အပိုင်း ၁၆

ဟယ်လို မစ္စတာ ကျိုး

အပိုင်း ၁၆

 ရက်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ကျင်းကျုံးပိုင်သည် ဟွားရှ တွင်ပေါ်လာပြီး "သာယာဝပြောသောကမ္ဘာ" အတွက်  ဆွေးနွေးမှုအစည်းအဝေး တစ်ခုတက်ရောက်ခဲ့သည်။ 

ကျန်းရှောင် သတင်းကိုကြားတော့ ဝမ်းသာသွားသော်လည်း ကျင်းကျုံးပိုင်က စာချုပ်ချုပ်ပြီးသွားပြီလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တွေးဖို့မကူညီနိုင်ခဲ့ပေမယ့် ကျိုးရှို့လင်းက သူမကို မပြောခဲ့ပေ။  သူတကယ်ကို တွန့်တိုခဲ့သည်။

 ထိုအချိန်တွင် ကျောက်ရှင်းရန်သည် ဘီ မြို့တော် မှပြန်လာပြီး အိမ်မှာ တစ်ရက် အနားယူနေပြီဖြစ်သည်။သူမက ကျင်းကျုံးပိုင်ကို ကြိုသိရန် အထူးအနေနဲ့ ကုမ္ပဏီသို့ လာခဲ့သည်။

 အဲဒီနေ့မှာပဲ ကုမ္ပဏီရဲ့ သန့်ရှင်းရေး အဒေါ်ကြီးတောင် စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး လူတိုင်းက ကျင်းကျုံးပိုင်ကို လူကိုယ်တိုင် တွေ့ချင်နေကြသည်။

ဒါက သူဘယ်လောက်ရေပန်းစားတယ်ဆိုတာ ပြသနေသည်။

ကျောက်ရှင်းရန် မိတ်ကပ်ပြင်လို့ပြီးသွားပြီ။  "သနားစရာပဲ ငါ သူနဲ့ရိုက်ရမှာ အပိုင်းသုံးပိုင်းတည်းရယ်"

 ကျန်းရှောင် - "..."

 ကျန်းရှောင်  - "အနာဂတ်မှာ အခွင့်အရေးတွေ ရှိလာပါလိမ့်မယ်။ ငါတို့မှာ ဆယ်မိနစ်ပဲ ကျန်တော့တယ် အရင်သွားရအောင်"

ကျောက်ရှင်းရန် အချိန်ကိုကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ "နည်းနည်းကြာကြာလေး စောင့်ရအောင်"

ကျန်းရှောင်က သူမဆိုလိုတာကို နားလည်သည်။  ရှင်းရန်၏ ရေပန်းစားမှုက လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်လအတွင်း မြင့်တက်လာခဲ့သည်။  သူမက အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ မိန်းကလေး မဟုတ်တော့ဘူး။

  ကျော်ကြားမှုနဲ့အတူ ယုံကြည်မှုတွေ ဝင်လာပြီး သူမရဲ့ နှလုံးသားတွေ တဖျပ်ဖျပ်ခတ်နေခဲ့သည်။  "ရှင်းရန်၊ ရင်ကျဲ လည်းဒီနေ့ အဲ့မှာရှိမှာ"

 သေချာတာပေါ့ ကျောက်ရှင်းရန်က သူမ ဆိုလိုတာကို နားလည်လိုက်သည်။ ဒီနေ့ရဲ့ ခေါင်းဆောင်မင်းသားက ကျင်းကျုံးပိုင် ဖြစ်ပြီး ခေါင်းဆောင်မင်းသမီးက ချန်းရင် ဖြစ်သည်။  ချန်းရင်သည် ဟွားရှ တွင် ထိပ်တန်းမင်းသမီးဖြစ်ပြီး သူမရဲ့နေရာက မတုန်လှုပ်ပေ။

 "ငါ သူမရဲ့ အနေအထားကို ရောက်အောင်သွားလို့ရမလား"

