MM Story Teller

Chapter 33

Viewers 2k

🌍Chapter 33

သူ၏ဘယ်ဘက်ခြေထောက် မြေပေါ်ကိုပြန်ကျသည်နှင့် ထန်မော့က အရှိန်ကိုအားယူလျက်ပင် ကိုယ်ကိုတစ်ပါတ်လည်လိုက်သည်။ ထို့နောက်သူ၏ညာဘက်ခြေထောက်က မြောက်တက်လာပြီး ကတုံးနှင့်လူကြီးအား အနည်းငယ် လွင့်ထွက်သွားသည်အထိ ကန်ထည့်လိုက်သည်။

ထိုလှုပ်ရှားမှုများမှာ စက္ကန့်ပိုင်းသော်မျှရပ်တန့်ခြင်းမရှိပဲ ဆက်တိုက်ကျရောက်လာခြင်းပင်။ သူတို့၏နောက်မှလူများနှင့် လူအိုကြီးမှာ ထိတ်လန့်သွားလျက် ထန်မော့အား ကြည့်လာခဲ့သည်။

တကယ်တော့ ထန်မော့အနေနှင့် ကတုံးနှင့်လူကြီးအား အလွယ်တကူအနိုင်ယူနိုင်မည်ဟု မမျှော်လင့်ထားချေ။

ထန်မော့မှာ အကြမ်းဖျင်းသာ တိုက်ခိုက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ကာ မည်သည့်တိုက်ခိုက်နည်းစနစ်ကိုမှ မသင်ယူဖူးခဲ့ချေ။ အဆိပ်ပန်းများကိုပွင့်စေနိုင်သော ခိုး၀င်သူများနှင့် ရင်ဆိုင်ခဲ့ရစဥ်ကလည်း ထန်မော့တွင် မီးခြစ်ဆံကြီးရှိခဲ့ကာ ထိုသူများထက်ပို၍ သန်မာသည်ဟုထင်ခဲ့သော်လည်း သူက ထိုလက်တစ်ဖက်နှင့် ယောကျာ်းစီမှ အသာစီး ယူခံရဆဲဖြစ်ကာ အလွယ်ကတူအနိုင်ယူနိုင်ခဲ့ခြင်းတော့မဟုတ်ခဲ့။ သို့သော် ယခုတွင်မူ သူ၏ခွန်အားချည်းသက်သက်ဖြင့် တဖက်လူကို အသာလေးရင်ဆိုင်နိုင်ပြီဟု ထင်ရသည်။

ကတုံးနှင့်လူကြီးမှာ သိပ်အားနည်းလွန်းသည်။ အနည်းဆုံးတော့ ထန်မော့ထက် အလွန်အားနည်းလေသည်။

အကန်ခံရပြီးနောက် ကတုံးနှင့်လူကြီးမှာ သွေးတပွက်အန်သွားခဲ့သည်။

ထိုစဥ် အနက်ရောင်မျှော်စင်မှ နောက်ဆုံးကြေညာချက်ကို ပြုလုပ်လာခဲ့သည်။

"...သူကိုယ်တိုင်ကသာ သူ့ရဲ့အသင်းဖော်မို့ သူ့ရဲ့ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ မျက်ရည်တွေကို မင်းနဲ့အတူ မျှဝေချင်တယ်တဲ့"

ဘုန်း...

အနက်ရောင်မာရီယိုကြီးမှာ ကောင်းကင်ပေါ်မှ ပြုတ်ကျလာခဲ့ပြီး အဖြူရောင် ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးကို ဆုန်လှုပ်စေခဲ့သည်။ ထန်မော့၏မျက်လုံးတို့မှာ ကျဥ်းမြောင်းသွားလျက် မီးခြစ်ဆံကြီးကိုဆွဲထုတ်ဖို့ တွန့်ဆုတ်မနေခဲ့ချေ။

ဘီယာဗိုက်နှင့် ယောကျာ်းမှာ အံ့အားသင့်လျက် အော်ဟစ်လာခဲ့သည်။

"စွမ်းရည်ရှိနေတယ်..."

