အပိုင်း ၅၅

၁၉၇၀တွင်ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၅၅

 ကျောက်တုန်းလင်က အိပ်မက်မရှိသောလူမဟုတ်ပေ။  တကယ်တော့ သူ့မှာ သူ့အနာဂတ်ဘဝအတွက် သူ့ကိုယ်ပိုင် မျှော်လင့်ချက်တွေ ရှိသည်။

 ငယ်ငယ်တုန်းက သူ့အိမ်မက်က နွေးထွေးပြီး ပြည့်စုံတဲ့ဘ၀ကို ဖြတ်သန်းချင်တာ။  မိသားစုကို ကြီးကျယ်ခမ်းနားပြီး ဂုဏ်သိက္ခာရှိစွာ နေထိုင်စေလိုခဲ့သည်။

 စစ်ထဲဝင်ပြီးနောက်မှာ တိုင်းပြည်ကို ကာကွယ်ဖို့၊ စစ်မဖြစ်ဖို့၊ အဆုံးထိ ဇွဲမလျှော့ဘဲ ဇွဲမလျှော့ဘဲ အကြောက်တရားကင်းကင်းနဲ့ အခက်အခဲတွေကို ရင်ဆိုင်ဖို့ ဆန္ဒရှိသည်။ တိုင်းပြည်က အရင်ဖြစ်ပြီး နောက်မှ မိသားစု လာမည်။

 အလုပ်ပြောင်းပြီးနောက် သူ့ကလေးနှစ်ယောက်ကို ကောင်းကောင်းပြုစုစောင့်ရှောက်ဖို့၊ အလုပ်တွင် အောင်မြင်မှုအချို့ရဖို့နဲ့ ရွာသူရွာသားများအတွက် အသုံးဝင်သော အရာတစ်ခုပြုလုပ်ရန်ဖြစ်သည်။

 နောက်ပိုင်းတွင် သူ ကျားဟွေ့ကိုလက်ထပ်ခဲ့ပြီး လက်ထပ်ပြီးနောက်တွင် သူ၏မျှော်လင့်ချက်များသည် အလွန်ရိုးရှင်းသည်- ကျားဟွေ့နဲ့ အတူ အသက်ကြီးလာကာ ဤဘဝကို အေးအေးချမ်းချမ်းဖြတ်သန်းဖို့ ဖြစ်သည်။

 အသက်ကြီးလာတဲ့အခါ နေဝင်ချိန်နဲ့ နေထွက်ချိန်ကို လက်ချင်းချိတ်ပြီး ကြည့်မည်။  သားသမီးမြေးများ ရွှင်မြူးကြသည်။  အရှေ့ဘက်ခြံစည်းရိုးအောက်မှာ ဂန္ဓမာပင်တွေကို ရွေးပြီး နန်ရှန်းကို အေးအေးဆေးဆေး ကြည့်နိုင်သည်။

 ယခုမူ ကျားဟွေ့က သူ့အတွက် နောက်ထပ်ဖြစ်နိုင်ချေတစ်ခုကို ဖော်ပြခဲ့သည်- ဆိုလိုသည်မှာ ရွာမှထွက်၍ အဆင့်မြင့်ပညာကို သင်ယူဖို့၊ ဘီလူးတွေရဲ့ ပခုံးပေါ်တွင်  မတ်တပ်ရပ်ကာ ဘဝသစ်တစ်ခု စတင်ရန်ဖြစ်သည်။

 ရှန်ဟဲ ရွာ အပြင်ဘက်၊ ရှန်းလီ ကွန်မြူနတီကို ကျော်လွန်ပြီး ကျန့်ခုံး ကောင်တီရှိ ဝူတုန်း ပြည်နယ်ဘက်ထိ သွားချင်သည်။ ကျောက်တုန်းလင်က ကမ္ဘာကြီးသည် အမှန်တကယ်ကြီးမားသောနေရာတစ်ခုဖြစ်ကြောင်းသဘောပေါက်လိုက်သည်။ သူက ရှန်ဟဲရွာရဲ့ ကျေးရွာအတွင်းရေးမှူးတစ်ဦးဖြစ်ရုံထက်မက လုပ်ဆောင်နိုင်သည်ကို သိလိုက်သည်။

