MM Story Teller

Chapter 23

Viewers 4k

Chapters 379

🌍Chapter 23

အားကစားခန်းမထဲ ပုန်းနေသော ကျောင်းသားလေးများမှာ ၀င်ပေါက်တစ်ခုချင်းစီတွင် နေရာယူထားခဲ့ကြသည်။

ဘန်း...

နောက်ထပ် ကျည်ဆန်တစ်ခုက ညအမှောင်ထုထဲ ပစ်ခွင်းလာကာ ဘိလပ်မြေခင်းထားသော ကြမ်းပြင်အား ထိုးဖောက်သွားခဲ့သည်။

"ရဲသေနတ်တစ်လက်ရဲ့ ပစ်နိုင်စွမ်းက မီတာ ၅၀နဲ့ ၁၀၀အကြားမှာရှိတယ်"

ဖက်တီးလေးကအလျင်အမြန်ဆိုလာသည်။

သူတို့မှာ အဖွဲ့သုံးဖွဲ့အဖြစ်ခွဲခြားထားသည်။ ဆရာလီမှာ ခွန်အားနည်းသော အရံကစားသမားကလေးနှစ်ဦးနှင့်တစ်ဖွဲ့ဖြစ်ကာ ၄င်းမှာပင် ရုတ်တရက်ချောင်းတိုက်ခံရပါက ရှင်သန်နိုင်ရန် လုံလောက်လေသည်။

ချန်ရှန်းရှန်းမှာတော့ ရှောင်ဖေးဖေးနှင့်အတူဖြစ်သည် ထန်မော့မှာ ချန်ရှန်းရှန်းတွင် စွမ်းရည်ရှိကာ သာမာန်အရံကစားသမားများထက် သန်မာမှန်းသိလေသည်။

ဖက်တီးလေးနှင့် ထန်မော့မှာမူ တိုက်ခိုက်ရေးအတွက် တာ၀န်ယူရမည်ပင်။

"အဲဒီခိုး၀င်သူတွေ ဖန်ကွဲစတွေကို နင်းတဲ့အသံကို ဘာလို့ မကြားလိုက်ရတာလဲ၊ ၀င်ပေါက်က ထောင်ချောက်ကလည်း အလုပ်မဖြစ်လိုက်ဘူး"

ထန်မော့က အသံခပ်တိုးတိုးဖြင့်

"သူတို့အရင်က နှစ်ကြိမ်တောင် ချောင်းတိုက်ဖို့ ကြိုးစားဖူးတယ်ဆိုတော့ ငါတို့တွေလုပ်ထားနိုင်တဲ့ ပြင်ဆင်မှုတွေကို ခန့်မှန်းနိုင်သွားတာဖြစ်မယ်၊ သူတို့ အမှားတစ်ခုကို နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်လုပ်မယ့်အစား ကျောင်းထဲကို၀င်ဖို့ နောက်တစ်လမ်းကိုပဲ သုံးလိမ့်မယ်"

နှစ်ဦးသားမှာ နံရံတွင်ကျောကိုကပ်လျက်သား အားကစားခန်းမထဲမှ တဖြည်းဖြည်းထွက်လာကြသည်။ ထန်မော့ကမျက်လုံးကို ကျဥ်းမြောင်းလျက် အမှောင်ထဲမှ ပါတ်၀န်းကျင်အား စူးစမ်းလိုက်သည်။

မှောင်မိုက်သောညမှာ သွေးဆာနေသော မျက်၀န်များနှင့် တိတ်တဆိတ်စောင့်ကြည့်နေသော သားရဲကြီးတစ်ကောင်နှယ် ။ ကျောင်း၀န်းထဲတွင် အပင်များစွာရှိသည်။ ညလေပြေက ၄င်းတို့ကိုတိုးဝှေ့သွားပြီး အပင်များက ညင်သာစွာ ယိမ်းနွဲ့သွားခဲ့သည်။ အပင်ကြီး၏ အရိပ်မှာ အမှောင်ထုထဲ ကခုန်နေသည့်နှယ်၊

ညမှာ လေတိုးသံမှအပ တိတ်ဆိတ်လျက်။

ထန်မော့က ဘေးသို့အသာလှည့်လိုက်ကာ

"သံချောင်းပေး"

ဘန်း...

