MM Story Teller

Chapter 104

Viewers 6k

🌍Chapter 104

အနက်ရောင်ကျားသစ်၏နောက်တွင်အရိပ်တစ်ခုပေါ်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့ ထီးကလေးကိုမြောက်လျက် ကျားသစ်နက်၏နောက်သို့ အညှာအတာမဲ့စွာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ အဖြူရောင်မီးတောက်များ ချက်ချင်းပျောက်ကွယ်သွားလျက် ကျားသစ်မှာ နာကျင်စွာညည်းညူလျက် လဲကျသွားခဲ့လေသည်။ အနီရောင်သွေးများက ထန်မော့၏ခြေထောက်ကို လာစင်ခဲ့သည်။

ထန်မော့ ကျားသစ်ကိုရှင်းလိုက်ပြီးနောက် အမျိုးသမီးနှင့် လူရွယ်ကိုအေးစက်စွာကြည့်လိုက်ကာ

"ဒီကျားသစ်ရဲ့ နောက်ခံကဘာလဲတော့မသိဘူး အခုသေသွားပြီမို့ ငါတို့အမြန်သွားမှဖြစ်မယ်"

အမျိုးသမီးက သူ့အား တုန်လှုပ်စွာကြည့်လျက် ဆိုလာသည်။

"ရှင်...ဘယ်လို..."

သူမတန့်သွားလျက် ဆက်မမေးတော့။

ထန်မော့တံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည်။

"သွား"

အမျိုးသမီးက သူ့အား ရှုပ်ထွေးသောအမူအယာဖြင့်ကြည့်လာပြီး ပါးစပ်ကိုပိတ်ကာ အခန်းထဲမှထွက်သွားတော့သည်။

၄င်းမှာ ထန်မော့၏ ဂိမ်းကူပစ္စည်းသို့မဟုတ် စွမ်းရည်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ထို့အပြင်မိမိတို့မှာ ယာယီအသင်းတစ်ခုမျှသာဖြစ်သည်။

ထန်မော့သည် သူမအား သူ မည်သို့အလျင်အမြန်ရွေ့လျားကာ ကျားသစ်ကို သတ်နိုင်လိုက်ကြောင်း ပြောစရာမလိုချေ။ သို့သော် ထန်မော့အားကြည့်နေသော သူမအကြည့်များမှာ ပေါ့သေးသေးမဟုတ်တော့။

ထန်မော့နှင့် အမျိုးသမီးတို့ အခန်းထဲမှ ထွက်သွားပြီးနောက် လူရွယ်ကနောက်မှ လိုက်မလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

အမျိုးသမီးကလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"

လူရွယ်၏မျက်နှာမှာ အမှောင်ထုနှင့် ရောနှောလျက်။

သူတို့မှာ လူရွယ်၏ခြေထောက်ကိုသာမြင်နိုင်ကာ သူ၏အမူအယာကိုမူမမြင်နိုင်ချေ။ ခတ္တမျှကြာပြီးနောက်တွင် သူကအမှောင်ထုထဲမှထွက်လာလျက် ပြုံးကာဆိုလာသည်။

"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ခုနကကျားသစ်ကြီး ရုတ်တရက်ထွက်လာလို့ လန့်သွားတာ ဆက်သွားကြမလား"

ထိုလူရွယ်၏ပါးစပ်မှထွက်လာသမျှက အမှန်တရားတစ်ခုမျှမပါချေ။

အမျိုးသမီးမှာလည်း သူ၏ပေါက်ပန်းလေးဆယ်စကားကိုမယုံသည်မှာ အသေအချာပင်။ သူ၏ထူးခြားသောစိတ်နေစိတ်ထားနှင့်ဆိုလျှင် အမျိုးသမီးနှင့် ထန်မော့ကသူ့ကိုကြောက်လန့်သွားသည်ဆိုသည်ကမှ အဓိပ္ပါယ်ရှိဦးမည်။ အမျိုးသမီးက သူ့အား အေးစက်စွာကြည့်နေလျှင် လူရွယ်မှ သူမအားတောက်ပစွာ ပြုံးပြလာခဲ့သည်။

ထန်မော့မှာ သူ၏ရွံစရာအပြုံးကိုကြည့်လျက် မျက်လုံးများကို မှေးကျဥ်းလိုက်မိသည်။

မတူတော့ဘူး...