ကတုံးနှင့်လူကြီးမှာ ထန်မော့ကြောင့် အဝေးကိုလွင့်သွားခဲ့ပြီး အနက်ရောင်မာရီယိုကြီးက ထန်မော့ကို မြင်သွားခဲ့သည်။ ထန်မော့၏လက်ထဲမှ မီးခြစ်ဆဲကြီးကို ကြည့်လျက် သူ၏ မျက်လုံးများတောက်ပသွားခဲ့သည်။ သူကထန်မော့ရှိရာသို့ချိန်ရွယ်လျက် ညာခြေထောက်ကို မြှင့်လျက်ကန်ထည့်လိုက်သည်။ သို့သော် ထန်မော့၏ တုန့်ပြန်မှုကားမြန်လှသည်။ အနက်ရောင် မာရီယိုကြီး၏ခြေထောက်မှာ ထန်မော့၏ခေါင်းပေါ်မှ ဖိအားအပြည့်နှင့် ကျော်သွားခဲ့သည်။

ထိုအမြန်နှုန်းမှာ ထန်မော့၏ အမြင်အာရုံကိုပင် ဝေ၀ါးစေတော့မတက်။

ထပ်ပေါင်းဆိုရလျှင် ထန်မော့သည် ယခုသာမာန်ကျည်ဆန်တစ်ခု၏ ပြေးလမ်းကြောင်းကို အနှေးပြကွက်အနေနှင့် မြင်နိုင်နေပြီဖြစ်ကာ ထိုကျည်ဆန်ကိုလည်းရှောင်နိုင်လေသည်။ သူ မီးခြစ်ဆံကြီးကို လွှဲယမ်းရန်အချိန်ပင် မရှိခဲ့ချေ။ သူကအလွန်လျင်မြန်စွာ လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။ နောက်ကိုလျှောလျက် ရှောင်လိုက်ချိန်တွင် မီးခြစ်ဆံကြီးအား လက်ကောက်၀တ်တွင် ပြန်ထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပဲ ထိုမီးခြစ်ဆံကြီးကို ပြန်ထုတ်ယူလိုက်ပြီး သူ၏မျက်နှာ ညဘက်အခြမ်းသို့ ဖျတ်ခနဲကာလိုက်လေသည်။

ဘန်း...

မာရီယိုကြီး၏ လက်သီးမှာ ထိုမီးခြစ်ဆံကြီးကိုအရှိန်ပြင်းပြင်း ထိမှန်သွားခဲ့သည်။ မီးခြစ်ဆံကြီး၏ ထိပ်ဖျားမှာ ထန်မော့၏ မျက်နှာကိုပွတ်တိုက်သွားခဲ့လေသည်။ ထိုလက်သီးကြီးနှင့် ထိပ်တိုက်တွေ့သွား သည့်တိုင် မီးခြစ်ဆံကြီးမှာ လုံး၀ကျိုးမသွားခဲ့ချေ။

သို့သော် ထန်မော့ကတော့ တွန်းကန်အားကြောင့် သူ၏မေးရိုးကထိခိုက်သွားခဲ့ရသည်။

ထန်မော့ ချက်ချင်းထပြေးလိုက်သည်။ ထိုစဥ်မာရီယိုကြီးမှာလှည့်လျက် ကတုံးနှင့်လူကြီးကို ကြည့်လိုက်လေသည်။

ကတုံးနှင့် လူကြီးမှာ ကြောက်ရွံ့စွာ ထပြေးတော့သည်။ သူကထန်မော့ဆီသို့လည်း မပြေးရဲခဲ့ချေ။ ထန်မော့၏ခုလေးတင် တိုက်ခိုက်မှုများကို မြင်တွေ့ပြီးသည့်နောက် သူ့အနေနှင့် ဤလူငယ်လေးကို ရင်မဆိုင်နိုင်ကြောင်း ကောင်းကောင်းသိသွားခဲ့သည်။ အလျင်စလိုပြေးလွှားခြင်းက သေခြင်းကိုသာ ဖိတ်ခေါ်မိလိမ့်မည်။ သို့သော်သူကပြေးရုံသာ ပြေးနိုင်လေသည်။ သို့တိုင်အောင် အနက်ရောင် မာရီယိုကြီးမှာ သူ့ထက် လျင်မြန်နေဆဲပင်။

