MM Story Teller

Chapter 36

Viewers 2k

🌍Chapter 36

စကားအပိုတွေ အများကြီးပြောမိလိုက်၍လား မဆိုနိုင်။ အမှန်တကယ်တွင်လည်း ဤအရာများကို အခြားလူအား ပြောပြနေ၍လည်း အကျိုးမရှိပါချေ။

မာရီယိုမှာ မည်သည်ကိုမှ နားမထောင်လိုတော့ပဲ သူ့ကိုသာ သတ်ပစ်ချင်နေသည်။ ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်းကလည်း ဦးနှောက်သိပ်မကောင်းလှ။ လူအိုကြီးတစ်ဦးကသာ နားထောင်နေပြီး ပြန်မေးလာခဲ့သည်။

"တကယ်လို့ ပထမကွက်ကသာ ထောင်ကွက်ဖြစ်နေခဲ့ရင် မင်းသေသွားမှာ မကြောက်ဘူးလား"

ထန်မော့ကသူတို့အား ဂိမ်းသိမ်းမှတ်အကြောင်း ပြောပြမထားချေ။

သူ၏လက်ထဲမှ ကြက်ဆင်ဥအား အသာငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။

ဂိမ်းမှာ အောင်အောင်မြင်မြင်နှင့် အဆုံးသတ်သွားခဲ့ပြီမို့ ထန်မော့လည်း ဂိမ်းသိမ်းမှတ်ကို ပိတ်လိုက်တော့သည်။

မာရီယိုမှာ စင်ပေါ်တွင် ထိုင်လျက် ရှုံးပွဲချငိုနေတော့သည်။ သူ၏မျက်ရည်များက အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးထဲတွင် မိုးရေများနှယ် စီးကျပြည့်လျှံလာလျက် အောက်တွင်ရပ်နေသော လူသုံးယောက်၏ ခြေထောက်များကိုပင် စိုစွတ်စေလေသည်။

ထန်မော့က ဂိမ်းရှင်းကွက်ကို အသက်သွင်းလိုက်ပြီးဖြစ်သော်လည်း သူတို့ကမူလကမ္ဘာကို ပြန်မရောက်သေးချေ။ လူအိုကြီးကဆိုလိုက်သည်။

"မင်းဂိမ်းကိုရှင်းလိုက်တာနဲ့ ဒီရွှေတောင်ကြီးကို လက်ခံရမယ်ဆိုတာတကယ်လား"

ထန်မော့လည်း ကြီးမားလှသော ရွှေတောင်ကြီးကို ကြည့်လိုက်မိသည်။

"ကျွန်တော့်အထင်တော့ ဒါတွေအားလုံးကို သယ်သွားဖို့အဆင်မပြေလောက်ဘူးလားလို့"

"ဒါကဘာလဲ"

လူအိုကြီးကမေးလာခဲ့သည်။

ထန်မော့လည်း သူ၏အကြည့်လားရာအတိုင်း ကြည့်လိုက်လျှင် ရွှေဒင်္ဂါးပြားများအလယ်မှ အနီရောင်တလဲ့လဲ့တောက်နေသော ပတ္တမြားခဲလေးကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထန်မော့လက်လှမ်းလျက် ထိုပတ္တမြားခဲလေးကိုယူလိုက်သည်။ မျက်စိတမှိတ်အတွင်းမှာပင် ရွှေတောင်ကြီးမှာ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး မာရီယို၏ငိုသံမှာ ပို၍ ကျယ်လောင်လာခဲ့သည်။

"ငါ့ကလေးလေး ငါ့ကလေးလေး..."

ဆိုတော့ ဒီဟာက တကယ့်ဂိမ်းရှင်းတဲ့ဆု မာရီယိုရဲ့ ရတနာလား...

ထိုပတ္တမြားကို ယူပြီးသည်နှင့် ထန်မော့၏ကိုယ်မှာ အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးထဲမှ တဖြည်းဖြည်းပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။

မာရီယိုမှာ ၄င်းကိုမြင်လျှင် လူးလှိမ့်ငိုယိုနေခြင်းကို ရပ်တန့်လျက် အလျင်အမြန်ထရပ်ကာ အော်ဟစ်လာတော့သည်။

"မင်း နတ်ဆိုးကောင်၊ မင်းက ထန်မော့လို့ခေါ်တဲ့ နတ်ဆိုးကောင်ပဲ ၊ ငါမင်းကိုမှတ်ထားတယ်၊ ငါသေချာပေါက် အား..."