သူကပြုံးနေဆဲဖြစ်သော်လည်း ခံစားချက်မှ ယခင်ကနှင့်ကွာခြားသည်။

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်မှာ ထန်မော့၏ အကြည့်ကိုခံစားမိပုံဖြင့် ထန်မော့ထံလှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ သူတို့၂ဦးသည် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး စကားတစ်ခွန်းမျှမဆိုပဲ စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။

****

လူ၃ယောက်မှာ မကြာခင်မှာပင် အခန်းတစ်ခန်းကိုရောက်လာခဲ့သည်။ ကျားသစ်၏ရုတ်ချည်းတိုက်ခိုက်မှုကြောင့် အမျိုးသမီးက ဤတစ်ကြိမ်တွင် ပို၍သတိထားနေခဲ့သည်။ သူမတံခါးကိုဖွင့်လိုက်ပြီးနောက် ချက်ချင်းနောက်ပြန်ဆုတ်ကာ အလစ်တိုက်ခိုက်လာမည့်အရာများရှိမရှိ အသေအချာကြည့်နေခဲ့သည်။ တစ်ခန်းလုံးကို ထောင့်စေ့အောင်ကြည့်ပြီးမှ ရှေ့တည့်တည့်သို့ကြည့်လိုက်သည်။

"အဲဒါကလရောင်ပန်းလား"

ထန်မော့နှင့် လူရွယ်မှာလည်း ရှေ့သို့လျှောက်လာခဲ့သည်။ ဤတံခါး၏နောက်တွင်မှောင်မည်းနေသော ရှည်လျားသည့်ကော်ရစ်တာကြီးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ နံရံပေါ်တွင် လှပသော နတ်သမီးပုံပြင်ပန်းချီကားများကိုချိတ်ဆွဲထားခဲ့သည်။ ကော်ရစ်တာ၏ အမိုးကို မှန်ဖြင့်ကာထားခြင်းဖြစ်ပြီး လရောင်က ထိုမျက်နှာကျက်မှဖြတ်လျက် နံရံပန်းချီများပေါ်ဖြာကျနေခဲ့သည်။ ထိုနတ်သူငယ်များမှာ စိန်ပွင့်များနှင့် ရေးဆွဲထားသည့်နှယ် တလက်လက်တောက်ပနေခဲ့သည်။

ကော်ရစ်တာ၏အဆုံးတွင် ကျောက်မျက်သဏ္ဍာန် စင်ကလေးတစ်ခုရှိလေသည်။ ထို့နောက်ဖန်ခုံးလေးတစ်ခုကထိုစင်ပေါ်မှ ငွေရောင်ပန်းတစ်ပွင့်ကို ဖုံးအုပ်ထားခဲ့လေသည်။

ကော်ရစ်တာမှာ ရှည်လျားလွန်းပြီး ထိုပန်းမှာ သိပ်မကြီးလှချေ။ ထန်မော့အတတ်နိုင်ဆုံးကြိုးစားပြီးကြည့်လိုက်သော်လည်း ထိုလပုံသဏ္ဍာန်ပန်းဖူးကိုမြင်ရရုံသာရှိသည်။

လူရွယ်ကပြုံးလိုက်သည်။

"လရောင်ပန်းနဲ့မတူဘူးလား"

ထန်မော့လည်းသဘောတူလိုက်သည်။

"လရောင်ပန်းဖြစ်နိုင်တယ်"

