အပိုင်း ၁၀

ဂုဏ်မြင့်သူရယ်

အပိုင်း ၁၀

"သူ မင်းကို သီးသန့်တွေ့ဖို့ ဘယ်တုန်းကမှ မကြိုးစားခဲ့ဘူးလား" ရှန်းချွမ် ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။

ယဲ့အန်းက မပြောခင် ခဏလောက် နှုတ်ဆိတ်သွားပြီး “သူကြိုးစားတယ်လေ။”

ညဘက်သောက်စားရန် အပြင်ထွက်ခိုင်းဖို့ မပြတ်မသားတဲ့ စာတိုတစ်စောင်ကို သူပို့ခဲ့သည်။ လက်ထပ်ပွဲနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသောကြောင့် သူ့ကို တိုက်ရိုက်ငြင်းဆိုခဲ့သည်။

"ဒါပေမယ့် ကျွန်မ သူ့ကို လျစ်လျူရှုခဲ့တယ်"

“……”

ရှန်းချွမ်သည် ဤမျှလောက်အထိ ခန့်မှန်းထားသည်။ သူက မျက်ခုံးပင့်ပြီး ပြောသည်။ “မေ့လိုက်တော့။ ရွှမ်းရွှမ်းရဲ့ ဇာတ်ညွှန်းအသစ်က တော်တော်ပြီးသွားပြီ။ ငါပြန်သွားတဲ့အခါ မင်းကိုပေးခိုင်းလိုက်မယ်၊ မင်းသွားပြင်ဆင်လို့ရတယ်။”

ယဲ့အန်းက သူ့ကို သတိပေးသည်။“ငါ ခွင့်ယူထားတယ်”

မင်္ဂလာဆောင်ပြီးကတည်းက ယဲ့ယွမ်နျန်က သူမကို နှုတ်ထွက်ဖို့ ဆန္ဒရှိခဲ့ပေမယ့် သူမ သဘောမတူခဲ့ချေ။ အဆက်မပြတ် ငြီးတွားနေတာကြောင့် ခွင့်စာတင်ခဲ့သည်။

ရှန်းချွမ်၏ နှလုံးသည် ရပ်တန့်လုနီးပါးပင်။ “သခင်မလေး၊ မင်း ပရောဂျက်ကို လက်မခံတာ တစ်လရှိပြီ။ မင်းမှာ နှလုံးသား နည်းနည်းလောက်မရှိဘူးလား။ မင်း လစာလိုချင်သေးလား။ မင်းနာမည်ကြီးချင်သေးလား"

ယဲ့အန်းက သူ့ကိုယ်သူ တိတ်တဆိတ် တွေးနေသည် - ငါ့မှာ လစဉ် ထောက်ပံ့ကြေး ယွမ်500,000 ရှိပြီးနေပြီ၊ လစာမလိုတော့ဘူး။

သို့သော်လည်း ရှန်းချွမ် ဒေါသမထွက်မှာကို စိုးရိမ်သဖြင့် သူမ အကျယ်ကြီး မပြောခဲ့ပေ။

မေတ္တာတရားနှင့် နေထိုင်ရမည်။

ရှန်းချွမ်သည် အလွန်ပင် ပင်ပန်းနေသော်လည်း ယဲ့အန်းကို စတူဒီယို၏ အမှတ်တံဆိပ် အနုပညာရှင်အဖြစ် မည်သူက ခွင့်ပြုသနည်း။ စာချုပ်ကို ပထမအကြိမ် လက်မှတ် ရေးထိုးပြီးချိန်တွင် နှစ်ဦးသားသဘောတူ ခဲ့သည်။

သူက အရမ်းမကြမ်းဘဲ ချော့ပြီး“ဒီဇာတ်ညွှန်းက ယိမြောင် အတွက် အစကတော့ ရည်ရွယ်ထားပေမယ့် မကြာသေးခင်ကမှ ဖျားနေတယ်။ သူ့အသံက ကွဲအက်နေပြီး သရုပ်မဆောင်နိုင်ဘူး။ အချိန်တန်ရင် သူ့ကို မင်းနဲ့အစားထိုးသင့်တယ်။ ဇာတ်ညွှန်းက ဇာတ်လမ်းတိုတစ်ခုက ပြန်ပြင်ဆင်ထားတဲ့ လွယ်လွယ်ကူကူ ရေဒီယိုဒရာမာတစ်ခုပဲ။ မင်းအတွက် အရမ်းမခက်ခဲလောက်ဘူး။”

