MM Story Teller

Chapter 28

Viewers 2k

🌍Chapter 28

ထန်မော့ အမည်မသိ အသင့်စား စားစရာရောင်းသည့်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုတွေ့လိုက်သည်။ တံခါးအား မည်သူမှဖျက်မထားသည်ကို တွေ့လျှင် ဖွင့်လျက်၀င်သွားခဲ့သည်။ မီးဖွင့်ရမည့်အစား သူက ပြတင်းပေါက်အား ထိုင်ခုံတစ်ခုနှင့်ထောက်ကန်လိုက်ကာ ပြတင်းပေါက် အစွန်တွင် တူတစ်ချောင်းကိုတင်ထားလိုက်သည်။

တူ၏အစွန်းတစ်ဖက်မှာ ပြတင်းပေါက်အောက်ခြေသို့ ထိုးထည့်ခြင်းခံထားရသည်။ ပြတင်းပေါက်၏မှန်အား ဆေးသုတ်ထားသည်မို့ အပြင်ဘက်ကမည်သူမျှ အတွင်းသို့မမြင်နိုင်ချေ။ သို့သော် အကယ်၍ တစ်ယောက်ယောက်၀င်လာပါကမူ ပြတင်းပေါက်ဘောင်ပေါ်မှ တူကပြုတ်ကျလာ အသံထွက်လာလိမ့်မည်။

ထို့နောက် စားပွဲတစ်ခုပေါ်မှ စားပွဲခင်းကို ဆွဲယူလျက် ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖြန့်ခင်းလိုက်သည်။

တရား၀င်ကစားသမားတစ်ဦး၏ ခွန်အားသည်ကား သန်မာလွန်းလှသည်။ ဆောင်းဦးညတစ်ညတွင် ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲလျောင်းနေလျက်နှင့်တောင် ထန်မော့အအေးဓါတ်ကို မခံစားရချေ။ သူကအိပ်ချင်စိတ်ပင်ရှိမနေခဲ့ချေ။ သူ ဤဆိုင်ထဲသို့ အိပ်ရန် သို့မဟုတ် အနားယူရန်၀င်လာခဲ့သည်မဟုတ် မလိုအပ်သော အန္တရာယ်တို့ဖြစ်မလာစေရန် ညတစ်ညကို ကုန်ဆုံးရန် နေရာတစ်ခုရှာခဲ့ရုံသာဖြစ်သည်။

ဂိမ်းများစတင်သည်မှာ ၄ရက်ရှိသွားချေပြီ။ ထိုလေးရက်အတွင်း သေဆုံးသွားကြသောသူများမှလွဲလျှင် လက်ရှိကျန်ရစ်သော ခိုး၀င်သူများ၊ တရား၀င်ကစားသမားများသာမက အရံကစားသမားများကိုပင် ပေါ့သေးသေးတွေးလို့မရချေ။

လူတိုင်း၏လက်ထဲတွင် သွေးစွန်းပြီးကြချေပြီ။

ထန်မော့ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲချရင်း လက်ကိုမြှောက်လိုက်သည်။ လရောင်ကမှန်ပြတင်းပေါက်မှ ဖြတ်၍၀င်လာပြီး အသင့်စား စားစရာဆိုင်လေးထဲ အနည်းငယ် မှုန်ရီ၀ိုးတဝါးလင်းနေစေခဲ့သည်၊ ထန်မော့ သူ၏လက်များကို တည်ငြိမ်စွာကြည့်လိုက်သည်။

သူ လူနှစ်ဦးကို သတ်ခဲ့သည်။

တစ်ဦးကတော့ သူခိုးရှန်စန်းခွန်ဖြစ်ပြီး မိမိအား သတ်ချင်ခဲ့သော်လည်း သူကပြန်လည်ခုခံရင်းနှင့် မတော်တဆ သတ်မိသွားခြင်းပင်။

ကျန်တစ်ဦးမှာတော့ သူစိတ်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းနှင့် သတ်ခဲ့ခြင်းပင်။ မီးများကို မှုတ်ထုတ်နိုင်သူဖြစ်ကာ ထိုသူ၏ဦးခေါင်းကို မီးခြစ်ဆံကြီးနှင့် ခွဲခဲ့သည်။

