MM Story Teller

Chapter 139

Viewers 11k

🌍Chapter 139

ဖူ၀မ်သော်က သူ့အား အေးဆေးစွာ လှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။

"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သတ်ရမှာပဲလေ"

ထန်မော့လည်း ၄င်းကို ခံစားမိကာ တံခါးဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်လေသည်။

သည်းထန်သော မိုးအပြီးတွင် မြေသင်းနံ့ကပျံ့လွင့်လာခဲ့သည်။ ၂ထပ်လယ်စောင့်အိမ်ရှေ့တွင် လယ်စိုက်ခင်းကြီးရှိသည်၊ ဤလယ်စိုက်ခင်းကြီးမှာ ခဏခဏတူးလိုက်မြှုပ်လိုက်လုပ်ခံထားရပုံရပြီး မြေကြီးများမှာ မွနေခဲ့သည်။

ထန်မော့အကြာကြီးစိုက်ကြည့်နေပြီးမှ ဆိုလာခဲ့သည်။

"အင်း သူတို့က သေသင့်ပါတယ်"

အကယ်၍ မိုးခိုရန်လိုက်မလာခဲ့ပါက သူတို့ ၎င်းကို မြင်ခဲ့ရမည်မဟုတ်ချေ။

ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ်တက်လာပြီးနောက် သတ်ဖြတ်မှုတွေအလွန်များခဲ့သည်။ သူသည် ဖူ၀မ်သော် အကြောင်းကို မသိသလို သိပ်လည်းဂရုမစိုက်နိုင်ချေ၊ ယခင် နှလုံးစားသော ခိုး၀င်သူအဖွဲ့အစည်းမျိုးအထိ ဆိုးရွားမနေသ၍ သူ့အနေနှင့်၀င်ပါလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော် ထိုအလောင်း၆လောင်းကို ရှင်းလိုက်ပြီးနောက် အိမ်ထဲတွင် ပုန်းနေသူ ကျန်မကျန် စစ်ဆေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ထို၆ယောက်ယခင်ကခိုးထားခဲ့သမျှ အကူပစ္စည်းများကို ရှာဖွေလိုက်လေသည်။

ဒုတိယထပ် အခန်းထောင့်တွင် စုပုံထားသော အကူပစ္စည်းများတောင်ပုံယာပုံရှိလေသည်။ အများစုမှာ လက််နက်များဖြစ်ပြီး သေနတ်များ၊ဓါးမြှောင်အမျိုးအစားအမျိုးမျိုးပါ၀င်သည်။ သို့သော် ထီးကလေးနှင့် မီးခြစ်ဆံကြီးတို့ကဲ့သို့ အသုံး၀င်သော ပစ္စည်းမျိုးတစ်ခုမျှမရှိချေ။ ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော်မှာ ထိုလက်နက်များထဲမှ တစ်ခုကိုမှ မထိခဲ့ချေ။

ထန်မော့က သစ်သားမြင်းရုပ်လေးတစ်ခုကို မြင်လျှင် ကောက်ယူကြည့်လိုက်သည်။ သူက၄င်းကို ၃ကြိမ်ခေါက်ကြည့်လိုက်လျှင် ၄င်း၏ကိုယ်ပေါ်တွင် စာကြောင်းများပေါ်လာခဲ့သည်။

[ပစ္စည်း: ထရိုဂျန်မြင်း]

[ပိုင်ရှင်: လျိုဖုန်း (ခြစ်ချ)၊ ၀မ်၀မ်ဟောင်(ခြစ်ချ)၊ ထန်မော့]

[အရည်အသွေး: ထူးရှယ်]

[အဆင့်:၁]

[အသုံးပြုပုံ: ထူးခြားသော ကိုယ်ပျောက်နိုင်စွမ်းနှင့် ထရိုဂျန်မြင်း၊ ထရိုဂျန်မြင်းရဲ့ ဗိုက်ထဲတစ်ခုခုထည့်၀ှတ်လိုက်သည်နှင့် ထရိုဂျန်မြင်းမှာ ကိုယ်ပျောက်သက်ရောက်မှုကို အသက်သွင်းလိမ့်မည်။ မြင်းရုပ်၏ပိုင်ရှင်နှင့် အသုံးပြုနေသူတို့မှလွဲ၍ ဤ မြင်းရုပ်ကို ဘယ်သူမျှမမြင်နိုင်]