ထန်မော့မှာ ညာဘက်သို့ ချက်ချင်းရှောရှောင်လိုက်ပါသော်လည်း လျင်မြန်လှသော ကျည်ဆန်မှာ သူ၏ ညာဘက် လက်မောင်းကိုပွတ်ကာသီကာ ဖြတ်သွားလျက် သူနှင့် ဖက်တီးလေး၏နောက်မှ နံရံကို ထိုးဖောက်သွားခဲ့သည်။ နှစ်ဦးသားမှာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန်ကြည့်လျက် လူခွဲလိုက်ကြတော့သည်။

၎င်းမှာ သေနတ်နှင့်ခိုး၀င်သူကိုရှာရန် ထန်မော့နှင့် ဖက်တီးလေးဆွဲထားသော အစီအစဥ်ပင်။ အဆိုးဆုံးအခြေအနေကိုရောက်လာပါက နှစ်ဦးသားမှာ လူခွဲလိုက်ပြီး ပြိုင်ဘက်အား သေနတ်ပစ်ခွင့်မရစေရန် အနှောင့်အယှက်ပေးမည်ဟုပင်။ ယခုပင်လျှင်

အဆိုးဆုံးအခြေအနေဖြစ်သည်။ ပါတ်၀န်းကျင်မှာ အလင်းရောင်နည်းပါးလွန်းနေခဲ့ပြီး ထိုမမြင်ရသော သေနတ်သမားမှာ အန္တရာယ်အများဆုံးပင်။

ဘန်း ဘန်း...

ထန်မော့၏လက်ထဲတွင် သစ်သားတုတ်ချောင်းကြီးကိုကိုင်ထားလျက် အားကစားခန်းမနှင့်အနီးဆုံး ကျောင်းအဆောက်အဦးထံ လျင်မြန်စွာ ပြေးသွားလိုက်သည်။

သေနတ်သံများက နောက်မှ ဆက်တိုက်လိုက်လာပြီး သူအခုလေးတင်ခြေနင်းခဲ့သည့်နေရာမှန်သမျှကို ကျည်ဆံတို့က ထိုးဖောက်သွားခဲ့သည်။ ထန်မော့ ကျောင်းအဆောက်အဦးထဲ ၀င်ရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း စက္ကန့်ပိုင်းဆိုသလို တုန့်ခနဲရပ်တန့်လိုက်မိသည်။ ထိုစက္ကန့်၀က်အတွင်းမှပင် ကျည်ဆံတစ်ခုက သူ၏မျက်စိရှေ့မှ ဖြတ်သန်းသွားလျက် ဘေးရှိနံရံကို ထိုးဖောက်သွားတော့သည်။

ထို့နောက်တွင် ထန်မော့ အဆောက်အဦးထဲ အလျင်အမြန်၀င်လိုက်တော့သည်။

သို့သော် သူအတွင်းသို့၀င်လိုက်သည်နှင့် သူ၏နောက်ကျောမှအေးစက်မှုကို ခံစားလိုက်ရလျက် သစ်သားချောင်းဖြင့် သူ၏နောက်ကျောကို လျင်မြန်စွာကာလိုက်သည်။ မာကျောသော အရာ၀တ္တုနှစ်ခု အချင်းချင်းထိခတ်မိသံကထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ဓါးရှည်တစ်ချောင်းနှင့် သစ်သားတုတ်တစ်ချောင်းမှာ အချင်းချင်းတွန်းတိုက်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထန်မော့နှင့် ထိုတိုက်ခိုက်သူတို့မှ နောက်သို့နှစ်လှမ်း စီဆုတ်လိုက်ရလေသည်။

"မင်းကအတော်လေးသန်မာသားပဲ"

ခပ်အက်အက်ရယ်သံနှင့် လှောင်ရိပ်တို့စွက်နေသော လေသံကိုသူကြားလိုက်ရသည်။

"ဒါပေမယ့်လည်း သေရဦးမှာပဲ"

