Chapter 95 Extra

Chapter 95

 • June 21 at 09:45 AM

👥️Chapter 95

အချပ်ပို၂

ယန်ကျွယ့်နှင့် ချင်နွော်ရှီ

Sမြို့တော်တောင်ပိုင်းခရိုင် ယန်ကျွယ့်နှင့်ချင်နွော်ရှီတို့၏ အိမ်၌

ယန်ကျွယ့်က သီချင်း၏စာသားအနည်းငယ်ကို သီဆိုပြီးနောက် ချင်​နွော်ရှီ မရယ်ဘဲမနေနိုင်တော့ပေ။

"ဟားဟား ယန်ကျွယ့် မင်း ကီးလွဲပြန်ပြီ"

ယန်ကျွယ့်က ကူကယ်ရာမဲ့ ခေါင်းခါလိုက်၏။

"ပြောသားပဲ ငါသီချင်းမဆိုတတ်ပါဘူးလို့"

"ကိစ္စမရှိပါဘူး...ငါ ဆိုတတ်တယ်" 

ချင်​နွော်ရှီက ထိုသို့ပြောရင်း တစ်ကိုယ်လုံး အနားကိုတိုးကပ်သွားပြီး ယန်ကျွယ့်၏လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်လိုက်လေသည်။

"အခုချိန်ကစပြီး ​ကြားချင်သမျှကို ဆိုပေးပြီး မစ္စတာယန်ရဲ့ သီးသန့် သံစဥ်သေတ္တာလေး ဖြစ်​ပေးမယ်...ဒါပေမဲ့ ဒီသီချင်း 'ကျွယ့်ရှန်းယီကျို့'က..."

(T/N–မူရင်းက 珏声依旧ဖြစ်ပြီး ကျွယ့်က ယန်ကျွယ့်ရဲ့ကျွယ့် ရှန်းက အသံ ယီကျို့က ရှိနေဆဲ/ဖြစ်နေဆဲ /ယခင်အတိုင်း တခြားစကားလုံးကစားထားတာတွေရှိနေမလား မသေချာတာမို့ မူရင်းအတိုင်းထားလိုက်ပါမယ်လို့ Etranကပြောထားပါတယ်)

ချင်နွော်ရှီ မျက်လုံးထဲက အပြုံးက များစွာ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး ဆိုးရွားသော အမှတ်တရများစွာကို ပြန်သတိရသွားပုံရ၏။ 

သို့ပေမဲ့ နောက်တစက္ကန့်မှာပဲ ယန်ကျွယ့်က သူ့နဖူးကို နမ်းလာသည်။

"စိတ်မပူပါနဲ့ ဒီသီချင်းက မင်း ငါ့အတွက် အထူးသီးသန့် ရေးထားတဲ့ သီချင်း​လေ...ဒီသီချင်းကို ကောင်းကောင်းလေ့လာပြီး နေ့တိုင်း မင်းကို ဆို​ပြပေးမယ်လို့ ကတိပေးတယ်"

ဤသည်က ချင်နွော်ရှီ သူ့ကို လွန်ခဲ့သော ရှစ်နှစ်က ပေးချင်ခဲ့သော လက်ဆောင်ဖြစ်လေသည်။ထိုအချိန်တုန်းက သူ လွတ်သွားခဲ့ပြီး ယခု သူ အခက်အခဲများစွာဖြင့်

ပြန်တွေ့ခဲ့ရသည်။မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူ သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖမ်းဆုပ်ထားရမည်။

ချင်နွော်ရှီ၏ နှုတ်ခမ်းများ တဖန်ပြန်၍ကွေးညွတ်လာပြီး ပြုံးသွားလေသည်။

"ယန်ကျွယ့် လက်ရှိမင်းပုံစံကလွန်ခဲ့တဲ့ ရှစ်နှစ်ကထက် ပိုပိုပွင့်လင်းလာတယ်..."

...........................

