Chapter 124

🌍Chapter 124

လေးရက်မြောက်နေ့ နေ့လည်တွင် ‘စုံထောက်ရဲ့အထင်သေးမှု’ အသက်၀င်လာပြီး အသက်ရှင်ကျန်ရစ်နေဆဲဖြစ်သော အနက်ရောင်မျှော်စင်ကစားသမားများ၏လက်ထဲသို့ ဦးတည်ပျံသန်းသွားကြလေသည်။ ဆိပ်ခံတံတားဘေးရှိ သစ်သားခန်းထဲမှ လူငါးယောက်လည်း ဂိမ်းကူပစ္စည်းကို ရရှိခဲ့ကြ၏။ သူတို့ အစိမ်းရောင်အလင်းတန်းကို ဖွင့်လိုက်သောအခါ မြေပုံပေါ်ရှိ အမှတ်အသားတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရ၏။

“သွားရအောင်…”

လူငါးယောက် လူအုပ်ကြီးကို လျင်မြန်စွာဖြတ်၍ သင်္ဘောကျင်းမှ ထွက်လာကြလေသည်။

၁၂:၀၂မိနစ်တွင် မျက်မှန်နှင့်လူ တည်နေရာသို့ ဦးစွာ ရောက်ရှိလာ၏။ သူ ကျောက်တုံးနောက်တွင် ပုန်းကာ မီတာ၁၀၀အကွာမှ အဆောက်အအုံငယ်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ လက်ဆန့်ကာ အဖွဲ့၀င်များကို တားဆီးပိတ်ဆို့လိုက်ပြီး တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။

“သေချာတယ်…ဒီနေရာက ကျောက်လမ်းနဲ့နီးတယ်…ကံမကောင်းစွာနဲ့ ငါတို့ ဒီနေရာကို ရှာမတွေ့ခဲ့ဘူး…အသက်ရှင်ကျန်ရစ်နေသေးတဲ့ ကစားသမား ၁၈ယောက်ရှိသေးတယ်…ငါတို့ မစ္စတာAနဲ့ Bကိုပဲ ရင်ဆိုင်ရမှာမဟုတ်ဘူး…တခြားကစားသမားတွေနဲ့လည်း ရင်ဆိုင်ရမှာ…”

အမျိုးသမီး တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။

“ခေါင်းဆောင် ကျွန်မစွမ်းရည်က စုံစမ်းစစ်ဆေးဖို့ သင့်တော်တယ်…ကျွန်မ အနီးအနားမှာ တခြားကစားသမားတွေရှိမရှိ သွားရှာကြည့်လိုက်မယ်…”

“ကောင်းပြီ…ဂရုစိုက်သွား…”

ကျောက်တုံးကြီးနောက်မှလင်းရီ၏ခန္ဓာကိုယ် ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။ လူလေးယောက်သာ ကျန်တော့သည်။ မျက်မှန်နှင့်လူက အ‌ဆောက်အအုံငယ်လေးကို စိုက်ကြည့်နေလေသည်။ သုံးစက္ကန့်ကြာပြီးနောက် သူ ပြောလိုက်သည်။

“အထဲမှာ လှုပ်ရှားမှု မရှိဘူး…ငါတို့နေရာက အဆောက်အအုံနဲ့ နီးကပ်နေပြီး ငါတို့အရှိန်ကလည်း မြန်တယ်…တခြားကစားသမားတွေ မရောက်လောက်သေးဘူး…ရှောင်ချန်း၊ လောင်လီ ဒီမှာနေခဲ့…အစ်ကိုဟောင် နေရာပြောင်းကြတာပေါ့…”

ရှောင်ချန်း မေးလိုက်သည်။

“ခေါင်းဆောင် ဘာလို့ နေရာပြောင်းတာလဲ…”

“ဖယ်ရှားခံရတာကနေ ကာကွယ်ဖို့ပဲ…”

မျက်မှန်နှင့်လူ ပြောပြီးသည်နှင့် သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးနှင့်အတူ ထွက်သွားလေသည်။

