အပိုင်း ၁၂

သန်းခေါင်ယံ စင်ဒရဲလား

အပိုင်း  ၁၂

ကျန်းရန်နဲ့ အာ့ဟွမ်တို့ လမ်းလျှောက်ရာမှ ပြန်လာသောအခါတွင် ၎င်းတို့၏ တိုက်ခန်းအဆောက်အဦးအောက်တွင် ထူးဆန်းသောပုံစံဖြင့် ရပ်နေတဲ့ အမျိုးသားတစ်ဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ခေါင်းမှာ ဦးထုပ်ဆောင်းထားပြီး မျက်နှာမှာ မက်စ်တပ်ထားကာ၊ လက်ကို ဂျင်းဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲ ထည့်ထားပြီး သူမနေထိုင်တဲ့ အဆောက်အအုံကို မော့ကြည့်နေသည်။ 

သူ့အဝတ်အစားတွေက သံသယဖြစ်စရာဖြစ်နေပေမယ့် ကျန်းရန်က သူ့ခြေထောက်ရှည်တွေက ဆွဲဆောင်မှုတစ်ခုလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူတို့က ရှည်ပြီး ဖြောင့်စင်းကာ၊ လှပပြီး ချောမွေ့တဲ့ လိုင်းတွေနဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အကျပ်နဲ့ဆိုတော့ အရမ်း ဆက်စီကျသည်။

သူ့မှာ ကျယ်ဝန်းတဲ့ ပခုံးနှင့် ခါးကျဉ်ကျဥ် အသွင်အပြင်လည်း ရှိသည်။

 အဲဒီအဝတ်အောက်မှာ abs တွေရှိနေလားလို့ သူမ တွေးမိသည်။

 ခဏလေး။ ကမ္ဘာပေါ်မှာ သူမ ဘာတွေတွေးနေလဲ။

 "ဝုတ် ဝုတ် !" အာ့ဟွမ်၏ ဝမ်းနည်းစရာ အော်သံက သူ့အာရုံကို ဆွဲဆောင်လိုက်ပုံရပြီး ထိုလူက သူတို့ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။

ကျန်းရန်က သူ့မျက်လုံးတွေကို အမှတ်မထင် ဆုံမိပြီး သူမ နှလုံးသားထဲတွင် ဘယ်လောက်တောင် လှပနေလဲကို မဝန်ခံဘဲ မနေနိုင်ခဲ့ပေ။ သူ့ကိုကြည့်နေရတာက အချစ်မြစ်ထဲမှာ ရေချိုးနေရသလိုပဲ။

 ...ဒီ​နေ့ သူမ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။

 ကျန်းရန်က ဒါ သူမရဲ့အမှားမဟုတ်သလို ခံစားရသည် - ဒီလူက low-profile ဖက်ရှင်ကို ၀တ်ဆင်ထားပေမယ့် လစ်လျူမရှုနိုင်တဲ့ ရောင်ဝါကို ပေးစွမ်းခဲ့သည်။ သူပေါ်လာသည်နှင့် တပြိုင်နက် တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက သူ့ဆီသို့ အာရုံပြောင်းသွားသည်။

 "ဝုတ် ဝုတ် ဝုတ်!"  သူမ၏ခွေးက ရုတ်တရက် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ရှေ့သို့ ပြေးသွားပြီး ထိုလူ၏ ခြေထောက်တွေဆီ တဟုန်ထိုးပြေးသွားကာ ဟောင်နေခဲ့သည်။

 "..." ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ?  အာ့ဟွမ်တောင် သူ့ကြောင့် စွဲဆောင်ခံလိုက်ရတာလား။

 "တောင်းပန်ပါတယ်"  ကျန်းရန်က သူမ၏လက်ထဲမှ ကြိုးကိုဆွဲကာ သူမ၏ခွေးကို နောက်သို့ဆွဲရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။  ထိုလူက သူမဘက်ကို ခဏကြည့်ပြီးမှ မျက်လွှာချလိုက်သည်။ “ပြဿနာမရှိပါဘူး” လို့ သူ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

 သူ့အသံက မကြုံစဖူး ကြည်နူးစရာ ကောင်းလွန်းသည်။  "ဒါ မင်းရဲ့ခွေးလား"  အဲဒီလူက ငုတ်တုတ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခွေးခေါင်းကို ပုတ်လိုက်သည်။ အာ့ဟွမ်က အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေဆဲဖြစ်ပြီး ခုန်ပေါက်ကာ သူ့လက်ကြီးအား ပွတ်သပ်ဟောင်ကာ ဟောင်နေလေသည်။

