MM Story Teller

Chapter 101

Viewers 7k

🌍Chapter 101

အနီရောင်သန်းသည့် လရောင်အောက်တွင် ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်မှာ ဖန်ပြတင်းချပ်များထံမှ သူ၏လက်သီးကိုပြန်ရုတ်လိုက်သည်။ သူ၏မျက်နှာပေါ်တွင် စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းသည့်အပြုံးတစ်ခုဖြင့် ဆိုလာသည်။

"ကြည့်ရတာ ပြတင်းမှန်ကတော့ကွဲမသွားပုံပဲ တံခါးပဲဖွင့်ကြတာပေါ့"

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေရင်း အတော်ကြာအထိ ဘာမှမပြောနိုင်ခဲ့ချေ။

ထန်မော့၏နှုတ်ခမ်းတို့မှာမူ တင်းတင်းစေ့သွားလျက် ထိုကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်ကို ရှုပ်ထွေးစွာ ကြည့်နေခဲ့မိသည်။

မကြာခင်မှာပင် ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ ဒေါသတကြီးမာန်မဲလာခဲ့သည်။

"ပြတင်းပေါက်ကနေ ထွက်တာက အဆိုးဆုံးရွေးချယ်မှုလေ... ငါတို့တံခါးဖွင့်လို့ရမရအရင်ကြည့်ပြီးမှ ပြတင်းပေါက်မှန်ကို ခွဲရမှာပေါ့... အဲဒီမှန်ကွဲသွားလို့ မကောင်းတာတစ်ခုခုဖြစ်လာရင် ရှင်တာ၀န်ယူမှာလား"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကမေးလာခဲ့သည်။

"သြော် မကောင်းတာဖြစ်လာမှာလား"

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးကအော်ဟစ်လာသည်။

"ရှင်..."

ထန်မော့ကဖြတ်၍မေးလိုက်သည်။

"ခင်များမှန်ကိုအားအပြည့်သုံးပြီး ခွဲခဲ့တာလား"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူမှာ ဒေါသထွက်နေသော အမျိုးသမီးအား မျက်နှာပေါ်တွင် ကြီးမားသောအပြုံးကြီးဖြင့် စိတ်၀င်တစားကြည့်နေခဲ့သည်။ သူကထန်မော့၏အမေးကိုကြားသည်နှင့် လှည့်ကြည့်လာသည်။ ထို့နောက် ထန်မော့က သူ့အား ဒေါသဟူ၍မပါရှိဘဲ ခံစားချက်မဲ့သော အမူအယာနှင့်ကြည့်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူကထန်မော့ကိုအတော်ကြာစိုက်ကြည့်နေပြီးမှ ဘယ်ဘက်မှ တံခါးဆီခြေလှမ်းလိုက်သည်။

"အစွမ်းကုန်သုံးခဲ့တာပဲ"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကရှေ့မှ လျှောက်သွားလျှင် ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာလည်း ဂိမ်းကို အပြီးသတ်လိုသဖြင့် နောက်မှလိုက်ရန်သာတတ်နိုင်လေသည်။ ထန်မော့က နောက်ဆုံးတွင်ရပ်နေခဲ့သည်။ သူ ထိုကလေးမျက်နှာနှင့် လူ၏ခေါင်းကို နောက်မှကြည့်နေခဲ့လေသည်။ ထိုလူ၏လမ်းလျှောက်ပုံမှာ အလွန်ပျင်းတိပျင်းရွဲနိုင်လှကာ ယုံကြည်အားကိုးချင်စရာမရှိချေ။ သို့သော်သူအခုလေးတင် မှန်ပြတင်းကို ထိုးချလိုက်သော လက်သီးချက်မှာ ကော်ရစ်တာတစ်ခုလုံးကို လှုပ်ခါသွားစေသည်။

'အရမ်းသန်မာတဲ့သူပဲ'