မာရီယိုက ထန်မော့ကဲ့သို့ ခွန်အားနှင့် ကံကောင်းမှူမရှိသည့် ကတုံးနှင့်လူကြီးကိုထိုးချလိုက်တော့သည်။ ပြင်းထန်သော အားကြောင့် သွေးများနှင့် ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါတချို့က ပါးစပ်မှအန်ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးလွင့်ထွက်သွားလျက် ထန်မော့နှင့် မနီးမဝေးတွင် လဲကျသွားခဲ့သည်။

လူနှစ်ဦးမှာ အနက်ရောင်မာရီယိုကြီး၏ မြင်ကွင်းထဲ ၀င်လာခဲ့တော့သည်။ သူကပြုံးလိုက်ပြီး ကတုံးနှင့်လူကြီးအားဆော့ကစားနေခြင်းကို ရပ်လိုက်ကာ ထန်မော့ဆီဦးတည်လိုက်တော့သည်။

ထန်မော့က မီးခြစ်ဆံကြီးကို သုံးလျက် မာရီယိုကြီး၏ တိုက်ခိုက်မှုများကို အပြင်းအထန်ခုခံနေခဲ့သည်။ သို့သော် မီးခြစ်ဆံကြီးက ခုခံနိုင်ရုံသာရှိပြီး ပြန်လည်မတိုက်ခိုက်နိုင်ချေ။ ထန်မော့၏ကိုယ်တွင်လည်း ဒဏ်ရာများ စတစတတိုးပွားလာတော့သည်။

ဆက်တိုက်ကျရောက်လာသော ပြင်းထန်သည့် တိုက်ခိုက်မှုများကြောင့် ထန်မော့မှာ အသက်ရှူရန်အချိန်ပင်မရှိချေ။ သူရရှိထားသော တိုက်ခိုက်ရေးစွမ်းရည်ကိုအသုံးပြုလိုသည့်တိုင် မာရီယိုကြီးမှာ သူ့အား တင်ပါးတွင်လက်တင်၍ 'ငါ့အဖိုးပြန်ပေး'ဟု အော်ချိန်ပင်မပေးချေ။

ထိုစဥ်မှာပင် မာရီယိုကသူ့အား တဖန်ကန်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ ထန်မော့မှာ သူ့၏ညာလက်သွင်သွင်ကျိုးသွားကာ ပြင်းထန်သောနာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဤလက်မှာ ဆယ်မိနစ်အတွင်း ပြန်ကောင်းလာဦးမည်မဟုတ်ချေ။

စင်ပေါ်တွင်မာရီယိုကြီးက ပြုံးလျက် ကြင်နာစွာသတိပေးလာခဲ့သည်။

"ကလေးလေးမေ့သွားပြီလား။ အကွက်အပေါ်မှာ လူတစ်ယောက်ပဲကျန်တာနဲ့ ဒီသက်ရောက်မှုက အဆုံးသတ်သွားမှာနော်"

ထိုမာရီယိုကြီး၏စကားကိုထောက်ခံနေသည့်အလား

အနက်ရောင်မာရီယိုကြီးမှာ ထန်မော့၏ ၀မ်းဗိုက်ကို ထိုးချလိုက်တော့သည်။

ဘန်း...

ထန်မော့မှာ နောက်သို့လွင့်သွားပြီး သွေးတစ်လုတ်အပြည့် အန်လိုက်ရသည်။ သူ၏ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါများ သွေးထွက်နေသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူသာနောက်တစ်ကြိမ် အရိုက်ခံရပါက သူ၏ပြန်လည်ကုသနိုင်စွမ်းက အမှီလိုက်နိုင်တော့မည်မဟုတ်ပဲ သေရချေတော့မည်။

မာရီယိုကြီးကပြုံးလျက် ထပ်မံသတိပေးလာပြန်သည်။

"ကလေးလေးရေ အခုအကွက်ထဲမှက လူနှစ်ယောက်ရှိနေတုန်းလေ"