လွန်ခဲ့သောရှစ်နှစ်က ယန်ကျွယ့်က အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ်ဖြစ်ပြီး အမေရိကန်တက္ကသိုလ်မှာ MBA တက်နေခဲ့သည်။ထိုစဥ် အသက် ဆယ့်ခုနစ်နှစ်အရွယ် ချင်နွော်ရှီက အထက်တန်းကျောင်းမှ ထွက်ပြီးနောက် သူလူမှုအသိုင်းအဝိုင်းတွင် ပေါင်းသင်းခဲ့သော သူငယ်ချင်းများနှင့် ​ပေါင်းကာ အမေရိကန်တွင် အချိန်တချို့​လောက်နေရန်ဆုံး​ဖြတ်ခဲ့သည်။

ထိုနှစ်နွေရာသီတွင် ယန်ကျွယ့် ကျောင်းမှပြန်လာရာလမ်းတွင် ချင်​နွော်ရှီနှင့်တွေ့ဆုံခဲ့၏။

မူလက အလျင်လိုနေ​သောလူများနှင့် ငြီးငွေ့စရာကောင်းသည့်လမ်းဖြစ်ပေမဲ့ ယနေ့ ရုတ်တရက် တစ်ခုခုပေါ်လာပြီး လူတော်တော်များများက ရပ်ပြီး တဖြည်းဖြည်းစုကာ ကြည့်နေကြသည်။

သီချင်းဆိုသံက သူ့နားထဲသို့ ပျံ့လွင့်လာကာ ယန်ကျွယ့်၏ ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်သွားလေသည်။

ညနေခင်းအချိန်မှာ သူ့နဖူးပေါ်မှဆံပင်များကို ညနေခင်းလေပြေက ညင်သာစွာ တိုက်ခတ်နေပြီး နေဝင်ချိန်၏ အလင်းရောင်က ဆယ့်ခုနစ်နှစ်အရွယ် လူငယ်လေး၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ ပက်ဖြန်း​ကာ​တောက်ပ​စေခဲ့သည်။

လူငယ်လေးက ဂစ်တာကိုင်ကာ သီချင်းညည်းနေခဲ့သည်။သူကြိုက်သော တရုတ်၊ ဥရောပနှင့် အမေရိကမှ ဂန္တဝင်သီချင်းဟောင်းများ အပါအဝင် ခေတ်ပေါ်ပေါ့ပ်သီချင်းများကိုပါ သီဆိုနေခဲ့သည်။အလယ်အရောက်မှာ သူက သူ၏ ကိုယ်ပိုင်သံစဉ်များနှင့် ရောစပ်ကာ သီဆိုလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။သူ့အသံက သာယာနာပျော်ဖွယ်ရှိပြီး တမူထူးခြားကာ ရုပ်ရည်က အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင် ချောမော​လေသည်။

အရှေတိုင်းမှ လှပသောကောင်လေးက ငယ်ရွယ်ပြီး တက်ကြွသည်မှာ ထင်ရှားသော်လည်း သူ၏ သီဆိုသံတွင် နက်ရှိုင်းသော စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုနှင့် ဝမ်းနည်းမှုတို့ကို ဖုံးကွယ်ထားသောကြောင့် ယန်ကျွယ့်ကို ချက်ချင်းပဲ ကိုယ်ချင်းစာမိသွား​စေခဲ့သည်။ 

သူ့အဖေ ယန်ဖန်းက အချိန်အများစုမှာ သူ့ဘေးမှာမရှိဘဲ တစ်နှစ်ပတ်လုံး သူနှင့် သူ့အမေကို စွန့်ပစ်ထားပုံရလေသည်။သူတို့သားအမိက နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ အချင်းချင်းမှီခိုကာနေခဲ့ရပြီး သူကလည်း ယန်မိသားစု၏ တင်းကြပ်သောသွန်သင်ဆုံးမမှုအောက်တွင် တဖြည်းဖြည်း ကြီးပြင်းလာခဲ့ကာ လွတ်လပ်မှုနောက်ကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လိုက်ရဲ သည့် နှလုံးသားမရှိတော့ပေ။ရံဖန်ရံခါ သူ့ကိုယ်သူ ဘာလိုချင်မှန်းကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းနားမလည်ပေ။

သီချင်းသုံးပုဒ် သီဆိုပြီးနောက် အချိန်က​နောက်ကျလာ​ပြီ​ဖြစ်သဖြင့် ကြည့်ရှုသူများ တဖြည်းဖြည်း လူကွဲသွားသော်လည်း ယန်ကျွယ့် မထွက်ခွာဘဲ လူငယ်လေးထံသို့ လျှောက်သွားခဲ့သည်။

သူ့ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက ငွေစက္ကူတွေကို ထုတ်ပြီး ယန်ကျွယ့် ကုန်းကာ ပိုက်ဆံပေးချင်ပေမဲ့ လူငယ်က သူ့ကို တားပြီး ခေါင်းခါပြသည်။