ဖုန်းကတစ်ဆင့် ယဲ့အန်းသည် သူ၏စိုးရိမ်မှုကို ခံစားနိုင်သည်။ သူမ အပြုံးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း "ကောင်းပြီ" ဟု ပြောလိုက်သည်။

ဖုန်းချပြီးနောက် ယဲ့အန်းသည် ရှဲ့‌ရှောဖက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ လက်ဖက်ရည်မသောက်ရန် ငြင်းဆန်ထားသည့် tsundere သည် စားပွဲပေါ်ရှိ လက်ဖက်ရည်ခွက်ကိုမော့သောက်နေသည်။

“ငါ…”

ငါအဲဒီခွက်ထဲက သောက်လိုက်တယ်။

ယဲ့အန်း၏ ပါးစပ်ကို ဟလိုက်ပြီး သူမျိုချပြီးပြီဟု မြင်လိုက်ရသဖြင့် သတိပေးချက်သည် သူမ၏လည်ချောင်းထဲတွင် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။

     —-

မင်္ဂလာဆောင်ပြီး သုံးရက်အကြာအထိ ယဲ့အန်းသည် ရှဲ့ရှောကို အဖော်ပြုရန် အိမ်တွင်နေခဲ့သည်။

ယဲ့အန်းသည် ပုဂ္ဂိုလ်ရေးအရ ထိခိုက်မှုမရှိပေ။ ယခင်က စတူဒီယိုတွင် အသံသွင်းရန် မရှိသောအခါ အိမ်မှာပဲ နေခဲ့သည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့်၊ ၎င်းသည် ဖျော်ဖြေမှုအရည်အသွေး အလွန်နည်းပါးသော မျက်မမြင် ရှဲ့ရှော ဖြစ်သောကြောင့် ပိုမိုငြီးငွေ့စရာကောင်းစေသည်။

ရှဲ့ပိုင်ယန်ဆီမှ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးနောက် ရှဲ့ရှောသည် အပြင်မထွက်ဘဲ နေ့တိုင်း သူ့အခန်းထဲတွင် နေခဲ့သည်ကို သူမကြားခဲ့ရသည်။ ယဲ့အန်က စိတ်ပူသွားသည်။ ဒီအတိုင်းသာ ဆက်သွားနေမည်ဆိုလျှင် မကြာခင်တွင် ရောဂါတစ်မျိုးမျိုး ဖြစ်ပေါ်လာလိမ့်မည်။

သူတို့သည် အမည်ခံ လင်မယား ဖြစ်ကြသော်လည်း ခင်မင်ရင်းနှီးနေကြဆဲ ဖြစ်သည်။ ယဲ့အန်းသည် ပန်းခြံထဲတွင် လမ်းလျှောက်ထွက်ရန် ဆွဲဆောင်ရန် မဆုံးဖြတ်မီ အနည်းငယ် စဉ်းစားခဲ့သည်။

အံ့သြစရာမရှိဘဲ၊ သူမပါးစပ်ကို ဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ရှဲ့ရှောက သူမကို မညှာမတာငြင်းဆန်ခဲ့သည်။

"ရှင့်အခန်းထဲမှာ တနေကုန်နေနေရတာ မမွန်းကြပ်ဘူးလား"

သူမကို လျစ်လျူရှုရင်း ရှဲ့ရှော၏ မျက်ခွံများ မှိန်သွားသည်။

ယဲ့အန်းက ဆက်ပြီး “ပန်းခြံထဲပဲ။ တခြားဘယ်ကိုမှ သွားစရာ မလိုဘူး။”

ရှဲ့ရှောက တုံ့ပြန်မှု မရှိသေးပေ။

ယဲ့အန်းသည် သူ့ကိုကြည့်ကာ အနည်းငယ်စဉ်းစားနေလေသည်။ ရုတ်တရက် အကြံတစ်ခုရပြီး သူမ လက်မောင်းကို ပွေ့ဖက်ကာ နားထဲသို့ တိုးတိုးလေး ခေါ်လိုက်သည်။ "ယောက်ျား”

" ယောက်ျား " ဟူသော စကားလုံးကို ပြောလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ယဲ့အန်းကိုယ်တိုင်ပင် ကြက်သီးထသွားသည်။

သူမ အနားယူဖို့ လို‌နေပြီ။ အမြန်ဆုံး!

