MM Story Teller

Chapter 140

Viewers 11k

🌍Chapter 140

နွေဦးရာသီရောက်ရှိလာသည်နှင့် တရုတ်ပြည်ကြီးတွင် နွေဦးမိုးများရွာသွန်းစပြုလျက် ရာသီဥတုမှာလည်း တဖြည်းဖြည်းနွေးထွေးလာခဲ့သည်။

ထန်မော့ကားမှန်ကိုချလျက် လမ်းတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီမှ သင်္ကေတများများကိုကြည့်လိုက်ကာ သူမည်သည့်နေရာတွင်ရောက်နေသည်ကို သိရှိသွားခဲ့သည်။

"ရှေ့နားနည်းနည်းရောက်ရင် ဘယ်ကိုကွေ့လိုက်"

ဖူ၀မ်သော် စတီယာတိုင်ကိုဘယ်ဘက်သို့၀ိုက်လိုက်ပြီး ခရီးဆက်လာခဲ့ကြသည်။

လမ်းသင်္ကေတများရှင်းရှင်းလင်းလင်းရှိလာပြီဖြစ်၍ အဆောက်အဦးများကိုကြည့်၍ မြေပုံမှ မိမိ၏တည်နေရာကို ရှာဖွေနေစရာမလိုအပ်တော့ချေ။

သူသည် စုကျိုးတွင် ကြီးပြင်းလာခဲ့ပြီး ကျင်းစုနယ်သားဖြစ်သော်လည်း နန်ကျင်းကိုတော့တစ်ခါမှမရောက်ဖူးခဲ့။ သူ လမ်းမကျွမ်းကျင်သူမျိုးတော့မဟုတ်သော်လည်း ဤမရင်းနှီးသောမြို့စိမ်းတစ်ခုတွင် သတိလက်လွတ်မပြုမူရဲချေ။ သို့နှင့် မြေပုံနှင့်လမ်းသင်္ကေတများကို မပြတ်ကြည့်ရှုနေခဲ့ရသည်။

ဖူ၀မ်သော်မှာလည်း နန်ကျင်းကို တစ်ခါမျှသာရောက်ဖူးသဖြင့် ကားကိုဖြည်းညှင်းစွာ မောင်းနှင်နေခဲ့သည်။

အနက်ရောင်ကားတစ်စီးက ကျယ်၀န်းသော လမ်းပေါ်တွင် တဖြည်းဖြည်းရွေ့လျားလျက်။ လမ်းတွင် ပိတ်နေသောကားတချို့ရှိသော်လည်း ၄င်းတို့ကို ဖြတ်ကျော်လျက် မြို့ထဲသို့ တဖြည်းဖြည်း ရောက်ရှိလာကြသည်။ အဆောက်အဦးများမှာ တဖြည်းဖြည်း ပိုမိုထူထပ်လာပြီး လမ်းတွင်တွေ့ရသော လူဦးရေမှာလည်း တိုးလာခဲ့လေသည်။ ထန်မော့ မြေပုံကိုချလိုက်ပြီး လမ်းတစ်ဖက်စီမှာ လျှောက်သွားနေသော လူများကို ကားပြတင်းပေါက်မှ တဆင့် ကြည့်လိုက်မိသည်။

ဤသည်မှာနေ့လည်ခင်း ၁နာရီဖြစ်သည်။ မြို့ထဲသို့၀င်ရောက်လာပြီးနောက် သူတို့၏ မောင်းနှင်သည့်အလျင်မှာလည်း အဝေးပြေးလမ်းမကြီးပေါ်မှာထက် လျော့ကျသွားခဲ့လေသည်။

ဖူ၀မ်သော် ထန်မော့၏လှုပ်ရှားမှုကို ကားမှန်မှတဆင့်မြင်လိုက်လျှင် စကားဆိုလာခဲ့သည်။

"တစ်ခုခုမှားနေတယ်"