"ငါ တောင်း​စားနေတာမဟုတ်ပါဘူး"

ယန်ကျွယ့် အံ့အားသင့်သွားခဲ့၏။

"ဒီမှာ သီချင်းဆိုဖို့သက်သက်ရှိ​နေတာလား"

"အင်း သီချင်းဆိုရုံပဲ"

အသက် ဆယ့်ခုနစ်နှစ်အရွယ် ချင်နွော်ရှီက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြုံးလိုက်​၏။ဤအခိုက်အတန့်မှာ သူ့မျက်လုံးများထဲတွင် အလွန်အမင်းသေချာနေသောအလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့တစ်ခု လက်သွားသည်။

နောက်အပတ်မှာ ချင်နွော်ရှီက အမြဲလိုလို သည်မှာပေါ်လာပြီး လမ်းသွားလမ်းလာတချို့က သူ့ကို ပိုက်ဆံပေးချင်ပေမဲ့ သူက အကုန်လုံးကိုငြင်းဆန်ခဲ့၏။တခြားရည်ရွယ်ချက်မရှိဘဲ သူ့နှစ်သက်ရ​သောသီချင်းများကိုသီဆိုရုံသက်သက်ဟုပဲပြောခဲ့သည်။

ယန်ကျွယ့်က လူအုပ်ကြီး၏ နောက်တန်းတွင် အမြဲရပ်ပြီးတိတ်ဆိတ်စွာ နားထောင်ခဲ့သည်။ သီချင်းတစ်ပုဒ်ပြီးတိုင်း သူက ချင်နွော်ရှီကို လက်ခုပ်သြဘာပေးတတ်သည်။

"ဟေ့ မင်း ဒီကို နေ့တိုင်းလာသလိုပဲ"

ချင်နွော်ရှီက မျက်တောင်တဖျပ်ဖျပ်ခတ်ပြီး သူ့ကိုပြုံးပြသည်။

ယန်ကျွယ့် တခဏလောက် မှင်တက်သွားသည်။လူငယ်​လေး၏ပြုံးနေသောပုံစံက ပို၍ ဆွဲဆောင်မှုရှိလေသည်။ သူ့မျက်လုံးများထဲရှိ လှုပ်ခတ်သွားမှုက မကြာခင်မှာပင် တည်ငြိမ်မှုပြန်ရလာသည်။

"ငါက ဒီအတိုင်း ဖြတ်သွားရုံ"

ယန်ကျွယ့်က စိတ်မဝင်စားဟန်ဖြင့်ပြောသည်။

ချင်နွော်ရှီက သူ၏ ​အေးစက်မှုကို စိတ်ထဲမထားပေ။အခြားနိုင်ငံမှ လမ်းများပေါ်တွင် သူနှင့် သက်တူရွယ်တူ တရုတ်လူမျိုးကို နေ့တိုင်းတွေ့ရသည်က သူ့ကို တကယ်ပျော်​စေသည်။တကယ်ကို ရေစက်ပါ၍ဖြစ်ရမည်။

"မင်းက ကောလိပ်ကျောင်းသားလား"

"ဟုတ်တယ်"

"မင်းရော သီချင်းဆိုရတာ ကြိုက်တာလား"

ယန်ကျွယ့်က ပြတ်ပြတ်သားသား ခေါင်းခါလိုက်၏။

"ဟင့်အင်း ငါ သီချင်းမဆိုတတ်ဘူး"

"အဆင်ပြေပါတယ် ...နောင်ကျရင် ငါမင်းကို သင်ပေးမယ်"

ချင်နွော်ရှီက ပြုံးပြပြန်သည်။

"..." 

ယန်ကျွယ့် ခဏလောက်ကြောင်အ သွားပြီးမှ ပြောလိုက်သည်။

"ငါပြန်သင့်ပြီ"

"အိုး ဟုတ်သားပဲ...မနက်ဖြန် ဒီအချိန်တွေ့မယ်နော်"

ယန်ကျွယ့်က ပြန်မဖြေဘဲ တိုက်ရိုက် လှည့်ထွက်လာခဲ့၏။ထိုစဥ် ချင်နွော်ရှီက သူ့အနောက်ကနေ ကျယ်လောင်စွာအော်လိုက်လေသည်။

"ဟေ့ ငါ မင်းကိုစောင့်နေမှာ... ​​မင်းလာရမယ်နော်"