ဤတစ်ကြိမ်တွင်ထိုလူက တည့်ပင် တိုက်ခိုက်လာလျှင် ထန်မော့မှာ တုတ်ကို မြောက်လျှင် အလျှင်အမြန်ကာထားလိုက်သည်။

ဓါးနှင့် တုတ်တို့မှာ လျှင်မြန်သော အရှိန်ဖြင့် ထိခတ်နေကြပြီး ကျယ်လောင်သောအသံများကိုထွက်လာစေသည်။ ထိုဓါးမှာ ထန်မော့မှ တုတ်ချောင်းထက်ပိုရှည်ကာ ထန်မော့၏ ပုခုံးတွင် ပြတ်ရှရာများချန်ထားရစ်သည်။ ထန်မော့မှ ဖိအားပေးခံနေရလျက် နေသို့သာ ဆုတ်နေရလေသည်။

ထိူလူမှာ မိမိကအသာစီးရနေသည်ကို မြင်လျှင် ပို၍ပင် အားပါပါ တိုက်ခိုက်တော့သည်။ ထိုဓါးရှည်မှာ အသာလေးယမ်းလိုက်ရုံဖြင့်ပင် သာမာန်လူတစ်ယောက်အား ခြိမ်းခြောက်နိုင်ရန် လုံလောက်လေသည်။ ထို့အပြင်ထိုလူက ခိုး၀င်သူလည်းဖြစ်သေးကာ ခွန်အားကလည်း မနည်းလှ။ သူကဓါးကို လွှဲခုတ်လိုက်သည့်အချိန်တောင် လေထုပင်လျှင် လှုပ်ရှားလုနီးပါးပင်။

ထိုဓါးရှည်အား ရင်ဆိုင်ရန်မလွယ်ကူပေရာ ထန်မော့၏အရှိန်မှာလည်း တဖြည်းဖြည်းကျလာခဲ့သည်။

ထိုအချိန်၌ပင် ခိုး၀င်သူမှ ဓါးအား ထန်မော့၏ ဘယ်ဘက်မျက်နှာအနီး အားအပြည့်ဖြင့်လွှဲခုတ်လာခဲ့သည်။ ရုတ်ချည်းပင် ထန်မော့မှ ငုံ့ရှောင်လိုက်လျက် ဓါးအား သူ၏ခေါင်းပေါ်မှ အသာဖြတ်သွားစေသည်။

သူ၏ဘယ်လက်အားထောက်ကန်လျက် အနေအထားကို ထိန်းညှိလိုက်ကာ ညာဘက်လက်ဖြင် တုတ်ချောင်းအား ထိုခိုး၀င်သူ၏ ဒူးကို လွှဲလိုက်ပစ်လိုက်သည်။

အမှောင်ထဲမှ အရိုးခွပ်ခနဲကျိုးသံနှင့်အတူ ထိုခိုး၀င်သူ၏ညီးညူသံအား တဆက်တည်းကြားလိုက်ရသည်။ ထိုလူမှာ ဓါးရှည်ကို ထောက်ကန်လျက် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ ကုန်းထလာခဲ့သည်။

ထန်မော့သည်လည်း ရပ်လျက်ပင် သူ၏မေးစေ့မှ သွေးတို့ကို ပွတ်သုတ်လိုက်မိသည်။ ယခုမှသာ သူ့အနေနှင့် တဖက်ရန်သူကို သေချာမြင်လိုက်ရခြင်းပင်။

၄င်းမှာ အရပ် ၁၈၈စင်တီမီတာခန့်မြင့်သော သန်သန်မာမာ ယောကျာ်းကြီးတစ်ဦးပင်။ သူ့တွင် ကြွက်သားအစိုင်အခဲများလည်းရှိလျက် ဘယ်ဘက် လက်မောင်းပေါ်တွင် အမည်းရောင် နဂါးတက်တူးတစ်ခုကို ရေးထိုးထားသည်။

