အပိုင်း ၂

၁၉၇၀တွင် ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း 

အပိုင်း ၂

အိပ်ရာထဲမှာ သုံးရက်လောက် လှဲလျောင်းပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ အားနည်းတယ်လို့ ခံစားမိပြီးနောက် ဒီနေ့မှာတော့ တုန်းကျားဟွေ့ ဟာ အိပ်ရာထဲက ထွက်လာခဲ့သည်။  သူမ အပြင်ထွက်လာသောအခါ တုန်း မိသားစု၏ ခြံဝင်းတစ်ခုလုံးရဲ့ မြင်ကွင်းအပြည့်ကို သူမမြင်လိုက်ရသည်။

ရွှံ့အုတ်နဲ့ဆောက်ထားတဲ့ အိမ်ငါးလုံးရှိသည်။  ပင်မခန်းမကို အလယ်တွင်ထားထားသည်။  တောင်ဘက်သို့ မျက်နှာမူကာ ပင်မခန်းမ၏ တစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် အခန်းနှစ်ခန်းရှိသည်။  ခြံက သန့်ရှင်းသည်။  သူတို့ဆီမှာ ရေတွင်းတစ်တွင်း၊ သလဲသီးပင်၊ မက်မွန်ပင် တွေရှိပြီး သက်ကယ်နှင့် ထင်းများကို ထောင့်တွင် စုပုံထားသည်။  အခြားတစ်ဖက်တွင်၊ သေးငယ်သော စိုက်ခင်းရှိသည်။ အဲ့မှာက ဂေါ်ဖီထုပ်၊ ကြက်သွန်မြိတ်၊ ငရုတ်ကောင်း၊ ကြက်သွန်ဖြူနှင့် အခြားဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို မြေကြီးပေါ်တွင် စိုက်ပျိုးထားသည်။ စိုက်ခင်းဘေးတွင် ကြက်ခြံရှိပြီး ကြက်ခြံထဲမှာ ကြက် ၃ ကောင်ရှိသည်။

သူမရှေ့က ရှုခင်းကိုကြည့်ရတာ ကျေးလက်က ခြံနဲ့တကယ်တူသည်။  ၂၁ ရာစုမှာတောင် ဒီလို ရွှံ့အုတ်အိမ်မျိုးက ကျေးလက်မှာ ရှားပါးနေသေးသည်။  တုန်းကျားဟွေ့ ကလေးတုန်းက သူမ မိဘတွေနဲ့အတူ တော်လှန်ရေးစခန်းသို့ ခရီးထွက်ခဲ့ပြီး အလားတူ ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ထားသော သမိုင်းဝင်နေရာများကို မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။

နံနက်စာစားပြီးသောအခါ တုန်း မိသားစု၏ အလုပ်သမားအင်အားက လယ်ကွင်းသို့သွားကြသည်။  ကလေးကြီးတွေက ကျောင်းတက်ကြပြီး ကလေးငယ်တွေကို လူကြီးတွေက လယ်ထဲသို့ ခေါ်ဆောင်သွားကာ တုန်းကျားဟွေ့ကို အိမ်တွင် တစ်ယောက်တည်း ထားခဲ့သည်။

 “အဲ့ လုမိသားစုက တကယ်ကို လုကျင့်ဝတ်ကိုသွေဖယ်နိုင်ကြတယ်။ ကျားဟွေ့ ပြန်သွားတာနဲ့ ချက်ချင်းပဲ သူတို့အိမ်တံခါးဆီတက်လာဖို့ ဇနီးအသစ်တစ်ယောက်ကိုခေါ်လာကြတယ်တဲ့။ ဇနီးအသစ်က အင်အားကြီးတယ်။ သူမ သဘောမတူခင်မှာ လက်ထပ်စာချုပ်ကို အရင်ဆုံးပေးအပ်လိုက်တာပဲဖြစ်ရမယ်။ လု မိသားစုက စာချုပ်ကို ဆွဲထုတ်ပြီးတော့ သူတို့ ကွာရှင်းချင်လားဆိုတာ အဲ့တာကသူတို့အတွက် ဆုံးဖြတ်ရခက်လိမ့်မယ်”