 "နင်လုပ်နိုင်မှာပါ" ကျန်းရှောင် သူမကို အာမခံခဲ့သည်။

ကျောက်ရှင်းရန် သူမကို ကြည့်ကာ ခဏမျှ ငြိမ်သက်နေခဲ့သည်။  "ကျန်းရှောင်၊ ငါ ဘီ မြို့တော် မှာရှိတုန်းက သူတို့က ငါ့လက်ထောက်ကို ပြောင်းချင်ပေမယ့် ငါသဘောမတူခဲ့ဘူး။ နင့်ကို ငါသဘောကျနေတုန်းပဲ"  သူမက ငယ်သော်လည်း သူမ၏ နယ်နိမိတ်များကို သိပြီး ပြဿနာများ မဖန်တီးခဲ့ပေ။

ကျန်းရှောင် ပြုံးလိုက်သည်။ "သွားကြရအောင်"

 ထိပ်တန်း သရုပ်ဆောင်များစွာ စုစည်းခဲ့ကြပြီး ဒါရိုက်တာနှင့် ဇာတ်ညွှန်းရေးဆရာများက ""သာယာဝပြောသောကမ္ဘာ"" ၏ ဇာတ်လမ်းရဲ့ အနှစ်သာရကို ရှင်းပြခဲ့သည်။

ဇာတ်လိုက်မင်းသမီးက လင်း ဘုရင့်နိုင်ငံက မင်းသားနှင့် လက်ထပ်ဖို့ မိုင်ထောင်ချီခရီးထွက်လာတဲ့ မင်းသမီးတစ်ပါးဖြစ်သည်။

  သူမသည် အမျိုးမျိုးသော ရုန်းကန်မှုတွေ၊ အခက်အခဲတွေကို ကျော်ဖြတ်ကာ သာယာ ဝပြောတဲ့ကမ္ဘာကြီးကို ယောကျ်ားဖြစ်သူနဲ့ အတူ တည်ဆောက်ကာ လူတွေအများကြီးနဲ့ ငြိမ်းချပ်းပျော်ရွှင်စွာ နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။

ကျန်းရှောင်က ထောင့်စွန်းမှာ ရပ်နေပြီး ကုမ္ပဏီမှ ကောင်မလေး အနည်းငယ်နှင့်အတူ ကြပ်ပိတ်နေခဲ့သည်။

"ကျင်းကျုံးပိုင်က အရမ်းချောတာပဲ"

 "သူ့အသံက အရမ်းကောင်းတယ်နော်"

 "ငါ မူးတော့မယ်"

...

ကျန်းရှောင်က အလယ်မှလူကို စူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ကျင်းကျုံးပိုင်က အနုပညာမိသားစုမှ ဆင်းသက်လာခဲ့တာဖြစ်သည်။ 

သူ့အဖေက တရုတ်ပြည်မှာ နာမည်ကြီး ဒါရိုက်တာတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူ့အမေကတော့ ဆုတွေ အများကြီးရထားတဲ့ နာမည်ကြီး မင်းသမီးတစ်ယောက်ပင်။  ဒါပေမယ့် အခုခေတ်မှာတော့ ရုပ်ရှင်တွေ သိပ်မရိုက်ဖြစ်တော့ဘူး။

 သူတို့အားလုံးက သူတို့နောက်က လာနေတဲ့ ကျိုးရှို့လင်းနဲ့ ကျန်းချင်ကို သတိမထားမိဘဲ ရှေ့ကိုပဲအာရုံစိုက်ပြီး စောင့်ကြည့်နေကြသည်။

 "ကျန်းရှောင်၊ နင် ကံကောင်းလိုက်တာ၊ နင်အလုပ်ပြန်စလုပ်နေပြီပဲ"

ကျန်းရှောင် အနည်းငယ် ပြုံးလိုက်သည်။ "အဆင်ပြေပါတယ်။ ဒီတစ်ခါ ကျွန်မ လက်မှတ်ထိုးထားတဲ့ ဓါတ်ပုံတစ်ပုံ ရသင့်တယ်၊ ကံကောင်းရင် ကျင်းကျုံးပိုင် ဆီက ပွေ့ဖက်တာတောင် ရနိုင်တယ်"

