MM Story Teller

Chapter 103

Viewers 6k

🌍Chapter 103

ထန်မော့တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ တောင်စောင်းပေါ်မှ နှင်းထုများ လိမ့်ဆင်းလာသည့်နှယ် စူးရှသော အော်သံများကို တထွေးလိုက်ကြားလိုက်ရချိန် သူမတုန့်ပြန်နိုင်လိုက်ချေ၊

"အား...ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ။ သူအမိခံလိုက်ရပြီ နောက်တစ်ခါကငါ့အလှည့်လား"

"ဒီလူသားတွေကဘာလုပ်ကြမလို့လဲ ငါတို့ကိုရေချိုးကန်ထဲထည့်ဖို့ ဖမ်းနေကြတာလား"

"အား မလုပ်ချင်ဘူး မလုပ်ချင်ဘူး ငါလူသားတွေဆီကနေ ခေါ်သွားမခံရချင်ဘူး ငါ့ရဲ့ပန်း၀တ်မှုန်တွေကိုတောင် မဖြန့်ရသေးဘူး ငါလက်ဘက်ရည်ကြမ်းခွက်ထဲမရောက်ချင်ဘူးလို့"

ဖန်လုံအိမ်ထဲမှ ထောင်ချီသော ပန်းများမှာ အော်ဟစ်လာခဲ့သည်။ ကျယ်လောင်စူးရှသော အသံများက ကစားသမား၃ဦး၏ နားတို့ကိုနာကျင်သွားစေသည်။

သူတို့၏ခွန်အားများအလွန်သန်မာလျက်နှင့်တောင် ထိုဆိုးရွားသော အသံများက သူတို့ကို ကြက်သီးများထသွားစေသည်။

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်၏ အပြုံးမှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ သူသည်နှင်းဆီဖြူအား အညှာအတာမဲ့စွာ ညှစ်လိုက်သည်။ ကျိုးပဲ့သံတစ်ခုနှင့်အတူ နှင်းဆီဖြူမှာ သူ၏လက်ထဲပါလာခဲ့တော့သည်။

ပန်းများ၏အော်သံမှာ ပို၍ကျယ်လောင်လာခဲ့သည်။

စက္ကန့်ပိုင်းမျှကြာပြီးနောက် ပို၍သနားစဖွယ်ကောင်းသော ငိုသံများကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"အား သူတကယ်ကြီးငါတို့နဲ့ ရေချိုးမလို့ထင်တယ်"

"ရေချိုးချင်တာလည်း ဖြစ်ချင်မှဖြစ်မှာ ငါတို့ကိုရေနွေးကြမ်းထဲ ခတ်မလို့လား အမွှေးတိုင်အဖြစ်ပြောင်းမလို့လားမသိဘူး"

"အား မလိုက်ချင်ဘူး ငါ့ကိုခေါ်မသွားပါနဲ့"

ထန်မော့ရှေ့သို့လျှောက်သွားကာ ကလေးမျက်နှာနှင့် လူရွယ်၏လက်ထဲတွင် ရမ်းခါပြီး ငိုကြွေးနေသော ပန်းကိုယူလိုက်သည်။ လူရွယ်မှာ ထန်မော့အား ကြည့်လျက် ဘာမျှမဆိုချေ။ ထန်မော့ကတိုက်ရိုက်ပင်မေးလိုက်သည်။

"မင်းက လရောင်ပန်းလား"

ငိုကြွေးနေသော နှင်းဆီဖြူမှာ ရုတ်ချည်းရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ သူကပြန်မဖြေသော်လည်း အနီးအနားမှပန်းများက ခေါင်းထောင်လာခဲ့သည်။

"လရောင်ပန်းဟုတ်လား သူကနှင်းဆီဖြူမဟုတ်ဘူးလား နှင်းဆီဖြူကဘယ်တုန်းက လိမ်ရတာကြိုက်တဲ့ လရောင်ပန်းဖြစ်လာတာလဲ"

