ကားထဲတွင် လေအေးပေးစက်ဖွင့်ထားသော်လည်း အနည်းငယ် မွန်းကြပ်နေသယောင်။
ဖုကျန်း ကားပြတင်းပေါက်မှ အပြင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ လမ်းတစ်လျောက်ထွန်းလင်းနေသော လမ်းမီးတိုင်များကြောင့် မြို့စွန်ဆင်ခြေဖုံးနေရာများကိုပင် နေ့အချိန်နှင့်မတူစွာ လှပနေသည်။
ခရစ္စမတ်မှာ ကျော်လွန်သွားပြီဖြစ်သော်လည်း အလှဆင်ထားသည်များမှာ အကုန်အစင် မဖယ်ရှားရသေး။ လမ်းတစ်လျှောက် မီးလုံးသေးသေးလေးများဖြင့် အလှဆင်ကာ အဝါရောင်ပြတင်းပေါက်တွင် စန်တာကလော့၏ ရုပ်ပုံစတစ်ကာများ ကပ်ထားပြီး မြို့သူမြို့သားတို့က ဈေးဝယ်စင်တာအရှေ့တွင် စုဝေးကာ တီးဝိုင်းဖျော်ဖြေမှုကို ကြည့်ရှုနေသည်။
ဖုကျန်းရွေးလိုက်သော အသားကင်ဆိုင်က သူတို့နေရာနှင့် မဝေးလှ။ ကားငှားခမှာ ယွမ်နှစ်ဆယ်ပင်မကျချေ။ အသားကင်ဆိုင်မှာ လူပြည့်နေလေသည်။ ဖုကျန်းနှင့် အခြားသူများမှာ နေရာရရန် တစ်နာရီခွဲခန့် စောင့်လိုက်ရပြီး နောက်ဆုံးတွင် ပြတင်းပေါက်ဘေးနေရာရရခဲ့သည်။
ဖုကျန်းသည် ကျန်းဟန်ရှုနှင့် မျက်နှာခြင်းဆိုင်ထိုင်လိုက်သည်။ အကင်ဆိုင်နှင့် မျက်နှာခြင်းဆိုင်တွင် ရုပ်ရှင်ရုံရှိသည်။
သူ ပြတင်းပေါက်မှန်ကိုဖြတ်၍ အဝေးမှ စုံတွဲတစ်တွဲ လက်ချင်းတွဲလျက် ရုပ်ရှင်ရုံသို့ လာနေသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ လမ်းမီးတိုင်များရှိသော်ငြား မှိုင်းပျပျရာသီဥတုကြောင့် ဖုကျန်းသည် သူတို့ကို ကောင်းစွာမမြင်ရသော်လည်း နှစ်ယောက်စလုံး ပြုံးနေကြမည်ကို ခံစားမိသည်။
ကျန်းဟန်ရှုက ဖုကျန်း ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်သို့ ငေးမောနေသည်ကို သတိထားမိပြီးနောက် သူ့ကိုမေးလိုက်သည်။
"....ဘာကိုကြည့်နေတာလဲ..."
