Chapter 112

🌍Chapter 112

ပိုင်ရို့‌ယောင်၏သတိထားတတ်သောစိတ်အရ သူ့၏ကတ်များကို အလွယ်တကူ ထုတ်ပြမည် မဟုတ်ပေ။ သူက ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်ရှန်း၏သေခြင်းအော်ရာများကြောင့် ညာဘက်လမ်းက အလွန်အန္တရာယ်များမည်ဟု ထင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်နိုင်သည်။

အမှန်တွင် ထန်မော့လည်း ထိုသို့တွေးဖူးသည်။ သူတို့ လမ်းခွဲပေါင်း ၁၀၀ကျော် လျှောက်ခဲ့ပြီး အစောင့်များနှင့် ကြုံတွေ့ခဲ့သော်လည်း အစောင့်များက မသန်မာကြပေ။ သူတို့ ချောင်းမြောင်းတိုက်ခိုက်သည့်အစောင့်များနှင့် တစ်ကြိမ်သာတွေ့ခဲ့ပြီး ပိတ်မိလုနီးနီးဖြစ်ခဲ့ကြလေသည်။

ဤကံတရားက အလွန်ကောင်းလွန်းပေသည်။  လမ်းခွဲ၁၀၀တွင် သူတို့ကို သတ်နိုင်သည့် အစောင့်များနှင့်မကြုံတွေ့ခဲ့ရပေ။ ယခုမူ  ကံတရားကြောင့်မဟုတ်မှန်း ထန်မော့ နားလည်သွားသည်။ သူတို့ ပိုင်ရို့ယောင်နှင့်အတူသွားနေသည့်အတွက် ပိုင်ရို့ယောင်က သေခြင်းအော်ရာများမှတစ်ဆင့် အန္တရာယ်များမများ သိနိုင်ပေသည်။  အချို့လမ်းများတွင် အစောင့်အချို့နှင့်တွေ့ရသော်လည်း သူတို့ ချောမွေ့စွာ ကျော်လွှားနိုင်ခဲ့သည်။ သူတို့ အလွန်အန္တရာယ်များသည့် လမ်းများကို ရှောင်နိုင်ခဲ့ကြသည်။ ဥပမာအားဖြင့် သူနှင့်ဖူ၀မ်ရှန်းကညာဘက်လမ်းကို ငြင်းဆန်ကာ အလယ်လမ်းကို ရွေးချယ်ခဲ့ကြခြင်းမျိုးဖြစ်၏။

“သူက တကယ်ကံကောင်းတာပဲ…”

ထန်မော့ ရေရွတ်လိုက်၏။

“ကံကောင်းတာလား…”

ထန်မော့က စိတ်ထဲမှ အသံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။

ထိုအခါမှသာ ‌သူ ဂိမ်းသိမ်းမှတ်ဖွင့်ပြီးကတည်းက ဖူ၀မ်သော်က သူ့စကားကို အမြဲနားထောင်နေကြောင်း ပြန်သတိရသွားသည်။

“မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ရေးဂိမ်းမှာတွေ့ခဲ့တဲ့ အသင်းဖော်တစ်ယောက်ပါ…သူက အရူးလေ…အမြဲတမ်း ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေ လုပ်နေတာ…သူက ကျွန်တော့်ကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်တိုက်ခိုက်သေးတယ်…ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ပြန်တိုက်တာ ခံလိုက်ရတယ်လေ…အခုတော့ သူ သေသွားတာလား…မသေဘူးလား…သေချာမသိဘူး…”

ပိုင်ရို့ယောင်က အဆုံးမဲ့သော တွင်းနက်ထဲသို့ ပြုတ်ကျသွားသော်ငြားလည်း အဓိကမစ်ရှင်အောင်မြင်ခဲ့သည့်အတွက် အနက်ရောင်မျှော်စင်က သူ့ကို ကမ္ဘာမြေပေါ်သို့ ပြန်ပို့လိုက်နိုင်ချေရှိလေသည်။

‌ဖူ၀မ်သော်က ထန်မော့ပြောသည့်လူအကြောင်း ထပ်မမေးချေ။

“မင်း အနက်ရောင်မျှော်စင်ဒုတိယထပ်ဂိမ်းကို ရှင်းလင်းပြီးပြီလား…”

