Ch 3

Ch 3

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညလယ်မှာ လျို‌ရှောင်ယင် နိုးလာခဲ့ပြီး အိမ်အိုလေးထဲမှာဘဲ ‌ရှိနေသေးတာကြောင့် စိတ်ထဲမှာ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။

သူမ နိုးလာပြီးတော့ စောင်တွေကို နေရာလွတ်ထဲ ထည့်ထားလိုက်ပြီး နေရာလွတ်လေးထဲမှာဘဲ အဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။ မူလပိုင်ရှင်က underwear မဝတ်ထားတာကြောင့် သူမ အနည်းငယ်တော့ လက်မခံနိုင်ပေ။

လျိုရှောင်ယင်က သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားလိုက်သည်။ ဒီမှာ သူမလုပ်နိုင်တာ များများစားစား မရှိပေ။ အိမ်ကိုလှည့်ပတ်ရှာ‌ဖွေကြည့်ပေမယ့် သူမ အဝတ်အစားတွေက ဖာထေးထားတာတွေဘဲ ဖြစ်‌‌နေသည်။

'စစ်တပ်ရဲ့ ထောက်ပံ့ကြေးက အများကြီး မဟုတ်ဘူးလား? ဒီမိသားစုက ဘယ်လိုများ နေထိုင်ကြပါလိမ့်'

လျိုရှောင်ယင်က ဆက်မတွေးတော့ဘဲ မီးထွန်းလိုက်ပြီး ခြေလက်သန့်စင်ရန် ပြင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခေါက်ဆွဲစားကာ မြေအောက်ခန်းကို ကြည့်ရှုရန် အသင့်ပြင်ထားလေသည်။

လျိုရှောင်ယင်က လက်နှိပ်ဓာတ်မီးဖြင့် မြေအောက်ခန်းကို ဆင်းကြည့်ခဲ့ပြီး ထင်ထားသည့်အတိုင်း စားစရာရယ်လို့ တစ်ခုမှရှိမနေချေ။

သူမက ပြောင်းဖူးမှုန့်တွေကို ထုပ်ပိုးပြီး ကောက်ရိုးပုံပေါ် တင်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် အာလူးအချို့နှင့် ဂေါ်ဖီတို့ကိုပါ ထပ်မံထုပ်ပိုးလိုက်သည်။ ဆောင်းရာသီတွင် စားလို့ရသော အရာများဖြစ်ပြီး အခြားလူများမတွေ့စေရန် ဂရုစိုက်ရမည်။ လျိုရှောင်ယင်က အပြင်မထွက်မီ မြေအောက်ခန်းတံခါးကို ပြန်ပိတ်ထားခဲ့သေးသည်။

အိမ်တွင် ဒီအတိုင်း ထိုင်စားနေလို့ရသော အခြေအနေမဟုတ်တော့ပေ။ သူမအနေဖြင့် ပိုက်ဆံရမည့်အလုပ်တစ်ခု ရှာရန် လိုအပ်နေသည်။

သို့သော် အခုခေတ်တွင် ဝင်ငွေရရန် ခက်ခဲလှသည်။ လူတိုင်းက လယ်သမားတွေဖြစ်ပြီး လက်သမားတွေကသာ ကိုယ်ပိုင်ပိုက်ဆံရှိကြတာ။

လျိုရှောင်ယင်က သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး တော်ရိုင်းတိရစ္ဆာန်နဲ့ ငှက်၊ သားရဲများ ရှိသည်ဟူသော အနောက်ဘက်တောင်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။

ရွာသားတော်တော်များများက အမဲလိုက်မုဆိုးများ မဟုတ်ကြဘဲ မှိုနှင့် သီးနှံများကိုသာ အဓိကထား စိုက်ပျိုးကြသူများဖြစ်ကြသည်။ ထိုတောင်တွင် သားရဲဝက်ဝံများနဲ့ သတ္တဝါရိုင်းများ ပေါများတာကြောင့် ကြောက်ကြပုံပေါ်သည်။

