို ဆွဲလိုက်ပြီး ရှောင်ပိုင်၏ မေးစေ့ကို ထိလိုက်သည်။ သူက ကြောင်၏ ခေါင်းကို မမော့ဘဲ ဆိုလိုက်လေသည်။

"မလိုပါဘူး... ချစ်တယ်ဆိုတာ ဘာအဓိပ္ပာယ်မှ မရှိဘူး..."

အဲ့ဒါက လယ်စိုက်ရမဲ့ သူ့အချိန်တွေကို ယူတာပဲရှိမှာ...

🍀🍀🍀

Prev Next