"သူကလရောင်ပန်းမဟုတ်ဘူး...လရောင်ပန်းက အနီရောင်နှလုံးသားဘုရင်မဆီကနေ အခြားနေရာကိုပို့ခံလိုက်ရပြီ...သူကဖန်လုံအိမ်ထဲက အဖြူရောင်ပန်းပဲ ဒါကထူးခြားတဲ့ ဖန်နှလုံးသားလေးရှိတဲ့နှင်းဆီဖြူ"

ထန်မော့အဓိကအချက်ကိုဖမ်းဆုပ်လိုက်သည်။

"လရောင်ပန်းကို အနီရောင်နှလုံးသားဘုရင်မက ယူသွားတာလား"

ကြီးမားသော ပျိုနီပန်းမှာ ထန်မော့ရှေ့သို့ရွေ့လာပြီး သူ၏အနီရောင်ပွင့်ဖတ်တို့ကို လှုပ်ခါစေလျက် ပြန်မေးလာသည်။

"မင်းတို့၃ယောက်က လရောင်ပန်းကိုရှာနေကြတာလား"

ကြီးမားသောပန်းကြီးရုတ်တရက်ပေါ်လာလျှင် ထန်မော့၏အမူအယာကပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ သူကတည်ငြိမ်စွာပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"ဟုတ်တယ် ငါတို့လရောင်ပန်းကိုရှာနေတာ"

ကြီးမားသောပျိုနီပန်းကြီးကတုန့်ပြန်လာခဲ့သည်။

"သူကဒီမှာမရှိဘူး... ငါတို့တွေက ဖန်လုံအိမ်ထဲကပန်းမှန်သမျှကိုသိတယ် လရောင်ပန်းက မနေ့က အနီရောင်နှလုံးသားဘုရင်မဆီကနေ ခေါ်သွားခံရတာ...ငါကြားတာတော့ သူ့ရဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာ ထားထားတယ်ဆိုလားပဲ...တချို့ကလည်း ရတနာကော်ရစ်တာထဲမှာလို့ပြောကြတယ်..ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လရောင်ပန်းကို ဒီမှာရှာလို့မရဘူး"

ကျန်ပန်းများကလည်း အတူတကွဆိုလာခဲ့သည်။

"ဟုတ်တယ်...လရောင်ပန်းကဒီမှာမရှိဘူး"

ထန်မော့ကမေးလိုက်သည်။

"ငါတို့လရောင်ပန်းကိုဘယ်လိုရှာရမလဲ"

ပျိုနီပန်းကြီးက ခါယမ်းလျက် ဆိုလာသည်။

"ငါတို့ကအစေ့ဘ၀ကတည်းက ဖန်လုံအိမ်ထဲမှာနေလာတာ... အပြင်ကမ္ဘာကဘယ်လိုလဲဆိုတာရော လရောင်ပန်းကဘယ်ကိုရောက်သွားလဲဆိုတာရောမသိဘူး... ဒါပေမယ့်မနေ့က လရောင်ပန်းကိုခေါ်သွားတဲ့ အစောင့်၂ယောက်ကတော့ အဲဒီဘက်ကလာတာ"

ပျိုနီပန်းကြီးမှာ သူ၏အစိမ်းရောင်အရွက်များကို သုံးလျက် ပန်းခြုံတစ်ခုဘက်ညွှန်ပြသည်။

"အစောင့်နှစ်ယောက်က အဲဘက်တံခါးကနေထွက်သွားတာပဲ... မင်းတို့လရောင်ပန်းကိုအဲမှာ ရှာလို့ရရင်ရမှာပေါ့"

အမျိုးသမီးက ထိုပန်းခြုံအနီးသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ခရမ်းရောင်ပန်းကလေးမှာ ရှက်ရွံ့စွာ သူ၏ပွင့်ဖတ်များကိုပိတ်လျက် ဘေးသို့ဖယ်ပေးလာသည်။

အမျိုးသမီးကစားသမားမှာ လှည့်ကာဆိုလာသည်။

"ဒီမှာတကယ်ပဲ တံခါးတစ်ချပ်ရှိတယ်"