သူ၏လေသံမှာ အလွန်သေချာနေခဲ့သည်။

ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။ သူကခတ္တမျှတွေးတောနေပြီးမှ ဆိုလိုက်သည်။

"ဒီမြို့ကတစ်ခုခုမှားနေတယ်လို့တော့မပြောနိုင်ပေမယ့် ထူးတော့...ထူးဆန်းနေတာ... ကျွန်တော်ရှန်ဟိုင်းမှာ ဒီလောက်လူတွေအများကြီး မမြင်ဖူးဘူး"

ထန်မော့တန့်သွားပြီး သူတို့နှင့် မလှမ်းမကမ်းအဆောက်အဦးဆီမှ အိတ်ကြီးများဆွဲလျက်ထွက်လာသော လူလတ်ပိုင်းလူကြီး ၃ဦးကိုကြည့်လိုက်သည်။

"ရှန်ဟိုင်းမှာ ညဘက်ဆို လမ်းပေါ်ဘယ်သူမှမရှိဘူး.. ညနေခင်း၆နာရီက ဂိမ်းအချိန်တောင်မဟုတ်တော့ဘူးလေ... ဂိမ်းထဲဆွဲသွင်းခံရမှာကိုစိုးရိမ်စရာမလိုပေမယ့် လုယက်ပြီး လူသတ်ချင်တဲ့ကစားသမားတွေကရှိနေတုန်းပဲ... ညဘက်အန္တရာယ်က လူတွေဆီကပဲလာတာဆိုတော့ ကစားသမားတွေက ညဘက်အပြင်မထွက်ကြဘူး"

ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်ပင်လျှင် ညမှောင်လာသည်နှင့် ခရီးတစ်ထောက်နားကာ အနားယူပြီးမှ နောက်နေ့မနက်တွင် ခရီးဆက်ကြသည်သာ။

ဖူ၀မ်သော်ကဆိုလာသည်။

"ပေကျင်းမှာ နေ့လည်ခင်းဆိုတောင် လူတွေဒီလောက်မများဘူး"

"အင်း ရှန်ဟိုင်းလည်းအတူတူပဲ... ညဆို အိမ်တွေထဲပုန်းနေကြတယ်.. မနက်ဆိုလည်း မလိုအပ်ရင်မထွက်ကြဘူး နန်ကျင်းကကစားသမားတွေကတော့ ပိုရဲတင်းပြီး သက်တောင့်သက်သာနဲ့ အပြင်ကိုထွက်ရဲနေသလိုပဲ... သူတို့ကိုကြည့်ရတာဟန်ဆောင်နေတာနဲ့လည်းမတူဘူး သူတို့က ခိုး၀င်သူတွေပဲဖြစ်ဖြစ် တခြားကစားသမားတွေပဲဖြစ်ဖြစ် တိုက်ခိုက်လာမှာကို တကယ်ကြောက်မနေကြတာ"

ထန်မော့မှာ လူလတ်ပိုင်း၃ဦးကိုလက်ညှိုးထိုးပြလိုက်ပြီး ကားမှာ ထို၃ဦးကိုဖြတ်ကျော်သွားခဲ့သည်။

"သူတို့ကအရံကစားသမားတွေ"

ဖူ၀မ်သော် မျက်ခုံးပင့်လျက် ထို၃ဦးကို ကားနောက်ကြည့်မှန်မှတဆင့် ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏အကြည့်မှာတော့ ထန်မော့နှင့် မတူချေ။ သူကထိုသူတို့၏ ကိုယ်နေဟန်ထား၊ လမ်းလျှောက်ပုံ၊ အလျင်၊ ကျောဘက်ကြွက်သားနှင့် လက်ကောက်၀တ်မှ ကြွက်သားတို့ကို ခြုံငုံကြည့်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ခတ္တမျှကြည့်ပြီးနောက်သူကဆိုလာသည်။

"သူတို့မှာ တိုက်ပွဲအတွေ့အကြုံအများကြီးမရှိဘူး ခွန်အားတိုးတက်မှုလည်း မမြင့်ဘူး...အရံကစားသမားတွေပဲနေမှာ"

