အပိုင်း ၅၈

၁၉၇၀တွင်ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၅၈

နောက်တစ်နေ့တွင် သုံးယောက်သား ပေါက်စီစားပြီး ပဲနို့သောက်ကြသည်။  ပထမဦးစွာ ခရိုင်စတိုးသို့သွားကာ နို့မှုန့်နှစ်ဗူးဝယ်သည်။ ယုန်ဖြူနို့သကြားလုံးကြီး၏ အလေးချိန်အမြောက်အများကိုတွေ့သောအခါ ကလေးတွေကို စမ်းစားခိုင်းကြည့်ရန် အိမ်သို့ယူသွားဖို့ အလေးချိန်တစ်ပေါင်ကို ချိန်ထားကြသည်။

 “ဒါက နို့သကြားလုံး။ သူတို့က အဲ့တာကို ထောက်ပံ့ရေးနှင့် စျေးကွက်ရှာဖွေရေး အေဂျင်စီမှာ မရောင်းဘူး။ ”

ပထမတော့ မေရှန်းသည် စျေးနှုန်းကို မသိသောကြောင့် ကျားဟွေ့ က သူမကိုမြည်းဖို့  တစ်ခြမ်းပေးလိုက်သည်။  ဒီလို အရသာရှိတဲ့ ဟာကို မြို့ထဲမှာ မရောင်းရလို့ ယူကြုံးမရဖြစ်မိသည်။  သနားစရာပဲ။  စျေးကိုသိပြီးနောက်မှာတော့ သူမ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသည်။  တစ်ကီလိုလျှင် ငါးယွမ်။  အသားထက် ပိုစျေးကြီးသည်။

စီစဉ်ထားသော စီးပွားရေးခေတ်တွင် နို့သကြားလုံးသည် လူကြိုက်များသော ကုန်ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်သည်။  ၎င်းကို တန်ဖိုးကြီးစတိုးဆိုင်များတွင်သာ ရောင်းချသည်။  ၎င်းတို့ကိုဝယ်ရန် သကြားလုံးလက်မှတ်များလည်း လိုအပ်သည်။  ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ ကျားဟွေ့သည် အမြော်အမြင်ရှိပြီး အပြင်မထွက်မီ လက်မှတ်အမျိုးအစားအားလုံး၏ ထက်ဝက်ကျော်ကို အိမ်က ယူဆောင်လာခဲ့သည်။  မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း၊ ၎င်းသည်အသုံးတည့်လာသည်။

 “အင်း၊ နို့သကြားလုံး သုံးခုက နို့တစ်ခွက်နဲ့ ညီမျှတယ်။  ကလေးတွေက ဖြည့်စွက်စာအနေနဲ့ တစ်နေ့ကို နှစ်ခုစားနိုင်တယ်”

21 ရာစုရှိ ကလေးများသည် နို့ကို နှစ်သက်ကြသည်။  နို့စစ်စစ်၊ ဒိန်ချဉ်၊ နို့ခဲ၊ နို့သကြားနှင့် နို့ထွက်ပစ္စည်း အမျိုးမျိုး။  1970 ခုနှစ်များတွင် နွားနို့သောက်ခြင်းသည် ရှားပါးသည်။  ကုန်ကျစရိတ်ကို မပြောဘဲ နို့လက်မှတ်ရဖို့ဆိုတာ အလွန်ရှားပါးတယ်လို့ ပြောလို့ရသည်။

“ယောင်းမ၊ ယောင်းမက သားသမီးတွေအပေါ် အရမ်းကောင်းတာပဲ။ အစ်မသူတို့အတွက် ပိုက်ဆံသုံးဖို့ အရမ်းဆန္ဒရှိတယ်”

အရင်တုန်းက မိထွေးရှိရတာ မကောင်းဘူးလို့ တခြားသူတွေက ပြောကြသည်။  သူတို့ဟာ ကောက်ကျစ်တဲ့နှလုံးသားရှိပြီး သားသမီးတွေကို ကောင်းကောင်းမဆက်ဆံတတ်ပေမယ့် သူတို့ယောင်းမ အိမ်ထောင်ကျပြီးကတည်းက မေရှန်း ဟာ ​​မိထွေးတွေအပေါ် ထားရှိတဲ့ သူမရဲ့အသိဉာဏ်ကို ပြောင်းလဲခဲ့သည်။

ကျားဟွေ့ က သူတို့ကို ရိုက်နှက်ဆုံးမတာ မဟုတ်ဘူး။  သူမသည် သူတို့၏ အစားအသောက်နှင့် အဝတ်အစားများကို ဂရုစိုက်သည်။  ကျားဟွေ့ သည် သူတို့၏ ပညာရေးကို ဂရုစိုက်သည်။  အဝတ်အစားတွေ၊ ဖိနပ်တွေ၊ ခြေအိတ်တွေ အစုံအလင်ပေးပြီး ကလေးတွေကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးသည်။  သူမသည် အခြားကလေးများ၏ မိခင်အရင်းများထက် ပိုဂရုစိုက်သည်။

 ဒီနို့သကြားလုံးလိုပါပဲ သူမ အမေကတောင် ဝယ်ဖို့ ဝန်လေးနေလိမ့်မည်။

“အစ်မတို့က ပိုက်ဆံကို သုံးဖို့ ဆန္ဒရှိရမယ်လေ။ ကလေးတွေရဲ့ ကျန်းမာရေးနဲ့ ပညာရေးအတွက် ပိုက်ဆံစုလို့မရနိုင်ဘူး”

ကလေး၏ကျန်းမာရေးနှင့် ပညာရေးအတွက်ကြောင့် ဤအရာများအတွက် ပေးဆောင်ရန် မတွန့်တိုသင့်ပေ။

နို့သကြားလုံးသည် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော်လည်း ၎င်းကို သူတို့၏ ကလေးဘဝအမှတ်တရနှင့် ဘဝဓလေ့ထုံးတမ်းများအဖြစ်လည်း ယူဆနိုင်သည်။ ယုန်ဖြူနို့သကြားလုံးစားတဲ့ ကလေးဘဝတုန်းက ဒီအမှတ်တရတွေကို သူတို့ကြီးပြင်းလာတဲ့အခါ သူတို့ရဲ့နှလုံးသားတွေက အရမ်းချိုမြိန်လာလိမ့်မည်။

