MM Story Teller

Chapter 123

Viewers 11k

🌍Chapter 123

ဖူ၀မ်သော်က လေးလံသည့်ချပ်၀တ်တန်ဆာ၀တ်ထားပြီး ငွေရောင်သံခမောက်ဆောင်းထားသော်လည်း ဖူ၀မ်သော် သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေကြောင်း ခံစားမိလေသည်။ သူတို့အချင်းချင်းတစ်ခဏခန့်‌ စိုက်ကြည့်ပြီးနောက် ထန်မော့ မေးလိုက်သည်။

“ဘယ်လိုအခြေအနေမျိုးမှာ အဓိကနေရာကို စောင့်ကြည့်ဖို့ စွန့်လွှတ်မှာလဲ…”

ဖူ၀မ်သော် တည်ငြိမ်စွာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“လွတ်လွတ်လပ်လပ် မလှုပ်ရှားနိုင်တဲ့ အခြေအနေ ဒါမှမဟုတ် သေသွားတဲ့အခြေအနေပေါ့…”

ထန်မော့ တိတ်ဆိတ်သွားသည်။

“နှစ်ယောက်သုံးယေက်အဖွဲ့တွေက ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ စွန့်လွှတ်လိုက်တာ များလွန်းတယ်…ငါသာဆိုရင် စောစောသွားပြီး ညအမှောင်ထဲ ပုန်းလျှိုးစောင့်ကြည့်နေဦးမှာ…”

ဖူ၀မ်သော် ဆပ်ကပ်အဖွဲ့၀န်းကျင် တစ်ကီလိုမီတာပတ်လည်တွင် စက်ဝိုင်းတစ်ခု‌ ဆွဲလိုက်သည်။

“လူတစ်‌ယောက်နှစ်ယောက်ဆိုရင် ဖြစ်နိုင်ပေမဲ့ ခုနစ်ယောက်ရှစ်ယောက်က ဒါကို မစောင့်ကြည့်ကြတာ ပုံမှန်မဟုတ်ဘူး…”

ထန်မော့ အံ့ဩသွားသည်။

“ခင်ဗျား သူတို့ အဖမ်းခံလိုက်ရတာ ဒါမှမဟုတ် သေသွားတာလို့ တွေးနေတာလား…”

သံခမောက်အောက်ရှိ ဖူ၀မ်သော်၏အမူအရာက အပြောင်းအလဲ မရှိပေ။

သူ့အသံက တိုးညှင်းတည်ငြိမ်လေသည်။

“သူတို့ သေသွားပြီ…”

(သူတို့ပြောချင်တာက ဆပ်ကပ်ရုံကို ၃ယောက် စောင့်ကြည့်နေတယ်ဆိုရင် ဒီလူတွေက အဖွဲ့ ၃ဖွဲ့ကိုကိုယ်စားပြုတယ် ...ကစားသမား ၂၁ယောက်ကို ၃ယောက် တစ်ဖွဲ့ ၄ယောက်တစ်ဖွဲ့ခွဲမယ်ဆို ၅ဖွဲ့တော့ရှိသင့်တယ် အဲ့ကြောင့် မစောင့်ကြည့်နေတာက သေသွားတာဖြစ်မယ်လို့ပြောနေတာ ကိုယ်နားလည်တာတော့ အဲ့လိုမျိုးပဲ 😁)

*****

မျက်မှန်နှင့်လူနှင့် လောင်လီတို့ မြို့တော်ရှိ ကျောက်လမ်းတိုင်းတွင် ဂရုတစိုက်ရှာဖွေသော်လည်း ဘာမှရှာမတွေ့ခဲ့ပေ။

မြေအောက်နိုင်ငံရှိ လမ်းအများစုမှာ မြေလမ်းများဖြစ်ပြီး ကျောက်လမ်းမှာ ရှစ်လမ်းသာရှိသည်။ သို့သော် ထိုလမ်းများက အဓိကလမ်းများဖြစ်သည့်အတွက် လူထူထပ်လေသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် ကွဲလွဲချက် တစ်စုံတစ်ရာကို ရှာတွေ့ရန် ခက်ခဲ၏။