အနက်ရောင်မာရီယိုကြီးမှာ လမ်းလျှောက်သည့်အရှိန်ကို နှေးလိုက်ပြီး ထန်မော့ရှိရာထံလျှောက်လာခဲ့သည်။ ထန်မော့မှာ တစ်ခုခုကိုစဥ်းစားနေသည့်နှယ် ထိုမာရီယိုကြီးအား စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ၃စက္ကန့်ကြာပြီးနောက် သူကလက်ထဲတွင် မီးခြစ်ဆံကြီးကိုကိုင်လျက် မနီးမဝေးတွင်မေ့မြောနေသော ကတုံးနှင့်လူကြီးထံပြေးသွားလိုက်သည်။ ကြီးမားသော မီးခြစ်ဆံကြီးမှာ လေထဲတွင် အရှိန်နှင့်လွှဲယမ်းသွားခဲ့သည်။ မီးခြစ်ဆံကြီး၏ထိပ်မှာ ကတုံးနှင့်လူကြီး၏ ရင်ဘတ်နှင့် မီတာ၀က်ခန့်သာလျှင် ခြားတော့သည်။

ရုတ်ချည်း သူ၏နောက်မှ ခြေသံများရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့လှုပ်ရှားမှုများကိုရပ်လျက် လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။

အနက်ရောင်မာရီယိုကြီး၏ကိုယ်မှာ အေးခဲသွားခဲ့သည်။

စင်ပေါ်တွင်တော့ မာရီယိုကြီးက စိတ်မကောင်းဖြစ်နေဟန်ဖြင့်

"ကလေးရယ်ဘာလို့များ နည်းနည်းလေးတောင် ထပ်မတောင့်ခံနိုင်တော့တာလဲ၊ နှမြောစရာပဲ"

ထန်မော့မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ ကတုံးနှင့်လူကြီး၏ နှာခေါင်းကို အသာစမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ထိုသူမှာ သေသွားနှင့်ချေပြီ။

ထန်မော့ မီးခြစ်ဆံကြီးအား ဂျိုင်းထောက်သဖွယ်အမှီပြုလျက် အကွက်၆၀ထံသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူ၏ကိုယ်မှာ မီးခြစ်ဆံကြီးကိုမှီထားပြီး သူ၏ညာလက်မှာတော့ ကျိုးသွားပြီမို့ သည်အတိုင်းတွဲလွဲကျနေခဲ့သည်။

သွေးများမှာ သူ၏လက်ချောင်းများမှ တဆင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ တတောက်တောက် ကျနေခဲ့သည်။

သူ၏နောက်မှာတော့ ကစားသမားငါးဦးမှာ အသက်ကိုပင်ရဲရဲမရှူ၀ံ့ပဲ သူ့အား နတ်ဆိုးတစ်ကောင်းနှယ် ကြောက်လန့်စွာ ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။

ထန်မော့ စင်ပေါ်မှာ မာရီယိုကြီးအား မော့ကြည့်လိုက်ပြီး တစ်ခုခုကို သတိရသွားမိသည်။ ထို့နောက်တွင်သူက ရုတ်ချည်းထိုင်ချလိုက်လျက် သူ၏လက်မှ စီးကျနေသောသွေးတို့ဖြင့် ကြမ်းပြင်တွင် သေသလှပသော စက်၀ိုင်းတစ်ခုကို ရေးဆွဲလိုက်လေသည်။

မာရီယိုက သူ့အား စိတ်၀င်စားစွာကြည့်လျက် မေးလာခဲ့သည်။

"ချစ်စရာကလေးလေး အသက်ရှင်သွားတဲ့အတွက် ဂုဏ်ပြုပါတယ်နော်၊ ဒါနဲ့ ဘာလုပ်နေတာလဲဟင်"

ထန်မော့မော့ကြည့်လျက် အေးစက်စွာဆိုလိုက်သည်။

"စက်၀ိုင်းလေးဆွဲပြီး ဦးဦး အသက်အရှည်ကြီးနေရအောင် ဆုတောင်းပေးနေတာပါ"

"အိုး... မင်းကသိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ကလေးလေးပဲ"

ထန်မော့ မဖြေလိုက်တော့ချေ။

ဂိမ်းကဆက်သွားနေပြီး ထန်မော့မှာ အားလုံးထက်ရှေ့သို့ရောက်နေခဲ့သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ မီးခြစ်ဆံကြီးတွင်မှီထားလျက် အလွန်အားနည်းနေပုံပေါ်သော်လည်း မည်သူကမှအထင်မသေးရဲချေ။ နောက်မှ လူ၅ယောက်မှာ သူ့အားကြောက်ရွံ့စွာကြည့်နေလျက် သူနှင့်တစ်ကွက်တည်းမကျရန် ဆုတောင်းနေကြလေသည်။