ထန်မော့စိတ်ထဲမှ မှတ်ချက်ပြုရင်း ထိုကလေးများနှင့်လူအား အန္တရာယ်အများဆုံးနေရာကို ပို့ထားလိုက်လေသည်။

ဂိမ်းထဲတွင် ၀က်လိုအသင်းဖော်များက အဆိုးဆုံးမဟုတ်ဟု လော့ဖုန်းချန်းကဆိုခဲ့သည်။ ပို၍ကြောက်စရာကောင်းသည်က ဥာဏ်ကောင်းပြီး သန်မာသော အသင်းဖော်များဖြစ်သည်။ ပို၍သန်မာလေ အန္တရာယ်ပိုများလေပင်။

ထန်မော့ထပ်၍တွေးလိုက်မိသည်။

'ဒီဟာကမျှော်စင်တိုက်ခိုက်တဲ့ဂိမ်း ရှုံးရင်သေမှာပဲ

ဘယ်သူမှဟာသလုပ်နေမှာ မဟုတ်ဘူး'

သူအတတ်နိုင်ဆုံးဤကလေးမျက်နှာနှင့်လူကို စောင့်ကြည့်နေမှရပေမည်။

ထန်မော့ ပြတင်းပေါက်အနီးသို့လျှောက်သွားလျက် မှန်ပြတင်းချပ်များအပေါ် လက်တင်လျက် အသာစမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဤမှန်ချပ်များမှာ သူထင်ထားသည်ထက် ပိုမာကြောကာ ခိုင်ခံလွန်းလှသည်။ ဤကဲ့သို့မှန်မျိုးကိုပင် လှုပ်ခါသွားအောင် ထိုးချနိုင်သော လူ၏စွမ်းအားကို အထင်သေး၍မရချေ။

လူ၃ယောက်မှာ ထပ်၍တိတ်ဆိတ်နေကြပြန်သည်။

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူက ဘယ်ဘက်တံခါးဆီလျှောက်သွားလျက် တံခါးလက်ကိုင်ဘုကို တိုက်ရိုက်လှည့်လိုက်သည်။

တစ်စုံတစ်ယောက်က အန္တရာယ်အများဆုံးအရာကို လုပ်ပေးနိုင်သည်ကအကောင်းဆုံးပင်။ ထန်မော့နှင့် ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ တိတ်တဆိတ်သာကြည့်နေခဲ့သည်။ ကလေးမျက်နှာနှင့်လူက တွန်းဖွင့်ပါသော်လည်း တံခါးမှာ အသေပိတ်ထားကာ ပွင့်မလာချေ။

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးက အကြံပေးလိုက်သည်။

"နောက်တစ်ချပ်ကို စမ်းကြည့်ရအောင်"

လူ၃ယောက်မှာ ညာဘက်မှတံခါးထံလျှောက်သွားလိုက်ပြန်သည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကတံခါးဘုကိုလှည့်လိုက်သည်နှင့် ကလစ်ဟူသောတံခါးပွင့်သံကို ပီပီသသကြားလိုက်ရသည်။ သူကအံ့အားသင့်သောအမူအယာပြုလုပ်လာသည့်တိုင် သူကနည်းနည်းမျှအံ့သြနေသည်ဟု ထန်မော့မခံစားရချေ။ ၄င်းတွင် ပျော်ရွှင်မှုအနည်းငယ်ရောစွက်နေခဲ့သည်။

ဤတံခါးပွင့်သွားသည်နှင့် ကြုံတွေ့ရမည့်အရာများကို စောင့်မျှော်နေသည့်ပုံပင်။

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူက လှည့်ကြည့်ကာ မေးလာခဲဲ့သည်။

"ဖွင့်လိုက်ရမလား"

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးကတုန့်ပြန်လာခဲ့သည်။

"ခဏနေဦး တစ်ခုခုဖြစ်မလားမသေချာတာမို့ ကျွန်မတို့ အဝေးကနေမှ ဖွင့်ကြည့်ရအောင်"