သို့ပေမဲ့ နောက်နေ့မှာ ယန်ကျွယ့်၏ကျောင်းမှာ ရုတ်တရက် ပွဲတစ်ခု ရှိလာခဲ့သည်။လွန်ခဲ့​သော ​ရက်အနည်းငယ်ကလည်း မဒမ်ယန်က ယန်ကျွယ့်က အခုတလော အိမ်ပြန်နောက်ကျသဖြင့် သူမ အနည်းငယ်စိတ်ပူနေရသည်ဟုပြော၏။ယန်ကျွယ့်ကို သူမ ခွင့်ပြုချက်မရဘဲ လျှောက်မသွားရန်နှင့် လူစိမ်းများနှင့် မတွေ့ဆုံရန် ပြောခဲ့လေသည်။

ယန်ကျွယ့် ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားပြီး ကျောင်းမှာပဲဆက်နေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်​တော့သည်။ 

ညနေ ရှစ်နာရီလောက်အထိ အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့ပြီး မိုးကလည်းရွာလာသည်။ယန်ကျွယ့် ယခုအချိန်တွင် ချင်နွော်ရှီ ​ပြန်သွား​လောက်​ပြီဟု ခန့်မှန်းလိုက်၏။ နောက်ပိုင်းတွင် ယန်မိသားစုက ခါတိုင်းနှင့်မတူသော လမ်းကြောင်းအတိုင်း သူ့ကို ကားဖြင့်ခေါ်ရန် လူတစ်ဦးကို စေလွှတ်လိုက်သောကြောင့် ယန်ကျွယ့် ချင်နွော်ရှီကို လုံးဝမတွေ့ခဲ့ရပေ။

သည်နေ့ လွတ်သွားပေမဲ့ မနက်ဖြန်မှာ ပြန်ဆုံရန် အခွင့်အရေးရှိ​သေးသည်ဟုပဲ သူထင်ခဲ့သည်။

တစ်ညလုံး မိုးရွာပြီး နောက်ဆုံး နောက်တစ်နေ့တွင် ကောင်းကင်းက ရှင်းလင်းသွားသည်။ သို့သော် ယန်ကျွယ့် ဖြတ်သွားသောအခါ၊ မျက်လုံးကွေးလေးများဖြင့် ပြုံးနေသည့် လှပသောအသွင်​ပြင်နှင့် လူငယ်က ထိုနေရာတွင် မရှိတော့ပေ။

ရက်အတော်ကြာပြီးသည့်တိုင် ယန်ကျွယ့် ချင်နွော်ရှီကို မတွေ့ရပေ။

​​နေပါစေတော့လေ...ဘာမှမဟုတ်သလိုသာသဘောထားလိုက်တော့.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နာမည်တောင်သိကြတာမဟုတ်သလို ဆက်သွယ်ဖို့​အချက်အလက်လည်း မရှိကြဘူး... နောက်ဆုံးမှာတော့ သူစိမ်း​တွေသက်သက်ပဲလေ...

...

ရှစ်နှစ်ကြာပြီးနောက် Sမြို့တော်တွင် ယန်ကျွယ့် အခြားကုမ္ပဏီများ၏ သူဌေးများနှင့် မန်နေဂျာများနှင့် ရှိနေချိန်တွင် နေရာစုံမှာ အချိန်ပိုင်း အလုပ်လုပ်နေသော ချင်နွော်ရှီက တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ဤဘားတွင် စားပွဲထိုးဖြစ်​နေခဲ့သည်။

အခြားသူဌေးများက ရုပ်ရည်ချောမောသော ချင်နွော်ရှီ၏လှပသောမျက်နှာကို မြင်မြင်ချင်းသဘောကျသွားခဲ့ပြီး သူ့လက်လေးများကို ထိကိုင်ကာ ချင်နွော်ရှီကို စနောက်ရန် အခွင့်အရေးယူကြသည်။သူ့ကို သီချင်းပင်ဆိုခိုင်းခဲ့သည်။ချင်နွော်ရှီက သာမန်ကာလျှံကာ သီချင်းစာသားအနည်းငယ်ဆိုပြီး သူတို့ကို အလွန်ပျော်သွားအောင် ချော့မော့ခဲ့သည်။

