MM Story Teller

Chapter 24

Viewers 7k

🌍Chapter 24

လက်တစ်ဖက်ယောကျာ်းမှာ ဓါးကိုလွှဲယမ်းလိုက်သည်။ ဒေါသထွက်လွန်း၍ စိတ်လွတ်နေသော ရှောင်ဖေးဖေးမှာ သူ့အားထန်မော့မှ ဆွဲလျက် သူ၏နောက်သို့ပို့လိုက်ချိန်အထိ မတုန့်ပြန်နိုင်ခဲ့၊ ထန်မော့မှာ ထိုဓါးအား မီးခြစ်ဆံဖြင့် တားဆီးလိုက်သည်။

ခရပ်...

ဓါးမှာ သံသယဖြစ်စရာပင်မလိုချေ။ နှစ်ပိုင်းကျိုးပဲ့သွားခဲ့သည်။

လက်တစ်ဖက်ယောကျာ်း၏မျက်လုံးထဲတွင် အလင်းရောင်တစ်ခုတောက်ပသွားလျက် သူကထန်မော့၏ လက်ထဲမှ မီးခြစ်ဆံကြီးအား ကြည့်လိုက်သည်။

"အရမ်းစွမ်းတာပဲ"

ရှောင်ဖေးဖေးမှာ ထန်မော့ထံမှ ကာကွယ်ခံလိုက်ရလျှင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။ ချန်ရှန်းရှန်းက ထိုတော့မှ သက်ပြင်းချလျက် ရှောင်ဖေးဖေးအား လီ၀မ်၏ဘေးသို့ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။

ဖက်တီးကလေးကျောက်ကျန်းမှာ နာရီစင်ထံမှ ပြေးလာခဲ့ပြီး သူ၏မျက်နှာမှာ အပျော်များဖြင့်ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။သို့သော် သွေးများနှင့်လဲကျနေသော ဆရာလီကို မြင်လျှင် သူ၏အပြုံးမှာလည်း ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။

"ဆရာလီ"

ဆရာလီကား သေဆုံးသွားချေပြီ။

ထန်မော့မှာ ဤလူတစ်စု အလစ်၀င်တိုက်မည်ကို ခန့်မှန်းမိပြီးသားပင်။ သို့သော် သူတို့သည်လည်း ကျောင်း၏နေရာအနှံ့တွင် ထောင်ချောက်များ ဆင်ထားခဲ့သည်သာ။ ထန်မော့ပြောခဲ့သလိုပင် ထိုခိုး၀င်သူများက ဖန်ကွဲစများအပေါ်မနင်းမိသည်မှာ ထိုလူများ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားခဲ့၍ပင်။ သို့သော်လည်း ထန်မော့မှာ လမ်းတစ်ခုကို တမင်ချန်ထားခဲ့သေးသည်။

နေ့လည်တုန်းက သူနှင့်လီ၀မ်မှာ လမ်းမပေါ်တွင် လမ်းမီးတိုင်မှ ဖန်ကွဲစများကို လိုက်ချထားခဲ့ကာ လျှောက်လမ်းတစ်ခုကိုတမင် ဖန်တီးပေးထားခဲ့သည်။

အကယ်၍ ခိုး၀င်သူများသာ ၄င်းကိုသတိမူမိပြီး ထိုဖန်ကွဲစများအပေါ်မနင်းမိစေရန် သတိထားခဲ့ပါက ဘေးလမ်းမှတမင်ရှောင်သွားမိမည်ဖြစ်ကာ သူတို့နေရာကိုသူတို့ဖော်ပြမိသွားမှာပင်။ သူတို့ကပို၍ထက်မြက်ခဲ့၍ ထိုလမ်းမှမသွားခဲ့လျှင်လည်း ဖန်ကွဲစများပေါ်နင်းမိဦးမည်ဖြစ်ကာ သူတို့ဦးတည်ရာကပေါ်သွားဦးမှာပင်။