 "ကျန်းရှောင် နင်က  အရမ်းတော်တာပဲ"

 လူတိုင်းက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နောက်ပြောင်လေ့ရှိကြသည်။

 လက်ထောက် ကျန်းက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ချောင်းဟန့်လိုက်သည်။ "နင်တို့ ကောင်မလေးတွေ ဘာကြည့်နေကြတာလဲ"

 အားလုံး အံ့အားသင့်သွားကာ ဘေးသို့ အမြန်ရွှေ့သွားကြသည်။

ကျန်းရှောင် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျိုးရှို့လင်းက ဝတ်စုံပြည့်နဲ့ သူမရှေ့မှာ ရပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

 ကျန်းရှောင် - "မစ္စတာ ကျိုး"  သူမ၏ အနာဂတ်ခင်ပွန်းက သူမကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ကျန်းရှောင် လည်ချောင်း ရှင်းလိုက်သည်။ "ကျွန်မ ရှင်းရန်နဲ့ လာတာ"

 ကျိုးရှို့လင်း  - "မင်း ငါနဲ့ အထဲကိုလိုက်ချင်လား"

 ကျန်းရှောင် - "ကျွန်မ မလိုက်ရဲပါဘူး"

ကျိုးရှို့လင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပြောခဲ့သည်။ "မင်း ကျင်းကျုံးပိုင်ရဲ့ လက်မှတ် မလိုချင်ဘူးလား"

ကျန်းရှောင် မျက်တောင်ခတ်လိုက်သည်။ "ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား"

​ကျိုးရှို့လင်းက သူမကို ပေါ့ပါးစွာ ကြည့်ပြီး စကားမပြောဘဲ အထဲဝင်သွားခဲ့သည်။

ကျန်းရှောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို တွေးကြည့်နေသည်။ သူ ဘာလို့ လူတွေကို စတဲ့နေရာမှာ တော်နေရတာလဲ။ ဘာဖြစ်ဖြစ် ရက်အနည်းငယ်အတွင်း သူမ ရိုက်ကွင်းကိုသွားတဲ့အချိန်ကျ ကျင်းကျုံးပိုင်ရဲ့ လက်မှတ်ကို ကိုယ်တိုင်ရနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

 "သာယာဝပြောသောကမ္ဘာ" အတွက် ပထမဆုံး နှီးနှောဖလှယ်ပွဲ ပြီးသွားတော့ လူတိုင်းက လာမယ့်ရိုက်ကွင်းအတွက် ပြင်ဆင်ကြမည်ဖြစ်သည်။ ဆိုလိုတာက ကျန်းရှောင် အိတ်ရှ် မြို့တော်ကို ရုပ်ရှင်နဲ့ ရုပ်မြင်သံကြား အဖွဲ့သားတွေနဲ့ နောက်တစ်ပတ်မှာ သွားရတော့မည်။

ကျန်းရှောင်သည် ကျိုးရှို့လင်းက သူတို့ရဲ့ သဘောတူညီချက်ကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မဖော်တော့သည်ကို သတိပြုမိသောကြောင့် သူမက သူ မေ့သွားမှာကို ကြောက်နေခဲ့သည်။  

သူမက ကိုယ့်ခံစားချက်ကိုသိတဲ့ သူဖြစ်ပြီး ဂိမ်းတွေ မကစားချင်ပေ။ ညစာစားချိန်အတွင်းမှာ ကျန်းရှောင် က အကြောင်းအရာကို ပြောပြပြီး သူနဲ့ ကောင်းကောင်းစကားပြောဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

 "သူဌေး ကျိုး -"

 "မစ္စတာ ကျိုး-"

 "ဟေ့ ကျိုးရှို့လင်း တစ်ခုခုပြောပါဦး"

ကျိုးရှို့လင်းက သူ့တူတွေကို ချလိုက်ပြီး ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်ကာ သူမကို ကြည့်နေသည်။  "မနက်​ဖြန်​မနက်​ ကိုယ်တို့လက်ထပ်စာချုပ် သွားလုပ်ရ​အောင်​"

 ကျန်းရှောင်  - "...အာ!"