လွန်ခဲ့သော နှစ်အနည်းငယ်ခန့်က ရွာသားများကို တောဝက်များက သတ်ဖြတ်ဖူးတာကြောင့် တောင်ပေါ်သို့ မတက်ရဲကြတော့ဘဲ ထင်းနှင့် အသီးအရွက်များကို စုဆောင်းထားကြပြီး နေထိုင်ကြရသည်။

လျိုရှောင်ယင် ကြောက်ရွံ့သွားသည်။ သူမက တောင်ပေါ်မှာကြီးပြင်းခဲ့ပေမယ့် အမဲလိုက်ခြင်းကို မကျွမ်းကျင်ပေ။

သူမ နိုင်ငံခြားသွားစဉ်က မိမိ ကိုယ်ကို ကာကွယ်ရန် အဆိပ်မြှားတံများ ဝယ်ခဲ့ဖူးသည်။ ဒါက အသုံးဝင်လာလိမ့်မယ်လို့ သူမ မတွေးမိပါ။

လျိုရှောင်ယင်က ထိုအရာကို တခါမျှ အသုံးမပြုခဲ့ဖူးပေ။ ဝယ်တုန်းကတော့ ပိုင်ရှင်က သူမကို အသုံးပြုပုံကို သင်ကြားပေးလိုက်တယ်။ ထိုအရာက အခန့်မသင့်လျှင့် မိမိကိုယ်ကိုပါ ထိခိုက်စေနိုင်သည်။

လျိုရှောင်ယင်က ထိုအရာကိုစမ်းကြည့်ရန် တောင်ပေါ်တက်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ တောနက်ထဲ မသွားဘဲ တောင်ဘေးနားပတ်လည်တွင်သာ စမ်းကြည့်ရန် စဉ်းစားလိုက်သည်။

လျိုရှောင်ယင်က တံခါးကို ပိတ်ထားလိုက်ပြီး ဝါးတောင်းကို လွယ်ကာ အနောက်တံခါးကနေ တောင်‌ပေါ် တိုက်ရိုက်တက်သွား‌လေသည်။

လမ်းတွင်တော့ လူသူရယ်လို့ မရှိပေ။ ရွာသားတွေက ဒီနေရာတွင် အလုပ်လုပ်ကြသော်လည်း ချက်ချင်းစိုက် ချက်ချင်းရိတ်သိမ်းတတ်ကြသည်။ အသီးအရွက်ခူးရန် သို့မဟုတ် စိုက်ပျိုးရန်မှလွဲပြီး ဘယ်သူမှ တောင်ပေါ် မတက်ကြပေ။

မိနစ် ၂၀ လောက် လျှောက်ပြီးချိန်တွင် တောက နက်သည်ထက် နက်လာပြီး တောင်ကလည်း ပို၍ မက်စောက်လာခဲ့သည်။ လျိုရှောင်ယင်က ဒီနေရာတွင် သားကောင်ရှာရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သူမက မြှားတောင့်ကို လက်ကောက်ဝတ်တွင် တပ်ဆင်လိုက်ပြီး မြှားတံကိုပါ ထည့်ထားကာ အရှေ့ဘက်သို့ ချိန်ထားလိုက်သည်။

ဘာလို့ ဒီလိုလုပ်ရတာလဲ? ထိုအရာက အရမ်းလျင်မြန်ပြီး သတိမထားပါက သူမကို ပြန်၍ထိခိုက်စေနိုင်ပြီး အသက်ပါသေဆုံးစေနိုင်သည်။ ပြောရလျှင် သူမ ထိုအရာကို နည်းနည်းတော့ ကြောက်နေမိသေးသည်။

'ရွှတ်...ရွှတ်'

သစ်ရွက်လျှပ်တိုက်သံများကို ကြားနေရပြီး လျိုရှောင်ယင်ဟာ ဖြေးညှင်းစွာဖြင့် အရှေ့သို့ တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင် မီးခိုးရောင်ယုန်ငယ်လေးတစ်ကောင်ကို အပင်ခြေရင်းတွင် တွေ့လိုက်ရသည်။