ငါးယောက်အဖွဲ့က အဖွဲ့သုံးဖွဲ့ ကွဲသွားလေသည်။ နှစ်ယောက်က အကွာအဝေးတစ်နေရာတွင် ချောင်းမြောင်းတိုက်ခိုက်ရန် စောင့်ကြည့်နေပြီး နှစ်ယောက်က အဆောက်အအုံငယ်ဆီသို့ ချဉ်းကပ်သွားသည်။ 

လင်းရီ အဆောက်အအုံများကို အလွန်လျင်မြန်စွာ ဖြတ်သွားလေသည်။ မြေအောက်နိုင်ငံရှိ အိမ်အများစုက သေးငယ်ဟောင်းနွမ်းပေသည်။ နေမင်းကြီးက အလွန်ပူပြင်းစွာ တောက်လောင်နေသည့်အတွက် ပျင်းရိသည့်မြေအောက်နိုင်ငံသားများက အိပ်ရာပေါ်တွင် တစ်ရေးတစ်မော အိပ်စက်နေကြပေသည်။

လင်းရီ အိမ်များစွာကို ဖြတ်ကျော်လာပြီးနောက် မြေအောက်နိုင်ငံသားများ၏နားအူမတတ်ဆူညံသော ဟောက်သံကိုသာ ကြားနေရလေသည်။ သူ့ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာစွမ်းရည်က သန်မာလွန်းသဖြင့် အရိပ်သဖွယ်ဖြစ်နေပြီး အဆောက်အအုံငယ်လေး၀န်းကျင်မှ ထွက်လာကာ အနီးအနားပတ်၀န်းကျင်တွင် ရှာဖွေကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ခြေလှမ်းများက ပေါ့ပါးမြန်ဆန်လွန်းသဖြင့် ကီလိုမီတာအချို့ပြေးလွှားပြီးဖြစ်သည်။

ရုတ်တရက် သူ လူသုံးယောက်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ လင်းရီ ချက်ချင်း နောက်လှည့်၍မှောင်မိုက်သည့်လမ်းကြားလေးထဲ ပုန်းလိုက်သည်။ သူ ထိုလူသုံးယောက်ကို လျှို့ဝှက်စောင့်ကြည့်လိုက်သည်။ မြေအောက်နိုင်ငံအ၀တ်အစားများ၀တ်ဆင်ထားသည့်  ထိုလူသုံးယောက်က အလွန်လျင်မြန်စွာလျှောက်နေကြပေသည်။ သူတို့က တမင်ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လမ်းလျှောက်နေ‌ကြပြီး သူတို့၏လက်ထဲတွင်လည်း လက်နက်များကို ဆုပ်ကိုင်ထားကာ ပတ်၀န်းကျင်ကို သတိထားစောင့်ကြည့်နေကြ၏။

သူတို့ လမ်းကြားထဲသို့ လှမ်းကြည့်သည်ကို မြင်သောအခါ လင်းရီ နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်သည်။

ယောကျာ်းသုံးယောက်က သူ့ကို သတိမထားမိပုံပေါ်၏။ သူတို့ရှေ့ဆက်သွားနေကြလေသည်။

လင်းရီ စိတ်သက်သာရာရစွာ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး လမ်းကြားထဲမှ အမြန်ထွက်သွားလိုက်သည်။

“လူသုံးယောက်နဲ့ နောက်ထပ် ၁၀ယောက်…အနည်း‌ဆုံး နှစ်သင်းရှိတယ်…”

သူ ပြောပြီးနောက် အခြားဘက်သို့ လှည့်ထွက်ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။

အချိန်များ ကုန်လွန်ပြီးနောက် အနက်ရောင်မျှော်စင် မွန်းစတားတည်နေရာကို ထုတ်ဖော်ကြေညာပြီးသည်မှာ တစ်‌နာရီခန့်ကြာပြီဖြစ်သည်။ နောက်‌ဆုံးတွင် ထိန်းမရသိမ်းမရဖြစ်သည့် ကစားသမားများ ရှိခဲ့လေသည်။

စွန့်ပစ်အဆောက်အအုံငယ်ဆီသို့ ပုံရိပ်နှစ်ခုပျံသန်းလာ၏။ အစ်ကိုဟောင်၏နှလုံးသားခုန်ပေါက်လာပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မြှင့်လိုက်‌သော်လည်း မျက်မှန်နှင့်လူက တားလိုက်သည်။

