MM Story Teller

Chapter 142

Viewers 11k

🌍Chapter 142

ဖူ၀မ်သော်က တစ်ခုခုကိုတွေးတောနေသည့်အလား တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။

"ပေကျင်းကအနက်ရောင်မျှော်စင်လည်း ထျန်းမန်ရင်ပြင်ပေါ်မှာပါပဲ"

"ရှန်ဟိုင်းမှာဆိုရင်တော့ ဟွမ်းဖူမြစ်ရဲ့အပေါ်မှာပေါ့ တကယ့် အချက်အချာကျတဲ့နေရာတွေချည်းပါပဲ... နှစ်၀က်လောက်အထိ ကျွန်တော့်အလုပ်ကိုသွားဖို့ဘတ်စကားစီးရင် အနက်ရောင်မျှော်စင်ကို ဖြတ်သွားခဲ့ရတာ...အနက်ရောင်မျှော်စင်ကပုံရိပ်ယောင်ဆိုပေမယ့် ကမ္ဘာကြီး အွန်လိုင်းပေါ်မတက်ခင်တုန်းက ကျွန်တော်တစ်ခုခုကိုတွေ့လိုက်ရသေးတယ်... ကျွန်တော်ဒါကို လော့ဖုန်းချန်းကိုမပြောရသေးဘူး ဒါပေမယ့် ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ် မတက်ခင်ညက အနက်ရောင်မျှော်စင်ကြီးက ပုံရိပ်ယောင်မဟုတ်တော့ပဲ ထုထည်တစ်ခုဖြစ်လာသလိုပဲ... ကျွန်တော်အမြင်မှားတာလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့"

ဖူ၀မ်သော်ကဆိုလိုက်သည်။

"မင်းမှားမြင်တာ မဟုတ်တာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်"

ထန်မော့အမြင်မှားခြင်းမှာ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ကမ္ဘာကြီးမှာ အွန်လိုင်းပေါ်တက်လာပြီး၍ ကမ္ဘာပေါ်တွင်လူပေါင်း သန်း၁၀၀ကျော်သာကျန်တော့သည်။

ထန်မော့သည်အဝေးမှ အနက်ရောင်မျှော်စင်ကြီးကို အတော်ကြာငေးကြည့်နေပြီးမှ အနားယူရန်နေရာသို့ပြန်လာလိုက်သည်။ သူနောက်ကိုသာပြန်လှည့်လိုက်ရသေးချိန်တွင် ဖူ၀မ်သော်မှာ ဘယ်အချိန်ကပင်မသိ ထထိုင်နေနှင့်သည်အား တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူ၏ကျောပြင်တို့မှာဆန့်တန်းလျက် ဆိုဖာပေါ်တွင် ထိုင်လျက်သား ထန်မော့ကိုကြည့်နေခဲ့လေသည်။ လရောင်ဖျော့ဖျော့က ပြတင်းပေါက်ကနေတဆင့်ထန်မော့၏ကျောပြင်ကိုဖြာကျနေခဲ့သည်။ ဖူ၀မ်သော်၏မျက်နှာမှာ အမှောင်ထုထဲတွင်ရောနှောနေလျက် မရှင်းလင်းချေ။ ထိုအနက်ရောင်တောက်တောက်မျက်၀န်းများကသာ ထန်မော့အား စူးစိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

ထန်မော့ ပြတင်းပေါက်နားမှ ပြန်အလှည့်တွင်ပင် ခြေလှမ်းတို့ရပ်တန့်သွားလျက် ဖူ၀မ်သော်ကို ပြန်ကြည့်နေမိလေသည်။

လူ၂ဦး တစ်ဦးကိုတစ်ဦးအတော်ကြာသည်အထိ အပြန်အလှန်စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြပြီးနောက် ထန်မော့ပြုံးလျက် မေးလိုက်မိသည်။

"ဘာများလဲ"

ဖူ၀မ်သော်ကခေါင်းခါလိုက်သည်။

"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး မင်းကိုစာကြည့်တိုက်မှူးဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားမိလို့ပါ"

