Chapter 79

👥️Chapter 79

သူတို့နှစ်ယောက် ထွက်သွားပြီးနောက် ယန်အန်းယု ထိန်းရသိမ်းရခက်သော တာ့ယုကို ထပ်မံ အကြံပေးချင်ခဲ့သည်။ မထင်မှတ်ပဲ၊ သူ အနည်းငယ်မျှပဲ ပြောကာရှိသေး တာ့ယုက ဒေါသမထိန်းနိုင်ဖြစ်ပြီး သူ့ကိုအဆဲမိုးရွာရင်း ပစ္စည်းများကို ပစ်ပေါက်ခဲ့သည်။

"ဘာလို့ ဒီ​လောက် ဂရုစိုက်နေတာလဲ...ထွက်သွား" 

တာ့ယုက မျက်လုံးများကိုမှိတ်ကာ နားရွက်များကို အုပ်ထားလိုက်သည်။ 

"မြန်မြန်ထွက်သွားစမ်း...ငါမင်းကိုထပ်ပြီးမမြင်ချင်ဘူး"

"..." 

ယန်အန်းယုက ​တန့်သွားသည်။တာ့ယုက သူ့ကို နည်းနည်းမှ မမြင်ချင်ဖြစ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ သူ့နှလုံးသားက ချက်ချင်း ချဥ်စူးလာပြီး တစ်ခြားနေရာကို တိတ်တိတ်လေး လွင့်မျောသွားခဲ့သည်။

ညဘက်တွင် သခင်လေး'အန်းယု'က သူ့စောင်များအောက်တွင် ပုန်းနေပြီး သူ့အ​မေ၏ ဓာတ်ပုံကို ကြည့်ကာ မျက်ရည်များကို သုတ်နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ယန်အန်းယုက ရုတ်တရက် ပေါ်လာပြန်သည်။

"မင်း... မင်းဘာလို့ ဒီမှာရှိ​​နေသေးတာလဲ ...ငါ မင်းကို ထွက်​သွားဖို့ ပြောခဲ့တယ်မဟုတ်​ဘူးလား"

သခင်လေးအန်းက သူ့မျက်ရည်များကို အမြန် သုတ်လိုက်ပေမဲ့ ရှိုက်သံအနည်းငယ် ထွက်နေဆဲဖြစ်လေသည်။

"ငါထွက်သွားရင် မင်းကိုဘယ်သူက အဖော်လုပ်ပေးမှာလဲ... ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းငါ့ရဲ့ လူဝင်စားဆိုတာသေချာသလောက်ပဲလေ... ငါတို့ကလည်း သူငယ်ချင်းကောင်းတွေမို့ မင်း ငါ့ကို တစ်ခါတစ်လေ စိတ်ဆိုးတာက ကိစ္စမရှိပါဘူး"

ယန်အန်းယု၏ မျက်နှာပေါ်ရှိ အပြုံးက နွေးထွေးနေဆဲဖြစ်၏။

၎င်းကိုကြားသောအခါ သခင်လေးအန်း နှာခေါင်းထဲမှာ စူးလာပြီး ငိုချင်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ယန်အန်းယုက သူ့ 'တာ့ယု'ကို သွား၍ ညင်သာစွာ ပွေ့ဖက်လိုက်၏။ သူ၏ ပွေ့ဖက်မှုက ဗလာဖြစ်နေပြီး အပူချိန်လည်း မရှိပေမဲ့ သူ၏စစ်မှန်သော ခံစားချက်များ ပါဝင်လေသည်။ 

ထို့နောက်မှာတော့ သခင်လေးအန်းက သူ့ကုတင်တစ်ဝက်ကို မျှဝေပြီး ယန်အန်းယုကို သူနှင့် အတူအိပ်ခိုင်း၏။

"​ရှောင်ယု အရင်ဘဝနဲ့ ဒီဘဝအကြောင်းပြောတဲ့အခါ မင်းက ငါနဲ့ နည်းနည်း ဆင်တူတယ်လို့ ရုတ်တရက် ခံစားရတယ်"

"အမ်" 