“မလှုပ်နဲ့…ဒါ ပထမဆုံးအုပ်စု…အပြင်မှာ အဖွဲ့၀င်နှစ်ယောက် ရှိသေးတာဖြစ်နိုင်တယ်…ငါတို့ ဂရုမစိုက်ဘဲ လှုပ်ရှားလို့ မရဘူး…”

အစ်ကိုဟောင် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီး မြက်ခင်းပြင်ပေါ် တစ်ဖန် ပြန်လှဲအိပ်ကာ မလှုပ်ရှားတော့ပေ။

မျက်မှန်နှင့်လူ ပြောသလိုဖြစ်သွားလေသည်။ လူနှစ်ယောက်၀င်လာသည့်အခါ အခြားလူလည်း ‌နောက်မှလိုက်၀င်သွားပေသည်။ အဆောက်အအုံငယ်လေးတွင် တိုက်ခိုက်သံများ ထွက်ပေါ်လာ၏။

 မျက်မှန်နှင့်လူ မျက်လုံးမှိတ်လိုက်ပြီး မြေပြင်နှင့်နား ကပ်ကာ အသံများကို နားထောင်လိုက်သည်။ မကြာမီပင် အဆောက်အအုံငယ်ထဲမှ အသံတစ်သံ ကြားလိုက်ရလေသည်။

“သေစမ်း…ဒီမှာ မရှိဘူးပဲ…ငါတို့ ‌နောက်ကျသွားတယ်…မစ္စတာAနဲ့ မစ္စတာB မွန်းစတားကို ရွှေ့လိုက်ပြီနဲ့တူတယ်…”

မျက်မှန်နှင့်လူ အံ့ဩသွားသည်။

အစ်ကိုဟောင် ထူးဆန်းသည့်အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်၏။

“သင်္ဘောကျင်းနဲ့ ဒီနေရာက ကီလိုမီတာနည်းနည်းပဲ ကွာတာ…ကြေညာလိုက်တာနဲ့နှစ်မိနစ်အတွင်း ဒီနေရာကို ရောက်လာတာ…မစ္စတာBက နှစ်မိနစ်အတွင်း မွန်းစတားကို တခြားနေရာ ပို့လောက်တဲ့အထိ မြန်တာလား…”

မျက်မှန်နှင့်လူ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

သူ ပြန်မဖြေပေ။ လင်းရီက ယခုထိ ပြန်မလာသေးပေ။ လောင်လီနှင့်ရှောင်ချန်းတို့၏ လက်ရှိအခြေအနေကိုလည်း သူ မသိပေ။

သုံးသပ်ကြည့်ပြီး‌နောက်  မျက်မှန်နှင့်လူပြောလိုက်သည်။

“စိတ်မပူပါနဲ့…ငါတို့ စောင့်နေမယ်…”

တစ်မိနစ်ခန့်ကြာပြီးနောက် အဆောက်အအုံငယ်လေးထဲမှ ပုံရိပ်သုံးရိပ် ထွက်လာလေသည်။ မျက်မှန်နှင့်လူနှင့် အစ်ကိုဟောင် ငါးမိနစ်ခန့် ထပ်မံစောင့်ကြည့်ပြီးမှ အဆောက်အအုံငယ်ထဲသို့ ၀င်သွားလိုက်သည်။ သူတို့ အထဲသို့ ရောက်သည့်အထိ ကြမ်းပြင်တွင် သွေးများပြည့်နှက်နေပေသည်။ နှစ်ယောက်သား သွေးကို စမ်းလိုက်ကြသည်။

“မခြောက်သေးဘူး…ဒီသွေးတွေက အခု ထွက်သွားတဲ့လူသုံးယောက် ချန်ခဲ့တာနဲ့တူတယ်…”

“ပထမနှစ်ယောက်က တစ်ဖွဲ့ဖြစ်ပြီး နောက်၀င်လာတဲ့တစ်ယောက်က နောက်တစ်ဖွဲ့ဖြစ်မယ်…သူတို့သုံးယောက် ဒီမှာ တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြတာဖြစ်မယ်…”