"ခင်များကစာကြည့်တိုက်မှူးတွေကို အထင်သေးတာလား"

ဖူ၀မ်သော် ထန်မော့ကို မော်ကြည့်လိုက်မိသည်။

ထန်မော့၏နှုတ်ခမ်းတို့မှာ တွန့်ကွေးလျက် တည်ငြိမ်စွာဆိုလာခဲ့သည်။

"ခင်များ တရုတ်ပြည်ရဲ့ အကျော်ကြားဆုံး စာကြည့်တိုက်မှူးကဘယ်သူလဲ သိလား"

ဖူ၀မ်သော်အကြာကြီးတွေးတောနေပုံပင်။ ထန်မော့က အဖြေကိုပြောတော့မည့်အချိန်မှာပင် ဖူ၀မ်သော် မျက်ခုံးအသာပင့်လျက် ဆိုလာသည်။

"ရှယ်ယာရှင်ကြီးလား"

၂ယောက်လုံးရယ်လိုက်မိကြသည်။

ထန်မော့ သူ၏ဟာသက ဖူ၀မ်သော်၏ဟာသထက် ပိုစိတ်၀င်စားစရာကောင်းသည်ဟု ထင်သည်။ ၄င်းမှာ တဖက်လူလို အေးစက်မနေချေ။ (ထန်မော့ခံစားချက်အရ) သာယာသော ညစကားမြည်စလေးဆိုကြပြီးနောက် လူ၂ဦးကြားမှ လေထုမှာ ပိုနွေးထွေးလာပြီး အေးစက်သော အသင်းဖော်များသက်သက်မဟုတ်တော့ချေ။ အသင်းကောင်းတစ်ခုဖြစ်ရန်မှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးနားလည်နေရုံဖြင့်မရ။ အသင်းဖော်ကြားမှ ရင်းနှီးမှုကလည်း အနာဂါတ်ပူးပေါင်းမှုများအတွက် အရေးပါလှသည်။

နောက်တစ်နေ့မနက်စောစောတွင် သူတို့၏ပစ္စည်းများကို သိမ်းလျက်ဓါတ်ပုံကိုပါယူပြီး ထိုနေရာမှထွက်ခွာလာခဲ့ကြသည်။

ဤနေရာမှ ရာစုသစ်ပလာဇာအထိ ၃ကီလိုမီတာမျှဝေးလေသည်။ ထန်မော့တွက်ဆလိုက်သည်။

"ပုံအနေအထားအရဆို ရာစုသစ်ပလာဇာရဲ့တောင်ဘက်ကနေရိုက်ထားတာပဲ... ကျွန်တော်တို့ကအခု မြောက်ဘက်မှဆိုတော့ ရှာရမှာ နည်းနည်းကြာမယ်ထင်တယ်"

နန်ကျင်းမှာ လမ်းပေါ်တွင် ကစားသမားအများအပြားရှိသောမြို့ဖြစ်သည်။ သူတို့ အိတ်များကိုလွယ်လာရင်း သတိမလွတ်ရဲချေ။ သူတို့ခပ်သွက်သွက်လျှောက်လာရင်း ရာစုသစ်ပလာဇာသို့ ၁၅မိနစ်အတွင်းရောက်ရှိလာကြသည်။

ထန်မော့က မြေပုံကိုကြည့်နေပြီး ဖူ၀မ်သော်မှာ ဓါတ်ပုံကို လေ့လာနေခဲ့သည်။ နှစ်ဦးသားမှာ ဆင်တူသောရှူထောင့်ကို မတွေ့ခင်အထိ ပလာဇာအနီးတ၀ိုက်တွင်ပတ်နေခဲ့ကြလေသည်။

ဖူ၀မ်သော်ကဆိုလိုက်သည်။

"ဒီပုံထဲမှာ ပလာဇာက ၈စင်တီမီတာမြင့်ပြီးတော့ ဗီလာက ၆စင်တီမီတာရှိတယ်...ပလာဇာနဲ့ အတော်ဝေးတယ်ထင်တယ်"