သူတို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်မိကြသည်။ ထို့နောက် အမျိုးသမီးမှ ဦးဆောင်လျက် သူတို့ကော်ရစ်တာ၏အဆုံးသို့လျှောက်သွားလိုက်ကြလေသည်။ သူတို့ကော်ရစ်တာထဲ၀င်လိုက်သည်နှင့် တံခါးမှာ ဆောင့်ပိတ်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့နှင့် အမျိုးသမီးက ချက်ချင်းဆိုသလို ကလေးမျက်နှာနှင့် လူရွယ်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။

လူရွယ်က ရိုးသားသောမျက်နှာဖြင့် ဆိုလာသည်။

"ငါမပိတ်ဘူးနော် သူ့ဘာသူဆောင့်ပိတ်သွားတာ"

ဤစကား၏အသံနေအသံထားမှာ မေးခွန်းထုတ်ချင်စရာပင်။ ထန်မော့နှင့်အမျိုးသမီးက သူ့ကို အေးစက်စွာစိုက်ကြည့်နေဆဲဖြစ်သည်ကို မြင်သော် သူကအကူအညီမဲ့ဟန်ဖြင့် ဆိုလာပြန်သည်။

"အမှန်ပြောနေတာကို မယုံပြန်ဘူး"

ထန်မော့လည်း အကြည့်လွှဲလျက် လရောင်ပန်းထံသို့သာ ဆက်၍လျှောက်သွားလိုက်တော့သည်။

အမျိုးသမီးကဆိုလိုက်သည်။

"ငါတို့ရဲ့ မစ်ရှင်ခွဲက 'လိမ်ပြောရတာကြိုက်တဲ့ လရောင်ပန်း'ကိုရှာဖို့ပဲ...ငါတို့ပန်းကို မျက်နှာရှေ့ကိုမြှောက်ပြီး တွေ့ပြီလို့ပြောရင်ပြီးရမှာ...ဒါပေမယ့် အနက်ရောင်မျှော်စင်က မစ်ရှင်ပြီးပြီလို့ ပြောမလာဘူး"

"ငါတို့ပန်းကိုဆက်ပြီးကိုင်ထားရမှာ ဖြစ်လောက်တယ်"

ထန်မော့ကအကြံပေးလိုက်သည်။

လူ၃ယောက်မှာ လရောင်ပန်းဆီသို့အလျင်အမြန်သွားလိုက်ကြသည်။ ထန်မော့၏အကြည့်များမှာ နံရံပေါ်မှ နတ်သူငယ်များ၏ ပန်းချီကားများထံ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ ထိုနတ်သူငယ်များမှာ ချာ့ချ်ကျောင်းများထဲမှ ဆော့ကစားနေသော နတ်သူငယ်ပုံများနှင့် တူလှသည်။ သို့သော် ဤပန်းချီကားများမှာတော့ လရောင်အောက်တွင် တဖိတ်ဖိတ်တောက်ပနေကာ အလွန်ထူးခြားလှသည်။

၃ယောက်သားမှာ ကော်ရစ်တာအဆုံးသို့ရောက်လာပြီး ပန်းနှင့် ၁၀မီတာခန့်သာဝေးတော့သည်။

ထိုအကွာအဝေးတွင် ထန်မော့လည်း လရောင်အောက်တွင် ညင်သာစွာလှုပ်ရှားနေသော လှပသည့် ငွေရောင်ပန်းကိုတွေ့လိုက်ရတော့သည်။ သူ၏ငွေရောင်မှာ လရောင်မှအလင်းပြန်ခြင်းလည်းဖြစ်နိုင်သလို သူ၏မူလအရောင်လည်း ဖြစ်နိုင်လေသည်။

လမင်းနှယ် ပန်းငုံမှာ ငွေရောင်ပွင့်ဖတ်များနှင့် အထပ်ထပ်ကာရံထားသည်။ လရောင်က၄င်းအပေါ်ဖြာကျနေသည်မှာ အလွန်လှပသော မြင်ကွင်းမျိုးဖြစ်လေသည်။

