MM Story Teller

Chapter 39

Viewers 2k

🌍Chapter 39

ဆိုးရွားလွန်းသောအနံ့ကြောင့် သူ မူးမေ့တော့မတက် ခံစာလိုက်ရပြီး သူ၏မျက်နှာပေါ်မှ ဦးထုပ်အားးအလျှင်အမြန်ဖယ်ရှားလိုက်သည်။

ထိုဦးထုပ်ဘယ်ကရောက်လာမှန်း မစဥ်းစားလိုက်ရသေးခင်မှာပင် လက်ထဲမှ အနီရောင် ပတ္တမြားက မရှိတော့သည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထို့နောက်တွင်သူက အနီးကပ်ကြည့်ရှူလိုက်မိသည်။

"..."

ထိုအနီရောင်ဦးထုပ်မှာ ကလေးအများစု၏မှတ်ဥာဏ်ထဲတွင် ရှိခဲ့ဖူးမည်မှာ အသေအချာပင်။ အပေါ်၌ ကြီးမားသော 'M'စာလုံးကြီးဖြင့် အလှဆင်ထားပြီး လူတိုင်း ဤရယ်စရာဂိမ်းကို ဆော့ဖူးခဲ့ကြမည်သာ။ ဤဦးထုပ်ကိုဆောင်းသော ဂိမ်းဇာတ်ကောင်မှာ အတုံးများအပေါ် ခုန်သွားပြီး မွန်းစတားများကိုလည်း ကန်ထုတ်ကာ နဂါးများကို နှိမ်နင်းလျက် မင်းသမီးလေးများစွာကိုလည်း ကယ်တင်ခဲ့ဖူးပေမည်။

ဤဦးထုပ်၏ပိုင်ရှင်အား ထန်မော့ လွန်ခဲ့သော ၂နာရီကတွေ့ခဲ့သေးသည်။ နောက်ဆုံးတွေ့ခဲ့စဥ်က ဦးထုပ်ပိုင်ရှင်၏ခေါင်းမှာ စင်အောက်သို့ပြုတ်ကျလျက် ငိုကြွေးနေခဲ့သည်။ ထွက်မသွားခင်က ထိုတစ်ယောက်မှာ ထန်မော့ကြောင့် အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားပြီး သူ့ဘာသူချော်လဲလျက် သွေးများထွက်သွားသေးသည်။

ထိုစဥ် နောက်ထပ် အနီရောင်အလင်းတစ်ခုပေါ်လာခဲ့ပြီး ဦးထုပ်မှာ အနီရောင် ပတ္တမြားအဖြစ် ပြန်ပြောင်းသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် သုံးဖက်မြင်သဏ္ဍာန် စာကြောင်းတချို့ကသူ၏မြင်ကွင်းတွင် ပေါ်လာခဲ့သည်။

[ပစ္စည်း: မာရီယို၏ ဦးထုပ်]

[ပိုင်ရှင်: ထန်မော့]

[အရည်အသွေး: အထူးကောင်းမွန်]

[အဆင့်: ၃]

[တိုက်ခိုက်စွမ်းရည် : မရှိ]

[အသုံးပြုပုံ: ဦးထုပ်ကိုဆောင်းထားခြင်းဖြင့် မိမိ၏ခေါင်းကိုသုံး၍ မှော်ဆန်သောရတနာများ ရရှိနိုင်ပါသည်]

[ကန့်သတ်ချက်: ဦးထုပ်အား အသက်၀င်စေရန် ငယ်ထိပ်ကိုအသုံးပြုရမည်။ အသက်၀င်နိုင်နှုန်း ၁၀ရာခိုင်နှုန်း၊ ဦးထုပ်ကိုဆောင်းခြင်းဖြင့် သင့်အား မာရီယို၏ အထူးမုတ်ဆိတ်မွှေးကိုလည်း အပိုဆောင်းပေးမှာဖြစ်သည်။ အရမ်း ခန့်ညားတယ်ဟုတ်]

[မှတ်ချက် : ဦးထုပ်အနီဆောင်းတိုင်း အလှလေးတွေပဲဖြစ်နိုင်တာမဟုတ်ဘူး၊ မာရီယိုလည်းဖြစ်နိုင်တာပဲလေ]

ခန့်ညားတဲ့ မာရီယိုမုတ်ဆိတ်မွှေး...