ထန်မော့ ရယ်လိုက်သည်။

“ပြီးလုနီးပါးပေါ့…မတော်တဆတစ်ခုခုသာ မဖြစ်ခဲ့ရင် မကြာခင် ပြီးလောက်တယ်…”

ဖူ၀မ်သော်နှင့် စကားပြောနေစဉ်တွင် ထန်မော့ လက်ကို မြှောက်ကာ ကြိုးအား အဆုံးမဲ့တွင်းနက်ထံသို့ ပစ်လိုက်သည်။

ဝှီး…

ထန်မော့လက်ထဲမှ ရာဘာကြိုးက လေထုကို ဖြတ်၍ အဆုံးမဲ့သောတွင်းနက်၏ အခြားတစ်ဖက်ရှိ သစ်သားပလက်ဖောင်းပေါ်သို့ ခိုင်မာစွာ သွားရစ်ပတ်လေသည်။

ထန်မော့ အသက်ပြင်းပြင်းရှုလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ကို ကန်ကာ ခုန်လိုက်၏။ ထို့နောက် ရာဘာကြိုး၏ ချုံ့နိုင်ဆန့်နိုင်သော ဂုဏ်သတ္တိကို သုံးကာ အခြားတစ်ဖက်သို့ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း ရောက်သွားလေသည်။ တစ်ဖက်ခြမ်းသို့ ရောက်သောအခါ ထန်မော့ ကြိုးကို လွှတ်လိုက်ပြီး လရောင်ပန်းနှစ်ပွင့်ကို ကိုင်ကာ တံခါးမကြီးဆီ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူက အခန်းထဲ၀င်ကာ လရောင်ပန်းကို ပန်းအိုးထဲ ထည့်လိုက်ပြီး ရတနာကော်ရစ်တာကို ပိတ်၍ ရတနာကော်ရစ်တာတူတူပုန်းတမ်းဂိမ်းကို ရှင်းလင်းရန်သာ လို‌တော့လေသည်။

ထန်မော့က အစောင့်အကြပ်အချို့ သို့မဟုတ် အနီရောင်နှလုံးသားဘုရင်မနှင့်တွေ့မည်ကို ကြောက်ရွံ့သည့်အတွက် သူ့၏ထီးလေးကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ သို့သော် သူ တံခါးလက်ကိုင်ဘုကို ထိလိုက်သည်နှင့် ဖူ၀မ်သော်၏သံလိုက်ဓာတ်ပါသည့်အသံကို ကြားလိုက်ရလေသည်။

“အင်း…ငါ ဒီဂိမ်းကို စောင့်ကြည့်နေခဲ့တာ…မင်း ငါ့နာမည်‌ခေါ်နေတာ ကြားခဲ့သလိုပဲ…ငါပဲ နားကြားလွဲတာလား…အနက်ရောင်မျှော်စင်က ငါ ပထမထပ်ကို ရှင်းလင်းခဲ့ကြောင်း ကြေညာခဲ့သလားလို့…”

ထန်မော့၏လှုပ်ရှားမှုများ ရပ်တန့်သွားသည်။  သူက ဖူ၀မ်သော်၏စကားကို ပြန်တွေးလိုက်ပြီး ရယ်မောလိုက်လေသည်။

“ဒါက ခင်ဗျားနာမည်မဟုတ်ဘူး…နာမည်က တော်တော်တော့ တူတယ်…သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ တခြားအသင်းဖော်…သူက ကလေးပဲရှိသေးတယ်…နာမည်က ဖူ၀မ်ရှန်း…ဖူ၀မ်သော်မဟုတ်ဘူး…”

ထိုအခါ ဖူ၀မ်သော်ဘက်တွင် ရုတ်တရက် တိတ်ဆိတ်သွားလေသည်။

ထန်‌မော့ တစ်ခုခု မှားယွင်းနေကြောင်း သတိပြုမိသွားသည်။

ထိုစဉ် ဖူ၀မ်သော်က တိုးတိုးပြောလာလေသည်။

“သူက ၁၁နှစ်၀န်းကျင်…ညာဘက်မျက်လုံးအောက်မှာ မှဲ့ရှိတယ်…ပြီးတော့ အရမ်းဉာဏ်ကောင်းတယ်…ဟုတ်တယ်မလား…”

