MM Story Teller

Chapter 102

Viewers 7k

🌍Chapter 102

အသည်းပုံစံမှာ တိုက်ဆိုင်မှုသက်သက်သာဖြစ်ကာ ထန်မော့၄င်းနှင့် ဆင်တူသောအရာကိုထပ်မတွေ့ရတော့ချေ။

သို့သော် ထိုမျဥ်းကွေးများကိုကြည့်လေ သူ၏စိတ်ထဲ ရင်းနှီးမှုတစ်မျိုးကို ခံစားရလေဖြစ်သည်။ သူ၏မျက်လုံးများမှာ ထိုမျဥ်းကွေးများပေါ်တွင် ကပ်ညိနေပြီး ဖယ်ရှား၍မရချေ။ ထိုရင်းနှီးနေသော ခံစားမှုမှာ ပြင်းထန်လွန်းလှကာ ဘာမှန်းကိုတော့စဥ်းစား၍မရချေ။

သုံးယောက်သားမှာ ၃မိနစ်ခန့်လျှောက်လာသည့်တိုင် လှိုဏ်ခေါင်းထဲမှ ထွက်မလာနိုင်သေးချေ။

ထိုစဥ် သူတို့၏ခေါင်းပေါ်မှ ထူးဆန်းသောရယ်သံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

ထန်မော့ ထီးကလေးကို ချက်ချင်းတင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်နှင့် ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ ထိုအသံလာရာကို မော့ကြည့်လိုက်လေသည်။ လှိုဏ်ခေါင်းထဲတွင် မီးစများတမြေ့မြေ့လောင်ကျွမ်းနေသော အသံနှင့်အတူ ထန်မော့ နေရာတိုင်းကို ရှာဖွေနေခဲ့သည်။ ထိုစဥ် သူတစ်ခုခုကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

"ဘာကြီးလဲ"

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ အံ့အားသင့်သွားသည်။

သူမမှာဘေးကိုကြည့်လျက်

"အဲဒီမှာနောက်တစ်ခု"

လှိုဏ်ခေါင်း၏အပေါ်တွင် နံရံတစ်ဖက်စီ၌ ကျီးကန်းသဏ္ဍာန်ရုပ်ထုလေးနှစ်ခုတွဲလွဲခိုနေခဲ့သည်။ ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ ထိုကျီးကန်းရုပ်ထုများကို မြင်သည်နှင့် ထိုအထဲမှ တစ်ရုပ်က မထင်မှတ်ထားစွာ စကားစပြောလာခဲ့သည်။

"ချားလ် မင်းသတင်းကြားမိလား... ဘုရင်မက နောက်ထပ်မြေအောက်လူသားတစ်ယောက်ကို ဖမ်းပြီး ရတနာကော်ရစ်တာထဲပစ်လိုက်ပြန်ပြီတဲ့"

"ရိရေ မင်းအစ်ကိုထက် မင်းက ဘာလို သတင်းစုံသိတယ်လို့များ ထင်နေရတာလဲ... သိပ်သိတာပေါ့ကွ... ဘုရင်မက ညစ်ပါတ်နံစော်နေတဲ့ မြေအောက်လူသားတစ်ယောက်ကို ဖမ်းပြီး သူ့အကြိုက်ဆုံး ရတနာကော်ရစ်တာထဲကို ပို့လိုက်တာလေ...အဲဒီမြေအောက်လူသားက ရုပ်ထုတစ်ခုဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာတောင် သ်ိသေး...ငါနဲ့မင်းလိုပေါ့ကွာ...ရတနာကော်ရစ်တာထဲက ထွက်လမ်းရှာမတွေ့တဲ့ မြေအောက်လူသားက ကျောက်ရုပ်ထုတစ်ခုဖြစ်သွားပြီး အနီရောင်နှလုံးသားဘုရင်မရဲ့ ရတနာကော်ရစ်တာထဲက အလှဆင် ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်လာတာပေါ့ကွာ"

ကျန်ရုပ်ထုတစ်ခုဖြစ်သော ရိကဆိုလာသည်။

"ချားလ်ရေ မင်းကငါ့ထက် ၁မိနစ်ပဲစောမွေးလာတာပါကွာကွာ...မင်းကိုမင်းငါ့အစ်ကိုလို့ မပြောစမ်းပါနဲ့ အန်ချင်လာလို့"