မျက်မှန်နှင့်လူနှင့် သူ့အဖွဲ့၀င် ‌သင်္ဘောကျင်းရှိ အခန်းငယ်လေးသို့ ပြန်သွားလိုက်ကြသည်။ နာရီ၀က်ခန့် စောင့်ပြီးနောက် ရှောင်ချန်းတို့အဖွဲ့ ပြန်လာကြလေသည်။ နောက်နာရီ၀က်ခန့်ကြာပြီးနောက် ဖုန်ပေနေသည့်အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ပြတင်းပေါက်မှ ခုန်၀င်လာလေသည်။

‌ငါးယောက်သား သတင်းအချက်အလက်များ ဖလှယ်လိုက်ကြသည်။

လောင်လီပြောလိုက်သည်။

“ခေါင်းဆောင်နဲ့ငါ လမ်းသုံး‌လမ်းရှာပြီးပြီ…ပုံမှန်မဟုတ်တာ ဘာမှမတွေ့ရဘူး…ငါတို့က လက်ရှိမှာ ဂိမ်းကစားနေတဲ့သူတွေဖြစ်နေလို့ မြေအောက်နိုင်ငံသားတွေက ငါတို့ကို အသိအမှတ်မပြုဘူး…ငါတို့ကလည်း သူတို့နဲ့ အရမ်းနီးနီးကပ်ကပ်သွားပြီး အချက်အလက်မေးဖို့ မဝံ့ရဲဘူး…ဒါကြောင့် ငါတို့ ဘာမှရှာမတွေ့ခဲ့ကြဘူး…မင်းတို့ရော ဘယ်လိုလဲ…”

ရှောင်ချန်း ခေါင်းခါလိုက်သည်။

“ဘာမှမတွေ့ဘူး…”

ဆံပင်တိုအမျိုးသမီးသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

“ကျွန်မ မစ္စတာAကို တွေ့ခဲ့တယ်…”

ယောကျာ်းလေးယောက်၏မျက်လုံးများက အမျိုးသမီးထံ ရောက်သွားလေသည်။

လင်းရီ တည်ငြိမ်စွာ ရှင်းပြလိုက်သည်။

“မစ္စတာAက သံချပ်ကာ၀တ်ထားပြီး သံခမောက်ဆောင်းထားလို့ သူ့မျက်နှာကို မမြင်ခဲ့ရဘူး…သူက မနက်အစောပိုင်းမှာ ဆပ်ကပ်အဖွဲ့နောက်တံခါးကနေ ခိုး၀င်လာတယ်…အဲ့နေရာကို စောင့်ကြည့်နေတဲ့ကစားသမားတွေ ဘယ်သူမှ သူ့ကို မတွေ့လိုက်သင့်ဘူး…ကျွန်မ သူ့ကို တွေ့ခဲ့တာက တိုက်ဆိုင်မှုပဲ…ကျွန်မရဲ့စွမ်းရည်က ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်လုပ်တဲ့နေရာမှာ ပိုသင့်တော်တာမို့ သူ့နောက်လိုက်သွားပေမဲ့ မစ္စတာAက ကျွန်မကို ရှာတွေ့သွားပြီး ခြေရာဖျောက်သွားတယ်…”

မျက်မှန်နှင့်လူ မေးလိုက်သည်။

“သူက ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ ဘာလာလုပ်တာလဲ…မွန်းစတားရော ဘယ်လိုလဲ…”

လင်းရီ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“ကျွန်မ မွန်းစတားကို မမြင်ခဲ့ရဘူး…သူ တစ်ယောက်တည်းလာတာ…”

မျက်မှန်နှင့်လူ လက်ညှိုးဖြင့် စားပွဲကို ပုတ်လိုက်သည်။

လောင်လီ ခဏခန့် စဉ်းစားပြီးနောက် လှည့်မေးလိုက်သည်။

“ခေါင်းဆောင် မစ္စတာAက မွန်းစတားသွားမပို့ဘဲ ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ကို ဘာလို့သွားတာလဲ…သူ့ခေါင်းပေါ်က စာတန်းကို ကစားသမားတွေမြင်နိုင်တာ မသိဘူးလား…သူ ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ကို ဘာလို့ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်သွားတာလဲ…”

မျက်မှန်နှင့်လူ ပြောလိုက်သည်။

“သူ စာတန်းအကြောင်းသာမသိရင် ဒီလို ခိုး၀င်မှာမဟုတ်ဘူး…”