"ကျွန်တော်တို့ ဗီလာအိမ်ရာတွေနားရှာရင်တော့လွယ်မှာပါ လမ်းတော့အတော်လျှောက်ရဦးမှာ"

ထို့နောက် အပိုတွေမဆိုတော့ပဲ ၂ဦးသား ဦးတည်ရာတစ်ခုသတ်မှတ်လျက် ဖူ၀မ်ရှန်းအိမ်ကို စတင်ရှာဖွေလိုက်တော့သည်။

ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော်ကဲ့သို့လမ်းပေါ်တွင် သွားနေသော ကစားသမားများလည်းရှိသည်မို့ သူတို့ကို မည်သူမှ သတိမမူမိကြချေ။ ဖူ၀မ်သော်က လမ်းအပြင်ဘက်တွင်နေရာယူထားပြီး ထန်မော့ကမူအတွင်းဘက်မှ လျှောက်နေခဲ့သည်။ သဖန်းပင်မှ အရွက်များကလမ်းတစ်လျှောက်ကြွေကျနေပြီး ခြေတစ်ချက်လှမ်းလိုက်တိုင်း ကြွပ်ရွရွအသံများထွက်ပေါ်နေခဲ့သည်။

သူတို့သည် လူသူကင်းမဲ့သော ကုန်တိုက်တစ်ခုရှေ့ရောက်လျှင် ထန်မော့၏ခြေလှမ်းတို့နှေးသွားလျက် ဖူ၀မ်သော်ကမူ မျက်လုံးများမှေးကျဥ်းကာ ထိုကုန်တိုက်ကြီးကို ကြည့်လိုက်လေသည်။ ဤသည်မှာ အတော်ကျယ်၀န်းသည့် ၃ထပ်ကုန်တိုက်တစ်ခုပင်။ ရှန်ဟိုင်းရှိတိုက်အဖွဲ့တည်နေရာ ကုန်တိုက်ထက် အနည်းငယ်မျှသာ ပိုသေးသည်။

ထန်မော့ ထိုကုန်တိုက်ကို ဂရုတစိုက်စူးစမ်းနေပြီး မည်သည့်ပုံမှန်မဟုတ်သည်ကိုမှမတွေ့ခဲ့ရချေ။ သူတို့ရှေ့ဆက်လျှောက်သွားလိုက်ကြသည်။ ထိုကုန်တိုက်၏ဘေးတွင်မူ စုကွေ့ စူပါမားကတ်ရှိသည်။ ၄င်းမှာ ကြီးမားသော စူပါမားကတ်ကြီးတစ်ခုဖြစ်ကာ ၄င်း၏ အရွယ်အစားကြောင့် ကုန်တိုက်ထံမှ သက်သက်ခွဲထားလေသည်။

ထန်မော့ စူပါမားကတ် တံခါးထံလှမ်းလိုက်စဥ် ရုတ်ချည်း ဖူ၀မ်သော်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။

"ကျွန်တော်တို့လမ်းမှာ တစ်ယောက်ယောက်ကိုတွေ့ခဲ့တာ ဘယ်တော့နောက်ဆုံးလဲ"

ဖူ၀မ်သော်ကပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"၁၉မိနစ်လောက်တုန်းက လမ်းချိုးမှာ ယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို တွေ့ခဲ့တယ်"

ထန်မော့အမူအယာပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

"ကျွန်တော်တို့ပတ်ပဲသွားရအောင်"

ဖူ၀မ်သော်သည်လည်း တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်ကို ရိပ်မိလျက် လှည့်သွားရန်ပြင်လိုက်သည်။ သို့သော် သူတို့၂လှမ်းမျှလှမ်းရသေးသော်လည်း ကြွပ်ဆတ်သော ကွဲကြေသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။ ထန်မော့ခြေထောက်ကိုမြှောက်လျက် သူနင်းမိသော အရာကိုကြည့်လိုက်မိသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်အဖြူရောင် အစအနလေးများ ပြန့်ကျဲနေခဲ့သည်။ သေချာကြည့်ပါက ၄င်းမှာ ဥခွံအကွဲစများပင်။ ထန်မော့၄င်းကိုနင်းလိုက်ပြီးနောက်ထို အကွဲစများမှာ ပို၍သေးငယ်သွားလျက် သတိထားမိရန်ပင် ခက်ခဲလေသည်။