ကျားဟွေ့ သည် အချိန်ကူးပြောသ်းလာသူ တစ်ဦးဖြစ်သောကြောင့် သူမသည် ပိုမိုလွတ်လပ်ပြီး ပိုမိုလွယ်ကူသော ငွေကြေးအယူအဆရှိသည်။ ဒီအရွယ်က လူတွေဟာ တစ်ပြားတစ်ချပ်အတွက် ပန်းတွေကိုခွဲချင်ကြသည်။  သူတို့သည် အစားအသောက် သို့မဟုတ် အဝတ်အစားအတွက် ငွေကြေးကို သုံးစွဲရန် ဆန္ဒမရှိကြပေ။  အရာအားလုံးကို စုကြရမည်။  ဒါက မှားတယ်လို့ ပြောလို့ မရဘူး။  တကယ်တော့ လုံ့လဝီရိယနဲ့ စားဝတ်နေရေးဆိုတာ တရုတ်လူမျိုးတွေရဲ့ ကောင်းမွန်တဲ့ ဓလေ့တစ်ခုပါ။  တရုတ်လူမျိုးတွေမှာ စုဆောင်းထားတဲ့ အရန်ငွေတွေ အများကြီးရှိရတဲ့ အကြောင်းရင်းက နည်းနည်းသက်သာတာကြောင့်ပါ။  သို့သော်လည်း ခေတ်မီသော အတွေးအခေါ်များကို ဆေးကြောပြီးနောက် ကျားဟွေ့သည် ချွေတာနေစဉ်တွင် သူတို့၏ဘဏ္ဍာရေးအရင်းအမြစ်များကို ချဲ့ထွင်ရန် သင်ယူသင့်သည်ဟု ကျားဟွေ့ အခိုင်အမာယုံကြည်သည်။ စုဆောင်းခြင်း တစ်ခုတည်းကို အားကိုးခြင်းသည် အသုံးမဝင်ပေ။

တစ်လ လစာ ယွမ် ၃၀ ရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်လိုပါပဲ။  မစားမသောက်ရင်တောင် တစ်လကို ယွမ် ၃၀ ပဲ ရနိုင်သည်။  ဒါပေမယ့် သူရဲ့ဘဏ္ဍာရေးအရင်းအမြစ်တွေကို ဘယ်လိုချဲ့ထွင်ရမယ်ဆိုတာ သိရင် ၁၀ ယွမ်တောင်ရရင်ကောင်းတာပေါ့။ ဤနည်းဖြင့် သူသည် ငွေပိုရှာရုံသာမက အလုပ်အလွန်အမင်းလုပ်ရန် မလိုအပ်ပါ။

စားရန် နို့မှုန့်ဝယ်ပြီးနောက် ကျားဟွေ့သည် အဝတ်စအနည်းငယ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။  အခု ဒီဇင်ဘာ ဆိုတော့ မကြာခင် နှစ်သစ် ရောက်လာတော့မည်။  နှစ်သစ်အတွက် အဝတ်အစားအသစ်တွေ ပြင်ဆင်ရမည်။

ခရိုင်ထဲမှာ ပစ္စည်းတွေ အများကြီးရှိသည်။  ကျားဟွေ့ သည် မြို့ထဲတွင် မဝယ်နိုင်သော ချည်သားထည်များကို ဝယ်ခဲ့သည်၊ သို့သော် ဤအထည်သည် သာမန်အထည်များထက် ပိုစျေးကြီးသည်။  သာမာန်အထည်ထက် နှစ်ဆဈေးတက်သည်။

ကျားဟွေ့ လည်း သေချာစဉ်းစားသည်။  သူ့မိသားစု၏အဝတ်အစားများအပြင်၊ သူမသည် ခြေဖဝါးအနည်းငယ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။  သူလိုချင်တာကို ရတဲ့အခါ ပစ္စည်းတွေရောင်းတာနဲ့ ညီမျှတဲ့ တခြားသူတွေကို ရောင်းနိုင်သည်။

လိုအပ်တာတွေဝယ်ပြီး သုံးယောက်သား ဘတ်စ်ကားစီးပြီး ရွာကိုပြန်ကြသည်။ သူတို့အဖွဲ့ရောက်တဲ့အချိန်က နေ့လယ်မှာ။  မိသားစုတိုင်း နေ့လယ်စာ စားပြီး နှစ်ယောက် ၃ ယောက် အတူတူ စားကြသည်။

ရွာထဲသို့ဝင်ပြီးနောက်၊ လူတိုင်း၏မျက်လုံးများသည် အလင်းတန်းတစ်ခုလို မြင်လိုက်ရသည်ကို ကျားဟွေ့ ခံစားလိုက်ရသည်။  သေချာတာကတော့ သူမအနားကိုချဥ်းကပ်လာပြီး အားလုံးက စကားစမြည်ပြောလာကြသည်။

“ဟေ့ ကောလိပ်စာမေးပွဲကနေ  ပြန်ရောက်လာပြီလား။”

“ စာမေးပွဲဖြေတာ ဘယ်လိုလဲ”

“ဟေ့ မင်းက ပစ္စည်းတွေဘယ်နှခုတောင် ဝယ်ခဲ့တာလဲ။”

ကျားဟွေ့က တချိန်လုံး ပြုံးပြီး ယဉ်ကျေးသော စကားကို ကျောက်တုန်းလင်ဆီ ချန်ထားခဲ့သည်။ သူမသည် သူမ၏လွယ်အိတ်နှင့် မေရှန်း ရှေ့သို့ လျှောက်သွားခဲ့သည်။  ခြံထဲသို့ သူမ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ယင်းပေါင်က  တံခါးဝတွင် ထိုင်ကာ ရွှံ့နှင့် ကစားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။  ကျားဟွေ့ နဲ့ သူတို့ သူမရှေ့သို့ ထွက်လာသည်ကို သူမမြင်သောအခါ သူမလက်ထဲတွင် ကျောက်စရစ်ခဲကို ထားခဲ့ကာ ကျားဟွေ့ ၏ခြေထောက်ကို ကိုင်ဖို့ပြေးလိုက်သည် ။

“ မေမေ၊ မေမေ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ။ သမီး မေမေ့ကို မတွေ့တာ ရက်တော်တော်ကြာပြီ။”