ထပ်ပေါင်းဆိုရလျှင် တခြား သူ့ပရောဂနှင့်မကင်းပဲသေဆုံးစေခဲ့သောသူများလည်း ရှိသည်ပင်။ ဥပမာ လက်တစ်ဖက်ပြတ်ယောကျာ်းနှင့် သေနတ်သမားလည်း ပါ၀င်ပေသည်။

ထိုလူတို့၏မျက်နှာများမှာ ထန်မော့၏ခေါင်းထဲ တဖြတ်ဖြတ်နှင့်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက်သူက ရှန်စန်းခွန်က မည်သည့်ပုံစံရှိသည်ကို မမှတ်မိကြောင်းသိလိုက်ရလေသည်။ ဤလူများအကြောင်းစဥ်းစားမိသော်လည်း သူ့အနေနှင့် ဘာကိုမှမခံစားရချေ။ သူ၏နှလုံးခုန်သံမှာ ပုံမှန်အတိုင်း တည်ငြိမ်နေခဲ့သည်။

"ခိုး၀င်သူ..."

ထန်မော့သူ၏အိတ်ထဲမှ ကြက်ဆင်ဥကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ အဖြူရောင်ကြက်ဆင်ဥအား အမှောင်ထဲတွင် သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရချေ။ ဖြူလွလွအရိပ်ကလေးအဖြစ်သာ မြင်နိုင်သည်။

"ခိုး၀င်သူ ဖူ၀မ်သော် သူဘယ်သူ့ကို သတ်ခဲ့တာလဲ"

တစ်ဦးမှာ ရှန်ဟိုင်းတွင်ဖြစ်ပြီး တစ်ဦးကတော့ ပေကျင်းတွင်ဖြစ်သည်။ ကီလိုမီတာ ၁၀၀၀ကျော်မကဝေးကွာကြသည်။ တရုတ်ပြည်တစ်ခုလုံး၏ မုန်းတီးခြင်းကို ခံနေရသော ဖူ၀မ်သော်အား ထန်မော့ ကြောက်ရွံ့ခြင်းမရှိချေ။ အကယ်၍ ဖူ၀မ်သော်က ဗီလိန်တစ်ဦးဆိုလျှင်တောင် သူ့အားသတ်ရန် ရှန်ဟိုင်းသို့ အတောင်ပံနှင့်ပျံလာနိုင်လိမ့်မည်လား။ မဖြစ်နိုင်ချေ။

အကယ်၍ ဖူ၀မ်သော်တွင် ထိုကဲ့သို့အမှန်တကယ် လုပ်နိုင်စွမ်းရှိပါက ထန်မော့အနေနှင့် မိမိမှာ အခုချိန်အထိ အသက်ရှင်မနေလောက်ဟု ယုံကြည်ပါသည်။

ထန်မော့ ကြက်ဆင်ဥအား ညင်သာစွာခေါက်လိုက်မိသည်။ နှစ်ချက်ခန့်ခေါက်ပြီး သုံးကြိမ်ခန့်ခေါက်ခါနီးတွင်မူ ထန်မော့၏ လက်ညှိုးမှာ လေထဲ၌ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ ကြက်ဆင်ဥအား အိတ်ထဲသို့ပြန်ထည့်လိုက်ကာ မျက်လုံးများကို မှိတ်လျက် အနားယူလိုက်တော့သည်။

မနက်စောစောတွင် ထန်မော့ အသင့်စား စားစရာဆိုင်မှထွက်လာပြီး ပူဒုန်ခရိုင်သစ်ထံဆက်၍သွားလိုက်သည်။

လမ်းခရီးတွင် ထန်မော့မှ သူဖက်မှစ၍ စကားပြောလိုစိတ်ရှိသော ကောင်လေးတစ်ဦးနှင့်လည်း ဆုံခဲ့ရသည်။ ၄င်းမှာသူ့နည်းတူ ထန်မော့အား တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတစ်ဦးဟုထင်မှတ်၍ အခြေအနေကို မေးမြန်းရန် ၀မ်းသာအားရပြေးလာခဲ့သည်။

ဤမျှရူးကြောင်ကြောင်နှင့် ရိုးအသောသူမှာ ဤကမ္ဘာကြီးပေါ်တွင် ကျန်ရှိပါသေးသလော။ မကောင်းသောသူများထံမှ လှည့်ဖျားခံရမည်ကို မစိုးဘူးလော။