ယန်အန်းယု အံ့အားသင့်သွားသည်။

"ဒါပေမဲ့ ငါက အငိုသန်တဲ့ကလေးမဟုတ်ဘူးလေ"

"မင်းနော်" 

သခင်လေးအန်းက သူ့ကို မကျေမနပ် စိုက်ကြည့်နေသည်။

"ငါက အလေးအနက်ပြောနေတာ... အမှန်တော့ အမေ ရှိ​နေတုန်းက ငါက အများကြီး ပြုံးရယ်တတ်ခဲ့တာ... အဲဒီတုန်းကတော့ ကိစ္စတော်တော်များများကို နားမလည်ဘဲ ဘဝကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲ ဖြတ်သန်းခဲ့တယ်"

"မင်း အခုလည်း လုပ်လို့ရပါသေးတယ်"

ယန်အန်းယုက ပြောရင်းဆိုရင် ရုတ်တရက် သခင်လေးအန်း၏ ပါးကို ဆွဲညစ်လိုက်၏။

"တာ့ယု မင်းကပြုံးရင် အရမ်းကို သဘောကျစရာကောင်းမှာပဲ... နောင်မှာ မင်းပိုပြီးပြုံးရမယ်နော်"

"အာ့ အာ့ နာတယ် ငါသိပါပြီ ငါသိပါပြီ"

နှစ်ပတ်အကြာတွင် နှလုံးမကောင်းသော ယန်ဖန်းက ပြန်လည်​ရောဂါ​ဖောက်လာသည်။အသည်းအသန် ကျန်းမာရေးမကောင်းဖြစ်နေသည့်သူက ရှန်းဟွမ်အား ဆက်လက် အုပ်ချုပ်နိုင်ခြင်း မရှိသဖြင့် ဥက္ကဋ္ဌရာထူးကို သူ့၏ သားကြီး ယန်ကျွယ့်ကို လွှဲ​ပေးပြီး စိတ်အေးလက်အေးဖြင့် ဆေးရုံမှာ ကုသမှုခံယူခဲ့သည်။

ဆေးရုံမှာ ယန်ဖန်း ခွဲစိတ်ခန်းထဲကို ထပ်ဝင်ရပြန်သည်။

အပြင်မှာစောင့်နေသော ယန်မိသားစုဝင်များထဲမှာ ယန်ကျွယ့်က မဒမ်ယန်ကိုတွဲထားခဲ့သည်။သားအမိနှစ်ယောက်က လေးနက်သောအမူအရာနှင့်ရှိနေကြချိန်မှာ သူတို့မိသားစုက ဦးလေးတချို့က ဘေးနားမှာ စုပြီး တစ်ခုခုကို တိတ်တဆိတ် ဆွေးနွေးနေကြသည်။

ပြီးလျှင် 'အန်းယု' က သူတို့နှင့် ခပ်ဝေးဝေးမှာ ရှိနေခဲ့သည်။သူက သူ့စိတ်ခံစားချက်ကို ဖုံးကွယ်ရန် ကြိုးစားရင်း ခေါင်းငုံ့ထားခဲ့၏။ရှေ့ဆံပင်များက သူ့မျက်လုံးများကိုအုပ်​နေသော်လည်း သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်များက မထိန်းနိုင်ဘဲ ကော့တက်နေသဖြင့် သူ၏ဝမ်းသာအားရဖြစ်နေမှုက ပေါ်လွင်နေဆဲဖြစ်လေသည်။

ဟုတ်သည်၊ 'အန်းယု' က အဖေယန်သေ သွားရန် မစောင့်နိုင်တော့အောင်ဖြစ်နေသည်။ဒါမှ အဘိုးကြီး အောက်ဆင်းပြီး သူ့အမေကို တောင်းပန်နိုင်မှာလေ...