ထိုအချိန်မှာ ယန်ကျွယ့်တစ်ယောက်ပဲ ထိတ်လန့်မှင်တက်နေခဲ့သည်။ဤစားပွဲထိုးလေး၏ရုပ်ရည်ရော သီချင်းဆိုသံရောကပါ သူ့ကို နားမလည်နိုင်သော ရင်းနှီးနေသည့်ခံစားချက်ကို ပေးနေခဲ့သည်။

အရေးကြီးသောအခိုက်အတန့်တွင်၊ယန်ကျွယ့်ကပဲ ချင်နွော်ရှီကို ကယ်တင်ပြီး သီးသန့်ခန်းထဲမှ ဆွဲထုတ်လာခဲ့၏။

"ငါတို့အရင်ကတွေ့ဖူးကြလား... အမေရိကမှာတုန်းက–"

ချင်နွော်ရှီက ချက်ချင်းရယ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုဖြတ်ပြောလေသည်။

"ကျေးဇူးပြုပြီး မစ္စတာယန် ကျွန်​တော်တို့က ဘယ်ခေတ်ကိုရောက်နေပြီလဲ...တစ်ယောက်ယောက်ကိုဝင်ရောဖို့ ဒီလိုနည်းလမ်း​ဟောင်းတွေ သုံးနေတုန်းပဲလား"

"..." 

ယန်ကျွယ့် အနည်းငယ် နင်သွားသည်။

"တောင်းပန်ပါတယ် မစ္စတာယန်...ကျွန်တော့်လို နိမ့်ကျတဲ့လူက ခင်ဗျားနဲ့မထိုက်တန်ပါဘူး...ခင်ဗျားရဲ့သူဌေးလောကထဲကို ဝင်ဖို့ ကျွန်​တော်စိတ်မဝင်စားဘူး" 

ချင်နွော်ရှီက စက်ဆုပ်​နေ​သောလေသံနှင့် ပြောလာပြီး ခွင့်မတောင်းဘဲ ထွက်ခွာသွားသွားခဲ့သည်။

သူ့နောက်ကျောကိုကြည့်ပြီး ယန်ကျွယ့် နေရာမှာတင်အမြစ်တွယ်နေခဲ့သည်။လွန်ခဲ့တဲ့ရှစ်နှစ်ကလူက တကယ်ပဲသူမဟုတ်ဘူးလား...

တစ်ရက်အကြာမှာ ယန်ကျွယ့် ချင်နွော်ရှီ၏ အကြောင်း စုံစမ်းချင်သေးပေမဲ့ ဘားတာဝန်ခံက ချင်နွော်ရှီကို အလုပ်ထုတ်လိုက်ပြီဟု သူကို သတင်းပို့လာသည်။

Sမြို့တော် အရှေ့ပိုင်းခရိုင် ရှန်းဟွမ် ဌာနချုပ်အဆောက်အဦး ယန်ကျွယ့်၏ရုံးခန်း၌။

"လက်ထောက်ဖုန်း ငါ လူတစ်ယောက်ကို ရှာချင်တယ်"

ယန်ကျွယ့်က စဥ်းစဥ်းစားစားပြောလိုက်သည်။

"သူက ရုပ်ရည့်​ကြည့်ကောင်းပြီး ဂီတမှာ အရမ်းထူးချွန်တယ်"

"အဲဒါက ဘယ်သူလဲ" 

လက်ထောက်ဖုန်း အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်​ထွေးသွားသည်။

"မင်းသူ့ဆီကို ကိုယ်တိုင်သွား​စရာမလိုဘူး...မန်နေဂျာတစ်ယောက် လွှတ်လိုက်"

"မဟုတ်ဘူး..."

ယန်ကျွယ့်က ခေါင်းခါပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်ကာဆိုလိုက်သည်။

"ငါ သူ့ဆီကို ကိုယ်တိုင်သွား​​ချင်တယ်"

အကြောင်းပြချက်ကို မရှင်းပြနိုင်ဘဲ အကြွေးတချို့အတွက် ပြန်လည်ပြင်ဆင်ချက်သလိုမျိူး ထိုလူကို သူ့ဘက်ကနေ သွားရှာချင်ခဲ့သည်။

နောက်ပိုင်းတွင် ချင်နွော်ရှီက "မနက်ဖြန်များ၏အသံ" သီချင်းဆိုပြိုင်ပွဲတွင် တိတ်တဆိတ်ပါဝင်ခဲ့ပြီးအ​ကြိုရွေးချယ်မှုအပြီးတွင် ယန်ကျွယ့်က ဘားသို့ပြန်သွားပြီး ချင်​နွော်ရှီကို အထူးတလည်ရှာဖွေခဲ့သည်။