 ဟမ်?  ကျန်းရန် အံ့သြသွားသည်။ အာ့ဟွမ်က အများအားဖြင့် အလွန်သတိကြီးတဲ့ ခွေးတစ်ကောင်ဖြစ်ပြီး သူစိမ်းတွေနဲ့ နီးကပ်ဖို့ ဘယ်သောအခါမှ စိတ်အားထက်သန်ခြင်းမရှိပေ။ အမြီးကိုတောင်ယမ်းပြပြီး ဒီလူကို ဘာလို့ အရမ်းချစ်နေရတာလဲ။

 "မင်းရဲ့ခွေးက အရမ်းချစ်စရာကောင်းတယ်" ထိုလူက အာ့ဟွမ်ကို ထပ်ပုတ်လိုက်ပြီးနောက် မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။  အာ့ဟွမ်က သူ့ကို သဘောကျတာကြောင့် ကျန်းရန်က သူ့ကို လူဆိုးတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူးလို့ ခံစားရပြီး ပြုံးပြလိုက်သည်။  "ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

 ထိုလူ၏မျက်လုံးထဲတွင် အပြုံးတစ်ခုပြန်ပေါ်လာပြီး ကျန်းရန်က သူကတစ်ယောက်ယောက်နဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်တူနေသလိုမျိုး ခံစားလိုက်ရသည်။ အရင်က သူ့ကို ဘယ်မှာတွေ့ဖူးလဲ။

 "ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းလည်း ခွေးမွေးဖူးပေမယ့် အဲ့ခွေးလေးက စိတ်ဓာတ်ကျပြီး သူ့ဘာသာသူ သတ်သေသွားတယ်"

 "...အယ်"  ကျန်းရန် သူ့ကိုကြည့်လိုက်သည်။ "ဘာလို့လဲ"

 ကျန်းရန်က သားကြောဖြတ်ပေးတော့မှာကြောင့်  ထိုလူက ဝမ်းနည်းမှုကို ထုတ်ဖော်ခဲ့သည်။ "သူ့ခွေးကို သားကြောဖြတ်ပေးပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ ခွေးက အရမ်းရှက်ပြီး အဆောက်အဦးထဲကတောင် မထွက်တော့ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ အိမ်ခေါင်မိုးပေါ်ကနေ ခုန်ချသွားခဲ့တာ"

"......" အိမ်ခေါင်မိုးပေါ်က ကြောင်တွေခုန်ချတဲ့အကြောင်းတော့ သူမ ကြားဖူးပေမယ့် ခွေးတွေရောခုန်ချတတ်တာလား?

 "မင်းရဲ့ခွေးက သားကြောဖြတ်ထားတာလား"

 ကျန်းရန် ခေါင်းခါလိုက်သည်။ "အခုထိတော့ မလုပ်ရသေးဘူး"

 ထိုလူက သက်ပြင်းချခဲ့သည်။ "သားကြောဖြတ်တာနဲ့ ပတ်သက်ရင် သတိထားသင့်တယ်။ ခွေးက မလုပ်ချင်ဘူးဆိုတာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းလုပ်ပြနေရင် သူ့ကိုခေါ်သွားဖို့ အလျင်စလိုမလုပ်ပါနဲ့။ တိရစ္ဆာန်လေးတွေမှာ စိတ်ခံစားမှုဖြစ်နိုင်တယ်"

 "အိုး... ကျွန်မ သိပါတယ်"  ကျန်းရန်က မနေ့ညနေက သားကြောဖြတ်ခြင်းကိစ္စကို ပြောပြလိုက်တဲ့အခါမှာ အာ့ဟွမ်က ထို အယူအဆကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆန့်ကျင်ကြောင်း ပြန်ပြောပြခဲ့သည်။ သူမ ဒီကိစ္စကို လောလောဆယ် ဘေးဖယ်ထားလိုက်မယ်။ နှုတ်ဆက်သွားတဲ့လူကို ပြုံးပြရင်း သူမ အာ့ဟွမ်ကို အပေါ်ထပ်ကို ခေါ်သွားခဲ့သည်။

 ဖန့်ကျင်းက ကျန်းရင် နောက်ကျောဘက် လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားသည်အထိ အပြင်တွင်ရပ်နေကာ သူ့ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး မီရှန့်အာ၏ နံပါတ်ကို ခေါ်လိုက်သည်။  "မီရှန့်အာ၊ အဲဒီအိမ်ရှင်ကို ဆက်သွယ်လိုက်။ ငါ ဒီတိုက်ခန်းကို အမြန်ဆုံး ငှားချင်တယ်"

မီရှန့်အာ - "......"

 အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျန်းရန်က သူမရဲ့ လသာဆောင်ကနေ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

 ထိုလူကတော့ သွားလိုက်ပြီ။ သူက ဒီမှာဘာလာလုပ်တာလဲ။  သူက တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ မိသားစုလား ဒါမှမဟုတ် သူငယ်ချင်းလား။

ကျန်းရန်က ဒီအကြောင်းကို တွေးနေပေမယ့် အဖြေရှာမရတာကြောင့် သူမစိတ်ထဲ စွဲနေခဲ့သည်။ သက်တောင့်သက်သာရှိတဲ့ အဝတ်အစားတွေကိုလဲလိုက်က ကွန်ပြူတာကိုဖွင့်ပြီး WeChat တွင် ၎င်း၏ မက်ဆေ့ချ်များကို စစ်ဆေးခဲ့သည်။ အကြောင်းကြားချက် ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသောအခါတွင် သူမ၏ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် လန်နျဥ်က သူမကို ရှာဖွေနေကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။

 ပန်းဂေါ်ဖီ - ကျန်းရန်၊ မဂ္ဂဇင်းစာမူကြမ်းကို ဘာသာပြန်ချင်လား။  Kitano-sensei ထုတ်ဝေတဲ့ “The Last Witness ” ထုတ်ဝေမှုမှာ  ငါတို့ လက်မှတ်ရေးထိုးထားတယ်။  အဲ့တာကိုလုပ်ဖို့ နင့်မှာ အချိန်ရှိလား။

 ကျန်းရန် - ရှိတာပေါ့။

ကျန်းရန် - ဖြေတာကလည်း အရမ်းမြန်တာပဲ။ ဒီ စာအုပ်ရဲ့ ဂျပန် ဗားရှင်းက အခုမှထွက်လာတာလို့ ခံစားရတယ်။

 ပန်းဂေါ်ဖီ - ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ဘူး :') ဒီစာအုပ်တွေကို အမြန်မယူဘူးဆိုရင်တော့ တခြားကုမ္ပဏီတွေက မြန်မြန်ဆန်ဆန် သိမ်းသွားကြလိမ့်မယ်။

 ပန်းဂေါ်ဖီ - ဒီစာအုပ်က စုစုပေါင်း စာလုံး ၂၀၀,၀၀၀ ရှိတယ်။ သုံးလဆိုရင်လောက်လား။

ကျန်းရန် - လောက်တယ်။

 ပန်းဂေါ်ဖီ - ဒါဆို နင့်အတွက်ဖြစ်သွားပြီ။ အခကြေးငွေတွေကတော့ အရင်က နှုန်းထားအတိုင်းပဲ ငါ့မှာရှိတဲ့စာချုပ်ကို နင့်ကို ပို့ပေးလိုက်မယ်။ စာမူကိုတော့ နင့်ရဲ့ mailboxကို ပို့ပေးမယ်။

ကျန်းရန် - ကောင်းပြီ။

ကျန်းရန်က သူမ၏ လက်ချောင်းတွေကို ဆန့်ကာ အလုပ်စလုပ်ခဲ့သည်။ ညနေပိုင်းတွင် သူမသည် တစ်နေ့တာ၏အမှာစာကို ရေတွက်ပြီး ကျောက်ဝေ ပေးပို့လာသော ထောက်ပံ့ပို့ဆောင်ရေး အစီရင်ခံစာကို စစ်ဆေးခဲ့သည်။  ကုန်ပစ္စည်းတစ်ဖာက ရက်အနည်းငယ်အတွင်း ရောက်ရှိလာမည်ဖြစ်သည်။ သူမသည် လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုရန် shopping site ကို ဖွင့်လိုက်ပြီးနောက် အာ့ဟွမ် ခိုးဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ယနေ့ညတွင် သူသည် သူမနား ကပ်မနေဘဲ အထူး ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေကာ ပြတင်းပေါက်ပေါ်သို့ ခုန်တက်သွားခဲ့သည်။

ကျန်းရန် မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ ဒီခွေးက မနေ့ညကဆို တနည်းတဖုံ ရှက်နေခဲ့တာပါ။ နေ့ခင်းဘက်မှာဆို သူ အဆင်မပြေသလို ခံစားနေရတဲ့ပုံလည်း မပေါ်ဘူး။  ဘာပဲဖြစ်​ဖြစ်​ပါ သူမရဲ့ facial mask ကို အရင်​ခွာ​လိုက်​သည်​။ ကျန်းရန် facial maskကို ခွာလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားခဲ့သည်။