ထန်မော့ :  “ခင်ဗျား သူ့ကို သိလား…”

“သိတယ်”

ထန်မော့ : “သူက တကယ် ခင်ဗျားသားလို့ မပြောနဲ့‌နော်…”

ဖူ၀မ်သော် အတည်ပြောလိုက်သည်။

“သူက ငါ့၀မ်းကွဲ…ငါ့ဦးလေးရဲ့သား ဖူ၀မ်ရှန်း…”

ဖူ၀မ်ရှန်း၏နာမည်ကို ပထမဆုံး ကြားခဲ့သည့်အချိန်၌ ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်ကို ‌တွေးမိခဲ့သည်။ ထိုမျိုးရိုးနာမည်မျိုးက ရှားပါးပြီး ပထမဆုံး နာမည်စာလုံးကလည်း ဆင်တူလေသည်။ ကောင်လေးနှင့်ဖူ၀မ်သော်က နာမည်တွင် သုံးသည့် စကားလုံး မတူညီခြင်း မဟုတ်ခဲ့လျှင်အချင်းချင်း အနည်းငယ်မျှ ဆက်နွယ်နေနိုင်ကြောင်း တွေးခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဖူ၀မ်ရှန်းက ဖူ၀မ်သော်နှင့် ဆက်ဆံရေးကို ငြင်းဆန်ခဲ့သည့်အတွက် ထန်မော့၏သံသယများကို စိတ်ထဲတွင်သာ မြှုပ်နှံခဲ့ရပေသည်။ ဖူ၀မ်‌သော်နှင့် ဖူ၀မ်ရှန်းတို့ အချင်းချင်းဆက်နွယ်မှုမရှိသင့်ဟုပင်တွေးခဲ့သည်။

အနက်ရောင်မျှော်စင်နှစ်ခု အသံထုတ်လွှင့်ပြီးနောက်တွင် တရုတ်နိုင်ငံမှ ကစားသမားနှင့်တစ်ကမ္ဘာလုံးမှ ကစားသမားများ ဖူ၀မ်သော်ဟူသည့်နာမည်နှင့် ရင်းနှီးလာခဲ့သည်။ ထို့အပြင် တရုတ်ကစားသမားများက ထိုနာမည်ကို မမေ့ပျောက်နိုင်သည့် ပြိုင်ဘက်ကင်းခံစားချက်များ ရှိသင့်လေသည်။

အကယ်၍ ဖူ၀မ်ရှန်းက ဖူ၀မ်သော်နှင့် အမှန်ပင်ပတ်သက်နေလျှင် စစချင်းတွင် သူ့နာမည်ရင်းအား မပြောခဲ့သင့်ပေ။ သူက နာမည်ရင်းကို ပြောခဲ့ကတည်းက အရိပ်ကို မကြောက်ကြောင်း သိသာသည်။

သို့သော်လည်း အဆုံးတွင် သူနှင့်ပိုင်ရို့‌ယောင်က ဉာဏ်ကောင်းပြီး ဖြူစင်ပုံပေါ်သည့် ကောင်လေး၏လှည့်စားခြင်း ခံခဲ့ရလေသည်။

 ကောင်လေးက ဖူ၀မ်ရှန်းဟူသော နာမည်ရင်းကို အမှန်အတိုင်းပြောခဲ့သော်လည်း ဖူ၀မ်သ်ောနှင့်ပတ်သတ်မှုကိုမူ ငြင်းဆန်ခဲ့၏။ ကောင်လေးက အမှန်တရား၇၀%၊ အလိမ်၃၀%ပေါင်းစပ်ကာ ထူးချွန်သည့် သရုပ်ဆောင်စွမ်းရည်အားသုံး၍ လူကြီးနှစ်ယောက်ကို လိမ်ညာခဲ့လေသည်။ ထန်မော့ ယခုမှသာ ဖူ၀မ်သော်ထံမှ ကောင်လေးလိမ်သွားခဲ့ကြောင်း သိလိုက်ရလေသည်။

“သူ အောင်မြင်သွားပြီ…” 

ထန်မော့ တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။

ဖူ၀မ်သော် မေးလိုက်၏။

“ဘာပြောလိုက်တာလဲ….”

“ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး…သူက ခင်ဗျားရဲ့၀မ်းကွဲဖြစ်ပေမဲ့…စိတ်မကောင်းပါဘူး...သူ ဂိမ်းထဲကနေ ထွက်သွားပြီ…ကျွန်တော် သူနဲ့မဆက်သွယ်ပေးနိုင်ဘူး…”

“ကိစ္စမရှိဘူး…ငါ သူအသက်ရှင်နေမယ်လို့ မထင်ထားဘူး…ဒါကိုက အံ့ဩစရာဖြစ်နေပြီ…မင်းမစ်ရှင် ပြီးပြီလား…”

ထန်မော့ ခေါင်းခါလိုက်သည်။

“လုပ်စရာနည်းနည်းကျန်သေးတယ်…”

“ဒါဆို ငါ မင်းကို မနှောင့်ယှက်တော့ဘူး…ဂရုစိုက်ပါ…”

ကြက်ဆင်ဥ မှောင်ကျသွားလေသည်။ 

ထန်မော့ ခေါင်းမော့၍ ရှေ့မှ ခမ်းနားထည်ဝါသောတံခါးကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်တွင် လရောင်ပန်းနှစ်ပွင့်ကို ကိုင်ထားပြီး ကျန်တစ်ဖက်တွင် ထီးလက်ကိုင်ကို ကိုင်ထား၏။ ဖူ၀မ်သော်၏ စကားကြောင့် မဟုတ်ချေ။ ဤဂိမ်းက မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ရေးဂိမ်းဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့်သာ ဂရုစိုက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ကော်ရစ်တာတွင်ဂိမ်း၏အရေးကြီး‌သော အစိတ်အပိုင်းဖြစ်သည့် Mobius ringကို ချိုးဖျက်ပြီးနောက် ဘုရင်မအိပ်ခန်းတွင် အန္တရာယ်မရှိကြောင်း အာမမခံနိုင်ပေ။

ထန်မော့ တံခါးတစ်ဖက်ရှိ လှုပ်ရှားမှုများကို ဂရုတစိုက် နားထောင်သော်လည်း တစ်ဖက်ခြမ်းတွင် တိတ်ဆိတ်နေပြီး မည်သည့်အသံမှ မကြားရပေ။

ထန်မော့ တံခါးဖွင့်လိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ဖက်သို့ ရှောင်တိမ်း၍ တိုက်ခိုက်မှုများကို စောင့်မျှော်နေခဲ့သော်လည်း ဘာမှဖြစ်မလာခဲ့ပေ။ သို့သော်လည်း သုံးမိနစ်ခန့် တည်ငြိမ်စွာ စောင့်ဆိုင်းပြီးမှသာ သူ အိပ်ခန်းထဲ ၀င်သွားလိုက်သည်။

ကြီးကျယ်ခမ်းနားသည့်အခန်းက မည်းမှောင်တိတ်ဆိတ်နေလေသည်။ လရောင်က ပြတင်းပေါက်မှတစ်ဆင့် အခန်းကို အလင်းရောင်ပေးနေပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ရှိ ‌မတူညီသည့်ထောင့်မှန်စတုဂံပုံ အကွက်များကို မြင်နိုင်ပေသည်။ 

ထန်မော့၏အမြင်အာရုံက အိပ်ခန်းတွင်းရှိ အလင်းရောင်နှင့် ချက်ချင်းကျင့်သားရသွားပြီး အခန်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ အိပ်ခန်းထဲတွင်ရင်းနှီးပြီးသား အိပ်ရာကြီးတစ်ခုနှင့် အိပ်ရာနောက်တွင် ကြီးမားသော အ၀တ်ဗီရိုကြီးရှိ၏။ ထန်မော့ ထပ်မံရှာဖွေကြည့်သောအခါ ပန်းကန်စင်ပေါ်တွင်အရောင်မတူညီသည့် ငှက်မွှေးများထည့်ထားသည့် ပန်းအိုးကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ထန်မော့ပြုံးကာ ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။