ထန်မော့ပျိုနီပန်းကြီးကို တဖန်ကြည့်လိုက်မိပြန်သည်။ သူကပျိုနီပန်းကြီးကိုတည်ငြိမ်စွာကြည့်နေပြီး ၄င်းကလိမ်ညာနေခြင်းဟုတ်မဟုတ် အကဲခတ်နေမိသည်။

ပျိုနီပန်းကြီးက ဖန်လုံအိမ်မှ ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးဖြစ်ပုံပင်။ ၄င်းကထန်မော့၏အတွေးကို နားလည်ပုံရကာ ဆိုလာသည်။

"ဖန်လုံအိမ်ထဲမှာ လရောင်ပန်းကပဲလိမ်ရတာကြိုက်တာ... ငါတို့တွေက ကောင်းတဲ့ပန်းတွေ မလိမ်တတ်ဘူး... မနေ့က တကယ်ပဲ အစောင့်၂ယောက်က အဲဒီတံခါးကနေ လရောင်ပန်းကိုယူသွားတာ"

ပန်းများကလည်း ပျိုနီကြီး၏စကားကို ထောက်ခံလာကြသည်။

ထန်မော့၄င်းတို့အား ခတ္တမျှကြည့်နေခဲ့မိလေသည်။

အမျိုးသမီးကဆိုလာသည်။

"သူလိမ်နေပုံမပေါ်ဘူး"

ထန်မော့လည်းသဘောတူလိုက်သည်။

"ဟုတ်မှာပါ"

ကလေးမျက်နှာနှင့် လူရွယ်က ထပ်မံပြုံးလိုက်ကာ

"အခုအဲဒီတံခါးကနေဖြတ်ပြီး လရောင်ပန်းကိုသွားရှာကြစို့"

သို့နှင့်၃ယောက်သားတိုင်ပင်ပြီးနောက်(ထန်မော့နှင့်အမျိုးသမီးသာတိုင်ပင်ခြင်းဖြစ်ပြီး ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်ကရပ်ကြည့်နေ) ဖန်လုံအိမ်ထဲမှထွက်သွားရရန် သဘောတူလိုက်ကြတော့သည်။ ထန်မော့ သူ၏လက်ထဲမှ ကျိုးပဲ့သွားသောနှင်းဆီဖြူကိုကြည့်လျက် မည်သည့်နေရာတွင်ထားရမလဲ မသိခဲ့ချေ။

နှင်းဆီဖြူကသာမာန်ကာလျှံကာဆိုလာသည်။

"မင်း...မြေကြီးထဲ ပြန်စိုက်ပေးခဲ့လို့ရမလား"

ထန်မော့လည်း ၄င်း၏ရိုးတံကို မြေကြီးထဲပြန်လည်ထိုးစိုက်ပေးလိုက်သည်။

မြေကြီးထဲပြန်ရောက်ပြီးနောက် နှင်းဆီဖြူမှာ ပျော်ရွှင်စွာ ယမ်းခါနေခဲ့လေသည်။ ၄င်း၏အရွက်များကိုဖြန့်ကားလျက် မော့ကြည့်နေသည်မှာ နေရောင်ခြည်ကို ပို၍လိုချင်နေသည့်အလား။ သို့သော်၄င်း၏ရိုးတံကကျိုးပဲ့သွားသည့်အတွက် ဘေးမှနှင်းဆီများထက် ပို၍တိုနေခဲ့သည်။ ကျန်နှင်းဆီများကကွယ်နေသဖြင့် သူ၏နှင်းဆီပွင့်ကသာလျှင် နေရောင်လေးအနည်းငယ်မျှကို ရနိုင်လေသည်။

နှင်းဆီဖြူမှာ ငိုကြွေးလာခဲ့ပြီး ကျန်နှင်းဆီများက အရွက်လေးများကိုဆန့်လျက် သူ့ကိုပုတ်ကာ နှစ်သိမ့်လာကြသည်။

ထန်မော့တို့အုပ်စုမှား တံခါးငယ်လေးဆီ ဦးတည်လိုက်သည်။ ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်က တံခါးကို ကန်ဖွင့်ချင်ခဲ့သော်လည်း ထန်မော့ကထီးကလေးဖြင့် သူ၏ခြေထောက်ကိုတားလိုက်သည်။