လူ၃ယောက်လုံးမှာ ထိုအကြံကိုသဘောတူခဲ့ကြသည်။

တံခါးမှ ခပ်ဝေးဝေးကို လျှောက်သွားပြီးနောက် ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကပြုံးလိုက်သည်။

"ဒီလိုဟာတွေလုပ်ရတာ အကြိုက်ဆုံးပဲ"

သူကခြေထောက်ကိုမြှောက်လျက် တံခါးကို တစ်ချက်တည်း ဘန်းခနဲ ကန်ဖွင့်လိုက်သည်။ အနီရောင်သစ်သားတံခါးမှာ ကန်ဖွင့်ခံလိုက်ရပြီး ပိုရှည်လျားသော ကော်ရစ်တာတစ်ခုထပ်၍ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ ရှေ့သို့လျှောက်သွားလျက် စူးစမ်းကြည့်လိုက်သည်။

"ဘာမှမရှိဘူး ရှင်တို့လာလို့ရတယ်"

ထန်မော့နှင့် ကလေးမျက်နှာနှင့်လူက တံခါးမှ အတူထွက်လာခဲ့ကြသည်။

ထန်မော့၏လေသံမှာ ပေါ့ပါးကာ တည်ငြိမ်လျက်ပင်။

"မင်းဘာကိုကြိုက်တာလဲ...တံခါးတွေ ကန်ဖွင့်ရတာကိုလား"

"သေချာပေါက်တံခါးတွေကန်ဖွင့်ရတာကိုပေါ့. မဟုတ်ရင် ဘာထင်လို့လဲ"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကရယ်မောလိုက်သည်။

ထန်မော့ဘာမှမဆိုခဲ့ချေ။

၃ယောက်သားထိုကော်ရစ်တာထံသို့ရောက်သည်နှင့် အနောက်မှ အနီရောင်တံခါးမှ ဘန်းခနဲ ပြန်ပိတ်သွားခဲ့တော့သည်။ ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ တံခါးကို အလျင်အမြန်ပြန်ဖွင့်ကြည့်သော်လည်း မပွင့်တော့ချေ။ ထိုစဥ် ကျယ်လောင်သော ကလေးသံနှင့် ကြေညာသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"တင်းတောင်~ အရံမစ်ရှင်ခွဲ'ဖန်လုံအိမ်ကို ၁၀မိနစ်အတွင်းရောက်အောင်သွားပါ' အသက်၀င်လာပါပြီ"

"ဒီတံခါးကဖွင့်လို့မရတော့ဘူး...ဖန်လုံအိမ်ကိုသွားမယ်ဆို ရှေ့ဆက်သွားမှ ရတော့မယ်"

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးက လျင်မြန်စွာ ပြောလာခဲ့သည်။

"အချိန်၁၀မိနစ်ပဲရတယ် အမြန်သွားကြ"

၃ယောက်သားမှာ အရှိန်ကိုတင်လျက် ခမ်းနားသော ကော်ရစ်တာတစ်လျှောက်ပြေးလိုက်ကြသည်။

အနက်ရောင်မျှော်စင်မစ်ရှင်မှာ ရုတ်တရက်ရောက်လာပြီး အချိန်လည်း ၁၀မိနစ်သာရလေသည်။ ၁၀မိနစ်မှာ ဟိုမရောက်သည်မရောက်အချိန်ဖြစ်ကာ ကြာလွန်းသည်ဟုရော တိုလွန်းသည်ဟုပါ မည်သူမျှပြောမရချေ။ အဘယ်ကြောင့်မူ ဖန်လုံအိမ်၏တည်နေရာကို သူတို့မသိ၍ဖြစ်သည်။ အကယ်၍ ဖန်လုံအိမ်မှာ ကော်ရစ်တာနှင့် အဝေးတွင်ဆိုပါက သူတို့အမြန်သွားဖို့လိုသည်။ သို့တည်းမဟုတ် ကော်ရစ်တာကသာ ဖန်လုံအိမ်ဖြစ်နေခဲ့လျှင် သူတို့ ဂရုတစိုက်ရှာကြည့်ရန်လိုအပ်လေသည်။

မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ အနက်ရောင်မျှော်စင်၏ မစ်ရှင်အရ ကစားသမားတစ်ဦးမှာ ၁၀မိနစ်အတွင်း ဖန်လုံအိမ်သို့ အရောက်သွားရန် နည်းလမ်းရှိကိုရှိပေသည်။

ထန်မော့က အသင်း၏နောက်ဆုံးမှာ နေရာယူထားခဲ့သည်။ ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ အသင်း၏ခေါင်းဆောင်နေရာကို စကတည်းကယူထားခြင်းဖြစ်ကာ သူမကရှေ့ဆုံးမှသွားနေခဲ့သည်။ ထန်မော့မှာမူ နောက်ဆုံးမှ ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကို စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။ အကြောင်းမှာ ယခင်တစ်ခေါက်ကကဲ့သို့ မှန်ပြတင်းကို လက်သီးနှင့်ထိုးသော ရူးကြောင်ကြောင်လုပ်ရပ်များရှိလာပါက ကြိုတင်တားဆီးနိုင်ရန်ပင်။

သို့သော် ကလေးမျက်နှာနှင့်လူမှာ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ပြဿနာထပ်ရှာမလာတော့ချေ။

လူ၃ယောက်် ကော်ရစ်တာကိုဖြတ်လာပြီးနောက် အစွန်ရှိတံခါးတစ်ချပ်ကို တွန်းဖွင့်လိုက်လေသည်။ သူတို့ရုတ်ချည်း အမှောင်ထုတစ်ခုထဲရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ သူတို့သည် အမှောင်ထုထဲတွင်ရပ်နေပြီး မလှုပ်ရှားခဲ့ကြချေ။ ၂စက္ကန့်ခန့်ကြာပြီးနောက် ထန်မော့နှင့် ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ ဓါတ်မီးကိုယ်စီကို ဆွဲထုတ်လိုက်ကြသည်။

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးကဆိုလာသည်။

"ကြည့်ရတာရိုးရိုးအိပ်ခန်းတစ်ခန်းပဲထင်တယ်"

သူမကဓါတ်မီးကိုထွန်းလျက် တစ်ခန်းလုံးကို လင်းထိန်သွားစေသည်။

ဤသည်မှာ ဥရောပစတိုင်လ် မင်းသမီးအိပ်ခန်းဖြစ်ကာ ဇာလိုက်ကာများ၊ ခပ်၀ိုင်း၀ိုင်း မင်းသမီးအိပ်ယာနှင့် ခပ်အိအိကော်ဇောက ကြမ်းပြင်ကျယ်ကြီးပေါ်ဖုံးလွှမ်းလျက်။ အခန်းထောင့်တွင် စားပွဲတစ်လုံးရှိကာ ထိုစားပွဲပေါ်ရှိ ဖန်ခွက်ရှည်ထဲတွင် ငှက်မွှေးယပ်တောင်၃ခုကိုထိုးစိုက်ထားခဲ့သည်။ တစ်ခုကအနီရောင်ငှက်မွှေးဖြစ်ကာ တစ်ခုကတော့ အစိမ်းရောင်ငှက်မွှေးဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်ခုကတော့ထူးဆန်းစွာ ခရမ်းရောင်တောက်တောက်ငှက်မွှေးဖြစ်သည်။

၃ယောက်လုံးမှာ အခန်းကို ရှာဖွေကြည့်ပြီးနောက် ထန်မော့ သူ၏နောက်သို့ ဓါတ်မီးဖြင့်ထိုးလိုက်သည်။

"တံခါးမရှိဘူး"