အဆိုးဆုံးအခြေအနေကား သူတို့က ဖန်ကွဲစများအပေါ်မနင်းခဲ့သလို ထန်မော့စီစဥ်ထားသော လမ်းအတိုင်းလည်းမလျှောက်ခဲ့ခြင်းပင်။ ခိုး၀င်သူများ ရုတ်ချည်းရောက်လာချိန်တွင် ထန်မော့တို့ အုပ်စုမှာ သတိလက်လွတ် ဖြစ်သွားလုနီးပါးပင်။ ကံကောင်းသည်မှာ ထန်မော့နှင့် ဖက်တီးလေးတို့မှာ ကြိုတင်၍ တိုက်ခိုက်ရေး အစီအစဥ်ကို ဆွဲထားခဲ့ကြသည်။ သို့မဟုတ်ပါက ယခုအခြေအနေမှာ ပြောင်းပြန်ဖြစ်နေခဲ့ပေလိမ့်မည်။

ထန်မော့ မီးခြစ်ဆံကြီးကို ကိုင်ထားလျက်သာမေးလိုက်သည်။

"ခင်ဗျား ဘယ်လို၀င်လာတာလဲ"

သူတို့မှာ ဖန်ကွဲစများအပေါ်မနင်းမိခဲ့သလို ဖန်တီးထားသောလမ်းအတိုင်းလည်းမသွားခဲ့၊ မည်သည့်ထောင်ချောက်ကိုမှ မနင်းမိပဲ ကျောင်းထဲ မည်သို့၀င်လာပါသနည်း။

လက်တစ်ဖက် ယောကျာ်းမှာ မသာယာသော ရယ်သံဆိုးကြီးဖြင့်

"၀င်လာတယ်ဟုတ်လား၊ ငါတို့ကအစတည်းက ထွက်မှထွက်မသွားခဲ့တာ"

ဖက်တီးလေးမှ တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။

"မဖြစ်နိုင်တာ... ခင်များတို့ ဘယ်လိုလုပ်ထွက်မသွားရတာလဲ၊ ကျောင်းထဲမှာ တစ်ချိန်လုံးရှိနေခဲ့တာလား"

"ကျောင်းကဒီလောက်ကြီးတာ၊ ငါတို့ ဘယ်မှာ ပုန်းနေတယ်ဆိုတာ မင်းကဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ"

လက်တစ်ဖက်ယောကျာ်းမှာ လူတိုင်း အထူးသဖြင့် ချန်ရှန်းရှန်းအား ကြည့်လိုက်ကာ

"ဒီနှစ်ရက်အတွင်း မင်းတို့တွေ အရူးတွေလို အဲဒီအသုံးမကျတဲ့ထောင်ချောက်တွေ ဆင်နေတာကို ကြည့်နေခဲ့တာလေ၊ တကယ်တော့ ငါတို့မနေ့ညကတည်းက ၀င်တိုက်ဖို့စီစဥ်ထားတာ၊ ဒါပေမယ့် မင်းက ရုတ်တရက်ရောက်လာမယ်မထင်ထားတော့ တစ်ရက်လောက် အေးဆေး အသက်ပေးရှင်လိုက်တာ"

ဤခိုး၀င်သူများမှာ မိမိတို့နှင့် တစ်မိုးအောက်တွင် တချိန်လုံးအတူတူရှိနေခဲ့သည်ဟု သိလိုက်ရလျှင် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ကြသည်။

ချန်ရှန်းရှန်းမှာ အံကိုကြိတ်လျက် ဆိုလိုက်မိသည်။

"ကျွန်မပေါ့လျော့သွားတယ်၊ အဲဒါကိုမတွေးခဲ့မိဘူး"

ရှောင်ဖေးဖေးကခေါင်းခါလိုက်လျက်

"နင့်ကိုယ်နင် အပြစ်မတင်ပါနဲ့၊ ဒီမျိုးမစစ်တွေက ကျောင်းထဲမှာ ပုန်းနေမယ်ဆိုတာ ငါတို့ဘယ်လိုသိခဲ့မှာလဲ၊ ဒါကသူတို့အပြစ်ပဲ"

ထိုလက်တစ်ဖက်ယောကျာ်းမှာ ချန်ရှန်းရှန်းနှင့် ရှောင်ဖေးဖေး၏စကားတို့ကို ထူးဆန်းသော အပြုံးကြီးနှင့် နားထောင်နေခဲ့သည်။

ထန်မော့ ထိုကလေးနှစ်ယောက်ရှေ့တွင် ကွယ်ရပ်လိုက်ကာ

"ခင်များရဲ့အပေါင်းအပါတွေ သေကုန်ပြီ၊ ခင်ဗျားဘာလို့ ထွက်မပြေးသေးတာလဲ"