[ကန့်သတ်ချက်: ကိုယ်ပျောက်သက်ရောက်မှုမှာ ၁နာရီကြာခံမည်ဖြစ်ကာ ထရိုဂျန်မှာ တစ်နာရီတွင် ၅ကီလိုမီတာအလျင်ဖြင့်ရွေ့လျားနိုင်၊ ၃ရက်တွင်တစ်ခါသာအသုံးပြုနိုင်သည်]

[မှတ်ချက်: ထရိုဂျန်ဗိုက်ထားထဲမှ ၀ှတ်ထားတဲ့ ရည်းစားစာကို ဘယ်သူမှ ရှာမတွေ့ဘူး]

ဤမြင်းရုပ်မှာ အတော်လေးစိတ်၀င်စားစရာကောင်းလှသည်။ ထန်မော့ ၄င်းနှင့် အခြား အကူပစ္စည်းတချို့ကိုယူခဲ့သည်။ သူတို့၂ဦး ကားဆီကိုပြန်လာချိန်တွင် ပတ်၀န်းကျင်မှာ မှောင်မည်းနေခဲ့ချေပြီ။ ကားထဲမှ မည်သည့်တစ်ခုမျှ အရာမယွင်းကြောင်း အတည်ပြုပြီးနောက် ပတ်၀န်းကျင်တွင်လည်း ရန်သူများပုန်းမနေကြောင်း စစ်ဆေးပြီးလျှင် ၂ဦးသားလည်း ကားထဲ ၀င်နားလိုက်လေသည်။

ထန်မော့ ကားနောက်ခန်းတွင် လဲလျောင်းရင်း မြင်းရုပ်ကလေးကို စူးစမ်းလိုက်သည်။ ဤမြင်းရုပ်မှာ သေးငယ်လွန်းသည်။ ၄င်းမှာ အတွင်းမှအခေါင်းဖြစ်သော်လည်း လက်တစ်၀ါးစာမျှသာ ရှိသည်။ သေးငယ်သော အရာသို့မဟုတ် မှတ်ချက်ထဲကလို ရည်းစားစာတစ်စောင်ကသာ ထိုအထဲတွင် ဆန့်ကောင်းဆန့်နိုင်သည်။

ဖူ၀မ်သော်ကမေးလာခဲ့သည်။

"လီ၀မ်ကဘယ်သူလဲ"

ထန်မော့ မြင်းရုပ်ကိုစူးစမ်းနေရာမှ တန့်သွားခဲ့မိသည်။ ထို့နောက်သူကတုန့်ပြန်လိုက်သည်။

"သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပါ... စုကျိုးကနေ ရှန်ဟိုင်းကို လာတုန်းကဆုံခဲ့တာ...ကျွန်တော်တ်ု့ အချိန်နည်းနည်းလောက်အတူရှိဖူးတယ် သူ့မိသားစုကအသက်ရှင်နေသေးတော့ သူကသွားရှာချင်ခဲ့တာ အဲဒါကြောင့် တစ်ယောက်တစ်လမ်းစီခွဲလာခဲ့ကြတာ"

ဖူ၀မ်သော်က အင်းဟု အသံတိုးတိုးပြုပြီးနောက် ဘာမှထပ်မေးမလာတော့ချေ။

ထန်မော့ မြင်းရုပ်လေးကို ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး ကားခေါင်မိုးကို ထူးဆန်းသော ခံစားချက်ကြီးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

လီ၀မ်မှာ သေသွားလောက်ပြီ...