“ဒါဆို သူက ဘာလုပ်ချင်တာလဲ…”

မျက်မှန်နှင့်လူ စားပွဲကို ပိုမြန်မြန်ပုတ်လိုက်သည်။

ခေါင်းဆောင်၏အဖြေကို စောင့်နေကြသော ကစားသမားလေးယောက် အခန်းထဲရှိ ပဲ့တင်သံကြောင့် အသက်ရှူကြပ်လာလေသည်။ သုံးမိနစ်ခန့်ကြာပြီးနောက် မျက်မှန်နှင့်လူ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး အမျိုးသမီးကို ကြည့်လိုက်သည်။

“ရှောင်ရီ မနက်ဖြန် ထပ်မသွားနဲ့တော့…မစ္စတာAမင်းကို ရှာတွေ့သွားပြီ…သူက မွန်းစတားကို ခိုးမဲ့ အဖွဲ့ဘယ်လောက်ရှိလဲ လာကြည့်တာနဲ့တူတယ်…သူတို့ ကစားသမားတွေနဲ့ပတ်သက်တဲ့အချက်အလက် စုဆောင်းနေကြတာဖြစ်နိုင်တယ်…”

ရှောင်ရီ ထိတ်လန့်သွားသည်။

“ခေါင်းဆောင် ကျွန်မ ဖော်ထုတ်ခံလိုက်ရပြီလား…”

မျက်မှန်နှင့်လူ ပြောလိုက်သည်။

“ဟုတ်တယ်…ဒါကြောင့် မင်းကို ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ကို ဆက်မစောင့်ကြည့်ခိုင်းတာ…မနက်ဖြန် ငါတို့ ကျောက်လမ်းတွေကို ဆက်ရှာဖွေကြမယ်…သန်ဘက်ခါ အနက်ရောင်မျှော်စင်က မွန်းစတားတည်နေရာကို ကြေညာလိုက်မယ်…ငါတို့ ဒီနှစ်ရက်မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပြန်ဖြည့်သင့်တယ်…သန်ဘက်ခါက တိုက်ပွဲနေ့ဖြစ်လိမ့်မယ်…”

လင်းရီ ပြောလိုက်သည်။

“မစ္စတာAက တကယ်သန်မာတယ်…ကျွန်မ သူ့နောက်လိုက်လာတာကို ရှာတွေ့တာနဲ့ချက်ချင်း ခြေရာဖျောက်ပစ်လိုက်တယ်…သူက တကယ်အစွမ်းထက်တဲ့ ရန်သူပဲ…”

“ငါတို့ရန်သူက မစ္စတာAနဲ့ မစ္စတာBပဲ မဟုတ်တော့ဘူး…”

အားလုံး မျက်မှန်နှင့်လူကို ကြည့်လိုက်ကြသည်။

မျက်မှန်နှင့်လူ စားပွဲခုံအား ပုတ်နေခြင်းကို ရပ်လိုက်သည်။

“ငါတို့အပါအ၀င် ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ကို စောင့်ကြည့်နေတဲ့အဖွဲ့သုံးဖွဲ့ရှိတယ်…ဒါက အရမ်းနည်းလွန်းတယ်…ပထမနေ့မှာ လူလေးယောက်က မစ္စတာB‌နောက် ခြေရာခံလိုက်ခဲ့တယ်…အခု သုံးယောက်ပဲရှိတော့တယ်…အနည်းဆုံးဆယ်ယောက်က ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ကို စောင့်ကြည့်ဖို့ မသွားကြဘူး…ဒီအရေအတွက်က အရမ်းမြင့်တယ်…ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ကို စောင့်ကြည့်တဲ့သူ သုံးယောက်ပဲရှိတော့ တစ်ခုခုဖြစ်နေလို့ပဲ…”

ရှောင်ချန်း စိုးရိမ်စွာ မေးလိုက်သည်။

“ခေါင်းဆောင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ…”

“ငါ မသိဘူး…ဒါပေမဲ့ ခံစားရသလောက် မကောင်းတဲ့အရာဖြစ်ပျက်နေတာပဲ…”

****

ဖြစ်စဉ်၏သုံးရက်မြောက်နေ့၊ ဆန်းကြယ်သည့် ဆပ်ကပ်အဖွဲ့၏အံ့ဩဖွယ်ညကျင်းပရန် လေးရက်အလိုတွင်…