သူကထန်မော့ကို ကြည့်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"အပြင်မှာ အနီရောင်နှလုံးသားဘုရင်မရဲ့ အစောင့်တွေရှိနိုင်တယ် အသံဆူရင်မလိုပဲ ပြဿနာတွေတက်လာလိမ့်မယ်"

အမျိုးသမီးက တံခါးကို သတိနှင့်တွန်းဖွင့်လိုက်ပြီး အပြင်တွင် မည်သည့်အန္တရာယ်တစ်စုံတရာရှိမရှိ စစ်ဆေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် လူသုံးယောက် တံခါးမှဖြတ်လျက် ဖန်လုံအိမ်မှ ထွက်ခွာလာတော့သည်။

လွန်ခဲ့သော ၂လခန့်ကဆိုလျှင် ထန်မော့သည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် ထိုမျှကြီးမားသောပန်းမျိုးရှိသည်ကို ယုံလိမ့်မည်မဟုတ်။ စကားပင်ပြောနိုင်သည်ကိုတော့ ပြောမနေတော့ချေ။ ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ်တက်လာပြီးနောက် သူဂိမ်းများစွာကို ဆော့ခဲ့ရပြီး ဂိမ်းဘော့စ်များစွာကိုလည်း တွေ့ခဲ့ရသည်။ ယခုသူ့အတွက် မာရီယိုနှင့် ပီနိုကီယိုမှာပင်မထူးဆန်းတော့သည်ဖြစ်၍ ထိုစကားပြောပြီး ငိုကြွေးနိုင်သော ပန်းတစ်အုံကြီးကို ဂရုစိုက်မနေတော့ချေ။

ထိုပန်းခြုံမှတံခါးကိုဖြတ်လာပြီးနောက် ကော်ရစ်တာတစ်ခုထံရောက်ရှိသွားပြန်သည်။

ဤကော်ရစ်တာမှာ ယခင်တစ်ခေါက်မှ လှိုဏ်ခေါင်းနှင့်အတော်တူလေသည်။ နံရံ၂ဖက်လုံးတွင် ၁၀မီတာစီအကွာ၌ မီးအိမ်ငယ်လေးများကို ချိတ်ဆွဲထားလေသည်။ သို့သော် ဤမီးအိမ်များ၏ အလင်းကပို၍တောက်ပနေသည်မှာ နေ့အချိန်အလားပင်။

ထန်မော့၏မျက်လုံးများက မီးအိမ်ပေါ်မှ ရုပ်ပုံများကို ကြည့်နေမိဆဲဖြစ်သည်။ ၄င်းတို့မှာ ယခင်လှိုဏ်ခေါင်းမှ မီးအိမ်များနှင့်အတူတူပင်။ မီးအိမ်ပြုလုပ်သူက စိတ်ကြိုက်လျှောက်ရေးထားသည့်နှယ် တစ်ခုနှင့်တစ်ခုပုံစံများမတူညီကြ။ သို့သော် ၄င်းတို့ကိုစိုက်ကြည့်နေရင်း တူညီမှုတစ်ခုခုကို ခံစားရလေသည်။

ထန်မော့၄င်းတို့ကို စူးစမ်းကြည့်နေစဥ် မိမိအားတစ်စုံတစ်ယောက်မှကြည့်နေသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။

သူချက်ချင်းတစ်ဖက်လူကိုလှည့်ကြည့်လျက် အေးစက်စွာမေးလိုက်သည်။

"မစ်စတာဘရုစ် ခင်များဘာကြည့်နေတာလဲ"

ထိုဘရုစ်ဆိုသည်မှာ ထိုလူ၏ပေါက်ကရလျှောက်ပြောထားသည့် အမည်မှန်းသိလျက်တောင် ထန်မော့က ထိုလူရွယ်ကို အမူအယာတစ်ချက်မှမပြောင်းပဲ ခေါ်နိုင်ဆဲဖြစ်သည်။

လူရွယ်ကပြုံးလိုက်သည်။

"စိတ်၀င်စားစရာကောင်းတဲ့တစ်ခုခုကို ကြည့်နေတာပါ"