၎င်းကိုမြင်လိုက်ရသောအခါ ယန်အန်းယု၏ နှလုံးသား တုန်လှုပ်သွားရသည်။

ယခင်က သူ သည်အရာကို သတိမမူမိခဲ့ပေ။တာ့ယု၏စိတ်အခြေအနေက သူထင်ထားသည်ထက် ပိုရှုပ်ထွေးနေခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်။မထိန်းချုပ်နိုင်လျှင် အနာဂတ်မှာ ပုံမှန်မဟုတ်ဘဲ ဖောက်လွဲဖောက်ပြန်ဖြစ်သွားနိုင်သည်။

ထို့နောက် ခြေသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။ယန်အန်းယု ခေါင်းကို နောက်ပြန်လှည့်လိုက်ရာ ယီချန်းယန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ဖော်မပြနိုင်သော ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှုတစ်ခုက သူ့မျက်နှာကို ရိုက်ခတ်လာခဲ့သည်။ယန်အန်းယု၏လှုပ်ရှားမှုများ အကုန်တန့်သွားခဲ့၏။သခင်လေးအန်းက ဤလူ၏ဗီဒီယိုများကို အမြဲကြည့်ရှုနေပုံရသည်ကို သူသတိရမိသည်။

ဤလူက နာမည်ကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူ၏သရုပ်ဆောင်စွမ်းရည်ကလည်း ထူးချွန်​လေသည်။ သူသည် မရေမတွက်နိုင်သော ဖန်များရှိသည့် ရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်တစ်ပါးဖြစ်ပြီး လူပေါင်းများစွာ၏ နှလုံးသားထဲက အမျိုးသားနတ်ဘုရားဖြစ်သည်။

သူ့နာမည်က ဘာတဲ့...ယီ...ယီချန်းယန်...

ယန်အန်းယု၏ အံ့အားသင့်မှုနှင့် အာရုံပျံ့လွင့်မှုတို့နှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက သခင်လေးအန်းက ဝမ်းသာအားရဖြစ်သွားကာ အပြုံးဖျော့ဖျော့ဖြင့် ရှေ့သို့ တက်ကာ သူ့ဘက်​ကနေစ၍ ယီချန်းယန်ကို နှုတ်ဆက်လိုက်၏။

ယန်အန်းယုက မိန်းမောနေဆဲဖြစ်၏။ သခင်လေးအန်းက တစ်စုံတစ်ဦးအား ဤမျှ စိတ်အားထက်သန်စွာ ဆက်ဆံသည်ကို သူမြင်ရသည်မှာ ရှားရှားပါးပါးဖြစ်ပြီး မျက်နှာထက်မှာပင် ဖုံးကွယ်မရနိုင်သော အပြုံးတစ်ခု ရှိနေသည်။

ယန်ဖန်း ခွဲစိတ်ခန်းမှ ထွက်လာပြီး အန္တရာယ်ရှိသော အဆင့်ကို ယာယီကျော်ဖြတ်​ပြီးသောအခါ ယီချန်းယန်က ၎င်း၏မန်နေဂျာ လီယဲ့နှင့် ထွက်ခွာရန် ပြင်ဆင်ခဲ့သည်။

"ယီချန်းယန် ခဏလေးနေပါဦး" 

ထိုအချိန်တွင် သူ့အဖေထံပင် မရောက်ရသေးသော သခင်လေးအန်းက သူ့နောက်ကို လိုက်လာသည်။

"ကိစ္စရှိလို့လား" 

ယီချန်းယန် စကားသုံးခွန်းပဲပြောပြီး သူ့မျက်နှာက အနည်းငယ်မျှပင်ပြောင်းလဲမသွားပေ။

"အမ်း... အခုတ​လော အားလား" အမြဲတမ်း မာနကြီးပြီး ရိုင်းစိုင်းသော သခင်လေးအန်းက အခုမှ ရုတ်တရတ်ကြီး အနည်းငယ် ရှက်တတ်လာသည်။

"ဆောရီး...အလုပ်ရှုပ်နေတယ်" ယီချန်းယန်က သူ့ကို ပြတ်ပြတ်သားသား ငြင်းဆိုလိုက်ပြီး နောက်ပြန်မလှည့်ဘဲ ပြန်ထွက်သွားခဲ့လေသည်။

ဒီမစ္စတာရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်က အရမ်းအေးစက်တာပဲ...

