MM Story Teller

Chapter 126

Viewers 11k

🌍Chapter 126

မြေအောက်နိုင်ငံ၏ လူသူကင်းမဲ့သော အပ်ချုပ်ဆိုင်တစ်ခုတွင်။

လင်းရီတဖြည်းဖြည်းနိုးထလာခဲ့သည်။ သူမကမျက်လုံးကိုချက်ချင်းမဖွင့်လိုက်ချေ။ မေ့ချင်ယောင်ဆက်ဆောင်လျက် သူမဘေးမှ အသံတို့ကို နားစွင့်နေခဲ့သည်။ မကြာခင်မှာပင် သူမအသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"နိုးရင်လည်း ဘာလို့အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသေးလဲ...ငါမင်းကိုနန်းတော်တစ်ခုဆီ ခေါ်သွားပေးပြီး မင်းသားလေးကို အနမ်းပေးခိုင်းရမှာလား ဟေး အဲဒါလည်း မဆိုးသလိုပဲနော်"

လင်းရီ၏အမူအယာပြောင်းလဲသွားလျက် သူမချက်ချင်းမျက်လုံးများပွင့်လာခဲ့သည်။ သူမကသူဖုန်းစားနှယ် ၀တ်ဆင်ထားပြီး ညစ်ပါတ်နေသောသစ်သားသေတ္တာတစ်ခုပေါ်ထိုင်နေသည့် မစ်စတာ Bကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူကမီးခိုးရောင် မျက်နှာဖုံးကို၀တ်ဆင်ထားဆဲဖြစ်ကာ သူ၏မျက်နှာကိုမမြင်နိုင်ချေ။ သူ၏မျက်လုံးများကလှပသော်လည်း ထိုထူးဆန်းသောအပြုံးကြီးကမူ မပြောင်းမလဲပင် လူအများကို ကြက်သီးထစေနိုင်နေဆဲပင်။

လင်းရီမှာ တိုင်တစ်ခုတွင်တွဲချည်ခံထားရလျက် မစ်စတာ Bအား အေးစက်စွာကြည့်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက်နောက်ထပ်တစ်စုံတစ်ယောက်က သူမ၏မြင်ကွင်းထဲသို့၀င်လာခဲ့လေသည်။ သူမညာဘက်သို့ သတိဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။

၄င်းမှာ ထူးဆန်းသော သံချပ်ကာကို၀တ်ဆင်ထားသော အရပ်ရှည်ရှည်နှင့်လူတစ်ယောက်ပင်။ ထိုမြေအောက်လူသားမှာ မစ်စတာB၏ အနောက်မှ စားပွဲကို မှီလျက်သူ၏ခေါင်းပေါ်တွင်မူ Aဟူသော စာလုံးတစ်ခု တွဲလွဲခိုလျက်။

မစ်စတာ Aမှာ မစ်စတာ B၏နောက်တွင်ရပ်လျက် တစ်ဦးမှာ ထူးဆန်းပြီး တစ်ဦးမှာ လျှို့၀ှတ်ဆန်းကြယ်ပုံပေါ်သည်။

ရုတ်တရက် မစ်စတာ Aမှာ လင်းရီကိုလှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ ထိုသူ၏မျက်နှာမှာ ငွေရောင် ခေါင်းဆောင်းဖြင့် ဖုံးအုပ်ခံထားရသည့်တိုင် လင်းရီမှာ အေးစက်မှုကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ မစ်စတာAမှာ မစ်စတာBထက်ပိုကြောက်စရာကောင်းသည်ဟူသော ထူးဆန်းသောခံစားမှုမျိုးရနေခဲ့မိသည်။ သူမမှာ မစ်စတာB၏လက်အောက်မှ လွတ်မြောက်နိုင်သော်လည်း မစ်စတာA၏ လက်ထဲမှာမူ အသက်ရှင်ရန်ပင် မဖြစ်နိုင်သလိုပင်။