သူ လီ၀မ်ကို အချ်န်အကြာကြီး သိခဲ့ရခြင်းမဟုတ်၍ သူ၏ရင်ထဲတွင် နာကျင်မှုမရှိချေ၊ သို့တိုင်အောင် ထူးဆန်းသောခံစားချက်ကြီးကတော့ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း လီ၀မ်၏နာရီကို မြင်ပြီးနောက် ထိုမောင်နှမနှင့်အတူ မိုးခိုရန်အိမ်သို့လိုက်သွားခဲ့ခြင်းပင်။

ထန်မော့ မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်ပြီး ထိုအကြောင်းအယာကို မေ့ရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။

သူတို့ အနားယူပြီးနောက် မနက်ခင်းတွင်ခရီးဆက်ရန်ပြင်လိုက်ကြတော့သည်။ သူတို့သည် ကီလိုမီတာ၀က်ခန့်ဆက်သွားပြီးနောက် လမ်းကို ပိတ်နေသော ကား၁၀စီးခန့်ကို ထပ်တွေ့လိုက်ရလေသည်။

ထန်မော့လည်း ကားပေါ်မှ ဆင်း၍ ပိတ်နေသောကားများကို တွန်းဖယ်လိုက်သည်။ သူကအတွေးတစ်ခုဖြင့်ဆိုသည်။

"အဲဒီ၆ယောက်က ဒီနည်းကို သုံးပြီး ကျန်တဲ့ကစားသမားတွေကို တားပြီး သတ်လိုက်ကြတာလား"

ဖူ၀မ်သော်ကပြန်ဖြေလာသည်။

"ဖြစ်နိုင်တယ် ဒီနားမှာ ကားတွေကိုတွန်းပြီး လမ်းတမင်ပိတ်ထားတာ၊ "

သူကဂျစ်ကားလေးတစ်စီးကို ညွှန်ပြလိုက်သည်။

၀မ်၀မ်ဟောင်မှာ အရံကစားသမားဖြစ်သော်လည်း သူကလျင်မြန်သန်မာပြီး အခြားတရား၀င်ကစားသမား တချို့ထက် အားမနည်းချေ။ သူတို့မှာ လူများကို လုယက်လိုပါက အရင်ဆုံးတားရမည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လမ်းတွင်ကားများကို ပိတ်ထားပြီး လူများကို ကားဆင်းတွန်းးရအောင် လုပ်ထားခြင်းပင်။

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"သူတို့ကအရမ်းတော့မသန်မာကြဘူး...ကြည့်ရတာ ကားဆင်းတွန်းနေတုန်း တဖက်ကစားသမားရဲ့ ခွန်အားကို အကဲခတ်ကြတာဖြစ်မယ်...တဖက်လူက အားနည်းရင် တစ်ခါတည်း လုယက်ပြီး သတ်ပစ်တယ် သန်မာပုံပေါက်ရင်တော့ သူတို့ထွက်မလာလောက်ဘူး"

၄င်းမှာ မနေ့ညက ၀မ်မောင်နှမ၂ဦးမှာ ထန်မော့တို့ကိုမြင်သော်လည်း ထွက်မလာရဲ သကဲ့သို့ပင်ဖြစ်လိမ့်မည်။

ဖူ၀မ်သော်က ရုတ်ချည်းမေးလာခဲ့သည်။

" မနေ့က အဲဒီနှစ်ချက်ကို မင်းပစ်လိုက်သေးတယ်မလား"

ထန်မော့ရုတ်ချည်း အေးခဲသွားခဲ့သည်။

ထို့နောက် သူ၏ဘေးမှ လူကိုလှည့်ကြည့်လိုက်လေသည်။

ဖူ၀မ်သော်က ဗန်ကားတစ်စီးကို အမြန်ဆုံး အလျင်နှင့်တွန်းဖယ်နေခဲ့ပြီး ထန်မော့မှာ သူ့ကိုလှည့်ကြည့်နေသည်ကို ခံစားမိလျှင် အပြုံးဖြင့် ဆိုလာသည်။

"ကိုယ်နားကြားမှားတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး တကယ်၂ချက် ပစ်ခဲ့တာ ပြီးတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှ မထိဘူးလား"

ထန်မော့"..."

ထန်မော့ အမူအယာမဲ့စွာ ကားများကို ဆက်တွန်းနေသည်ကို မြင်လျှင် ဖူ၀မ်သော် ပြုံးလိုက်ပြီး ဘာမှမဆိုတော့ချေ။

ရှန်ဟိုင်းမှ ထွက်လာပြီး ဒုတိယညတွင် သူတို့ ကျန်းကျင်းနှင့် နန်ကျင်းကြားဧရိယာသို့ရောက်ရှိလာခဲ့လေသည်။ သူတို့ထိုနေရာတွင် တစ်ညနားလျက်မနက်တွင်မှ နန်ကျင်းကို ခရီးဆက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ ဖူ၀မ်သော်၏ သေနတ်တွင် ကျည်ဆံ ၈ခုတိတိရှိသည်။ ထန်မော့ပ ၇ကြိမ်တိတိပစ်ခဲ့သည်ဖြစ်၍ ကျည်ဆံ၁ခုသာကျန်ရစ်တော့သည်။