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ သူ့အနားသို့လျှောက်လာပြီးနောက် အဖြူရောင် အ၀တ်ဗီရိုတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူမကအံ့အားသင့်လျက် ဆိုလိုက်သည်။

"တို့တွေအခုလေးတင် တံခါးဖွင့်ပြီး ၀င်လာကြတာမဟုတ်ဘူးလား"

ထန်မော့ အ၀တ်ဗီရိုကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ခွန်အား၇၀ရာခိုင်နှုန်းကို သုံးခဲ့သော်လည်း တံခါးမှာ ပွင့်မလာချေ။ သူကတည်ငြိမ်စွာဆိုလိုက်သည်။

"အရင်တစ်ခါက ဂိမ်းတစ်ခုထဲမှာအချိန်နဲ့နေရာပြဿနာမျိုးကို ကြုံဖူးတယ်... တံခါးတစ်ချပ်တွေ့ပြီး အိပ်ခန်းထဲရောက်လာတယ်... အခုတံခါးကပျောက်သွားပြီး အ၀တ်ဗီရိုဖြစ်သွားပြီ... ဒီဂိမ်းမှာ နေရာလွတ်ပြဿနာကို သတိထားရမှာဖြစ်နိုင်တယ်"

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ကောင်းပြီ အခု၂မိနစ်ကုန်သွားပြီ ငါတို့ဖန်လုံအိမ်ကိုရှာမှဖြစ်မယ်"

ထန်မော့နှင့် ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ ရှေ့ဆက်သွားလိုက်ကြသည်။ သူ၏ ဓါတ်မီးအလင်းရောင်မှာ ကလေးမျက်နှာနှင့်လူ၏မျက်နှာထံဖြာကျလျက်။ ထန်မော့၏မျက်လုံးများဖြတ်ခနဲတောက်ပသွားလျက် ထိုကလေးမျက်နှာနှင့်လူမှာ သူ့အား ထူးဆန်းသော အပြုံးဖြင့် အဓိပ္ပါယ်ပါသောအကြည့်တစ်မျိုးဖြင့် ကြည့်နေခဲ့သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ထန်မော့အမူအယာကမူ မပြောင်းလဲပဲ ရှေ့သို့ဆက်၍လျှောက်သွားလိုက်သည်။

သူတို့ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီးနောက် ထူးဆန်းသော လှိုဏ်ခေါင်းတစ်ခုထဲရောက်လာခဲ့လေသည်။ ထန်မော့ သူ အခုလေးတင်ထွက်လာခဲ့သော အိပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက်သူ၏မျက်လုံးတို့ကျဥ်းမြောင်းသွားခဲ့သည်။

"တံခါးပျောက်သွားပြန်ပြီ"

အမျိုးသမီးကလည်း လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

"ဒီနေရာလွတ်ဂိမ်းက တကယ် ပြဿနာရှိနေတာပဲ... ဒါပေမယ့် ဖန်လုံအိမ်ကအဝေးမှာမို့လို့လည်း ဖြစ်မှာပါ...ငါတို့အရှိန်နဲ့ဆို ပုံမှန်ဆို ဖန်လုံအိမ်ကို ၁၀မိနစ်အတွင်း မရောက်နိုင်ဘူးထင်တယ်"

ဤခန့်မှန်းမှုတွင် အမှန်တရားတချို့ပါရှိသည်။ ထန်မော့မှာ ကွင်းဆက်တစ်ခုကို ထောက်ပြချင်ခဲ့သော်လည်း အမျိုးသမီးကဆိုလာသည်။

"သွားရအောင် ၅မိနစ်နဲ့ ၃၂စက္ကန့်ပဲ ကျန်တော့တယ်"