ဒါပေမယ့် အခု သူမ လက်မလျှော့နိုင်ဘူး။

"ရှင် ကျွန်မနဲ့ လိုက်ခဲ့ပါလား"

ရှဲ့ရှော၏ ရုပ်ထုနှင့်တူသော တည်ငြိမ်မှုသည် နောက်ဆုံးတွင် အက်ကွဲသွားသည်။ မတူမတန်သလိုပြုကာ သူ့လက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ “ကိုယ့်ဘာသာသွားပါ”

ယဲ့အန်းက အမြန်ပြန်တုံ့ပြန်သည်။ “အဲ့လိုလုပ်လို့မရဘူး၊ ကျွန်မ ရှင့်ကို အဖော်ပြုပေးမယ်လို့ အဘိုးနဲ့ ပြောထားပြီးသား။ ကျွန်မအပြင်ကို တစ်ယောက်တည်းထွက်သွားပြီး ရှင့်ကိုတစ်ယောက်တည်း ပစ်ထားခဲ့တာသာ သူတို့သိသွားရင် သူတို့ ကျွန်မကို အပြစ်တင်ကြမှာသေချာတယ်"

ရှဲ့ရှောက နက်မှောင်သော မျက်လုံးများဖြင့် သူမကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။ "မင်း စာချုပ်ချုပ်လိုက်တာလား။"

ယဲ့အန်း - “…”

သူ တကယ်ပြောနေတာလား။

ယဲ့အန်းသည် အသက်ပင်မရှူနိုင်ဖြစ်ကာ ပေါက်ကွဲထွက်လုနီးပါးအထိ ဒေါသထွက်ခဲ့သည်။

သူမသွားဘူးဆိုရင် ဒါ သူ့ကိစ္စပဲ။ သူ့ကို ထပ်မမေးတော့ဘူး!

သူမ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်နှင့် ကော်ဖီစားပွဲပေါ်ရှိ ဖုန်းက တုန်ခါသွားသည်။ ရှီရွှမ်းရွှမ်းက သူမကို ရုတ်တရက် ခေါ်လိုက်သည်။

ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုကို ချိတ်ဆက်ပြီးနောက်၊ စပီကာမှတဆင့် ရူးသွပ်သော အော်ဟစ်သံများ ထွက်ပေါ်လာကာ သူမ၏ နားစည်များ ပေါက်ကွဲလုမတတ်၊

“အန်အန်း! ငါ နောက်ဆုံးတော့ စာမူပြီးသွားပါပြီ။ Finally!"

ယဲ့အန်းသည် ဖုန်းကို နားမှအဝေးသို့ ခွာလိုက်သည်။ “ဂုဏ်ယူပါတယ်။”

"အခု အား​​နေပြီလား? တစ်ခုခုသွားစားရအောင်! ငါ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်က ဟင်းချက်စားပြီးပြီ!"

“ကိုယ့်ဘာသာသွား၊ ငါအိမ်မှာပဲ နေရမှာ…”

ယဲ့အန်းက “ငါ့ခင်ပွန်းကို အဖော်ပြုဖို့” လို့ ပြောခါနီးမှာဘဲ၊ သူမ ခေတ္တရပ်လိုက်သည်။

ရှီရွှမ်းရွှမ်း - "အိမ်မှာနေပြီး ဘာလုပ်ဖို့လဲ။"

ယဲ့အန်းသည် ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်နေသော ရုပ်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမက ပြန်လှည့်လာပြီး “ဘာမှမလုပ်ပါဘူး။ ”

"ငါရှာပါရစေဦး ပြီးရင်လိပ်စာပို့ပေးလိုက်မယ်"

မိနစ်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ရှီရွှမ်းရွှမ်းသည် တည်နေရာကို ပို့ပေးလိုက်သည်။

ယဲ့အန်းက သူ့ဖုန်းကို ဖယ်လိုက်ပြီး ရှဲ့ရှောကို ကြည့်လိုက်သည်။ စောစောက သူပြောခဲ့သော လှောင်ပြောင်စကားတွေကို ပြန်သတိရပြီး သူမ ဒေါသ ထွက်လာပြန်သည်။ သူမသည် ဆိုဖာပေါ်မှ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ကိုပစ်ပေါက်လိုက်သည်။ “ဒါဆို ဒီမှာပဲ ရှင့်ဖာသာတစ်ယောက်တည်းနေ!”