“ဟေ့ ဒီအိမ်ထောင်ရေးမှာ ကွာရှင်းတာကို နင်ဘယ်လိုထင်လဲ။ ဒါပေမယ့် ကျားဟွေ့ က သိပ်မရိုးသားရင် ယောက္ခမတွေက သူမကို သေတဲ့အထိ အုပ်ချုပ်လိမ့်မယ်။  လု မိသားစုရဲ့ ဇနီးအသစ်က သတို့သမီးစျေးနှုန်းအတွက် ဘယ်လောက်သုံးခဲ့လဲ။”

“ကျားဟွေ့ ကိစ္စကြောင့် သူတို့မိသားစုမှာ နာမည်ဆိုးရှိတယ်။  မစ္စ လု က ရက်စက်လွန်းပြီး ဇနီးအသစ်က တံခါးဝဆီ ဝင်တဲ့အခါမှာ အခက်အခဲတွေ ကြုံတွေ့ရမယ်လို့ အားလုံးက ပြောကြတာပဲ။  မစ္စ လုက အံကြိတ်ပြီး သတို့သမီးစျေးအဖြစ်နဲ့ ၃၈ ယွမ်၊ ကြက်ဥအလုံး ၃၀ နဲ့ ပဲပိစပ်ဆီ ငါးကီလိုဂရမ် ပေးခဲ့တယ်”

“ ရို့ အဲဒါ သိပ်ရက်ရောတာပဲ။ ကျားဟွေ့ တံခါးထဲဝင်သွားတော့ သူမရဲ့သတို့သမီးဈေးက ယွမ် 20 ပဲရှိတယ်”

“ ဟေး၊ ငါ ကျားဟွေ့ရဲ့အမေကို သနားတယ်။  လု မိသားစုက သူတို့အိမ်မှာ မယားသစ်ယူထားတာကို ရှန်းကွေ့ရှောင်လည်း သိနေမယ်ထင်တယ်။ ဒီနှစ်ရက်လုံးလုံး သူမ ကျားဟွေ့ အတွက် ယောကျ်ားရှာပေးဖို့ အလုပ်များနေတယ်။ မိန်းကလေးက အပျိုဆိုရင် တစ်ယောက်ယောက်ကို ရှာရတာ လွယ်ပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျပြီးသား သူတွေအတွက်ကတော့ အမြဲတမ်း အလွှာတစ်လွှာ ကွာတယ်။”

“မဟုတ်ဘူး၊ အဲ့တာမဟုတ်ဘူး။  နွမ်းပါးတဲ့ လူပျိုကြီး ဒါမှမဟုတ်ရင် အသက်ကြီးတဲ့မုဆိုးဖိုပဲရမှာ။ တခြားအကြောင်းတွေကြောင့် သူ ထွက်သွားရင် အဲ့တာကအဆင်ပြေတယ်။ သူမမှာ ကလေးမရှိဘူးဆိုရင်လည်း အဆင်ပြေတာပဲ။ အခုခေတ်မှာ အမျိုးသားတွေက သားသမီးယူဖို့အတွက် ဇနီးနဲ့ လက်ထပ်ကြတာ။ သူတို့မှာ ကလေးမမွေးနိုင်ရင် ဘယ်ယောက်ျားက လိုချင်မှာလဲ။ ရှန်းကွေ့ရှောင်က သူ့သမီးကို ငတုံးတစ်ယောက်နဲ့ လက်ထပ်ပေးဖို့ ဆန္ဒရှိနေတာလား။”

“ဒါဆို သနားစရာပဲ၊ ငါ ဒီကောင်မလေး ကြီးပြင်းလာတာ ကြည့်ခဲ့ရတာ။ သူမရဲ့ အသွင်အပြင်ကို ပြောနေစရာမလိုဘူး။ စိတ်ထားလေးကလည်း တကယ်ကို ကောင်းတယ်။”

“မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ဘဝက ဒီလိုပါပဲ။  သူမမှာကောင်းတဲ့ဘဝရှိရင် ကောင်းတဲ့ဘဝမှာနေနိုင်မယ်။ သူမရဲ့ဘဝက မကောင်းရင် တစ်သက်လုံး ဒုက္ခပဲရောက်နိုင်တယ်။ ”