ယင်းပေါင်က နှစ်နှစ်ခွဲအရွယ်ဖြစ်သည်။  သူမ၏ စကားများက ဗလုံးဗထွေးဖြစ်နေဆဲပဲ။  ကျားဟွေ့ သည် သူမ၏ဆံပင်ကို ဖြီးပေးလိုက်၏ ကျစ်ဆံမြီးကျစ်ပြီး ခေါင်းစည်းကြိုးအနီနှစ်ခုဖြင့် ချည်ထားကာ ပန်းရောင်သန်းနေသော မျက်နှာလေးနဲ့ မော့ကြည့်နေတော့  ကျားဟွေ့ ၏ နှလုံးသားများ အရည်ပျော်သွားခဲ့သည်။

အဲဒါက ကလေးမလေးအတွက် ကောင်းတဲ့အရာပါ။  သူမသည် အရုပ်လေးလို အမြဲချစ်စရာကောင်းပြီး ချစ်စဖွယ်ကောင်းလှသည်။

သူမ အောက်ကိုငုံ့ကာ ယင်းပေါင် ကို ကောက်ချီလိုက်သည်။  သူမ မျက်နှာလေးကို ဖျစ်လိုက်ပြီး "မေမေက စာမေးပွဲဖြေဖို့ သွားတာ ပြီးတော့ ဖေဖေနဲ့ ဒေါ်လေးလည်း မေမေနဲ့သွားခဲ့တာ " လို့ပြောလိုက်သည်။

အဲဒါနဲ့ သူမအိတ်ထဲက နို့သကြားလုံးနှစ်လုံးကို ယူလိုက်ပြီး ယင်းပေါင် ကို ပေးလိုက်သည်။

“အိုး၊ အရသာရှိတဲ့ နို့သကြားလုံး။ မေမေနဲ့ဖေဖေက  ခရိုင်ကနေ ယင်းပေါင် အတွက် ဝယ်လာတာ။ ရော့ ”

ယင်းပေါင်က ချိုသာစွာ ပြုံးပြီး ကျားဟွေ့ လည်ပင်းကို လက်ခုပ်ထဲထည့်ပြီး ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်သည်။

“ကျေးဇူးပါ မေမေ ”

မေရှန်းသည် သူမကိုကြည့်ကာ အနည်းငယ်ဖျားနေသလို ခံစားလိုက်ရသည်။  ငယ်ငယ်ကတည်းက ဒီကလေးမလေးက သူမနဲ့ အတူအိပ်တယ်။  သူမသည် သူ့ဒေါ်လေးထက် သူ့အမေနှင့် ပိုရင်းနှီးသေးသည်။

“ယင်းပေါင်၊ ယင်းပေါင်ကဒေါ်လေးကိုလည်း နှုတ်မဆက်ဘူး။ ဒေါ်လေး စိတ်ဆိုးသွားပြီ။ ”

ယင်းပေါင်က ခေါင်းကို လှည့်ကာ မေရှန်းကို ပြုံးပြကာ မေရှန်းကို ဖက်ထားရန် လက်လှမ်းလိုက်သည်။

“ ဒေါ်လေးကိုလည်း လွမ်းနေတာ ”

မေရှန်းက ရယ်မောကာ ယင်းပေါင်ကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ မေရှန်းက  သူမရဲ့တင်ပါးလေးကို ပုတ်လိုက်သည်။  ယင်းပေါင်က ရယ်လိုက်သည်။

ထိုအချိန်တွင် ကျန်းချောင်းအာ အိမ်ထဲမှထွက်လာသည်။  ဖန်ဖန်သည် အသံကြားသောအခါ တစ်ရေးအိပ်ရာမှ နိုးလာသည်။

“ပြန်လာပြီလား။ မနေ့က အမေတို့ တစ်နေကုန် အိမ်မှာ စိတ်ပူနေရတယ်။”

စာမေးပွဲတွေဖြေဖို့ သူတို့စိတ်ပူခဲ့ပြီး အဲဒီ့မှာ ဘယ်လိုနေလဲ ဘယ်လိုစားလဲဆိုတာ သူတို့ စိတ်ပူရသည်။

တကယ်တော့ ကျန်းချောင်းအာက ဘာအတွက်ကိုမှ စိတ်မပူနေပေ။  ယခုခေတ်လူများသည် လက်ရာမြောက်သော အတ္တဝါဒီများဖြစ်သောကြောင့်၊ ငွေရှိသရွေ့ မိမိကိုယ်မိမိ သက်တောင့်သက်သာရှိအောင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ၊စားဝတ်နေရေး ညံ့ဖျင်းပြီး အိမ်ရာမကောင်းတာက မဖြစ်နိုင်ပေ။

ကျားဟွေ့ က ဖန်ဖန် ဆီကို လျှောက်သွားပြီး လက်ခုပ်တီးလိုက်သည်။  သူမမျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးတစ်ခုဖြင့် စကားပြောလိုက်သည်။ "ဖန်ဖန် ၊ မေမေပြန်လာပြီ။  မေမေ့ကိုလွမ်းနေပြီလား”

ဖန်ဖန်သည် သူ့အမေကို မမေ့ခဲ့ဘဲ သိသာထင်ရှားစွာပင် ကျားဟွေ့ ကို ပွေ့ဖက်ရန် သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ကျားဟွေ့ မကူညီနိုင်ဘဲ ငိုမိသည်။

စာမေးပွဲဖြေဖို့မသွားခင် နို့မဖြတ်ရသေးဘူး။  သူမ ထွက်သွားသည့်နေ့တွင် သူမ အလွန်ဝမ်းနည်းနေသော်လည်း ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ။ အုတ်သယ်တဲ့အခါ သူမက မင်းကို မကိုင်နိုင်ဘူး၊ မင်းကို ကိုင်ထားတဲ့အခါ အုတ်သယ်လို့မရဘူးဆိုတဲ့ စကားရှိသည်။  သားသမီးတွေအတွက်တောင် အလုပ်ကြိုးစားရမည်။ ခရိုင်စာမေးပွဲကို အရှုံးမပေးဘဲ သူမသည်းခံနိုင်ရမည်။

လွန်ခဲ့သည့် နှစ်ရက်လုံးလုံး သူမ၏ ရင်ဘတ်များ ရောင်ရမ်းလာပြီး ဖန်ဖန်ကို ခဏတာ နို့ပိုသောက်စေချင်ခဲ့သည်။  မိခင်နို့တွင် ကလေးငယ်၏ ခုခံအားကို မြှင့်တင်ပေးနိုင်ပြီး ဖျားနာမှုကို လျှော့ချပေးနိုင်သော immunoglobulin* ပါဝင်သည်။