သူ ဘုရင်မအိပ်ခန်းထဲရောက်နေပြီဖြစ်၏။

ပန်းကန်စင်ပေါ်ရှိ ပန်းအိုးထဲတွင် အနီ၊ အစိမ်းနှင့် ခရမ်းရောင်ငှက်မွှေးများရှိပြီး ကစားသမားအရေအတွက်‌ကို ရည်ညွှန်းလေသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ထိုပန်းအိုးက လရောင်ပန်းထည့်ရမည့်ပန်းအိုးဖြစ်ပြီး ထည့်ပြီးသည်နှင့် ရတနာကော်ရစ်တာ ထာ၀ရပိတ်သွားမည်ဖြစ်၏။

ထန်မော့ ပန်းအိုးဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်စဉ် အနောက်မှ ပြင်းထန်သော လေရိုက်သံကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ထန်မော့ မျက်လုံးများ မှေးစင်းသွားပြီး ဘေးသို့ ရှောင်ရှားလိုက်သော်ငြားလည်း မမျှော်လင့်စွာနှင့် ထိုအရာက ထန်မော့မျက်လုံးထံ တည့်တည့်ဦးတည်လာ၏။

ထန်မော့ မန္တန်ကို အမြန်ရွတ်ဆိုလိုက်ပြီး ထီးကို ဖွင့်ကာ သူ့ရှေ့ကာလိုက်၏။

ချွန်ထက်သည့်လှံတံက ထီးနှင့်ရင်းနှီးတွေ့သွားကာ သတ္တုချင်းရိုက်မိသံများ ထွက်ပေါ်လာ၏။ ထန်မော့၏ကာယကြံ့ခိုင်မှု တိုးတက်လာပြီးနောက် ခွန်အားလည်း အလွန် သန်မာလာလေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုလှံနှင့် ရင်ဆိုင်လိုက်စဉ်၌‌ တောင်ကြီးတစ်တောင်ကဲ့သို့သော အင်အားကို ခံစားလိုက်ရပြီး နောက်ပြန်ကန်ကာ ဘုရင်မ၏အ၀တ်ဗီရိုထဲ ခွေခေါက်ကျသွား၏။

သူ့ပါးစပ်ထဲမှ ချိုမြိန်သော အရသာရှိသည့်သွေးများကို မျိုချလိုက်ကာ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သောရန်သူကို ကြည့်လိုက်သည်။

ရန်သူသည် အရပ်သုံးမီတာရှည်ပြီး နှစ်မီတာခန့်ရှည်သည့်လှံကို ကိုင်ထားသည့် ဖဲချပ်စောင့်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ထန်မော့ကို စိုက်ကြည့်နေသည့် ဖဲချပ်စောင့်၏မျက်လုံးများက တောက်ပနေပြီး လရောင်က ပြတင်းပေါက်မှတစ်ဆင့် အစောင့်ပေါ် ဖြာကျနေ၏။ ဤအစောင့်က ရတနာကော်ရစ်တာပေါ်တွင်ထန်မော့တွေ့ခဲ့သည့်အစောင့်များနှင့် ကွာခြားလေသည်။ ထိုအစောင့်တွင် မတူညီသည့်အရောင်ရှိပြီးရွှေရောင်ဖျော့ဖျော့အလွှာက အစောင့်ကို ဖုံးလွှမ်းထားသည်။

ထန်မော့ ပေါ့ဆလို့ မရပေ။ သူ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ ထရပ်လိုက်သည်။

သို့သော်လည်း ‌ရွှေရောင်အစောင့်က ထန်မော့ကို အသက်ရှုရန် အခွင့်အရေးမပေးချေ။ ထန်မော့ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် လှံက ထပ်မံတိုက်စစ်ဆင်လာပြန်သည်။ ယင်းကား အစွမ်းထက်သည်သာမက အလွန်မြန်ဆန်ပြီး လေးလံသည်ဟု မထင်ရပေ။ လှံကား ထန်မော့ကို အခန်းထောင့်နေရာသို့ ရောက်အောင် တွန်းပို့နေ၏။