“ကောင်းပြီ၊ အသေးအမွှားလေးပဲ ပြောကြည့်ရအောင်၊ အထူးသဖြင့် ကျားဟွေ့ ရဲ့အကြောင်းကို တုန်း မိသားစုရှေ့မှာ အဆင်မပြေတဲ့ စကားတွေကို နင် မပြောနိုင်ဘူး။  သူမမှာ နူးညံ့တဲ့မျက်နှာနဲ့ လေးလံတဲ့ စိတ်ရှိတာကြောင့် သူမဒီစကားကိုနားထောင်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး ”

“ ငါသိပါတယ်ဟယ်၊ ဒါကို ငါ့ကိုသတိပေးဖို့လိုလို့လား။ ငါ သူမအပေါ်မှာ အာဃာတ တရားမရှိဘူး။ ငါကဘာလို့ သူမရဲ့ရှေ့မှာ အဆင်မပြေတာ တစ်ခုခု ပြောရမှာလဲလို့။”

တုန်းကျားဟွေ့က မူလပိုင်ရှင်အကြောင်း အတင်းအဖျင်းပြောသံကို နားစွင့်နေချိန်တွင် နေပူခံပြီး ခြံဝင်းထဲတွင် ထိုင်နေသည်။  အရှေ့ဘက်ရှိ သူ့အိမ်နီးချင်းအိမ်၏ တံတိုင်းတစ်ဖက်စွန်းမှ အသံထွက်လာသည်။

တုန်းကျားဟွေ့က သူမဖြတ်လာသောအခါ မူလပိုင်ရှင်၏မှတ်ဉာဏ်ကို အပြည့်အဝအမွေ မဆက်ခံခဲ့ရပေ။ သူမ အရေးကြီးသော လူအချို့နှင့် တစ်ချို့အရာများကိုသာ မှတ်မိသည်။  တုန်းကျားဟွေ့က ပိုင်ရှင်ရဲ့ အဲ့ဒီအမှတ်ရစရာသေးသေးလေးတွေကို မမှတ်မိနိုင်ပေ။

တုန်းကျားဟွေ့က မူလပိုင်ရှင်မဟုတ်ပေ။  ထုံးစံအတိုင်း၊ သူမက လုချန်းယွမ်၏ ဇနီးမယားအသစ်ရှာခြင်းကို ဂရုမစိုက်ပေ။  စွန့်ပစ်ခံရသော အမျိုးသမီး၏ အမှတ်အသားဖြစ်သော တုန်းကျားဟွေ့ ကဲ့သို့ နေထိုင်ရနေရသော သူမကိုယ်တိုင်ကိုသာ ဂရုစိုက်သည်။  အိမ်ထောင်မပြုဘဲ သူမရဲ့အမေအိမ်မှာ တစ်သက်လုံးနေဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ပေ။

တကယ်တော့ သူမရဲ့အစ်ကိုနဲ့ ယောင်းမတွေက သူမနဲ့ လိုက်လျောညီထွေ မနေနိုင်ပေ။

ဒါပေမယ့် အဖြစ်မှန်က အိမ်နီးချင်းတွေ ပြောသလိုပဲ ဖြစ်သည်။ စွန့်ပစ်ခံရတဲ့ အမျိုးသမီးဟာ ကလေးမမွေးနိုင်သေးပေ။  ဒီအသက်အရွယ်မှာ ဘယ်လိုလူမျိုးကို တွေ့နိုင်မှာလဲ။

သူမက မူလပိုင်ရှင်မဟုတ်သလို  ဒီခေတ်မှာ ဗိုက်ပြည့်လို့ ကျေနပ်နိုင်တဲ့ ဇာတိကမဟုတ်ပေ။ သူမက နှစ်ဆယ့်တစ်ရာစုမှ ဆင်းသက်လာပြီး ပညာတတ်တယ်၊ စိတ်ကူးယဉ်ဆန်ပြီး ကျန်တစ်ဝက်ကို လိုက်ရှာရာတွင်လည်း သူမ၏ ကိုယ်ပိုင်အလှတရားများ ရှိသည်။  စာမတတ်တဲ့သူနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ကို သူမ စိတ်ကူးယဉ်လို့ မရဘူး၊ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်မှု ကိုလည်း မနှစ်သက်ဘူး၊ သူ့ပါးစပ်ဖွင့်လိုက်တိုင်း စားသောက်ပြီး အနံ့အသက်ဆိုးတွေ ထွက်လာမှာကို သူမ တွေးကြည့်လို့ မရပေ။  ထိုနည်းအားဖြင့် သူမ မြစ်ထဲသို့ ခုန်ချပြီး နောက်တစ်ကြိမ် သေဆုံးနိုင်သည်။