*ပရိုတိန်းအုပ်စုဝင်

သူမ နို့တိုက်ဖို့ အချိန်ဖြုန်းခဲ့ရပြီး မနေ့က စာမေးပွဲပြီးချိန်မှာတော့ စာရွက်ကို စောစောလှန်ပြီး အိမ်သာသွားကာ မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ ထုပ်ပြီး ညှစ်ဖို့ကလွဲလို့ ရွေးစရာမရှိတော့ပေ။ ထိုအချိန်က သူမသည် ဤခေတ်တွင် ခံစားနေရသည်ဟု ထင်သော်လည်း သူမသည် မည်မျှပင် နုနယ်သည်ဖြစ်စေ သူမသည် မရပ်မနား ရှေ့ဆက်ရမည့်အချိန်၌ ရှေ့ဆက်ရန် ကြိုးစားရသေးသည်။

ကောင်းတဲ့အရာကတော့ ဖန်ဖန်က အသက်တစ်နှစ်ခွဲရှိနေပြီဖြစ်ပြီး ဖြည့်စွက်စာ၊ ခေါက်ဆွဲနဲ့ ပေါက်စီတွေကို စားနိုင်တာပဲ ဖြစ်သည်။  နို့နှစ်နည်းကလွဲရင် သူမက သူ့ကိုငတ်မှာမကြောက်ဘူး။

"အမေ၊ ဒါက ခရိုင်မှာဝယ်လာတဲ့ နို့မှုန့်။  ဒါက ဖန်ဖန် သောက်ဖို့အတွက်နဲ့ သူ့ကို အာဟာရ ပိုပေးဖို့အတွက်။  ဒါက သမီးတို့ဝယ်လာတဲ့ ဆားရည်စိမ်အသီးအရွက်၊ ဘဲကင်နဲ့ ဝက်နားရွက်တွေ အဖေစားဖို့အတွက် ”

ကျန်းချောင်းအာသည် ပစ္စည်းများကိုယူကာ နို့မှုန့်ဗူးကိုယူပြီး အချိန်အတော်ကြာ ဂရုတစိုက်ကြည့်ကာ "အိုက်ယား၊ အပြင်ထွက်ဖို့မလွယ်ဘူး၊ သမီးက အများကြီးပြန်ဝယ်လာတာပဲ။ ငွေဘယ်လောက်သုံးခဲ့လဲ။ စားပြီးပြီလား။ အမေ ပေးတဲ့ဟာတွေကို မစားဘဲနေနေတာလား။”

ကျားဟွေ့ သည် သူမယောက္ခမ၏ စကားများကို နှလုံးသားထဲတွင် စွဲလန်းခြင်းမရှိပေ။  ရှေးလူကြီးတွေက နားပူနားဆာလုပ်ကြသည်။

 “သမီးတို့ မစားရသေးဘူး။  ရနိုင်သမျှကို အမေ လုပ်လို့ရတယ်။”

“အမေ သမီးအတွက် ခေါက်ဆွဲ လုပ်ပေးမယ်။  ဖန်ဖန် အတွက် အမေ လုပ်ထားတဲ့ လက်ကျန်တွေ ကျန်နေသေးတယ်”

ဟိုင်းဒန်နှင့် ရှီထုတို့သည် ထိုအချိန်တွင် ကျောင်းတက်နေကြပြီး ကျားဟွေ့သည် ဖန်ဖန်ကို ပွေ့ဖက်ကာ ယင်းပေါင်ကို သူမနှင့်အတူ အိမ်သို့ပြန်ခေါ်သွားကာ ပစ္စည်းများကို အနည်းငယ် စီစဉ်လိုက်သည်။

ညနေပိုင်းတွင် သူမသည် သူတို့တို့၏အကြီးဆုံးဦးလေး ကျောက်မန့်ချန်ကို သောက်ဖို့ ခေါ်လိုက်သည်။  သူမ ပြန်ယူလာတဲ့ မုန့်ထုပ်အပြင် ကျားဟွေ့ က နောက်ထပ် ဟင်းနှစ်ပွဲ ချက်ပြုတ်ပြီး ပြောင်းဖူးမုန့် လုပ်လိုက်သည်။

“ငါ တုန်းလိုင် ကို စာမေးပွဲဖြေခိုင်းတယ်။  ကောင်လေးက ဘာမှ မပြောဘူး။  ဟေး၊ ငါတို့မိသားစုက အနာဂတ်မှာ တုန်းလင်ကို အားကိုးနေရအုံးမှာပဲ ”

ကျောက်မန့်ချန် ဝိုင်ဖြူနှစ်ခွက်သောက်လိုက်သည်။  ဖွင့်ထားတဲ့ဘူးထဲမှာ သူနည်းနည်းမူးနေသည်။

“ဘာဖြစ်လာမလဲဆိုတာ ငါတို့ မခန့်မှန်းနိုင်ဘူး။  နောင်မှာ တုန်းလိုင်က တိုးတက်မှုအတွက် အခွင့်အလမ်းတစ်ခု ဖြစ်နိုင်တယ် ”

သူ့ဦးလေးရဲ့ဖန်ခွက်က ဗလာဖြစ်တာကိုမြင်တော့ ကျောက်တုန်းလင်က ဖန်ခွက်ထဲ လောင်းထည့်လိုက်သည်။

ကျောက်မန့်ချန်က ခေါင်းယမ်းပြီး ပြုံးလိုက်သည်။

 "တိုးတက်မှုအတွက် ဘယ်အခွင့်အရေးကို သူတွေ့နိုင်မလဲ။ သူ အိမ်မှာပဲ လယ်လုပ်နေသေးတယ်။  တစ်သက်လုံး ကောင်းကင်ကို ကျောခိုင်းပြီး မြေကြီးကို မျက်နှာမူနေလိမ့်မယ်။”