 နိုင်ငံ၏ ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲကို ပြန်လည်စတင်ရန် ဆုံးဖြတ်ချက်တွင် ဆေးကျောင်းများ၊ ဆရာလေ့ကျင့်ရေးကောလိပ်များနှင့် စိုက်ပျိုးရေးကောလိပ်များကဲ့သို့သော အဓိက တက္ကသိုလ်များ၏ ဝင်ခွင့်ရရှိရေးအတွက် ဦးစားပေးဆောင်ရွက်သွားမည် ဖြစ်ကြောင်းနှင့် ကျောင်းသားများအား ဘွဲ့ရပြီးပါက နိုင်ငံတော်မှ ပေးအပ်မည့် အလုပ်အကိုင်များကို ဦးစားပေး ဆောင်ရွက်သွားမည် ဖြစ်ကြောင်း၊  စာသင်နှစ်များအတွင်း ကျောင်းလခ ပေးဆောင်ရန် မလိုအပ်ရုံသာမက ကျေးလက်မိသားစုများမှ ကျောင်းသားအများစု၏ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးကို လျှော့ချရန်အတွက် လစဉ် နေထိုင်စရိတ်ကိုလည်း ပေးအပ်မည်ဖြစ်သည်။

 လုပ်စရာတွေ အများကြီးရှိတဲ့ အချိန်မှာ တိုင်းပြည်က လူငယ်တွေကို ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲ အောင်ပြီး တက္ကသိုလ် ဝင်ခွင့် ရအောင် တွန်းအားပေးဖို့ ကြီးကြီးမားမား စီးပွားရေး ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှုတွေကို သုံးစွဲခဲ့သည်။

 ကျားဟွေ့ ပြောခဲ့သည့်အတိုင်း သူတို့သည် အလုပ်ကြိုးစားပြီး မိဘများက တိုးတက်အောင်မြင်ပါက ၎င်းတို့၏သားသမီးများလည်း အကျိုးရှိမည်ဖြစ်သည်။  ယခင်နှစ်များကဲ့သို့ပင် ကေဒါများ၏ သားသမီးများကို စာကျက်ခိုင်ပြီး၊ သူတို့က အလုပ်အတွက် ဦးစားပေးမည်။

 အိပ်ရေးမဝသော တစ်ညတာပြီးနောက် ကျောက်တုန်းလင်က ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲတွင် ပါဝင်ဖို့ အခက်အခဲအားလုံးကို ဖယ်ရှားဖို့ သူ့စိတ်ထဲတွင် ချမှတ်ခဲ့သည်။  'ယောက်ျားတစ်ယောက်အနေနဲ့၊ သူ့ဇနီးအတွက် သူ့ရဲ့အသိစိတ်ဓာတ်နဲ့ တိုက်ပွဲဝင်စိတ်ဓာတ်ကို သူမဆုံးရှုံးနိုင်ဘူး။'

 သူမရဲ့ အိပ်ရာထဲမှာ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ကို စောင့်ကြည့်နေတယ်လို့ ကျားဟွေ့ အမြဲတမ်း ခံစားရသည်။  ဖန်ဖန် နိုးလာတာလို့ သူမထင်ခဲ့ပေမယ့် မှုန်ကုပ်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ နိုးလာတဲ့ သူမသားမဟုတ်ပဲ သူမခင်ပွန်းက ကြည့်နေတာမှန်း သိလိုက်ရသည်။ ကျားဟွေ့ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။  မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ဆက်အိပ်ချင်ပေမယ့် သူ့မျက်လုံးထဲက အလင်းရောင်က သူမဂရုမစိုက်ပဲ မနေနိုင်လောက်အောင် တောက်ပနေခဲ့သည်။

 "အစောကြီးရှိသေးတယ် ...ဘာလို့ ကျွန်မကိုစိုက်ကြည့်နေတာလဲ။ "