လင်းရီအံကိုကြိတ်လျက် မစ်စတာAနှင့် မစ်တာ Bကို စိုက်ကြည့်နေမိလေသည်။

လွန်ခဲ့သည့်နာရီ၀က်ခန့်က ထန်မော့ဤအမျိုးသမီးကို ဤတဲပျက်ထံခေါ်လာပြီး ဖူ၀မ်သော်ပြန်အလာကိုစောင့်နေခဲ့သည်။ ထိုစဥ်က လင်းရီမှာ သတိမေ့နေခဲ့ပြီး မစ်စတာB၏ စိတ်ရှုပ်စရာအပြုံးကြီး ခတ္တမျှပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်ကို မသိလိုက်ချေ။ ထန်မော့သူမကို ဤနေရာသို့အမြန်ဆုံးခေါ်လာပြီးနောက် ဖူ၀မ်သော်နှင့် သတင်းများဖလှယ်လိုက်ကြသည်။

"အဲဒီ၂ယောက်ကို လူ၄ယောက်ကယ်သွားတယ်"

ဖူ၀မ်သော်ကတည်ငြိမ်စွာဆိုလာသည်။ သူတို့နှစ်ဦးမှာ ၀မ်ရင်းကွေ့နှင့် လူအိုကြီးနျောင်အကြောင်းကိုပြောနေခြင်းပင်။ သူကဆက်ပြောလာသည်။

"သူတို့မွန်းစတားကြီးကိုယူမသွားဘူး... မွန်းစတားကြီးက ဘေးအခန်းမှာ"

ထန်မော့ထိုအခန်းထဲလျှောက်သွားလျက် အိတ်ထဲမှ မွန်းစတားကြီးကိုကြည့်လိုက်ကာ ပြန်လာခဲ့သည်။

"ကောင်းတယ် ခင်များ ဒဏ်ရာရထားသေးလား"

ထန်မော့၏ လက်ကောက်၀တ်မှာ ဖြတ်ရှရာရှိလျက် သွေးများကသူ၏အ၀တ်စတွင် စိုရွှဲနေခဲ့သည်။ သူကဆိုလိုက်သည်။

"ဒါတွေလည်း အပေါ်ယံလေးတွေပါပဲ"

ထို့နောက် သူတို့စကားအချို့ကို ဆိုရင်း လင်းရီနိုးလာစေရန်အတော်ကြာစောင့်လိုက်ရလေသည်။ ထန်မော့မှာ သူ၏လက်က အတော်အားပြင်းမည်ဟုမထင်ခဲ့ချေ။ သူကဂုတ်ပိုးကို အသာလျော့ရိုက်ခဲ့သော်လည်း လင်းရီမှာ နာ၀က်ကျော်ကြာအောင် မေ့မြောနေခဲ့သည်။ လင်ရီနိုးမလာခင် ၁မိနစ်ခန့်အထိ ထန်မော့မှာ တည်တည်ကြည်ကြည်နှင့် နောက်ထပ်အစီအစဥ်ကိုစဥ်းစားနေခဲ့လေသည်။ လင်းရီနိုးလာသည်နှင့် ထူးဆန်းသောအပြုံးကြီးဖြင့် ပိုင်ရို့ယောင်နှယ် ဆက်ဟန်ဆောင်တော့သည်။

လင်းရီမှာ ဘာမှမဆိုသော်လည်း မစ်စတာAနှင့် မစ်စတာ Bကပါ နှုတ်ဆိတ်နေလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်မထားချေ။ နောက်ဆုံးတွင် လင်းရီကအံကိုကြိတ်လျက် ဆိုလာသည်။

"ကျွန်မကိုဘာလုပ်ဖို့ခေါ်လာကြတာလဲ... ကျွန်မအသင်းဖော်တွေကို ထောင်ချောင်ဆင်ဖို့လား...မဖြစ်နိုင်ဘူးနော် ခေါင်းဆောင်က ကျွန်မအတွက်လူတိုင်းကို စွန့်စားခိုင်းမှာမဟုတ်ဘူး...ဒီတိုင်းသတ်လိုက် ကျွန်မကို ဓါးစာခံဖမ်းထားလို့လည်း ဘာမှမရဘူး"

ထန်မော့သူမအား အဓိပ္ပါယ်ပါပါ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

သူမ၏လေသံမှာ အလွန်အတည်အတံ့နှင့် လိမ်နေဟန်မပေါ်ချေ။ သူမအသင်းမှာ သူမအတွက်စွန့်စားကြလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