........

ကျိုးရှို့လင်းက သူမရဲ့ လက်ရှိအမူအရာတွေကို ဘယ်တော့မှ လက်လွတ်မခံခဲ့ချေ။ "မနက်ဖြန် အလုပ်များလား"

ကျန်းရှောင် ညှိုးငယ်စွာပြောလိုက်သည်။ "ရှင်းရန်က ဝမ်းသာအားရနဲ့ သူ့ကို skincare ပစ္စည်းတွေ ကူဝယ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုထားတယ်။ ဒါပေမယ့်......ကျွန်မတို့ ညဘက်မှလည်း ဈေးဝယ်ထွက်လို့ရပါတယ်"

ကျိုးရှို့လင်၏ ပါးစပ်ထောင့်မှာ အနည်းငယ် အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာခဲ့သည်။  "မင်းရဲ့အိမ်ထောင်စုစာရင်းစာအုပ်ယူလာခဲ့။ မင်းရဲ့ဟာရောရှိလား"

ကျန်းရှောင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ "ကျွန်မက အိမ်ထောင်စုစာရင်းစာအုပ်ကို အမြဲဆောင်ထားတာ"

 "ဘာဖြစ်လို့လဲ"  သူမ၏ ညှိုးငယ်နေတဲ့ သောအမူအရာကို သူ သတိထားမိလိုက်သည်။

 "အဲဒါက အရမ်းမြန်တယ်လို့ ခံစားရလို့ "  ကျန်းရှောင် က သူမ၏ နားရွက်နောက်မှာ ဆံပင်ကိုညှပ်ထားသည်။ “ဒီလို မြန်မြန်လက်ထပ်ရလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးခဲ့ဖူးဘူး၊ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ဒီလိုမိခင်တစ်ယောက်ဖြစ်လာဖို့ကို ဘယ်တုန်းကမှ စိတ်ကူးမယဉ်ဖူးဘူး"

 ကျိုးရှို့လင်း သူမကို ကြည့်လိုက်သည်။  "ဘဝက မင်းရဲ့ထိန်းချုပ်မှုနောက်မှာ မမျှော်လင့်ထားတဲ့အရာတွေကို အမြဲတမ်း ယူဆောင်လာတတ်တယ်"

ကျန်းရှောင် မျက်နှာပေါ်မှာ တောက်ပတဲ့ အပြုံးနဲ့ ပြုံးစိစိလုပ်နေသည်။

ကျိုးရှို့လင်း မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ "ဘာရယ်နေတာလဲ"

 "ကျိုးယန်ယန်ကို ရုတ်တရက် တွေးလိုက်မိလို့။ အနာဂတ်မှာ ကျွန်မကိုတွေ့ရင် သူမ ကျွန်မကို 'ယောက်မလို့ ခေါ်ရမှာလား "

 "ဒါပေါ့"

 "ဒါပေမယ့် ကျွန်မက သူ့ထက်ငယ်တယ်။ သူ့မွေးနေ့က ဒီဇင်ဘာ၊ ကျွန်မက နောက်နှစ် မေလမှ "

 "မေလ "  ကျိုးရှို့လင်း ခဏလောက် တွက်ချက်ပြီး အတွေးတစ်ခုက ရုတ်တရက် ဝင်လာခဲ့သည်။  "အဲဒီနေ့က မင်းမွေးနေ့လား" လို့ သတိကြီးကြီးနဲ့ မေးလိုက်သည်။

 "အဲ့နေ့" ဆိုတာကို သူမ သဘာဝကျကျ နားလည်သည်။

 "ဟုတ်တယ် "အဲ့နေ့က  အမေများနေ့လည်း ဖြစ်သည်။  လူငယ်များစွာက သူတို့ရဲ့မိခင်တွေအတွက် လက်ဆောင်တွေဝယ်ကြပြီး အတူတူအပြင်ထွက်စားကြပြီးတော့ မိသားစုအချိန်မှာ ပျော်ရွှင်ကြသည်။