"ဒါပေမယ့် ရိရယ် ငါအခုလိုကျီးကန်းရုပ်ပြောင်းသွားတဲ့အချိန်မှာတောင် မင်းထက် ၃စက္ကန့်စောနေတုန်းပဲလေ... ငါက အမြဲတမ်းမင်းရဲ့အစ်ကိုကြီးဖြစ်နေဦးမှာပဲ"

“ဆိုးရွားလိုက်တာ"

ကျီးကန်း၂ကောင်မှာ အတူတကွအော်ဟစ်ရယ်မောလိုက်ကြသည်။ ၄င်းမှာ မည်သူကအသံပိုကျယ်သလဲ ပြိုင်နေသည့်အတိုင်းပင်။ ထိုအတိုင်းအတော်ကြာရယ်မောနေပြီးနောက် ကျီးကန်းတစ်ရုပ်ကဆိုလာခဲ့သည်။

"ချားလ်ရေ မင်းရောဒီလူ၃ယောက်က တို့လို ကျောက်တုံးရုပ်ထုတွေဖြစ်လာမယ်ထင်လား... ကမ္ဘာပေါ်မှာ ရတနာကော်ရစ်တာကနေထွက်သွားနိုင်တဲ့သူတွေ ရှာမှရှားပဲ အဲကောင်မလေးလိုပေါ့... ငါ့အထင်သူတို့က ပိုးကောင် ရုပ်တုတွေဖြစ်လာမလားပဲ...ရဲတိုက်အပြင်က ပိုးကောင်ကြီးတွေလိုလေ"

ရဲတိုက်အပြင်က ပိုးကောင်ကြီးတွေ...

ထန်မော့သည် တစ်ခါကပွေးကြီးပြောပြဖူးသော မျှော်စင်ဒုတိယထပ်မှ ပိုးကောင်ကြီးအကြောင်းကို သတိရသွားမိသည်။ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာလည်း ရှင်းဖုန်းသုံးခဲ့သော ထူးခြားသည့်အဆိပ်မှာ အနက်ရောင်မျှော်စင်ဒုတိယထပ်ရှိ ကင်းခြေများထံမှရသည်ဟုပြောခဲ့ဖူးသည်။

အနီရောင်နှလုံးသားဘုရင်မရဲ့ ရတနာကော်ရစ်တာက အနက်ရောင်မျှော်စင်ဒုတိယထပ်မှာလား...

ဤသည်မှာ သူတိုက်ခိုက်နေသော မျှော်စင်အထပ်နှင့်အတူတူပင်။ ဤအမျိုးသမီးနှင့် ကလေးမျက်နှာနှင့် လူရွယ်မှာလည်း မျှော်စင်ဒုတိယထပ်ကို တိုက်ခိုက်နေခြင်းပေလား...

"မကောင်းတော့ဘူး ၄၅စက္ကန့်ပဲ ကျန်တော့တယ်"

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးကရုတ်ချည်းအော်ဟစ်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့ရင်ထဲ တင်းကြပ်သွားမိသည်။

ထိုကျီးကန်းရုပ်ထုများမှာ ရုတ်တရက်စကားပြောလာပြီး သူတို့မှာ၄င်းကိုနားထောင်ကာ အချိန်များဖြုန်းလိုက်မိလေသည်။ ယခုတော့ စက္ကန့်ဒါဇင်တချို့သာလျှင် ကျန်တော့သည်။

၃ယောက်သား မည်သည်ကိုမှ စဥ်းစားမနေတော့ဘဲ လှိုဏ်ခေါင်း၏အဆုံးမှ တံခါးဆီ တရှိန်ထိုးပြေးသွားလိုက်လေသည်။ သူကတံခါးကို ကန်ဖွင့်လိုက်ပြီး ချက်ချင်း၀င်မသွားခဲ့။ သို့သော် သူတံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည်နှင့် အနက်ရောင်အရိပ်တစ်ခုက သူ့ကိုဖြတ်လျက် တံခါးထဲသို့ပြေး၀င်သွားခဲ့သည်။