ထန်မော့ ထီးလေးနှင့်သာ လှံကို ကာကွယ်နေရပြီး ပြန်မတိုက်နိုင်ပေ။

လှံတံ၏တိုက်ခိုက်မှုက ပိုမိုပြင်းထန်လာပြီး ထိုးချက်များက ပိုမိုမြန်ဆန်လာပေသည်။

ချွန်ထက်သည့်လှံထိပ်ဖျားက ထန်မော့၏အရေပြားကို အလွယ်တကူ ထိုးဖောက်နိုင်သဖြင့်ထန်မော့ ဒဏ်ရာများစွာ ရနေ၏။ ထန်မော့၏ နောက်ကျောက အိပ်ခန်းနံရံနှင့်ကပ်နေပြီး ထပ်မံနောက်ဆုတ်ရန် နေရာမရှိတော့ပေ။ 

ယင်းကို အခွင့်ကောင်းယူကာ ရွှေရောင်အစောင့်သည် ထန်မော့၏ခေါင်းတည့်တည့်ကို ချိန်ရွယ်လာ၏။ ထိုအချိန်တွင် ထန်မော့ ထီးကို အမြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် လဲချလိုက်သည်။ ထို့နောက် နံရံကို ကန်ကာ အစောင့်၏ခြေထောက်များကြားမှ ရှောင်ထွက်လိုက်သည်။

ဘုရင်မအစောင့်များက ဖဲချပ်စောင့်များဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့‌တွင် ခြေတံလက်တံလေးခုရှိလေသည်။သို့‌သော်လည်း ရွှေရောင်အစောင့်၏ခြေထောက်များက ၂၀စင်တီမီတာခန့်သာ မြင့်သည့်အတွက်ထန်မော့ ထိုအောက်မှ ရှောင်မထွက်နိုင်ပေ။ ထို့အတွက်ကြောင့်  ထီးထိပ်ဖြင့် ဖဲချပ်စောင့်ကို ချိန်ရွယ်လိုက်သည်။ 

ဘွားဘွားဝံပုလွေ၏ထီးက ဤဖဲချပ်စောင့်ထက် သန်မာမည်ဟု သူ ယုံသည်။

ထို့အတွက်ကြောင့် ထန်မော့ အရဲစွန့်ကာ ဖွားဖွားဝံပုလွေ၏ထီးကလေးဖြင့် ဖဲချပ်စောင့်ကို ရိုက်လိုက်၏။ ထို့နောက် ရိုက်မိသည့်နေရာမှ မီးပွားများ ထွက်လာပြီး ကမ္ဘာတုန်လောက်သည့် အကျိုးသက်ရောက်မှု ထွက်ပေါ်လာပေသည်။ ထီးကလေးက ဖဲချပ်စောင့်၏ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် အပေါက်တစ်ပေါက် ‌အောင်မြင်စွာ ဖောက်နိုင်ခဲ့သည်။

ထန်မော့ ယင်းကို အခွင့်ကောင်းယူကာ နံရံထောင့်မှ ရှောင်ထွက်နိုင်ခဲ့လေသည်။

ဖဲချပ်စောင့် ထိခိုက်သော်သွားလည်းယင်းကား ဖဲချပ်စောင့်၏လှုပ်ရှားများကို အဟန့်အတားမဖြစ်စေပေ။ အစောင့်က ထန်မော့အား ဒေါသတကြီးလှည့်ကြည့်လိုက်သော်လည်း ထန်မော့မှာမူ ၎င်းကို အာရုံမစိုက်နိုင်ပေ။ ပန်းကန်စင်ဆီသို့သာ တဟုန်ထိုးပြေးသွားလေသည်။

ဖဲချပ်စောင့်က လေထဲတွင် လှံတံကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်ပြီး ညာဘက်လက်ကို မြှောက်ကာ ထန်မော့၏ နောက်သို့ ပြေးလိုက်သွားသည်။ ထန်မော့ အမြန်ပြေးနေသော်ငြားလည်း လှံတံကို မကျော်နိုင်ပေ။