ဤနေရာသည် အားကစားခန်းမနှင့် အနီးဆုံးအဆောက်အဦးပင်။ ခိုး၀င်သူများမှာ ဤနေရာတွင် အလစ်တိုက်ခိုက်ရန် ပြင်ဆင်ထားပြီး ထန်မော့ပင် သေလုနီးပါးဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ထန်မော့ ထိုလူကို အထင်မသေးရဲချေ။ တရား၀င်ကစားသမားများနှင့် ခိုး၀င်သူများမှာ ဒဏ်ရာနှင့် အားအင်ပြန်ပြည့်နှုန်း မြန်လေသည်။ ထန်မော့၏ ဒဏ်ရာများမှာ ယားယံလာလျက် အသားမာပြန်တက်လာနှင့်ပြီ ဖြစ်သည်။

ထိုလူ၏ခြေထောက်မှာကျိုးသွားသော်လည်း ထန်မော့မှာ အချိန်ဆွဲမနေပဲ တုတ်ဖြင့် နောက်တစ်ကြိမ်ရိုက်ချလိုက်သည်။ သို့သော် အနည်းငယ်မျှ နောက်ကျသွားတုန်းပင်။ ထိုလူမှာ ထရပ်နိုင်သွားလျက် ထန်မော့အားသူ၏ဓါးရှည်ဖြင့် ခုခံလာခဲ့သည်။

အခြေအနေမှာ တဖန်ပြောင်းပြန်လန်သွားပြန်သည်။

ထန်မော့မှာ ဆက်တိုက်ဆိုသလို အသာစီးရနေပြီး ထိုလူကတော့ နောက်သို့တဖြည်းဖြည်းဆုတ်နေရချေပြီ။ သို့သော် သူ၏ကျိုးနေသော ဒူးကတော့တဖြည်းဖြည်း ပြန်ကောင်းလာပုံရသည်။

ထန်မော့ သစ်သားချောင်းဖြင့် ထိုလူ၏ ခေါင်းကိုချိန်ရွယ်လိုက်ချိန်တွင် ထိုလူအော်လိုက်သည်အား ကြားလိုက်ရသည်။

"ငိုးပဲ ပုန်းနေတုန်းပဲလား"

ထို့နောက်ထိုလူက ဓါးကိုလွှတ်ချလျက် သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကို တင်ပါးတွင် ကပ်လိုက်ကာ ထန်မော့အား မီး၀င်း၀င်းတောက်နေသော မျက်လုံးများဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။

ထို့နောက်တွင်ဒေါသတကြီးအော်သံကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

" သောက်ကလေး၊ ငါ့အဖိုးပြန်ပေး"

သူ ထိုလူဘာကိုဆိုလိုသည်အား နားမလည်လိုက်သော်လည်း သူ၏ရင်ထဲမှတော့ လေးလံသွားခဲ့သည်။

ထန်မော့ ထိုလူ၏ခေါင်းအားချိန်ရွယ်ထားသော သစ်သားချောင်းအား ဦးတည်ရာပြောင်းလိုက်ကာ သူက နံရံအနီးသို့ အရှိန်ဖြင့်ပြေးသွားကာ ခြေဖြင့်ကန်လျက် ကော်ရစ်တာထံသို့ခုန်ချလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ထိုလူကြီးကပါးစပ်ကိုဟလိုက်ပြီး ကြီးမားသော မီးတောက်ကြီး ၀ုန်းခနဲထွက်လာသည်အား တွေ့လိုက်ရလေသည်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် ထိုပူပြင်းသော မီးတောက်မီးညွန့်ကြီးများမှာ ဧရိယာတခွင်လုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွားလုနီးပါးပင်။

ထိုလူက လက်နှစ်ဖက်ကို တင်ပါးပေါ်တွင်တင်ထားလျက် မီးများကို မှုတ်ထုတ်နေခဲ့ပြီး သူ၏ဒေါသတကြီး မျက်၀န်းများကတော့ ထန်မော့အား အမှုန့်ချေပစ်ချင်သည့်နှယ် ကြည့်နေခဲ့သည်။