ထန်မော့မှာ ရုတ်ချည်းဆိုသလို သူ၏နှလုံးသားမှာ မည်းနက်လွန်းသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ သူသည်လည်း ဘ၀ကိုရိုးရှင်းစွာဖြတ်သန်းလျက် ကမ္ဘာကြီးမှ ကောင်းကွက်တွေနှင့်ပြည့်နှက်နေသည်ဟု ယုံကြည်သင့်ပါသလော။

သို့နှင့် သူကနန်ပူတံတားကိုကျော်လာလျှင် လူနှစ်ယောက်ကိုထပ်မံတွေ့လိုက်ရသည်။

သူတို့၏လည်ပင်းများမှာ ချွန်ထက်သော တစုံတစ်ခုနှင့်ဖြတ်တောက်ခံထားရပြီး တံတားအောက်တွင်ပစ်ချထားခဲ့လေသည်။ သူတို့ကိုယ်တွင် အ၀တ်များလည်းမရှိတော့ပဲ အိတ်များမှာလည်း ဗလာကျင်းနေခဲ့သည်။ ခန္ဓာကိုယ်များကို ကြည့်ရသည်မှာ မနေ့ညကမှ သေဆုံးသွားဟန်တူလေသည်။

ကောင်းပြီး၊ သူ့အတွေးတွေက ပုံမှန်ပါပဲ။

လီ၀မ်ဆွဲခဲ့ပေးသောမြေပုံအတိုင်း လျှောက်လာခဲ့ရာ နောက်တစ်နေ့ နေ့လည်ခင်းတွင် သူ၏သူငယ်ချင်းနေထိုင်ရာ ၀န်းအနီးသို့ရောက်လာခဲ့တော့သည်။ ထန်မော့၀င်လိုက်သည်နှင့် ပစ္စည်းများကို သယ်ထားသော လူအိုကြီးတစ်ဦး အထဲမှထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုလူကြီးမှ ထန်မော့၀င်လာသည်ကို မြင်လျှင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။ သူကတစ်ခုခုကိုတွေးတောလိုက်ပုံဖြင့် ထို၀န်းထဲမှ အလျင်အမြန်ပြေးထွက်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်မိ၏။

၀န်းအတွင်းသို့၀င်လိုက်သည်နှင့် သူက ထိုလူကြီးမှာ အဘယ်ကြောင့် ထိုသို့ဖြစ်နေသည်ကို နားလည်သွားတော့သည်။

ဤ၀န်းမှာကြီးမားလှပြီး အရှေ့ခြမ်းနှင့်အနောက်ခြမ်းအား လမ်းတစ်လမ်းဖြင့်ပိုင်းခြားထားသည်။ ထန်မော့အနောက်ခြမ်းသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ထိုနေရာတွင် အထပ်မြင့်အဆောက်အဦး ခြောက်ခုရှိကာ သူ၏သူငယ်ချင်းကတော့ အတွင်းဘက်တစ်ခုတွင် နေထိုင်လေသည်။ သူ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူထံ လွန်ခဲ့သောနှစ်က နှစ်ရက်ခန့်လာရောက်လည်ပတ်ဖူးရာ လမ်းကိုမှတ်မိနေဆဲပင်။

ထိုအဆောက်အဦးခြောက်ခု၏အလယ်တွင် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ရန်နှင့် အပန်းဖြေရန် ရည်ရွယ်သည့် ပန်းခြံတစ်ခုရှိလေသည်။

ယခုတွင် ခန္ဓာကိုယ်ခြောက်ခုက ထိုပန်းခြံထဲတွင်လဲလျောင်းနေခဲ့သည်။ ထန်မော့လျှောက်သွားလျက် စစ်ဆေးလိုက်သည်။ ထိုအထဲတွင် သူ၏သူငယ်ချင်းတော့ မပါ၀င်ချေ။ နှစ်ဦးက သတ်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီးနှစ်ဦးဖြစ်ကာ မိန်းကလေးတစ်ဦးနှင့် ယောကျာ်းလေးသုံးဦးဖြစ်သည်။ ထိုလူများအဘယ်ကြောင့် ဤနေရာတွင်သေနေသလဲ မသိသော်လည်း ၄င်းတို့သေဆုံးခဲ့သည်မှာ တစ်ရက်မကတော့မှန်း သူခန့်မှန်းမိသည်။