ထို့နောက် ထန်မော့လည်း ထိုအရိပ်နောက်မှ ပြေး၀င်သွားကာ သူ၏နောက်မှ အမျိုးသမီးကလိုက်လာခဲ့သည်။

ထိုလှိုဏ်ခေါင်းမှ ထွက်လာသည်နှင့် ကျယ်လောင်သော ကြေညာသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"တင်းတောင်~ အရံမစ်ရှင်ခွဲ 'ဖန်လုံအိမ်သို့ ၁၀မိနစ်အတွင်း အရောက်သွားပါ' ပြီးမြောက်သွားပါပြီ"

"တင်းတောင်~ အရံမစ်ရှင်ခွဲ၂ 'လိမ်ပြောရတာကြိုက်တဲ့ လရောင်ပန်းကိုရှာပါ"

အရံမစ်ရှင်ခွဲမှာ အလွန်လျင်မြန်စွာ ပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။ အချိန်ကုန်ခါနီးဆဲဆဲ၌ပင် ထန်မော့နှင့်ကျန်သူတို့မှာ ဖန်လုံအိမ်ကို လျင်မြန်စွာ ရောက်လာခဲ့ကြလေသည်။ ယခုမစ်ရှင်မှာပြီးသွားပြီမို့ သူတို့၃ယောက်လုံးအနည်းငယ်မောပန်းနေကြသည်။ သူတို့ခတ္တနားလျက် အသက်ကိုဖြည်းညှင်းစွာရှူရင်း ခန္ဓာကိုယ်ကိုပြန်လည်တည်ငြိမ်စေခဲ့သည်။ ထို့နောက် ထန်မော့ခေါင်းကိုမော့လျက် ကြည့်လိုက်လေသည်။

ဤသည်မှာ နံရံ၁၂ဖက်ရှိသော ဖန်လုံအိမ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ပတ်ပတ်လည်ကို ကြည်လင်သောမှန်ချပ်များဖြင့် ကာရံထားသည်။ ရွှေရောင်သန်းသော နေရောင်ခြည်မှာ မှန်ချပ်များကိုဖြတ်လျက် ဖန်လုံအိမ်ထဲမှ ပန်းများပေါ်ဖြာကျနေသည်။ ဤဖန်လုံအိမ်ထဲတွင်မည်သူမျှမရှိပဲ တိတ်ဆိတ်လျက် ငှက်များ၏ ကျီကျီကျာကျာအသံများကို ကြားနေရလေသည်။

ဤနေရာကား တိတ်ဆိတ်ပြီး လှပသောနေရာတစ်ခုပင်။ ထန်မော့အနားယူပြီးနောက် ကော်လာဖြူအမျိုးသမီး၊ ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်နှင့်အတူ လိုအပ်သည်တို့ကို ဆွေးနွေးလိုက်သည်။ သူတို့၃ယောက်မှာ ဖန်လုံအိမ်ကို လူခွဲပြီးစစ်ဆေးရန် သဘောတူညီလိုက်သည်။

ဖန်လုံအိမ်ထဲတွင် ပန်းများမရေတွက်နိုင်အောင်ပွင့်နေခဲ့သည်။ အခန်းမှာ သိပ်မကြီးသော်လည်း ပန်းများနှင့် သိပ်သည်းစွာ ဖုံးလွှမ်းနေခြင်းပင်။ အနီရောင်နှင်းဆီပန်းများမှာ ထန်မော့၏ မျက်နှာတမျှကြီးမားပြီး ခရမ်းပန်းလေးများမှာမူ သူ၏လက်တစ်၀ါးစာရှိလေသည်။

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးကဆိုလာသည်။

"ကျွန်မထူးဆန်းတာတော့မတွေ့သေးဘူး...သာမာန်ဖန်လုံအိမ်လိုပါပဲ... ကျွန်မအခု လိမ်ပြောတတ်တဲ့ လရောင်ပန်းကိုလည်း တစ်ခါတည်းရှာကြည့်နေတာ... လောလောဆယ်အဲဒီပန်းကဘယ်လိုပုံစံလဲဆိုတာ ကျွန်မတို့မသိဘူးလေ... ဒါပေမယ့်ဒီထဲကပန်းတွေက ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိတဲ့ပန်းတွေနဲ့အတူတူပဲ... လရောင်ပန်းဆို အနက်ရောင်မျှော်စင်က သပ်သပ်ပေးထားတဲ့ နာမည်လည်းဖြစ်နိုင်ပေမယ့် သိပ်တော့မသေချာဘူး"