လျိုရှောင်ယင်က အသက်ဝအောင် ရှုသွင်းလိုက်ပြီး ယုန်ငယ်ကို ချိန်ရွယ်ထားလိုက်သည်။

မြှားပစ်သံသာကြားလိုက်ရပြီး ယုန်ရဲ့ခြေထောက်ကို ထိသွားသည်။

သွေးထွက်ပြီး ရုန်းကန်နေတဲ့ယုန်ကို ယူရန် သူမအမြန်ပြေးသွားလိုက်သည်။

ထို့နောက် ဓားမြှောင်ဖြင့် ယုန်လည်ပင်းကို လှီးလိုက်ပြီး နေရာလွတ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။

"ခေါင်းကို ထိခံနီးလေး။"

လျိုရှောင်ယင်က ယုန်ခေါင်းကို ချိန်ထားခဲ့ပေမယ့် လက်ချော်ကာ ခြေထောက်ကို မှန်သွားသည်။

ဒါပေမဲ့ ဒါကလည်း ကံကောင်းပါတယ်။ လျိုရှောင်ယင်က နောက်ထပ် ယုန်နဲ့ ရစ်ငှက်များကို ခြောက်လှန့်နေမိခဲ့သော်လည်း အဆုံးတွင် ရစ်ငှက်တစ်ကောင်မိကာ ကျေနပ်သွားတာကြောင့် တောင်အောက်ပြန်ဆင်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ဝါးထောင်းထဲသို့ ထင်းအပြည့်ထည့်ကာ မွန်းလွဲအချိန်တွင် တောင်အောက်ဆင်းကာ အိမ်သို့ပြန်လာလိုက်သည်။

လျိုရှောင်ယင် တောင်အောက်ဆင်းလာတော့ သူမအိမ်ရှေ့တွင် အစိမ်းရောင် အဝတ်အစားနဲ့ လူတစ်ယောက်ရပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ထိုလူက သူမကို စောင့်နေပုံပေါ်နေမယ့် လျိုရှောင်ယင် တကယ်ဘဲ ထိုလူကို မသိပေ။

လျိုရှောင်ယင် တံခါးရှေ့ရောက်တော့ ထိုလူက သူမကို သတိထားမိသည်ထင်တယ် သူမကို ကြည့်လာသည်။

လျိုရှောင်ယင်ကလည်း ထိုလူကို ပြန်ကြည့်မိသည်။ ထိုလူက အတော်လေးချောတယ်။

ထိုလူတွင် ခက်ထန်သောမျက်နှာ၊ ဂျုံရောင် အသားအရေနှင့် ၁.၈ မီတာလောက်မြင့်တဲ့ အရပ်ရှိတယ်။ မျက်နှာတွင် ဘာခံစားချက်မှ မရှိပေ။

Cool guy လား?

လျိုရှောင်ယင်က ထိုလူကို မသင်္ကာစွာ ကြည့်နေစဉ်မှာဘဲ ထိုလူက သူမစီ လျှောက်လာသည်။

"ဒီကမိန်းကလေး ကိုယ်က ဟဲ့ကျားဝမ်က လာတာပါ။ ကိုယ့်နာမည်က ဟဲ့ဟောင်ဝိန်ပါ။ ဒီမှာ လျိုရှောင်ယင်ရဲ့ မိသားစုဝင်များ ရှိလား မသိဘူး။"

ထိုလူရဲ့အသံက ညှို့ဓာတ်ပြင်းပြီး လေသံခပ်နိမ့်နိမ့်ဖြစ်သည်။

လျိုရှောင်ယင်က ထိုသူကို ပြန်ကြည့်ကာ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး "ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်မက လျိုရှောင်ယင်ပါ။ ဘာကိစ္စများရှိလို့လဲရှင့်။"

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က သူ့ရှေ့ရှိ ဝါးထောင်းလွယ်ထားတဲ့ ပိန်ပိန်ပါးပါးအမျိုးသမီးက သူနဲ့ စေ့စပ်ထားတဲ့သူဆိုတာ တကယ်မယုံနိုင်ပေ။

လျိုရှောင်ယင်က ဟဲ့ဟောင်ဝိန်မျက်လုံးထဲရှိ သနားရိပ်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ငါက အခု ဆင်းရဲနေလို့များလား?