"ငါကဘာလို့ပြေးရမှာလဲ၊ သေရမှာကမင်းတို့တွေလေ"

ထိုလူကထန်မော့ထံ ဓါးဖြင့်ညွှန်လျက်ဆိုလိုက်သည်။

ထိုဓါးမှာ ၂ပိုင်းကျိုးနေပြီးဖြစ်သော်လည်း ထန်မော့ကို ကြည့်နေသော ထိုလူ၏မျက်လုံးများမှာ ကြောက်ရွံ့မှုတစ်စုံတရာမှရှိမနေချေ။

ထန်မော့လည်း သူ၏ရင်ထဲမှ အမျိုးအမည်မသိ လေးပင်မှုတစ်ခုကြောင့် မီးခြစ်ဆံကြီးအား တင်းတင်းဆုပ်လိုက်မိသည်။ သူကထိုပန်း တစ်ဒါဇင်ခန့်ကို ကြည့်လျက် အော်လိုက်သည်။

"အဲဒီပန်းတွေကို ဖျက်ဆီးကြ"

လက်တစ်ဖက်နှင့်လူကထေ့ငေါ့လျက်

"အိပ်မက်မက်နေလိုက်"

သူကထိုပန်းများကိုဖျက်ဆီးရန် ရှေ့တိုးလာသော ကျောင်းသားများထံ ဓါးကိုဝေ့ယမ်းလျက် ခြိမ်းခြောက်လိုက်သည်။

ထန်မော့ မီးခြစ်ဆံကြီးကိုမြောက်လိုက်လျှင် ထိုလူကဓါးကျိုးဖြင့်ပင် ခုခံလာခဲ့သည်။ ထိုမီးခြစ်ဆံကြီးနှင့်ထိခတ်သွားသည်နှင့် ထိုဓါးကျိုးအပေါ်တွင် ပင့်ကူအိမ်သဏ္ဍာန်အကွက်များပေါ်လာခဲ့ပြီး တစ်ပိုင်းတစ်စဆီ ကျိုးပဲ့ကျသွားတော့သည်။ လုံး၀သုံးမရတော့ချေ။

"မြန်မြန်လုပ် ပန်းတွေကို ဖျက်ဆီးလိုက်ကြ"

ထန်မော့နောက်တစ်ကြိမ်အော်လိုက်သည်။

ဆရာလီ၏ကိုယ်အားသယ်ထားသော အရံကစားသမားနှစ်ဦးကလွဲလျှင် ကျန်ကလေးများမှာ ရှေ့သို့အမြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ဖက်တီးလေးမှာ ပန်းပင်အားဆွဲ၍ အမြစ်မှဆွဲနှုတ်ရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။

"နှုတ်လို့မရဘူး၊ ဒါကြီးက စတီးထက်တောင်မာသေးတယ်"

ဖက်တီးလေးမှာ ကျောင်းသားများထဲ အသန်မာဆုံးတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ ၄င်းကိုမဆွဲနှုတ်နိုင်ချေ။ သို့ဆိုလျှင် အခြားလူများလည်း မည်သို့လုပ်နိုင်ပါမည်နည်း။

ထန်မော့မှာ သူခံစားနေရသော မလွယ်ကူသော ခံစားချက်ကို နောက်ဆုံးတော့နားလည်သွားချေပြီ။

ထိုလက်တစ်ဖက်ယောကျာ်း၏ ခွန်အားမှာ ထန်မော့ထက်ပင် သန်မာသေးသည်။ သူကပိန်ပါးကာသေးညှက်ပုံပေါ်သော်လည်း ကြွက်သားတို့ရှိလေသည်။

ထို့အပြင်သူက ခိုး၀င်သူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ် မတက်လာခင်ကပင် ဤလူမှာ တခြားသာမာန်လူများထက်ပို၍ သန်မာခဲ့လိမ့်မည်။ တုန့်ပြန်မှုနှုန်းမှာ ထန်မော့နှင့်အတူတူပင်ဖြစ်သော်လည်း သူ၏တိုက်ခိုက်မှုနှင့် အမြန်နှုန်းသည်ကား သာလွန်လေသည်။ သူ့တွင် လက်နက်မရှိသော်လည်း ထန်မော့၏မီးခြစ်ဆံကြီးကို တစ်ကြိမ်ပြီးတစ်ကြိမ် ရှောင်ရှားနေခဲ့သည်။