တုန်းကျားဟွေ့ စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် နေပူထဲ နေပူဆာလှုံနေသည်။  ပင်မအခန်းထဲက ခေါင်းလောင်းသံကို ဆယ်ကြိမ်တိုင်တိုင်ကြားလိုက်သောအခါ၊ တုန်းကျားဟွေ့ ထမင်းချက်ဖို့ သူမ ကူညီနိုင်မလားဆိုပြီး မီးဖိုချောင်ထဲကို ဝင်သွားလိုက်သည်။

ငယ်ငယ်က သူမမိဘတွေ အလုပ်များကြသည်။ နွေရာသီအားလပ်ရက်နှင့် ဆောင်းရာသီအားလပ်ရက်တိုင်း သူမကို ကျေးလက်ရှိ အဖွားအိမ်ကို ပို့ပေးသည်။  သူမအဖွားကိုကူညီပြီး မီးမွေးဖို့ မကြာခဏ ကူညီပေးရတဲ့အတွက် ကျေးလက်မှာ သူမ မီးဖိုဟောင်းကို သုံးရသည်။

တုန်းကျားဟွေ့ မီးဖိုချောင်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ထမင်းအိုးထဲတွင် ထမင်းနှင့် ကန်စွန်းဥများကို ထောင့်စွန်းတွင် ထည့်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

အရင်က တုန်း မိသားစုရဲ့ ချက်ပြုတ်နည်းကို သူမမြင်လာရပြီး ဒီလွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်တွင် သူတို့က ထမင်းထဲသို့ ကန်စွန်းဥအချို့ အမြဲထည့်ထားသည်။  ယခုခေတ်တွင် ထမင်း စားသုံးခြင်းက နှစ်သစ်ကူးနှင့် ဘိုးဘွားစဉ်ဆက် ကိုးကွယ်သည့် ကာလအတွင်းသာ ရရှိနိုင်သည်။

တုန်းကျားဟွေ့ တွင် ကျေးလက်အိမ်လုပ် ဘူးသီးအခွံ ခွက်ရှိသည်။  သူတို့လုပ်တာကို သူမအတုယူပြီး ဘူးသီးခွံခွက်နဲ့ ဆန်တစ်ဝက်ခပ်လိုက်ပြီး ရေဆေးရန် ရေတွင်းထောင့်မှ ကန်စွန်းဥခြောက်လုံးကို တူးလိုက်သည်။  ကျိုးနေတဲ့နေရာတွေကို ဓားနဲ့ဖြတ်သည်။  ထို့နောက် အဲ့တာကို အတုံးလိုက်အတုံးလိုက် လှီးဖြတ်ပြီး ဆန်ဆေးသည်။  အိုးထဲတွင် ဆန်နှင့် ကန်စွန်းဥတို့ကို ရောစပ်ပြီး ရေပမာဏကို မှန်ကန်စွာထည့်ကာ အိုးကို ဖုံးအုပ်လိုက်သည်။

ပြင်ဆင်မှုလုပ်ငန်းက အလွန်ချောမွေ့ခဲ့သည်။  အဲဒါက မီးစတောက်တဲ့အချိန်ထိ ဖြစ်သည်။  နောက်ဆုံးတော့ မီးတို့ဖို့ အချိန်နည်းနည်းယူရတယ် ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူမက ဒီခေတ်ရဲ့မီးခြစ်ဆံတွေကို မသုံးတတ်တာကြောင့် ဖြစ်သည်။

အဲဒီနောက် ခေါင်းလောင်းသံ ထပ်မြည်လာသည်။  နာရီဝက်ကျော်နေပြီ ဖြစ်သည်။

တုန်းကျားဟွေ့ ထမင်းချက်ပြီးသည်နှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက် စိုက်ခင်းထဲသို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။စိုက်ခင်းထဲက ဂေါ်ဖီထုပ်ကို ခူးယူလိုက်ပြီး ကြက်သွန်မြိတ်ကို တောင်းတစ်ဝက်လောက် ခူးလိုက်ကာ အသီးအရွက်တွေကို ရွေးပြီး ရေတွင်းထဲက ရေနဲ့ ဆေးလိုက်သည်။  တုန်း မိသားစုရဲ့ ပုံမှန်ချက်ပြုတ်နည်းကို သူမ မသိတာကြောင့် ကောင်းကောင်းမကိုင်တွယ်နိုင်မှာကို သူမကြောက်သည်။ ဒါကြောင့် သူမ မီးဖိုချောင်ထဲက ပန်းကန်တွေကို သန့်နေအောင် ထားကာ ရှန်းကွေ့ရှောင် ချက်ပြုတ်ဖို့ ပြန်လာတာကို စောင့်နေခဲ့သည်။