အမျိုးသမီး၏အသက်ရှူသံမှာ မြန်ဆန်လာလျက် သူမကပန်းကို ကောက်ယူရန်မစောင့်နိုင်တော့ချေ။ သို့သော် သူတို့၁၀မီတာခန့်အကွာအဝေးသို့ရောက်ချိန်တွင် နူးညံ့ညင်သာ၍ ဆွဲဆောင်လွန်းသောအသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"တကယ်ပဲ အနားကိုလာချင်တာလားဟင်"

အမျိုးသမီး၏ခြေလှမ်းများမှာ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့သည်လည်း ထိုပန်းပွင့်ကို အံ့အားသင့်စွာကြည့်လိုက်မိလျက် လူရွယ်မှာမူ စိတ်၀င်စားနေပုံပင်။

ဖန်ပေါင်းချောင်လေး၏အကာအရံအောက်တွင် ငွေရောင်ပန်းပွင့်လေးမှာ ထန်မော့တို့ရှိရာဘက်သို့ မျက်နှာမူလာခဲ့သည်။ သူ၏အသံမှာ နူးညံ့သောငှက်မွှေးလေးက နှလုံးသားကို ကုတ်ခြစ်နေသည့်နှယ်။

"ဒီသနားစရာလူ၃ယောက်ကတော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကမျဥ်းကြောင်းကိုရှာမတွေ့ပဲ ဒီကိုလာမလို့လား"

ထန်မော့ချက်ချင်းငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ အမျိုးသမီးနှင့် လူရွယ်မှာလည်း ကြမ်းပြင်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

လူ၃ယောက်မှာ ဂရုတစိုက်ရှာဖွေနေစဥ် အမျိုးသမီးက အော်ဟစ်လိုက်သည်။

"ဒီမှာပဲ"

ထန်မော့သူမညွှန်ပြရာကို ကြည့်လိုက်မိသည်။

၄င်းမှာ ထူးခြားသော မျဥ်းမရှိပဲ ညီညာဖြောင့်ဖြူးသော ကြမ်းပြင်ပင်ဖြစ်သည်။ ထန်မော့အသေအချာစိုက်ကြည့်နေပြီးမှ ပါးလွှာသော ငွေရောင်မျဥ်းလေးတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုမျဥ်းကြောင်းလေးမှာ ၁၀မီတာရှည်လျက် ကော်ရစ်တာကို ၂ပိုင်းခြားထားလေသည်။ ၄င်းမှာ သူတို့၏ခြေထောက်အောက်တွင် ရုတ်ချည်းပေါ်လာပြီး သစ်သားစင်၏အောက်ခြေအထိ ဆက်နေခဲ့သည်။

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် သူတို့၃ဦးမှာ မျဥ်းကြောင်း၏အစကိုလှမ်း၍ကြည့်လိုက်မိကြသည်။

လရောင်ပန်းကညင်သာစွာဆိုလာခဲ့သည်။

"အခုမင်းတို့မှာ ရွေးချယ်စရာ၂ခုရှိတယ်... ငါ့ကိုခေါ်ဖို့ ဘယ်ဘက်ခြမ်းကလာမလား ညာဘက်ခြမ်းကလာမလား...သနားစရာလူသားလေးတွေ ဘယ်ဘက်ခြမ်းကိုရွေးမလဲ"

အမျိုးသမီးကပြန်လည်တည်ငြိမ်သွားလျက် မေးလိုက်သည်။

"နှစ်ခြမ်းကဘာများကွာလို့လဲ"