"မင်းရဲ့စွမ်းရည်ကိုသုံးပြီး အဲဒီပန်းတွေကို ဖျက်ဆီးရမှာ"

ဖက်တီးမှာ ချွေးများဖြင့်စိုရွှဲကာ မာန်တင်းချက် အော်လိုက်လျှင် သူ၏ရှေ့၌ သံချောင်းတစ်ချောင်းကမြောလွင့်လာခဲ့သည်၊ သူကအာရုံစိုက်လျက် ထိုသံချောင်းဖြင့် နှင်းဆီပင်၏အမြစ်ကို ချိန်ရွယ်လိုက်သည်။

၀ှစ်ခနဲပင် သံချောင်းမှာ နှင်းဆီပင်၏ အမြစ်ကို ဖောက်ထွက်သွားခဲ့သည်။ ထိုသို့ဖောက်ထွက်သွားချိန်တွင် သံချင်းထိခတ်မိသည့်ဟန် မီးပွားလေးများပင် ထသွားခဲ့လေသည်။

"ကျွန်တော်လုပ်နိုင်တယ်"

ဖက်တီးလေးမှာ နှင်းဆီပင်များကို သံချောင်းဖြင့် တစ်ပင်ပြီးတစ်ပင် ဖျက်ဆီးတော့သည်။ သံချောင်းမှာ သေးငယ်ပြီး နှင်းဆီပင်များကို တစ်ပင်ပြီးတစ်ပင်ဖောက်ထွက်သွားခဲ့သည်။ သို့ တစ်ပင်စီကိုဖျက်ဆီးရန်အတွက်မူ အကြိမ်၂၀ခန့်ထိုးဖောက်ရန်လိုအပ်ကာ နှစ်မိနစ်ခန့်စီကြာလေသည်။

ဖက်တီးလေးကအော်လိုက်သည်။

"ငါ့မှာ သေနတ်ရှိတယ်၊ ဒီအပြင်က စတီးလိုပဲဆိုတော့ ကျည်ဆန်နဲ့ဆို ဖောက်လို့ရလောက်တယ်၊ မင်းဒီသေနတ်နဲ့ဆို နှင်းဆီပင်တွေကို ဖျက်ဆီးနိုင်လောက်တယ်၊ အထဲမှာ ကျည်ဆန် ၈ခုလောက်တော့ ရှိမှာပဲ၊ တစ်ပင်လောက်ကိုတော့ဖျက်ဆီးလို့ရမယ်"

ဖက်တီးလေးမှာ ထိုသေနတ်ကိုနောက်ထပ် တရား၀င်ကစားသမားဖြစ်သူ ရှောင်ဖေးဖေးအား ကမ်းပေးလိုက်လျှင် ရှောင်ဖေးဖေးမှာ တန့်သွားခဲ့သည်။

"ဒါ..ဒါက သေနတ်"

"ဟုတ်တယ်၊ သေနတ်၊ သေချာအာရုံစိုက်ပြီး အမြစ်ကိုချိန်"

ရှောင်ဖေးဖေးမှာ သတ္တိကိုမွေးလျက် သေနတ်ကို ယူရန်ပြင်လိုက်သည်။ သို့သော်သူမမှာ တွန့်ဆုတ်နေဆဲမှာပင် ဖက်တီးလေးလက်ထဲမှ သေနတ်အား တစ်စုံတစ်ယောက်က ယူသွားခဲ့သည်။ ဆံပင်တိုတိုနှင့် ကလေးမလေးမှာ တည်ငြိမ်နေသောမျက်၀န်များဖြင့် နှင်းဆီပင်၏အမြစ်ကို ချိန်လျက် ပစ်ထည့်လိုက်သည်။ သေနတ်မောင်းကိုဆွဲလိုက်သည်အထိ ချန်ရှန်းရှန်း၏ လက်မှာ တစ်ချက်လေးမှ တုန်ရီမသွားချေ။

ဘန်း...