"ဘယ်သူကမင်းကိုသတ်ချင်တယ်ပြောနေလို့လဲ"

လင်းရီမှာ တန့်သွားမိသော်လည်း သူမ၏အံ့အားသင့်သော အမူအယာကို ဖုံးကွယ်လိုက်သည်။

"ဒါဆိုဘာလုပ်ချင်လို့လဲ ကျွန်မကို ကျွန်မအသင်းကိုရောင်းချင်လို့လား... မဖြစ်နိုင်ဘူးနော်...ကျွန်မကိုသတ်ချင်သတ်လိုက် ကျွန်မအသင်းရဲ့အစီအစဥ်တွေကို ဘာမှသိရမယ်မထင်နဲ့"

တကယ်တမ်းတွင်သူမ၏အသင်းတွင် မည်သည့်အစီအစဥ်မျှမရှိချေ။ အားလုံးမှ ခေါင်းဆောင်၏ စကားမျှသာဖြစ်သည်။

ထန်မော့ တခိခိရယ်လိုက်သည်။

ထိုရယ်သံကိုကြားလျှင် သံခေါင်းဆောင်းထဲမှ ဖူ၀မ်သော်မှာ မျက်ခုံးပင့်မိသွားရလေသည်။

လင်းရီမှာ မစ်စတာBမှ သူမကိုသတ်မည်ဟု ကြုံး၀ါးသံကို စောင့်မျှော်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူမသေဆုံးရမည်ကို မကြောက်ချေ။ သူမမှာ အနက်ရောင်မျှော်စင်ပထမထပ်ကို ဖြတ်ကျော်နိုင်ပြီး ယခုချိန်အထိ အသက်ရှင်နေသည်ကိုပင် ကျေးဇူးတင်လှပြီဖြစ်သည်။ သူမအသင်းကိုစ၀င်ခဲ့စဥ်ကပင် မိမိတို့မှာ သေဆုံးနိုင်သော်လည်း အသင်းကိုတော့ သစ္စာမဖောက်နိုင်ဟု ခံစားခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ မူလတွင် အသင်းဖော်၇ဦးရှိသော်လည်း ၂ဦးမှာ မျှော်စင်ပထမထပ်တွင်သေဆုံးသွားပြီး ၅ယောက်ကိုသာချန်ထားရစ်လေသည်။

သေခြင်း ရှင်ခြင်းကို အတူဖြတ်ကျော်ခဲ့ကြပြီးနောက် သူတို့၏အသင်းဖော်များကို အသက်ထက်ပင် ယုံကြည်ကြသည်။

လင်းရီလက်သီးကိုတင်းတင်းဆုပ်လျက် အော်ဟစ်လိုက်သည်။

"ကျွန်မကိုသတ်လိုက်"

ထန်မော့ကရယ်မောလိုက်သည်။

"ဒါဆိုဘယ်လိုသတ်ပေးရမလဲ"

ထန်မော့ ထိုသို့ဆိုလိုက်သော်လည်း သူ့တွင် လင်းရီကိုသတ်လိုစိတ်မရှိချေ။ လင်းရီမှာ တဖက်လူကသူမကို ထိုမေးခွန်းမျိုးရုတ်တရက်မေးလာမည်ဟုမထင်ထားခဲ့ချေ။ ဤလူ၏မျက်နှာမှာ စာရွက်လှန်သည်ထက်ပင်အပြောင်းမြန်သေးသည်။ လင်းရီမှာ အံကြိတ်လျက် ဆိုလိုက်သည်။

"ကြိုက်သလိုလုပ်"

"အပိုင်းပိုင်းဖြတ်ပစ်ရင်ကောင်းမလား"

"ကြိုက်သလိုလုပ်"

ထန်မော့ကစဥ်းစားလိုက်သည်။

"ကြွပ်လာတဲ့အထိ ဆီပူထဲ ထည့်ကြော်လိုက်ရမလား"

"ကြိုက်သလိုလုပ်"

"မင်းရဲ့အရေခွံကိုအရင်ခွာမှနဲ့တူတယ် ရေဆေးပြီးမှ ဆီပူထဲ..."

ကလန်...