လရောင်ပန်းကရှင်းပြလာသည်။

"နှစ်ခြမ်းမှာတစ်ခြမ်းကကျိန်းသေပေါက် လမ်းမှန်ပေါ့... မင်းတို့လမ်းမှားကိုရွေးမိရင်ပေးဆပ်ရလိမ့်မယ်... မင်းတို့ရဲ့တိုတောင်းတဲ့ဘ၀မှာ ရွေးချယ်မှုလေးတွေတော့လုပ်ရမှာပဲပေါ့... တခါတလေမှာ အတင်းအကြပ်ရွေးချယ်ခိုင်းခံရတတ်ပေမယ့် တခါတလေလေကျတော့ မင်းတို့ဆန္ဒအလျောက်ရွေးချယ်ရမယ်... မင်းတို့ဘ၀တွေကိုအဆုံးအဖြတ်ပေးဖို့ ရွေးချယ်မှုမျိုးကို မလုပ်နိုင်တဲ့အချိန်လည်းရှိမှာပဲ... အခုလိုမျိုးပေါ့"

လရောင်ပန်းမှာ သူ၏လှပသောပွင့်ဖတ်များကို ခါယမ်းလျက် ဆိုသည်။

"ထောင်ချောက်တွေပြည့်နေတဲ့လမ်းရယ် ရိုးရှင်းတဲ့လမ်းမှန်ရယ်... လူသားတွေ မင်းတို့ဘယ်လမ်းကနေ ငါ့ဆီကိုလာမှာလဲ"

ထန်မော့ခေါင်းကိုမော့လိုက်ကာ နူးညံ့ညင်သာပုံပေါ်သော ပန်းပွင့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

"မင်းအခုလေးတင် လိမ်လိုက်တာလား"

ပန်းပွင့်အသံမှာ ရုတ်ချည်းရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။

ခတ္တကြာပြီးနောက် သူကထူးဆန်းသောရယ်သံတစ်ခုပြုလာခဲ့သည်။ ထိုရယ်သံမှာ နူးညံ့နေဆဲဖြစ်သော်လည်း မကောင်းသောဥာဥ်ကလေးအနည်းငယ်စွက်နေသေးသည်။

"လူသား မင်းကငါလိမ်လိုက်တယ်လို့ ဘာလို့ထင်ရတာလဲ"

သစ်သားစင်မြင့်ပေါ်တွင် ဖန်ပေါင်းချောင်ထဲမှ လရောင်ပန်းမှာ သူ၏အစိမ်းရောင်အရွက်များကို လှုပ်လျက် ကစားသမား၃ဦးကိုကြည့်လာခဲ့သည်။ သူ၏လေသံမှာ နူးညံ့ကြင်နာနေသော်လည်း စိတ်ပုတ်စိတ်ယုတ်များဖုံးလွှမ်းလျက်။ ထန်မော့၄င်းကို အေးစက်စွာ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

အမျိုးသမီးမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ ငွေရောင်မျဥ်းကြောင်းကို ဂရုတစိုက်ကြည့်ပြီးနောက် သူမကပြန်မော့လာပြီး ဆိုလိုက်သည်။

"နင်ပြောတာ လမ်း၂လမ်းရှိပြီး တစ်လမ်းကတော့ ထောင်ချောက်တွေရှိတယ်ပေါ့... ငါတို့၂လမ်းလုံးကမသွားပဲ ငွေရောင်မျဥ်းပေါ်ကလာရင်ရော"

အမျိုးသမီးက ထန်မော့တွေးနေသည့်အတိုင်းပြောလာသော်လည်း သူသည်တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်ဟု ခံစားနေရဆဲပင်။

လေရာင်ပန်းမှာ ယိမ်းနွဲ့လျက်ဆိုလာသည်။

"ဒါဆိုလည်း နင်းကြည့်လေ"

အမျိုးသမီး စိတ်တိုစွာပင်အော်ဟစ်လိုက်သည်။

"နင်"