ဒါပေမဲ့ သူမ အံ့ဩသွားရသည်။

"ကျွန်တော်က မိန်းကလေးနဲ့ စေ့စပ်ထားတဲ့သူပါ။"

"ဘာ!!"

လျိုရှောင်ယင် အမှန်ပင် အံ့ဩသွားရသည်။ သူမမှာ စေ့စပ်ထားတဲ့သူ ရှိသေးတာလား? ဒါမှမဟုတ် စစ်သားအစ်ကိုလား?

လျိုရှောင်ယင် အိမ်ထဲဝင်လာတော့ ထိုလူက ထိုင်နှင့်ပြီးသားဖြစ်နေသည်။

"အမ်.... ဘာအရေးလဲ ဗိုက်ဆာနေပြီ စားဖို့တစ်ခုခုချက်ရမယ်.."

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်ရဲ့ အထုပ်အပိုးတွေကိုမြင်တော့ ထိုလူက အဝေးကြီးက လာခဲ့ရမှန်း သူမသိလိုက်သည်။

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က ထိုသို့ကြားပြီးနောက် သူ့ဗိုက်က အမှန်ဆာလောင်နေတာကြောင့် ခေါင်းကိုကုတ်ကာ

"အာ.... ကိုယ်တကယ်ဘာမှ မစားရသေးဘူး။"

လျိုရှောင်ယင်က ဟဲ့ဟောင်ဝိန်ရဲ့ ချစ်စရာအပြုအမူကိုတွေ့တော့ စတွေ့တုန်းက ရုပ်တည်နဲ့ လူမှ ဟုတ်ရဲ့လား ပြန်တွေးမိသည်။

သူမက ရှက်သွေးဖြာသွားပြီး "ကျွန်မ ချက်ပြုတ်လိုက်ပါမယ့်။ ရှင် အထဲမှာဘဲ ထိုင်နေပါ" ဟု ပြောကာ အိမိအပြင်ထွက်လာလေသည်။

'ဘုရားရေ ငါဘာလို့များ ရှက်နေရတာလဲ? အရင်လူကို သစ္စာဖောက်ပြီး အသစ်ရှာဖို့များ တွေးနေတာလား လျိုရှောင်ယင်ရေ!!'

လျိုရှောင်ယင်က အသက်ဝအောင် ရှုလိုက်ပြီး ရစ်ငှက်တစ်ကောင်ကို ပြုတ်ကာ အမွှေးနှုတ်ပြီး ခေါက်ဆွဲဖြင့် ရောပြုတ်လိုက်‌ပြီး စွပ်ပြုတ်ချက်လိုက်သည်။

ချက်လို့ပြီးသွားတော့ စားစရာကို စားပွဲပေါ်တင်ကာ "စားလို့ရပြီနော်။ အိမ်မှာ တခြားဘာမှမရှိဘူး။ ဒါကိုဘဲ စားကြရအောင်။"

ဒါက မကောင်းလို့လား? ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က စွပ်ပြုတ်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ခဏအတွင်း ကုန်အောင် စားလိုက်သည်။

"မဆိုးပါဘူး" 

လျိုရှောင်ယင်က ပြုံးလိုက်ပြီး ဟဲ့ဟောင်ဝိန်ကို ပန်ကိတ်လှမ်းပေးလိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး စကားမပြောဘဲ စားသာစားနေကြသည်။

လျိုရှောင်ယင် အံ့ဩစွာကြည့်နေစဉ်မှာဘဲ ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က ဆယ်ခုမြောက်ပန်ကိတ်ကို ကုန်သွားသည်။

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က ခေါင်းကုတ်လိုက်ပြီး "ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်။ စားတာ နည်းနည်းများသွားတယ် ထင်တယ်။"