ထန်မော့ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ကျွန်တော်လည်း လရောင်ပန်းနဲ့ ပတ်သတ်တာ တစ်ခုမှ မတွေ့သေးဘူး"

ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ ကလေးမျက်နှာနှင့် လူရွယ်ကိုကြည့်လိုက်သည်။

ကလေးမျက်နှာနှင့် လူရွယ်မှာတော့ ထန်မော့နှင့် အမျိုးသမီးကို ကြည့်ကာ ပြုံးနေခဲ့သည်။ ထို၂ယောက်လုံးကသူ့ကို ကြည့်နေသည်အား မြင်သော် သူကဆိုလာသည်။

"ငါလည်း လရောင်ပန်းကိုမတွေ့ဘူး"

အမျိုးသမီးကမေးလိုက်သည်။

"ရှင်သေချာရောရှာကြည့်ခဲ့ရဲ့လား"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူမှာ ခတ္တမျှတန့်သွားလျက်...ထို့နောက်ပြုံးလိုက်သည်။

"သေချာကိုရှာကြည့်ခဲ့တာပါ"

အမျိုးသမီး၏မျက်နှာပေါ်တွင် မယုံသင်္ကာအကြည့်တို့ရှိနေဆဲဖြစ်သော်လည်း ဘာမှတော့မဆိုခဲ့ပေ။ ကလေးမျက်နှာနှင့် လူ၏အကြည့်တို့က ထန်မော့ဆီ ရောက်လာခဲ့ပြန်သည်။ ထို့နောက်တစ်ခုခုကိုမြင်လိုက်ရသည့်အလား သူ၏အပြုံးကပို၍တောက်ပလာပြီး ထန်မော့အား ထူးဆန်းစွာကြည့်လာခဲ့သည်။ တခြားလူများမှာ ဤအကြည့်ကြောင့် မသက်မသာခံစားရလောက်သည်။

သို့သော် ထိုကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်ကိုကြည့်နေသော ထန်မော့၏ အမူအယာကမူ ပြောင်းလဲမသွားခဲ့ချေ။ ထို့နောက် အမျိုးသမီးကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

"ကျွန်မတို့မှာ သဲလွန်စ၂ခုပဲရှိတယ်။ ပထမတစ်ခုက လရောင်ပန်းကလိမ်ရတာကြိုက်တယ်ဆိုတာပဲ။ ဒုတိယတစ်ခုက လရောင်ပန်းဖြစ်နေတယ်ဆိုတာရယ်"

ဤသည်မှာ မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ခြင်းဂိမ်းဖြစ်၍ ထန်မော့အမျိုးသမီးတစ်ဦးတည်းကိုသာ စဥ်းစားစေလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ သူကဆိုလိုက်သည်။

"ပန်းကလိမ်ညာတတ်တယ်ဆိုတဲ့အချက်ကို လောလောဆယ်သုံးလို့မရသေးဘူး...ဒုတိယသဲလွန်စကမှနည်းနည်းအသုံး၀င်သလိုပဲ... လရောင်ပန်းဆိုတာက သူ့နာမည်အစစ်လား နာမည်ပြောင်လားဆိုတာကတော့ သူ့ကိုဘာလို့ လရောင်ပန်း လို့ခေါ်တယ်ဆိုတာကို ခန့်မှန်းရမယ်ထင်တယ်"

အမျိုးသမီးမှာ ခတ္တမျှတွေးတောလိုက်သည်။

"လနဲ့တူလို့များလား"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကပထမဆုံးအကြိမ်၀င်ပြောလာခဲ့သည်။

"လရောင်အောက်မှာ ပွင့်ရတာကြိုက်လို့ဆိုရင်ရော"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်မှာ ၀င်ဆွေးနွေးရန်စိတ်ပါလာသည်ကို မြင်လျှင် ထန်မော့လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။