ဖူ၀မ်သော်ကဆိုလာသည်။

"ကိုယ့်ကျည်ဆံတွေက အထူးထုတ်တွေ ပြင်းအားလည်းမြင့်တယ်... တစ်ယောက်ယောက်ကို မှန်ပြီးရင်ပေါက်ကွဲသွားတာ ဗုံးတွေလိုပဲ..အိမ်မှာ ကျည်ဆံတွေရှိနေတုန်းပဲ ပေကျင်းကိုရောက်ပြီးရင် ကိုယ်မင်းအတွက်သွားယူပေးမယ် လောလောဆယ်တော့ ကိုယ့်မှာ ဘာကျည်ဆံမှ မရှိတော့ဘူး တခြားကျည်ဆံတွေပဲ ယာယီသုံးရမယ်ထင်တယ်"

ထန်မော့ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

သူ ၀မ်မောင်နှမ၏အိမ်တွင် သေနတ်နှင့် ကျည်ဆံအများအပြားတွေခဲ့ရသည်။ သူကထိုအထဲမှ ကျည်ဆံတချို့ကိုသာယူခဲ့ပြီး သေနတ်ကိုတော့ မထိခဲ့ချေ။ ထိုကျည်ဆံများကို လိုအပ်လျှင်သုံးနိုင်ရန် အိတ်ထဲတွင်ထည့်ထားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ထန်မော့ သာမာန်ကျည်ဆံလေးခုခန့်ကို သေနတ်ထဲထည့်၍ လမ်းမဘေးကိုလျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူ အပင်အိုကြီးတစ်ပင်ဆီချိန်လျက် ခလုတ်ကိုဆွဲလိုက်သည်။

ဘန်း...

ထန်မော့ ၁နာရီတိတိလေ့ကျင့်နေခဲ့ပြီး ကျည်ဆံအခု၃၀ခန့်သုံးခဲ့ကာ ထိုအထဲမှ ၁၄ချက်ခန့်က ပစ်မှတ်ကို ထိမှန်ခဲ့သည်။ သူတစ်ချက်ပစ်လိုက်ပြီးတိုင်း သူ၏အနေအထားကို ချိန်ဆကာ နောက်တစ်ကြိမ်ကို ပိုတိကျအောင် ကြိုးစားခဲ့သည်။ သူလေ့ကျင့်နေစဥ် ဖူ၀မ်သော်ကမူ ဘေးမှ ကြည့်နေခဲ့လေသည်။ ကောင်းကင်ကြီးမှ လုံး၀ပိန်းပိတ်အောင် မှောင်သွားပြီးမှ ထန်မော့လည်း ကားဆီပြန်လာခဲ့တော့သည်။

ဖူ၀မ်သော်နှင့်တစ်ကားတည်းရှိနေရသည်က အနည်းငယ်ထူးဆန်းလှသည်။

ထန်မော့တွင် ကလေးဘ၀ကတည်းက သူငယ်ချင်းအနည်းငယ်သာရှိခဲ့သည်။ တက္ကသိုလ်တက်တော့လည်း အခန်းဖော် ၃ယောက်သာရှိခဲ့ပြန်သည်။ လူသစ်တစ်ဦးက အဆောင်မှ ထွက်သွားပြီး သူ့တွင် သူငယ်ချင်း၂ဦးသာကျန်ရစ်လေသည်။ သူသည် သူ၏တက္ကသိုလ်မှ သူငယ်ချင်းများ ဂိမ်းဆော့ဖော်များနှင့်အတော်လေးရင်းနှီးလေသည်။ ဥပမာ ထန်မော့တွင် bridgeဂိမ်းအတူဆော့နေကျ သူငယ်ချင်းတစ်ဦးရှိသည်။