ထန်မော့၏ ရင်ထဲ၌တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်ကို ခံစားမိပြီးဖြစ်သည်။ သူသည်ဖူ၀မ်သော်ကိုကြည့်လိုက်ရာ ဖူ၀မ်သော်မှာလည်ူ သူ့အား ပြန်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူတို့ဘာမှမဆိုလိုက်နိုင်ခင် အဝေးမှကြက်တွန်သံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"ကတော် ကတော် ကလေး မေမေ့ကလေးလေး ဘယ်ကိုရောက်သွားတာလဲ"

ထန်မော့လှည့်ကြည့်လိုက်လျှင် စူပါမားကတ်ထဲမှ အဖြူရောင်အရိပ်တစ်ခုက သူ့ထံ တဟုန်ထိုးပြေးလာနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူသည်မပေါ့ဆရဲပဲ သူ၏အိတ်ထဲမှ ထီးကလေးကို ချက်ချင်းထုတ်ယူလိုက်ကာ ထိုအဖြူရောင်အရာကြီးကို တားဆီးရန် စကားစုကိုရွတ်ဆိုလိုက်လေသည်။

ကြီးမားသော အဖြူရောင်ကြက်ဆင်ကြီးမှာ ပန်းရောင်ထီးကလေးကို၀င်တိုက်ပြီး ဘန်းခနဲအသံတစ်ခုထွက်လာခဲ့သည်။ ထန်မော့မှာ တွန်းကန်အားကြောင့်နောက်သို့ ၂လှမ်းခန့်ဆုတ်လိုက်ရလေသည်။ ကြက်ဆင်ကြီးအားမော့ကြည့်လိုက်ပြီး သူ၏မျက်နှာတွင် အံ့အားသင့်မှု အရိပ်အယောင်တစ်ခုဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့သည်။ သူထိတ်လန့်သွားရခြင်းမှာ ရုတ်တရက်ထွက်လာသော ကြက်ဆင်ကြီးကြောင့်မဟုတ်ဘဲ ...

ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်အား အမြန်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ဆိုလိုက်သည်။

"ကျွန်တော့်စွမ်းရည်ကို သုံးလို့မရတော့ဘူး ခွန်အားတွေလည်း လျှော့ခံလိုက်ရသလိုပဲ"

ဖူ၀မ်သော် တန့်သွားလျက် စမ်းသပ်ကြည့်လိုက်သည်။

"ကိုယ် သုံးလို့ရနေတုန်းပဲ"

ထန်မော့ထံမှ တားဆီးခံလိုက်ရသော်လည်း ကြက်ဆင်ဖြူကြီးမှာ ဒေါသထွက်မသွားချေ။ သူက ထန်မော့အခုလေးတင် တက်နင်းမိခဲ့သော ဥခွံဘေးသို့ရွေ့သွားခဲ့သည်။ ထန်မော့၏ နှလုံးခုန်နှုန်းမှာ ရပ်တန့်သွားသည့်နှယ်။ သူအခုလေးတင်တက်နင်းမိခဲ့သည်က ကြက်ဆင်ကြီး၏ ဥပေလော။ သို့သော် ၄င်းမှာ သူတက်နင်းမိစဥ်ကတည်းက အခွံမှာကွဲကြေနှင့်ပြီဖြစ်ကာ အတွင်းတွင်လည်း မည်သည့်သားပေါက်မှ မရှိချေ။ ထပ်ပေါင်းဆိုရလျှင် ၄င်းမှာ ရိုးရိုးကြက်ဥမျှသာဖြစ်ပြီး ကြက်ဆင်ဥပင်မဟုတ်ချေ။

သို့သော် ဘယ်လိုပဲဖြစ်စေ အနက်ရောင်မျှော်စင်မှာ ဤဥက သူ့ကြောင့်ကွဲသွားသည်ဟု သတ်မှတ်လိုက်ချေပြီ။