ထက်မြသောဓါးမြှောင်တစ်ချောင်းမှာ မစ်စတာBကိုဖြတ်လျက် လင်ရီ၏ဘေးမှ တိုင်လုံးထဲစိုက်၀င်သွားခဲ့သည်၊ ထိုလူ၏ဓါးပစ်စွမ်းရည်မှာ အလွန်ကောင်းလှပေသည်။ လင်းရီမှာ ထိုဓါးမြှောင် သူမ၏မျက်နှာမှ အမွှေးလေးများကိုဖြတ်သွားသော်လည်း အရေပြားကိုတော့ရှပ်ပင်ထိမသွားသည်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ခံစားလိုက်ရသည်။

လင်းရီ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် သေခြင်းတရားကို မျက်မြင်တွေ့လိုက်ရသည့်နှယ်။ သူမ၏နှလုံးမှာ ပါးစပ်မှထွက်ကျတော့မည့်နှယ် အပြင်းအထန်ခုန်နေခဲ့သည်။ သူမမှာ သေဆုံးခြင်းကိုလက်ခံပြီးဖြစ်သော်လည်း တကယ်တမ်းကြုံတွေ့ရချိန်တွင် ကြောက်လန့်လာမိသည်။ သူမလုံး၀လုံး၀မသေချင်သေးချေ။

ဖူ၀မ်သော်က သူ၏လက်ကိုမြှောက်လျက်ဆိုလာသည်။

"လက်ချော်သွားတာပဲ"

၄င်းမှာ သူတို့ကြိုတင်ဆွေးနွေးထားသည်ထဲ မပါရှိချေ။ ထန်မော့မှာတန့်သွားမိသော်လည်း အလျင်အမြန်ဆိုလိုက်သည်။

"ထန်ချီ မင်းကြောင့် ငါတို့အစာလေး လန့်သွားပြီလေ"

သေးထွက်ကျမတက် ကြောက်လန့်သွားသော လင်းရီ"..."

ထိုနောက်တွင် လင်းရီမှာ သေမတက်ကြောက်လန့်သွားလျက် ထပ်မံသတ္တိရှိဟန်မဆောင်ရဲတော့ချေ။ ထန်မော့သူမ၏မျက်နှာပေါ်မှ အကြောက်တရားများကိုမြင်လျှင် မိမိတို့လိုချင်သော အခြေအနေကိုရောက်ရှိလာပြီဟုသိလိုက်လေသည်၊ သူကထရပ်လိုက်ပြီး လင်းရီထံလျှောက်သွားလျက် သူမကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

ထန်မော့မျက်လုံးကိုမှေးကျဥ်းလိုက်သည်။

"ဟေး မင်းကခိုး၀င်သူမဟုတ်ဘူးပဲ"

လင်းရီတံတွေးကိုမြိုချလိုက်မိလေသည်။

"မင်းကခိုး၀င်သူမဟုတ်ဘူး...အရင်ကငါတွေ့ခဲ့တဲ့သူတွေကခိုး၀င်သူတွေလား"

လင်းရီမှာ မြို့ပြင်မှ ကစားသမားများကို ရည်ညွှန်းနေမှန်းသတိထားမိလိုက်သည်။ သူမကခတ္တမျှတွေးတောလျက် ပြန်ဖြေလာသည်။

"သူတို့ကခိုး၀င်သူဖြစ်လောက်တယ်... သာမာန်ကစားသမားတွေက အဲလိုတွေ့ကရာလူမသတ်တတ်ဘူး... ကျွန်မတစ်ခါက ခိုး၀င်သူအုပ်စုနဲ့ ဂိမ်းထဲမှာဆုံဖူးတယ်...ဂိမ်းလည်းပြီးရော သူတို့အရံကစားသမားတစ်ယောက်ကို သတ်ပြီး သူ့ဆုကိုလုသွားတယ်"

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"ဟုတ်လား မင်းတို့ဘယ်နှယောက်လောက် ဆပ်ကပ်မွန်းစတားကြီးကို ခိုးချင်နေကြတာလဲ...အနက်ရောင်မျှော်စင်ကမင်းတို့ကို ဒီအကြောင်းပြောပြထားတယ်မလား"

လင်ူရီကဆိုလိုက်သည်။

"၃၆ယောက်"