မျက်မှန်နှင့်လူ ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာလိုက်သည်။

“တိုက်ပွဲရလဒ်က ပထမနှစ်ယောက် ရှုံးသွားတာပဲ…နောက်ဆုံး၀င်လာတဲ့အရပ်ရှည်တဲ့သူက ဒီကို တစ်ယောက်ထဲ လာရဲတယ်…ကံမကောင်းစွာနဲ့ သူတို့ မွန်းစတားကို မတွေ့ခဲ့ရတဲ့အပြင် မစ္စတာAနဲ့Bကိုလည်း မတွေ့ခဲ့ရဘူး…”

အစ်ကိုဟောင် ပြောလိုက်သည်။

“ဒီနေရာမှာ အချိန်ကြာကြာနေလို့ မကောင်းဘူး…ခေါင်းဆောင် ငါတို့ သွားသင့်တယ်…”

“ခဏနေဦး…”

မျက်မှန်နှင့်လူ စွန့်ပစ်အဆောက်အအုံကြီးကို မျက်လုံးဝေ့ကြည့်လိုက်ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

“အရမ်းနီးတယ်…ငါတို့ နှစ်မိနစ်အတွင်း  ဒီနေရာကို ‌ရောက်လာကြတာ…ဒီနေရာကို ဦးတည်တဲ့ကျောက်လမ်း လေးလမ်းရှိတယ်…ငါတို့ငါး‌ယောက်က ဒီလေးလမ်းကို ပိတ်ထားတာပဲ…မစ္စတာBက ဘယ်လိုနည်းလမ်းနဲ့မွန်းစတားကို နေရာရွှေ့လိုက်တာလဲ…ရထားလုံးက မရှိတော့ပေမဲ့ လှောင်အိမ်ကရှိနေတုန်းပဲ…လှောင်အိမ်က ဒီမှာကျန်ခဲ့တာ…”

အစ်ကိုဟောင် ထူးဆန်းသည့်အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“သူ ဘာလို့ လှောင်အိမ်ပြောင်းချင်တာလဲ…လှောင်အိမ် မကောင်းတော့လို့လား…ဒါမှမဟုတ် တခြားတစ်ခုခုကြောင့်လား…”

မျက်မှန်နှင့်လူ ရုတ်တရက် အော်လိုက်သည်။

“ပတ်ပတ်လည်ကို ကြည့်…”

“ခေါင်း‌ဆောင်…”

“မစ္စတာBက မွန်းစတားကို နေရာရွှေ့လိုက်နိုင်ချေ ၅၀%ရှိတယ်…ဒါပေမဲ့ ငါ ငါတို့အရှိန်ကို ယုံကြည်တယ်…ငါတို့ လမ်းတိုင်းကို ပိတ်ဆို့ထားပေမဲ့ မစ္စတာBနဲ့ရထားလုံးကို မတွေ့ခဲ့ရဘူး…သူ မွန်းစတားကို နေရာမရွှေ့နိုင်ချေ ၅၀%ရှိသေးတယ်…မွန်းစတားက ဒီမှာရှိနေတုန်းပဲ…တစ်နေရာရာမှာ ဖွက်ထားတာ ဖြစ်နိုင်တယ်…”

ထိုအချိန်တွင် အသံတိုးတိုးတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာ၏။ မျက်မှန်နှင့်လူနှင့် အစ်ကိုဟောင် ချက်ချင်းပါးစပ်ပိတ်လိုက်ပြီး အသံကို ဂရုတစိုက် နား‌‌ထောင်လိုက်ကြသည်။ 

တစ်မိနစ်ကြာပြီးနောက် တိုက်မိသံဖျော့ဖျော့ထွက်ပေါ်လာ၏။ မျက်မှန်နှင့်လူ အစ်ကိုဟောင်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သား ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ကြ၏။ အစ်ကိုဟောင် ရုတ်တရက် ပြတင်းပေါက်ကို အပြေးသွားကာ အဆောက်အအုံငယ်လေး၏၀န်းထဲသို့ ခုန်ဆင်းလိုက်သည်။ မျက်မှန်နှင့်လူ၏လက်ထဲတွင် ငွေရောင်ဖဲချပ်တစ်ချပ်ပေါ်လာလေသည်။ သူ ဒုတိယထပ်အမှောင်ထုထဲတွင် ပုန်းအောင်းနေလိုက်သည်။