ထန်မော့တည်ငြိမ်စွာတုန့်ပြန်လိုက်သည်။

"ကျွန်တော်ကစိတ်၀င်စားစရာကောင်းတဲ့ တစ်ခုခုလား"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကပြန်မေးလာခဲ့သည်။

"မင်းကိုမင်းစိတ်၀င်စားစရာကောင်းတယ်လို့ မထင်ဘူးလား"

ထန်မော့ အကြည့်ကိုလွှဲလိုက်ကာ ဘာမှပြန်ပြောမနေတော့ချေ။

၃ယောက်သား ရှေ့သို့ဆက်လျှောက်သွားခဲ့သည်။ အမျိုးသမီးမှာ ထိုလူရွယ်ကို စိတ်ကုန်နေသည်မှာ ကြာချေပြီ။ သူမကထန်မော့ဘေးတွင်သာရပ်လျက် ထိုလူရွယ်နှင့်ဝေးဝေးကိုသာ ခွာနေခဲ့သည်။ ထန်မော့ပင်လျှင် ထိုလူရွယ်နှင့် ဝေးဝေးတွင်နေရန်ရွေးချယ်လိုက်တော့သည်။ သို့သော် ထိုလူရွယ်မှာ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ လက်နှစ်ဖက်ထည့်လျက် ပျော်ရွှင်စွာ လျှောက်လိုက်လာခဲ့လေသည်။

သို့နှင့် ၃ယောက်သား ကော်ရစ်တာမှဖြတ်လျက် စားသောက်ခန်းကိုရောက်လာခဲ့ကြသည်။ အမျိုးသမီးကဂရုတစိုက်စစ်ဆေးကြည့်လျက်ဆိုလာသည်။ အစားအသောက်တည်ခင်းသည့်စားပွဲမှာ ရှည်လျားကာ စတီးဇွန်းခက်ရင်းများကိုလည်း အစုံလိုက်စီတည်ခင်းထားခဲ့သည်။

"ပန်းကန်ပေါ်မှာ အသားအကျွင်းအကျန်တွေရှိသေးတယ် ဇွန်းနဲ့ခက်ရင်းတွေလည်း နည်းနည်းနွေးနေတုန်းပဲ အခုလေးတင် စားထားတာနေမှာ သတိထားဦး...တစ်ယောက်ယောက်အခုမှထွက်သွားတာ"

၃ယောက်သား သတိကြီးစွာ အခန်း၏နေရာအနှံ့ကိုစူးစမ်းနေခဲ့သော်လည်း ထိုအခန်းမှထွက်သွားသည်အထိ မည်သည့်ထူးဆန်းသည့်အရာကိုမှမတွေ့ခဲ့ချေ။

ထန်မော့ အဖြူရောင်တံခါးကို တင်းကြပ်စွာပိတ်လိုက်သည်။ သူလှည့်ကြည့်လိုက်လျှင် ကလေးမျက်နှာနှင့်လူမှာ သူ့အား စိုက်ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြန်သည်။

ထန်မော့၏အမူအယာမှာ တဖြည်းဖြည်းပျက်ယွင်းလာခဲ့သည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် ထိုလူရွယ်၏အမူအယာမှာ စိတ်၀င်စားစရာတစ်စုံတစ်ခုကို ကြည့်နေသည့်အလား ပို၍ထူးဆန်းနေခဲ့သည်။ ထန်မော့မှာ ထိုမျက်လုံးတွေထဲမှ ထူးဆန်းသောတွက်ဆမှုများကိုသာ မြင်နေရလေသည်။

ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့ဖူးသော လူစိမ်းတစ်ယောက်က သူ့အပေါ်ခံစားချက်များရှိနေသည်ဟု သူ မယုံကြည်ချေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် မိမိဆို့၃ဦး ကော်ရစ်တာတွင်စဆုံကတည်းက ဤလူရွယ်က မိမိအား ထိုကဲ့သို့အမူအယာမျိုးနှင့် ကြည့်နေခဲ့၍ဖြစ်သည်။