မျက်မှန်နှင့်လူနှင့် လောင်လီတို့ ခုနစ်လမ်းမြောက်ကျောက်လမ်းတွင် ရှာဖွေနေရင်း အဝေးမှ လူအုပ်ကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။

သူတို့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ပြီး ထိုနေရာသို့ လျှောက်သွားလိုက်ကြသည်။ သူတို့က အထောက်အထားကို ဖုံးကွယ်ကာ မြေအောက်နိုင်ငံသားများသဖွယ် ဟန်ဆောင်လေ့ရှိသော်လည်း ယခုအချိန်တွင်မူ ထိတ်လန့်မှုကြောင့် ဟန်ပင်မဆောင်နိုင်ကြတော့ချေ။

မျက်မှန်နှင့်လူက တံစက်မြိတ်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသည့် လူသုံးယောက်ကို မြင်လိုက်ရလေသည်။

လောင်လီလည်း အလောင်းသုံးလောင်းကို မယုံနိုင်စွာ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သုံးယောက်လုံး၏ဗိုက်များက ပွင့်နေပြီး အတွင်းအင်္ဂါများ တွဲလောင်းကြနေသည်ကို မြင်သောအခါ သူ့မျက်နှာအမူအရာ ပြောင်းလဲသွားသည်။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်၏အူများက မြေပြင်ပေါ်သို့ တွဲလောင်းကျနေပြီး အစာအိမ်နှင့် ချိတ်ဆက်ထားသည့်အူတစ်ပိုင်းကြောင့် လေတိုက်တိုင်း အူများက လေထဲတွင် လှုပ်ယမ်းနေလေသည်။

လောင်လီ ပျို့အန်လုနီးပါးဖြစ်သွားသော်လည်း အမြန်ထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့ပေသည်။

မြေအောက်နိုင်ငံသားများက အလောင်းသုံးလောင်းကို ကြည့်ကာ တံတွေးမျိုချနေကြသည်။

“လူသားကစားသမားသုံးယောက်ရှိတာပဲ…ကံမကောင်းစွာနဲ့ သူတို့က သေနေပြီ…သူတို့ အသားက မလတ်ဆတ်တော့ဘူး…”

“မလတ်ဆတ်ရင် မစားနဲ့…ငါတော့ မြင်ကတည်းက စားချင်နေတယ်…”

အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် မြေအောက်နိုင်ငံသားများက တံစက်မြိတ်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသည့်အလောင်းသုံးလောင်းကို အောက်သို့ချလိုက်ပြီး ခြေလက်များကို ကိုက်ဖြတ်စားသောက်လိုက်ကြလေသည်။ လောင်လီ‌ အော်ဂလီဆန်လာပြီး အဝေးကို အကြည့်လွှဲလိုက်သည်။ မျက်မှန်နှင့်လူ အလောင်းကို စစ်ဆေးချင်သော်လည်း စားသောက်ပွဲကြီးကို မြင်သည့်အခါ မျက်နှာဖြူဆုတ်သွားပြီး လှည့်ထွက်သွားလိုက်သည်။

လောင်လီ စိတ်မသက်မသာဖြစ်စွာ မေးလိုက်၏။

“ခေါင်းဆောင် မအန်ချင်ဘူးလား…”

မျက်မှန်နှင့်လူ အဖြေပြန်မပေးပေ။ သူ ရှေ့ဆက်သာ လျှောက်နေလေသည်။ သူတို့ ဝေးလံသည့်နောက်ဖေး‌လမ်းကြားသို့ ရောက်သောအခါ မျက်မှန်နှင့်လူ ထိုးအန်လိုက်သည်။

လောင်လီလည်း အစာအိမ်ထဲမှအက်ဆစ်ရေများ ထွက်မတတ် ထိုးအန်လိုက်လေသည်။

သူ ဒေါသတကြီး ပြောလိုက်သည်။

“ဖာ့ခ်…မြေအောက်နိုင်ငံသားတွေ လူကိုသတ်ပြီးစားချင်ရင်လည်း ဘာလို့ လူမြင်ကွင်းမှာ အလောင်းတွေကို ချိတ်ဆွဲထားရတာလဲ…ဒီမြေအောက်နိုင်ငံသားတွေက လူနဲ့တူပေမဲ့လူမဟုတ်ဘူး…မွန်းစတားတွေပဲ…”