ထန်မော့ ချက်ချင်းပင် ထပြေးတော့သည်။

ထိုလူ၏မီးတောက်များမှာ ထန်မော့ထက် ပိုမြန်သည်မို့ သူ၏ဆံပင်များကိုပင် လောင်ကျွမ်းလုနီးပါးပင်။

ထန်မော့ထောင့်ချိုးကိုကွေ့လိုက်သည်နှင့် မီးတောက်မီးညွန့်များမှာ နံရံကိုလောင်ကျွမ်းသွားစေလျက် ထိုအဖြူရောင် နံရံမှာ စတင်ကွာကျလာတော့သည်။

ထန်မော့မှာ သူ၏လက်ရောခြေရောကို သုံးလျက် မီးများကိုရှောင်ရန် အလွန်သွက်လက်စွာ ပြေးလွှားနေခဲ့သည်။ ထန်မော့၏ သစ်သားချောင်းမှာလည်း ပြာအဖြစ်ပြောင်းသွားနှင်ွချေပြီ။

မီးတောက်များပျောက်ကွက်သွားသည်နှင့် ထန်မော့ မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက်လျက် အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူနေမိသည်။

ထိုလူမှာ လွန်စွာသန်မာလွန်းရကား ကျိုးနေသော ဒူးမှာ ပြန်ကောင်းသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်၊ သူကကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ချထားသော ဓါးရှည်ကိုကောက်ယူလျက် ထန်မော့ထံ တဖန်ပြေး၀င်လာခဲ့ပြန်သည်။ ထန်မော့တွင် လက်နက်မရှိတော့သည်မို့ ရှောင်တိမ်းရန်သာ တတ်နိုင်လေသည်။

ထိုလူက ဓါးအား သူ့ထံသို့အားအပြည့်ဖြင့် လွှဲယမ်းနေခဲ့သည်။ ထန်မော့က ကိုယ်ခံပညာအား မသင်ဖူးခဲ့ချေ။ သူတို့နှစ်ဦးမှာ တရား၀င်ကစားသမားနှင့် ခိုး၀င်သူတို့ပိုင်ဆိုင်သည့် သန်မာသောခွန်အားဖြင့် အပြန်အလှန် ရင်ဆိုင်နေခဲ့ကြခြင်းပင်။

"ငါ့ရဲ့စွမ်းရည်ကို မြင်ဖူးတဲ့သူမှန်သမျှ သေရတာပဲ"

ဓါးရှည်မှာ ထန်မော့၏မျက်နှာရှေ့သို့ ကျရောက်လာလျှင် ဘေးသို့ရှောင်လျက် ထွက်ပြေးလိုက်ရပြန်သည်။ ထိုလူမှာ အနိုင်ရတော့မည်ဟု ခံစားရလျက် အလျင်အမြန်ပြေးလိုက်တော့သည်။

ဘန်း...

ထန်မော့ ကျောင်းအဆောက်အဦးထဲမှ ထွက်လိုက်သည်နှင့် ကျည်ဆန်ကသူ၏ခြေထောက်အနားသို့ လာရောက်ထိမှန်ခဲ့သည်။

သူသည်ချွေးများရွှဲလျက် အလွန်မောပန်းနေပုံပေါက်သော်လည်း သူ၏မျက်၀န်းကတော့ အလွန်တည်ငြိမ်စွာနှင့် စူးရှစွာ ထိုသေနတ်သမားရှိသည့်နေရာသို့ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

ထိုဓါးရှည်နှင့်လူကထန်မော့နောက်သို့ ပြေးလိုက်နေခဲ့ပြီး ကျည်ဆံတို့ကိုလည်း ဆက်တိုက်ဆိုသလို ရှောင်နေခဲ့ရသည်။ ကိုးကြိမ်မြောက် ကျည်ဆံကိုပစ်လိုက်ချိန်တွင် ထန်မော့နှင့် ထိုဓါးရှည်နှင့်လူမှာ အားကစားခန်းမထဲ ၀င်ရောက်သွားခဲ့ချေပြီ။