တစ်ယောက်က အပြင်တွင် ရှိပြီး တစ်ယောက်က အမှောင်ထဲတွင် ရှိနေလေသည်။

အစ်ကိုဟောင်က ပတ်၀န်းကျင်ကို သတိထားကြည့်လိုက်သော်လည်း မူမမှန်သည့်အရာ ရှာမတွေ့ပေ။ သူ ၀န်းထဲသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

အဆောက်အအုံငယ်လေးကို စွန့်ပစ်ထားသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သည်။ ဥယျာဉ်ထဲရှိ ပန်းများက ညှိုးနွမ်းကာ မြေပြင်ပေါ်သို့ ကြွေကျနေပြီဖြစ်သည်။ ဥယျာဉ်အပြင်လျှောက်လမ်းကလည်း ပေါင်းပင်မြက်ပင်များဖြင့် ပြည့်နှက်‌နေလေသည်။ အစ်ကိုဟောင် ဥယျာဉ်ထဲတွင် ဖြည်းဖြည်းလျှောက်သွားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူ မူမမှန်သည့်အရာတစ်ခုမှ ရှာမတွေ့ပေ။။ သူ ဥယျာဉ်အတွင်းရှိ ရေကန်ငယ်လေးသို့ ဦးတည်သွားလိုက်သည်။

ရေကန်က အလွန်သေးငယ်လေသည်။ အရွယ်က သေးငယ်သလို ရေကလည်း မနက်ပေ။ နောက်ကျိမည်းနက်နေသည့်ရေက ငြိမ်သက်နေပြီး ရေကန်ထဲရှိ သက်ရှိသတ္တဝါများ ရှိပုံမပေါ်ပေ။ ရေမျက်နှာပြင်က မှန်ကဲ့သို့ ချောမွတ်နေ၏။ အစ်ကိုဟောင် ရေကန်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ တစ်စုံတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ပုံပေါ်ပြီး ဓားမြှောင်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ဒုတိယထပ်ရှိ မျက်မှန်နှင့်လူလည်း ဖဲချပ်ကို ကိုင်ကာ ကူညီရန် အသင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ 

နောက်ခဏတွင် အစ်ကိုဟောင် ရေကန်ကို ရိုက်လိုက်သည်။

ဗွမ်း…

ပြင်းထန်သည့်အားသက်ရောက်မှုကြောင့် ညစ်ပတ်သည့်ရေများ လျှံတက်လာလေသည်။ ရေကန်အောက်ခြေတွင် ငါးသေအစအနများ၊ သစ်ကိုင်းခြောက်များ၊ သစ်ရွက်များ ရှိနေ၏။ အစ်ကိုဟောင် ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် အံ့အားသင့်သွားပြီး မျက်မှန်နှင့်လူလည်း အံ့အားသင့်သွားလေသည်။ ရေကန်ထဲတွင် ပုံမှန်မဟုတ်သည့်အရာ ဘာမှမရှိပေ။ မျက်မှန်နှင့်လူ သက်ပြင်းချလိုက်ကာ အစ်ကိုဟောင်ကို ထွက်သွားရန် အချက်ပြလိုက်သည်။

မျက်မှန်နှင့်လူ အစ်ကိုဟောင် ရေကန်ဘေးမှ ထွက်သွားသောအခါ သူလည်း ပြန်ဆုတ်ရန်လုပ်လိုက်သည်။ သို့သော် သူ့၏မျက်လုံး‌‌ထောင့်တွင် တစ်စုံတစ်ခုကို သတိပြုမိလိုက်ပြီး သူ လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ ဖဲချပ်က အရှိန်ပြင်းစွာ ပျံသန်းသွားပြီး မြေဆီလွှာကို ထိုးဖောက်လိုက်သည်။ မြေကြီးအောက်မှ နာကျင်နေသည့်အသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