ကျည်ဆန်တစ်ခုကပျံသန်းသွားကာ နှင်းဆီပင်၏အမြစ်ကို ထိုးဖောက်သွားခဲ့သည်။

ပြင်းထန်သည့် တန်ပြန်အားက မိန်းမငယ်လေးကို နောက်သို့တစ်လှမ်းခန့် ဆုတ်သွားစေသည်။ သူမက ဖက်တီလေး၏စကားကို စောင့်မနေပဲ သေနတ်ကိုမြောက်လျက် နောက်နှစ်ကြိမ်ခန့် ဆက်တိုက် ပစ်ခတ်လိုက်သည်။

ရှောင်ဖေးဖေး သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။

"အသုံး၀င်သားပဲ"

အရံကစားသမားနှစ်ဦးသည်လည်း ကူညီရန်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဖက်တီးလေးမှာ သူ၏စွမ်းရည်ဖြင့် ပန်းပင်များကို ထိုးဖောက်နေချိန်တွင် ချန်ရှန်းရှန်းမှာ သူမ၏သေနတ်ဖြင့်ပင် နှင်းဆီနှစ်ပင်ခန့်ကို ဖျက်ဆီးနိုင်ခဲ့သည်။ ကျန်သော ကျောင်းသား သုံးယောက်နှင့် လီ၀မ်မှာ နှင်းဆီတစ်ပင်အား ဓါးဖြင့်ဖြတ်ရန် အားသွန်ခွန်စိုက်ကြိုးစားနေခဲ့ကြသည်။

ထိုသို့ကြိုးစားပြီးနောက် ဆယ်ကြိမ်မြောက် လှီးဖြတ်မှုတွင် နှစ်ဆီတစ်ပင်အား ဖြတ်တောက်နိုင်ခဲ့လေသည်။

ထန်မော့မှာမူ မီးခြစ်ဆံကြီးကို သုံးလျက် လက်တစ်ဖက်လူအား တိုက်ခိုက်နေခဲ့သည်။

နှစ်ဦးသားမှာ ပြေးလမ်းပေါ်တွင် အကြိမ်ရေတချို့ တိုက်ခိုက်နေခဲ့ပြီးလေပြီ။ လက်တစ်ဖက်လူ၏ ပုခုံးမှာ မီးခြစ်ဆံကြီးကြောင့် ကျိုးပဲ့နှင့်ပြီးဖြစ်သည်။ သာမာန်လူဆိုလျှင် မတ်တပ်တောင် မရပ်နိင်လောက်သော်လည်း ဤလူမှာတော့ ခိုး၀င်သူဖြစ်ကာ အံကိုကြိတ်လျက်ထန်မော့အား ခုခံနေခဲ့သည်။

ထန်မော့၏အခြေအနေလည်း သိပ်မကောင်းလှချေ။

ထိုလူမှာ လက်တစ်ဖက်သာရှိသော်လည်း ထိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထန်မော့၏ နံရိုးကို ထိုးမိခဲ့သည်။ ထန်မော့မှာ သူ၏နံရိုးကျိုးသွားသောအသံကိုပင် ကြားလိုက်ရလေသည်။

၎င်းမှာ အစစ်အမှန်တိုက်ခိုက်စွမ်းရည်မျိုးဖြစ်လေသည်။

အကယ်၍တစ်ဖက်လူ၌သာ လက်နှစ်ဖက်လုံးရှိခဲ့ပါက သို့တည်းမဟုတ် သူ့မှာသာ မီးခြစ်ဆံကြီးမရှိခဲ့ပါက ထန်မော့အနေနှင့် အသာစီးရလိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်ချက်မရှိပေ။

သို့သော် တစ်ဖက်လူသည်ကား လက်တစ်ဖက်ကို ဆုံးရှုံးထားခဲ့သည်။

ထန်မော့မှာ အခွင့်အရေးရှာဖွေလျက် မီးခြစ်ဆံကြီးဖြင့် ထိုလူ၏ခေါင်းကို ချိန်ရွယ်လိုက်သည်။

လက်တစ်ဖက်ယောကျာ်းက အလျင်အမြန်ရှောင်လိုက်သည်။ သူ့အနေနှင့် ထိုမီးခြစ်ဆံကြီးဖြင့် ခေါင်းကိုထိပါက သေမည်မှန်း ကောင်းကောင်းသိနေခဲ့သည်။ သူကဘယ်လက်ကိုမြောက်ပြီး ခေါင်းကိုကာလိုက်ရန် တွန့်ဆုတ်မနေခဲ့ချေ။

ဘန်း...