ဖြစ်စဉ်တစ်ခုလုံးကို မျက်မြင်တွေ့ခဲ့သည့် ယန်အန်းယုက ကျိတ်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ဤအခိုက်အတန့်တွင် သခင်​လေးအန်၏ နှလုံးသားထဲမှ အကြီးမားဆုံးလျှို့ဝှက်ချက်ကိုလည်း သူသိရှိလာခဲ့သည်။

လက်စသတ်တော့ တာ့ယုကဒီလူကိုသဘောကျနေသည်ကိုး...

"တာ့ယု မင်း ဘာလို့ ယီချန်းယန်ကို ဒီလောက်သဘောကျရတာလဲ"

ထိုညက သူတို့အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ ယန်အန်းယုက စူးစမ်းလိုစိတ်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။သခင်​လေးအန်း၏ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာကိစ္စရပ်များကို သူ အလွန်စိတ်ဝင်စားနေဆဲဖြစ်သည်။

"မြင်မြင်ချင်း အချစ်​လေကွာ"

သခင်လေးအန်းက ပြောင်ပြောင်ဘွင်းဘွင်း ပြောလာခဲ့သည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာလိုမျို တစ်စုံတစ်ခုက တစ်ခါတလေမှာ အလွန်လျင်မြန်စွာ ရောက်ရှိလာပြီး နားလည်ရခက်သည်ဟု သူလည်းခံစားရသည်။

"ငါ့ရဲ့အရင်ဘဝ၊ ငါ့ရဲ့အရင် လူဝင်စားမှုကတည်းက သူ့ကို ကြိုက်ခဲ့တာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်"

"အရင်ဘဝလား" 

ယန်အန်းယု ချက်ချင်း အံ့သြသွားသည်။

"ဒါဆို မင်းငါ့ကိုပြောနေတာလား... ဒါပေမဲ့ ငါသူ့ကိုမသိဘူးလေ"

"မင်းက ကိုယ်​ကိုကိုယ် ဘယ်သူဘယ်ဝါ၊ဘယ်​လို​သေသွားတယ်​ဆိုတာတောင်မသိဘဲ မင်းသူ့ကိုမသိဘူးဆိုတာ ဘယ်​လိုသိလဲ"

ယန်အန်းယုက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"မှန်ပါတယ်...ငါသူ့ကိုတကယ်သိတာလည်းဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်"

ယီချန်းယန်ကိုတွေ့လိုက်ရသောအခါတွင် ရင်းနှီး​နေသည့်ခံစားချက်တစ်ခု အမှန်တကယ်ရှိခဲ့သည်။ပြီးလျှင် သူ ပိုနားလည်ချင်​နေသေးသည်။

၎င်းကိုတွေးရင်း ယန်အန်းယု မျက်လုံးများကို ဖြည်းညှင်းစွာမှိတ်လိုက်သည်။ မျက်လုံး​ပြန်ဖွင့်လိုက်သောအခါတွင် သူက အကျွမ်းတဝင်ရှိ​နေသော ဗီလာထဲတွင်မဟုတ်ဘဲ မရင်းနှီးသောရေချိုးခန်းထဲတွင်ရောက်နေသည်ကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။

အငွေ့များတထောင်းထောင်းနှင့် ရေပန်းကနေစီး ကျလာသည့်ရေများ ကြားထဲမှာ ကိုယ်လုံးတီးခန္ဓာကိုယ်တစ်ခု မတ်တပ်ရပ်နေသည်ကို သူ မှုန်ဝါးဝါး မြင်နေရသည်။မျက်တောင်တဖျပ်ဖျပ်ခတ်ရင်း ထိုလူကို ပိုမိုရှင်းလင်းစွာမြင်လို၍ ယန်အန်းယု အနည်းငယ်အနားကို တိုးကပ်သွားလိုက်သည်။

ထို့နောက် သူ သူ့ကို မှတ်မိသွား၏။ ဒါ... ဒါ ယီချန်းယန် မဟုတ်ဘူးလား...