ဖုကျန်းသည် မျက်တောင်ခတ်ကာ အကြည့်များကို ပြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး ကျန်းဟန်ရှုကို ပြုံး၍ ခေါင်းယမ်းပြလိုက်သည်။
ကျန်းဟန်ရှု ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်ချိန် မှိန်ဖျော့ဖျော့မီးရောင်အောက်တွင် တင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ထားကြသော စုံတွဲအနက် ပိုအရပ်ရှည်သူက အခြားသူ၏နဖူးကို နမ်းလိုက်သည်အား တွေ့လိုက်ရသည်။
ကျန်းဟန်ရှု ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပြန်လှည့်လာပြီးနောက် စားပွဲထိုးလေးက သူတို့မှာထားသည်များကို လျင်မြန်စွာ လာချပေးခဲ့သည်။
ဝက်ဗိုက်သားကို အကင်ဖိုပေါ်တွင် ဆီပူထိုးကာ ကြော်ထားသောကြောင့် အဆီများ စိမ့်ထွက်နေသည်။ ပေါင်မုန့်ကင်(squid bread)မှာ ရွှေညိုရောင်သမ်းနေသည်။ မွှေးရနံ့က သင်းပျံ့နေသည်။
တူကိုကိုင်ကာ အသီးသီး စားသောက်နေပြီး အကင်ဆိုင်၏ အသက်ဝင်သောလေထုနှင့် ကွဲထွက်နေသည်။ ဖုကျန်းသည် စကားပြောရန် အကြိမ်များစွာ ကြိုးစားသော်လည်း ဘာပြောရမှန်းမသိချေ။
ထိုညစာသည် သူတို့အတွက် ပြီးမြောက်အောင်လုပ်ရမည့် တာဝန်တစ်ခုကဲ့သို့ပင်။
ငွေရှင်းပြီးနောက် ဖုကျန်းသည် ကောင်တာ၏ ဘယ်ဘက်ဘေးတွင် ရေခဲမုန့်စက်ကို တွေ့၍ ရေခဲမုန့်နှစ်ခုဝယ်ခဲ့ပြီး ကျန်းဟန်ရှုအား တစ်ခုပေးလိုက်သည်။
ကျန်းဟန်ရှု ဖုကျန်းလှမ်းပေးသော ရေခဲမုန့်တစ်ခုကို ယူလိုက်သည်။ တကယ်တမ်း သူ ဒီလိုဟာမျိုးကို လုံးဝမကြိုက်၊ သို့သော် ဖုကျန်း၏ မျက်ဝန်းတောက်တောက်များကို ကြည့်မိသည့်ခဏတွင် ငြင်းရန် မေ့သွားခဲ့သည်။
ညမှာ စည်ကားစပြုနေပြီ။ ရှစ်နာရီပင်မရှိသေးသော်ငြား သူတို့သည် ပြန်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ စားသောက်ဆိုင်မှထွက်လာပြီးနောက် လေအေးတစ်သုတ် တိုက်ခတ်လာလျှင် ဖုကျန်း သူ့လက်ထဲမှ ရေခဲမုန့်ကို တစ်ကိုက်ကိုက်လိုက်ပြီး လုံးဝလိုက်ဖက်မညီသော လေအေးနှင့် အအေး(ရေခဲမုန့်)ကို တွဲဖက်လိုက်သည်။
လမ်းမထက်မှ ယာဉ်ကြောတန်းမှာ ဆူညံနေသည်။
ကျန်းဟန်ရှု ဖုကျန်းကို ငေးကြည့်လိုက်သည်။
ဖုကျန်းက ရေခဲမုန့်ကတော့ကို ကိုင်ထားပြီး နှူတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတွင် အဖြူရောင်cream ပေနေသည်။ ကျန်းဟန်ရှုသည် မတတ်သာဘဲ ဖုကျန်းကို ရပ်၍ ကြည့်လိုက်သည်။
ကျန်းဟန်ရှုက မတ်တပ်ရပ်ပြီး သူ့ကိုဆက်ကြည့်နေသောကြောင့် ဖုကျန်း တစ်ခုခုမှားသလို ခံစားရသည်။ မျက်တောင်ခတ်ကာ ကျန်းဟန်ရှုကိုမေးလိုက်သည်။
"....တစ်ခုခုဖြစ်လို့လား...."