"မစ္စတာယန် ခင်ဗျားက ကျွန်​တော့်ရဲ့အရည်အချင်းကို သဘောကျတာလား ဒါမှမဟုတ် ကျွန်​တော့်မျက်နှာကို သဘောကျပြီး ကျွန်​တော်နဲ့ အိပ်ချင်နေတာလား"

ချင်နွော်ရှီ၏ စိတ်နေသဘောထားက အမြဲတမ်း အေးစက်နေပြီး ခပ်တန်းတန်းဖြစ်နေသည်။သူ၏ အပြုံးကလည်း တစ်ခါတလေ ရွဲ့စောင်းနေသလို ခံစားရသည်။ သူသည် လွန်ခဲ့သော ရှစ်နှစ်ခန့်က လူငယ်လေးနှင့် လုံးလုံးလျားလျားခြားနားနေခဲ့သည်။

"..."

ယန်ကျွယ့် တုံ့ဆိုင်းသွားသော်လည်း သူ့ညီဖြစ်သူ ယန်အန်းယုက ရုတ်တရက် ဝင်နှောင့်ယှက်ခဲ့ပြီး အဖြေမပေးလိုက်ရပေ။

ထို့နောက်တွင်၊ချင်နွော်ရှီက ဤမေးခွန်းကို ထပ်မံမေးမြန်းခဲ့ပြီး ယန်ကျွယ့်က "ငါ ယောက်ျားတွေကို မကြိုက်ဘူး"ဟု တိုက်ရိုက်ပြောခဲ့သည်။

ဟုတ်သည်၊သူ့အသက် နှစ်ဆယ့်ရှစ်နှစ်အတွင်း ယောကျာ်းများနှင့်ပတ်သက်၍ ထူးဆန်းသောသဘောထားမျိုး တစ်ခါမှမရှိခဲ့ဖူးပေ။

၎င်းကိုကြားသောအခါ ချင်နွော်ရှီ၏ မျက်လုံးများက ရုတ်တရက် မှောင်ကျသွားပြီး "တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော် နားလည်မှုလွဲသွားတယ်"ဟု တိုးတိုးလေးပြောလာခဲ့သည်။

နောက်ပိုင်းမှာ ယန်ကျွယ့် အပေါ်ထားသည့် ချင်နွော်ရှီ၏ သဘောထားက များစွာပိုပြီး ပုံမှန်ဖြစ်လာသည်။သူက တချို့သော စိတ်စွဲလမ်းမှုများကိုလွှတ်ပေးလိုက်ပုံရပြီး သူ့ကိုတမင်တကာ ခပ်တန်းတန်းမဆက်ဆံတော့ပေ။

ယန်ကျွယ့်က ရှန်းဟွမ်ကို စီမံခန့်ခွဲသော ဥက္ကဠယန်​ဖြစ်ရုံသာမက သူ့သူငယ်ချင်း ယန်အန်းယု၏ အစ်ကိုလည်း ဖြစ်သည့်အတွက် ချင်နွော်ရှီက တစ်ခါတစ်ရံတွင် သူနှင့် စကားစမြည်ပြောရန်ပင် ဆန္ဒရှိနေသည်။

ထိုနေ့တွင် ယန်ကျွယ့် ကုမ္ပဏီကိစ္စကြောင့် ယန်မိသားစုမှ ဦးလေးများနှင့် စကားများရန်ဖြစ်ထားသဖြင့် သူစိတ်အခြေအနေက အလွန်ဆိုးရွားနေခဲ့သည်။သူ ချင်နွော်ရှီကို အပြင်ထွက်အရက်သောက်ရန် ဆွဲခေါ်သွားခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးမှာ မူး​သွားခဲ့သည်။

ချင်နွော်ရှီက သူ့အိမ်ကို တွဲခေါ်သွားရန်ကလွဲ၍ ရွေးချယ်စရာမရှိတော့ပေ။မထင်မှတ်ပဲ ယန်ကျွယ့်က ချင်​နွော်ရှီကို ရုတ်တရက် နမ်းလိုက်သည်။

ချင်နွော်ရှီ ခေါင်းရှုပ်သွားခဲ့သည်။ 

သူ ယောက်ျားတွေကို မကြိုက်ဘူးလို့ ပြောခဲ့တာမဟုတ်ဘူးလား...ဒါဆို သူ ဘာလို့ ငါ့ကို...