ထိုစာကြောင်းများကို ဂရုတစိုက်ဖတ်ရှူနေရင်း ထန်မော့၏မျက်စိမှာ အကြောလိုက်တော့မည့်နှယ်။ သူကထိုပတ္တမြားအား သူ၏ခေါင်းအထက်တွင်ထားလိုက်သည်နှင့် နံစော်နေသော ဦးထုပ်အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ၄င်းကိုပြန်ချွတ်လိုက်သည်နှင့် တောက်ပသောပတ္တမြားအဖြစ်ပြန်ပြောင်းသွား မည်ပင်။

တီဗ်ွီကြော်ငြာတွေကနေ အလိမ်မခံရစေနဲ့တဲ့...

အကယ်၍ ထိုပတ္တမြားကြီးမှာ ရတနာပုံထဲတွင် ၀ှက်ထားခြင်းခံခဲ့ရပါက ထန်မော့၄င်းကို ရချင်မှရခဲ့ပေမည်။ အနည်းဆုံးတော့ တုန့်ဆိုင်းနေခဲ့လိမ့်ဦးမည်။

ထန်မော့ပထမဆုံးအကြိမ် နောင်တရလာမိသည်။ သူရတနာတချို့ကိုသာ ယူခဲ့သင့်သည်။ အနည်းဆုံးတော့ ရွှေဒင်္ဂါးပြားကမှ လက်နက်အဖြစ်သုံးနိုင်ဦးမည်။ ၄င်းမှာ ဤနံစော်နေသောဦးထုပ်ထက်တော့ သာလိမ့်မည်။

ထန်မော့ မာရီယိုနှင့်နံစော်နေသော ဦးထုပ်အား ရင်ထဲမှ အကြိမ်တစ်ရာမက ကျိန်ဆဲလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း အဆုံးတွင်တော့ ထိုပတ္တမြားကို လွယ်အိတ်ထဲပြန်ထည့်လျက် ဇစ်ပိတ်လိုက်ရတော့သည်။ မျက်လုံးများကိုမှိတ်လျက် တစ်နာရီခန့်အနားယူလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် မှောင်မိုက်သော ညကိုအခွင့်ကောင်းယူလျက် ပစ္စည်းများကို သိမ်းဆည်းကာ ထွက်သွားရန်ပြင်လိုက်တော့သည်။

နေရာတစ်ခုလုံးက တိတ်ဆိတ်နေခဲ့ပြီး ထန်မော့၏ခြေသံမှာ ငှက်မွှေးနှယ်ပေါ့ပါးနေခဲ့သည်။ ဆူညံသံဟူ၍မရှိသလောက်ပင်။ သို့သော် သူမောလ်ထဲမှ ထွက်သွားသည်နှင့် အနက်ရောက်အရိပ်တစ်ခုက မြေအောက်ထပ်သို့ ပြေး၀င်လာပြီး လော့ဖုန်းချန်း၏ တံခါးကိုခေါက်လိုက်သည်။

"ဒေါက်တာ သူသွားပြီ၊ သူနောက်ကိုလိုက်သင့်လား"

လော့ဖုန်းချန်းမှာ ဘောပင်တစ်ချောင်းဖြင့် ကြမ်းပြင်တွင် ထိုင်ကာ တစ်ခုခုကိုလေ့လာနေခဲ့သည်။ သေချာကြည့်မည်ဆိုပါက ထိုကြမ်းပြင်အား ၂မီတာခန့်ရှည်သော အဖြူရောင်စာရွက်များဖြင့် ဖုံးနေသည်ကို တွေ့ရပေမည်။စာရွက်များ၏အလယ်တွင် သေးငယ်သောစင်တစ်ခုရှိပြီး ဆက်စပ်နေသော အကွက်၁၅ခုက ထိုစင်လေးဆီဦးတည်နေခဲ့သည်။ လော့ဖုန်းချန်းဝ ဘယ်လက်တွင် အံစာတုံးတစ်ခုကိုကိုင်လျက် ညာလက်တွင် ဘောပင်ကိုကိုင်ထားခဲ့သည်။

စကားသံကိုကြားလျှင် သူ၏လက်ထဲမှ ဘောပင်မှာလှုပ်ရှားခြင်းရပ်သွားခဲ့သည်။

"ငါတို့က 'တိုက်'အဖွဲ့အစည်း၊ အကြမ်းဖက်အဖွဲ့အစည်းမဟုတ်ဘူး"