 ဖန်ဖန်က နို့မဖြတ်ရသေးဘဲ ညဘက်နို့သောက်သည့် အလေ့အထရှိသည်။  ထုံးစံအတိုင်း၊ ကျားဟွေ့က သူ့ကို ညသန်းခေါင်မှာ တစ်ကြိမ် နို့တိုက်ခဲ့ပြီး သဘာဝအတိုင်း၊ သူမ လုံလောက်စွာ အိပ်မပျော်ပေ။

 ထိုကဲ့သို့သော နေ့ရက်များသည် ဖန်ဖန်မွေးဖွားရာမှ ယနေ့အထိ ကြာမြင့်ခဲ့သည်။  ကျားဟွေ့က မိခင်တစ်ယောက်၏ အခက်အခဲများကို နက်နက်နဲနဲ နားလည်သည်။

 သူမအတွက် အချိန်မရှိပေ၊  သူမက ကလေးအနားတွင် အမြဲရှိနေကာ နို့တိုက်ခြင်း၊ အနှီးများပြောင်းကာ သူမ၏အချိန်များကို အပိုင်းပိုင်းဖြတ်ခဲ့သည်။

 ပျော်ရွှင်မှုနှင့် နာကျင်မှုသည် တွဲလျက်ရှိနေသည်မှာ မှန်ပါသည်၊ မိခင်ဘဝ၏ ပျော်ရွှင်မှုသည် နာကျင်မှုအားလုံးကို ထုံမွှမ်းစေလောက်အောင်ပင်။

 "ကိုယ် စဉ်းစားပြီးပြီ။"

 "အင်း"

 ကျားဟွေ့၏ ဦးနှောက်က မနက်ခင်းတွင် ပျက်သွားပြီး အလုပ်မစသေးပေ။

 "ကိုယ် မင်းနဲ့ ကောလိပ် ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲ ဖြေမယ်"

 ကျားဟွေ့က သူပြောနေတာတွေကို တုံ့ပြန်လိုက်ပြီး သူမရဲ့ ဦးနှောက်က ချက်ချင်း နိုးလာသည်။

"တကယ်လား။ ရှင်သေချာပေါက် သဘောတူမယ်ဆိုတာ ကျွန်မသိတာပေါ့။"

ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးနောက်မှာ ကျောက်တုန်းလင်ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး ပြေလျော့သွားပြီး ကျားဟွေ့ စကားကိုကြားတော့ သူက သိချင်စိတ်အနည်းငယ်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။ "အိုး၊ ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် သေချာနေတာလဲ"

 ကျားဟွေ့က ရယ်လိုက်သည်။ "ဘာလို့လဲဆိုတော့ ရှင်က ဆားငန်ငါးမဟုတ်ဘဲ ရည်မှန်းချက်နဲ့ အိပ်မက်တွေရှိတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်မို့လေ "

 ကျောက်တုန်းလင်က ရယ်မောလိုက်သည်။

 “အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ။  ဘာဆားငန်ငါးလဲ။  “

 သူက ကျားဟွေ့ဆီ လက်ကိုဆန့်လိုက်သည်။  နူးညံ့သောဇနီးသည်က သူ့ကို အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။  သူ့အတွက် အကျိုးအမြတ်တစ်ခုခုကို ရှာဖို့ သူ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။  ကုတင်အတွင်းပိုင်း၌ အိပ်နေသော ဖန်ဖန်သည် ရုတ်တရက် မျက်ရည်များဝဲလာသည်။  ကျားဟွေ့က သားဖြစ်သူငိုသံကိုကြားသောအခါတွင် သူမခင်ပွန်းကို ဂရုမစိုက်ချင်တော့ပေ။ သူမက ကျောက်တုန်းလင်ကို တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး ဖန်ဖန်ကို စစ်ဆေးဖို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

 "ဖန်ဖန်၊ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ သား ဆီးသွားထားလို့လား  သား အဆင်မပြေဘူးလား။ ခဏလေးစောင့်၊ မေမေက သားအတွက် အနှီးလဲပေးမယ်နော်။ "