သတ်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီး၏လက်ထဲတွင် မီးဖိုချောင်သုံးဓါးတစ်လက်ရှိကာ မိန်းကလေး၏ ညာဘက်လက်အောက်တွင်တော့ သွေးအိုင်ငယ်တစ်အိုင် ဖြစ်ထွန်းနေခဲ့သည်။ လူငယ်လေးများထဲမှတစ်ယောက်၏ရင်ဘက်တွင်သော သွေးများစိုရွှဲနေသော အနက်ရောင်အပေါက်ကြီးရှိကာ သူ့တွင်တော့ လက်နက်မရှိချေ။

ထန်မော့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ ဒဏ်ရာများကို ကြည့်လျက် ခန့်မှန်းလိုက်သည်။

မိန်းကလေးမှာတော့ ဓါးဖြင့်မသေမချင်း ထိုးသတ်ခံရပုံပေါ်ကာ လူငယ်လေးမှာတော့ စွမ်းရည်တစ်မျိုးမျိုးကြောင့် သေဆုံးသွားခဲ့ပုံပင်။

ဤလူများမှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးသတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း ဖြစ်နိုင်ချေ ၇၀ရာခိုင်နှုန်းခန့်ရှိလေသည်။ ကျိန်းသေပေါက် တစ်ခြားသူများပါ၀င်ခဲ့တာလည်း ဖြစ်နိုင်လေသည်။ သို့သော် ခြောက်ယောက်ကတော့ ဤနေရာတွင် သေဆုံးသွားခဲ့သည်။

ထန်မော့ ထိုအလောင်းများကို စစ်ဆေးနေသည့်တိုင် သူ၏အာရုံကတော့ ပါတ်၀န်းကျင်ကနေ သတိတစ်ချက်မှမလွတ်စေခဲ့ချေ။ ဤခြောက်ယောက်၏ အပေါင်းအပါများက အနီးအနားတွင်ပုန်းနေသည်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ သူပေါ့လျော့၍မရချေ။

ထန်မော့ သတ်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီး၏ မီးဖိုချောင်သုံးဓါးကို ကောက်ယူလျက် မိန်းကလေး၏ရင်ဘတ်မှဒဏ်ရာထဲ ထိုးထည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ၄င်းမှာ ကွက်တိကိုက်ညီနေပြီး မိန်းကလေးမှာ အမှန်တကယ် ဤလူကြီးထံမှ အသတ်ခံလိုက်ရပုံပင်။

ထန်မော့လည်း နောက်ထပ်ကောက်ချက်များဆွဲမနေတော့ပဲ ထိုအလောင်းများကိုလည်း ဂရုမစိုက်တော့ချေ။ သူက သူ၏လက်ကောက်၀တ်မှ မီးခြစ်ဆံတက်တူးအား အသာထိလိုက်မိသည်။

ဤမီးခြစ်ဆံကြီးမှာ ကျောင်းသားလေးများက သူ့ကိုပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဖက်တီးလေးမှာ သူ၏စွမ်းရည်ကမသန်မာသေး၍ ထိုမီးခြစ်ဆံကြီးကို မသုံးနိုင်ဟုဆိုခဲ့သည်။ ကျန်ကျောင်းသားလေးများကလည်း ထိုမီးခြစ်ဆံကြီးအား ထန်မော့ကို ကျေးဇူးတင် လက်ဆောင်အဖြစ်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြသည်။ ထန်မော့မငြင်းဆန်ခဲ့ချေ။

ထန်မော့ သူ၏သူငယ်ချင်းနေထိုင်ရာ အဆောက်အဦးထဲသို့ တည်ငြိမ်စွာ၀င်သွားလိုက်သည်။ သူကဓါတ်လှေကားကိုအသုံးမပြုပဲ ထိုအစား လှေကားမှတက်သွားလိုက်သည်။ သူ၏သူငယ်ချင်းမှာ ၇ထပ်တွင်နေထိုင်ပြီး တခြားလူများလည်းရှိနေပုံမပေါ်ချေ။ ထန်မော့၏ ခြေသံတွေကိုသာလျှင် ကြားနိုင်လေသည်။

ထန်မော့ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ၏အခန်းရှေ့သို့ရောက်လျှင် တံခါးကိုဖျက်လိုက်သည်။ ထို့နောက်အခန်းထဲသို့၀င်လျက် စစ်ဆေးလိုက်လေသည်။