ဘာအောင်မြင်နိုင်မလဲ။ ဘယ်သူက သူ့တူဖြစ်နိုင်မလဲ။ တပ်မတော်မှာ သူက ကေဒါဖြစ်ခဲ့သည်။  သူ ကျေးလက်ကို ပြန်သွားတုန်းက တုန်းလင်က ကေဒါဖြစ်နေတုန်းပဲ၊ အခု တက္ကသိုလ်တက်ချင်နေပြီ။  သူတကယ် စာမေးပွဲအောင်ရင် သူ့အနာဂတ်က အကန့်အသတ်မရှိဘူး။

 ကျောက်တုန်းလင်က ပြုံးပြီး နှစ်သိမ့်ပေးလာသည်။ “မဟုတ်ဘူး၊ ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံက ပိုကောင်းလာမှာ သေချာတယ်။  အခွင့်အလမ်းတွေ ပိုရှိလာမယ်။ အခွင့်အရေးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသရွေ့ ကောလိပ်တက်ဖို့ မလိုပါဘူး။ ”

 ကျားဟွေ့က ထိုစကားကိုကြားသောအခါ သူမ ကျောက်တုန်းလင်ကို ကြည့်ကာ သူ ပြောတာ တကယ်မှန်သည်ဟု ထင်ခဲ့သည်။  ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးနှင့် ပွင့်လင်းမြင်သာမှုတို့ အပြီးတွင် နိုင်ငံတော် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးသည် ခေတ်နှင့်အညီ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် အရှိန်အဟုန်ဖြင့် တိုးမြင့်လာခဲ့သည်။ သူမခေတ်က ကျေးလက်ဒေသတွေတောင် မြို့ပြနဲ့ ခေတ်မီအောင် အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့သည်။  တစ်ချို့နေရာတွေမှာ ကျေးလက်က မြို့တွေထက် ပိုချမ်းသာသည်။

 စာမေးပွဲပြီးရင် အကြာကြီးစောင့်ရသည်။  တရုတ်နှစ်သစ်ကူးသည် ဖေဖော်ဝါရီလတွင် စတင်သည်။  ကျားဟွေ့က တရုတ်နှစ်သစ်ကူးအတွက် အဝတ်အစားများကို စတင်ပြင်ဆင်ခဲ့သည်။ ပထမဆုံး ရှီထု အပါအဝင် ကလေးတစ်ဦးစီအတွက် ကော်ဒိုးအင်္ကျီကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။

 သူမပထမဆုံးလက်ထပ်တုန်းက ကျန့်ယွဲ့ဖန်နဲ့ ရန်ဖြစ်မှုအနည်းငယ်ရှိခဲ့တယ်လို့ ကျားဟွေ့က ထင်ခဲ့သည်။  မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲ ကိစ္စတွေက ပြောင်းလဲသွားသည်။  ကျန့်ယွဲ့ဖန်က ကျောက်တုန်းဟဲနဲ့  ကွာရှင်းခဲ့သည်။  နောက်အိမ်ထောင်ပြုပြီး ဝေးကွာတဲ့အရပ်မှာ အိမ်ထောင်ပြုခဲ့တယ်လို့ သိရသည်။

 ကွာရှင်းပြီးနောက် ရှီထု ကြီးပြင်းလာခဲ့သည်။  ပထမတော့ သူ့အမေ ဘယ်သွားလို့ ပြန်မလာတာလဲလို့ မေးသည်။  နောက်တော့ မမေးတော့ပေ။  ဟိုင်းဒန်နဲ့ နေ့တိုင်း ကျောင်းသွားတက်ပြီး တစ်ခါတစ်လေ အရှေ့မှာ စားသည်။

 "ကျားဟွေ့ ဒီပစ္စည်းကို မင်းဘယ်မှာဝယ်တာလဲ။ အရမ်း ထူတယ်။  "

 ကျားဟွေ့ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း၊ ကော်ဒိုးထည်သည် ရွာရှိလူများ၏ စိတ်ဝင်စားမှုကို အမှန်တကယ် နှိုးဆွခဲ့ပြီး လူအများအပြား လာရောက်မေးမြန်းခဲ့ကြသည်။

 "ကျွန်မ ခရိုင်ကို သွားတုန်းက ဝယ်ခဲ့တာ။"

 “မထူးဆန်းပါဘူး။  ၀ယ်လိုအားနဲ့ စျေးကွက်ရှာဖွေရေး အေဂျင်စီကို မနေ့က သွားကြည့်တော့ အဲဒီ့မှာ ဒီလိုအထည်မျိုး မရောင်းဘူး”

 "ကျားဟွေ့ မင်းဒီမှာ အထည်တွေ ထပ်ရှိသေးလား။  မင်းမှာ ရှိတယ် ဆိုရင် နည်းနည်းလောက် ပေးပါ၊ ဒါမှ ငါ့ ရှန်းဇီအတွက် အဝတ်အစား အသစ်လုပ်လို့ရမှာ။  ”

 "ကျွန်မက နည်းနည်းပါးပါး မျှဝေနိုင်ပေမယ့် ဒီအထည်က တခြားအထည်တွေထက် ပိုထူပြီး ဈေးနှုန်းက ပိုမြင့်တယ်။"

 “ရပါတယ်၊ ဒါက ကလေးအတွက်။  သူက အလယ်တန်း အထက်တန်းကျောင်း၊ သူ့ပုံသဏ္ဍာန်ကို အာရုံစိုက်ဖို့ လိုတယ်။  ဖြစ်နိုင်ရင် သူက ကျွန်မကို ချွေးမကောင်းတစ်ယောက် ရှာပေးနိုင်ပါတယ်။  ”

 နောက်လူက ရယ်ပြီး “ရှန်းဇီ အသက်က ဘယ်လောက်လဲ။  မင်းချွေးမအကြောင်း တွေးနေပြီ။  ဒါကို စဉ်းစားဖို့ စောလွန်းတယ်။ "

 "ဘာအစောကြီးလဲ  အခုပဲစလိုက်ရအောင်၊ ဒါကြောင့် နောက်ပိုင်းမှာ ကောင်းကောင်းရှာဖို့ အခက်အခဲအားလုံးကို ကျော်ဖြတ်ဖို့ မလိုဘူး။  "

 "မှန်တယ်။  မင်းမှာလည်း အကြံကောင်းရှိတယ်။"

 နောက်ဆုံးတွင်၊ ကျားဟွေ့က အထည်လက်မှတ်လေးခု၊ အထည်အတွက် ငွေနှင့် အဝတ်အစားပြုလုပ်ခြင်းစရိတ်တို့ကို ရရှိခဲ့ပြီး ယုန်နို့သကြားလုံး တစ်ပေါင်အတွက် သုံးခဲ့သောငွေများ ပြန်ရလုနီးပါးဖြစ်သည်။