လမ်းမီးမှိန်မှိန်အောက်တွင် ဖုကျန်း သူ့ကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ မဟူရာရောင်မျက်ဝန်းများမှာ ကျန်းဟန်ရှု၏ ပုံရိပ်ဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ ဖုကျန်း၏ မျက်နှာမှာ အအေးဓာတ်ကြောင့် နီမြန်းနေသည်။ သူ၏နှုတ်ခမ်းမှာလည်း ရေခဲမုန့်စားထားသောကြောင့် ပုံမှန်ထက်ပင် ပိုမိုအရောင်စိုနေသည်။
ကျန်းဟန်ရှု လှုံ့ဆော်ခံလိုက်ရလိုပင် သူ့လက်ကိုမြှောက်ကာ ဖုကျန်း၏နှုတ်ခမ်းကို သူ့လက်မဖြင့် ညင်သာစွာပွတ်၍ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတွင်ပေနေသည်ကို သုတ်ပေးလိုက်သည်။
ဖုကျန်းမှာ ကြက်သေသေသွားလေသည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းမှာ အနည်းငယ်ဟနေပြီး ထိုနေရာတွင်ပင် မတုန်မလှုပ် မတ်တပ်ရပ်နေသည်။ လေတိုက်လာ၍ လက်ထဲမှ အရည်ပျော်နေသော ရေခဲမုန့်သည် သူ့ခြေထောက်အောက်ရှိ အနီရောင်ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ စာရွင်ပေါ်သို့ ကျဆင်းသွားသည်။
ကြယ်စုံသောကောင်းကင်ပြင်အောက်တွင် အထပ်မြင့်အဆောက်အဦးများ၊ ယာဉ်တန်းများဖြင့် နီယွန်မြို့တော်သည် စည်ကားနေသည်။ လမ်းမီးတိုင်၏အလင်းအောက်တွင် သူတို့နှစ်ယောက်၏ အရိပ်များမှာ တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ထပ်သွားသည်။ လေမှာ တစ်ဖြေးဖြေးငြိမ်လာပြီး ယာဉ်သံများမှာ ဝေးသွားသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် လောကတစ်ခုလုံး ဆိတ်ညိမ်သွားသည်။
ကျန်းဟန်ရှု သူ့လက်မနှင့် လက်ညှိုးကို သတိလက်လွတ် ပွတ်သပ်နေမိသည်။ သူလုပ်ခဲ့သည်နှင့်ပတ်သက်၍ ခရေစေ့တွင်းကျ သိနေသည်။ အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် တစ်ဖက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။ မျက်လွှာချထားပြီး သူ့အပြာရောင်မျက်ဝန်းလှလှများမှာ ရှုပ်ထွေးနေဟန်တူသည်။
ကျန်းဟန်ရှု ပြောပြီးနောက် လမ်းတစ်ဖက်ကိုကူးပြီးနောက် တက္ကစီငှားလိုက်သည်။
ဖုကျန်းသည် နံဘေးမှ သူ့နာမည်ကိုခေါ်ကာ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။
ကျန်းဟန်ရှုသည် သူ့ခေါင်းကို လှည့်လိုက်သည်။
"ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ကြမလား ...."
သူ့မျက်ဝန်းများမှာ မီးရောင်အောက်တွင် တလက်လက်တောက်ပနေသည်။
ကျန်းဟန်ရှုသည် အချိန်အကြာကြီး ပြန်မဖြေဘဲ အသံတိတ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ဖုကျန်းသည် အားပျက်စွာ ခေါင်းငုံ့ချလိုက်သည်။ သူ့ပုံစံမှာ ကြင်နာသနားချင်စရာကောင်းလှသည်။
".သွားကြမယ်...."
ကျန်းဟန်ရှုက ပြောလိုက်သည်။
ဖုကျန်း ကျန်းဟန်ရှု၏နောက်ကျောကို ငေးကြောင်ကြောင်ကြည့်လိုက်သည်။ ကျန်းဟန်ရှုပြောသွားတာနှင့်ပတ်သက်၍ မည်သို့တုန့်ပြန်ရမည်မသိ။
ကျန်းဟန်ရှု ခြေနှစ်လှမ်းခန့်လှမ်းပြီးနောက် ဖုကျန်းလိုက်မလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဖုကျန်း ထိုနေရာမှာပဲ ရှိနေသေးသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖုကျန်းကိုမေးလိုက်သည်။
"....ဘာလို့မလာတာလဲ ရုပ်ရှင်မကြည့်ချင်ဘူးလား..."
သူဘာတွေးနေတယ်ဆိုတာကို ကျန်းဟန်ရှုက သိနေတာလား အခုရော ဘာတွေးနေလဲ....
ဖုကျန်းတစ်ယောက် သူ့နှုတ်ခမ်းကို သုတ်ပေးခဲ့သော ကျန်းဟန်ရှု လက်ထိပ်ဖျား၏ အပူချိန်ကို အခုချိန်အထိ ခံစားနေရပြီး မရည်ရွယ်ဘဲ သူ့နှုတ်ခမ်းဖျားများမှာ ကော့တက်လာသည်။