အတွင်း၌ မည်သူမျှရှိမနေချေ။

လီ၀မ်၏ မိခင်ကဲ့သို့ မှတ်စုစာရွက်လေးလည်း ချန်မထားရစ်ခဲ့။

ထန်မော့မီးဖိုချောင်းသို့လျှောက်သွားလိုက်လျှင် မှိုတက်နေသော သခွားချဥ်ပန်းကန်လေးနှင့် တ၀က်စားထားသော ဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုလည်းတွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုသိုးနေသော ဆန်ပြုတ်ခွက်ပေါ်တွင် ဖုန်အလွှာပါးပါးလေးကလည်းတင်နေခဲ့သေးသည်။ တူတစ်ချောင်းမှာတော့ စားပွဲပေါ်တွင်တင်နေပြီး တစ်ချောင်းကတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပြုတ်ကျနေခဲ့သည်။ ၄င်းမှာ ပိုင်ရှင်ကသူ၏လက်ကို ရုတ်တရက်ဆုံးရှုံးလိုက်ရသည့်နှယ်။ သူကရုတ်တရက်ပျောက်ဆုံးသွားလျက် တူကစားပွဲပေါ်မှ ပြုတ်ကျသွားခြင်းလည်းဖြစ်နိုင်လေသည်။

အသက်ရှင်နိုင်ချေမှာ ၁၀ရာခိုင်နှုန်းထက်နည်းလေသည်၊

ထန်မော့ ဗီဒိုကိုဖွင့်လျက် ရေတစ်ဘူးနှင့် အသင့်စားခေါက်ဆွဲခြောက်တချို့ကို ထုတ်ယူလျက် သူ၏လွယ်အိတ်ထဲသို့ထည့်လိုက်သည်။ သူထွက်မသွားခင်တွင် ကော်ဖီစားပွဲအနီး ခတ္တမျှရပ်တန့်သွားလျက် သစ်သားဘောင်ကွက်ထားသော ဓါတ်ပုံလေးအား ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထိုပုံထဲတွင် ဘွဲ့၀တ်စုံနှင့် ကောင်လေးသုံးယောက်ရှိကာ တစ်ယောက်မှာ ထန်မော့ဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်မှာ ပိန်ပါးကာ ကျန်တစ်ယောက်ကတော့ ခပ်၀၀နှင့်ပင်။

ကောင်ကလေးသုံးယောက်မှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး၀မ်းသာအားရဖက်လျက် ဘွဲ့ဦးထုပ်များကို လေထဲပစ်တင်နေခဲ့ကြသည်။

အတော်ကြာကြည့်နေခဲ့ပြီးနောက် ထန်မော့လက်ကိုဆန့်လျက် ၀တုတ်လေး၏ မျက်နှာကို အသာထိလိုက်မိသည်။

"ဟောင်ကျစ်၊ ငါကောင်းကောင်းအသက်ရှင်နေပါတယ်"

ထို့နောက် ထန်မော့လှည့်ကာ ထွက်သွားတော့သည်

ထိုပုံထဲတွင် ၀တုတ်ကလေးမှာ တောက်ပစွာ ပြုံးရယ်နေခဲ့သည်။

၀န်းကြီးတစ်ခုလုံး အပ်ကျသံပင်ကြားရမတတ်တိတ်ဆိတ်နေဆဲ။

ထန်မော့အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာကာ ပြန်ထွက်သွားရန်ပြင်လိုက်သည်။ သူကလမ်းတစ်လျှောက်ထွက်လာခဲ့ပြီး ထောင့်ချိုးတစ်ခုကိုကွေ့လိုက်စဥ် ရင်းနှီးနေသော မျက်နှာတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

ထန်မော့ခြေလှမ်းတို့တန့်သွားခဲ့သည်။

၀န်းထဲမှ အိတ်တစ်အိတ်နှင့်ထွက်သွားခဲ့သော လူကြီးမှာ ပန်းခင်း၏ဘေးတွင် ထိုင်နေခဲ့သည်။ ထန်မော့၏ခြေသံကိုကြားလျှင် ထိုလူကြီးမှာ မော့ကြည့်လာပြီး မျက်လုံးများတောက်ပလျက် လက်ကိုဝေ့ယမ်းလာခဲ့သည်။