ဒါဟာ ရှဲ့ရှော၏ ဘဝတွင် ပထမဆုံး အကြိမ် ခေါင်းအုံးနှင့်ပစ်ပေါက်ခံခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ့တုံ့ပြန်မှုက အနည်းငယ်နှေးသွားပြီး သူ့မျက်ခုံးများကို ကြုတ်လိုက်သည်။

ယဲ့အန်း ပြောပြီးသည်နှင့် သူမ အိပ်ခန်းထဲသို့ ပြန်ဝင်ကာ စကတ်လဲဝတ်ကာ custom-made ပိုက်ဆံအိတ်အသစ်ကို ယူသွားလိုက်သည်။ သူမသည် အေးစက်ပြီး မြင့်မြတ်သော အပြုအမူဖြင့် လှေကားမှ ဆင်းလိုက်သည်။

သူ မသွားချင်ရင်တော့ ကောင်းပါတယ်! အနည်းဆုံးတော့ နောက်ဆံတင်းစရာ ရှိမှာမဟုတ်ဘူး။

ရှဲ့ပိုင်ယန်သည် လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်အတွင်း အိမ်ပြန်မလာခဲ့ပေ။ ယဲ့အန်း သည် ပန်းခြံအတွင်းရှိ အဒေါ် ကျိုးဆီသို့ ပြေးသွားခဲ့သည်။ သူမကို မနှုတ်ဆက်ခင် အနည်းငယ် တုံ့ဆိုင်းသွားကာ “အန်တီ ကျိုး၊ ကျွန်မ လုပ်စရာရှိလို့ ညစာစားဖို့ အမီပြန်မလာဘူး။ အိမ်မှာ တစ်ခုခုဖြစ်ရင် အန်တီ ကျွန်မဆီဖုန်းဆက်လို့ရတယ်။"

အဒေါ် ကျိုးက “ကောင်းပါပြီ” ဟု ပြန်ဖြေသည်။

     —

ဤနွေဦးညနေခင်းတွင် မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းပေါ်ရှိ နှင်းဆီနီရောင်တိမ်တိုက်များက ချိတ်ထိုးပိုးထည်နှင့်ဆင်တူပြီး လှပသောအရောင်များသည် ကောင်းကင်ကို ပြန့်ကျဲနေသည်။ လေတိုက်လိုက်သဖြင့် ငြီးငွေ့စရာကောင်းသော အလှကို တိုးပေးသည်။ ယဲ့အန်းသည် လမ်းမပေါ်ကို ငုံ့ကြည့်သော်လည်း သူမ အမှတ်တမဲ့ စိတ်မပျက်စပြုလာသည်။

အခုလို ရာသီဥတုကောင်းသောကြောင့် အိပ်ခန်းထဲတွင် နေရသည်ထက် တိုက်ခတ်သောလေနှင့် ပန်းရနံ့တွေကို ခံစားရန် အပြင်ထွက်ခြင်းက ပိုကောင်းပါသည်။

မျက်စိနဲ့ မမြင်နိုင်လျှင် နားထောင်ပြီး ခံစားနိုင်ပါသေးသည်။

သူ့တစ်သက်လုံး အိမ်ထဲမှာပဲ နေမှာလား။

     —-

ယဲ့အန်းက သူတို့သဘောတူထားသည့် စားသောက်ဆိုင်ကို ရောက်သောအခါ ရှီရွှမ်းရွှမ်းက ကြိုတင်မှာပြီးသားဖြစ်သည်။ ဝင်ပေါက်နားမှ တဲတစ်လုံးတွင် ထိုင်နေပြီး ဟင်းနှစ်ပွဲ မှာထားသည်။

“ငါ ဆာလွန်းလို့ ရူးတော့မှာမို့ ဟင်းနှစ်ပွဲ ကြိုပြီး မှာလိုက်တယ်။ နင်တခြားစားချင်တာရှိရင် ကြိုက်တာမှာလို့ရတယ်"

ယဲ့အန်းသည် သူမ၏ သရဲတစ္ဆေသဏ္ဍာန်ကို မြင်လိုက်ရပြီး မရယ်ပဲ မနေနိုင်တော့ပေ။ "နင် ဘယ်နှနပ်တောင်မစားပဲနေခဲ့တာလဲ"

“ဒီနေ့ ပေါင်မုန့်နှစ်တုံးစားတယ်…” ရှီရွှမ်းရွှမ်း က စိတ်ဆိုးဟန်ဖြင့် ခေါင်းကို မော့လိုက်သည်။ “နောက်ဘဝမှာ စာရိုက်ကျွန် မဖြစ်ချင်တော့ဘူး! အသက်ရှင်ဖို့ထိုက်တန်တဲ့ ရှင်သန်တဲ့ နည်းလမ်းမဟုတ်ဘူး!”