ထန်မော့ ခန့်မှန်းလိုက်သည်။

"ဒီဟာကအစစ်အမှန်လောကဂိမ်းတစ်ခုဖြစ်နိုင်တယ်..ကျွန်တော်က ကြက်ဆင်ဥကိုနင်းမိလို့ အစွမ်းတွေသုံးလို့မရတော့ဘူး ခင်များကတော့ရနေတုန်းပဲ"

ဖူ၀မ်သော်မှာ သူ၏လက်ကောက်၀တ်ကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ၏မျက်လုံးများကမူ ကွဲကြေနေသော ဥခွံများကို ငုံ့ကြည့်နေသည့် ကြက်ဆင်ကြီးကို အေးစက်စွာကြည့်လိုက်သည်။

ကြက်ဆင်ကြီးမှာ ထိုဥခွံများကို ထိုးဆိတ်ရင်း အနံ့ခံကြည့်ရန်ကြိုးစားနေပုံပင်။ သေသွားသည့်ကလေး၏အနံ့ကိုရလျှင် ထိုကလေးမှာ အသက်ပြန်ရှင်လာတော့မည့်နှယ်။ ထန်မော့ သူမ၏လှုပ်ရှားမှုတိုင်းကို စောင့်ကြည့်လျက် ထီးကလေးကိုတင်းတင်းဆုပ်လျက် အသင့်ပြင်ထားခဲ့သည်။

ကြက်ဆင်ကြီးက ရုတ်တရက်ခေါင်းမော့လာပြီး သေးငယ်သော အနက်ရောင်မျက်လုံးများမှာ ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်အား စိုက်ကြည့်လာခဲ့သည်။

ဖူ၀မ်သော် ၄င်းကိုတိုက်ခိုက်ရန် အသင့်ပြင်လျက်အေးစက်စွာကြည့်လိုက်သည်။ ၄င်းမှာ ဖူ၀မ်သော်ကို မြင်သော်လည်း မည်သို့မျှ မတုန့်ပြန်လာသည်မို့ ဖူ၀မ်သော်ထံမှ ရိုက်သတ်ခံလိုက်ရသည့် ကြက်ဆင်ကြီးတော့ ဟုတ်ဟန်မတူချေ။

ကြက်တစ်ကောင်နှင့် လူ၂ဦး အပြန်အလှန်စိုက်ကြည့်နေကြသည်။ ထိုစဥ် ကြက်ဆင်ကြီးက အတောင်တဖြတ်ဖြတ်ခတ်လျက် ထန်မော့ဆီရုတ်တရက် ပြေး၀င်လာခဲ့လေသည်။

"ကတော် မေမေ့ကလေး"

ဖူ၀မ်သော်ရှေ့သို့လှမ်းလိုက်ပြီး သူ၏ညာဘက်လက်မှာ အနက်ရောင်ဒုချွန်လက်နက်အဖြစ် ရုတ်တရက်ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ထန်မော့လည်း ထီးကလေးကိုပိတ်လိုက်ပြီး ကြက်ဆင်ကြီး၏ ရင်ဘတ်ကို ထိုးချလိုက်လေသည်။ ဖူ၀မ်သော်မှာ သူ့ထက်ပိုလျင်မြန်ပြီး ကြက်ဆင်ကြီးရှေ့တွင်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူ၏ဒုချွန်လက်နက်မှာ ကြက်ဆင်ကြီး၏ လည်ပင်းကိုထိုးဖောက်ရန်၁၀စင်တီမီတာအလိုတွင် ဘန်းခနဲအသံတစ်ခုထွက်ပေါ်လာပြီး မမြင်ရသောနံရံတစ်ခုက ဖူ၀မ်သော်အား ကြက်ဆင်ကြီးထံမှကာခြားထားခဲ့လေသည်။