ပန်းကန်စင်နှင့်ထန်မော့ကြား အကွာအဝေး ကိုးမီတာသို့ မရောက်မီ ထိုလှံ ထန်မော့၏ခေါင်းကို ထိုးဖောက်သွားနိုင်ပေသည်။

လှံက တဖြည်းဖြည်းနီးလာပြီး ထန်မော့နှင့် ၁၀စင်တီမီတာခန့်သာ ကွာတော့‌စဉ် ရုတ်တရက် ဖဲချပ်စောင့်၏လှုပ်ရှားမှုများ ရပ်တန့်သွား၏။

ထန်မော့၏လက်မောင်းထဲတွင် ပန်းအိုးငယ်လေးရှိပြီး ပန်းအိုးထဲတွင် အနီ၊ အစိမ်း၊ ခရမ်းရောင်ငှက်မွှေးများအပြင် လှပသော လရောင်ပန်းနှစ်ပွင့်လည်း ရှိလေသည်။ လရောင်ပန်းနှစ်ပွင့် ပန်းအိုးထဲသို့ ထည့်လိုက်သည့်အခိုက်အတန့်တွင် ဖဲချပ်စောင့်၏လှံ ရပ်တန့်သွားလေသည်။

‌နောက်တစ်ခဏတွင်…

ဘုရင်မအိပ်ခန်းက ရုတ်တရက် ပြိုကျသွားပြီး လှံနှင့်ဖဲချပ်စောင့် ကွဲကြေသွားကာ ပြတင်းပေါက်ရှိ မှန်များလည်း ကွဲအက်သွားလေသည်။ ထို့အပြင် အိပ်ရာကြီးနှင့်အ၀တ်ဗီရိုကလည်း ဖျက်စီးခံလိုက်ရ၏။ တစ်ခုခုကွဲကြေသွားသလို ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ ကွဲအက်သွားပြီး အပိုင်းအစများက အမှုန့်ဖြစ်ကာ လေထဲ လွင့်မျောသွားလေသည်။

 ထို့နောက် နေရောင်ခြည်က ပြတင်းပေါက်အစစ်အမှန်များကို ဖြတ်၍ အခန်းတွင်းသို့ ဖြာကျလာ၏။ 

နေရောင်နှင့်မထိတွေ့ရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သဖြင့် ထန်မော့၏မျက်လုံးများက မှေးစင်းသွားပြီး အချိန်တစ်ခုအထိ ကျင့်သားမရနိုင်ခဲ့ပေ။သူ ပန်းအိုးကို ကိုင်ကာ ပျက်စီးနေသည့်ကမ္ဘာသစ်ကို ကြည့်လိုက်၏။

ညပျောက်ကွယ်သွားပြီး နေ့ရောက်လာပြီ…

ထန်မော့ ဂိမ်းထဲသို့ ၀င်သည့်အချိန် မြင်ခဲ့ရသည့် အနက်ရောင်ရဲတိုက်ကြီးက သဲလွန်စမရှိစွာ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး ထိုနေရာတွင် ခမ်းနားကြီးကျယ်သော  ရွှေရောင်ရဲတိုက်ကြီးအစားထိုး၀င်ရောက်လာ၏။  ဥယျာဉ်ထဲတွင် ပန်းများ ပွင့်လန်းနေကြကာ ငှက်များ တေးသီကျူးနေကြသည်။ ထန်မော့ရှိနေသော အိပ်ခန်းအပါအ၀င် ရဲတိုက်‌ထဲရှိ အရာအားလုံးကို ရွှေရောင်သဏ္ဍာန်ဖြင့် အစားထိုးလိုက်လေသည်။

ကျောက်မျက်ရတနာများ၏တောက်ပမှုက ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ရောင်ပြန်ဟပ်နေ၏။

ရဲတိုက်ကြီးက နောက်‌ဆုံးတွင် ရှင်သန်နေပြီဖြစ်သည်။ ထန်‌မော့ နောက်ဆုံး၌ ရတနာကော်ရစ်တာမှ ထွက်ကာ အစစ်အမှန် နှလုံးသားဘုရင်မ၏ရတနာရဲတိုက်သို့ ရောက်ရှိသွားပြီဖြစ်သည်။ ရတနာရဲတိုက်၏ဆိုသည့်အတိုင်း ရဲတိုက်က မှောင်မည်းအုံ့မှိုင်းမနေပေ။ ခမ်းနားထည်ဝါတန်ဖိုးကြီးလေသည်။