သူ ဆက်စဉ်းစားရန် အချိန်မရှိခင်မှာပဲ သူတို့နှစ်ယောက်၏ လျှာများက အချင်းချင်း ယှက်နွယ်နေကြပြီဖြစ်လေသည်။ချင်နွော်ရှီ သူ၏ ပါးစပ်ကို ယန်ကျွယ့်က နိုင်လိုမင်းထက်ကျူးကျော်နေသည်ကိုသာ ခံစားလိုက်ရပြီး သူ့ အသက်ရှုသံများကလည်း ခိုးယူသွားခံရလုနီးနီးဖြစ်လေသည်။အရက်မူးခြင်းကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ယန်ကျွယ့်က ချင်နွော်ရှီ၏ ခေါင်းကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ သွားရည်များကို စုပ်ယူပြီး ပါးစပ်ထဲမှ ချိုမြိန်မှုကို မြည်းစမ်းရင်း အနှီ ပြင်းရှရှ အနမ်းကို ဆက်လက်၍ နက်ရှိုင်းစေခဲ့လေသည်...

ထို့နောက်တွင် ယန်ကျွယ့်က ချင်နွော်ရှိကိုသူ့အောက်ကိုပင် လှဲချပြီး အင်္ကျီကို စုတ်ဖြဲ၍ ရင်ဘတ်ပေါ်ရှိ အနီစက်များကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကာ ခြေထောက်များကို ဖြည်းညှင်းစွာ ခွဲလိုက်သည်။

ယခုအချိန်မှာ ချင်နွော်ရှီ လုံးဝ ထိတ်လန့်သွားပြီဖြစ်သည်။သူ ပင့်သက်ရှိုက်ကာ ရုန်းကန်ရင်း သူ့ကို ဖိထားသော ယန်ကျွယ့်ကို တွန်းထုတ်ရန် ကြိုးစားခဲ့သည်။

"ယန်... ယန်ကျွယ် ငါက... ချင်နွော်ရှီ..."

"ငါ... ငါက... ​ယောကျာ်းတစ်ယောက်နော် "

ချင်နွော်ရှီက အော်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် ယန်ကျွယ့်၏ လှုပ်ရှားမှုများ ရပ်တန့်သွားပြီး သူရုတ်တရက် အသိဝင်လာသည်။

သူ့အောက်က ချင်​နွော်ရှီကို ကြည့်လိုက်ရာတွင် ရှပ်အင်္ကျီ၏ သူ့ကြောင့် တစ်စစီ စုတ်ပြဲနေပြီး လည်ပင်းနှင့် ရင်ဘတ်က သူ၏အနိုင်ကျင့်ထိပါးထားသော ခြေရာလက်ရာများ ကျန်နေခဲ့သည်။ယန်ကျွယ့်၏အမူအရာက ရှုပ်ထွေးနေခဲ့သည်။

"ဆော...ဆောရီး"

ပြောပြီးသည်နှင့် ယန်ကျွယ့်ကဘသူ့ဂျာကင်ကိုယူပြီး အမြန်ထွက်သွားခဲ့သည်။

ကြောက်စရာတစ်ခုကနေ ထွက်ပြေး​နေသလိုမျိုး ပြေးမတတ် ထွက်သွားသည်ကိုကြည့်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လဲလျောင်းနေဆဲဖြစ်သော ချင်နွော်ရှီက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လှောင်ရယ်လိုက်ပြီး သူ့အဝတ်အစားများကို ဖြည်းညှင်းစွာ ပြန်၀တ်လိုက်သည်။

မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း သူအစကတည်းက ဘာမျှော်လင့်ချက်မှမထားခဲ့သင့်သည်ပင်။

"မနက်ဖြန်များ၏အသံ"၏ နောက်ဆုံးအဆင့်များ နီးကပ်လာသောအခါတွင် သူ့အဖေက အသည်းအသန်ဖြစ်ပြီး ဖျော်ဖြေရေးလောကထဲသို့ ဝင်မည့်ကိစ္စကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆန့်ကျင်ခဲ့သည်။ရွေးချယ်စရာမရှိဘဲ ချင်နွော်ရှီ လူတိုင်း၏မျှော်မှန်းချက်များကိုကျော်လွန်ပြီး ပြိုင်ပွဲမှ နှုတ်ထွက်ခဲ့ရသည်။

👥️