ယန်အန်းယု မှင်တက်သွားသည်။ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် ဆွဲဆောင်မှုနှင့် ရင်ဆိုင်ရသောအခါ သူ့မျက်လုံးများက နေရာတိုင်းသို့ ရွေ့လျားသွားခဲ့သည်။ 

သူကြည့်မိသည့် နေရာတိုင်းက မသင့်လျော်သလိုခံစားရပေမဲ့ သူ့မျက်လုံးများက အချိန်ဘယ်လောက်ကြာမှန်းမသိအောင် သူမကြည့်သင့်တစ်နေရာကို ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ကြည့်နေမိသည်။

ယီချန်းယန်က ကြည့်ကောင်းသော မျက်နှာဖြင့် ချောမောနေရုံသာမက သူ့ကြွက်သားကောက်ကြောင်းများကလည်း အလွန်တရာ ဆွဲဆောင်မှုရှိလေသည်။အရေးကြီးဆုံး အပိုင်းကတော့ သူအောက်ပိုင်းတစ်နေရာက ကောင်းကောင်းကြီး ဖွံ့ဖြိုးနေတာပဲ...

သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက ယောက်ျားတွေဖြစ်ပေမဲ့ ယန်အန်းယု  ရုတ်တရက် အနည်းငယ် အားကျပြီး မနာလိုဖြစ်သွားရသည်။

ယန်အန်းယု ရေချိုးခန်းထဲတွင် ပူလာသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ထို့နောက် မထင်မှတ်ပဲ သူသွေးထွက်နေ​ပြန်ပြီဆိုသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ ခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကဒဏ်ရာကနေမဟုတ်ဘဲ... သူ့နှာခေါင်းက...

ချက်ချင်းပင်၊ ယန်အန်းယု သူ့နှာခေါင်းကို အလျင်အမြန်အုပ်ကာ အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိသော အကန့်အသတ်မဲ့ ကာမရာဂကိုနှိုးဆွနိုင်သည့် မြင်ကွင်းရှိ​နေသည့် ရေချိုးခန်းထဲမှ အမြန်ထွက်ပြေးသွားခဲ့သည်။

ယီချန်းယန် ရေချိုးပြီး၍ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသောအခါ၊သူ့အိမ်ထဲတွင် ရှေးခေတ်က သက်တော်စောင့် သရဲတစ်ကောင် ရုတ်တရက် ​ပေါ်လာပြီး...သူ့ခွကြား၏သွေးဆောင်ဖြားယောင်းမှုကို မခံနိုင်ဖြစ်ကာ ရှက်ဖွယ်လိလိ နှာခေါင်းသွေးယိုသွားသည်ကို သူ မည်သို့သိနိုင်ပါမည်နည်း။

*****

Sမြို့တော် အရှေ့ပိုင်းခရိုင်။ 

ယီချန်းယန်မှာ ဤမြို့တွင် အိမ်များစွာရှိသည်။ သတင်းထောက်များ သူ့ကို အနှောက်အယှက်မ​ပေးနိုင်စေရန် မကြာခဏ နေရာပြောင်းတတ်ပြီး ယေဘုယျအားဖြင့် တစ်ခုစီတွင် ​ခေတ္တစီနေထိုင်ခဲ့သည်။

မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ သူ့မိဘနှစ်ပါးစလုံးက သေဆုံးသွားပြီဖြစ်ကာ ယခု ယီချန်းယန်သည် ဘာဆက်ဆံရေးမှ မရှိသောတစ်ကောင်ကြွက်၊ 'အိမ်' အစစ်အမှန်မရှိသောသူဖြစ်လေသည်။

တစ်နေကုန် အလုပ်ရှုပ်နေသည့်​နေ့တစ်​နေ့အ​ပြီးမှာ ယီချန်းယန် ရေချိုးပြီးသွားသည်။ အင်တာနက် မကြည့်ဘဲ အိပ်ယာပေါ်မှာပဲ ဝင်လှဲ​နေလိုက်သည်။