"နင်းကြည့်လေ...ဘာဖြစ်မလဲ ကြည့်ကြည့်ပေါ့...လာစမ်းပါ ငါဒီမှာစောင့်နေပါတယ်... ဒါပေမယ့်ငါသာဆိုရင်တော့၂လမ်းထဲကတစ်လမ်းကိုပဲရွေးမှာပဲ...မျဥ်းကလေးကကျဥ်းလွန်းတယ် အဲဒီအပေါ်နင်းလိုက်ရင် နှစ်လမ်းလုံးရွေးသလိုဖြစ်သွားမှာပေါ့...အိုး...ငါလိမ်လိုက်မိတာလား... ဒီတစ်ကြိမ်ငါတကယ်မလိမ်ပါဘူး...ငါလေ အနီရောင်နှလုံးသားဘုရင်မရဲ့ နှာခေါင်းကြီးနဲ့ တိုင်တယ်ပြီး ကျိန်ရဲပါတယ်"

အမျိုးသမီး၏ အမူအယာမှာ ပျက်ယွင်းသွားခဲ့သည်။ လိမ်ရသည်ကိုနှစ်သက်သော လရောင်ပန်းနှင့်ရင်ဆိုင်နေရစဥ် ထန်မော့လည်း တွေးရခက်နေခဲ့လေသည်။

ထိုပန်း၏ မည်သည့်စကားက အလိမ်အညာဖြစ်ပြီး မည်သည်ကမှန်သလဲ မပြောနိုင်ချေ။ လမ်း၂ဖက်လုံးတွင် ထောင်ချောက်မရှိပဲ လီဆယ်၍ပြောနေခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ သို့မဟုတ် ၂လမ်းလုံးတွင် ထောင်ချောက်ရှိနေသည်လည်းဖြစ်နိုင်သည်။

ထိုလရောင်ပန်း၏ မည်သည့်စကားကိုမျှ ယုံကြည်လို့မရချေ။

ထန်မော့ထိုင်ချလျက် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ ငွေရောင်ကြိုးကိုကြည့်လိုက်သည်။

ထိုမျဥ်းလေးမှာ သူတို့၏ခြေထောက်အောက်မှစ၍ ပန်းရှိသော စင်မြင်ထံဆက်သွားခဲ့သည်။ လရောင်ပန်းမှာ လောလောဆယ် ဖန်ပေါင်းချောင်ထဲတွင် ထည့်ခံထားရကာ ပြေးလို့မရနိုင်ချေ။ ဖန်လုံအိမ်ထဲမှ ပန်းများနှင့်အတူတူဖြစ်လိမ့်မည်။ ၄င်းမှာ စကားပြောနိုင်သော်လည်းရွေ့လျား၍မရချေ။ ဥပမာ နှင်းဆီဖြူမှာလည်း ကလေးမျက်နှာနှင့် လူရွယ်ထံမှ သည်အတိုင်း ဆွဲနှုတ်ခံရကာ မရုန်းကန်နိုင်ချေ။

"ဒီမျဥ်းက လရောင်ပန်းနဲ့ ဘာမှမဆိုင်လောက်ဘူး.. သူဆွဲခဲ့တဲ့မျဥ်းလည်းမဟုတ်ဘူး။ "

ထန်မော့မှန်းဆလိုက်သည်။

"ဒီမျဥ်းကနဂိုတည်းကရှိတာမဟုတ်ရင် ပန်းကိုရွေ့လာတဲ့ အစောင့်တွေဆွဲခဲ့တာပဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီမျဥ်းက အရံမစ်ရှင်ကိုပိုခက်အောင် အနက်ရောင်မျှော်စင်က ထည့်ထားတာဖြစ်နိုင်တယ်"

လောလောဆယ်အထိ ထန်မော့တို့မှာ အရံမစ်ရှင်၂ခုကို လက်ခံခဲ့ရသည်။

ပထမမစ်ရှင်မှာ ဖန်လုံအိမ်ကို ၁၀မိနစ်အတွင်အရောက်သွားရန်ဖြစ်သည်။ လမ်းတွင်မည်သည့်အန္တ္ရယ်မှ မကြုံခဲ့ရချေ။ သူတို့အမြန်သွားသ၍ ဖန်လုံအိမ်ကို ၁၀မိနစ်အတွင်း ရောက်ကိုရောက်နိုင်သည်။