သူတစ်ခုခုကိုမြင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်လောက်သည်။

အနီရောင်နှလုံးဘုရင်မ၏ ရတနာကော်ရစ်တာမှာ အလွန်ကြီးမားလှသည်။ လူ၃ယောက် ၁၉မိနစ်ခန့်လျှောက်လာပြီးသည့်တိုင် အဆုံးထိမရောက်သေးချေ။ ထို့အပြင်မည်သူနှင့်မျှလည်း မတွေ့ခဲ့ရချေ။ ဤတစ်ကြိမ်တွင်သူတို့ ရွှေရောင်ဟောလ်တစ်ခုကိုဖြတ်လာခဲ့သည်။ ကော်လာဖြူအမျိုးသမီးမှာ ထိုဟောလ်၏တံခါးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်ပြီးနောက် အံ့အားသင့်စွာ ရေရွတ်လာခဲ့သည်။

"အလင်းရောင်မရှိဘူးလား"

ဖန်လုံအိမ်မှထွက်ခွာလာပြီးနောက် ကော်ရစ်တာတိုင်းမှာ မီးရောင်များတောက်ပစွာထွန်းထားခဲ့သည်။ တချို့မှာ မီးရောင်များဖြစ်ကာ တချို့ကတော့ ရတနာကျောက်တုံးများထံမှ အလင်းရောင်ဖြင့်ထွန်းလင်းထားခဲ့သည်။ အလင်းရောင်ထုတ်ပေးသောပစ္စည်းမျိုးစုံကိုသုံးလျက် ဤခမ်းနားသော ရဲတိုက်ကြီးမှာ လွန်စွာတောက်ပနေလေသည်။ ယခုတွင်မူ အလင်းရောင်များမရှိတော့ပြန်ချေ။ အမျိုးသမီးက သူမ၏ဓါတ်မီးကို ဂရုတစိုက်ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက်ဓါတ်မီးကိုထွန်းလိုက်ပြီး မည်သည့်ထူးဆန်းသော အရာမှရှိမရှိစူးစမ်းလိုက်ပြီးမှ ဆိုလာသည်။

"ဘာမှမရှိတဲ့အခန်းပဲ။ ပြဿနာမရှိလောက်ပါဘူး"

သူမပြောရင်းဆိုရင်း ရှေ့သို့လှမ်းလိုက်သည်။

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်မှာလည်း သူမနောက်မှလိုက်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့လည်း ဓါတ်မီးကိုဖွင့်လျက် နောက်ဆုံးမှ ၀င်သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက်တံခါးကိုပိတ်လိုက်လေသည်။ သူတံခါးကိုပိတ်လိုက်သည်နှင့် လေညှင်းတစ်ခုက သူ၏ခေါင်းပေါ်မှဖြတ်သွားခဲ့လေသည်။ ထန်မော့လျှင်မြန်စွာတုန့်ပြန်လျက် နောက်သို့၂လှမ်းခန့်ဆုတ်လိုက်သည်။ သို့သော်ထိုအရာကပို၍လျင်မြန်နေကာ ရေခဲတမျှအေးစက်သောအရာက သူ၏ရင်ဘတ်အနီးမှ ဖြတ်သွားခဲ့လေသည်။ ဘယ်ဘက်ပုခုံးမှ ညာဘက်၀မ်းဗိုက်နားအထိ ထန်မော့၏ အ၀တ်များမှ ထက်မြသော အရာတစ်ခုထံမှ ဖြတ်ခံလိုက်ရသည်။

၄င်းမှာ အလွန်ထက်မြလွန်းသည်။ ထိုဖြတ်ရာမှ သွေးစက်လေးများစို့လာသည်ကို မြင်နိုင်လေသည်။ ဒဏ်ရာမှ မနက်လှချေ။ သို့သော် ၄င်းမှာလည်း ထန်မော့အရှောင်မြန်၍ ခြစ်ရုံမျှ ခြစ်မိသွားခြင်းပင်။ သို့သော်ဒဏ်ရာမှာ ရှည်လျားလွန်း၍ ထန်မော့၏အင်္ကျီမှာ မကြာခင်မှာပင် အနီရောင်သွေးများ စွန်းထင်းလာခဲ့ကာ မြင်ရဆိုးရွားစေခဲ့သည်။

မှောင်မည်းသော အခန်းထဲတွင် အမျိုးသမီးက ထန်မော့ရှေ့မှ အရာထံ ဓါတ်မီးကို လျှင်မြန်စွာထိုးလိုက်သည်။

"ကျားသစ်တစ်ကောင်..."