“မြေအောက်နိုင်ငံသားတွေ လုပ်တာမဟုတ်ဘူး…”

လောင်လီ ထိတ်လန့်သွားသည်။

“ဘာ…”

မျက်မှန်နှင့်လူ ပါးစပ်ကိုသုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

“မြေအောက်နိုင်ငံသားတွေက မွန်းစတားတွေလို လူသားစားရတာကြိုက်ပေမဲ့ လူသားတွေကို တိုက်ခိုက်ဖို့ အစပျိုးတာ အရမ်းရှားတယ်…အထူးသဖြင့် ငါတို့က အခု ဂိမ်းထဲက ကစားသမားတွေပဲ…ငါတို့ငါးယောက် မြေအောက်နိုင်ငံသားအများကြီးနဲ့ ကြုံခဲ့ရပေမဲ့ ဘယ်သူမှ ငါတို့အထောက်အထားကို ရှာမတွေ့ကြဘူး…ငါတို့ကို ဘယ်သူမှ တိုက်ခိုက်ဖို့ မလုပ်ခဲ့ကြဘူး…”

“‌ခေါင်းဆောင် ဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲ…”

“သူတို့ကို သတ်လိုက်တာ ကစားသမားတွေပဲ…”

မြေအောက်နိုင်ငံလေးရက်မြောက်နေ့ မွန်းတည့်ချိန်တွင်…

နေမင်းကြီးက အလွန်တောက်ပနေပေသည်။

ထန်မော့ စွန့်ပစ်အဆောက်အအုံရှိ ပြတင်းပေါက်ဘေးတွင် ရပ်ကာ တောက်ပနေသော နေမင်းကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။

ကလေးအသံစူးစူးက ထန်မော့၏နားထဲတွင် ပေါ်လာလေသည်။

“တင်းတောင်…'စုံထောက်ရဲ့အထင်သေးမှု'သက်ရောက်မှုကို စတင်လိုက်ပါပြီ…”

အစိမ်းရောင်အလင်းတန်းတစ်ခုက နေမင်းကြီး၏အလယ်ဗဟိုမှ ဖြာထွက်လာပြီး အလင်းတန်း ၁၈တန်းခွဲကာ ကမ္ဘာမြေကြီးဆီသို့ ပျံသန်းလာလေသည်။ အလင်းတန်းများက အလွန်လျင်မြန်သောကြောင့် ထန်မော့၏စူးရှသည့်အမြင်အာရုံက အလင်းတန်း၁၆တန်း ကျရောက်သွားသည့်နေရာကို မမြင်နိုင်ပေ။ အနက်ရောင်မျှော်စင်က ကစားသမား၏ တည်နေရာကို ဖုံးကွယ်ထားကြောင်း သိသာလှသည်။

ထန်မော့ လှည့်မေးလိုက်သည်။

“ခင်ဗျား မြင်လား…”

ဖူ၀မ်သော် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“မမြင်ဘူး…”

အစိမ်းရောင်အလင်းတန်းနှစ်တန်း စွန့်ပစ်အဆောက်အအုံရှိ ကစားသမားနှစ်ယောက်ထံ ပျံသန်းသွားလေသည်။ အလင်းတန်းနှစ်တန်းက မွန်းစတားရှိနေသည့် လှောင်အိမ်ဆီသို့ ဦးတည်သွားနေ၏။ အထဲတွင် ငိုကြွေးနေသော ကစားသမားများရှိလေသည်။ ထိုလူများက လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ရက်ကတည်းကအော်ဟစ်ရလွန်း၍ မောပန်းနေသည့်အတွက် 'စုံထောက်ရဲ့အထင်သေးမှု'ကို မြင်နိုင်ရန် ခွန်အားမရှိတော့ပေ။

အလင်းတန်းနှစ်တန်း လှောင်အိမ်ထဲသို့ မ၀င်မီ ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော်တို့ ကြားမှဖြတ်ယူလိုက်သည်။