ထန်မော့ တီးတိုးရေရွတ်လိုက်သည်။

“ဒါဆို ဒါက တကယ့်ရတနာရဲတိုက်ပေါ့…”

ထန်မော့ ပန်းအိုးထဲသို့ လရောင်ပန်း အမြန်ထည့်ရန် 'ရိုက်လေ ရိုက်ကြည့်စမ်းပါ'စွမ်းရည်ကို အသုံးပြုခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်သာ လရောင်ပန်း ပန်းအိုးထဲသို့ ရောက်သွားပြီး ကမ္ဘာကြီးပြိုကျသွားကာ အစစ်အမှန်သွင်ပြင်ပေါ်ပေါက်လာခြင်းဖြစ်၏။

ထိုစဉ် ထန်မော့၏နားထဲ၌ ကျယ်လောင်သည့် ကလေးအသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

“တင်းတောင်! ကစားသမားထန်မော့ အနက်ရောင်မျှော်စင် ဒုတိယထပ် (ပုံမှန်မုဒ်)ကို ရှင်းလင်းပြီးရတနာကော်ရစ်တာမှ တူတူပုန်းတမ်းကစားနည်းကို ပြီးမြောက်သွားပါပြီ…လရောင်ပန်းနှစ်ပွင့်ရရှိခဲ့အတွက် ဆုနှစ်ဆုရရှိပါမယ်…''

ထိုအခါ ပန်းအိုးထဲရှိ လရောင်ပန်းများက ငွေရောင် တောက်ပလာပြီး အလင်းတန်းနှစ်ခုကထန်မော့၏မျက်ခုံးကြားတည့်တည့်သို့ ပျံသန်းလာလေသည်။ အလင်းတန်းပျောက်ကွယ်သွားသော်လည်း ပန်းအိုးထဲမှ လရောင်ပန်းများကမူ ကွယ်ပျောက်သွားခြင်းမရှိပေ။ 

ထန်မော့ အနက်ရောင်မျှော်စင်မှ အသံကို တုံ့ပြန်မှုမပြုမီ တံခါးအပြင်ဘက်မှ ဒေါက်ဖိနပ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။

“ဒီနေ့ ညစာကဘာများလဲ…ငါ လူသားလက်ကို မစားချင်ဘူး…မျက်လုံးကို စားချင်တယ်…”

စူးရှသည့်အမျိုးသမီးအသံက စုတ်ပြတ်နေသော ရေဒီယိုအသံကဲ့သို့ တံခါးနောက်မှ ထွက်ပေါ်လာ‌၏။

“ငါ့ကို မျက်လုံးပေး…လူသားမျက်လုံးကို နှိုက်ထုတ်ပြီး ငါ့အကြိုက်ဆုံး ငါးဥဆားနယ်နဲ့နယ်ပေး…ငါပြောတာ ကြားလား…လုပ်လေ…သူ့မျက်လုံးကို သွားနှိုက်ထုတ်…”

ဒေါက်ဖိနပ်သံက တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာပြီး တံခါး ပြင်းထန်စွာ ပွင့်သွားလေသည်။

ခေါင်းပေါ်တွင် ရတနာသရဖူကို ဆောင်းထားသည့် ကလေးမလေးတစ်ယောက် တံခါး၀တွင် ပေါ်လာ၏။ အနီရောင်ဂါ၀န်၀တ်ဆင်ထားသည့် က‌လေးမလေးက အိပ်ခန်းကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်စဉ် ပန်းအိုးထဲမှလရောင်ပန်းများကို တွေ့လိုက်ရပြီး စူးစူး၀ါး၀ါးအော်လိုက်၏။

“အားးး ဘာလို့ လရောင်ပန်းနှစ်ပွင့်ပဲရှိတာလဲ…သုံးပွင့်ရှိရမှာလေ…တစ်ပွင့်ပျောက်နေတယ်..အစောင့်ခေါင်းဆောင် ဘယ်ပျောက်နေတာလဲ…”

🪩