ထန်မော့ကထောက်ခံလိုက်သည်။

"ခိုး၀င်သူ တရား၀င်ကစားသမားနဲ့ အရံကစားသမားတွေထဲမှာဆို အရံကစားသမားတွေကအများဆုံးပဲ...လော့ဖုန်းချန်းတစ်ခါကတွက်ပြတာတော့ ရှင်ကျန်သူတွေထဲမှာ ၅ရာခိုင်နှုန်းက တရား၀င်ကစားသမား ၅ရာခိုင်နှုန်းက ခိုး၀င်သူဆိုရင် ၉၀ရာခိုင်နှုန်းက အရံကစားသမားတွေတဲ့"

တိုက်အဖွဲ့၏ဌာနချုပ်တည်ရှိရာ မောလ်ထဲရှိ ၈၀ကျော်သော ကစားသမားများထဲတွင် ၁ယောက်ကသာ တရား၀င်ကစားသမားဖြစ်ကာ ခိုး၀င်သူဟု သံသယရှိသူ ၁ယောက်သာရှိသည်။ ကျန်သူများကမူ အရံကစားသမားများသာ။

ထန်မော့ကဆက်ပြောလာခဲ့သည်။

"လွန်ခဲ့တဲ့လေးလက ကမ္ဘာပေါ်မှာ ကစားသမား သန်း၄၅၀ကျော်ရှိသေးတယ်...ဒီနှစ်စ ဇန်န၀ါရီမှာ အနက်ရောင်မျှော်စင်ရဲ့ဗားရှင်းအသစ် ၂.၀ ကိုအဆင့်မြှင့်လိုက်တော့ တစ်ကမ္ဘာလုံးမှာ ကစားသမားဦးရေ သန်း၁၀၀ကျော်ပဲ ကျန်တော့တယ်...သေသွားတဲ့ သူအများစုက အရံကစားသမားတွေပဲဖြစ်လောက်ပေမယ့် အခုကျန်နေသေးတဲ့ အများစုကလည်း အရံကစားသမားတွေပဲဖြစ်နေဦးမှာ သူတို့အရေအတွက်က များနေတာ"

ဖူ၀မ်သော် ကားတစ်စီးကိုဖြတ်ကျော်နေစဥ် ရုတ်တရက် ဘရိတ်ကိုဆောင့်နင်းလိုက်သည်။

ထန်မော့၏ကိုယ်မှာ အရှေ့သို့ ထိုးထွက်သွားသော်လည်း ကံကောင်းသည်မှာ သူသည် ထိုင်ခုံခါးပါတ်ပတ်လေ့ရှိသည့်အကျင့်ကြောင့် လွင့်တော့ထွက်မသွားခဲ့ချေ။ ထန်မော့မော့ကြည့်လိုက်လျှင် ကားရှေ့တွင် ဘယ်နေရာမှ ထွက်လာမှန်းမသိသော မိန်းကလေး၂ဦးကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူတို့သည် နန်ကျင်းမြို့လည်ခေါင်တွင် ကားတစ်စီးကမောင်းနှင်နေလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားပုံမပေါ်ပဲ ထိတ်လန့်သွားခဲ့လေသည်။

ထိုမိန်းကလေး၂ဦးက ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်အား သတိနှင့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် ဆံပင်ပိုနီတေးစည်းထားသော မိန်းကလေးမှာ သူမ၏သူငယ်ချင်းလက်ကိုဆွဲကာ အမြန်ပြေးထွက်သွားတော့သည်။

ထန်မော့မှာ ထိုပြေးထွက်သွားသော မိန်းကလေး၂ဦးကိုကြည့်နေစဥ် ဖူ၀မ်သော်မှာတော့ ကားစက်ကို တဖန်နှိုးလိုက်သည်။

