Ch 8

Ch 8.1

လျိုရှောင်ယင်က ရွာထဲဝင်ခါနီးတွင် ပစ္စည်းတွေကို ထုတ်ယူပြီး နောက်ကျောတွင် တောင်းတစ်တောင်းဖြင့် သယ်သွားခဲ့သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်က ဆယ့်နှစ်နာရီမထိုးသေးဘဲ မနက်က ခေါက်ဆွဲခြောက်တစ်ပန်းကန်သာ စားထားတာကြောင့် ဗိုက်ဆာနေသည်။

လျိုရှောင်ယင်က ချက်ပြုတ်စားသောက်ဖို့ မီး‌မွှေးပြီးလို့ စားသောက်ပြီးစီးချိန်မှာတော့ နှစ်နာရီထိုးနေပြီ။

သူမက ပိတ်စအားလုံးကို ထုတ်ယူပြီး ဘေးအိမ်ရှိ လီအိမ်ဆီတန်းတန်းမတ်မတ်သွားခဲ့သည်။

ထိုအချိန်တွင် အဘွားလီက အဝတ်အစားများပြင်ရန် စင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေပြီး လျိုရှောင်ယင် ရောက်ရှိလာတာကို မြင်တဲ့အခါ သူမလာရောက်လည်ပတ်ရသည့် ရည်ရွယ်ချက်ကို သိလိုက်ရသည်။

"သမီးလေး အပြင်ထွက်ရင် စကားသိပ်မပြောနဲ့။ ဒီနေ့ သမီးမိသားစုထဲက လူတွေ‌ရောက်‌နေတယ်။" အဘွားလီက သူမအလုပ်ကို လက်စသတ်လိုက်သည်။

"သမီးမိသားစုက ဘယ်သူ‌တွေလဲ?"

လျိုရှောင်ယင် အံ့ဩသွားရသည်။ သူမမှာ ဆွေမျိုးတွေ မရှိဘူး ထင်နေခဲ့တာကြောင့်ပင်။ အဲ့လူတွေက သူမအိမ်ကို ပြဿနာမရှိဘဲ လာနိုင်မှာတဲ့လား?

အဖွားလီက "သူက ဟဲ့မိသားစုကလာတဲ့ ဝမ်အိမ်တော်ဟောင်းရဲ့ဇနီးလေ။ ဟဲ့ဟောင်ဝိန်ရဲ့ မိသားစုက မနက်ဖြန် သဘက်ခါလာမယ်လို့ ပြောတယ်။ သမီးအိမ်မှာ မရှိဘူးဆိုတာ မသိဘူး။ ဒါကြောင့် သူမက အဖွားကို ပြောခိုင်းလိုက်တာ။"

လျိုရှောင်ယင်က ဟဲ့မိသားစုက ဘာကိုဆိုလိုသည်ကို မသိ‌ပေမယ့် လက်ထပ်လိုပါက တစ်နှစ်အကြာတွင် လက်ထပ်မည်ဟု အကြောင်းပြချက်ပေးတာကြောင့်လို့တော့ထင်သည်။ 

သူ့မိသားစုကို လာချင်ရင် လာကြည့်ရုံပါပဲ။

လျိုရှောင်ယင်က အထည်အချို့ကို ချန်ထားခဲ့သည်။ သူမက နက်ပြာရောင်နှင့် အနက်ရောင်ချည်မျှင်အချို့ကို ယူဆောင်လာခဲ့ပြီး ၎င်းတို့အားလုံးက နေရာလွတ်ထဲက။

"ဒီအထည်တွေကနေ ကိုယ်ကြပ် အင်္ကျီတစ်ထည်လုပ်‌ပေးမယ်။ ဘောင်းဘီတစ်ထည်လုပ်ဖို့အတွက် တစ်ထည် ကျန်နေသေးတယ်။ အဘွား သမီးကို ၀တ်လုံအင်္ကျီလုပ်ပေးမယ်။" 

အဘွားလီက အထည်ကို လက်ပြကာ လျိုရှောင်ယင်ရဲ့ အရွယ်အစားကို တိုင်းတာသည်။

"အဘွားလီ ကြည့်ပါဦး။ ဒီအရာတွေကို သမီး နားမလည်ဘူး?" 

လျိုရှောင်ယင်က အဝတ်အစားတွေကို ဘယ်မှာ ချုပ်လုပ် ပြင်တတ်မှာလဲ?