 ဖန်ဖန်၏ အနှီးသည် နာရီအနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ညသန်းခေါင်တွင် လဲထားသည်။ အဲ့တာကစိုးသွားတာ ဖြစ်ရမယ်၊ ဒါပေမယ့် သူကြင်ကြီးပါထားတာမဟုတ်တာက ကောင်းပါတယ်၊ မဟုတ်ရင် သူမ မနက်စောစော အလုပ်လုပ်ရပေလိမ့်မည်။

 ကျောက်တုန်းလင်က ကူကယ်ရာမဲ့ ခေါင်းခါလိုက်မိသည်။ သူ့သား မွေးကတည်းက မိသားစုတွင်း ရာထူးက ကျဆင်းသွားသည်။ သူ သားတစ်ယောက်ရဖို့ ဘယ်လို အခန်းကဏ္ဍကနေ ပါဝင်ခဲ့လဲ။ သူ့ဘိုးဘေးနဲ့ ပိုတူသည်။

 သူ့အမေရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ဖန်ဖန်က လျှော့နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ငိုနေတာကို ရပ်လိုက်ချိန် ကျားဟွေ့က ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်ကနေ အနှီးသန့်ဘူးကို ယူလိုက်ပြီး အနှီးကို လဲလှယ်ရင်းနဲ့ ကျောက်တုန်းလင်ကို ပြောခဲ့သည်။"ကျွန်မတို့ ပါဝင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ၊  မြန်မြန်စာရင်းသွင်းဖို့နဲ့ ရွာမှာ အလုပ်အတွက် ကြိုတင်စီစဉ်ထားဖို့ လိုတယ်။”

 ကျောက်တုန်းလင် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ မနက်စာစားပြီးတာနဲ့ ညွှန်ကြားရေးမှုး ရှုံးကို အခြေအနေကို ရှင်းပြဖို့ ကွန်မြူနတီကို သွားခဲ့သည်။  ညွှန်ကြားရေးမှုး ရှုံးက သူ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ထောက်ခံမှာလားဆိုတာ သူမသိပေ။

 "စကားမစပ်၊ ရှင် အမေနဲ့စကားပြောမှာမလား "

 ဒါက မိသားစုတစ်ခုလုံးအတွက်  ကြီးမားတဲ့ကိစ္စတစ်ခုပင်။ ချွေးမဖြစ်သူနဲ့ ယှဥ်လျှင် ကျောက်​တုန်းလင်က သူမကို ပြောဖို့  အသင့်တော်ဆုံးသူဖြစ်သည်။  ဤနည်းဖြင့် ယောက္ခမ သဘောမတူလျှင်ပင် သူမနှင့်ပတ်သက်သည့် အကြံဥာဏ်များ ပေးမည်မဟုတ်ပေ။

 ကျောက်တုန်းလင်က ကျားသွေ့ရဲ့ ဂရုတစိုက်တွေးခေါ်မှုကို ဘယ်လိုမသိမှာလဲ။  ဒါပေမယ့် ဤမနှစ်မြို့ဖွယ်အလုပ်မျိုးက သူ့နဲ့ ထားခဲ့သင့်သည်။

 “ကိုယ် စကားပြောလိုက်မယ်။  သတင်းကိုစောင့်ရုံပဲ။”

 ကျားဟွေ့က ကျေနပ်စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး သူမသားရဲ့ အနှီးကို လဲလှယ်ပြီးတာနဲ့ သူမဟာ ကျော်တက်သွားပြီး ကျောက်တုန်းလင်ရဲ့ မျက်နှာကို ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။

 “ရှင် သွားလိုက်။ ဒါက ရှင့်အတွက် ဆုလာဘ်တစ်ခုပဲ။"

 ကျောက်တုန်းလင် ပြုံးလိုက်သည်။  သူက ကျားဟွေ့ ကိုကြည့်ပြီး "ဒါပဲလား။ သူတို့ သဘောတူရင် မင်းကိုယ့်ကိုဘယ်လိုပြန်ဆပ်မလဲ။”