ထန်မော့ မျက်လုံးကိုမှိတ်ထားရင်း သူ၏ဒဏ်ရာများ ပြန်လည် သက်သာလာသည်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ခံစားနေခဲ့သည်။ ကောင်းမွန်နှုန်းက မမြန်လှသော်လည်း သူသေတော့မည်မဟုတ်ချေ။

သို့သော် မာရီယို၏ ဥာဏ်နီဥာဏ်နက်များက ဤနေရာတွင် ရပ်သွားမည်မဟုတ်ပေ။

ထန်မော့ တခြားလူများနှင့် သီးခြားဖြစ်နေခဲ့သည်။

သူကအံစာတုံးကိုပစ်လျက် အကွက်ကိုရွေ့ကာ မျက်လုံးကိုသာမှိတ်ထားခဲ့သည်။ သူကအနားယူနေရင်း တစ်ခုခုကိုစဥ်းစားနေဟန်ပင်။

လူအိုကြီးမှာ နောက်ဆုံးတွင်ရပ်နေပြီး အလွန်ကံကောင်းနေပုံရကာ ထိုသက်ရောက်မှုသာမက တခြားပြစ်ဒစ်ကွက်များကိုပါ အသက်မသွင်းမိတော့ချေ။

သို့သော်တခြား လေးယောက်ကတော့ အပြစ်ဒဏ်ကိုယ်စီရရှိခဲ့ကြလေသည်။ အားလုံးထဲမှာ သိုသိုသိပ်သိပ်နှင့် စကားအနည်းဆုံး သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးမှာ အဆင့်၅ အပြစ်ဒဏ်ကွက်ကို အသက်သွင်းမိခဲ့လေသည်။ သူကအကွက်ကိုနင်းလိုက်သည့်နှင့် ရေတွက်မရသည့် အတောင်ပံနှင့် ငါးများက မြေကြီးပေါ်မှ ဖောက်ထွက်လာပြီး သူ့ထံပျံသန်းလာခဲ့သည်။

သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီးမှာ နာကျင်မှုဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်ပြီး ခုခံရန်အချိန်ပင်မရနိုင်ချေ။ သူ၏အသားနှင့် အရေပြားများသာမက အရိုးများပင်မကျန်ရစ်ခဲ့ချေ။

ထန်မော့ အကွက်၈၀တွင် ရပ်လိုက်ချိန်တွင် သူ့နောက်တွင်ကား... လူရွယ်လေးက အကွက်၇၀သို့ရောက်လာပြီး သူ့တွဲဖက် မိန်းကလေးကတော့ ၆၄ကွက်တွင်အသီးသီး ရပ်နေခဲ့သည်။

ယခု ထိုမိန်းကလေး၏ အံစာပစ်ရန် အလှည့်ဖြစ်ကာ မူလကသူမ၏ကောင်လေးနှင့် စကားပြောနေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အံစာတုံးမှာ နံပါတ် ၆သို့ကျသွားသည်နှင့် သူတို့နှစ်ဦးစလုံး တိတ်ဆိတ်သွားခဲ့လေသည်။

မိန်းကလေးက သူ၏ချစ်သူကောင်လေးကို ကြည့်လိုက်ပြီး ကောင်လေးကလည်း သူမကိုပြန်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

"ဘန်...ဘန်ချန်း..."

လူငယ်လေးက တံတွေးကိုမြိုချလိုက်ကာ

" မေ့မေ့မကြောက်နဲ့နော်၊ ဒီကိုလာခဲ့၊ တို့တွေအတူ အနက်ရောင်မာရီယိုကြီးကို သတ်ကြမယ်"

"အဲဒီလူတောင် မာရီယိုကြီးကိုမသတ်နိုင်တာ၊ ကျွန်မတို့ကဘယ်လိုလုပ် သတ်နိုင်မှာတဲ့လဲ"

မိန်းကလေးက ထန်မော့ကိုလက်ညှိုးထိုးလျက် ငိုကြွေးရင်းဆိုလာခဲ့သည်။

လူရွယ်ကအံကိုကြိတ်လျက် ပြောလိုက်သည်။

"အတူအသက်မရှင်နိုင်ကြတော့ရင်လည်း အတူသေလို့ရသေးတာပဲလေ၊ ကိုယ်မင်းနဲ့အတူသေပေးမယ် မေ့မေ့"

"အင်း..."