ထန်မော့ တဖက်လူက အရေအတွက်ကို လိမ်ပြောလာသည်အား မအံ့သြခဲ့ချေ။

"အများကြီးပါလား... ထန်ချီ မင်းဒီရက်ပိုင်းကတင် ၂ယောက်ကို စားလိုက်တာဆိုတော့ ဒီကြားထဲ သတ်မိသေးလား"

လူအတင်းအကြပ်စားခိုင်းခံလိုက်ရသော ဖူ၀မ်သော်က ထန်မော့ကိုကြည့်လိုက်သည်။

"ဟင့်အင်း ဗစ်တာ တကယ်တော့ ငါကတ၀က်ပဲစားခဲ့တာလေ မင်းလည်းတ၀က်စားခဲ့တာပဲကို"

သူကကြင်နာစွာ အသိပေးလာခဲ့သည်။

သန်မာယောင်ဆောင်နေသော လင်းရီ"..."

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"ပြိုင်ဘက်တွေအများကြီးပဲ ထန်ချီ.. ဒီဟာကငါတို့စုံထောက်လုပ်သက်မှာ တကယ့်စိန်ခေါ်မှုကြီးပဲကွ... ငါဒီတစ်ယောက်ရဲ့အသားကိုစားသင့်လား ဒါမှမဟုတ် တခြားဟာလုပ်ရမလား"

ဖူ၀မ်သော်အားနောက်ထပ် ပါးစပ်ဟခွင့်မပေးပဲ သူ့ဘာသူပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"ကောင်းပြီ စိတ်၀င်စားစရာတစ်ခုလုပ်ရအောင် စားကောင်းမယ့် ခိုး၀င်သူလေးတွေရှိနေတာပဲ"

ထန်မော့ခေါင်းကိုလှည့်လျက် လင်းရီအားပြုံးပြလိုက်သည်။

၁နာရီကြာပြီးနောက် အမျိုးသမီးမှာ မှောင်မည်းနေသော လမ်းကြားတစ်ခုထဲတွင်နိုးလာခဲ့သည်။ လင်းရီ နိုးလာသည်နှင့် ပတ်၀န်းကျင်ကို စူးစမ်းလိုက်သည်။ သူမ၏လက်မှာ အိတ်ကပ်ထဲမှ ဓါးမြှောင်ကို ထိလျက်။ ၄င်းမှာ သူမ၏လျှို့၀ှတ်လက်နက်ဖြစ်သည်။ သို့သော် မစ်စတာ Bမှာသန်မာလွန်း၍ ၄င်းကို မစ်စတာဘီအပေါ် အသုံးပြုချိန်ပင် မရလိုက်ချေ။

သူမ သူမ၏ခြေထောက်ကိုကြည့်လျက် ချက်ချင်းထရပ်ကာ လမ်းကြားထဲမှ ပြေးထွက်သွားလိုက်သည်။ သူမအပြင်ဘက်တွင်၂နာရီလောက် ပါတ်ပြေးနေပြီး မစ်စတာ Aနှင့် မစ်စတာBလိုက်မလာတာသေချာတော့မှ ဆိပ်ကမ်းဘေးမှ သစ်လုံးအိမ်လေးဆီပြေးသွားလိုက်လေသည်၊

သူမအထဲသို့၀င်လိုက်စဥ် အထဲတွင် မည်သူမျှရှိမနေခဲ့ချေ။ လင်းရီမှာ သူမ၏ခေါင်းဆောင်ပြောပြထားသော လျှို့၀ှက်ဆက်သွယ်ရေးနည်းလမ်းကို သတိရသွားခဲ့သည်။ သူမသည် အိမ်၏ အလယ်မှ စားပွဲဆီသွားလျက် ၄င်း၏အပေါ်မှ သဲနှင့်ကျောက်တုံးလေးများကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သေးငယ်သော ကျောက်တုံးလေး ၁၂တုံးခန့်မှာ သဲပေါ်တွင်ပြန့်ကြဲလျက်။ လင်းရီ၄င်းကိုကြည့်လျက် အဖြေကိုမှန်းဆလိုက်သည်။

"ဆိပ်ကမ်းအောက်က နေရာ B"