ဖူ၀မ်သော်၏ လက်ချောင်းများက ကားစတီရင်ယာကို တတောက်တောက်ခေါက်လိုက်သည်။

"သူတို့ကအပြင်မှာ ဒီလို ပေါ့ပေါ့တန်တန်နဲ့လျှောက်သွားနေရဲတယ်"

ထန်မော့ ၄င်းကိုကြားလျှင် အတွေး၌နစ်မြောသွားခဲ့သည်။ သူ၏စိတ်ထဲတွင် မြို့ထဲကို၀င်လာစဥ်ကတည်းက ပုံရိပ်များကို တစ်ခုချင်းစီ ပြန်လည်တွေးတောနေခဲ့သည်။ တကယ်တမ်းတွင် သူတို့ ကစားသမားအများကြီးနှင့် ထိပ်တိုက်တွေ့ခဲ့ရသည်မဟုတ်။ အလွန်ဆုံးအယောက်၃၀မျှသာ။ သို့တိုင်အောင် ရှန်ဟိုင်းမြို့လယ်ခေါင်တွင်ပင် ထိုမျှ အရေအတွက်ကိုပင် တွေ့ရဖို့မလွယ်ကူချေ။

ထန်မော့ အတော်ကြာတွေးတောနေပြီးမှ ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။

"နန်ကျင်းကအရံကစားသမားတွေကို တစ်ခုခုက ကာကွယ်ပေးထားတယ်"

ဖူ၀မ်သော်ကမျက်ခုံးပင့်လျက် ထန်မော့အား နောက်ကြည့်မှန်မှတဆင့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ ထန်မော့၏အမူအယာမှာ တည်ငြိမ်လျက် သည်အတိုင်းပြောလိုက်ပုံပေါ်သည်။ သို့သော်လည်း သူ၏လေသံမှပင် ထိုစကားက ထိုမျှ မရိုးရှင်းကြောင်း ခံစားမိလေသည်။

"အဲလောက်တောင် သေချာတာလား"

ထန်မော့ပြုံးလိုက်ပြီး သူ၏ခုံကိုပြန်မှီလိုက်သည်။

"ဟင့်အင်း ဒီတိုင်းခံစားမိတာပါ"

ထန်မော့၏ကိုယ်ထဲတွင် ချန်ရှန်းရှန်း၏ ဥာဏ်ကြီးရှင်တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းပါရှိနေသည်။ သူတစ်ခုခုကို ကောက်ချက်ချလိုက်တိုင်း မှန်ကန်နိုင်ချေ ၁၀ရာခိုင်နှုန်းရှိလေသည်။ ထန်မော့၄င်းကိုထုတ်မပြောခဲ့။ အဆုံးတွင်တော့ဤသည်မှာ သူခံစားမိရုံသက်သက်ဖြစ်ကာ သူကိုယ်တိုင်လည်း အာမမခံနိုင်ချေ။

သူ ရှင်းပြလိုက်သည်။

"ကျွန်တော်တို့လမ်းမှာတွေ့ခဲ့တဲ့ လူအများစုက အရံကစားသမားတွေပဲ ဖြစ်နိုင်တယ်..အဲဒီအရံကစားသမားတွေက လမ်းပေါ်အေးအေးလူလူလျှောက်သွားနေပြီး နယ်ခံမဟုတ်တဲ့ ကားတစ်စီးက ဖြတ်မောင်းနေတာကိုတောင် သတိမထားမိကြဘူး... ဆိုလိုတာက သူတို့ကတစ်ခုခုကိုမှီခိုနေတာပဲ... သူတို့ကို ဒီလိုစိတ်အေးလက်အေးဖြစ်အောင် ကာကွယ်ပေးထားတဲ့ တစ်ခုခု မဟုတ်ရင် တစ်ယောက်ယောက်တော့ ရှိကိုရှိရမယ်"