"လူကလေး အဘခြေထောက်အဆစ်လွဲသွားလို့၊ လာပြီးထူပေးပါဦး"

ထန်မော့မှာ နေရာတွင်ရပ်နေလျက် ထိုလူကြီး၏ခြေထောက်အား ကြည့်လိုက်ကာ စကားတစ်ခွန်းမှ မဆိုခဲ့ချေ။

ထိုပန်းခင်း၏ အစွန်းတစ်ဖက် ဆယ်မီတာခန့်တွင် မိန်းကလေးနှင့် ယောကျာ်းလေး စုံတွဲတစ်တွဲကထိုင်နေခဲ့သည်။ ထန်မော့ပေါ်လာသည်နှင့် သူတို့ကတိတ်တိတ်လေးစောင့်ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။ လူအိုကြီးက ထန်မော့အား စကားပြောလိုက်သည်ကို ကြားသည်နှင့် ထိုနှစ်ယောက်က အလျင်အမြန် အနားသို့ရောက်လာခဲ့လေသည်။ လူငယ်က ထိုလူအိုကြီး၏ ခြေထောက်အား ကြည့်လျက် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင် ဆိုလာခဲ့သည်။

"အာ.. တကယ်အဆစ်လွဲသွားတာပဲ၊ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့၊ ဒီက ညီကို ဒီကိုလာပြီး တစ်ချက်လောက် ကြည့်ပေးလို့ရမလား"

မိန်းကလေးကလည်းဆိုလာခဲ့သည်။

"ကျွန်မလည်းကူညီချင်ပေမယ့် မလုပ်ပေးတတ်ဘူးရယ်၊ လူချောလေးရယ် ခြေထောက်အဆစ်လွဲသွားတာ ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲ သိလားဟင်"

"မသိဘူး"

ထန်မော့သူတို့အား တည်ငြိမ်စွာကြည့်လျက် လှည့်ထွက်သွားလိုက်သည်။

လူအိုကြီးက အလျင်လိုစွာ အော်ဟစ်လာခဲ့သည်။

"သူ့ကိုပြေးမသွားစေနဲ့"

လူလေးယောက််မှာ ခြုံပုတ်များထဲမှ ရုတ်ချည်းဆိုသလို ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ၄င်းတို့မှာ သတ်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦးနှင့် အမျိုးသားကြီး သုံးဦးပင်။

ထန်မော့ ထိုလူကြီး၏စကားကိုကြားသည်နှင့် လှည့်ကာ မြန်နိုင်သမျှ မြန်မြန်ပြေးတော့သည်။ လူလေးဦးမှာ သူဤမျှမြန်မြန်တုန့်ပြန်လိမ့်မည်မထင်ထား၍ ခတ္တမျှကြောင်အနေခဲ့သည်။ သတိ၀င်လာသည်နှင့် လူလေးဦးတင်မကပဲ လူငယ်စုံတွဲနှင့် ခြေထောက်အဆစ်လွဲသည်ဆိုသော အဘိုးကြီးကပါ ထ၍ပြေးလိုက်လာတော့သည်။

ထန်မော့မှာ အလွန်လျင်မြန်နေခဲ့ပြီး ဆယ်မီတာခန့်သို့ တမဟုတ်ချင်းရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။

"ငါ့ဆီပြန်လာခဲ့"

ထန်မော့မှာ ထောင့်ချိုးသို့ကွေ့ရန်ပြင်လိုက်စဥ် ထူးဆန်းသော လေပွေတစ်ခုကသူ၏အနောက်မှ တိုက်ခတ်လာခဲ့သည်။ ထိုအားကောင်းလှသော လေပွေမှာ ထန်မော့အားနောက်သို့ ချက်ချင်းဆွဲငင်လာတော့သည်။ သူကအံကိုကြိတ်လျက် သူ၏လက်နှစ်ဘက်အား လမ်းဘေးရှိမြက်ခင်းများကို ဆွဲဆုပ်ထားလိုက်သည်။ သူကရုန်းကန်ရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း ထိုပန်းခြုံအား ထိမိမိချင်းတွင်

"သူထိလိုက်ပြီ..."