အားကစားခန်းမထဲ၀င်လိုက်သည်နှင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ လဲလျောင်းနေသော ခန္ဓာကိုယ် ခြောက်ခုကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

ထိုလူ ခတ္တမျှတန့်သွားမိသော်လည်း နှာခေါင်းရှုံ့လျက်ပင် ထန်မော့ထံ ဓါးဖြင့်တဖန်လွဲယမ်းလာခဲ့ပြန်သည်။ သို့သော် သူမထင်ထားခဲ့သည်က သူဓါးဖြင့်လွှဲခုတ်လိုက်ချိန်တွင် ထွက်ပြေးနေသော လူငယ်မှာ မရှောင်တော့သည့်အပြင် သူအားတည့်ပင် ခုခံလာမည်ဟုပင်။

"မဟုတ်သေးဘူး..."

မလွယ်ကူသောခံစားခံက ထိုလူ၏ရင်ထဲသို့တိုး၀င်လာခဲ့သော်လည်း သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ကမူ အတွေးထက်ပိုမြန်သည်မို့ ထန်မော့ထံ ဓါးဖြင့်လွှဲယမ်းပြီးနေခဲ့ပြီး ဖြစ်ကာ ထိုလူငယ်လေးကလည်း သူ၏ညာလက်အား လွှဲယမ်းလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သို့သော် ထိုလက်ထဲတွင် ဘာမျှရှိမနေပေ။

ဓါးရှည်နှင့်လူ သူ့အားစိုက်ကြည့်နေပြီး မျက်တောင်တစ်ချက်မျှမခတ်၀ံ့ခဲ့ချေ။ သို့သော် ရုတ်ချည်းပင် ထန်မော့၏လက်ထဲ၌ မီးခြစ်ဆံကြီး တစ်ခုပေါ်လာခဲ့လေသည်။

စတီးဓါးမှာ မီးခြစ်ဆံကြီးနှင့်ထိခတ်သွားခဲ့သည်။

ခရက်...

ဓါးရှည်မှာ တမဟုတ်ချင်းပင် ကျိုးပဲ့သွားလျက် မီးခြစ်ဆံကြီးမှာ ထိုလူ၏ခေါင်းကိုထိမှန်သွားတော့သည်။ ဦးခေါင်းကွဲအက်သံနှင့်အတူ ထိုလူမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပြိုကျသွားတော့သည်။ အဖြူရောင်ဦးနှောက်အဖတ်များနှင့် သွေးများကလည်း စီးကျလာခဲ့သည်။ ထိုလူ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ အကြောဆွဲနေပြီး ချက်ချင်းသေမသွားသေးချေ။ သူ၏မျက်လုံးများက ထန်မော့နှင့် သူ၏လက်ထဲမှ မီးခြစ်ဆံကြီးအား စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူ၏နှုတ်ခမ်းမှာလည်း တစ်ခုခုပြောချင်သည့်ဟန် ပွင့်လာခဲ့သော်လည်း မည်သည့်အသံမှ ထွက်မလာခဲ့ချေ။

ထိုလူကသန်မာလွန်း၍ မျက်နှာပြောင်လေး၏ မီးခြစ်ဆံကြောင့် ချက်ချင်းသေသွားဖို့ရာ မဖြစ်နိုင်ချေ။

ထန်မော့မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ လူအား ငုံ့ကြည့်ရင်း အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူနေခဲ့သည်။ ထိုလူကဘာမှမပြောနိုင်တော့သော်လည်း ထန်မော့တွင်တော့ ပြောစရာတချို့ရှိနေဆဲပင်။