ထန်မော့ကိုယ်တိုင်သည်ပင် ဤသည်မှာအတည်ပြုရန်ခက်ခဲသည်ဟု ခံစားမိဆဲ။ ဤသည်မှာ ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော်တို့ တွေ့ရှိခဲ့သော အရံကစားသမား အယောက်၃၀အပေါ်အမှီပြု၍ ထုတ်ထားသော ခန့်မှန်းချက်မျှသာဖြစ်သည်။ သူတို့သည် အခုမှ နန်ကျင်းမြို့ထဲသို့၀င်လာခြင်းဖြစ်ရာ ၄င်းကိုသက်သေပြရန် သတင်းအချက်အလက်နှင့် သက်သေများ လိုအပ်နေဆဲပင်။

ထိုစဥ် ဖူ၀မ်သော်က လေသံနိမ့်နိမ့်ဖြင့်ဆိုလာခဲ့သည်။

"ကိုယ်လည်း အဲလိုပဲထင်တယ်"

ထန်မော့တန့်သွားမိလျက် ဘေးမှ အမျိုးသားကိုလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။

ဖူ၀မ်သော် ကားကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်မောင်းနှင်ရင်း အဝေးမှ လမ်းသင်္ကေတများကို ကြည့်လိုက်သည်။

"တရား၀င်ကစားသမားတွေနဲ့ ခိုး၀င်သူတွေမှာက စွမ်းရည်ကျိန်းသေရှိတယ်...အရံကစားသမားတွေက ရှိနိုင်ပေမယ့် ရာခိုင်နှုန်းနည်းတယ်...အနက်ရောင်မျှော်စင် ပထမထပ်ကို ရှင်းပြီးတဲ့ အရံကစားသမားတွေကတော့ကျိန်းသေ စွမ်းရည်တစ်ခုရလာမှာပဲ... အကယ်၍ နန်ကျင်းက အရံကစားသမားအဖွဲ့အစည်းက အရမ်းသန်မာပြီး နန်ကျင်းကို ထိန်းချုပ်နိုင်တယ်ဆိုရင် အရံကစားသမားတွေကိုလည်းကာကွယ်ပေးနိုင်မှာပဲ...အဲဒီလိုကာကွယ်ပေးနေတာမဟုတ်ရင်တောင် ကျန်တဲ့ အရံကစားသမားတွေက အဖွဲ့အစည်းအားကိုးနဲ့ တော်ရုံကြောက်ရွံ့နေကြတော့မှာ မဟုတ်ဘူး"

ဖူ၀မ်သော်၏ စကားသံကရုတ်ချည်းရပ်တန့်သွားပြီး ထန်မော့ကိုလှည့်ကြည့်ကာ လက်ကိုဆန့်၍ ထိလာခဲ့သည်။

"မြေပုံကရော"

ထန်မော့က သူ့ကိုနားထောင်နေခြင်းဖြစ်ရာ ရုတ်ချည်း သူ၏ပေါင်ပေါ်မှ အထိအတွေ့တစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ၏မျက်တောင်တို့ တဖျတ်ဖျတ်လှုပ်ခါသွားလျက် အောက်သို့ငုံ့ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

ဖူ၀မ်သော်က ကားကို လက်တစ်ဖက်နှင့်မောင်းနှင်နေဆဲဖြစ်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကတော့ ထန်မော့၏ ပေါင်ပေါ်မှ မြေပုံကို လက်ချောင်းကလေးများဖြင့်ထောက်ပြနေခဲ့သည်။ ပူနွေးသော ခံစားချက်မှာ ဂျင်းသားကိုဖြတ်လျက် တစ်နေရာနှင့်အလွန်နီးကပ်နေခဲ့လေသည်။ ဖူ၀မ်သော်က အလွန်ဂရုမမူစွာ သူ့ကိုထိလာသည့်အခါ ထန်မော့ အနေခက်သွားမိသည်။

"..."