ဆယ့်တစ်နာရီတွင် ရှန်းကွေ့ရှောင် လယ်ထဲမှ အရင်ဆုံးပြန်လာခဲ့သည်။ ထုတ်လုပ်ရေးအဖွဲ့မှ အလုပ်ချိန်ကိုလည်း နံနက် ရှစ်နာရီမှ နေ့လည် ၁၂ နာရီအထိ အချိန်သတ်မှတ်ထားသည်။

ရှန်းကွေ့ရှောင် ပြန်လာချိန် သူမသမီးက အိပ်ယာမှ ထကာ လူတိုင်းအတွက် ညစာ ချက်ပြုတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။  သူမသမီးလေး ကျန်းမာရေးညံ့မှာကို သူမ ကြောက်ပေမယ့် သူမသမီးလေးက ချစ်ခင်ကြင်နာတတ်တာကြောင့်လည်း ပျော်ရွှင်ရသည်။

“အမေက ပြန်လာဖို့ အလျင်လိုနေခဲ့တာ။ သမီးက ဟင်းချက်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား။”

“ထမင်းတော့ ချက်ပြီးပြီ၊ ဒါပေမယ့် ဟင်းမချက်ရသေးဘူး။ အသီးအရွက်တွေ ဆေးကြောပြီး အတူတူချက်ပြုတ်ဖို့ အမေ ပြန်လာတာကို စောင့်နေတာ။ ”

ရှန်းကွေ့ရှောင် အိုးအဖုံးကို မလိုက်ပြီး အိုးထဲရှိ ထမင်းဖြူနှင့် ကန်စွန်းဥရောစပ်ထားသည်ကို တွေ့သောအခါ ကျေနပ်စွာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ သူမက အများကြီး မစားပေ။

“အရမ်းတော်တယ်။ သမီးက အကုန်လုပ်ပြီးပြီဆိုတော့ အမေ ဒါတွေကို မြန်မြန်ကြော်လို့ရတာပေါ့ ”

သူမ လှည့်လိုက်ပြီး အံဆွဲထဲကနေ မြစ်ထဲကပုစွန်ဆိတ်တွေ ထည့်ထားတဲ့ ပန်းကန်လုံးသေးသေးလေးကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။  ပုစွန်ဆိတ်ကို ဆီနဲ့ကြော်ပြီး ကြက်သွန်မြိတ်တွေ ကြော်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်တဲ့အခါ တစ်ခါတည်းထည့်လိုက်သည်။

ပုစွန်ဆိတ်အပြင် အိုးထဲမှာ ဝက်ဆီထည့်ထားသော အိုးသေးသေးလေးကိုလည်း ယူခဲ့သေးသည်။  သူမ အမဲဆီဝယ်ခဲ့ပြီး အဲ့တာကိုပြန်ပြုတ်သည်။  ပြည့်သွားတော့ အိုးတစ်ဝက်ပဲကျန်တော့သည်။

 “တရုတ်ဂေါ်ဖီကို ဝက်ဆီတချို့နဲ့ ကြော်ထားတာ။  အိမ်မှာ ဆီအကျန်ကမရှိတော့ဘူး။  ရောကြော်လို့ရတဲ့ ဆီနည်းနည်းရှိရင် အဲ့တာက ခံတွင်းတွေ့လိမ့်မယ်”

တုန်းကျားဟွေ့ ဝက်ဆီ၏အစွမ်းကို မြင်ဖူးသည်။  သူမငယ်ငယ်က အဖွားက သူမအတွက် ဝက်ဆီခေါက်ဆွဲ လုပ်ကျွေးဖူးသည်။ သူမက အလွန်ငယ်သေးသောကြောင့် ပန်းကန်လုံးတစ်လုံးကို အချိန်တိုင်းစားနိုင်သည်။ အဖွားက သူမ စားတာကိုကြည့်ရတာ သဘောကျပြီး သူမ စားတာမြင်တိုင်း စားရတာက ပိုအရသာရှိတယ်လို့ ပြောသည်။