အမျိုးသမီးကအော်ဟစ်လိုက်သည်။

ထို့နောက် တံခါး၏ဘေးတွင်ထိုင်နေသော အနက်ရောင်ကျားသစ်မှာ အနီးဆုံးမှ ထန်မော့ထံ ခုန်အုပ်လာခဲ့လေသည်။ သူ၏ ချွန်ထက်သောလက်သည်းများမှာ ယခုလေးတင်ထန်မော့ကို ကုတ်ထားသော သွေးများနှင့် စွန်းပေလျက်။ ထန်မော့ထီးကလေးကိုမြှောက်လျက် စကားစုကို အမြန်ရေရွတ်လိုက်သည်။ ထီးကလေး ချက်ချင်းပွင့်လာပြီး ကျားသစ်၏ လက်သည်းများကို ကာဆီးလိုက်သည်။

၄င်း၏အားက ထန်မော့ခန့်မှန်းထားသည်ထက် ပိုလေသည်။ ထိုပြင်းထန်သောအားကြောင့် ထန်မော့မှာ အဝေးသို့မီတာအနည်းငယ်လွင့်သွားခဲ့သည်။

အမျိုးသမီးက စိုးရိမ်တကြီး အော်ဟစ်လာသည်။

"သန်မာလွန်းတယ်..ငါတို့မယှဥ်နိုင်ဘူး...တံခါးကအဲဒီမှာ ပြေးကြ"

အမျိုးသမီးမှာ ဓါတ်မီးကိုထိုးလျက် တံခါးထံအလျင်အမြန်ပြေးသွားခဲ့သည်။ ကလေးမျက်နှာနှင့်လူကလည်း ထန်မော့ကိုကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး အမျိုးသမီးနောက်မှ ပြေးလိုက်သွားလေသည်။

ထန်မော့က နောက်ဆုံးတွင်ကျန်ရစ်ကာ အမျိုးသမီး၏စကားကို မတုန့်ပြန်နိုင်ခဲ့ချေ။ သူလည်း အသင်းဖော်များနောက်မှလိုက်လျက် အခန်းထဲမှ ထွက်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် အနက်ရောင်ကျားသစ်မှာ သူ၏ပါးစပ်ကိုဟလျက် ဟိန်းဟောက်လိုက်လျှင် သူ၏ပါးစပ်မှ မီးတောက်များ ၀ုန်းခနဲထွက်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားခဲ့သည်။

ဤရိုးရှင်းသော ကျားသစ်မှာ မီးတောက်များမှုတ်ထုတ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု မည်သူမျှ မမျှော်လင့်ထားချေ။

အရာအားလုံးမှာ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်းတွင်ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည်။ လူရွယ်နှင့် အမျိုးသမီးမှာ မီးတောက်များကို မြင်လိုက်သော်လည်း တံခါးထံရောက်ရှိပြီးချေပြီ။ အမျိုးသမီး၏လက်က တံခါးလက်ကိုင်ကိုဆွဲလိုက်သည်။

ကျားသစ်နှင့် အနီးဆုံးဖြစ်သော ထန်မော့ကသာ ထိုမီးတောက်များမှ မလွန်မြောက်နိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။

ထိုစက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း အမျိုးသမီးက မျက်တောင်ခတ်လိုက်စဥ် လူရွယ်မှာတော့ မီးတောက်များထံ ၀ါးမြိုခံရတော့မည့် ထန်မော့အား ဘောင်းဘီထဲ လက်ထည့်ကာ စိတ်၀င်တစားကြည့်နေခဲ့သည်။

ထို့နောက်အမျိုးသမီးမျက်တောင်ခတ်ခြင်းအပြီး လူရွယ်၏နှုတ်ခမ်းများမှာတွန့်ကွေးသွားခဲ့သည်။

🪩

Prev Next