ထန်မော့ သူ၏ခြေထောက်ကို ပြတ်ရုတ်လိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းကို လျှာဖြင့်အသာသပ်လိုက်မိကာ ထိုမြေပုံကို ဖူ၀မ်သော်ထံကမ်းပေးလိုက်သည်။

"ခင်များမြေပုံကြည့်ချင်လို့လား"

ဖူ၀မ်သော်က နန်ကျင်းလမ်း၏ အသေးစိတ်ကို မြေပုံမှကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏အရှေ့မှ လမ်းသင်္ကေတကိုကြည့်ပြီးနောက် နောက်ထပ် လမ်းချိုးတွင် ၁၈၀ဒီဂရီချိုးချလိုက်လေသည်။ ထန်မော့မျက်မှောင်ကျုံ့လျက် မေးလိုက်မိသည်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"

ဖူ၀မ်သော်မြေပုံကိုဖယ်လျက် ထန်မော့ကိုလှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ သူ၏ရှေ့မှ ကြီးမားသော ကုမ္ပဏီကြီးကို ထိုးပြလိုက်စဥ်တွင် ဖူ၀မ်သော်၏ နှုတ်ခမ်းတို့က အနည်းငယ်တွန့်ကွေးသွားလျက် ထန်မော့လည်း ထိုညွှန်ပြရာသို့ကြည့်မိလျှင် logoကိုမြင်ပြီး အံ့အားသင့်သွားမိလေသည်။

ဖူ၀မ်သော်ကရယ်သည်။

"ရောက်ပြီလေ"

သူတို့သည် တံခါး၀တွင် ကားကိုရပ်ထားခဲ့ပြီး လူသူကင်းမဲ့သော အထပ်မြင့်အဆောက်အဦးကြီးထဲ၀င်လာခဲ့ကြသည်။

ဤသည်မှာ ၄၃ထပ် ရုံးအဆောက်အဦးကြီးပင်။ အဆောက်အဦး၏ရှေ့တွင် ခြောက်သွေ့နေသော ရေပန်းတစ်ခုရှိသည်။ လျှပ်စစ်ဓါတ်အား ထောက်ပံ့မှုမရှိတော့၍ ရေပန်းထဲမှ ရေများမှာ အစိမ်းရောင်သန်းကာ ညစ်နွမ်းနေခဲ့ချေပြီ။ ကုမ္ပဏီထဲတွင် မည်သူမျှ မရှိတော့ချေ၊ ဖူ၀မ်သော်လည်း စားပွဲပေါ်မှ စာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကိုဖွင့်လျက် ကုမ္ပဏီ၏အကျဥ်းချုပ်ကို ဖတ်လိုက်သည်။ သူကခတ္တမျှရှာဖွေနေပြီးနောက် ဆိုလာသည်။

"၄၂ထပ်မှာပဲ"

ထန်မော့ကခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်သူချက်ချင်းနားလည်သွားခဲ့လေသည်။

"ကျွန်တော်တို့ လှေကားကနေတက်ရမှာပေါ့"

ဖူ၀မ်သော် သူ့အား အမူအယာမဲ့စွာ ကြည့်လာခဲ့သည်။

"ဓါတ်လှေကား နဲ့တက်ချင်လို့လား"

ထန်မော့"..."

ကံကောင်းသည်က ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ်တက်လာပြီးနောက် သူ၏သန်မာဖြတ်လတ်မှုက အဆမတန်မြင့်တက်လာ၍ပင်။ ၄၂ထပ်ကိုရောက်လာချိန်တွင် သူကအနည်းငယ်မောပန်းလျက် ခြေသလုံးမှ တောင့်တင်းမှုလေးကို ခံစားရရုံမျှသာဖြစ်လေသည်။ သူအရင်လိုသာဆိုလျှင် ဤကဲ့သို့အမြင့်ကို လုံး၀တက်နိုင်ခဲ့လိမ့်မည်မဟုတ်။

ဖူ၀မ်သော်ကရေရွတ်လိုက်သည်။

"ဖူ၀မ်ရှန်း..."