ကျိုးရှို့လင်း စဉ်းစားချင့်ချိန်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ "နောက်နှစ် မင်းရဲ့မွေးနေ့ပွဲကို ငါလုပ်ပေးမယ် "

ကျန်းရှောင် ရုတ်တရက် ပြုံးလိုက်သည်။  "ကျွန်မရဲ့မွေးနေ့လုပ်တာ ရှားတယ်။ အဲဒီနေ့ကို သိပ်ဂရုမစိုက်ဘူး"

ကျိုးရှို့လင်း အနည်းငယ် ထူးဆန်းသလို ခံစားလိုက်ရသည်။  ထိုညတွင် ကျန်းရှောင်မှာ အစပိုင်းတွင် ခံစားချက်အောက်နေကြောင်း သူ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ခံစားမိခဲ့သည်။ 

သူမသည် သူ့ဆီကို ဆန္ဒအလျောက် ချဉ်းကပ်လာပြီး အဆုံးတွင် ငြင်းဆိုမှု သဲလွန်စမရှိခဲ့ပေ။  "အခုကတည်းက မင်းနဲ့အတူရှိနေပေးမယ် "

 သူမကို မထိမိကြောင်းပြောဖို့က လိမ်ညာခြင်းသာဖြစ်သည်။  "ရှင်ကော။ ရှင့် မွေးနေ့က ဘယ်တော့လဲ"

 ကျိုးရှို့လင်းက သူမကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်မှာ ပြုံးနေခဲ့သည်။  "မင်း မသိဘူးလား။ ပြီးခဲ့တဲ့ ဆောင်းရာသီတုန်းက ကျောက်ရှင်းရန် ဆီကနေ လက်ဆောင်ရခဲ့တာကို မှတ်မိသေးတယ်"  သူက ဇာတ်သိမ်းကို တမင်ဆွဲထုတ်ခဲ့သည်။

"အဲ့တာက အရမ်းလက်တွေ့ကျတဲ့ လက်ဆောင်တစ်ခုပဲ"

ကျန်းရှောင် ရှက်သွေးဖြာသွားသည်။ မနှစ်က ကျိုးရှို့လင်း မွေးနေ့မှာ ကုမ္ပဏီက နာမည်ကြီးတွေ အားလုံး သူ့ကို လက်ဆောင်တွေ ပေးကြသည်။ လက်ဆောင်အတွက် ကျောက်ရှင်းရန်က အဲဒါကို အကြာကြီး စဥ်းစားခဲ့ပြီး ကျန်းရှောင်ကို လက်လွှဲပေးခဲ့သည်။

ကျန်းရှောင်သည် သူမ၏ အိပ်ဆောင်အခန်းဖော်ကို မေးမြန်းပြီး နောက်ဆုံးမှာ နှိပ်နယ်လို့ရတဲ့လုပ်ဆောင်ချက်တွေပါတဲ့ ခြေဆေးဇလုံကို ဝယ်ခဲ့သည်။

 "ကျွန်မ အချိန်အကြာကြီး စဉ်းစားခဲ့ရတာနော်။ နေ့တိုင်း ခြေထောက်စိမ်တာက ရှင့် ခန္ဓာကိုယ်အတွက်ကောင်းတယ် အထူးသဖြင့် ရှင့်လို အရမ်းအလုပ်လုပ်ရတဲ့သူတွေအတွက်။ ရှင် အဲ့တာကိုအမြဲ သုံးလား"

ကျိုးရှို့လင်းသည် သူမ၏ မျှော်လင့်နေသော မျက်လုံးများကို ကြည့်ပြီး ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။

 "ကျွန်မသိနေတယ်" ကျန်းရှောင် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။  "တကယ်တော့ စမ်းကြည့်လို့ ရပါတယ်။ အဲဒါက အရမ်းစိတ်သက်သာရာရစေတာနော်"

ကျိုးရှို့လင်း အသိအမှတ်ပြုတဲ့ အသံထုတ်ခဲ့သည်။ "နောက်တစ်ခါ ကျန်းချင်ကို ငါတို့အိမ် ပို့ခိုင်းလိုက်မယ်"