ထိုလူကဘယ်လက်ကိုသုံးလျက် ထန်မော့၏မီးခြစ်ဆံကြီး ဦးတည်ရာပြောင်းသွားစေရန် ပြုလုပ်လိုက်သည်။ ထိုလူက ထန်မော့အား ကြောက်မက်ဖွယ် အမူအယာဖြင့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ သူ၏ဘယ်လက်ပေါ်တွင် သွေးများသာကျန်ရစ်တော့သည်။ ဘယ်လက်မှာတော့ မနီးမဝေးမှ တစ်နေရာတွင်ပြတ်ကျနေရစ်တော့သည်။

"ငါမင်းကို သတ်ပစ်မယ်"

ထန်မော့မှာ အပိုတွေပြောမနေပဲ မီးခြစ်ဆံကြီးကို နောက်တစ်ကြိမ်မြှောက်လိုက်သည်။ သို့သော် ထိုလူကကောင်းကင်ပေါ်ကို မော့ကြည့်လျက် အရူးတစ်ယောက်နှယ် ရယ်မောလိုက်သည်။

"မင်းကသေရတော့မှာ၊ မင်းတို့အားလုံးသေရတော့မှာ၊ ငါတစ်ယောက်တည်းပဲ ရှင်ကျန်ရစ်မှာ"

ထန်မော့မှာ ထိုလူ၏အကြည့်လားရာဆီသို့လိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

ညကောင်းကင်တွင် လရောင်ကမှိန်ဖျော့လျက် ကြယ်များရှိမနေခဲ့ချေ။ ကြီးမားသော အမည်းရောင်တိမ်တိုက်တစ်ခုကအဝေးတစ်နေရာဆီမှ မြေလွင့်လာလျက် လရောင်အား ဖုံးကွယ်နေခဲ့သည်။ လ၏သေးငယ်သောအစိတ်အပိုင်းလေးကိုသာ မြင်နိုင်တော့သည်အထိပင်။

"ငါ့စွမ်းရည်က ဘာလဲသိလား၊ အဲဒါတွေကရိုးရိုးပန်းတွေများထင်နေလား၊ ငါ့စွမ်းရည်က အဲဒီမီးမှုတ်တဲ့အရူးနဲ့ ကျည်ဆံ ၁၀၀ပစ်နိုင်တဲ့ကောင်ထက် အဆတစ်ရာပိုစွမ်းတယ်၊ ငါ့ရဲ့ပန်းတွေက လရောင်ကိုစုပ်ယူပြီးရင် လကွယ်သွားတာနဲ့ ငါ့ရဲ့ပန်းတွေပွင့်လာတော့မှာ"

ထန်မော့ပန်းများထံလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

ဖက်တီးလေးမှာ ပန်း၆ပွင့်ခန့်ကို ဖျက်ဆီးခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။

ချန်ရှန်းရှန်းက ၂ပွင့်ခန့်ဖျက်ဆီးနိုင်ခဲ့ကာ ကျန်လူများပေါင်းလျက် တစ်ပွင့်ကို ဖျက်ဆီးနိုင်ခဲ့လေသည်။

သို့သော် သုံးပွင့်ကျန်နေဆဲပင်။

တိမ်မည်းက လရောင်ကို ကွယ်သွားသည်နှင့် ထိုပန်းများမှာ တဖြည်းဖြည်းပွင့်အာလာခဲ့သည်။ ထိုပန်းများမှာ ညလေပြည်နှင့်အတူ ညင်သာစွာ ယိမ်းနွဲ့နေခဲ့လေသည်။ ပန်းများပိုပွင့်လာလေ ရိုးတံကခရမ်းရောင်သန်းလာလေပင်။

"ငါ့ပန်းတွေပွင့်လာတာနဲ့ မင်းတို့သေလိမ့်မယ်၊ ဒါကအဆိပ်ပန်းပင်ကွ၊ အဆိပ်တွေပျံ့သွားပြီးတော့ ငါကလွဲပြီး ကျန်တဲ့ကောင်တွေအကုန်သေမှာ"