ဖန့်ကျင်းက သူမကွန်ပြူတာကို မကြည့်ခင် သူမ ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဤ X-Bao ရောင်းတဲ့သူက X-Bao ကို လာရောက်လည်ပတ်ချင်သေးမည်ဟု သူ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။

 X-Bao သည် တစ်ဦး၏ ရှာဖွေမှုမှတ်တမ်းအရ ထုတ်ကုန်များကို အကြံပြုထားသည်။ ကျန်းရန်သည် ခွေးစားစရာနှင့်ပတ်သက်သည့် ထုတ်ကုန်များကို မကြာခဏ ရှာဖွေလေ့ရှိသောကြောင့် သူမ၏အကြံပြုထားသည့်အရာများအတွက် ပင်မစာမျက်နှာတွင် မတူညီသော ခွေးဘီစကွတ်များစွာရှိသည်။ 

ဖန့်ကျင်း သည် ခွေးလေးတွင် ဘီစကွတ်မုန့်အနည်းငယ်ကို ယခင်တစ်ခေါက်က စားဖူးထားကြောင်း သတိရသွားသဖြင့် ပြတင်းပေါက်မှ ခုန်ဆင်းကာ ကျန်းရန် ထိုင်နေတဲ့ ကုလားထိုင်ပေါ်သို့ တက်သွားသည်။ မောက်စ်ပေါ်လက်တင်ပြီး ခွေးဘီစကွတ်များအတွက် အသေးစိတ်စာမျက်နှာကို နှိပ်လိုက်သည်။

 ဘီစကစ်ရောင်းအားက ကြည့်ကောင်းပြီး ဖော်ပြချက်တွေက ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်။  ဖန့်ကျင်း၏ လက်ဖဝါးကို နှိပ်လိုက်ခြင်းဖြင့် ၎င်းတို့ကို ကျန်းရန်၏ ဈေးဝယ်လှည်းထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။

 သူက သူ့အကြွေးတွေကို အမြဲပေးဆောင်ရတဲ့သူဖြစ်သည်။

ကျန်းရန် ပြန်ထွက်လာပြီး ကွန်ပျူတာကိုပိတ်ကာ အိပ်ရာဝင်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်ပေမဲ့ သူမရဲ့ ဈေးဝယ်လှည်းထဲမှာ ခွေးဘီစကွတ်တွေကို ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရသည်။

 ကျန်းရန် - "....."

 သူမ တိတ်ဆိတ်စွာဖြင့် ခေါင်းကိုလှည့်ကာ ပြတင်းပေါက်တွင် အိပ်နေသော အာ့ဟွမ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။  လုံးလုံးလျားလျား မလှုပ်မယှက် အိပ်မောကျနေသည်။

 ကျန်းရန် - "...."

 ဘာဖြစ်တာလဲ?!  ကျန်းရန် ခဏလောက် စဉ်းစားပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ သူမကိုယ်တိုင် ဒါတွေကို ထည့်ပေးရမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။  ဒါပေမယ့်... ဒီခွေးဘီစကွတ်တွေက ပုံမှန်ထက် အများကြီး ပိုစျေးကြီးသည်။

 သူမ ခဏတုံ့ဆိုင်းသွားပြီး သူတို့ကို မှာလိုက်သည်။  ဘီစကွတ်တွေဝယ်ပြီးတာနဲ့ သူမရဲ့eye maskတပ်ပြီး မီးပိတ်လိုက်သည်။  "ကောင်းသောညပါ အာ့ဟွမ်"

ဖန်ကျင်းသည် ပြတင်းပေါက်မှ တိတ်တဆိတ် မျက်လုံးတစ်လုံးဖွင့်ကာ အလွန်စိတ်ကောင်းဝင်နေလျက် သူမကို ကြည့်လိုက်သည်။

 နောက်တစ်နေ့တွင် ကျန်းရန်သည် "The Last Witness" ၏ မူရင်းစာသားကို စတင်ဖတ်ရှုခဲ့သည်။  ဘာသာပြန်တစ်ခုမစတင်မီတွင် သူမသည် စတိုင်လ်ကိုဆုံးဖြတ်ရန်နှင့် ကွဲပြားမှုများကိုဖော်ပြရန် ပိုမိုလွယ်ကူစေရန် မူရင်းကိုဖတ်ဖို့ နှစ်သက်ခဲ့သည်။