မိန်းကလေးမှာ မျက်ရည်များစီးကျလာတော့သည်။

သူမကခေါင်းငြိမ့်လျက် သူမ၏ချစ်သူကောင်လေးထံပြေးသွားလိုက်သည်။

"တင်းတောင်~ 'ငါ့ရဲ့ပျော်ရွှင်မှုနဲ့မျက်ရည်..."

အနက်ရောင်မျှော်စင်၏ကြေညာမှုက ရပ်တန့်သွားခဲ့လေသည်၊

ထန်မော့ ခေါင်းကိုစောင်းလျက် အကြည့်လွှဲလိုက်၏။

မိန်းကလေး၏ သစ်သီးလှီးဓါးက လူရွယ်၏ရင်ဘတ်ထဲ ထိုးစိုက်သွားခဲ့သလို လူရွယ်ကိုင်ဆောင်ထားသော သစ်သီးလှီးဓါးမှာလည်း မိန်းကလေး၏၀မ်းဗိုက်ကို ထိုးစိုက်သွားခဲ့သည်။ ပါးစပ်ထဲမှ သွေးများစီးကျလျက် နှစ်ဦးသား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။

"မင်းကဒီလိုပဲပေါ့၊ မိန်းမတွေက အပေါစားဆန်ချက်ပဲ..."

အမျိုးသမီးမှာ ပို၍စိတ်တိုနေခဲ့ပြီး သူမကမျက်ရည်တို့ဖြင့် ရယ်လိုက်သည်။

"ယောကျာ်းတွေက အကုန်လူလိမ်တွေပဲ၊ လှည့်ဖျား..."

သူတို့၏အသံတို့ကရပ်တန့်သွားလျက် နှစ်ဦးသား ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲကျသွားတော့သည်။ သူတို့အတူသေကြမည်ဟူသည့် ကတိကိုတော့ ဖြည့်ဆည်းသွားခဲ့ရှာသည်။

ထို့နောက် ဤဂိမ်းတွင်ကား ထန်မော့ ဘီယာဗိုက်နှင့်လူကြီးနှင့် လူအိုကြီးသာလျှင် ကျန်ရှိတော့သည်ပင်။

ထန်မော့က အကွက်၈၀တွင်ရပ်နေခဲ့ပြီး ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်းနှင့် လူအိုကြီးမှာ ၆၂ကွက်နှင့် ၅၅ကွက်တွင်အသီးသီးရပ်နေခဲ့ကြသည်။

ယခုက ထန်မော့ အံစာတုံးပစ်ရမည့် အလှည့်ပင်။ သူ၏လက်ထဲမှ အံစာတုံးကို ငုံ့ကြည့်လျက် ပစ်ရန် တွန့်ဆုတ်မနေခဲ့ချေ။

၄င်းမှာ နံပါတ်၃ပင်။

ထန်မော့ကရှေ့ကို၃ကွက်တိုးလိုက်ပြီး ၈၃ကွက်သို့ရောက်သွားခဲ့သည်။

"တင်းတောင်~ အလွတ်ခုန်အကွက်ကို အသက်သွင်းလိုက်ပါပြီ၊ သင်ကြိုက်ရာအကွက်ကို ရွေးချယ်..."

မာရီယိုမှာ စင်ပေါ်တွင် သည်အတိုင်းထိုင်ချလျက် မေးကိုလက်ထောက်လျက် ပျင်းရိစွာဖြင့် ကျန်ရစ်သော ကစားသမားများကို ကြည့်နေခဲ့သည်။

ထန်မော့က မီးခြစ်ဆံကြီးကို မှီလျက် မေးလိုက်သည်။

"ဦးလေးမာရီယို ကျွန်တော့်မှာ သိချင်တာလေးနည်းနည်းရှိလို့၊ ဖြေပေးလို့ရမလားဟင်၊ အရမ်းရိုးရှင်းတဲ့ မေးခွန်းလေးတွေပါပဲ၊ ဦးဦး မငြင်းလောက်ပါဘူးနော်"

မာရီယိုမှာ စိတ်၀င်စားဟန်ဖြင့် ထရပ်လာခဲ့သည်။

"ချစ်စရာကလေးလေးက ဘာသိချင်လို့လဲ၊ ဦးဦးမာရီယိုက လိမ္မာတဲ့ကလေးတွေကို ဘယ်တော့မှ မပစ်ပယ်ပါဘူးကွယ့်၊ ပြောပါ..."