ကျားဟွေ့ က သူ့သားကို ကျွေးဖို့ ကောက်ချီလိုက်ပြီး သူ့စကားကိုကြားတော့ သူဘာကိုဆိုလိုမှန်း သူမ သိသွားပြီး မျက်နှာနီရဲပြီး သူ့ကိုကတောက်ကဆက် ပြောလိုက်သည်။

“ရှင်စဥ်းစားထားသမျှက မှားယွင်းတဲ့ (မဖွယ်မရာ) အရာတွေပဲ ပြီးတော့ လေးနက်တဲ့အရာတွေကို ရှင်မစဉ်းစားနဲ့။ နောက်တစ်ခုပြောပြပါရစေ။  အထက်တန်းကျောင်းသုံးစာအုပ်တွေ အကုန်ရှိတယ်။  ရည်ညွှန်းစာအုပ်တွေလည်း ရှိတယ်။ ပစ်မှတ်သုံးသပ်ချက်ပစ္စည်း ရှိ၊မရှိ ကြည့်ဖို့ စျေးကွက်သို့ သွားကြရအောင်။ နောက်လမှာ အတူတူ ပြင်ဆင်ကြရအောင်။”

ဤစာမေးပွဲသည် ဘာသာစကားသုံးမျိုးပေါ်တွင်သာ မူတည်သည်။ ကျားဟွေ့က ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲ ပြန်လည်ထူထောင်ရေးတွင် ပါဝင်ခဲ့ကြသော သက်ကြီးရွယ်အိုအချို့ထံမှ စာမေးပွဲမေးခွန်းများသည် မခက်ခဲသော်လည်း အချို့သော သင်ယူမှုအခြေခံရှိသူများသည် နောက်ဆုံးတွင် တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်ကို ရရှိခဲ့ကြသည်ဆိုတာကိုကြားသိခဲ့ရသည်။

 ကျောက်တုန်းလင်မှာ ပြင်းထန်သော သင်ယူနိုင်စွမ်းရှိသည်။  သူလည်း ထက်မြက်သည်။  အဲဒီ ဗဟုသုတ အချက်များကို ကောက်ယူဖို့ ကြိုးစားတာက ပြဿနာ မရှိပေ။  ခြေလှမ်းတစ်သောင်းဆုတ်တာပင်။  အချိန်က တင်းကျပ်နေပြီး အခုအချိန်မှာ အဆင်သင့်မဖြစ်သေးပေမယ့် လက်ကျန်အချိန်တွေကို လိုက်နိုင်သေးသည်။

ကျားဟွေ့သည် ဖန်ဖန်ကို မိခင်နို့တိုက်ကျွေးနေသည့် အခန်းထဲတွင်ရှိနေပြီး ကျောက်တုန်းလင်သည် သူ့မိဘများနှင့် အရင်ဆုံး အပြင်ထွက်ပြီး စကားပြောဆိုခဲ့သည်။

“ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲ ဖြေတာလား။  ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး မင်းစိတ်ထဲပေါ်လာတာလဲ။”

ကျန်းချောင်းအာနှင့် ကျောက်မန့်ဇူတို့သည် သားဖြစ်သူ၏စကားကိုကြားပြီးနောက် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်နေကြသည်။  သူတို့အမြင်အရတော့ အခုချိန်မှာ ကောင်းမွန်တဲ့ ဘဝကို ဖြတ်သန်းနေသည်။  သူတို့သားလေးဟာ ရွာမှာ အလုပ်လုပ်နေပြီး ရာထူးနဲ့ လစာလည်း မြင့်သည်။  သူတို့ချွေးမ က မြေးငယ်လေးကို မွေးထားပြီး နို့မဖြတ်ရသေးပေ။  အဖွဲ့၏အလုပ်အပြင်၊ သူမ၏စက်ချုပ်ကျွမ်းကျင်မှုလည်းရှိသည်။  သူတို့နှစ်ယောက်လုံးမှာ သားသမီးတွေရှိပြီး သူတို့ဘဝတွေ ရှင်သန်ကြီးထွားနေတာကြောင့် တက္ကသိုလ်တက်စရာ မလိုပေ။