တုန်းကျားဟွေ့ မီးကြည့်နေစဉ် ရှန်းကွေ့ရှောင်က ၎င်းကို မွှေနေပြီး သူမက ရှန်းကွေ့ရှောင်ရဲ့ ကြော်နည်းကို တိတ်တဆိတ် စောင့်ကြည့်နေသည်။  အနာဂတ်တွင် သူမ ကိုယ်ပိုင်အကျင့်များကို မပြသမိစေဖို့ သူမ (ရှန်းကွေ့ရှောင်) နောက်လိုက်ကာ သင်ယူရန် အဆင်သင့်ဖြစ်ခဲ့သည်။

 မီးဖိုဟောင်းမှာ ချက်ပြုတ်တာ အရမ်းမြန်သည်။  အိုးက ပူလာရင် ဟင်းလျာများက နှစ်ဆ သုံးဆ ပိုမြန်လာသည်။  မွှေးရနံ့က လေထဲမှာ ပျံ့နေသည်။  ချက်ပြုတ်ပြီးနောက်မှာ ရှန်းကွေ့ရှောင်က ဗီရိုထဲမှ ကြက်ဥနှစ်လုံးကိုယူကာ ခွဲလိုက်ပြီး ကြက်သွန်နီနှင့် ဆားအနည်းငယ်ထည့်ကာ ထမင်းအိုးထဲသို့ ပန်းကန်ကို တိုက်ရိုက်ထည့်ပြီး ရေနွေးငွေ့နဲ့ပေါင်းလိုက်သည်။

 ဒီနေ့ဟင်းအမယ်တွေက သူမတို့ စိုက်ခင်းထဲက စိုက်ပျိုးထားကြတာဖြစ်ပြီး ပုစွန်များကို သူမတို့ ကိုယ်ပိုင်ပိုက်ဖြင့် မြစ်ထဲမှ ဖမ်းထားကြသည်။

 တယွိရွာက အရှေ့ဘက်တွင် ရေရှိပြီး အနောက်ဘက်တွင် တောင်ရှိသည်။  ရှင်သန်နေထိုင်ရန် အလွန်သင့်လျော်သော နေရာဖြစ်သည်။

 ရှေးဆိုရိုးစကားအတိုင်း “တောင်သူသည် တောင်ပေါ်၌နေ၏၊ ကမ်းနားသူသည် ပင်လယ်၌နေ၏”[၁] ထမင်းကို လုံလောက်စွာမစားရသေးပေမယ့် အရသာရှိတာကို ရံဖန်ရံခါ စားလို့ရသည်။ သူတို့တွေက မြစ်ငါး၊ ပုစွန်များနဲ့ တောင်ပေါ်က တောရိုင်းတိရိစ္ဆာန်များကို စားသုံးနိုင်ကြသည်။

 ဒါကြောင့် အစားအစာရဲ့ တန်ဖိုးအရှိဆုံး အစိတ်အပိုင်းက ကြက်ဥနှစ်လုံးဖြစ်သည်။ ယခုခေတ်တွင် ကြက်ဥများကို လဲလှယ်နိုင်သည်။  ထောက်ပံ့ရေးနှင့် စျေးကွက်ရှာဖွေရေးအေဂျင်စီတွင် ကြက်ဥများ အထူးစုစည်းမှုရှိသည်။  ကြက်ဥတစ်လုံးက ငါးဆင့်ရှိသည်။  ကျေးလက်နေပြည်သူများသည် အလုပ်အမှတ်များအပြင် မိမိတို့ဘာသာ အစပျိုးလုပ်ကိုင်နိုင်သည့် ငွေကြေးဖြစ်သောကြောင့် အလွန်အဖိုးတန်သည်။