 ၁၉၇၈ ခုနှစ် နှစ်သစ်ကူးနေ့ အပြီးတွင် ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲ အောင်စာရင်း ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။  အဲဒီနေ့မှာပဲ ကြိုးဖုန်း မြည်လာတဲ့အခါ ကျောက်တုန်းလင်က ရွာကကော်မတီရုံးခန်းမှာ ရှိနေခဲ့သည်။

 "ရဲဘော် တုန်းလင်၊ ဒါက ရှုံးကွေ့ရှောင်"

 "မင်္ဂလာပါ ညွှန်ကြားရေးမှုး ရှုံး "

 “ဒီနေ့ ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲ ရလဒ်စာရင်းကို လက်ခံရရှိခဲ့တယ်။  ဂုဏ်ယူပါတယ်။  မင်း ရမှတ် ၃၂၆ မှတ်၊ ငါတို့ ကျန့်ခုံး ကောင်တီရဲ့ ပဉ္စမနေရာမှာ။"

 "တကယ်လား။"

 ကျောက်တုန်းလင်ရဲ့ နှလုံးက ခဏတာ ခုန်ပေါက်သွားသည်။  ဒီရလဒ်ကြောင့် သူကိုယ်တိုင်လည်း အနည်းငယ် အံ့သြသွားခဲ့သည်။

 "အင်း၊ မင်းမိန်းမကို တုန်းကျားဟွေ့လို့ ခေါ်တာ ငါမှတ်မိတယ်။"

 "ဟုတ်တယ်၊ သူက ကျွန်တော့်ထက် လုံလောက်အောင် ပြင်ဆင်ထားတယ်၊ ဒါကြောင့် ရလဒ်တွေက ကျွန်တော့်ထက် ပိုကောင်းရမယ်။"

 "မင်းကိုပြောပါရစေ၊ သူက ငါတို့ ကျန့်ခုံး ကောင်တီမှာ ၃၈၃ မှတ် ပထမဆုံး ဖြစ်ရုံသာမက ဘူး ဝူတုန်း ပြည်နယ်တစ်ခုလုံးရဲ့ ဒုတိယတစ်ယောက်လည်းဖြစ်တယ်။"

 ဒါရိုက်တာ ရှုံးက အရမ်းပျော်သွားသည်။  ရှန်းလီ ကွန်မြူနတီရှိ ကိုယ်စားလှယ်လောင်း ၆၉၂ ဦးအနက် ၂၈၁ ဦးသည် ခရိုင်တစ်ခုလုံး၊ ပြည်နယ်တစ်ခုလုံးနှင့် နိုင်ငံတစ်ဝန်းလုံး၏ ဝင်ခွင့်အမှတ်ထက် များစွာမြင့်မားသော ဝင်ခွင့်အမှတ်စာရင်းသို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။  သူသည် ခရိုင်ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေး ကော်မတီ၏ ဒါရိုက်တာဖြစ်ပြီး ယခုအကြိမ်သည် ကြီးကျယ်သော မျက်နှာရတာမျိုးဖြစ်သည်။

 အထူးသဖြင့်၊ တုန်းကျားဟွေ့က ပြည်နယ်တွင် နံပါတ်တစ် မဟုတ်သော်လည်း ၎င်းတို့၏ သေးငယ်သော အသိုင်းအဝိုင်းတွင် ဤအဆင့်ကို ရရှိခြင်းမှာလည်း ၎င်းတို့အတွက် အလွန်ဂုဏ်ယူစရာပင်။  တိုင်းနှင့်ပြည် နယ်ခေါင်းဆောင်များက ချီးမွမ်းပြောဆိုကြသည်။

ကျောက်တုန်းလင်က ဇနီးဖြစ်သူ၏ ရလဒ်ကို ကြားသိရသောအခါတွင် အလွန်ဂုဏ်ယူမိသည်။ ဒါက သူ့မိန်းမ။  သူမသည် နူးညံ့သိမ်မွေ့သော စိတ်ထားဖြင့် ရုပ်ရည်ကောင်းမွန်ရုံသာမက ပြည်နယ်တွင် ဒုတိယအကောင်းဆုံးရမှတ်ကိုလည်း ရရှိခဲ့သည်။

 စိတ်လှုပ်ရှားပြီးနောက် ကျောက်တုန်းလင်က သူ့တွင် ညီမတစ်ယောက်ရှိနေဆဲဖြစ်ကြောင်းကို နောက်ဆုံးတွင် မမေ့ခဲ့ပေ။

 "ညွှန်ကြားရေးမှုး၊ ကျွန်တော့်မှာ ကျောက်မေရှန်း ဆိုတဲ့ ညီမတစ်ယောက်ရှိတယ်။  သူ့ရမှတ်က အမှတ်စာရင်းကို ရောက်နေပြီလို့ ထင်လား။ "

 “ကျောက်မေရှန်း… ငါကြည့်ဦးမယ် ”

 ဒါရိုက်တာ ရှုံး၏ စာရွက်စာတမ်းများကို လှန်လှောလိုက်သော အသံသည် ဖုန်းထဲသို့ ဝင်လာပြီး စက္ကန့်ခြောက်ဆယ် သို့မဟုတ် ခုနစ်ဆယ်ခန့်အကြာတွင် ဒါရိုက်တာ ရှုံး၏ အသံသည် ဖုန်းထဲတွင် ထပ်မံထွက်ပေါ်လာသည်။

 "ရှန်ဟဲကျေးရွာက ဒုတိယအသင်းဖြစ်သော ကျောက်မေရှန်းက ရမှတ် ၂၆၄ မှတ်နဲ့ ဝင်ခွင့်လိုင်းကို ရောက်ရှိခဲ့တယ်။"

 ကျောက်တုန်းလင်က သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။  အခုတော့ သူ့မိသားစုက မြို့ထဲမှာ တကယ်ပဲ နေနိုင်ပြီ။

 ကျောက်တုန်းလင်က တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစွာဖြင့် ဖုန်းကို ချလိုက်သည်။  ရွာသူကြီး ရှု့ဟိုင်မင်က အဲဒါတွေကို ကြားသည်။  သူ့စိတ်က ဘာမှမပျော်ပေ။  တိုတိုပြောရရင်တော့ နည်းနည်းရှုပ်ထွေးသည်။