အမျိုးသားက ခေါင်းငြိမ့်လျက် ပြန်ထွက်သွားခဲ့သည်။

လော့ဖုန်းချန်းထရပ်လျက် စားပွဲထံလျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူကအံဆွဲကိုဖွင့်လျက် အတွင်းမှ ဖိုင်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဒုတိယစာမျက်နှာကိုလှန်လိုက်ပြီး သေဆုံးသူအရေအတွက်ဟူသော စာကြောင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ တစ်စုံတစ်ဦးမှာ ၃၉၁ဟူသော စာကြောင်းကိုခြစ်ထုတ်လျက် ၆၄၆၁ဟုပြန်ပြင်ထားခဲ့သည်။

"ဒါကိုရေးနေတုန်းကတည်းက မင်းမှာနေဖို့အစီအစဥ်မရှိဘူးပဲ"

ထန်မော့ တိုက်အဖွဲ့အစည်းကိုရှောင်ရန် ရည်ရွယ်လျက် ညသန်းခေါင်တွင် ထွက်ခွာလိုက်သည်။

သူ ပူဒုန်မှထွက်ခွာရန်တွေးထားခဲ့ကာ လမ်းဘေးမှ စတိုးလေးတစ်ခုတွင် ပုန်းလျက် မနက်အထိနေရန်စဥ်းစားလိုက်သည်။ သည်တစ်ကြိမ်တွင် သူ၏ခြေလှမ်းများ ပို၍လျှင်မြန်လာခဲ့ပြီး ရှီပေ့အလယ်တန်းကျောင်းသို့ ၂နာရီအတွင်းရောက်သွားခဲ့သည်။ ရင်းနှီးနေသော အားကစားခန်းမအား ၀င်လိုက်လျှင် အတွင်း၌ရှင်းလင်းနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ထန်မော့က တ၀က်တပျက်စားထားသော ပေါင်မုန့်တစ်လုံးကို အားကစားပစ္စည်းများ ထားသောအခန်းတွင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုပေါင်မုန့်မှာ ရေကွက်တစ်ခု၏ဘေးတွင် ပြုတ်ကျနေခြင်းဖြစ်ပြီး မှိုများတက်နေခဲ့ချေပြီ။

ကြည့်ရသည်မှာ ကလေးများက သူထွက်သွားပြီးနောက်တစ်နေ့တွင် ထွက်သွားကြပုံပင်။

သူ ကျောင်းထဲမှ ကျောပိုးအိတ်ကိုလွယ်ပြီး ထွက်လာသည်အထိ ဘာကိုမှထွေထွေထူးထူးမခံစားရချေ။ သူကတံခါးတစ်ခုဆီဦးတည်သွားနေရင်း ထောင့်ချိုးတစ်ခု၌ပြုတ်ကျနေသော မီးခြစ်ဆံလေးတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူ၏မျက်လုံးများ မှေးကျဥ်းလိုက်လျက် ထိုမီးခြစ်ဆံလေးရှေ့မှ အဖြူရောင်နံရံအားကြည့်လိုက်သည်။ ခတ္တမျှစူးစမ်းပြီးနောက် လက်ကိုဆန့်တန်းလျက် နံရံပေါ်မှ အဖြူရောင် ပြာမှုန်များကို ပွတ်၍ဖယ်ချလိုက်လေသည်။

[အစ်ကိုထန်မော့၊ ကျွန်မတို့သွားနှင့်ပါပြီ၊ နောက်ပိုင်းဂိမ်းတွေဆော့တဲ့အခါ ဂရုစိုက်ပြီး အသက်ရှင်ပါ

ချန်ရှန်းရှန်း ၊ ကျောက်ကျန်း]

နောက်ဆုံးစကားလုံး၂လုံးမှာ တွန့်လိမ်နေပြီး ရှေ့မှစာလုံးများထက် အနည်းငယ်ရုပ်ဆိုးနေခဲ့သည်။ ကြည့်လိုက်ရုံဖြင့် ဖက်တီးလေးထွင်းထားမှန်းသိသာလေသည်။

ထန်မော့ပြုံးလျက် နံရံပေါ်မှ ထွင်းထားသောစာများကို ဖျက်ဆီးလိုက်ပြီး ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

ကျောင်းဂိတ်၀ကိုလျှောက်လာစဥ်မှာပင် ကလေးသံ၏ကျယ်လောင်သောကြေညာချက်မှာ ရှန်ဟိုင်းတစ်ခွင့်ပျံ့နှံ့လာခဲ့သည်။

[တင်းတောင်~ ဥရောပ နယ်မြေ၃ ခိုး၀င်သူ ဖရန့်ဇ်က အနက်ရောင်မျှော်စင်ပထမထပ်ကို အောင်မြင်စွာရှင်းလိုက်ပါပြီ]

ထန်မော့၏ခြေလှမ်းတို့ တန့်သွားမိသည်။

ဥရောပမှတစ်စုံတစ်ဦးက မျှော်စင်ပထမထပ်ကို ရှင်းလိုက်သည်လား...