အစ်ကိုဟောင် ထိုနေရာသို့ အမြန်ပြေးသွားလိုက်သည်။ သူက နွားထီးသဖွယ် သန်မာသည့် ခွန်အားဖြင့် မြေကြီးကို တူးလိုက်လေသည်။ နှစ်ကြိမ်ခန့် တူးပြီးနောက် လူနှစ်ယောက်ရှိနေသည့် လှောင်အိမ်အသေးနှစ်လုံး ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ယောကျာ်းနှစ်ယောက်က အ၀တ်ဗလာဖြစ်နေကာ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် ဆေးရောင်ခြယ်ထား၏။ ဖဲချပ်က ယောကျာ်းတစ်ယောက်၏ပခုံးပေါ်တွင် ရှိနေလေသည်။မျက်မှန်နှင့်လူ ပစ်လိုက်သောဖဲချပ်ဖြစ်ကြောင်း သိသာလှ၏။

အစ်ကိုဟောင် ဆက်လက်တူးဆွလိုက်သည်။ သူ တူးသည့်အရှိန်က အလွန်မြန်လေသည်။ လူနှစ်ယောက်ကို တူးရန် နှစ်စက္ကန့်သာ ကြားလိုက်လေသည်။ သုံးစက္ကန့်ကြာပြီးနောက် သူ မျက်စိကျိန်းလောက်အောင် တောက်ပနေသည့် Aစာလုံးကြီးကို တူးမိလေသည်။

ဒုတိယထပ်ရှိ မျက်မှန်နှင့်လူ စာကို မြင်သောအခါ အံ့အားသင့်စွာ ပြောလိုက်သည်။

“ဂရုစိုက်ဦး…”

အစ်ကိုဟောင် ခြေလှမ်းအနည်းငယ် နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။ ညစ်ပတ်‌သည့်နေရာတွင် ပုန်းအောင်းနေသည့်သူရဲကောင်းက ဓားဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သူ ဓားကို ပစ်လွှတ်လိုက်လေသည်။ ဓားက အလွန်လျင်မြန်စွာ ပျံသန်းသွားပြီး အစ်ကိုဟောင်၏လက်ကို ခြစ်သွားကာ ၀န်းထဲရှိ သစ်ပင်ကြီးဗဟိုတွင် သွားစိုက်လေသည်။

ဝှီး…

သစ်ပင်ကြီး ပြိုကျသွား၏။

အစ်ကိုဟောင်၏မျက်နှာ ပြောင်းလဲသွားပြီး မျက်မှန်နှင့်လူလည်း ဒုတိယထပ်မှ ခုန်ဆင်းလာလေသည်။

တွင်းထဲရှိ ကစားသမားနှစ်ယောက် အားအင်ကုန်ခန်းနေပြီဖြစ်သည်။

ချပ်၀တ်တန်ဆာ၀တ်သူရဲကောင်းက တွင်းထဲမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ သူ့ခေါင်းထက်တွင် Aစာတန်းကြီးရှိပြီး သူ့ပခုံးပေါ်တွင် အိတ်ကြီးကြီးတစ်အိတ် သယ်ထားလေသည်။ အိတ်ထဲတွင် မွန်းစတားက အဆက်မပြတ် တွန့်လိမ်‌နေပြီး ဆူညံသံများ ထွက်ပေါ်နေပေသည်။ 

ထိုအသံကိုကြားသောအခါ ၀မ်ရင်းကွေ့နှင့်လူအိုကြီးနျောင်တို့ ကမ္ဘာပေါ်တွင် ကြောက်စရာအကောင်းဆုံးအရာကို ရင်ဆိုင်လိုက်ရသကဲ့သို့ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ရီလာလေသည်။

မျက်မှန်နှင့်လူနှင့် အစ်ကိုဟောင်တို့ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ထို့နောက် မျက်မှန်နှင့်လူ အိတ်ကပ်ထဲမှ အဖြူရောင်ကျောက်တုံးကို ယူကာ ရိုက်ခွဲလိုက်၏။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် အဆောက်အအုံအပြင်ဘက်မှ လောင်လီနှင့်ရှောင်ချန်းတို့ တစ်ယောက်ကို ‌တစ်ယောက်စိုက်ကြည့်ကာ အဆောက်အအုံငယ်ထဲသို့ ဦးတည်ပြေးသွားလိုက်ကြသည်။

တောသဏ္ဍာန်ခြံ၀န်းအလယ်တွင် မျက်မှန်နှင့်လူအဖွဲ့က သူတို့ရှေ့မှ ထူးဆန်းသည့် သူရဲကောင်းကို စောင့်ကြည့်နေလေသည်။