ထန်မော့မော့ပါးစွာဆိုလိုက်သည်။

"အဲဒီ လူ ၆၄၅၆ယောက်လုံးက ဒီနေရာမှာ သေသွားခဲ့တာလား"

မာရီယိုကရယ်လိုက်သည်။

"သူတို့မသေပါဘူး၊ သူတို့ကဒီမှာ ဦးဦးမာရီယိုနဲ့အတူ ထာ၀ရဂိမ်းတွေဆော့ရင်း အတူတူနေနေကြမှာလေ"

ထန်မော့ကခေါင်းငြိမ့်လျက် မေးလိုက်သည်။

" အကယ်၍ဂိမ်းထဲမှာ တစ်ယောက်ပဲကျန်တော့ရင် ပြီးတော့ အဆုံးသတ်ကွက်ကိုရောက်သွားပြီဆိုရင် သူက နောက်ဆုံးကျန်တဲ့တစ်ယောက်လား"

"သေချာပေါက်မဟုတ်ဘူးပေါ့၊ အကယ်၍ သူတစ်ယောက်တည်းသာကျန်တော့ရင် သူကအထီးကျန်ပြီး သနားစရာကလေးလေးဖြစ်သွားမှာပေါ့၊ ဦးဦးမာရီယိုလို အထီးကျန်နေရှာတော့မှာပေါ့၊ သူကဘယ်လိုလုပ် နောက်ဆုံးကျန်တဲ့သူပဲဖြစ်မှာလဲ"

ထန်မော့က မာရီယို၏ကိုယ်အားကြည့်လိုက်သည်။

သူကအဖြေကိုကြားပြီးနောက် ထပ်မမေးတော့ပဲ အတော်ကြာတိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက် အကြာကြီးနေမှ သူကထပ်၍ဆိုလာခဲ့သည်။

"အနက်ရောင်မျှော်စင်ရဲ့စည်းမျည်းလေးတချို့ကိုပဲ ကျွန်တော်နည်းနည်း အတည်ပြုချင်လို့ပါ၊ ဦးဦးမာရီယို ဦးဦးမှာတကယ်ပဲ ဘုရင်ကွက်နဲ့ ထောင်ကွက်ဆိုပြီးရှိတာလား"

လောလောဆယ်တွင် ကစားသမားများ အလွန်ဆုံးရောက်နေသည်က အကွက်၈၀မျှပင်။ အကွက်၈၀ကျော်သွားသော်လည်း မည်သူကမျှ ဘုရင်ကွက်ကိုသော်လည်းကောင်း ထောင်ကွက်ကိုလည်းကောင်း အသက်မသွင်းမိကြသေးချေ။ ဗလာကွက်များသာလျှင်ရှိသည်။ ၄င်းအပြင်တော့ ဆုအကွက်၊ အပြစ်ဒဏ်ကွက်နှင့် အလွတ်ခုန်ကွက်များသာလျှင် ရှိလေသည်။

မာရီယိုမှာ သူ၏လက်မကိုတဖန်ထောင်ပြလျက် တောက်ပစွာ ပြုံးလိုက်ကာ

" ဒါပေါ့ရှိတာပေါ့၊ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ဦးဦး မာရီယိုက ဘယ်လိုလုပ် လိမ်ပြောမှာလဲ"

"အဲလိုလား..."

ထန်မော့ခေါင်းကိုမော့လိုက်လျှင် သူ၏မည်းမှောင်သော မျက်လုံးများက မာရီယိုကြီးထံတွင် စူးစိုက်နေခဲ့သည်။

"နောက်ဆုံးမေးခွန်းပါ ဦးဦးမာရီယိုရေ ၊

ဂိမ်းရှင်းကွက်ဆိုတာ တကယ်ပဲရှိတာလား"

ထိုစကားများကိုကြားလျှင် ထန်မော့ကိုကြည့်နေသော မာရီယို၏မျက်လုံးများကမှေးကျဥ်းသွားခဲ့ပြီး သူကရယ်မောလျက်