"ကျွန်တော့်ရဲ့လက်နက််ကို ဘာလို့ချက်ချင်းထုတ်မသုံးပဲ အခုချိန်အထိရူးချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့လဲဆိုတော့၊ ခင်များရဲ့ စွမ်းရည်ကို ထုတ်သုံးအောင်လို့လေ၊ ချန်ရှန်းရှန်းပြောတာတော့ ခင်များရဲ့စွမ်းရည်က သုံးမိနစ်မှတစ်ကြိမ် အကန့်အသတ်ရှိတယ်တဲ့၊ အခုက ခင်များစွမ်းရည်ကို သုံးခဲ့တဲ့ ၃မိနစ်နဲ့ တစက္ကန့်အတိအကျပဲ၊ နောက်တစ်ခုကတော့ ခင်များ ပေါ့ပေါ့လေးတွေးတော့ သတ်ရလွယ်တာပေါ့"

ထိုစကားများကိုပြောနေချိန်တွင် ထန်မော့မှာ အလွန်တည်ငြိမ်နေခဲ့သည်။

"အရေးအကြီးဆုံးတစ်ခုက ကျွန်တော် ခင်များကို မသတ်ချင်ဘူး၊ အဲဒီလူကိုပဲရှာချင်တာ"

ထိုလူ၏မျက်လုံးများမှာ သွေးများဖြင့် စိုစွတ်နေခဲ့သည်။ ထန်မော့ပြောပြီးသည်နှင့် ထိုလူမှာ ပို၍တုန်လှုပ်လာပြီး ပြင်းပြင်း ထန်ထန်အကြောဆွဲလာတော့သည်။

ထိုစဥ် အားကစားခန်းမအနီး နာရီစင်မှ အသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရသည်။

".မင်းဘယ်လို..."

ဘန်း...

သေနတ်သံကိုကြားသည်နှင့် ၄င်းမှာ အခြားအရာမဖြစ်နိုင်ပေ။

"အရင်တစ်ခါကလည်း သေနတ်သမားက တစ်ကြိမ်ပဲပေါ်လာပြီးတော့ ဆက်တိုက်ပုန်းနေတာ၊ သူ့ကိုကြည့်ရတာ သိပ်မသန်မာပုံပဲ၊ ဒါသာသာမာန် အလစ်တိုက်တာဆို သတိထားပြီး သူ့ရဲ့နေရာကို ပြောင်းပြီးလောက်ပြီ၊ ဒါပေမယ့် မင်းကငါ့ကို လိုက်နေတဲ့အချိန် သူကကူညီချင်တာမို့ သူ့ရဲ့နေရာကို ပြောင်းဖို့အချိန်မရလိုက်ဘူး"

နာရီစင်ပေါ်တွင် ၀တုတ်ကလေးမှာ နံရံကိုမှီလျက် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ အော်ဟစ်လိုက်သည်။

"သေပြီ သူသေပြီ"

ထန်မော့ကခေါင်းတစ်ချက် ငြိမ့်ပြလျက် လဲကျနေသော လူထွားကြီးအားကြည့်လိုက်သည်။

ထိုလူမှာ အကြောဆွဲနေရာမှ သူ၏ကိုယ်မှတဖြည်းဖြည်းတောင့်တင်းလာခဲ့သည်။ အဆုံးတွင် သူ၏မျက်နှာပေါ်၌ ထူးဆန်းသော အပြုံးတစ်ခုပေါ်လာခဲ့ပြီး ထိုအပြုံးမှာ သူအကြောဆွဲခြင်းရပ်သွားပြီး ခန္ဓာကိုယ်အေးစက်လာချိန်အထိ ကျန်ရှိနေဆဲပင်။

ထန်မော့တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်အား ခံစားလိုက်ရစဥ် အော်သံ ၂ခုအားကြားလိုက်ရတော့သည်။

"ဆရာလီ..."

"ဆရာ.."