ဥရောပတွင် မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ခြင်း ဘယ်တုန်းက စခဲ့သနည်း...

အချိန်ကိုတွက်ကြည့်မည်ဆိုပါက ဖူ၀မ်သော်မှာ အနက်ရောင်မျှော်စင်ပထမထပ်ကို ရှင်းရန် ၃နာရီအချိန်ယူခဲ့ရသည်။ အမေရိက နယ်မြေမှ မေရီဗန်ဒါဆန်က ၅နာရီအချိန်ယူခဲ့ရသည်။ ဥရောပမှာ တရုတ်နှင့် အမေရိကထက် အားနည်းပုံပင်၊ အချိန်မှာ ၅နာရီထက်ပိုကြာလေသည်။

သို့နှင့် လက်ရှိသိထားရသမျှ အချက်များနှင့် တွက်ကြည့်ရမည်ဆိုပါက မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ခြင်းက ၇နာရီကြာမြင့်ခဲ့လျှင် ဥရောပနယ်မြေ၏ မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ခြင်းမှာ ထန်မော့ မာရီယို၏မိုနိုပိုလီဂိမ်းဆော့နေချိန်၌ စတင်ခဲ့ပုံပင်။

ထန်မော့မှာ ထိုသတင်းကြောင့် အနည်းငယ်မျှ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မနေပဲ ရှေ့သို့သာ တစိုက်မတ်မတ်လျှောက်သွားခဲ့သည်။

နေတဖြည်းဖြည်းထွက်လာပြီး လမ်းပေါ်တွင်လည်း လူအနည်းငယ်ကို တွေ့လာရသည်။ ထန်မော့အတွက် ရှန်ဟိုင်းတွင် လုပ်စရာမရှိတော့၊ စုကျိုးသို့ပြန်၍ အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သော သူငယ်ချင်း ရှိမရှိရှာဖွေရန် ရည်ရွယ်ထားသည်။ ထို့နောက် ထန်မော့ နန်ကျင်းလမ်းသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။ လူဦးရေသိပ်မများသော်လည်း ထိုလမ်းပေါ်တွင် ဘယ်နေရာကြည့်ကြည့် လူတစ်ဦးစနှစ်ဦးစကိုတော့ မြင်ရသည်ပင်။

ထန်မော့ သူ၏အိတ်ကြီးကိုလွယ်လျက် လျှောက်နေခဲ့သည်။ ပန်းခြုံတစ်ခုအနီးဖြတ်သန်းသွားချိန်တွင် ထန်မော့၏ကိုယ်မှာတောင့်တင်းသွားလျက် ခြေလှမ်းတို့လည်းရပ်တန့်သွားမိသည်။ မည်သူကမှသူ၏ထူးဆန်းနေမှုကို သတိမထားမိချေ။ သုံးစက္ကန့်အတွင်းတွင် ထန်မော့၏လက်ချောင်းတို့တင်းကြပ်သွားပြီး သူ၏မျက်နှာမှာလည်း မည်းမှောင်လာခဲ့သည်။

အဘယ်ကြောင့်မူ ကျယ်လောင်စူးရှသော ကလေးသံ၏ကြေညာမှုကို သူ၏ခေါင်းထဲတွင် ကြားလိုက်ရ၍ပင်။

ထန်မော့မှာ ဘေးမှဖြတ်သွားသောလူများကို ကြည့်လျက် ထိုအသံကိုကြားရသလား အကဲခတ်လိုက်သည်။ သို့သော် ထိုလူများမှာ မည်သည့်အသံကိုမှ မကြားလိုက်ပုံပင်။ ထန်မော့၏ပြင်းထန်သောအကြည့်ကြောင့် ထိုလူများမှာ ကြက်သီးမွှေးညင်းများထလျက် 'အရူး'ဟုတီးတိုးရေရွတ်လျက် ခြေလှမ်းများကို အရှိန်တင်လျက် အမြန်ထွက်သွားကြသည်။