 မူလပိုင်ရှင်၏ မှတ်ဉာဏ်ထဲက လု မိသားစု၏ အခြေအနေအောက်တွင် ထမင်းဖြူတစ်ပန်းကန်နှင့် ကြက်ဥမွှေပန်းကန်လုံးစားခြင်းသည် ရွာသားများကို မနာလိုဖြစ်စေသော ဘဝတစ်ခုဖြစ်သည်။  လု မိသားစုမှာ ထမင်းဖြူနဲ့ ကြက်ဥမွှေကြော်ရှိရင်တောင် မူလပိုင်ရှင်ကို ကောင်းကောင်းမဆက်ဆံပေ။  မူလပိုင်ရှင်က မစားနိုင်ပေ။  မဟုတ်ရင် မူလပိုင်ရှင်က အရိုးတွေ ဘယ်လိုလုပ်ငေါနေနိုင်မလဲ။ ၁၉၇၀ ခုနှစ်တွေမှာ လူတိုင်းစားစရာသိပ်မရှိသော နှစ်ဖြစ်တာကြောင့် ပိန်လှီသည်။  ဒါပေမယ့် ဒီခေတ်မှာတော့ သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က ပိန်သွယ်တယ်လို့ ယူဆကြသည်။

 ထျန်းနျိုနဲ့ ရှောင်မန်တို့က ချည်သားထူထူအ၀တ်အစားများ ၃ ထပ်လောက် ၀တ်ဆင်ထားကြသည်။  သူတို့မျက်နှာမှာ နီရဲနေတဲ့ အဖုနှစ်ခုရှိသည်။  ရှောင်မန်  အအေးမိသွားပုံရသည်။ သူတို့နှာခေါင်းအောက်မှာ အစိမ်းရောင် နှပ်ချေးလိုင်းနှစ်ကြောင်းက တွဲလောင်းကျနေပြီး သူတို့ကအဲ့တာကိုပြန်စုပ်သွင်းလိုက်သည်။ အဲ့ဒါကိုကြည့်ရတာ အစိမ်းရင့်ရောင် ဟင်းရွက်အင်းဆက်ပိုးမွှားနှစ်ကောင်နှင့်တူသည်။

 "ကျားဟွေ့ လာပြီ၊ နင်နေလို့ပိုကောင်းလာရဲ့လား။"

 မေးမြန်းသူမှာ တုန်းကျားဟွေ့ရဲ့ ယောင်းမ ကျို့ရင်ဒီဖြစ်ပြီး တုန်းကျားဟွေ့ အစ်ကိုဖြစ်သူ တုန်းအိုက်ဟွာရဲ့ ဇနီးဖြစ်သည်။

 ကျို့ရင်ဒီက သူမ တူ ဟူဇီနဲ့ တုန်း မိသားစုရဲ့ တစ်ဦးတည်းသောသမီး ထျန်းနျိုကို မွေးဖွားခဲ့သည်။ ကျို့ရင်ဒီက လေးထောင့်ပုံစံ မျက်နှာထားရှိပြီး အလွန်ပြင်းထန်သော ဒေါသကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ သူမသည် ရှန်းကွေ့ရှောင်ရဲ့ ဂုဏ်အယူရဆုံးချွေးမဖြစ်သည်။  သူမက မိသားစုပြင်ပတွင် ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးဖြစ်ပြီး ကိစ္စရပ်များကို ကိုင်တွယ်ရာတွင် အလွန်သပ်ရပ်သူဖြစ်သည်။

 လူများစု၍ စားကြသည်။  အမျိုးသားများက အလုပ်ကြိုးစားတာကြောင့် အစာစားချင်စိတ် ကြီးမားသည်။  လူတစ်ဦးစီတွင် ထမင်းပန်းကန်လုံးကြီးတစ်လုံးနှင့် ကန်စွန်းဥများရှိသည်။  အမျိုးသမီး ပန်းကန်လုံးတွေက သေးပြီး ကလေးပန်းကန်တွေက ပိုသေးသည်။

 ရှန်းကွေ့ရှောင်က ကြက်ဥပေါင်းတစ်ဇွန်းကို ခပ်ပြီး ထန်ယနဲ့ ရှောင်မန်အတွက် ခပ်ပေးကာ တုန်းကျားဟွေ့ အတွက်လည်း တစ်ဇွန်းခပ်ပေးလိုက်သည်

 ရှန်းကွေ့ရှောင်က သူမလက်ထဲက ပန်းကန်လုံးကို သူမခင်ပွန်း တုန်းတကွေ့ကို ပေးလိုက်ချိန် သူက ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။  ထုံးစံအတိုင်း သူ့သားနဲ့ချွေးမတွေက ကျန်တဲ့ကြက်ဥပေါင်းတွေကို ယူရမှာ ရှက်လွန်းလို့ ရှန်းကွေ့ရှောင်က ဇလုံကို သန့်စင်ပြီး သူ့မြေးအငယ်ဆုံး ရှောင်မန်ကို ပေးလိုက်သည်။