သူမ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အခါ လျိုရှောင်ယင်က ထိုအကြောင်းကို တွေးနေသော်လည်း ဟဲ့မိသားစုရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကို မခန့်မှန်းနိုင်ပေ။ ဒါပေမယ့် သူတို့ဒီမှာရှိတဲ့အတွက် သူတို့အားလုံးက ဧည့်သည်တွေပင်။ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့က အနာဂတ်ခင်ပွန်းရဲ့ မိသားစုတွေပင်။

သူမက ပဲပိစပ်လက်တစ်ဆုပ်စာ အနည်းငယ်ကိုထုတ်ကာ ပဲပင်ပေါက်ပြုလုပ်ရန် စိမ်ထားလိုက်သည်။ လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်က လတ်ဆတ်တဲ့ အသီးအရွက်များကို မစားရသေးတာကြောင့် တစ်ခုခုစားချင်နေသည်။ နေရာလွတ်တွင် ဟင်းအမယ်များစွာမရှိပေ။ တစ်ခုလျှင် ကျင်းအနည်းငယ်ရှိပြီး ၎င်းတို့ကို အမြန်စားပါက တစ်လအတွင်း စားကုန်မည်ဖြစ်သည်။

အဲဒါကို စားဖို့ ဝန်လေးနေတော့ စည်သွတ်ချဉ်နဲ့ တခြားဟာတွေကိုပဲ စားလိုက်သည်။

လျိုရှောင်ယင်က အိမ်ကို ကောင်းစွာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်သည်။ အိမ်မှာ ဘာမှမရှိလို့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရတာ အလွန်အဆင်ပြေသည်။

ကြမ်းပြင်ကို သုတ်ပြီး ဖုန်တွေကို သုတ်လိုက်သည်။

အိမ်အလွတ်ကိုကြည့်ပြီး လျိုရှောင်ယင် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ အခု မိသားစုတိုင်း ဒီလိုအခြေအနေမျိုး ရောက်နေတော့ ဘာမှ မရှိဘူး။

ပရိဘောဂများက သေတ္တာနှစ်လုံး၊ ခန်စားပွဲနှင့် ထိုင်ခုံအနည်းငယ်သာ။ မြေကြီးပေါ်မှာ စားပွဲတစ်လုံးတောင် မရှိပေ။ ဗီရိုလည်း မရှိ၊ အိမ်မှာ အဝတ်အစား အနည်းငယ်သာ ရှိတာကြောင့် ဗီရိုမလိုအပ်ပေ။

လျှိုရှောင်ယင်က နေရာများစွာတွင် ဖာထေးထားပြီးသော သူမခြေထောက်ပေါ်ရှိ ချည်ဖိနပ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ခြေဖဝါးတွေ ပိန်သွားတယ်။ မနေ့က မြို့ကို သွားကြည့်တာကြောင့် အအေးဒဏ်ကနေ ပြန်လာရတာဖြစ်ပြီး ချည်ခြေအိတ်တစ်စုံ ဝတ်ထားလျက်ရှိနေသည်။

လျှိုရှောင်ယင်က နေရာလွတ်ထဲ ကြည့်ရန် သူမအသိဉာဏ်ကို အသုံးပြုခဲ့သော်လည်း အခုခေတ်နှင့် လိုက်ဖက်သော ချည်ဖိနပ်မျိုး လုံးဝမရှိပေ။

ဒါပေမဲ့ လက်ဖြင့်ပြုလုပ်ထားသည့် သူမမိခင်ဖြစ်သူရြဲ ချည်သားဖိနပ်နှစ်ရံလည်း ရှိနေခဲ့သည်။ ၎င်းတို့က အိမ်ထဲမှာ စီးလို့ရနေတုန်းပါဘဲ။ နောက်ပိုင်းတွင် လျှိုရှောင်ယင်က ၎င်းတို့ကို ဖိနပ်အသစ်နေရာမှာ အစားထိုးခဲ့သည်။

လွှင့်ပစ်ချင်ပေမယ့် နေရာလွတ်ထဲမှာ ထည့်ထားခဲ့မိမှန်း မမျှော်လင့်ထားပေ။ ဒီတစ်ခါမှာလည်း သူ့အမေပိုင်တဲ့ အဝတ်ဟောင်းတွေ အများကြီးတွေ့လိုက်ရသည်။

နက်မှောင်သော ကာကီနီဇီကုတ်အင်္ကျီ၊ အပြာနုရောင်ရှပ်အင်္ကျီ၊ အနက်ရောင်ဘောင်းဘီရှည်တစ်ထည်နှင့် သူမအဖေဖယ်ထားသော အင်္ကျီဝတ်စုံအနည်းငယ်။

ဒါတွေအားလုံးက အဘွားကြီးဝတ်တာ။ ဒါက ဒီခေတ်မှာ ခေတ်စားနေတဲ့ အဝတ်တွေလား?