ဤအမျိုးသမီး၏ အချိန်အပေါ်အာရုံခံနိုင်မှုက မြင့်လွန်းလှသည်။

အချိန်နည်းပါးနေခြင်းကြောင့် လူ၃ယောက်မှာ စကားအများကြီး မဆိုပဲ ထိုလမ်းမှ ဖြတ်လာခဲ့ကြသည်။ ပြဿနာတစ်ခုကြုံလာပါက မိမိတို့အတွေးအမြင်များကို လျင်မြန်စွာဆွေးနွေးမည်ဖြစ်ကာ အတတ်နိုင်ဆုံးမြန်မြန် ရှေ့ဆက်သွားမှာဖြစ်သည်။

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကမူ ဘာမျှမဆိုချေ။ သူကထန်မော့နှင့် ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးတို့နောက်မှ ပြုံးလျက်သာ လိုက်နေခဲ့သည်။ ထန်မော့နှင့် ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးကပြဿနာတစ်ခုကိုဆွေးနွေးနေတိုင်း သူကစိတ်၀င်စားသည့်နှယ် နားထောင်နေတတ်သည်။ သူတို့နှစ်ဦးက သူ့ကိုကြည့်လာလျှင်လည်း ထိုကလေးမျက်နှာနှင့်လူက မည်သည့်တုန့်ပြန်မှုမျှ မပေးချေ။ သူကထူးဆန်းသော အပြုံးကို သာပြုံးပြမည်ဖြစ်သည်။

ဤလှိုဏ်ခေါင်းမှာ မတိုင်ခင်က ကော်ရစ်တာ၂ခုထက် ပို၍ရှည်လျားလေသည်။

မှောင်မည်းပြီးကျဥ်းမြောင်းသော လှိုဏ်ခေါင်းထဲတွင် နံရံနှစ်ဖက်၁၀မီတာစီအကွာ၌ လောင်ကျွမ်းနေသော ကျောက်မီးသွေးမီးအိမ်တစ်ခုစီထွန်းညှိထားသည်။ မှိန်ဖျော့ဖျော့မီးတောက်များမှာ တိတ်ဆိတ်စွာ ကခုန်လျက်။ ထန်မော့မှာ အသင်း၏ နောက်ဆုံးမှလျှောက်လျက် ဘေးနှစ်ဘက်မှ ကျောက်မီးသွေးမီးအိမ်များကို စူးစမ်းနေခဲ့သည်။

ထိုကျောက်မီးသွေးမီးအိမ်လေးများမှာ ထူဆန်းစွာထွင်းထုထားကာ အကွက်ပုံစံဟူ၍မရှိပဲ ထူးဆန်းစွာကောက်ကွေးလျက်။

ထိုကောက်ကွေးမှုပုံစံတို့ကတစ်ခုနှင့်တစ်ခုမတူညီပဲ ၄င်းကိုကြည့်ရသည်မှာ ပန်းပုဆရာမှ ကြိုက်သလိုထွင်းထုထားပုံပင်။

လှိူဏ်ခေါင်းထဲမှ မီးအိမ်များကို လှပအောင်ထွင်းစရာမလိုချေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ၄င်းတို့ကို ကြည့်မည့်သူမရှိ၍ပင်။ ထန်မော့တွေးလိုက်မိသည်။

ရုတ်တရက်

"အာ...ချစ်စရာလေး"

ကျဥ်းမြောင်းသော လှိုဏ်ခေါင်းထဲမှ ကျယ်လောင်သောအသံက ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးအား ကြောက်လန့်စွာ ထခုန်မိစေမတက်။ သူမလှည့်ကြည့်လျက်အော်လိုက်သည်။

"ရှင်ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"

ထန်မော့သည် ထိုကလေးမျက်နှာနှင့် လူထံမှ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းအတွက် ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားပြီးဖြစ်သည်။