ယဲ့အန်းက ရွှင်မြူးစွာ ရယ်မောလိုက်သည်။

"ဟုတ်​သားပဲ​ မင်းတကယ်​ လက်​ထပ်​​လိုက်တာလား" ဟင်းပွဲတွေရောက်လာပြီး ရှီရွှမ်းရွှမ်းက သူမ စားနေရင်း မေးလိုက်သည်။

ယဲ့အန်းသည် သူမ၏ ဟင်းချိုကို တစ်ငုံသောက်ကာ သဘောတူလိုက်သည်။“အင်း”

ရှီရွှမ်းရွှမ်း သည် ပြောရင်းဆိုရင်း ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။ "ဒီလောက်ကြီးကျယ်တဲ့ကိစ္စမှာ မင်း နှုတ်ဆိတ်နေတာပဲ၊ အိမ်ထောင်ပြုပေမယ့် ဘယ်သူ့ကိုမှတောင် အသိမပေးဘူးလေ။"

ရှင်းပြဖို့ အဆင်မပြေတဲ့အတွက် ယဲ့အန်းက ပြုံးရုံသာပြုံးပြလိုက်သည်။ သူမသည် နှစ်သိမ့်သောလေသံဖြင့် “စိတ်မဆိုးပါနဲ့တော့။ ဒီဝိုင်းကို ငါကျွေးမယ်။ လက်ထပ်ပွဲကိစ္စအတွက် တောင်းပန်တာလို့ မှတ်လိုက်။”

"အဲ့ဒါပိုကောင်းတယ်။" ရှီရွှမ်းရွှမ်း အနည်းငယ် စိတ်ပြေသွားသည်။ သူမသည် ချက်ချင်းပင် အတင်းပြောပြန်သည်။“ကြင်စဦးဘဝက ဘယ်လိုနေလဲ”

ရှဲ့ရှော ကို ခေါင်းအုံးနှင့်ပေါက်ရသော မှတ်ဉာဏ်က ယဲ့အန်း၏ စိတ်ထဲတွင် ပေါ်လာသည်။ သူမ ရှက်ရွံ့သလို မပြုမူမီ သူမ၏ ပြုံးနေသော အမူအရာမှာ အေးခဲသွားသည်။ သူမက ဆံပင်တွေကို ဖွဖွလေးကစားရင်း ရှက်ဟန်ဖြင့်ပြောသည်။

“တော်တော်အဆင်ပြေပါတယ် ၊ ဒါပေမယ့်… ငါ့ခင်ပွန်းက နည်းနည်းတော့ တွယ်ကပ်နေပြီး စက္ကန့်တိုင်းကို သူနဲ့ အတူနေစေချင်တယ်။ အမှန်တော့ ငါနင်နဲ့ တစ်ခုခုစားဖို့ လာမယ်လို့ ပြောတုန်းက သူက မလွှတ်ဘူး။ သူသဘောမတူခင် အချိန်အတော်ကြာအောင် ချော့ခဲ့ရသေးတယ်”

ရှီရွှမ်းရွှမ်းသည် ကြွပ်ကြွပ်ရွရွ နံရိုးတိုတစ်ပိုင်းကို ကောက်ယူလိုက်သော်လည်း အရသာ တစ်စုံတစ်ရာ ဆုံးရှုံးသွားခဲ့သည်။ သူမသည် ခွေးစာအရသာကိုသာ ရသည်။

သူမကို ဘာလို့ အပြင်ထွက်‌ခေါ်လိုက်မိတာလဲ။

"ရပ်! ဒီစကားကို ဒီနေရာမှာပဲ ရပ်လိုက်တော့။ တစ်ခါမှမမေးဖူးသလိုပဲ မှတ်လိုက်”

ယဲ့အန်းက ပြုံးလိုက်သည်။

ကောင်းကောင်းစားပြီးနောက် ရှီရွှမ်းရွှမ်း က သူ့အိတ်ထဲက ဇာတ်ညွှန်းတစ်ခုကို ထုတ်ပြီး သူမကို ပေးလိုက်သည်။

 “ဘော့စ်က ဒီဇာတ်ညွှန်းမှာ ဦးဆောင်ဇာတ်ကောင်ကို မင်းကို ပြောင်းခိုင်းတယ်။ ဒါက ဇာတ်ကောင်ရဲ့ ပရိုဖိုင်နဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ဝက်။ အရင်ကြည့်ကြည့်လိုက်ဦး။ နောက်မှ မင်းဆီ အီလက်ထရောနစ် ကော်ပီ ပို့လိုက်မယ်။"