ဖူ၀မ်သော် အံ့အားသင့်လျက်နောက်သို့ဆုတ်လိုက်မိလေသည်။

ထန်မော့ ပို၍လျင်မြန်စွာတုန့်ပြန်လိုက်သည်။ သူကကြက်ဆင်ကြီး၏တိုက်ခိုက်မှုကို ဘေးသို့တိုးကာရှောင်လိုက်ပြီး ထိုဘေးဘက်မှ ကြက်ဆင်ကြီးကို ထီးကလေးဖြင့်ထိုးရန်ပြင်လိုက်စဥ်မှာပင် မမြင်ရသောနံရံကတဖန်တားဆီးလာပြီး ကလေးသံ၏ကြေညာမှုကို ကြားလိုက်ရလေသည်။

"တင်းတောင်~ ကစားသမားထန်မော့ဟာ' မိဘကျေးဇူးကန်းသူ"သက်ရောက်မှုကို အသက်သွင်းမိတဲ့အတွက် မိုးကြိုးပြစ်ဒဏ်ကို လက်ခံလိုက်ရပါပြီ"

ငွေရောင်လျှပ်စီးတန်းတစ်ခုမှာ မိုးပြာရောင်ကောင်းကင်ပေါ်မှစီးဆင်းလာပြီး ထန်မော့ထံ အညှာအတာမဲ့စွာ ပစ်ချလိုက်လေသည်။

ထန်မော့တုန့်ပြန်ခြင်းကအလွန်နောက်ကျသွားလျက် ထီးကလေးကို သူ၏ခေါင်းထက်သို့မြောက်လိုက်ရုံသာတတ်နိုင်လေသည်။ ထိုမိုးကြိုးလျှပ်စီးမှာ ထီးကလေးကိုဖြတ်ပြီး ထန်မော့ဆီသို့ တိုက်ရိုက်စီးဆင်းသွားခဲ့လေသည်။ ပြင်းထန်သောလျှပ်စီးကြောင်းမှာ ထန်မော့၏ကိုယ်ကို တောင့်တင်းသွားစေသည်။ သူ၏လည်ချောင်းမှဆန်တက်လာသောသွေးများကို ပြန်မြိုချလိုက်ရသည်။

ကြက်ဆင်ကြီးမှာ ၄င်းကိုအခွင့်အရေးယူလျက် ထန်မော့အား သူ၏ရင်ဘတ်ဆီသို့ ကောက်၍ချီလိုက်လေသည်။

"အိုး မေမေ့ကလေးလေး နောက်ဆုံးတော့ဥထဲကထွက်လာပြီ ကလေးလေးကိုလွမ်းနေတာကွယ်"

ထန်မော့ မိုးကြိုးပစ်ခံရပြီးနောက် ကြက်ဆင်ကြီးထံမှ ရုန်းထွက်ရန် ခွန်အားပင် မကျန်ရှိတော့ချေ။ သူကထိုအချီခံထားရသည့်အတိုင်း အသက်မဲ့စွာငြိမ်နေရုံသာတတ်နိုင်လေသည်။ ကြက်ဆင်ကြီးက ထန်မော့အား ၄င်း၏ ကြက်ပေါက်လေးပမာပွေ့ဖက်လျက် စူပါမားကတ်ထဲခေါ်သွားရန်ပြင်လိုက်လေသည်။

"ကတော် မေမေ့ကလေးလေး... မင်းရဲ့အစ်ကိုတွေအစ်မတွေက စောင့်နေတာကြာပြီ...မောင်နှမ၇ယောက်ထဲ မင်းနဲ့မင်းရဲ့ညီကအပျင်းဆုံးပဲ အခုမှထွက်လာတော့တယ်"

ထန်မော့ ပြန်လည်သတိ၀င်လာပြီးဖြစ်သည်။ သူ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကြက်ဆင်ကြီး၏ရင်ဘတ်ကို တွန်းကန်လျက် ရုန်းကန်ရန်ကြိုးစားနေခဲ့သည်။

ကြက်ဆင်ကြီးက သူမ၏ခေါင်းကိုလိမ်လျက် သူ့အားရှုပ်ထွေးမှုတို့ဖြင့်ငုံ့ကြည့်လာခဲ့သည်။

"ကတော်...မေမေ့ကလေးလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ"