မာရီယို၏မျက်နှာမှာ အနက်ရောင်မြူများဖုံးအုပ်သွားခဲ့သည်။ သူကရှေ့သို့လှမ်းလိုက်သော်လည်း သူ၏ကိုယ်ပိုင် မျက်ရည်အိုင်ကြီးကို နင်းမိလျက် နောက်ပြန်ချော်လဲကျသွားတော့သည်။ သူ၏ခေါင်းမှာ စင်အစွန်းနှင့်ဆောင့်မိလျက် အောက်သို့ပြုတ်ကျသွားခဲ့၏။ ကံကောင်းထောက်မစွာပင် ရွှေတောင်ကြီးထဲမှ သူဆွဲယူခဲ့သော ရွှေဒင်္ဂါးတစ်ပြားမှာ စင်ပေါ်သို့ပြုတ်ကျလာပြီး ကြားတွင်ညပ်နေခဲ့သည်။

မာရီယို၏ အပြင်းအထန်ခုန်ပေါက်မှုကြောင့်စင်မှာ အက်ကွဲကြောင်းများထင်နေခဲ့ချေပြီ။

သူကရွှေဒင်္ဂါးပြားများကို အလွန်ကပ်စေးနဲပြီး ယခုတော့ ဒင်္ဂါးတစ်ခုက အက်ကွဲကြောင်းတွင် ညပ်နေခဲ့သည်။ မာရီယိုမှာ ထန်မော့အား ကျိန်ဆဲရင်း အလုပ်များနေခဲ့သည်မို့ မျက်ရည်ကွက်ကို နင်းမိပြီး ချော်လဲကာ ဦးခေါင်းကထိုရွှေဒင်္ဂါးပြားနှင့်သွားဆောင့်ခဲ့သည်။

ရုတ်ချည်း သူ၏ခေါင်းမှ သွေးများပန်းထွက်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့"..."

လူအိုကြီး"..."

ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်း"..."

မာရီယိုမှာ ငတုံးတစ်ယောက်လို ချော်လဲသွားခဲ့ပြီး လူသုံးယောက်ကလည်း ထိုမြင်ကွင်းကို အစအဆုံးမြင်တွေ့သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့ရုတ်ချည်းပဲ ဤပတ္တမြားကို မလိုချင်တော့ချေ။ သူကရွှေဒင်္ဂါးပြားကိုသာလိုချင်တော့သည်။ ထိုရွှေဒင်္ဂါးပြားမှာ မာရီယို၏ခေါင်းကိုပင်ခွဲနိုင်သည် မည်မျှအဖိုးတန်လိုက်ပါသနည်း။ ထန်မော့တွင် ထိုရွှေတောင်ကြီးသာရှိပါက သူအနေနှင့် တိုက်ခိုက်နေစရာပင် မလိုတော့ချေ။ ရန်သူ၏ကိုယ်အား ထိုရွှေဒင်္ဂါးပြားနှင့် ပစ်ပေါက်နေရုံဖြင့်ပင်ရသည်။

သို့သော်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားနှင့်ပြီဖြစ်သော ရွှေတောင်ကြီးမှာ ပြန်ရောက်မလာနိုင်တော့။

သူ့အားဤ ရတနာက စိတ်မပျက်စေဖို့ မျှော်လင့်သည်။

မျက်စိတမှိတ်အတွင်းမှာပင် လူသုံးယောက်မှာ ပန်းခြုံအနီးသို့ပြန်ရောက်လာခဲ့လေသည်။

သူတို့ထိုဖြစ်စဥ်ဂိမ်းအတွင်းသို့ ၀င်သွားချိန်မှာ ညနေခင်းပေမို့ ယခုပြန်ထွက်လာချိန်တွင် လရောင်ပင်ထွန်းလင်းနေခဲ့ချေပြီ။

မှောင်မိုက်သောညတွင် လေပြည်က သစ်ပင်များကိုဘတိုးဝှေ့တိုက်ခတ်သွားလျက် တရှဲရှဲအသံများကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ ထိုသုံးယောက်ပေါ်လာသည်နှင့် ကျန်အလောင်းတို့မှာလည်း အပြင်သို့ပစ်ထုတ်ခံလိုက်ရသည်။ မသိလျှင် ကောင်းကင်ပေါ်မှ ပစ်ချလိုက်သည့်အတိုင်းပင်။ အရှိန်ပြင်းလွန်း၍ လမ်း၏တစ်ဖက်ခြမ်းကို လွင့်သွားသည်အထိ။