ထန်မော့ အားကစားခန်းမထဲမှ ပြေးထွက်သွားခဲ့သည်။

အပြေးလေ့ကျင့်သည့် ကွင်းပြင်၌ လက်တစ်ဖက်သာရှိသည့်ယောကျာ်းမှာ ဓါးကိုပြန်လည်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သွေးများကို ခါလိုက်သည်။ သူ၏ရှေ့တွင်တော့ ရင်ဘက်ကို ထိုးစိုက်ခံလိုက်ရသော ဆရာလီမှာ မြေကြီးပေါ်လဲကျသွားတော့သည်။

ဆရာလီ၏ ပါးစပ်နှင့် ရင်ဘတ်မှ သွေးများ ဒလဟောထွက်လာခဲ့သည်။ ဆရာလီအားတွဲထားသော လီ၀မ်မှာလည်း ဒဏ်ရာ ၇ခု၈ခုခန့်ရှိနေခဲ့လေသည်။

သူနှင့် အရံကစားသမားကျောင်းသားလေး၂ဦးမှာ ဆရာလီ၏ရင်ဘတ်မှ ဒဏ်ရာအားဖိထားလျက် သွေးထွက်ခြင်းကို တားရန်ကြိုးစားနေခဲ့ကြသည်။ သို့သော် သွေးများကရပ်တန့်မသွားပဲ သူတို့၏ လက်များပင်လျှင် သွေးများဖြင့်ဖုံးလွှမ်းလာတော့သည်။

ထိုအရံကစားသမားနှစ်ဦးမှာ မည်သည့်ဒဏ်ရာမျှမရှိချေ။

ထိုပြေးလမ်းပေါ်တွင် ပန်းပင်များတစ်ဒါဒါဇင်ခန့်ထိုးထွက်လာခဲ့သည်။ ကျောင်း၏အပြေးလေ့ကျင့်သည့်

လမ်းကြောင်းပေါ်တွင် မည်သည့်မြက်ပင်မျှမရှိချေ။

သို့သော် ယခုမူ ပန်းပင်များမှာ ရုတ်ချည်းပေါက်လာခဲ့ချေပြီ။ ထိုပန်းများမှာ မပွင့်သေးသော်လည်း ၄င်းတို့မှာ သာမာန်နှင်းဆီပွင့်များနှင့်တော့ တူလေသည်။

ထိုနှင်းဆီပင်များရှေ့တွင် ရပ်နေသော လက်တစ်ဖက်ယောကျာ်းမှာ ခပ်ပုပုနှင့် မျက်နှာပေါ်တွင် အမာရွတ်တစ်ခုလည်း ရှိလေသည်။ ထိုအမာရွတ်မှာ ရုပ်ဆိုး၍ ကြောက်စရာကောင်းလှသည်။ သူ၏ညာဘက်လက်မှာ မရှိတော့ပဲ ဘယ်ဘက်လက်ကတော့ ဓါးကို ကိုင်ထားခဲ့သည်။ သွေးနီနီတို့က ထိုဓါးမှ တဆင့်စီးကျနေပြီး သူကထန်မော့အား အေးစက်စွာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

"အကုန်သေပြီပေါ့"

ထန်မော့မှာ သေနှင့်ပြီဖြစ်သော လူထွားကြီးကို ဆွဲလျက် ထိုလက်တစ်ဖက် ယောကျာ်းအား ကြည့်ကာ အေးစက်စက်ပြောလိုက်သည်။

"သေပြီ၊ မင်းတစ်ယောက်ပဲ ကျန်တော့တယ်"

"ငါကနောက်ဆုံးရှင်ကျန်တဲ့သူဖြစ်လာမှာ"

လက်တစ်ဖက်ယောကျာ်းက အပြုံးဖြင့်ဆိုလိုက်ပြီး

မြေကြီးပေါ်လဲကျနေသော ဆရာလီကို ထိုးပြလျက်

"သူသေသွားသလိုလေ"

လီ၀မ်မှာ သူ၏လက်အား ဆရာလီ၏ နှာခေါင်းအောက်တွင် ထိုးကြည့်လိုက်ပြီး တောင့်တင်းစွာ ဆိုလာခဲ့သည်။

"သူ... အသက်မရှူတော့ဘူး"

အရံကစားသမားငလေးနှစ်ယောက်မှာ အေးခဲနေခဲ့သည်။

ပြေးလမ်းထောင့်ချိုးမှ နေ၍ အရိပ်တစ်ခုက ရုတ်ချည်းပြေးထွက်လာခဲ့သည်။

"ငါ နင့်ကိုသတ်မယ် "

🌍

Prev Next