အခုတလော သူ ပင်ပန်းနေသလို ခံစားရသည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်တင်မကဘဲ သည်နှလုံးသားပင် ပင်ပန်းနေခဲ့သည်။ ဤနှစ်များတွင် သူ့နှလုံးသားက အရာများစွာနှင့် ပြည့်ကျပ်နေပြီး အလွန့်အလွန် လေးလံ​ပြီးရှုပ်ထွေးလွန်းလှသောအရာများဖြစ်လေ၏။

ထိုအချိန်တွင် ယန်အန်းယုက လွင့်မျောလာပြီး ယီချန်းယန်၏ခေါင်းရင်းတွင် ငြိမ်ငြိမ်လေး လှဲလျောင်းကာ ယီချန်းယန်၏အိပ်​ပျော်နေသောမျက်နှာကို အနီးကပ်ကြည့်နေသည်။

သူ့မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းများက ချောမောပြီး မျက်နှာ​ကောက်ကြောင်းကလည်း ပြီးပြည့်စုံလုနီးပါးပါပင်။ နေ့ခင်းဘက်အတွင်းရှိ ယီချန်းယန်၏ စိတ်ဝင်စားမှုကင်းမဲ့သော ငြိမ်သက်နေသော မျက်လုံးများနှင့် နှိုင်းယှဥ်လျှင် သူ၏အရှိန်အဝါတစ်ခုလုံး များစွာပို၍နူးညံ့လာပြီး အေးစက်မှုတို့​လျော့နည်းသွားသည်ဟု ယန်အန်းယု ခံစားရသည်။

ညဉ့်နက်နေပြီ​​ဖြစ်သဖြင့် ယီချန်းယန် အိပ်မက်နယ်မြေထဲသို့ ဖြည်းညှင်းစွာ နစ်မြုပ်သွားသော်လည်း မကြာမီတွင် သူ့မျက်ခုံးများကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကျုံ့ထားပြီး သူ့နဖူးမှာ ချွေး​​​အေးများ ဖုံးလွှမ်းလာသည်။သူသည် အိပ်ရာပေါ်တွင် အလွန်မသက်မသာဖြစ်စွာ တသိမ့်သိမ့်တုန်​နေ​ပြီး ရုတ်တရုတ် တစ်စုံတစ်ခုကို အစွမ်းကုန်ကြိုးစားကာ ဖမ်းဆုပ်လိုက်သကဲ့သို့ လေထဲကို လက်တစ်ဖက် လှမ်းလိုက်​လေသည်။

ယန်အန်းယု အနည်းငယ်အငိုက်မိသွားသည်။ သူ လန့်သွား၏။ယီချန်းယန်က ရုတ်​ချည်း အလွန်မသက်မသာဖြစ်​သွားသည်ကို မြင်​လိုက်​ရ​လျှင် သူ မသိစိတ်ဖြင့် တုန်​ယင်​​နေ​သောလက်​ကို မြှောက်​လိုက်​​မိသည်။သို့ပေမဲ့ သူ ယီချန်းယန်၏လက်​ကို မထိခင်​မှာ ရုတ်​တရက်​ ထိုလူက မျက်လုံးများပွင့်လာသည်။

ယီချန်းယန် အိပ်မက်ဆိုးမှ လန့်နိုးလာကာ စက္ကန့်အနည်းငယ်မျှ မိန်း​မော​နေပြီး သူ့ကိုယ်သူ ရေရွတ်လိုက်၏။ 

"ဟုတ်တယ်...အဲဒီထူးဆန်းတဲ့ အိပ်မက်ပဲထပ်မက်ပြန်ပြီ... အဟွတ် အဟွတ်"

ယီချန်းယန် ချောင်းစဆိုးလာသည်။သူက သူ့လည်ချောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး အတော်လေး အဆင်မပြေဖြစ်နေပုံပေါ်သည်။ထို့နောက် အိပ်ယာမှ အမြန်ထကာ အံဆွဲထဲမှ ဆေးများကို ထုတ်ယူပြီး သောက်လိုက်သည်။

သူ့လည်ချောင်းက အဆင်မပြေဘူးလား...