ထန်မော့၏ခေါင်းထဲတွင်မူ ကလေးသံက ယခုထိ ပဲ့တင်ထပ်နေဆဲ။ ၄င်းက၃ကြိမ် ၃ခါကြေညာပေးနေခဲ့ပြီး အလွန်ပျော်ရွှင်နေမှန်းသိသာလေသည်။

"တင်းတောင်~ တရုတ်ပြည် နယ်မြေ၂ တရား၀င်ကစားသမား ထန်မော့ဟာ အနက်ရောင်မျှော်စင်ရဲ့ ပထမထပ်ကို ဖွင့်လှစ်လိုက်ပါပြီ။ ဆယ်ရက်အတွင်းမှာ မျှော်စင်ကိုတိုက်ခိုက်ဖို့ အသင့်ပြင်ထားပေးပါနော်"

တောက်ပသောနေရောင်အောက်တွင် အနက်ရောင်မျှော်စင်ကြီးမှာ တွဲလွဲခိုနေခဲ့သည်။

****

လေးရက်ကြာပြီးနောက် ရှန်ဟိုင်း ကျင်းအန် ပန်းခြံတွင်ဖြစ်သည်။

ခပ်၀၀လူငယ်လေးတစ်ဦးသည် စတိုးဆိုင်တစ်ခုထံ မိုးကြိုးနှယ်အလျင်ဖြင့် အမြန်ပြေးလွှားနေခဲ့သည်။

စတိုးဆိုင်လေးထံမှ အစားအစာနှင့် အအေးတို့မှာ တခြားလူများယူဆောင်သွားနှင့်ချေပြီ။ သို့သော် ဖက်တီးလေးမှာ လက်မလျှော့ပဲ စတိုးဆိုင်၏ဂိုထောင်သို့ သွားရှာလိုက်သည်။ အလုပ်သမားများ အနားယူသော အခန်းထဲတွင် ဘီစကစ်သုံးဘူးနှင့် ရေတစ်ဘူးကိုတွေ့ခဲ့ရသည်။

ကမ္ဘာပေါ်တွင် လူအနည်းငယ်သာရှင်ကျန်ခဲ့သော်လည်း အစားအစာမှာ ရှင်သန်ရန် လိုအပ်ချက်ဖြစ်နေဆဲပေမို့ ပိုပို၍ရှားပါးလာသည်။ ရေဘူးနှင့် စားစရာတချို့ရှာတွေ့ပြီးနောက် ဖက်တီးလေးမှာ ပိန်ပိန်ပါးပါးအရပ်ရှည်ရှည်နှင့် ကောင်လေးထံပြေးသွားလိုက်သည်။

၀ါးပင်လိုပိန်ပိန်ပါးပါးနှင့်ကောင်လေးမှာ အလုပ်ကြီးတစ်လုပ်မော့သောက်လိုက်သည်။

"ငါအသက်ရှင်ပြီ၊ ကျောက်ကျန်း မင်းပြောသလို စားစရာရှာဖို့ကခက်နေပြီ၊ ရှန်ဟိုင်းကအမြန်ထွက်သွားရအောင်၊ ရှန်းဟိုင်းမှာ လူတွေများလွန်းတယ်၊ နောက်ဆို ဘာစားစရာမှကျန်တော့မှာမဟုတ်ဘူး"

ဖက်တီးလေးမှာ ဘီစကွတ်နှစ်ချပ်အား တစ်လုပ်ထဲအဖြစ် ပါးစပ်ထဲသွပ်သွင်းလိုက်သည်။

"ငါလျှော့စားပါ့မယ်ကွာ"

ပိန်ပါးသောကောင်လေးက ရှက်ရွံ့သွားလျက်...

"ငါအဲလိုပြောချင်တာမဟုတ်ဘူး"

"ငါသိပါတယ်"

ဖက်တီးလေးက ဘီစကစ်ကိုမြိုချလိုက်သည်။

"ငါကအမြဲဗိုက်ဆာမနေဘူးလေ၊ မင်းက အရံကစားသမားဆိုတော့ ငါ့လောက်ခံနိုင်ရည်မရှိဘူးပေါ့၊ ငါကတော့လျှော့စားရင်တောင် ဗိုက်မဆာသလိုပဲ၊ မင်းလည်းလျှော့လျှော့စားနေတာပဲလေ၊ ရှန်းရှန်းပြောခဲ့တဲ့ ငါတို့ခန္ဓာကိုယ်တွေက ပိုပြီးသန်မာလာတယ်ဆိုတာ တကယ်ဖြစ်မယ်၊ ဘာမှမစားပဲတောင် အပင်တွေလိုဘယ်နေရာကမှန်းမသိ စွမ်းအင်တွေ ရနေသလိုပဲ"