ဒုတိယမစ်ရှင်မှာ လိမ်ရတာကြိုက်သော လရောင်ပန်းကိုရှာရန်ဖြစ်သည်။ ယခုပန်းကိုတွေ့ပြီဖြစ်ကာ လက်ထဲအပါယူရန်သာကျန်တော့သည်။ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် မီးမှုတ်နိုင်သော ကျားသစ်တစ်ကောင်ကိုသာကြုံခဲ့ရသည်။ ထိုကျားသစ်မှာ အလွန်သန်မာပြီး ထန်မော့သာ အလျင်လူသားစွမ်းရည်ကိုမသုံးခဲ့လျှင် ဒဏ်ရာရခဲ့မှာပင်။ သို့သော် သူ့အတွက် အသက်အန္တရာယ်တော့မရှိနိုင်ချေ။

ထို့ကြောင့် ဒုတိယမစ်ရှင်မှာလည်းမခက်ချေ။

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"ဒီကော်ရစ်တာမှာ ထောင်ချောက်ရှိတယ်ဆိုတာ အမှန်ပဲဖြစ်လိမ့်မယ်"

ထန်မော့က လူရွယ်နှင့် အမျိုးသမီးကိုကြည့်လိုက်သည်။

"အခုငါတို့အဲဒီပန်းနဲ့ ၁၀မီတာအကွာမှာရှိတယ် သူပြောသလိုဆို ငါတို့မှာ ရွေးချယ်စရာ၃ခုရှိမယ် ဘယ်ဘက်ကသွားတာရယ် ညာဘက်ကသွားတာရယ် မျဥ်းပေါ်ကသွားတာရယ်ပေါ့"

လူရွယ်ကလက်ထောင်လိုက်သည်။

"ငါကတော့မျဥ်းပေါ်ကမသွားဘူးနော်"

ထန်မော့နှင့် အမျိုးသမီးမှာ သူ့ကို ကြည့်လိုက်ကြသည်။

အမျိုးသမီးကထူးဆန်းစွာမေးလာခဲ့သည်။

"ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ နင်သွားမသွားက ငါတို့နဲ့ဆိုင်မှမဆိုင်ပဲ"

လူရွယ်ကထန်မော့ကို လက်ညှိုးထိုးပြလာပြီး ဆိုလာသည်။

"သူကငါတို့ကိုတစ်ယောက်တစ်လမ်းစီရွေးစေချင်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား"

လရောင်ပန်းမှာ ရုတ်ချည်း ထူးဆန်းသော အသံဖြင့်ရယ်မောလာခဲ့သည်။ လူ၃ယောက်မှာလည်း ထိုပန်းကို ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်လိုက်မိလေသည်။ လရောင်ပန်းမှာ လရောင်အောက်တွင် ကျော့ရှင်းကာကျက်ကရေရှိနေပုံပေါက်လေသည်။ ၄င်း၏ညင်သာနူးညံ့သော အလှတရားကြောင့် ဤမျှထူးဆန်းကာ မိစ္ဆာဆန်သောရယ်သံများပြုလုပ်နိုင်ကြောင်း မည်သူမှထင်ကြမည်မဟုတ်ချေ။

လူရွယ်၏စကားကြောင့် ရယ်လိုက်သည်မှာ အသိသာကြီးပင်။

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"ငါ ၃ယောက်တစ်လမ်းစီ မရွေးစေချင်ဘူး မင်းကြိုက်တဲ့လမ်းကသွား မင်းရဲ့ရွေးချယ်မှုပဲ ဘယ်သူ့ကိုမှ မတိုက်တွန်းဘူး ငါကဒီတိုင်းရွေးချယ်စရာတွေကို ရှင်းပြနေရုံပဲ မစ်စတာဘရုစ် ငါသိချင်ရုံပါပဲ မင်းကဘာလို့မျဥ်းပေါ်ကမလျှောက်ချင်ရတာလဲ"

🪩

Prev Next