သူ ထိုကလေးမျက်နှာနှင့်လူက လက်ကိုဆန့်လျက် နံရံပေါ်မှ မီးအိမ်ကိုထိလိုက်သည်အား အေးစက်စွာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထိုအနက်ရောင်မီးအိမ်မှာ မီးတောက်တစ်ခုသဖွယ် ပူပြင်းလှသည်။ ကလေးမျက်နှာနှင့်လူ၏လက်က ၄င်းကို ထိလိုက်ချိန် တဆစ်ဆစ်လောင်ကျွမ်းသံများကထန်မော့နှင့် ကော်လာဖြူအမျိုးသမီး၏နားထဲ၀င်လာခဲ့သည်။

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူမှာ ၄င်းကို မကြားသလို နာကျင်မှုကိုလည်း မခံစားရပုံပင်။ သူကပြုံးလျက် ထိုမီးအိမ်လေးကို ထိကြည့်နေခဲ့သည်။ သူ၏လက်ချောင်းမှာ မီးအိမ်၏ကောက်ကွေးနေသည့်ပုံစံကိုပွတ်သပ်လျက်

"ဒီဟာက အသည်းပုံလေးနဲ့မတူဘူးလား"

ထန်မော့မီအိမ်လေးကို ကြည့်လိုက်မိသည်။

ဤမီးအိမ်လေးတွင် ရွဲ့စောင်းနေသော ပုံစံရှိသည်။ ၄င်းမှာ တမင်ရည်ရွယ်ထားပုံမပေါ်သော်လည်း ထိုကဲ့သို့မညီညာသော ကောက်ကွေးနေပုံကြောင့် အသည်းပုံလေးနှင့်တူနေခဲ့သည်။

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူမှာ ထိုသို့ကျေနပ်အောင် ပွတ်သပ်ကြည့်ပြီးမှ လက်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်သည်။ ထိုပြန်ရုတ်လိုက်သောအရှိန်မှာ အလွန်လျင်မြန်သော်လည်း ထန်မော့၏ စူးရှသော အမြင်အာရုံကြောင့် ထိုလက်ချောင်းများမှာ ပကတိချောမွေ့နေပြီး လောင်ကျွမ်းထားသည့်ဒဏ်ရာမရှိကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

သူကနှာမြောတသဖြစ်နေသည့်ပုံဖြင့် ဆိုလာသည်။

"အသည်းပုံလေးက မပြည့်စုံတာ နှမြောစရာပဲ ဒီဟာကဂိမ်းနဲ့ဆိုင်တယ်လို့ထင်လား"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူက ရုတ်တရက် ထန်မော့အားလှည့်ကြည့်လာသည်။

ထန်မော့က တည်ငြိမ်လျက် ဘာမှပြန်မပြောချေ။

သူကအပြုံးဖြင့် အမျိုးသမီးကိုကြည့်လိုက်ကာ ဆိုသည်။

" အသည်းပုံလေးကအပြီးမသတ်နိုင်ဘူးဆိုတော့ အဆုံးမရှိတဲ့ အချစ်ကိုရည်ညွှန်းတာဖြစ်ရမယ်"

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီး"..."

"ရှင်ရူးနေပြီ"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူမှာ အအော်ခံရသည့်အတွက် စိတ်မဆိုးချေ။ သူကထိုအတိုင်းသာ ရယ်မောနေခဲ့သည်။ အမျိုးသမီးမှာ သူ့ကို ဂရုစိုက်မနေတော့ပဲ ရှေ့သို့သာဆက်သွားလိုက်သည်။ ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကလည်း ဆက်၍လိုက်သွားခဲ့သည်။ ထန်မော့မှာ ထိုကလေးမျက်နှာနှင့်လူကို ဂရုတစိုက်ကြည့်နေခဲ့ပြီးနောက် ထိုမီးအိမ်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင်သူက၄င်းပေါ်မှ မျဥ်းကွေးကို ဂရုစိုက်မနေတော့။ သူကထိုအကွေးများကြောင့်ဖြစ်ပေါ်လာသော ပုံစံများကိုသာ ကြည့်နေခဲ့သည်။

🪩

Prev Next