ယဲ့အန်းက လှမ်းယူလိုက်သည်။

ရှီရွှမ်းရွှမ်းသည် ထူးဆန်းသောအမူအရာဖြင့် လက်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်သည်။ “ဒီဇာတ်ညွှန်းက တကယ်တော့ Web Novel တစ်ခုကနေ ကူးယူထားတာ။ သူ့အကြောင်းအရာက နည်းနည်းတော့ …”

စကားပြောရန် ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေသော သူမကို မြင်လိုက်ရ၍ ယဲ့အန်း သိချင်စိတ် တိုးလာသည်။ ဘယ်လိုအကြောင်းအရာမျိုးက ပြောဖို့ ခက်နေတာလဲ။

သူမယူပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ ခေါင်းစဉ်တွင် စာလုံးကြီးကြီးငါးလုံးဖြင့် ရိုက်နှိပ်ထားသည်။ “Rich and Powerful Lovable Wife”

ယဲ့အန်း - “…”

“အဲဒါက… ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် “Rich and Powerful Lovable Wife ' နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မကောင်းတာတော့ ဘာမှ မရှိပါဘူး။ နင် ချမ်းသာပြီး တန်ခိုးကြီးတဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား? ဒါက မင်းနဲ့ တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ…”

ရှီရွှမ်းရွှမ်းသည် သူမကို ထိတ်လန့်စွာကြည့်ကာ ဇာတ်ညွှန်းကို စားပွဲပေါ်ရှိ လက်ကျန်ဟင်းရည်ထဲသို့ပစ်ချလိုက်မည်ကို စိုးရိမ်နေသည်။

ယဲ့အန်းသည် ငြိမ်ငြိမ်လေး နေနေသေးတာ ကောင်းတဲ့အချက်ပါပဲ။ သူမက မော့ကြည့်လိုက်ပြီး တိုးတိုးလေးမေးသည်။"ငါတို့ စတူဒီယိုက ဒီလောက်ထိ နောက်ဆုတ်သွားပြီလား"

ရှီရွှမ်းရွှမ်း အသက်ရှူထုတ်လိုက်သည်။ “ပြိုင်ဆိုင်မှုက ပြင်းထန်တယ်။ Boss လည်း ဘာမှလုပ်လို့မရဘူး။"

“Pharmacist” အတွက် လုဟုန်ကို သူမနဲ့ အရက်သောက်ခိုင်းသည့်အထိ အောင့်သက်သက်နှင့် လက်ခံရသည်မှာ အံ့သြစရာမဟုတ်ပေ။ ယဲ့အန်းက ဘာမှမပြောတော့ ပဲဇာတ်ညွှန်းကို လက်ခံလိုက်သည် ။

“Rich and Powerful Lovable Wife” အစား အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုတစ်ခုသာ ဖြစ်လိမ့်မည်။

“စောနေသေးတယ်။ ဘားကို ခဏသွားရင် မကောင်းဘူးလား" ရှီရွှမ်းရွှမ်းက စားပြီးနောက် အကြံပြုခဲ့သည်။

ယဲ့အန်းက သူ့ဖုန်းကို အိတ်ထဲ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး “ငါတော့တော်ပြီ။ ငါအိမ်ပြန်မှရမယ်။"

"အိမ်ပြန်ပြီး မင်းခင်ပွန်းနဲ့ အဖော်လုပ်မလို့လား။ ရှစ်နာရီတောင် မထိုးသေးဘူးလေ၊ နင်အတည်ကြီးပြောနေတာလား?" ရှီရွှမ်းရွှမ်း အံသြသွားသည်။

ယဲ့အန်းသည် အချိန်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ အမှန်ပင် ရှစ်နာရီ မထိုးသေးပေ။

“ဒါဆို ဘားကိုတော့ မသွားတော့ဘူး။ ဒီမှာပဲ ခဏထိုင်ရအောင်။ ဒီနေရာရဲ့ သစ်သီးဝိုင်က မဆိုးပါဘူး။ စမ်းကြည့်ချင်လား"