ထို့အပြင် သူတို့သည် ကလေးရှိသော အိမ်ထောင်သည်များဖြစ်ပြီး သူတို့သည် ဆယ်ကျော်သက်နှင့် နှစ်ဆယ်ကျော် လူငယ်များမဟုတ်တာကြောင့် ကျောင်းဘာလို့တက်မှာလဲ။

“တိုင်းပြည်က ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကို အခုမှ ပြန်စပြီး လိုအပ်ချက်နဲ့ ကိုက်ညီတဲ့ လူငယ်တွေကို စာမေးပွဲဖြေဖို့ အားပေးတယ်။ ကျားဟွေ့ နဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ ဒါက အရမ်းကောင်းတဲ့အခွင့်အရေးလို့ သဘောတူတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျောင်းတက်ဖို့ ဘာပိုက်ဆံမလိုလို့ စီးပွားရေးဖိအားလည်း မရှိဘူး။ အလုပ်အတွက်ဖြစ်စေ ဘဝအတွက်ဖြစ်စေ ကောလိပ်ကိုတက်ရင်၊ အဲ့တာက ကောင်းမွန်တဲ့ အကျိုးသက်ရောက်မှုတွေ ရရှိမှာ။ ”

ကျန်းချောင်းအာက ဒါကို သဘာဝကျကျ နားလည်သည်။  တကယ်တော့၊ မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်း ကောလိပ်ကျောင်းသားတွေ မရှိခဲ့ပေမဲ့ လူအများစုက ဒီလိုတက္ကသိုလ်မျိုးကို မသွားနိုင်ကြပေ။  “နောက်ခံကောင်း” ရှိသော အထက်တန်းကျောင်းသားများကိုသာ တက္ကသိုလ်တက်ရန် အကြံပြုနိုင်သည်။ သူတို့ ထွက်လာတာနဲ့အမျှ တောင်သူလယ်သမားတွေနဲ့ စစ်သားတွေအတွက် အလုပ်အကိုင်ကောင်းတွေ စီစဉ်ပေးနိုင်သည်။

 ကျောင်းအပ်စာတမ်းတွင် လက်တွေ့အတွေ့အကြုံ၊ အောင်မြင်မှုများ၊ သို့မဟုတ် ကျွမ်းကျင်မှုကြွယ်ဝသူများအတွက်၊ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်စေ အိမ်ထောင်မပြုထားသည်ဖြစ်စေ အသက် ၃၀ သို့ ဖြေလျှော့နိုင်သည်ဟု အတိအကျသတ်မှတ်ထားသည်။  ကျောက်တုန်းလင် သည် ယခုနှစ်တွင် အသက် ၃၀ ပြည့်မည်ဖြစ်သော်လည်း သူ၏အသက်မှာ ၂၉ နှစ်သာရှိသေးသည်။

“ရွာမှာ မင်းအလုပ်ကကော ဘယ်လိုလဲ?ကျားဟွေ့က မင်းနဲ့အတူ လိုက်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ဖန်ဖန် ကျန်ရစ်လိမ့်မယ်။  သူက လသားလေးပဲရှိသေးတာ။  မင်းအဲ့တာကိုသည်းခံနိုင်ပါ့မလား။ ”

ဟိုင်းဒန်နဲ့ ယင်းပေါင်းတို့ကို မပြောရသေးပေ။ သူတို့မှာ နောက်ထပ် ကလေးနှစ်ယောက် ရှိသေးသည်။

 လူကြီးနှစ်ယောက်က အိမ်မှာ ခက်ခက်ခဲခဲ အလုပ်လုပ်နိုင်ပေမယ့် ဖန်ဖန်ကတော့ ကလေးပဲရှိသေးသည့။ သူတို့ရဲ့အမေကို ဘယ်လိုထားခဲ့နိုင်မလဲ။ အဲ့အချိန်က ယင်းပေါင်နှင့် အတူတူပင်။