သို့သော် သူ၏တက္ကသိုလ်မှ သူငယ်ချင်းများနှင့်ပြောဆိုနေကျ ခေါင်းစဥ်နှင့် အကြောင်းအရာများကို ဖူ၀မ်သော်နှင့် ပြောရန်မှာ အလွန် အနေခက်စရာကောင်းလှလေသည်။

ထန်မော့စကားမပြောဖြစ်ခြင်းနှင့်သာ အဆုံးသတ်သွားရလေသည်။ သူအလွန်ပင်ပန်းနေခဲ့၍ဖြစ်နိုင်သည်။ မျက်လုံးများမှိတ်လိုက်သည်နှင့် သူချက်ချင်းအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ကားထဲတွင် အသက်ရှူသံမှန်မှန်လေးဖြင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့လေသည်။

ဖူ၀မ်သော်သည်လည်း ထန်မော့အိပ်ပျော်နေသံကို နားထောင်ရင်း မောင်းနှင်ထိုင်ခုံမှတဆင့် အပြင်မှ ကောင်းကင်ကို တိတ်တဆိတ် မော့ကြည့်နေခဲ့၏။

မြို့ပြ၏အလင်းရောင်တို့မရှိတော့သဖြင့် ညကောင်းကင်ပေါ်တွင် ကြယ်ပွင့်လေးများက ထင်ရှားနေခဲ့သည်။

ဖူ၀မ်သော် ခတ္တမျှကြည့်နေပြီးနောက် ကားတံခါးကို ညင်သာစွာဖွင့်လိုက်လေသည်။ ထန်မော့က ထိုတံခါးကိုဖွင့်လိုက်ချိန်မှာပင် နိုးလာခဲ့လေသည်။

သူ မျက်လုံးကိုဖွင့်လျက် ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်ကို ကြည့်လိုက်လျှင် အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် သန်မာသောကိုယ်ဟန်မှာ ကားအရှေ့ပိုင်းကိုမှီ၍ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ဖူ၀မ်သော်က သူ၏အိတ်ကပ်ထဲမှ စီးကရက်တစ်လိပ်ကိုထုတ်ယူလိုက်ပြီး မီးညှိလိုက်လေသည်။

သူ ကားအပြင်ဘက်တွင်မှီလျက် ဆေးလိပ်ကိုရှိုက်ရင်း ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်နေခဲ့သည်။

ထန်မော့က ကားအတွင်းမှ သူ၏ကျောပြင်ကို ငေးကြည့်နေခဲ့လေသည်။

ဖူ၀မ်သော်၏ကိုယ်ဟန်မှာ ညအမှောင်ထုထဲတွင်ရောနှောနေပြီး စီးကရက်ထိပ်ဖျားမှာ မီးရောင်ရဲရဲကို သာထင်ရှားစွာမြင်နေခဲ့ရသည်။

ခတ္တမျှကြည့်နေခဲ့ပြီးနောက် ထန်မော့လည်း အကြည့်လွှဲကာ သူ၏မျက်လုံးများကို ပြန်မှိတ်လိုက်ပြီး ဆက်အိပ်ရန်ကြိုးစားလိုက်တော့သည်။

နောက်တစ်နေ့မနက်စောစောတွင် သူတို့ ခရီးဆက်လာခဲ့ကြပြန်သည်။

ဖူ၀မ်သော်သည် လက်တစ်ဖက်ကမေးကိုထောက်လျက် တစ်ဖက်ဖြင့် ကားကိုမောင်းနှင်နေခဲ့သည်။

လမ်းမှန်ကို ရှာရန်လိုအပ်သဖြင့် ထန်မော့က မြေပုံကြည့်ကာ အလုပ်များနေပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် ဖူ၀မ်သော်အား လမ်းညွှန်ပေးနေခဲ့သည်။ လူ၂ဦးမှာ နန်ကျင်း၏နယ်နိမိတ်အတွင်း အေးချမ်းစွာ ၀င်ရောက်လာခဲ့သည်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ရှန်ဟိုင်းမှ ဟိုက်ဝေးလမ်းမကြီးပေါ်တွင် အနီရောင်ကားကလေးတစ်စီး ရွေ့လျားနေခဲ့၏။

ခရီးသည်ခုံပေါ်၌ ခပ်ချောချောကောင်လေးတစ်ယောက် ပွစ်ပွစိပြောနေခဲ့သည်။

"ဘာလို့ကားကောင်းကောင်းလေးကို မရွေးခဲ့တာလဲ ဒီကားကြီးက မိန်းမဆန်လွန်းတယ်"