သူက၄င်းမှာ သူ၏အမည်ဖြင့် ဆင်တူလွန်းနေသည်ဟု ခံစားမိပုံဖြင့် ဆိုလာခဲ့သည်။

"ကိုယ့်၀မ်းကွဲရဲ့ အဖိုးက နန်ကျင်းမှာ ဒီလိုစီးပွားရေးမျိုးကို ထောင်ခဲ့တာ...သူတို့မိသားစုဘယ်မှာနေလဲတော့ ကိုယ်မသိပေမယ့် ကုမ္ပဏီကိုတော့သိတယ်... ကိုယ်တို့ဒီမှာရှာကြည့်ရင် လိပ်စာကိုတွေ့ရင်တွေ့မှာပါ"

နန်ကျင်းကိုလာသည့်လမ်းတွင် ဖူ၀မ်သော် ဤပြဿနာကို သတိထားမိခဲ့သည်။ သူက ဖူ၀မ်ရှန်း၏ အိမ်လိပ်စာကို မသိခြင်းဖြစ်သည်။

သူ၏ယခင် တွက်ဆမှုအရ ဖူ၀မ်ရှန်းမှာ အားလပ်ရက်အတွင်း နန်ကျင်းကိုလာလည်ခဲ့လိမ့်မည်။ ထို့နောက် တစ်ပတ်အတွင်း ကမ္ဘာကြီး အွန်လိုင်းပေါ်တက်လာပြီး သူလည်း ဤနေရာတွင်သောင်တင်နေခဲ့လေသည်။ သို့ဆိုပါက ဖူ၀မ်ရှန်းမှာ သူ့အဖိုးအိမ်တွင်ရှိနေဖို့များလေသည်။

လီ၀မ်၏မိခင်မှာ အိမ်မှ ထွက်မလာခင်က သူမအသက်ရှင်သေးကြောင်း သူမကို ဘယ်နေရာတွင် လာရှာနိုင်ကြောင်း စာတစ်စောင်ချန်ရစ်ထားခဲ့သည်။

ဖူ၀မ်ရှန်းမှာအလွန်ထက်မြက်သည့်ကလေးပေမို့ ၄င်းကို စဥ်းစားမိမည်သာ။ ထို့အပြင် သူ၏၀မ်းကွဲဖြစ်သူ၏အမည်မှာလည်း ကမ္ဘာအနှံ့နာမည်ကြီးနေပြီးသားဖြစ်၍ အကယ်၍ဖူ၀မ်သော် လာရှာလိုရှာငြား စာတစ်စောင်တော့ချန်ထားခဲ့သင့်ပေသည်။

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"ကံကောင်းရင်တော့ အဲဒီကလေးက ခင်များ သူ့အဘိုးလိပ်စာကို မသိလောက်ဘူးလို့ တွေးမိပြီး ကုမ္ပဏီမှာ စာတစ်စောင်ချန်ရင်ချန်ထားခဲ့မှာပဲ"

ဖူ၀မ်သော်က အံ့ဆွဲကိုဆွဲဖွင့်လိုက်ကာ အတွင်းသို့ ဂရုတစိုက်ရှာဖွေနေရင်း သာမာန်ကာလျှံကာဆိုလိုက်သည်။

"သူက ကိုယ့်ကိုတွေ့ချင်မှာ မဟုတ်ဘူး"

ထန်မော့တန့်သွားမိသည်။

"ဘာလို့လဲ"

ဖူ၀မ်သော် အံဆွဲကိုပိတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ထန်မော့အား အပြုံးဖြင့် လှည့်ကြည့်လာခဲ့လေသည်။

"ကိုယ် ငယ်ငယ်တုန်းက မသိတတ်တော့ သူ့ကို အနိုင်ကျင့်ခဲ့မိတယ်လေ"

ထန်မော့"..."

ထန်မော့မှာ ဖူ၀မ်သော်မှ ဖူ၀မ်ရှန်းအား အနိုင်ကျင့်နေမည့်ပုံစံကို စဥ်းစား၍ပင်မရချေ။

🪩

Prev Next