ထန်မော့ လက်ဖဝါးထဲမှ အစိမ်းရောင်အလင်းတန်းကို ငုံ့ကြည့်ကာ ခေါင်းမော့၍ ဖူ‌၀မ်သော်၏ မျက်လုံးများကို ကြည့်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား အစိမ်းရောင် အလင်းတန်းကို အတူတူဖွင့်လိုက်ကြသည်။

ရုတ်တရက် အစိမ်းရောင်အလင်းတန်းက လူနှစ်ယောက်၏ခေါင်းပေါ်သို့ ပျံသန်းသွားပြီး ထိုလူနှစ်ယောက်ကို ဖုံးအုပ်လိုက်သည်။

အစိမ်းရောင်‌တောက်နေသော ဖူ၀မ်သော်ကို ကြည့်ကာ ထန်မော့ တစ်စုံတစ်ခု မှားယွင်းနေသလို ခံစားလိုက်ရ၏။ သူ ထိုမှားယွင်းမှုကို မသိရသေးမီ မြေပုံတစ်ခု သူ့ရှေ့တွင် ပေါ်လာလေသည်။ မြေပုံ၏အလယ်တွင် အစိမ်းရောင်အချစ်သင်္ကေတတစ်ခုရှိပြီး သူတို့နှစ်ယောက် လက်ရှိရှိနေသည့် စွန့်ပစ်အဆောက်အအုံကို ညွှန်ပြနေ၏။

မြေပုံပေါ်တွင် စာကြောင်းများ ဖြည်းညှင်းစွာပေါ်လာသည်။

[ဂိမ်းကူပစ္စည်း : စုံထောက်ရဲ့အထင်သေးမှု]

[ပိုင်ရှင်: ၀မ်ရင်းကွေ့]

[အရည်အသွေး: မရှိ]

[အဆင့် :မရှိ]

[တိုက်ခိုက်မှု : မရှိ]

[လုပ်ဆောင်ချက် : ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ မွန်းစတား၏ တည်နေရာကို ပြသခြင်း ]

[ကန့်သတ်ချက် : သုံးစက္ကန့်သာ ပြသသည့်တစ်ခါသုံးမြေပုံ။ ကျေးဇူးပြုပြီး တည်နေရာအသေးစိတ်ကို သေချာမှတ်သားပါ]

[မှတ်ချက် : ဘာမှမပေးဘဲ အချက်အလက်လိုချင်တာလား။ ကလေးလေး မင်း ကောင်းမွန်တဲ့ဘ၀မှာ နေချင်ရင်တော့ မင်းခေါင်းပေါ်မှာ မီးစိမ်းတောက်နေလိမ့်မယ်]

သုံးစက္ကန့်ကြားပြီးနောက် ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော်ပေါ်ရှိ မီးအစိမ်းရောင် ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။

ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

“ခင်ဗျား အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား…”

ဖူ၀မ်သော် မီးစိမ်းရောင်ထဲတွင် နစ်မြှုပ်နေဆဲ ဖြစ်လေသည်။

ထန်မော့ ထပ်မေးလိုက်သည်။

“ဖူ…၀မ်သော်…”

ဖူ၀မ်‌သော် ထန်မော့ကို ကြည့်လိုက်သည်။

“အဆင်ပြေတယ်…”

ထန်မော့ လက်သီးဆုပ်လိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်ပြီး မျက်နှာဖုံး ပြန်တပ်လိုက်ကာ ပြောလိုက်၏။

“ဒါဆို ကျွန်တော်တို့အစီအစဉ်အတိုင်း... သုံးနာရီကြာရင် ပြန်တွေ့ကြတာပေါ့…”

နောက်တစ်ခဏတွင် အခန်းထဲရှိ လူနှစ်ယောက်လုံး ပျောက်ကွယ်သွားပြီး အခန်းအလယ်တွင် ကြီးမားသည့်လှောင်အိမ်ကြီး တစ်ခုသာ တိတ်ဆိတ်နေ‌သော ပတ်၀န်းကျင်တွင် ကျန်ခဲ့လေသည်။

🪩

စာရေးသူမှာ ပြောစရာရှိပါတယ်။

အစိမ်းရောင် ထန် :...

အစိမ်းရောင် ဖူ:...

အချစ်အကြောင်း မပြောကြသေးသရွေ့ စိမ်းစိုနေတာ ပြဿနာမရှိပါဘူး…

Prev Next