" ဦးဦးမာရီယိုက ဘယ်တော့မှမလိမ်ပါဘူးဆို၊ ကလေးလေးရဲ့ ဂိမ်းရှင်းကွက်က တကယ်ရှိတာပေါ့၊ ကဲပါ အခု ကလေးလေးခုန်ချင်တဲ့အကွက်ကိုရွေးတော့နော်"

ထန်မော့ကဖြေလိုက်သည်။

"ဒါပေါ့ သိပါတယ်"

ပြောရင်းနှင့် သူ၏အိတ်ထဲမှ ကြက်ဆင်ဥကိုထုတ်ယူလိုက်သည်။

မာရီယိုမှာ သူ၏လက်ထဲမှ ကြက်ဆင်ဥကိုကြည့်လျက် မေးကိုပွတ်လိုက်ပြီး

"အဲဒါကဘာများလဲ ရင်းနှီးနေသလိုပဲ"

ထန်မော့မှာ ညာလက်ကိုမြှောက်လျက် ကြက်ဆင်ဥပေါ်တွင် 'S'ကိုရေးဆွဲလိုက်သည်။

နောက်တစ်စက္ကန့်အတွင်း ရေကျသံများက ထန်မော့၏ နားထဲတွင် ပြည့်နှက်သွားခဲ့သည်။ သူကမျက်မှောင်ကျုံ့လျက် စိတ်ထဲမှ အသံပြုလိုက်သည်။

"လူကြီးမင်းဖူ"

မိုင်ပေါင်းတစ်ထောင်ကျော်ဝေးသော ပေကျင်းမြို့

လူသူမရှိသော အဆောက်အဦးကြီးထဲတွင်...

ဖူ၀မ်သော်မှာ သူ၏ခေါင်းကိုထိုးဖွဆေးကြောနေသော လက်ကိုရပ်တန့်လိုက်မိပြီး ရေပိုက်ခေါင်းကို ပိတ်လိုက်မိသည်။

ထန်မော့နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မေးလိုက်မိသည်။

"လူကြီးမင်း ဖူ..."

တစ်ကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာမြှုပ်များနှင့် ဖုံးနေသော

လူကြီးမင်းဖူ"..."

ရေချိုးခန်း၏အဖြူရောင်မီးက အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် သန်မာသောကိုယ်အပေါ် ဖြာကျနေခဲ့သည်။ သူ့တွင်ချောမွေ့ပြီးလှပသော ကြွက်သားများနှင့် ရှည်လျားကာ ဖြောင့်တန်းတော့ ခြေတံတို့လည်းရှိလေသည်။

သေးငယ်သောရေစက်လေးများက သူ၏၀မ်းဗိုက် ကြွက်သားများမှတဆင့် စီးကျလာခဲ့ပြီး လျှို့၀ှက်သောနေရာမှတဆင့် စီးကျသွားခဲ့သည်။

အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက်တွင် ဖူ၀မ်ကျို့ကဆိုလိုက်သည်။

"အင်း ပြောလေ"

ထန်မော့မှာ တဖက်လူထံမှ ထူးဆန်းနေသော လေသံကို သတိမထားမိချေ။ သူကတီးတိုးဆိုလိုက်သည်။

"ကျွန်တော့်အတွက် ဂိမ်းသိမ်းမှတ်ကို ဖွင့်ပေးဖို့ ခင်များကိုအနှောင့်အယှက်ပေးရတော့မှာပဲ"

စာရေးသူမှာ ပြောစရာရှိတယ်။

ဖူ၀ါ(စာရေးသူ): မင်းပဲ တသက်လုံး'ငါ့အဘိုးပြန်ပေး'စွမ်းရည်ကို မသုံးဘူးဆို (တိုက်ခိုက်မှုကို အသည်းအသန်ရှောင်လိုက်)

ထန်ထန်: ပါးစပ်ပိတ်ထား(ဒေါသတို့ဖြင့် ရှက်ရွံ့နေသော မျက်နှာ)

ဗိုလ်ချုပ်ဖူ: မော့မော့မှာ ဗီဒီယိုကောခေါ်လို့ရတဲ့ လုပ်ဆောင်မှုမရှိတာ ကံကောင်းတာပဲ၊တော်သေးလို့...

🪩

Prev Next