“ဒီပြဿနာကို ကျွန်တော်နဲ့ ကျားဟွေ့ လည်း စဉ်းစားထားတယ်။ ကျွန်တော်  တို့ စာမေးပွဲအောင်ရင် ကျွန်တော်တို့မိသားစု မြို့ကို အတူတူ သွားကြမယ်၊ ကျောင်းဘေးမှာ အိမ်ငှားပြီး ကလေးတွေကိုလည်းကျွန်တော်တို့နဲ့ ခေါ်သွားမယ်။ ”

ကျန်းချောင်းအာ ရုတ်တရက် မျက်လုံးပြူးသွားပြီး "ဘာ။ တစ်မိသားစုလုံး မြို့ကို သွားကြမှာလား။  ဒီလို မိသားစုကြီးတစ်ခုလုံး အဲဒီကို ဘယ်လိုသွားနိုင်မလဲ။ အလုပ်ရမှတ်တွေရဖို့ ငါတို့မြို့ထဲက ဘယ်နေရာကိုသွားရမှာလဲ။ ငါတို့ ဘာနဲ့စားသောက်ကြမလဲ။” 

သူတို့ ၀င်ငွေတွေ ဆုံးရှုံးရုံတင်မကဘဲ နေရာတိုင်းမှာလည်း ပိုက်ဆံသုံးစွဲရမှာဖြစ်တာကြောင့် ကျန်းချောင်းအာက ဒီအကြောင်းကို တွေးတဲ့အခါ နာကျင်ခံစားရသည်။

အိမ်ထဲမှာ ကျားဟွေ့ နားထောင်ရုံသာမက မေရှန်းလည်း သူမအခန်းထဲမှာ စူးစူးစိုက်စိုက် နားထောင်နေသည်။

သူမယောင်းမက သူမကို တကယ်မလှည့်စားပေ။  မနေ့က ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲကို ပြောပြပြီး အစ်ကိုအကြီးဆုံးက ဒီနေ့ မိဘတွေကို ပြောပြသည်။ သူမက သူမရဲ့မိဘတွေကို သိသည်။  သူမအစ်ကိုကြီးပြောသမျှကို အဆုံးမှာ သူတို့ သဘောတူကြလိမ့်မည်။  မေရှန်းသည် ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲတွင် ပါဝင်ဖြေဆိုနိုင်ပြီး ပိုမိုတောက်ပသောဘဝဆီသို့ ပြေးနိုင်မည်ဟု တွေးလိုက်သောအခါတွင် အလွန်နွေးထွေးသွားသည်။

ကျောက်မန့်ဇူက  စီးကရက်တစ်လိပ်သောက်ပြီးနောက် ဆေးလိပ်ပြာကို ခေါက်ချလိုက်သည်။  သားဖြစ်သူကိုကြည့်လိုက်ပြီးတော့ “မင်းအဲ့အကြောင်းကို စဉ်းစားကြည့်စမ်း။  မင်းစာမေးပွဲဖြေဖို့ သွားကိုသွားမှဖြစ်မှာလား။”လို့မေးလိုက်သည်။

အဲ့တာက နိုင်ငံတော်က ထောက်ပံ့ထားသောကြောင့် သူ့ဇနီးထက် ပိုဝေး ဝေး​ဝေးမြင်ခဲ့ပြီး ကျောက်မန့်ဇူ အမြင်အနေနဲ့ အဲ့တာက သေချာပေါက် ဆိုးမှာမဟုတ်ပေ။ သူ့သားပြောတာကိုလည်း သူ အရမ်းယုံသည်။  တုန်းလင်က ကောင်းတယ်လို့ပြောရင် အဲ့တာက ကောင်းရမည်။

ကျောက်မန့်ဇူ က သူ့အသက်ကြီးနေပြီလို့တွေးခဲ့တာ။  ယခု သူ၏ တစ်ခုတည်းသော စွမ်းရည်မှာ လယ်လုပ်ခြင်းနှင့် အိမ်၌ အလုပ်များ လုပ်ခြင်း ဖြစ်သော်လည်း သူ့သားသည် ငယ်သေးပြီး သူ၏ အနာဂတ်သည် အကန့်အသတ် မရှိပေ။