ပိန်ပါးသောကောင်လေး၏ နှုတ်ခမ်းမှာ တွန့်လိမ်သွားပြီး

"ဘယ်လိုလုပ်မှတ်မိတော့မှာလဲ ငါတို့ခွဲလာတာဖြင့် ရက်အတော်ကြာပြီကို"

ဖက်တီးလေးလည်း ၄င်းကို သတိရသွားလျှင် စိတ်ဓါတ်ကျသွားတော့သည်။

"ငါတို့ပိုပြီးသန်မာလာတာနဲ့ ပြန်ဆုံရမှာပါ၊ ဘယ်သူကငါတို့ကို ပြဿနာရှာရဲမလဲ ကြည့်ကြသေးတာပေါ့"

နှစ်ယောက်သား ဘီစကစ်နှင့် ရေဘူးတို့ကို လွယ်အိတ်ထဲပြန်ထည့်လျက် ခရီးဆက်လိုက်ကြသည်။

ဖက်တီးလေးမှာ စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်ကာ

"မင်းပြောတာ လမ်းပေါ်မှာ ညဘက်လူတွေကို မီးခြစ်ဆံကြီးနဲ့ လိုက်ရိုက်နေတဲ့ သူရှိတယ်ဟုတ်လား၊ အဲဒါ အစ်ကိုထန်မော့လား"

"မဟုတ်လောက်ပါဘူး၊ အစ်ကိုထန်မော့က ဘာလို့လူတွေကိုချောင်းရိုက်မှာလဲ၊ သူကလူကောင်းလေ၊ သန်လည်းသန်မာတာပဲကို လိုလို့လား"

“ဟုတ်တယ်၊ အစ်ကိုထန်မော့မဖြစ်နိုင်ဘူး"

ကောင်လေးနှစ်ဦးမှာ ကျင်းအန်ပန်းခြံမှ ထွက်ကာ အနောက်အရပ်သို့ဦးတည်လိုက်ကြသည်။

မီးခြစ်ဆံကြီးနှင့် လူမှာ ယခု နန်ကျင်းလမ်းမှ ရတနာဆိုင်၏ ဒုတိယထပ်တွင် ပုန်းနေခဲ့သည်။

ရတနာဆိုင်မှာ မြောက်ဘက်ကိုမျက်နှာမူထားလျက် နေရောင်မှ တောင်ဘက်မှထိုးနေခဲ့သည်။ မီးခြစ်ဆံယောကျာ်းမှာ နံရံအနီးတွင် ကပ်လျက် အောက်ထပ်မှ လူများကိုကြည့်လျက် သူ၏လက်ကို အသာလှုပ်ရှားလိုက်သည်။

အကယ်၍ သေချာသတိထားကြည့်မည်ဆိုပါက

ထူးဆန်းသော ပိုက်သဏ္ဍာန်အရာတစ်ခုအား ကိုင်ထားသည်ကိုတွေ့ရမည်ပင်။ ၄င်းမှာ Zပုံသဏ္ဍာန် ပြုပြင်ထားသော ဆလင်ဒါပုံပိုက်တစ်ခုဖြစ်ပြီး အစွန်းနှစ်ဖက်စီကိုလည်း မှန်များတပ်ဆင်ထားပြီး ရိုးရှင်းသော ရောင်ပြန်တယ်လီစကုပ်တစ်ခုအဖြစ် ဖန်တီးထားခြင်းပင်။

မီးခြစ်ဆံယောကျာ်းမှာ တယ်လီစကုပ်၏ အစွန်းတစ်ဖက်ကို လမ်းတစ်ဖက်သို့ချိန်ရွယ်ထားလျက် တဖက်ကိုမူ သူ၏မျက်စိရှေ့တွင်ထားထားခဲ့သည်။

ထိုနည်းဖြင့် မနက်ခင်းကနေ ညနေခင်းအထိ လမ်းမှဖြတ်သွားသူတိုင်းကို စစ်ဆေးနေခဲ့သည်။

ညနေခင်းတွင် အနက်ရောင်လယ်သာဂျက်ကတ်နှင့် စီးကရက်ကိုခဲထားသော သန်သန်မာမာယောကျာ်းကြီးတစ်ဦး လမ်းထဲ၀င်လာသည်အား တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

🪩

Prev Next