ယန်အန်းယု အနည်းငယ်စိုးရိမ်သွား၏။ လူတိုင်း၏ အားကျမှုနှင့် ကိုးကွယ်မှုတို့ကိုခံရသည် လုံးဝ ပြီးပြည့်စုံပုံရသော  ဤရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်၏ နောက်ကွယ်တွင် သူ့မှာလည်း အားနည်းသောဘက်ခြမ်းရှိကြောင်း နာရီအနည်းငယ်ကြာ စောင့်ကြည့်လေ့လာပြီးနောက် ယန်အန်းယုသိရှိခဲ့ရသည်။

တာ့ယုက ယီချန်းယန်ကို ကြိုက်တယ်လို့ အမြဲပြောဖူးပေမဲ့ သူ့နှလုံးသားကို နားလည်ဖို့ ကြိုးစားဖူးရဲ့လား...

ထို့နောက် ယီချန်းယန်က တစ်ဖန် လဲလျောင်းကာ အိပ်ရန် ပြင်ဆင်လိုက်သည်။ 

ဤတစ်ကြိမ်မှာတော့ ယန်အန်းယုက သူ့လက်ဖဝါးကို ယီချန်းယန်၏ လက်​ဖဝါးပေါ် ညင်သာစွာ ဖိကပ်ထားပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ လဲလျောင်းနေရင်း ထိုလူကို အနီးကပ် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ယီချန်ယန်က ဤတစ်ကြိမ်တွင် အိပ်မက်ဆိုးမမက်ခဲ့ဘဲ သူလည်း ဖော်မပြနိုင်သော နွေးထွေးမှုနှင့် နှစ်သိမ့်မှုတို့ကိုခံစားခဲ့ရသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူ အနည်းငယ် အိပ်ငိုက်လာသည်။

ဟမ်...ထူးဆန်းတယ် သရဲတစ္ဆေတွေလည်း အိပ်ငိုက်သလို ခံစားရတာလား...

သို့ပေမဲ့ မကြာခင်မှာပဲ ယန်အန်းယု တကယ် အိပ်ပျော်သွား၏။

အိပ်မက်ထဲတွင် သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က လုံးဝမှောင်နေသော်လည်း ယန်အန်းယု လုံးဝကြောက်လန့်ခြင်းမရှိသလို အေးစက်မှုလည်း မခံစားရပေ၊ အကြောင်းမှာ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်နှင့်စိတ်သည် နွေး​ထွေးမှုစီးကြောင်းထဲမှာ နစ်မြုပ်​နေပုံရပြီး နွေးထွေးထွေး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ထွေးပိုက်ထားခြင်းခံထားရသည်။

ယန်အန်းယု နိုးလာသောအခါတွင် သူက ယီချန်းယန်၏အနားတွင်မရှိတော့ဘဲ သခင်လေးအန်း၏အိမ်ကြီးသို့ ပြန်​ရောက်​နေခဲ့သည်။

ညအချိန်ဖြစ်နေဆဲ​ဖြစ်သော်လည်း ယန်အန်းယု တိကျသောရက်စွဲကို သေချာမသိပေ။ထိုသို့ဖြင့် ပြက္ခဒိန်ကို ကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူ့အိပ်နေသည်က တကယ်ကြီး သုံးရက်လုံးလုံးကုန်သွားမှန်း သိလိုက်ရပြီး အံ့သြသွား၏။

ကုန်​အောင်မစားရသေးသော အသင့်စား ခေါက်ဆွဲဘူးများက ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖိတ်ကျ​နေပြီး အသွားထက်ထက်ဓားတစ်ချောင်းကလည်း ​ကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ချထား​ခြင်းခံရသည်။အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာဖြစ်နေသော စာအုပ်များ၊ သွေးစွန်းနေသော စက္ကူလုံးများအပြင် အရက်ပုလင်းအခွံအပုံကြီးတစ်ပုံကိုလည်း တွေ့ရသည်။ တစ်ချို့ကကွဲပင်နေပြီး အရက်များယိုဖိတ်ကာ ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်ကို ညစ်ပတ်သွားစေသည်။

👥️