"ဖြစ်နိုင်ပါတယ်... ကမ္ဘာပေါ်မှာ ပန်းတစ်ပွင့်ကိုနာမည်ပေးတဲ့ နည်း၃နည်းရှိတယ်...ပထမတစ်ခုက ပန်းရဲ့ပေါက်ရောက်ကြီးထွားပုံကိုအခြေခံထားတာ ဥပမာ ခြုံပုတ်နှင်းဆီပေါ့...ခြုံပုတ်နှင်းဆီက တစ်နှစ်ပါတ်လုံးရဲ့လတိုင်းလိုလိုပွင့်နေတတ်တာမို့လို့ တရုတ်လစဥ်ပန်းလို့လည်းခေါ်တယ်"

အမျိုးသမီကဆိုလိုက်သည်။

"တစ်နေရာရာမှာ မြင်ဖူးသလိုပဲ"

ထန်မော့ကဆက်ပြောလိုက်သည်။

"ဒုတိယနည်းကတော့ ပန်းရဲ့ပုံစံကိုမူတည်ပြီး နာမည်ပေးတာ... ဥပမာ ကြယ်၅ပွင့်ပန်း..အကယ်၍လရောင်ပန်းကသာ ပထမ၂နည်းလို နာမည်ပေးထားတာဆိုရင်တော့ ရှာရသိပ်လွယ်လိမ့်မယ်... အနည်းဆုံးတော့လိုက်ရှာစရာအစတော့တွေ့ပြီမို့လို့လေ... တတိယနည်းနဲ့သာ နာမည်ပေးထားတာဆိုရင်တော့ကျွန်တော်တို့အတွက် သဲလွန်စနည်းနည်းပဲရှိမယ်...

တချို့ပန်းတွေက ပုံပြင်တို့ရာဇ၀င်တို့အခြေခံပြီး နာမည်ပေးထားတာ ဥပမာ forget me notပန်းပေါ့...အနက်ရောင်မျှော်စင်ကလည်း ကျွန်တော်တို့ကို ပန်းတွေနဲ့ပတ်သက်ပြီး သဲလွန်စတွေပေးမထားတော့ ကျွန်တော်ဆက်တော့မပြောသေးဘူး...လရောင်ပန်းဆိုတဲ့နာမည်ကတော့ တတိယနည်းအရဆော့မဖြစ်နိုင်လောက်ဘူး မဟုတ်ရင်ကျွန်တော်တို့ ရှာဖို့အတော်ခက်လိမ့်မယ်"

ဂိမ်းတစ်ခုမှ ရှင်းလင်းနည်းရှိကိုရှိရမည်။

'လရောင်ပန်း'ဟူသောအမည်မှလွဲလျှင် ထန်မော့တွင်တခြားသဲလွန်ဟူ၍ မရှိချေ။ လရောင်ပန်းဟုခေါ်ရသည်က ထူးဆန်းသောပုံပြင်များကြောင့်မဟုတ်ပဲ ပန်းနှင့်သာဆိုင်လိမ့်မည်။

အမျိုးသမီးမှာလည်း သူ၏အမြင်ကို လက်ခံလာခဲ့သည်။

ထိုစဥ်ရယ်သံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"မင်းကပန်းတွေအကြောင်းသိပ်သိတာပဲ... အရင်ကပန်းဆိုင်ဖွင့်ခဲ့ဖူးတာလား...ဥယျာဥ်မှူးလုပ်ခဲ့ဖူးတာလား"

ထန်မော့သည် ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်ကိုကြည့်လျက် တုန့်ပြန်လိုက်သည်။

"စာအုပ်တွေဖတ်ရတာကြိုက်လို့ပါ"

ယခင်ကထန်မော့မှာ စာကြည့်တိုက်တွင်အလုပ်လုပ်ရင်းစာအုပ်များစွာဖတ်ရန်အချိန်ရှိခဲ့သည်။ သူကစာအုပ်အတော်များများဖတ်ဖူးကာ သူ၏ဗဟုသတမှာ သာမာန်လူများထက် ပိုမြင့်သည်က အသေအချာပင်။ သို့သော် လော့ဖုန်းချန်းနှင့်တော့ ကျိန်းသေပေါက်မယှဥ်နိုင်ချေ။

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူက'အိုး'ဟု အသံပြုလျက် ထပ်၍မေးလာခဲ့သည်။