ပထမဦးဆုံးပစ်ထုတ်ခံလိုက်ရသည်မှာ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်အမျိုးသမီးကြီးဖြစ်ကာ သူ၏နောက်မှ ကတုံးနှင့်လူကြီး ၄င်း၏နောက်မှာမ လူရွယ်စုံတွဲဖြစ်သည်။ စကားနည်းသော လူကြီး၏ကိုယ်ကိုတော့ မတွေ့ချေ။ ထိုလူကြီးမှာ မာရီယို၏ ကမ္ဘာထဲတွင် မိုးပျံငါးများထံမှ အရိုးအရင်းပါမကျန်အောင် စားသောက်ခံလိုက်ရသည်အား ထန်မော့မှတ်မိလိုက်သည်။

လူတိုင်းမှာ ဂိမ်းတစ်ခူကိုအတူတူ၀င်ရောက်ခဲ့ကြသည့်တိုင် လူ၈ဦးမှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး မသိကြချေ။

ထန်မော့ လမ်းတစ်ဖက်ခြမ်းသို့သွားလျက် ထိုလူများမှာ မိမိနှင့်အတူ ဂိမ်းထဲသို့၀င်သွားခဲ့သော သူများသာဖြစ်ကြောင်း အတည်ပြုလိုက်လေသည်။ ထိုသူတို့၏ကိုယ်မှ ကုတ်အင်္ကျီများကို ချွတ်ယူလိုက်ပြီး မျက်နှာများကို ဖုံးအုပ်ပေးလိုက်သည်။

ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်းမှာ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေဟန်ဖြင့် ဆိုလာသည်။

"ကံကောင်းချင်တော့ ငါကအဲဒီရွံစရာမာရီယိုသတ်တာမခံရပဲ အခုထိ အသက်ရှင်နေသေးလို့"

လူအိုကြီးကလည်းဆိုလာခဲ့သည်။

"ဒီကလူငယ်လေးကိုပဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ မင်းကိုဂိမ်းထဲအတင်းဆွဲခေါ်ခဲ့မိလို့ တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ အမ်...မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ"

လူအိုကြီးမှာ ထန်မော့အား ကြောက်ရွံ့စွာကြည့်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့ မီးခြစ်ဆံကြီးအား ညာဘက်လက်နှင့် ကိုင်ထားရင်း လူအိုကြီးနှင့် ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်းအား အေးစက်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။

သူတို့သည် ထိုမီးခြစ်ဆံကြီး၏စွမ်းအားကို ဂိမ်းထဲတွင် မျက်၀ါးထင်ထင် မြင်ဖူးခဲ့ပြီးသားပေမို့ လူအိုကြီးမှာ နောက်သို့အသာဆုတ်လိုက်မိသည်။ ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်းမှာလည်း တုန်လှုပ်စွာဆိုလာခဲ့လေသည်။

"မင်း...မင်း ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ၊ ငါတို့ကိုသတ်မလို့လား"

ထန်မော့ အမူအယာကင်းမဲ့လျက်ပင်။

"ကျွန်တော်ဂိမ်းထဲမှာတုန်းကလည်း ပြောခဲ့သားပဲ

အပြင်ရောက်တာနဲ့ သတ်မယ်လို့"

ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်း၏ မျက်နှာမှာ ခရမ်းရောင်သန်းသွားခဲ့သည်။

"မင်း...မင်းနောက်နေတာမဟုတ်ဘူးလား"

"ကျွန်တော် ဘယ်တော့မှမနောက်ဘူး"

ထန်မော့သူ၏လက်ကောက်၀တ်အား ဖြေလျော့လိုက်သည်။

"လူအိုကြီးကိုတော့ အခုမတိုက်သေးဘူး၊ ဒီမီးခြစ်ဆံကြီးနဲ့သူ့ကိုရိုက်လိုက်ရင် သေသွားမှာဆိုတော့လေ၊ ခင်များအတွက်တော့ စိတ်မကောင်းပါဘူး၊ ခင်များရဲ့စွမ်းရည်က မင်းဗျားအတွက် သေတွင်းတူးပေးလိုက်တာပဲ"