ထန်မော့ ၄င်းအားနက်ရှိုင်းစွာပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

စက္ကန့်ပိုင်းမျှကြာပြီးနောက်သူလည်း အစစ်အမှန်လောကဂိမ်းထဲသို့ဆွဲခေါ်ခံလိုက်ရသည်ဟူသော အမှန်တရားကို လက်ခံလိုက်လေတော့သည်။ သူယခုလေးတင် ကြက်ဆင်ဥကိုနင်းချေမိခြင်းမဟုတ်ပဲ ကြက်ဆင်ကြီး၏ အငယ်ဆုံး ကြက်ပေါက်ကလေးတစ်ကောင်ဖြစ်လာခြင်းပင်။ သူ၏စွမ်းရည်များကိုအသုံးမပြုနိုင်သလို ကြက်ဆင်ကြီးကိုလည်း ရိုက်လို့မရချေ။ သို့မဟုတ်ပါက မိုးကြိုးပစ်ခံရမည်ပင်။

ထန်မော့ အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူလျက် ဆိုလိုက်သည်။

"သွားကြမယ်လေ...ကျွန်တော်ကိုယ့်ဘာကိုယ်လမ်းလျှောက်နိုင်တယ်"

ကြက်ဆင်ကြီးက သူ၏ဖင်ကိုလိမ်လျက် ပျော်ရွှင်စွာ တွန်၍ ထန်မော့ကို ဦးဆောင်ကာခေါ်သွားလေတော့သည်။

ရုတ်ချည်း ကွဲကြေသံတစ်ခုနောက်မှ ထွက်လာခဲ့ပြန်သည်။ ထန်မော့၏ကိုယ်ကတောင့်တင်းသွားလျက် နောက်သို့ချက်ချင်းလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက်အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် ချောမောသော အမျိုးသားမှာ သူ့အားအပြုံးတစ်ခုဖြင့်ကြည့်နေခဲ့သည်ကိုတွေ့လိုက်ရတော့သည်။ သူက သူ၏ခြေထောက်ကို ဥအကွဲစများထံမှ ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး ကြက်ဆင်ကြီးကိုကြည့်လျက်ဆိုလိုက်သည်။

"ဒီလိုဆို ကြက်ပေါက်ကလေးဖြစ်လာပြီလား"

ကြက်ဆင်ကြီးမှာခတ္တမျှအေးခဲနေရာမှ ဖူ၀မ်သော်ထံ ၀မ်းသာအားရပြေး၀င်သွားပြန်သည်။

"ကတော် မေမေ့ကလေးလေး"

"တင်းတောင်~ ကစားသမားထန်မော့နဲ့ ဖူ၀မ်သော်က အရံမစ်ရှင်ခွဲ 'ဥကပေါက်လာတဲ့ ကြက်ကလေးတွေ' ကိုအသက်သွင်းလိုက်ပြီးတော့ အစစ်အမှန်ဂိမ်းဖြစ်တဲ့'ရွှေအသိုက် ငွေအသိုက်တွေက မင်းရဲ့အသိုက်လောက်မကောင်းဘူး' ထဲကိုအောင်မြင်စွာ ၀င်လာခဲ့ပါပြီ၊ ဂိမ်းကိုအောင်မြင်စွာစတင်ဖို့အတွက် ကြက်ဆင်ကြီးရဲ့နောက်ကို လိုက်သွားပေးပါနော်"

.🪩

စာရေးသူမှာပြောစရာရှိတယ်။

ထန်ထန်: လူအိုကြီးဖူကြောင့် တကယ်စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီ။ ခင်များဘယ်လိုတောင်ဘ၀မှာ လူပျိုကြီးဖြစ်နေရသေးတာလဲ။

လူအိုကြီးဖူ: ကိုယ်ဘာလို့ဂိမ်းထဲကို လိုက်၀င်ဖို့ရွေးချယ်ခဲ့တာလဲ တွေးကြည့်လေ(အပြုံးလေးဖြင့်)]

Prev Next