 "ဂုဏ်ယူပါတယ် တုန်းလင်။  အခုချိန်ကစပြီး မင်းက ကောလိပ်ကျောင်းသားဖြစ်ပြီ”

 "ပြီးတော့ မိသားစုထဲမှာ ကောလိပ်ကျောင်းသား သုံးယောက်ရှိတယ်။"

 "မင်းရဲ့ဘိုးဘွားအုတ်ဂူထဲက အစိမ်းရောင်မီးခိုးတွေထွက်လာတယ်။"  (ဒါက ဖန်းဆွေ စကားပါ။ အစိမ်းရောင် မီးခိုးငွေ့မှာ အပြာရောင် ဓာတ်ငွေ့ အနည်းငယ် ပါ၀င်ပြီး ကောင်းတဲ့ နိမိတ် တစ်မျိုး ဖြစ်ပါတယ်။ ရှေးဆိုရိုးစကားအရ သင်ဟာ တရားဝင် ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။)

 ကျောက်တုန်းလင်က စက်ဘီးစီးပြီး အိမ်ကို အမြန်ပြေးသွားခဲ့သည်။  ဤအချိန်တွင် ကျေးလက်တွင် စိုက်ပျိုးရေး အပန်းဖြေသည့်အချိန်အခါဖြစ်ပြီး မိသားစုက အိမ်တွင်ရှိပြီး ကျားဟွေ့က ကျောက်တုန်းလင်က တံခါးကနေ ပြုံး​ဝင်လာတာကို မြင်သောအခါ ကောလိပ်ဝင်ခွင့် စာမေးပွဲ အောင်စာရင်းထွက်ကြောင်း သူမ သိလိုက်ရသည်။

 ကျောက်တုန်းလင်က ဖန်ဖန်ကို ပွေ့ချီပြီး ကုလားထိုင်ပေါ်ကနေ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကာ ကျောက်တုန်းလင်က ခြေလှမ်းချင်း လှမ်းလာပြီး နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားလိုက်သည်။

 “ငါတို့ဝင်တယ်၊ ငါတို့အားလုံးဝင်တယ်။  မင်းကပြည်နယ်မှာ ဒုတိယနေရာ၊ ငါတို့ ကောင်တီနှစ်ခုမှာ ပထမရခဲ့တယ်။”

 ထိုအချိန်တွင် ကံကြမ္မာကို ပြောင်းလဲခြင်း၏ တကယ့်ခံစားချက်၊ စိတ်အားထက်သန်မှု အရှိန်အဟုန်ကြောင့် သူမ ပျော်ရွှင်မှုကို ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

 "တကယ်လား။  အားလုံးဝင်ကြတာလား။ ကျားဟွေ့က ကောင်တီမှာ ထိပ်တန်းကျောင်းသူဖြစ်နေတာလား။"

 ကျန်းချောင်းအာရဲ့ ပါးစပ်က နားရွက်နောက်ဘက်ထိ ပြုံးသွားသည်။  ဒီရက်ပိုင်းမှာ အဖွဲ့တွေ တော်တော်များများက အတင်းပြောကြသည်။  သူတို့ မိသားစုဝင် သုံးယောက်လုံး စာမေးပွဲ အောင်သွားတာ ကောင်းသည်။  သူတို့မိသားစု သုံးယောက်ထဲက သုံးယောက်ဟာ အခု ကောလိပ်ကျောင်းသားတွေဖြစ်သည်။

 “အစ်ကို ညီမလည်း စာမေးပွဲ အောင်တာ  သေချာလား။ ဘယ်ကသတင်းရခဲ့တာလဲ။ ”

 “ ကွန်မြူနတီက ဒါရိုက်တာ ရှုံးက ငါ့ကို ဖုန်းဆက်တယ်။  အခုပဲ ရလဒ်တွေ ထွက်လာတာ။”

 "ဘုရားသခင်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ အခုကျွန်မတို့မိသားစုက နောက်တစ်ဆင့်ကို တက်လှမ်းသွားတော့မှာပါ။"

 ဤကိစ္စကြောင့် ကျောက် မိသားစု မည်ကဲ့သို့ မီးမောင်းထိုးပြခဲ့သည်ကို မပြောပါနဲ့။  နှစ်ရက်အကြာတွင် ကောင်တီပညာရေးမှူးရုံးမှ တစ်စုံတစ်ဦး ရောက်လာသည်။

 “ဒါက ကိစ္စကြီးပဲ။  ကျွန်တော်တို့ ပြည်နယ်ဟာ ပညာရေးဝန်ထမ်းအင်အား အလွန်နည်းပါးနေပါပြီ။  ပြည်နယ်ခေါင်းဆောင်တွေက စီရင်စုပုံမှန်တက္ကသိုလ်မှာ အငယ်တန်းကောလိပ်တစ်ခု ဖွင့်လှစ်ဖို့ အစီအစဉ်တွေချမှတ်ထားတယ်။ ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲရမှတ်၂၄၀ ကျော်ရှိသည့် လျှောက်ထားသူအားလုံးက တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်နှင့် တစ်နှစ်ခွဲအတွင်း ဘွဲ့ရနိုင်တယ်။  ဘွဲ့ရပြီးနောက်မှာ ကျောင်းအသီးသီးက ဆရာများအဖြစ် တိုက်ရိုက်တာဝန်ပေးအပ်ခြင်းခံရမယ်။  မင်းမှာ ဒီလိုရည်ရွယ်ချက်ရှိလား။ ”

 ကောလိပ်ဒီဂရီတစ်ခုက ဘွဲ့ကြိုသင်တန်းတစ်ခုကဲ့သို့ သဘာဝအားဖြင့် မကောင်းပေ။  အမှတ် ၂၄၀ က ကောင်းမွန်သော ဘွဲ့ကြိုသင်တန်းတစ်ခု ဖြစ်နိုင်သော်လည်း ယခုတွင် နည်းလမ်းမရှိတော့ပေ။  ဆယ်နှစ်ကြာ ပညာရေး အမှားအယွင်းများ ကြုံပြီးနောက်၊ ပြည်နယ်အတွက် ပညာရေးဆိုင်ရာ အရည်အချင်းများကို သိမ်းဆည်းရန် ကြိုးစားရမည်ဖြစ်သည်။