သူစကားဆုံးသည်နှင့် မီးခြစ်ဆံကြီးမှာ လေထဲဝေ့ယမ်းသွားခဲ့သည်။ သူကဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်းကို ရိုက်နှက်ရန်တုံ့ဆိုင်းမနေခဲ့ချေ။

ထန်မော့ ဘယ်တုန်းကမှ စနောက်လိုခြင်းမရှိခဲ့ချေ။

မာရီယို၏ မိုနိုပိုလီဂိမ်းမှာ လူပေါင်း၆၀၀၀ကျော်သေဆုံးသွားရသည်အထိ အန္တရာယ်များလှသောဂိမ်းပင်။ သူကထိုဂိမ်းထဲအတင်းဆွဲခေါ်ခံလိုက်ရသည်။

အဆုံးတွင် ဘာမှမဖြစ်ပဲ ဂိမ်းထဲမှလွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ထွက်လာနိုင်ခဲ့သော်လည်း

သူ၏နံရိုးနှစ်ချောင်းမှာ ယခုထိကျိုးနေဆဲဖြစ်ကာ အဆုတ်မှာလည်း မာရီယိုကြီး၏ရိုက်ချက်ကြောင့် သွေးယိုနေဆဲပင်။

ထန်မော့၏ လျင်မြန်ပြီး ပြတ်သားသော တိုက်ခိုက်မှုမှာ ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်းအား တုံ့ပြန်ခွင့်ပင်မပေးခဲ့ချေ။ ထန်မော့၏ တုန့်ပြန်မှုနှုန်း၊ ခွန်အားနှင့် အလျင်တို့မှာ ဘီယာဗိုက်နှင့် ယောကျာ်းထက် သာလွန်လေသည်။ ကြီးမားသောမီးခြစ်ဆံကြီးက ထိုလူကြီး ညာခြေထောက်ကိုထိမှန်သွားလျက် ထိုခြေထောက်မှာ မြင်နိုင်သည့်အနေအထားအထိ အတွင်းဘက်သို့ယိုင်နဲ့သွားခဲ့သည်။

ထိုလူကြီးမှာ နာကျင်စွာအော်ဟစ်လာခဲ့သည်။

"ဂိမ်းကိုနိုင်သွားတာနဲ့ပဲ ဟုတ်လှပြီထင်နေလား၊ ငါတို့ကမင်းမပါပဲလည်း နိုင်နိုင်တယ်ကွ၊ ငါမင်းကို အပိုင်းပိုင်းဖြတ်ပစ်မယ်"

ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်းမှာ ပါးစပ်ကိုဖွင့်လိုက်ပြီး သူ၏ရင်ဘတ်မှာဖောင်းကားလာခဲ့သည်၊ ခတ္တမျှအကြာတွင် သူကအသက်ကိုပြင်းစွာရှူသွင်းလိုက်လျှင် လမ်းတစ်လျှောက် သစ်ပင်များပင်လျှင် လေပြင်းဒဏ်ကြောင့်ကွေးညွတ်သွားသည်အထိ၊ ထန်မော့မှာ သစ်ပင်တစ်ပင်ကိုဖမ်းဆုပ်လျက် သူ၏ကိုယ်ကို ထိန်းထားလိုက်သည်။ လူအိုကြီးမှာတော့ ထိုမျှကံမကောင်းပဲ ပန်းခြုံအနီးသို့လွင့်ပါသွားခဲ့သည်။

ထိုယောကျာ်း၏ လေပြင်းမှာ ၃မိနစ်အထိတိုက်ခတ်နေပြီးမှ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့၏မျက်နှာမှာ ဖြူဖျော့နေခဲ့သော်လည်း သူကဒဏ်ရာတော့မရလိုက်ချေ။ တဖက်မှာတော့ လူအိုကြီးမှာ အထိနာသွားပုံပင်။

ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်းမှာ ထန်မော့အားကြောက်ရွံ့စွာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူကစွမ်းရည်ကိုအသုံးပြုလိုက်သည့်တိုင် ထန်မော့မှာ သေဆုံးမသွားခဲ့ချေ၊

"ငါတောင်းပန်ပါတယ်၊ ငါ့ကိုချမ်းသာပေးပါကွာ၊ အခုလုံလောက်ပြီမဟုတ်ဘူးလား"