Aစာတန်းကြီးနှင့် ချပ်၀တ်တန်ဆာ၀တ်သူရဲကောင်းက ရှေ့မှ လေးယောက်ကို တိတ်တဆိတ် စောင့်ကြည့်လိုက်သည်။ 

ထို့နောက် လူငါးယောက်က စတင်တိုက်ခိုက်ကြလေသည်။

ထိုအချိန်တွင် လင်းရီက အဆောက်အအုံငယ်လေးကို သုံးကြိမ်တိတိ လှည့်ပတ်ပြီးဖြစ်သည်။

လင်းရီ ကစားသမားသုံးယေက် အဆောက်အအုံမှ ထွက်လာသည်ကို မြင်ခဲ့ရသည်။ သူ ခဏခန့် စဉ်းစားပြီးနောက် သီးသန့်ဖြစ်နေသည့် ကစားသမားနောက်လိုက်သွားလိုက်သည်။ ထိုကစားသမားကအလွန်သန်မာသော်လည်း ကစားသမားနှစ်ယောက်နှင့် တိုက်ခိုက်ခဲ့ရသည့်အတွက် လက်မောင်းတွင် ဒဏ်ရာရနေလေသည်။ ဒဏ်ရာရှိသွေးများက မြေပြင်ပေါ်ပင် စီးကျနေ၏။

ဒဏ်ရာကြောင့် သူ့၏သတိရှိမှု လျော့ကျသွားနိုင်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် သူ လင်းရီကို ရှာမတွေ့ခဲ့ပေ။

လင်းရီ စိတ်ထဲ တွေးလိုက်သည်။

'ဒါ ငါးဖွဲ့မြောက်ဖြစ်မယ်…အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ဖြစ်တဲ့ ကစားသမားသုံး‌ယောက်က သေသွားပြီ…တခြားအဖွဲ့က ကစားသမားနှစ်ယောက်ကိုလည်း မစ္စတာAနဲ့Bသတ်လိုက်ပြီ…လမ်းမှာတွေ့ခဲ့တဲ့ လူသုံးယောက်က တခြားတစ်ဖွဲ့ဖြစ်မယ်…သူတို့အဖွဲ့ပါ ထည့်တွက်ရင် ဒါငါးဖွဲ့မြောက်ပဲ…’

ခေါင်းဆောင် လင်းရီကို ယနေ့ပေးလိုက်သည့်တာ၀န်က ကစားသမား၁၈ယောက်ကို ရှာနိုင်သမျှ ရှာရန်ဖြစ်သည်။ သူ သူတို့မျက်နှာ အားလုံးကို မှတ်မိရန် လိုလေသည်။

လင်းရီ ကစားသမားနောက်လိုက်ရင်း မြေအောက်နိုင်ငံဆင်ခြင်ဖုံးသို့ ရောက်လာလေသည်။

သူတို့ မြေအောက်နိုင်ငံမြို့တော်မှ ထွက်လာကြပြီဖြစ်သည်။ လမ်းနှစ်ဖက်လုံးတွင် ပုန်းအောင်းရန် အိမ်များစွာ မရှိတော့ချေ။ ကံကောင်းထောက်မစွာနှင့် ဤနေရာရှိပေါင်းပင်မြက်ပင်များက ရှည်လျားလေသည်။ အပင်တိုင်းက မွန်းစတားများအတွက် အိမ်နှင့်တူသည့်အထိ ကြီးမားလေသည်။ 

လင်းရီ ကစားသမားနောက်လိုက်ရင်း စွန့်ပစ်ကျောက်တုံးအိမ်ငယ်တစ်အိမ်သို့ ရောက်သွား၏။

“သူ့အဖွဲ့က ဒီမှာလား…”

ထိုလူ အိမ်ထဲ၀င်တော့မည်ကို မြင်ပြီးနောက် လင်းရီ အိမ်ထဲမှ အခြားကစားသမားများကို မြင်လိုက်ရသည့်အတွက် မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားလေသည်။ ထိုလူ တံခါးလက်ကိုင်ဖု ထိလိုက်သည်နှင့် လင်းရီ၏နှလုံးသား ခုန်ပေါက်သွားလေသည်။

'မကောင်းတော့ဘူး…’

ဝှီး…

🪩