ဒုတိယချွေးမ လျိုရှု့ယွင်က  သူမသားနှစ်ယောက်ဖြစ်သော ချွေ့ဇီနဲ့ ကျို့ဇီ တို့က အဝေးက ကျောင်းမှာရှိနေတာကြောင့် အနည်းငယ်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပြီး ယနေ့အတွက် ဥများက အကြီးဆုံးနှင့် တတိယမိသားစုအတွက်သာ ပေးသည်ဟု ဆိုလိုခြင်းဖြစ်သည်။

 သူမကလေးတွေက ကြက်ဥမစားရပေ။ သူမယောင်းမ တုန်းကျားဟွေ့ကတော့ အဲ့ဒါကို စာဖို့ မျက်နှာက ကြီးလွန်းတာကြောင့် လျိုရှု့ယွင်က အရမ်းစိတ်တိုသွားခဲ့သည်။

 တကယ်တော့ တုန်းကျားဟွေ့ သူမအမေအိမ်ကို ပြန်ရောက်တဲ့အခါ လျိုရှု့ယွင်ရဲ့ နှလုံးသားမှာ စိတ်ကူးတချို့ရှိခဲ့ပေမယ့် သူမစိတ်ထဲမှာပဲ သတိထားတွေးတောမှုတွေကို မျိုသိပ်ထားခဲ့သည်။

ပထမတော့ ယောက္ခမဖြစ်သူ နှင်ထုတ်ခံရတဲ့ အိမ်ထောင်ကွဲအမျိုးသမီးကိုလည်း သနားမိတယ်။  သူမက သူမယောင်းမကို ကိုယ်ချင်းစာမိသော်လည်း တုန်းကျားဟွေ့က မြစ်ထဲသို့ခုန်ချပြီး သတ်သေခဲ့ကာ ပြန်ကယ်လာပြီးနောက်  လျိုရှု့ယွင်ရဲ့ သနားခြင်းက အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။

 သို့သော် ဤလောကရှိအရာအားလုံးသည် "သင်ပြုသောကံသင့်ထံပြန်လာလိမ့်မည်" ဟူသော တရားကို လိုက်နာကြပြီး၊ ဤကိုယ်ချင်းစာတရားက အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ပြီးနောက် အနည်းငယ် ကျဆင်းသွားသည်။

 သူမက အချိန်တိုအတွင်းအတွက် ရက်ရောဟန်ဆောင်သော်လည်း လျိုရှု့ယွင်က သူမ၏နှလုံးသားထဲတွင် နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ဂရုစိုက်သည်။  လယ်ကွင်းထဲမှာ တစ်နေ့လုံး အလုပ်အမှတ်တွေရနေတဲ့ သူမက ဘာကြောင့် ကြက်ဥမစားနိုင်ရတာလဲလို့ တွေးနေခဲ့သည်။  ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ညီမ တုန်းကျားဟွေ့က တစ်ကြိမ်လက်ထပ်ခဲ့ဖူးသည်။  သူမက တစ်နေ့တာလုံး အိပ်ရာထဲတွင် လှဲနေရုံသာမက ဘာမှ မလုပ်ဘဲ အရသာရှိသော အစားအစာနှင့် သောက်စရာများကိုလည်း ရခဲ့သည်။  ရှန်းလီကွန်မြူနစ်ရဲ့ ထုတ်လုပ်ရေးတပ်မဟာ ၁၆ ခုလုံးကိုမေးလျှင်ပင်ထိုကဲ့သို့သောလူမရှိပေ။

 ...........

 ကိုးကားချက်

 ↑1"တောင်ပေါ်၌နေထိုင်သူသည် တောင်ပေါ်မှနေ၍ ကမ်းနားနေထိုင်သူသည် ပင်လယ်ပြင်တွင်နေထိုင်သည်"  ၎င်းသည် အသုံးအနှုန်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး  ဒေသန္တရအရင်းအမြစ်များကို အကောင်းဆုံးအသုံးချခြင်းကို ဆိုလိုသည်။