ထန်မော့ သူ့အားတည်ငြိမ်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။

"ခင်များကအဓိကလူပဲလေ၊ တခြားသူတွေက အဲလောက်မဟုတ်ဘူး၊ ခင်များကသာ ကျွန်တော့်ကို ဂိမ်းထဲဆွဲခေါ်ခဲ့တဲ့သူဆိုတော့ ခင်များသေပြီသာမှတ်လိုက်တော့"

ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်း၏ အသံမှာ တန့်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့ မီးခြစ်ဆံကြီးအားပြန်ထည့်လိုက်ကာ ငုံ့ကိုင်းလျက် ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်း၏ ကုတ်အင်္ကျီကိုဆွဲယူလိုက်သည်။ ထိုလူကြီးမှာ သူ့အားကြောက်ရွံ့စွာ မော့ကြည့်လာခဲ့ပြီး ထန်မော့ဘာလုပ်ဖို့ကြိုးစားနေသည်ကို နားမလည်ခဲ့ချေ။ ထန်မော့ကမူ သူ့အား အေးစက်စွာ ကြည့်လျက်

"ဒါကျွန်တော့်ဟာဖြစ်သွားပြီ၊ ကျွန်တော်ယူသွားမှာ"

ထိုလူကြီးမှာ အလျင်အမြန်ခေါင်းငြိမ့်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့မှာ ကုတ်အင်္ကျီကိုယူလျက် လှည့်ထွက်သွားလိုက်တော့သည်။ ထို့နောက် ချောင်ကျသောနေရာတစ်ခုကိုရှာလျက် စွမ်းရည်စာအုပ်ကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ မူလကတည်းက တဖက်လူကို သင်ခန်းစာပေးရုံသာမက သူ၏စွမ်းရည်ကိုပါ အရယူရန် စဥ်းစားထားခြင်းပင်၊

သူ့တွင် တိုက်ခိုက်စွမ်းရည်အနည်းငယ်သာရှိသေးသည်။ ဤလူကြီး၏စွမ်းရည်မှာ သိပ်အသုံး၀င်ပုံမရသော်လည်း ၄င်းမှာတိုက်ခိုက်စွမ်းရည်တော့ဖြစ်သေးသည်။ နည်းလမ်းတကျအသုံးပြုသ၍ ကောင်းမွန်သော ရလဒ်ရှိမည်ပင်။

ထန်မော့ထွက်သွားရန်ပြင်လိုက်ချိန်တွင် အနီးအနားမှ ခြေသံတချို့ကိုကြားလိုက်ရလေသည်။ ထန်မော့ ချက်ချင်းပင် လမ်း၏အဆုံးသို့လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် ပိန်ပိန်ပါးပါးလူက သူတို့အား အံ့အားသင့်လျက် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက်တွင် ဘေးမှ အလောင်းလေးလောင်းကိုလည်း တွေ့သွားခဲ့ပုံပင်။

လူရွယ်စုံတွဲ၏သေသွားသည့်ပုံစံကသိပ် မရှင်းလင်းလှ။ သူတို့၏ဓါးများက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ထိုးသွင်းထားခဲ့ကြခြင်းပေမို့ အချင်းချင်းသတ်ခဲ့ကြသည်မှာတော့ သေချာသလောက်ပင်။

ထန်မော့မှာ လူစိမ်းများကို ကြည့်နေရင်း သတိတချက်မှမလွတ်စေရချေ။ ထိုယောကျာ်းမှာ လျှောက်လာပြီး မြေကြီးပေါ်မှ အလောင်းလေးလောင်းကို စူးစမ်းလာခဲ့သည်။ ထို့နောက်တွင် သူတို့ထံလှည့်လျက် ထူးဆန်းစွာ ကြည့်လာခဲ့သည်။ ၄င်းမှာ သူတို့အား သရဲလား အမှန်တကယ်လူအစစ်လား ဆိုသည်ကို မရေမရာဖြစ်နေပုံပင်။

"ကျွန်တော်အတည်ပြုချင်လို့နော်၊ ခင်များတို့က ဒီဖြစ်စဥ်ဂိမ်းထဲက အသက်ရှင်လျက်နဲ့ ထွက်လာတဲ့သူတွေလား"

🪩

Prev Next