 ကျန်းရန် အလုပ်လုပ်နေစဉ်တွင် အနည်းငယ်ပျော်ရွှင်စေရန်အတွက် သူမ၏ အကြိုက်ဆုံး စာအုပ်အမျိုးအစားကို ရွေးချယ်ခဲ့သော်လည်း အမှန်တကယ်တွင်တော့ ဘာသာပြန်အလုပ်က ပျင်းစရာကောင်းလှသည်။

 ဒါပေမယ့်လည်း Kitano-sensei သည် သူမ အလွန်နှစ်သက်တဲ့ ဝတ္ထုရေးဆရာတစ်ဦးဖြစ်သော်လည်းသူက ရှုပ်ထွေးတဲ့စကားလုံးများကိုသာ နှစ်သက်ပြီး စာဖတ်ရခက်ခဲစေသည်။

သူမ မနက်ခင်းမှာ စာမူကိုဖတ်ပြီးနောက် ခေါင်းကိုက်လာသည်။  နေ့လည်စာ ချက်ဖို့ အနားယူဖို့အတွက် မီးဖိုချောင်ကို သွားလိုက်ပြီး အဲဒီနေ့မှာ လိုက်ပို့ဖို့ လိုအပ်တဲ့ အထုပ်တွေကို စုစည်းလိုက်သည်။

 သူမသည် အမြဲတမ်း ပုံမှန်နေထိုင်မှုပုံစံဖြင့် နေထိုင်ခဲ့သည်။ ထိုနေ့မွန်းလွဲပိုင်းတွင် အမြန်ချောပို့သူကို လွှတ်လိုက်ပြီးနောက် သူမသည် အာ့ဟွမ်ကို ပုံမှန်လမ်းလျှောက်ရန် ခေါ်သွားခဲ့သည်။ အောက်ထပ်ကို ရောက်တာနဲ့ မျက်လုံးထောင့်က လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုကို သတိထားမိလိုက်သည်။ 

စေ့စေ့ ကြည့်လိုက်တော့ ဦးထုပ်နဲ့ မက်စ် တပ်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူလည်း သူမကိုမြင်ပြီး လမ်းလျှောက်လာခဲ့သည်။  "မင်္ဂလာပါ၊ ထပ်တွေ့ကြပြန်ပြီနော်"

 သူ၏ သန်မာတဲ့ ယောက်ျားပီသမှုက ကျန်းရန်ကို အုပ်မိုးထားပြီး သူမ၏ အရှိန်ပြင်းနေတဲ့ နှလုံးခုန်နှုန်းကို အလျင်အမြန် ဖုံးကွယ်ထားလိုက်သည်။  "အာ ရှင်က မ​နေ့ကလူပဲ...ဒီနေရာကို ပြောင်းလာတာလား"

ဖန့်ကျင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ "ကျွန်တော်က ဆယ့်ငါးထပ်မှာနေတာ။ ကျွန်တော်တို့ အိမ်နီးနားချင်းတွေဖြစ်တော့မှာပေါ့"

ကျန်းရန်က သူ ဒီမှာလာနေမို့ မနေ့က အိမ်ကိုလာကြည့်တာဖြစ်ရမည်ကို ရုတ်တရက် သဘောပေါက်သွားခဲ့သည်။ "တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်။ ကျွန်မက ကျန်းရန်ပါ ခုနစ်လွှာမှာ နေပါတယ်"

 "ကျွန်တော် ..." ဖန့်ကျင်း ခဏစဉ်းစားလိုက်သည်။  "ကျွန်တော့် နာမည်က ဖန့်ပါ "

 သူ့နာမည် အပြည့်အစုံကို မပြောပြတာက နည်းနည်းရိုင်းတယ်လို့ထင်ရပေမယ့် ကျန်းရန်က စိတ်ထဲမထားဘဲ ပြုံးပြခဲ့သည်။  "ရှင် အကူအညီ လိုသေးလား"

ဖန့်ကျင်းက သူမ ကိုင်ထားတဲ့ ခွေးလေးကို ငုံ့ကြည့်နေသည်။  "ခွေးလေးကို လမ်းလျှောက်ခိုင်းဖို့ ဆင်းလာတာလား၊ ကျွန်တော့် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ရွှေ့နိုင်ပါတယ် မင်းကို အနှောင့်အယှက် မပေးချင်ဘူး"