လျှိုရှောင်ယင်က ချည်သားဖိနပ်တစ်ရံကိုသာ ထုတ်ကာ ဝတ်လိုက်သည်။ ၎င်းတို့က အလွန်နွေးထွေးပြီး ခိုင်ခံ့သောလက်ဖြင့် ချုပ်ထားသည်။(သေသပ်ကျွမ်းကျင်စွာ)

လျှိုရှောင်ယင်က အစားထိုးထားသော ချည်ဖိနပ်ဟောင်းကို သန့်စင်ပြီး အခြောက်ခံရန် စင်ပေါ်တွင် တင်ကာ ဖိနပ်တစ်ရံအဖြစ် အိမ်ထဲတွင် ထားခဲ့သည်။

သာသာနားမှာ Chinese novel Ch 1 to 9 ထိ မရှိတာကြောင့် ပြင်ထားတာ လွဲနေတာတွေ ရှိနိုင်ပါတယ်။ သည်းခံပြီး ဖတ်ပေးဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်ရှင့်။

Ch 8.2

မနက်ကျတော့ မြို့ကိုသွားပြီးတော့ နေ့လည်ပိုင်းမှာ အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်သည်။ လျှိုရှောင်ယင် အနည်းငယ် မောပန်းလာပြီး အစာစားကာ စောစော အိပ်ရာဝင်လိုက်သည်။

နောက်တစ်နေ့မွန်းလွဲပိုင်းတွင် အဖွားလီက အဝတ်အစားများ ချုပ်ပြီးသွားသည်။ လျှိုရှောင်ယင် စမ်းဝတ်ကြည့်တော့ ကောင်းကောင်း အံဝင်ခွင်ကျ ဖြစ်နေသည်။ ကြည့်မကောင်းပေမယ့် အရမ်းနွေးထွေးသည်။

"အဖွားလီ အဝတ်အစားတွေကို ဘယ်လိုမြန်မြန်လုပ်တာလဲ။" လျှိုရှောင်ယင်က သုံးရက်မှ ငါးရက်ခန့် ကြာမည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။

"သမီးအဒေါ်ရှောင်ဟွားနဲ့ အဖွား လုပ်ခဲ့တာ။" 

လျှိုရှောင်ယင်ရဲ့ အံ့အားသင့်နေတဲ့ အကြည့်ကို မြင်တော့ အဖွားလီက ပြုံးပြီး "သူမ ပုံမှန်ဆို စကားကောင်းကောင်း မပြောတတ်ပေမယ့် တကယ်တော့ သူမက စိတ်ထားကောင်းပါတယ်။ ဒါမယ့် သူ့ဘဝကတော့ စိတ်မကောင်းစရာလေး။"

လျှိုရှောင်ယင်က ခေါင်းညိတ်ပြီး "ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အဘွားနဲ့ အဒေါ်" အဖွားလီက သူ့လက်ကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်ပြီး "မနက်ဖြန် သူ့မိသားစုထဲက တစ်ယောက်ယောက်က လာမှာ။ သမီးတစ်ခုခုဖြစ်ရင် အဘွားကို လိုက်။ စိတ်မပူပါနဲ့" 

"ဟုတ်ကဲ့ အဖွား။"

လျှိုရှောင်ယင်က နေရာလွတ်ထဲမှ ဂေါ်ဖီထုပ်နှင့် ရစ်ငှက်တစ်ကောင်ကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ သူတို့အကြောင်းကိုတွေးပြီးမှ ပြန်ယူလိုက်သည်။ သူတို့ လာရတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကို သူမ မသိသလို စိတ်သဘောထား ဆိုးရင်လည်း သူတို့ကို အစားအစာမကျွေးမွေးဘူး။

လျှိုရှောင်ယင်က အလွန်ရိုးရှင်းသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ မင်းက ငါ့အပေါ် ကောင်းရင် ငါလည်း မင်းအပေါ် ကောင်းမယ်။ မင်းက ငါ့အပေါ် မကောင်းရင် ငါ က မင်းကို မျက်နှာတောင် မပေးဘူး။

မီးဖိုက ညဘက်တွင် ပူနေပြီး လျှိုရှောင်ယင်က မနက်ဖြန်အတွက် အနည်းငယ် တွေးပူနေ၍ ကူကယ်ရာမဲ့နေသည်။ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ သူမသိပေမယ့် ရင်းနှီးတဲ့သူတစ်ယောက်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် ဆက်သွယ်လာတာဖြစ်ပါတယ်။ သူမ သိလာမှာလား?

နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် လျှိုရှောင်ယင်က ထမင်းစားပြီးသည်နှင့် သူမဆံပင်ကို ကျစ်ဆံမြီးနှစ်ထပ်ကျစ်ကာ အနီရောင်ကြိုးဖြင့် စည်းလိုက်သည်။

လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်က သူမ အပြင်သွားသောအခါတွင် ငယ်ရွယ်သော မိန်းကလေးများက ဆံပင်ကို ဒီလိုမျိုး ဖြီးကြသည်ကို မြင်ခဲ့တာကြောင့် သူမလည်း ကျစ်လိုက်သည်။

မှန်ထဲက လှပတဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ အခုတလော အစားအသောက် ကောင်းကောင်းတွေ စားနေတော့ ပြည့်ဖောင်းနေသည်။ ဗာဒံမျက်လုံးဝိုင်းတွေက အရမ်းတောက်ပပြီး အပြုံးက အထူးတလည်လှပသည်။

နေရာလွတ်ထဲ မှန်ပြန်ထည့်၍ လျှိုရှောင်ယင်င မီးဖိုကို စတင်မီး‌မွှေးခဲ့သည်။ မနက်မိုးလင်းတော့ ပေါင်မုန့်တစ်လုံးစားပြီး နွားနို့တစ်ဘူးကို သောက်လိုက်သည်။ ဒါက အတော်လေးရိုးရှင်းသည်။

လျှိုရှောင်ယင် ထုပ်ပိုးပြီးချိန်မှာတော့ သူမနာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ခုနစ်နာရီကျော်နေပြီ။ 

သူမက ဒီခေတ်ကို ပိုပိုရင်းနှီးလာပုံရသည်။ အရင်က ဒီအချိန် အိပ်ရာက နိုးလာပေမယ့် အခု ငါးနာရီမှာတော့ လမ်းလျှောက်ဖို့ မမျှော်လင့်ထားဘူး။

လျှိုရှောင်ယင်က ဒီလောက်စောမနေသင့်ဘူးထင်သည်။ သူမက ဖာထေးထားသော ၀တ်စုံကို ၀တ်ဆင်ကာ ထင်းကို ကောက်ယူရန် အနောက်တောင်ပေါ်သို့ သွားခဲ့သည်။

အခု နေ့တိုင်း စုဆောင်းထားတဲ့ ထင်းက တစ်ရက်အတွက် လုံလောက်ပြီမို့ နေ့တိုင်း ထင်းမကောက်ရလည်း ဖြစ်သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဝတ်အစားလဲပြီး ဆယ်နာရီထိုးနေပြီ။ သူတို့ မလာတာများ ဖြစ်နိုင်သလား။ 

လျှိုရှောင်ယင်က ခုံပေါ်တွင် ထိုင်ပြီး ဖရဲစေ့စားကာ လက်ဖက်ရည်သောက်သည်။

"အိမ်မှာ တစ်ယောက်ယောက်ရှိလား?" 

လျှိုရှောင်ယင်က ပစ္စည်းများကို နေရာလွတ်ထဲ အမြန်ထည့်ကာ ဘာမှမကျန်အောင် စစ်ဆေးပြီးနောက် အပြင်ထွက်လိုက်သည်။

အပြင်မှာ လူလေးယောက်၊ ယောက်ျား သုံးယောက်နဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ရှိနေသည်။

ထိုလူက အသက်လေးဆယ်ကျော်ရှိကာ ရိုးသားသော တောင်သူလယ်သမားတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။ ဘာလို့ အဲလိုပြောတာလဲ? ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ သိမ်ငယ်တဲ့ အရိပ်အယောင်လေးတွေ ရှိနေလို့ပါပဲ။

အခြားအမျိုးသားမှာ အသက် 60 ဝန်းကျင်ရှိပြီး သူရဲ့အဝတ်အစားများကို ဖာထေးခြင်းမရှိဘဲ သပ်ရပ်စွာ ၀တ်ဆင်ထားသည်။ လျှိုရှောင်ယင်ထက် အသက်ကြီးတဲ့ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အမျိုးသားတစ်ယောက်လည်း ရှိသည်။

အသက် ၄၀ အရွယ် အခြားအမျိုးသမီးတစ်ယောက်က လျှိုရှောင်ယင်ကို တွေ့တဲ့အခါ သူမကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

လျှိုရှောင်ယင်သက ဤလူအုပ်စုအတွက် အနည်းငယ် သေချာမသိသဖြင့် "မြန်မြန်ဝင်ပါ၊ အပြင်မှာ အရမ်းအေးတယ်။" လို့ ပြောလိုက်သည်။

သာသာနားမှာ Chinese novel Ch 1 to 9 ထိ မရှိတာကြောင့် ပြင်ထားတာ လွဲနေတာတွေ ရှိနိုင်ပါတယ်။ သည်းခံပြီး ဖတ်ပေးဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်ရှင့်။