"စာအုပ်တွေအများကြီးဖတ်ဖူးတာဆိုတော့ အရင်ကဘာလုပ်တဲ့သူလဲ"

အမျိုးသမီးမှာ အဆုံးတွင်သည်းမခံနိုင်တော့ချေ။

"တော်လောက်ပြီ...ဂိမ်းကိုအာရုံစိုက်ဦး အဲဒီအရေးမပါတဲ့ဟာတွေကို ဂိမ်းပြီးမှပြော...အခုအလုပ်သင့်ဆုံးက လရောင်ပန်းကိုရှာဖို့ပဲ...ရှင့်မှာရောသဲလွန်စတွေရှိလား"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူမှာ ပုခုံးကိုတွန့်လျက် ဆိုသည်။

"မသိဘူးလေ... သူကစာအုပ်တွေအများကြီးဖတ်ဖူးတာပဲ... သူသိရင်သိမှာပေါ့"

သူကထန်မော့ကိုညွှန်ပြလာသည်။

ထန်မော့"..."

သူကစာအုပ်တွေအများကြီးဖတ်ဖူးရုံနှင့် လရောင်ပန်း၏အကြောင်းကိုသိရတော့မည်လော။

ထန်မော့ မျက်နှာပြောင်မိန်းကလေးနှင့်ဆော့ခဲ့ရသော စာအုပ်ရှာဂိမ်းကိုမှတ်မိနေဆဲဖြစ်သည်။ ထိုဂိမ်းထဲတွင် သူနှင့် ကိုငကြောင်မှာ စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုရှာတွေ့ရန်အတွက် စာအုပ်စင်ပေါင်းများစွာကိုရှာဖွေခဲ့ရသည်။ ထိုဂိမ်းတွင် အချိန်အကန့်အသတ်ရှိကာ ထန်မော့မှာ တစ်အုပ်ချင်းစီရှာသည့်နည်းကိုမသုံးခဲ့ချေ။ သို့သော် ဤဂိမ်းတွင်တော့ အချိန်အကန့်အသတ်ရှိမနေခဲ့။

ထန်မော့က အသင်းဖော်၂ဦးအား ဤဖန်လုံအိမ်ထဲမှ ရှိသမျှ ပန်းများကို ခူးကြည့်ရန် တိုက်တွန်းလိုခဲ့သည်။ ထိုထဲမှ လရောင်ပန်းကိုခူးမိသ၍ မစ်ရှင်ပြီးမြောက်သည်ဟု ယူဆနိုင်မည်ပင်။ သို့သော်သူဘာမှမဆိုနိုင်ခင်မှာပင် ကလေးမျက်နှာနှင့်လူမှာ လက်ကိုဆန့်လျက် သူ၏မျက်နှာရှေ့ကာလိုက်လေသည်။

ထန်မော့လန့်သွားမိသည်။

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူ၏အပြုံးမှာ အနည်းငယ်ပြောင်းလဲသွားလျက် ရုတ်တရက်ရယ်ချလိုက်လေသည်။

အမျိုးသမီးမှာ မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်ကာ

"ရှင်ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"

ထန်မော့ဘာမှမဆိုခဲ့ချေ။ ထိုကလေးမျက်နှာနှင့်လူက သူဘာမှမပြောရန် တားဆီးလာသည်မှာ အသိသာကြီးပင်။ ထို့နောက်သူ၏အိတ်ထဲမှ ဖုန်းကိုထုတ်ယူလိုက်သည်။ ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ်တက်လာစဥ်ကတည်းက ဖုန်းနှင့်ကွန်ပျူတာတို့ကဲ့သို့လျှပ်စစ်ပစ္စည်းများမှာ သုံးမရတော့ချေ။ ဖုန်းများမှာ အင်တာနက်မရသလို ဖုန်းလည်းခေါ်မရ မက်ဆေ့လည်း ပို့ရန်မဖြစ်နိုင်ချေ။ ၄င်းမှာ နာရီကြည့်လို့ရသေးသော်လည်း လက်ပါတ်နာရီလောက်ပေါ့ပါးမြန်ဆန်မနေချေ။ ထန်မော့မှာ သူ၏ဖုန်းကိုလွှင့်ပစ်လိုက်သည်မှာ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ဤကလေးမျက်နှာနှင့်လူကဖုန်းတစ်လုံးကို သယ်ထားဦးမည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ သူကထိုထဲတွင်စာကြောင်းတချို့ကိုရိုက်လျက် ထန်မော့ကို ပြလာခဲ့သည်။