လက်တစ်ဖက်ယောကျာ်းမှာ သူ၏နောက်လက်တစ်ဖက်ကိုလည်း ဆုံးရှုံးသွားပြီဖြစ်ရာ သူကလုံး၀ရူးသွပ်သွားတော့သည်။ ထန်မော့နှင့် ကျန်လူများကို နီရဲနေသော မျက်လုံးများနှင့် စိုက်ကြည့်လျက် သေသွားရန်အဆက်မပြတ်ကျိန်ဆဲနေခဲ့သည်။

ထန်မော့မှာ ထိုလူကိုလျစ်လျူရှူလျက် ပန်းများဆီပြေးသွားကာ မီးခြစ်ဆံဖြင့်လွှဲရိုက်လိုက်သည်။

ကလန်...

နှင်းဆီပန်းများမှာ ညင်သာစွာ ယိမ်းနွဲ့သွားလျက် အကိုင်းမှာ ၁အဒီဂရီခန့်ကိုင်းညွတ်သွားသည်ကိုသာ မြင်လိုက်ရသည်။ မီးခြစ်ဆံကြီးပင်လျှင် ၄င်းကို မဖျက်ဆီးနိုင်ချေ။

"မင်းတို့အကုန် သေကြတော့မှာ ၊ ဟား ဟား ဟား"

ထန်မော့မှာ မီးခြစ်ဆံကို အကြိမ်ကြိမ်လွှဲယမ်းနေစဥ်မှာ ပင် တိမ်မည်းများမှာ လရောင်အားဖုံးအုပ်သွားတော့သည်။

သို့သော် သူကပန်းတစ်ပွင့်ကိုသာ ဖျက်ဆီးနိုင်လိုက်ကာ လရောင်မှာ လုံး၀ဖုံးကွယ်သွားခဲ့ချေပြီ။

"မင်းတို့တော့ သေပြီ"

ထိုအချိန်တွင် ထန်မော့မှာ အပြည့်အ၀ပွင့်ခါနီး နှင်းဆီတစ်ပွင့်အနီးလျှောက်သွားလိုက်သည်။

နောက်ဆုံးပွင့်ဖတ်တစ်လွှာကသာလျှင် ခေါင်းမာစွာနှင့် ရိုးတံတွင် ကပ်တွယ်နေခဲ့သည်။ ထိုပန်းမှာ ခရမ်းနက်ရောင်ရှိပြီး ကြည့်ကောင်းလှသည်။ ကြည့်လိုက်ရုံနှင့် အဆိပ်ပြင်းမည့်ပုံမျိုးပင်။

ထန်မော့မှာ မီးခြစ်ဆံကြီးကို မြောက်ရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း ရုတ်တရက်ပင် ထိုလက်တစ်ဖက်ယောကျာ်း၏မျက်နှာအား အမည်းရောင်မြူခိုးတစ်စုက ၀န်းရံထားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ၄င်းမှာ ထိုယောကျာ်း၏ခေါင်းကိုဖုံးအုပ်ထားသည့်နှယ်။

ထိုအချိန်၌ပင် ပြင်းထန်သော လေပွေတစ်ခုကတိုက်ခတ်လာပြီး ဖျော့တော့သောလရောင်မှာ မြေပြင်ပေါ်သို့တဖန်ကျရောက်လာခဲ့သည်။

လက်တစ်ဖက်ယောကျာ်း၏ မျက်နှာပေါ်မှ အပြုံးမှာ ရုတ်ချည်းအေးခဲသွားခဲ့သည်။

"ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ "

ထန်မော့နောက်တစ်ကြိမ်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် ထိုလူ၏မျက်နှာပေါ်မှာ မြူခိုးများမှာ ပျောက်ကွယ်သွားနှင့်ချေပြီ။ လေပွေသည်လည်း လအားကာရံထားသော အမည်းရောင်တိမ်ထုကို အဝေးသို့မှုတ်ထုတ်သွားခဲ့သည်။ လရောင်တဖန်ကျဆင်းလာသည်နှင့် ပန်းများ ပွင့်အာနေခြင်းက ရပ်တန်ြသွားခဲ့သည်။ ၂မိနစ်ခန့်အတွင်း ထန်မော့မှာ ကျန်ရှိနေသော ပန်းနှစ်ပွင့်အား ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်လေသည်။

🪩

Prev Next