သူက ပါတီဝင်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ရွာက အတွင်းရေးမှူးအဖြစ် သူ စစ်တပ်က ပြန်လာသည်။  သူ ကောလိပ်ပြန်တက်ရင် အနာဂတ်မှာ ပိုကြီးတဲ့ ကေဒါဖြစ်လာမှာ သေချာသည်။  ကောလိပ်ကျောင်းသားတွေ ဘယ်လောက်တန်ဖိုးရှိလဲ။ ရှေးခေတ်က ပညာရှင်တွေ စာမေးပွဲဖြေတာနဲ့ မတူပေ။

“ ရပါတယ်။  ပြီးရင် မင်း စာမေးပွဲဖြေမယ်။  စာမေးပွဲအောင်ရင် ငါတို့အတူတူနည်းလမ်းရှာကြမယ်။ ”

သူမ၏လက်တွဲဖော်က ပထမဆုံးအကြိမ် ဆုံးဖြတ်ချက်ချခဲ့သည်။ ကျန်းချောင်းအာက  သူမ၏ လက်တွဲဖော် ကို လှမ်းကြည့်သော်လည်း သူမ၏ နှလုံးသားသည် အနည်းငယ် ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေသေးသည်။

ကျောက်မန့်ဇူ ဖြောင်းဖျလိုက်သည်။“သူတို့ကို စမ်းကြည့်ခိုင်းရအောင်။ သူတို့ကို ကြိုးစားဖို့တောင် ခွင့်မပြုနိုင်ဘူးလား။ စဉ်းစားကြည့်ပါ၊ သူတို့ကောလိပ်တက်ပြီး ကောလိပ်ကျောင်းသားဖြစ်လာရင် နောက်ပိုင်းတွင် သူတို့ရဲ့အလုပ်တွေကို မြို့တွင်းမှာစီစဉ်ပေးမှာ။ ပြီးတော့ မြိုက သူတို့ရဲ့  စာရင်းသွင်းနေထိုင်သူ ဖြစ်လာမှာ။  မိသားစုထဲမှာ လူတိုင်းက အဲဒါကနေ အကျိုးမရှိနိုင်ဘူးလား။ ”

ကျန်းချောင်းအာက ဒီအကြောင်းပြချက်ကြောင့် တကယ်ပဲ စဥ်းစားပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ထားလိုက်ပါတော့၊ သူတို့အဲ့တာကို အရင်ဖြေကြပါစေ။  ဝင်နိုင်သည်ဖြစ်စေ၊ မဝင်နိုင်သည်ဖြစ်စေ ကိစ္စကရှိသေးသည်။  စာမေးပွဲ အောင်နိုင်ရင် ဂုဏ်ယူရမယ်။  စာမေးပွဲ မအောင်တာလည်း ကောင်းတယ်။  သူမ ဘာကိုမှ စဉ်းစားနေစရာ မလိုပေ။

တကယ်တော့ ကျန်းချောင်းအာ မကြိုက်တဲ့အရာက သူမသားမဟုတ်ဘဲ သူမချွေးမပင်။  သက်ကြီးရွယ်အိုများသည် အတော်လေး ရှေးရိုးဆန်သည်။  အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ တစ်သက်တာတန်ဖိုးသည် အိမ်ထောင်ရေးနှင့် မိသားစုတွင် ထင်ဟပ်နေသည်ဟု ထင်မြင်ကြသည်။  ခင်ပွန်းနဲ့ သားသမီးတွေကို ကောင်းကောင်း စောင့်ရှောက်နိုင်ရင် သူ့တာဝန်ကျေပွန်ပါပြီ။  အနာဂတ်က ဘာလဲ။ ဘယ်စံနှုန်းတွေလဲ။  အားလုံးက အတုအယောင်တွေပဲ။