လျိုရှောင်ယင်က ဟဲ့ဟောင်ဝိန် သူအများကြီးစားတာကြောင့် သူမစိတ်ပျက်သွားမှာကို စိုးရိမ်နေတယ် ထင်မိတာကြောင့် အမြန်ဘဲ လက်ကာပြကာ "ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ စားနိုင်တာက ဘုရားကပေးတဲ့ ဆုလာဒ်ဘဲလေ။"

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က သူ့ရှေ့ရှိ မျက်နှာလေးကို ကြည့်နေမိပြီး သူ့နှလုံးသားထဲတွင် နွေးထွေးသွားသလို ခံစားရသည်။ သူ့မိသားစုက အစားအများကြီးစားတာမျိုးကို မလိုလားပေ။ သူ့ကို စစ်တပ်ထဲပို့လိုက်ပြီး သူ့အတွက်ထောက်ပံ့ကြေးဖြင့်သာ လောက်ငှအောင် စားရသည်။

သူ့အမေက သူငယ်ငယ်လေးတုန်းက 'စားနိုင်တာက ဘုရားပေးတဲ့ဆုလာဒ်ဘဲ' ဟု ပြောဖူးသည်။

လျိုရှောင်ယင်က ဟဲ့ဟောင်ဝိန်ရဲ့ တည်ငြိမ်နေတဲ့ ပုံကို ကြည့်ကာ ရှက်ရွံ့နေသည်အထင်ဖြင့် "အမှန်တိုင်းပြောရရင် ကျွန်မက အများကြီးမစားနိုင်ဘူး။ စားနိုင်တဲ့သူတွေက ကံကောင်းတယ်လို့ ကျွန်မတော့ ထင်တယ်။" ဟု ပြောလိုက်သည်။

ဟဲ့ဟောင်ဝိန်က သူမကို ကြည့်ကာ "ကိုယ်အဆင်ပြေပါတယ်။" ဟု ပြုံးလျက် ဆိုသည်။

လျိုရှောင်ယင်က ထိုသူရဲ့အပြုံးကို ကြည့်ကာ 'ဘုရားရေ ဒီလူက ငါ့ကို သွေးဆောင်ဖြားယောင်းနေတာများလား?'

"မင်း ကိုယ်တို့ရဲ့ ဆက်ဆံရေးကို သိလား?" ဟဲ့ဟောင်ဝိန် ရုတ်တရက် မေးလာသည်။

"ကျွန်မ မသိဘူး။" လျိုရှောင်ယင်က ငေးမောစွာ ပြန်ဖြေလေသည်။

ဟဲ့ဟောင်ဝိန် မအံ့ဩပေ။ သူက "ကိုယ်သိတဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်စစ်တပ်ထဲ မဝင်ရသေးဘူး။ မင်းအဖေကြောင့် ငါ့အိမ်က မင်းနဲ့ လက်ထပ်ခိုင်းခဲ့တာ။" ဟု ဆက်ပြောလေသည်။

သူမအ‌ဖေ လျိုဟိုင်မင်က သူမကို ဟဲ့မျိုးရိုးစီ ပေးအပ်ခဲ့တာ ဖြစ်သည်။

စပါးဆယ်အိတ်က သူတို့မိသားစုကို ကယ်တင်ခဲ့တာကြောင့် ဟဲ့မျိုးရိုး အဖိုးက အဖေလျိုကို ခမည်းခမက် တော်ရန် ဟောင်ဝိန်ကို အခြားသူများနည်းတူ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပေးခဲ့လေသည်။

သ့ဖန်းက ငြင်းဆိုခဲ့ပေမယ့် အဖေလျိုကတော့ ဟဲ့မျိုးရိုးက သူတို့မိသားစုကို ကယ်တင်ခဲ့ကြောင်း ဝန်ခံခဲ့သည်။

သာသာနားမှာ Chinese novel Ch 1 to 9 ထိ မရှိတာကြောင့် ပြင်ထားတာ လွဲနေတာတွေ ရှိနိုင်ပါတယ်။ သည်းခံပြီး ဖတ်ပေးဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်ရှင့်။