နောက်ဆုံးတွင် ယဲ့အန်းသည် မငြင်းသာတော့သဖြင့် သူမနှင့် ခဏတာ အတူနေခဲ့သည်။

နှစ်ယောက်သား စကားစမြည်ပြောရင်း ဝိုင်သောက်ကြသည်။ စကားစမြည်ပြောနေကြစဉ်တွင် တောက်ပလွန်းစွာဝတ်စားထားသော အမျိုးသားတစ်ဦး ယဲ့အန်း၏ ဘေးတွင် ပေါ်လာခဲ့သည်။ "မိန်းမလှလေး၊ မင်းရဲ့ WeChat ရနိုင်မလား။*"

ယဲ့အန်းက သူ့ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။ သူမသည် အနည်းငယ်မျှ မဆိုင်းမတွ ငြင်းဆိုလိုက်သည်။ "တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်မလက်ထပ်ပြီးသားပါ"

ထိုလူသည် သူမ၏လစ်ဟာနေသော လက်သူကြွယ်ကိုမြင်ပြီး သူမ၏စကားများကို သံသယဖြစ်မိသည်။ သို့သော် သူမ၏ အေးစက်သော မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် စကားမဆက်နိုင်ဘဲ မကျေမချမ်းဖြင့် ပြန်ထွက်သွားသည်။

ထိုလူထွက်သွားပြီးနောက် ရှီရွှမ်းရွှမ်းသည် ပျားများနှင့် လိပ်ပြာအားလုံးကို ဆွဲဆောင်နိုင်သော မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူမပြောလိုက်သည်။ “မင်း အနည်းဆုံး နောက်ထပ် နှစ်အနည်းငယ်လောက်တော့ ရှိဦးမယ်ထင်တယ်။ မင်းရဲ့ အတောက်ပဆုံးအချိန်မှာ လက်ထပ်သွားမယ်လို့ ငါ မမျှော်လင့်ထားဘူး။ အခုအချိန်ကစပြီး တစုံတယောက်အတွက် အများကြီးကို ဆုံးရှုံးသွားပြီ။”

ယဲ့အန်းသည် ဝိုင်ကို မျိုချလိုက်ပြီး ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြန်ပြောသည်။“ခေါင်းထိပ်က မစိမ်းမနေချင်ပါဘူး။ အများကြီးနဲ့ ဘာလုပ်ရမှာလဲ"

[ယဲ့အန်းက သူမရဲ့ ဦးခေါင်းထိပ်ကို စိမ်းစိမ်းစိုစို မဖြစ်စေချင်ဘူးလို့ ပြောတဲ့အခါ သူမဟာ အစိမ်းရောင်ဦးထုပ်ဆောင်းထားတယ်ဆိုတဲ့ အယူအဆကို ရည်ညွှန်းပြီး သူမရဲ့ အရေးပါတဲ့ တခြားသူကို လှည့်စားနေတယ်လို့ အဓိပ္ပာယ်ရပါတယ်။]

ရှီရွှမ်းရွှမ်း - “….”

မင်းလှတယ်၊ မင်းမှန်ပါတယ်။

ယဲ့အန်းသည် သူမ၏ခွက်ကို ချလိုက်ပြီး အချိန်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ “မိနစ်နှစ်ဆယ်ပြည့်ပြီ၊ ငါသွားရတော့မယ်။ နောက်မှတွေ့မယ်။"

ရှီရွှမ်းရွှမ်းက သူမကို စ နောက်ချင်နေသေးသည်။ “အချိန်တစ်မိနစ်တောင် ပိုမပေးချင်တော့ဘူးလား။ နင်ဘာတွေအရမ်းစိတ်​ပူ​နေတာလဲ"

ယဲ့အန်းသည် မော့ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။ “ကြင်စဦးတွေကိစ္စပါ၊ နင်နားမလည်ပါဘူး”

“….”

ရှီရွှမ်းရွှမ်း၏ ပျော့ပျောင်းသော နှလုံးသားကို ဖြတ်၍ နောက်ထပ်မြှားတစ်စင်း ထိုးဖောက်သွားသည်။

ယဲ့အန်း မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်နှင့် ရင်းနှီးသောအသံက သူမကို ရုတ်တရက် လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

"မိန်းကလေး ယဲ့?"