ထန်မော့၏နှလုံးက တချက်ဆောင့်ခုန်သွားခဲ့သည်။

"တင်းတောင်~ အုပ်စုဂိမ်းအကြီးစား 'မာရီယိုရဲ့ မိုနိုပိုလီဂိမ်း' ကိုဖွင့်လှစ်လိုက်ပါပြီ။ ၂၀၁၇၊ နို၀င်ဘာလ ၂၂ရက် ၁၇နာရီ ၂မိနစ်မှာ ကစားသမား လီကျန်း၊ ယွမ်ချီ၊ လျိုဖေးဟောင်၊ ကျောက်ကောင်း၊ လင်းဘန်းချန်း၊ လျိုစစ်မေ့၊ ရွှီဖုန်းနဲ့ ထန်မော့တို့ဟာ ဂိမ်းထဲကို အောင်မြင်စွာ ၀င်လာခဲ့ပါပြီ"

"ဂိမ်းကိုစတင်နေပါပြီ..."

"အချက်အလက်တွေ ပြင်ဆင်နေပါပြီ..."

လမ်း အပင်များနှင့် အဆောက်အဦးများမှာ ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့သည်။

တောက်ပ၍ စူးရှလွန်းသော အဖြူရောင်အလင်းက ထန်မော့၏မျက်လုံးများကို မဖွင့်နိုင်အောင်ဖြစ်စေသည်။ ထိုအလင်းရောင်က ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး အဖြူရောင်လွင်ပြင်ကြီးအဖြစ် ပြောင်းပစ်လိုက်သည့်နှယ်။ ထိုအချိန်တွင် ရင်းနှီးနေသော ဗီဒီယိုဂိမ်း သီချင်းသံတစ်ခုက အားလုံး၏နားထဲသို့ ၀င်လာခဲ့သည်။

"ဒါဒါ~ဒါ~ဒါဒါ~ဒါ~ဒါ~"

ကမ္ဘာပေါ်မှ အနည်းဆုံး လူဦးရေ၂ဘီလျံခန့်ကတော့ ဤတေးသံကို ကြားဖူးနေလိမ့်မည်။

ရိုးရှင်းကာ မြူးကြွသော အီလက်ထရောနစ် သီချင်းသံက အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးထဲပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။

ထိုသီချင်းသံကဆက်လက်မြည်နေပြီး အဖြူရောင်အလင်းက တဖြည်းဖြည်းမှိန်ဖျော့သွားခဲ့သည်။ ထန်မော့လည်း မျက်စိရှေ့မှအရာအား မြင်နိုင်သွားခဲ့သည်။ သူမော့ကြည့်လိုက်လျှင် ၂မီတာခန့်မြင့်သည့် ကြီးမားသော အရုပ်ကြီးတစ်ခုက ကောင်းကင်ပေါ်မှ ပြုတ်ကျလာသည်အားတွေ့လိုက်ရတော့သည်။ ၄င်းက M စာလုံးဖြင့် အနီရောင်ဦးထုပ်ကိုဆောင်းထားခဲ့ပြီး နှာခေါင်းအကြီးကြီးရှိကာ အပြာရောင် ၀တ်စုံပြည့်ကို ၀တ်ဆင်ထားခဲ့သည်။

နှစ်မီတာ အမြင့်ရှိသော လူလုပ် သစ်သားရုပ်ကြီးနှင့်တူကာ ဖြည်းညင်းသွာ ရွေ့လျားနေခဲ့သည်။ မျက်လုံးကြီးက လူတစ်ယောက်ချင်းစီအား ခြုံကြည့်လာခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတစ်ယောက်မှာ ထန်မော့ဖြစ်သည်။ ထို့နောက်သူကရုတ်ချည်းလက်ကို မြှောက်လိုက်ပြီး ဂန္တ၀င်စတိုင်ဖြင့် လက်မကိုထောင်ပြလာခဲ့သည်။

ဘုန်း...

မာရီယိုကြီးမှာ မီးရောင်များတဖြတ်ဖြတ်လက်နေသော စင်မြင့်ပေါ်သို့ ဆင်းသက်လာခဲ့သည်။

"အားလုံးပဲ ဦးက မာရီယိုပါ"

စာရေးသူမှာ ပြောစရာရှိတယ်:

ထန်ထန် : ငါနှလုံးသားက လုံလောက်အောင်မညစ်နွမ်းသေးဘူး။ လုံး၀ပဲ

🪩

Prev Next