[မလှုပ်နဲ့ မင်းနောက်ကပန်းအခုလေးတင် လှုပ်သွားတယ်]

ထန်မော့၏မျက်လုံးများ မှေးကျဥ်းသွားခဲ့သည်။

အမျိုးသမီးမှာလည်း ထိုစာကိုမြင်ကာ အံ့အားသင့်သွားခဲ့လေသည်။ သို့သော် သူမပါးစပ်ကိုပိတ်ထားကာ အသံမထွက်တော့ချေ။

ထန်မော့ဖုန်းကိုယူလျက် စာပြန်ရိုက်လိုက်သည်။

[မင်းမြင်လိုက်တာသေချာလို့လား... အဖြူရောင်နှင်းဆီပန်းတွေဆိုတာတော့မှတ်မိတယ် ငါစစ်ကြည့်ခဲ့တာ ဘာမှထူးဆန်းတာမတွေ့ဘူး]

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကတဖန်စာပြန်ရိုက်လာခဲ့သည်။

[လှုပ်သွားတယ် ၆မီလီမီတာလောက်လေးပေမယ့် သေချာမြင်လိုက်တယ်]

၆မီလီမီတာ...သူကဒီလောက်သေးတဲ့လှုပ်ရှားမှုကို မြင်တယ်ပေါ့...

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူ၏မျက်နှာပေါ်တွင်အပြုံးကိုချိတ်ဆွဲထားဆဲ။ ၄င်းမှာ သူကလရောင်ပန်းကိုရှာတွေ့လိုက်သလိုပင်။ ထန်မော့မှာ သူ၏မျက်နှာပေါ်တွင် စိတ်လှုပ်ရှားမှုရော ဂုဏ်ယူမှုကိုရောမတွေ့ရချေ။ အတော်ထူးဆန်းသော ခံစားချက်ပင်။

ထန်မော့တည်ငြိမ်စွာ စာပြန်ရိုက်လိုက်သည်။

[ငါမလှုပ်ဘူး မင်းတို့၂ယောက်လှုပ်နေတဲ့ ပန်းကိုဖမ်းဖို့ နည်းလမ်းရှာလိုက် လရောင်ပန်းလည်းဖြစ်နေနိုင်တယ်]

အမျိုးသမီးမှာ ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကိုကြည့်လိုက်ပြီး နှစ်ဦးသားမှာ ခေါင်းအသာညိတ်ပြလာသည်။ ထန်မော့က မည်သည်ကိုမှ သတိမထားမိယောင်ဆောင်လျက် တည်ငြိမ်စွာဆိုလိုက်သည်။

"အရံမစ်ရှင်ခွဲက လရောင်ပန်းကိုရှာရမှာဆိုတော့..."

၀ှစ်...

ထိုစဥ် ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်နှင့် အမျိုးသမီးမှာ ပြိုင်တူလှုပ်ရှားလိုက်သည်။

၂ဦးစလုံးမှာ မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ခြင်းအဆင့်ကိုရောက်ရှိနေခဲ့ချေပြီ။ ထို့ကြောင့် သူတို့မှာ အလွန်လျင်မြန်သောအလျင်နှင့် ထန်မော့၏နောက်သို့ပြေးသွားလျက် ကြီးမားပြီး သန်မာလှသော အဖြူရောင်နှင်းဆီကြီးကိုဖမ်းမိလိုက်လေသည်။ ထိုနှင်းဆီ၏ရိုးတံပေါ်မှ ဆူးများမှာအသားကိုမဖောက်နိုင်ချေ၊ အမျိုးသမီးနှင့် လူရွယ်မှ ထိုရိုးတံကို တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ထားကြသည်။ ထို့နောက်ဖန်လုံအိမ်အတွင်း နားမခံသာအောင် စူးရှသည့်အော်သံတစ်ခုထွက်လာခဲ့လေသည်။

"အား နံစော်နေတဲ့ လူသားတွေငါ့ကို မိသွားပြီ"

🪩

Prev Next