 နွေးထွေးသော အလင်းရောင်အောက်တွင် နှစ်ယောက်သား ထမင်းစားပွဲ၌ထိုင်ကာ သာမာန်စုံတွဲလေးလို ရွှင်မြူးစွာ စကားစမြည်ပြောနေကြသည်။

 သူတို့က ဆယ်ကျော်သက်တွေမဟုတ်ကြတော့ဘူး ဒါပေမယ့် သူတို့နှစ်သက်တဲ့လူနှင့် အတူထိုင်၊ စကားပြော၊ ရယ်မောလို့ရနိုင်သေးသည်။ အဲ့တာက တကယ်ကို ကောင်းသည်။

 နောက်နေ့မနက်မှာတော့ ကျန်းရှောင်က ပထမဆုံး အိပ်ရာထဲက ထသွားသူဖြစ်သည်။ ကပ်လျက်အခန်းတံခါးက ပိတ်ထားဆဲဖြစ်တာကြောင့် ကျန်းရှောင် မီးဖိုချောင်သို့သွားကာ ကြက်ဥတစ်ချို့ကိုကြော်ပြီး၊ နွားနို့ကိုအပူပေးကာ ပေါင်မုန့်ကို အပူပေးလိုက်သည်။

ကျန်းရှောင် နွားနို့တွေလောင်းထည့်နေတဲ့အချိန်မှာ ကျိုးရှို့လင်းရဲ့အခန်းတံခါးပွင့်လာခဲ့သည်။ သူ ညဝတ်ဝတ်စုံဝတ်ထားဆဲဖြစ်ပြီး ကြယ်သီးအချို့ကို ဖြုတ်ထားကာ တောင့်တင်းတဲ့ ရင်ဘတ်ကို ပေါ်လွင်စေခဲ့သည်။

ကျန်းရှောင်သည် သူမရှေ့မှမြင်ကွင်းကြောင့် မှင်သက်သွားကာ နေရာတွင်ပင် အေးခဲသွားသည်။

ထိုအချိန်တွင် ကျိုးရှို့လင်း၏ ဆံပင်တွေက ပုံမှန်အတိုင်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်မရှိဘဲ ဖရိုဖရဲဖြစ် နေသည်။ နှစ်တွေအများကြီး ငယ်တဲ့ပုံပေါက်ပြီး ကောလိပ် ကျောင်းသား၏ အားမာန်ကို အနည်းငယ် ဖြည့်တင်းထားသည်။

 "ဒီနေ့ ဘာလို့ အစောကြီးနိုးနေတာလဲ"  သူ့အသံက အောရှနေခဲ့သည်။

 ကျန်းရှောင် လည်ချောင်း ရှင်းလိုက်သည်။  "ကျွန်မ စောစောနိုးလာလို့"

 "ငါ အရင်ဆုံး သွားဆေးကြောလိုက်ဦးမယ်"  သူ ရေချိုးခန်းထဲသို့ လျှောက်သွားခဲ့သည်။

 ကျန်းရှောင် အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်သည်။ အဲ့လို သွေးဆောင်မှုမျိုးက ပေါ်တင်ကြီး။ ခဏကြာတော့ ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံထွက်လာသည်။ သူ ရေချိုးနေတာပဲ။

***

 စာရေးသူမှတ်စု- [အိပ်မက်ပြဇာတ်ရုံ]

 တစ်နေ့တွင် ကျိုးရှို့လင်းက ကျင်းကျုံးပိုင်နဲ့ တွေ့ခဲ့သည်။

 ကျိုး - ကျွန်တော့်မိန်းမက ခင်များရဲ့ဖန်..

 ကျင်း - ခင်များ လက်မှတ်လိုချင်လား။

 ကျိုး - မလိုချင်ဘူး ကျေးဇူးတင်ပါတယ်  ခင်များနဲ့ ပတ်သက်တာ မှန်သမျှ ကျွန်တော့် အိမ်မှာ မထားနိုင်ဘူး။

 ကျင်း - ....