10မိိနစ်ကြာပြီးနောက် လင်းရီမှာ သူ၏အသင်းဖော်များနှင့် လူစိမ်း၂ဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ၏အသင်းဖော်များမှ လင်းရီပြန်လာသည်ကိုမြင်လျှင် အံ့အားသင့်လျက် မေးလာသည်။

"ရှောင်ရီမင်းပြန်လာပြီ ဘာဖြစ်တာလဲ ဘာလို့ကြာနေတာလဲ ဒဏ်ရာရလာသေးလား"

လင်းရီ၏ပုခုံးတွင် ခပ်ချောချောကောင်လေး၏ထံမှအင်းဆက်များကိုက်ခံထားရသော ဒဏ်ရာများရှိနေခဲ့သည်။ သူမကဆိုလိုက်သည်။

"ကျွန်မအဆင်ပြေပါတယ်"

မျက်မှန်နှင့်လူကလျှောက်လာခဲ့သည်။

"တစ်ယောက်ယောက်လိုက်လာသေးလား"

လင်းရီကခေါင်းခါလိုက်သည်။

"ဟင်းအင်း သေချာပေါက်လိုက်မလာဘူး"

မျက်မှန်နှင့်လူကစိတ်အေးသွားခဲ့သည်။

လင်းရီ ထောင့်မှ လူစိမ်း၂ဦးကို ကြည့်လိုက်ကာ သူမကမျက်မှန်နှင့်လူအား အလွန် အလေးအနက်ကြည့်လိုက်သည်။

"ခေါင်းဆောင် ကျွန်မဒီနေ့မစ်စတာ Bနဲ့တွေ့ပြီး သူ့ကိုလိမ်ခဲ့တယ်"

သူမကမစ်စတာBနှင့် တဖက်သတ်ဆန်သော ရန်ပွဲအကြောင်းကို ပြောပြလိုက်သည်။

"မစ်စတာBကအရမ်းသန်မာတယ် ကျွန်မအထင် ခေါင်းဆောင်နဲ့ အစ်ကိုဟောင် ပေါင်းမှ သူ့ကိုယှဥ်နိုင်ရုံပဲရှိမှာ... ကျွန်မအသက်ကိုလည်း ကယ်ခဲ့သေးတယ်...ကျွန်မခိုး၀င်သူအဖွဲ့နဲ့ တိုးခဲ့လို့လေ"

လင်းရီထံမှ သတင်းများမှာ များလွန်း၍ လူတိုင်းမှာ သူမအား ထိတ်လန့်စွာ ကြည့်လိုက်မိကြသည်။

မျက်မှန်နှင့်လူက စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်ပြီး

"ရှောင်ရီ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြော နားလည်လွယ်အောင်"

"ဒီညနေတုန်းက ကျွန်မခေါင်းဆောင်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ကစားသမားတစ်ယောက်နောက်က လိုက်သွားတာလေ ပြီးကျတော့ ခိုး၀င်သူအုပ်စုနဲ့တိုးခဲ့တယ်လေ"

လင်းရီမှာ မစ်စတာBမှ သူမကိုကယ်ခဲ့ပြီး သတိမေ့အောင်ရိုက်ခဲ့ခြင်းအပါအ၀င် အကုန်လုံးကို ရှင်းပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ အပ်ချုပ်ဆိုင်တွင် တွေ့ခဲ့ရသမျှအကုန်လုံးကိုလည်း ပြောပြခဲ့သည်။

" မစ်စတာAလည်းရှိနေတာ မစ်စတာBကကျွန်မကို မလွှတ်ပေးချင်ပေမယ့် ကစားသမားတွေက များလွန်းနေတာလေ ကျွန်မကသူ့ကို ၃၆ယောက်လို့လိမ်ခဲ့တာ... ပြီးတော့သူကကျွန်မကိုလွှတ်လိုက်ပြီးတော့ ခေါင်းဆောင်ဆီစကားပါးလိုက်တယ်"

လင်းရီမှာ မျက်မှန်နှင့်လူကိုကြည့်လိုက်ပြီး တွန့်ဆုတ်နေခဲ့သည်။

"ခေါင်းဆောင် သူကပူးပေါင်းချင်တယ်တဲ့"

🪩

Prev Next