မောင်းနှင်သူခုံရှိ အမျိုးသမီးက နှာမှုတ်လိုက်သည်။

"မောင်းလို့ရတဲ့ကားကိုရှာတွေ့တာပဲ ကျေးဇူးတင်... အရေးမပါတာတွေဆက်ပြောနေမယ်ဆို နင်မောင်း"

လုရှင်းလည်းတန့်သွားပြီး တိတ်တိတ်လေးထိုင်နေကာ ဘာမှမပြောရဲတော့ချေ။ အတော်လေးကြာပြီးနောက် သူကမနေနိုင်တော့ပဲ ဆိုသည်။

"ငါမောင်းမယ် ငါတကယ် မောင်းနိုင်တယ်"

အန်ချူး လှောင်ရယ်လိုက်လေသည်။

"ကားမောင်းလိုင်စင်၄ကြိမ်ဖြေခဲ့တာတောင် ဘရိတ်နဲ့ လီဗာမကွဲသေးတာ ဘယ်သူလဲ... ကားမောင်းသင်တဲ့ဆရာက အအောင်မပေးလို့ဆိုပြီး ငါ့အိမ်ကိုလာငိုတာရောဘယ်သူလဲ နင်ရောမှတ်မိလား"

လုရှင်း"..."

လုရှင်းထပ်မပြောရဲတော့ချေ။ သူသာဆက်လျှာရှည်မိပါက သူနှင့်အတူကြီးလာသော ဤသူငယ်ချင်းလေးမှာ သူ့ကို ကမ္ဘာပြင်ရောက်အောင် ထိုးပစ်တော့မည်ဟု ခံစားနေရသည်။ နည်းနည်းကြာသွားပြီးမှ သူကမေးလာခဲ့ပြန်သည်။

"အာဟုတ်သား အစ်ကိုရှောင်ကနန်ကျင်းမှာ အဲလောက်တောင် နာမည်ကြီးနေတာလား"

"ငါ့အစ်ကိုပဲ ဖြစ်နိုင်တယ်...သူကနန်ကျင်းမှာ အလုပ်လုပ်နေတာ ကြာပြီ... ပြီးတော့ သူ့နာမည်နဲ့တူတဲ့သူရှားတယ်... ငါ့အစ်ကိုက ဘာနေနေရှင်ကျန်ရစ်မယ့်သူမျိုး... သူကနှစ်တစ်ထောင်တည်တံ့နေမယ့် ကျိန်စာမျိုးလေ"

အန်ချူးက ရှုံ့မဲ့နေသော်လည်း စိတ်လှုပ်ရှားမှုလေးပါ အနည်းငယ်ရောစွက်ရင်းဆိုလာခဲ့သည်။ အဆုံးမှာတော့ ၄င်းမှာ မိမိအစ်ကိုဖြစ်နေဆဲပင်။ အသက်ရှင်နေသည်က အကောင်းဆုံးပင်။ သူမကအလွန်သေချာနေဟန်ဖြင့် ဆိုလိုက်သည်။

"သူ အသက်ရှင်တာသေချာတယ် အဲဒါသူပဲ"

လုရှင်း သူမကိုကြည့်လိုက်ပြီး သဘောတူလိုက်သည်။

"ဟုတ်တယ် အစ်ကိုရှောင်ပဲနေမှာ"

ထိုနေရာမှ ကီလိုမီတာ ရာကျော်အဝေးတွင် ကားတစ်စီးသည် လမ်း၂ဖက်၌အရိပ်ရသစ်ပင်များခြံရံလျက်ရှိသော လမ်းတစ်ခုဆီ၀င်လာသည်။

ထန်မော့ မြေပုံပေါ်မှ အမှတ်အသားနှင့် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှ အဆောက်အဦးများကို ကြည့်လိုက်သည်။

"ကျွန်တော်တို့ရောက်ပြီ"

သူတို့ မင်းဆက်၆ဆက်၏ ရှေးဟောင်းမြို့တော်သို့ တရား၀င်ရောက်ရှိလာခဲ့လေပြီ။

🪩

Prev Next