 အပေါ်ယံတွင်၊ ပုံမှန်ကောလိပ်အတန်းသို့ဝင်ရန်ရွေးချယ်သောကျောင်းသားများသည် ဆုံးရှုံးသွားပုံပေါ်သော်လည်း ဤအစီအစဉ်သည် ဝူတုန်း ပြည်နယ်ဆီ အရည်အချင်းများစွာကို ဆွဲဆောင်နိုင်သည်။

 ဘွဲ့ဒီဂရီတစ်ခုသည် သင်၏လေ့လာမှုများပြီးဆုံးရန် လေးနှစ်ကြာမြင့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ သက်တမ်းတစ်ရာကျော်ရှိသော ဝူတုန်း ပညာရေးတွင် ဤအချိန်ကို နှောင့်နှေးရန် မတတ်နိုင်ပေ။

ကောလိပ်ဘွဲ့တစ်ခုသည် ဘွဲ့ဒီဂရီတစ်ခုလောက် မကောင်းသည်မှာ သေချာသည်။  ထို့အပြင် ကျောက်တုန်းလင်က ပုံမှန်ကျောင်းတက်ရန် မစဉ်းစားနိုင်ပေ။  ကျားဟွေ့က ထိုကဲ့သို့ ရလဒ်ကောင်းဖြင့် ပြည်နယ်တွင် ဒုတိယဖြစ်သည်။ ကောလိပ်တက်ရတာ သနားစရာကောင်းတယ်။  ထို့ကြောင့်၊ အစကတည်းက လူသစ်စုဆောင်းသူနှစ်ဦး၏ ပန်းတိုင်မှာ မေရှန်းကို ဦးတည်တာဖြစ်သည်။

 အစကတည်းက ဝင်ခွင့် အရာရှိ နှစ်ယောက်က လူတစ်ဦးကို ရည်မှန်းပြီး လုပ်နေတာ။  မေရှန်း ကိုယ်တိုင်က ဒါကိုတွေးပြီး တုံ့ဆိုင်းနေပြီးမှ သဘောတူဖို့ ရွေးချယ်လိုက်သည်။

 "ဒါဆို ကျွန်မသွားမယ်။ ဒီနှစ်မှာ အသက်နှစ်ဆယ်ရှိပြီ။  ဘွဲ့ရပြီး တစ်နှစ်ခွဲ ဆယ့်တစ်နှစ် ပြည့်တော့မယ်။ ကျွန်မ လုံလောက်တဲ့ ဗဟုသုတတွေ သင်ယူခဲ့ပြီး အချိန်မဖြုန်းနိုင်ဘူး။"

 မေရှန်းက သာမန်တက္ကသိုလ်တစ်ခုအတွက် လျှောက်ထားခဲ့ပြီး ပြည်နယ်တွင် ကောလိပ်များနှင့် တက္ကသိုလ်များကို ထားခဲ့သည်။  သူမ၏ ပညာရေးဆိုင်ရာ အရည်အချင်းများသည် ကွဲပြားရမည်ဖြစ်သော်လည်း မေရှန်းသည်လည်း သူမ၏ကိုယ်ပိုင် ထည့်သွင်းစဉ်းစားမှုများရှိခဲ့သည်။  သူ့အမေက သူမအတွက် လူ ရှာဖို့ စိတ်ပူနေခဲ့တယ်။  ဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်ရတာ ကောင်းတယ်လို့ သူမထင်ပြီး တခြားဘာမှလုပ်လို့မရတော့ဘူးလို့ သူမထင်ခဲ့တယ်။  ထို့အပြင်၊ သူမသည် တစ်နှစ်ခွဲအတွင်း ကောလိပ်မှ ဘွဲ့ရနိုင်မည်ဖြစ်ပြီး ဘွဲ့ရပြီးနောက် လူတစ်ယောက်ကို ရှာဖွေနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

 အခြားတစ်ဖက်တွင်မူ သူမသည် အလွန်ကြီးမားသောလူတစ်ဦးဖြစ်ပြီး သူမသည် အလုပ်သွားရန် စိတ်အားထက်သန်နေပြီး တတ်နိုင်သမျှ မိမိကိုယ်မိမိ အားကိုးနေသေးသည်။

 ကျန်းချောင်းအာက နားထောင်နေပြီး စကားမပြောပေ။  ကလေးတွေက ဒီလိုကြီးကျယ်ခမ်းနားတဲ့ အဖြစ်အပျက်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး သူတို့စိတ်ထဲ စွဲနေသည်။  ကျေနပ်သွားပြီး ကောင်မလေးက အရမ်းလိမ္မာတယ်လို့ ခံစားရသည်။

 “ကောင်းတယ်။  ငါတို့ပြည်နယ် မင်းလိုလူငယ်တွေလိုတယ်။  စိတ်မပူပါနဲ့။  ပြည်နယ်က ကောင်းကောင်း လေ့ကျင့်ပေးမယ်။  အဲ့ဒါက ကောလိပ်ဘွဲ့တစ်ခုဖြစ်ပေမယ့် ဘွဲ့ရပြီးနောက်မှာ ဘွဲ့ကြိုကျောင်းသားတွေနဲ့ တူညီတဲ့ကုသမှုကို ခံယူရမှာဖြစ်ပြီး ဘွဲ့ကြိုကျောင်းသားများထက် စော၍ ဘွဲ့ရမှာပါ ”

 ဖေဖော်ဝါရီလတွင်၊ ကျားဟွေ့နဲ့ ကျောက်တုန်းလင်တို့က တရုတ်နှစ်သစ်ကူးမတိုင်မီ ဝင်ခွင့်သတိပေးချက်များ အသီးသီးရရှိခဲ့ကြသည်။ ၎င်းတို့ကို ဝူတုန်းပြည်နယ် တက္ကသိုလ်ရှိ ဘဏ္ဍာရေးနှင့် စီးပွားရေးဌာနနှင့် ဝူတုန်း ပြည်နယ် တက္ကသိုလ်ရှိ အင်္ဂလိပ်စာဌာနတို့မှ လက်ခံခဲ့ပြီး အဲ့ဒီတို့နှစ်ခုစလုံးက သူတို့၏ ပထမရွေးချယ်မှုဖြစ်သည်။