ယဲ့အန်းသည် အဆီတဝင်းဝင်းနှင့် မလေးမစားမျက်နှာကိုမြန်ရရန် အသံလာရာကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

"တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ၊ ဒီမှာ မင်းနဲ့တွေ့ဖို့ မမျှော်လင့်ထားဘူး" လုဟုန်သည် သူမဘေးသို့ရောက်လာသည်။ သူ့လေသံက မသဲကွဲပေ။ "ငါတို့ ခဏလောက်ထိုင်ကြရင် ဘယ်လိုလဲ"

နောက်ဆုံးအခေါက်တုန်းက ယဲ့အန်းသည် စာချုပ်သက်တမ်းတိုးရန်အတွက် သူနှင့်အတူ ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့စွာ ဆက်ဆံခဲ့သည်။ ဒီနေ့မှာတော့ သူမတွင် စိတ်ရှည်သည်းခံမှု မရှိတော့ဘဲ "တောင်းပန်ပါတယ်၊ ကျွန်မ လုပ်စရာတွေရှိလို့ အခုပဲ သွားတော့မလို့ပါ"

လုဟုန်က သူမကို လှမ်းခေါ်ပြီး "မင်းက ဟိုတစ်ခေါက်တုန်းက စာချုပ်ကိစ္စကို မဆွေးနွေးချင်ဘူးလား"

ယဲ့အန်းသည် ရုတ်ချည်း ရပ်တန့်သွားသည်။

လုဟုန်က သူမကို တုန်လှုပ်သွားသည်ဟု ထင်ကာ ရယ်မောလိုက်သည်။ “စာချုပ်က အခုထိလက်မှတ်မထိုးရသေးဘူး။ မိန်းကလေးယဲ့က စိတ်ဝင်စားသေးရင် ငါတို့ စာချုပ်ချုပ်လို့ရသေးတယ်…”

သူစကားမဆုံးခင်မှာ ယဲ့အန်းက ကြားဖြတ်ပြောလိုက်သည်။ “စိတ်မဝင်စားဘူး။”

လုဟုန်သည် လူတိုင်းရှေ့တွင် သူ၏ကမ်းလှမ်းမှုကို လျစ်လျူရှုမည်ဟု မထင်ခဲ့ပေ။ သူ့မျက်နှာ ချက်ချင်း မည်းမှောင်သွားသည်။

ယဲ့အန်းသည် တစ်ချက်မျှပင် လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ သူ့အိတ်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဘုရင်မနှင့်တူသော စိတ်တည်ငြိမ်မှုဖြင့် သူမသည် နောက်ပြန်မလှည့်ဘဲ စားသောက်ဆိုင်မှ ထွက်လာခဲ့သည်။

ရှီရွှမ်းရွှမ်းသည် သူမနောက်သို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။ သူမ နောက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်း လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ “ဟေး”

ယဲ့အန်းက လမ်းဘေးမှာ ရပ်လိုက်ပြီး “သူ ငါကိုရဖို့ ကြိုးစားတယ်။ ငါသူ့ကို လျစ်လျူရှုထားလို့ ရှန်းချွမ်ကို စွန့်ပယ်လိုက်တာ"

ရှီရွှမ်းရွှမ်း၏ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသည်။ "သူက အဲ့လိုကောင်လား? Boss က ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် စိတ်ဆိုးနေတာလဲဆိုတာ မအံ့သြတော့ပါဘူး။ ငါတို့ပြန်သွားတဲ့အခါ သူ့အပေါ်အခြေခံထားတဲ့ ဗီလိန်ဇာတ်ရုပ်ကို ရေးပြီး အကြိမ်ရာနဲ့ချီပြီး မယားငယ်ခိုင်းမယ်။”

သူ ရှန်းချွမ် ကို စွန့်ပစ်ခဲ့ရုံသာမက သူမ၏တစ်ညလုံး ကို ဖြုန်းတီးပစ်လိုက်သည်။ မူလက သူမသည် ဤကိစ္စကို နှောက်ယှက်ရန် မရည်ရွယ်သော်လည်း သူသည် သူမအား ထပ်မံ၍ ပက်သက်လာခဲ့ပြန်သည်။

ယဲ့အန်းက အေးစက်စွာရယ်မောလိုက်သည်။ "ဒါက ငါ့ဒေါသနဲ့ မထိုက်တန်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် ဒီ  animation က ငါ့အပိုင်ဖြစ်လာလိမ့်မယ်!"

"ဟင်?" သူမ၏ ရင့်ကျက်သော မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရ၍ ရှီရွှမ်းရွှမ်း က မတွေးနိုင်တော့ဘဲ “နင် ဘာလုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာလဲ”

ယဲ့အန်းက လှည့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲသည် ကွေးညွတ်သွားသည်။ သူမ မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်သည်။ "ငါ့ခင်ပွန်းကို မြူဆွယ်ဖို့ ပြန်တော့မယ်"

ရှီရွှမ်းရွှမ်း - ???