 "ကောင်းပါတယ်"  ကျန်းရန်က အာ့ဟွမ်ကို ဦးဆောင်ပြီး အဝေးသို့သွားရန် လုပ်နေသော်လည်း သူ့မျက်နှာပေါ်ရှိ မက်စ် ကို သူမ ဒုတိယအနေနဲ့ တစ်ချက် ကြည့်ပြီးမေးလိုက်သည်။ "မစ္စတာ ဖန့် ၊ ရှင် အအေးမိနေလို့လား"

 ဖန့်ကျင်း အချိန်မီ ချောင်းဆိုးလိုက်သည်။  "ကျွန်တော် တခြားသူတွေကို ကူးသွားမှာ ကြောက်လို့ မက်စ် အမြဲတပ်ထားမိတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်"

 "ကိစ္စမရှိပါဘူး"  ကျန်းရန်က အဲဒါကို ထားခဲ့မယ့်အစား အာ့ဟွမ်ကို ခေါ်ထုတ်သွားခဲ့သည်။ ဖန့်ကျင်း လှေကားမှ မီရှန့်အာ ဆင်းလာသည်အထိ အောက်ထပ်တွင် ရပ်ကာသူ့ကိုဖုန်းဆက်ခဲ့သည်။ "ဗီရိုရောက်လာပြီ၊ ငါစောင့်နေလိုက်မယ်၊ မင်းအရင်တက်နှင့်"

 "မင်း"  ဖန့်ကျင်း လှည့်ပြီး ဓာတ်လှေကားပေါ် တက်လိုက်သည်။  သူထွက်သွားတာကိုမြင်တော့ မီရှန့်အာက အနည်းငယ် စိတ်လျှော့လိုက်သည်။ မျက်စိလျှင်တဲ့ နေထိုင်သူတချို့ သူတို့ကို မှတ်မိသွားမှာကို သူ သေလောက်အောင် ကြောက်နေခဲ့တာ။

 ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် ဖန့်ကျင်း ဒီနေရာကို ဘာကြောင့် ဒီလောက် ဆိုးဆိုးရွားရွား ငှားချင်နေရတာလဲဆိုတာကို သူတကယ်နားမလည်ပေ။ အိမ်ရှင်က ပေးထားတဲ့ ပရိဘောဂတွေ အကုန်လုံးကို ပြောင်းဖို့အထိ သူ အဲ့တာကို သိပ်မကြိုက်တာ သိသာသည်။ ဒါပေမယ့် ၎င်းအမည်ကို ထည့်သွင်းရန် မတုံ့ဆိုင်းခဲ့ပေ။

 သူ တိတ်တဆိတ် ရူးသွပ်နေချိန်တွင် ချင်ဖန်းဆီမှ ဖုန်းဝင်လာခဲ့သည်။  မီရှန့်အာသည် အမှတ် ၁၂၀,၀၀၀ ဖြင့် သူ၏ စိတ်ဓာတ်ကို ရုတ်တရက် မြှင့်တင်လိုက်သည်။  "ကြီးကြပ်ရေးမှူး ချင်"

 "ဒီရက်ပိုင်း အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ"

မီရှန့်အာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ "ဒေါက်တာ ဆေးပေးပြီးတဲ့နောက် ညဘက်တွေမှာ ပိုကောင်းလာပါပြီ "

ချင်ဖန်း 'အွန်း'လို့ပြောပြီး စကားပြောခဲ့သည်။ "စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြံဉာဏ်က အသုံးဝင်နေသေးပုံရတယ်။ ငါ ဒေါက်တာ ကျန်းနဲ့ ချိန်းထားပြီးသား။ အပတ်တိုင်း သူ့ကိုခေါ်ဖို့ မင်းတာဝန်ယူရမယ်"

 "ကောင်းပါပြီ"

 "ငါ မကြာခင်က စပြီး အလုပ်များနေတာကြောင့်မို့ သူ့ကို စစ်ဆေးဖို့ မတတ်နိုင်ဘူး။ ငါ ဖန့်ကျင်းကို မင်းဆီ အပ်ထားမယ်။ တစ်ခုခုဖြစ်ရင် ငါ့ဆီ ချက်ချင်းအကြောင်းကြား"

 “…” မီရှန့်အာက သူ့နှုတ်ခမ်းသို့ ရောက်လာသော စကားလုံးများကို မျိုချလိုက်သည်။  ဖုန်းတစ်ဖက်ကလူကို သူပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်တော်သိပါပြီ ကြီးကြပ်ရေးမှူး ချင် "