အပိုင်း ၁၉

၇၀ ခုနှစ်က မင်းခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်သွားပါ

အပိုင်း ၁၉ - ကပ္ပတိန် လာရှာခြင်း။

 စုယွဲ့ ဟန်အိုက်မင်၏ စကားကို ကြားလိုက်သောအခါ သူမ စိတ်ထဲမှာ အနည်းငယ် မသက်မသာ ခံစားလိုက်ရသည်။ ဟန်အိုက်ကောကို ကံဆိုးခြင်းမှ လွတ်မြောက်အောင် ကူညီပေးနိုင်ခဲ့ပေမယ့် အခြား ကံဆိုးသူ တစ်ယောက်က တွင်းထဲသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။

 “အိုက်မင် ဘာဖြစ်သွားတာလဲ။ မြန်မြန်ပြော”

 ဟန်အိုက်မင်ပ ဒေါသတကြီးပြောလာပြီး သူ့လက်သီးဆုပ်လိုက်သည်။  “ကျောင်းကပြန်လာတော့ မနက်ကနားက ဖြတ်သွားရတယ်။ အနီးနားက လူတွေက မိန်းမကို ယောက်ျား ရိုက်နှက်တဲ့အကြောင်း ပြောတာ ကြားလိုက်ရတယ်။ အဲဒါက ကျွန်တော်တို့ကြားခဲ့တဲ့ဟာ မဟုတ်ဘူးလား။ မနက်က ဘာဖြစ်သွားလို့လဲ။ ဒါကြောင့် လမ်းဘေးမှာ ရပ်ပြီး နားထောင်ခဲ့တယ်။ ဒီလောက်ထိ မထင်မှတ်ထားဘူး။”

 ဟန်အိုက်မင်က ခေတ္တရပ်ပြီး ဆက်ပြောခဲ့သည်။” ကျွန်တော်တို့ ထွက်သွားပြီးတဲ့ နောက်မှာ လူတစ်ယောက်က ရိုက်နေတဲ့ ယောက်ကျားကို ရပ်တန့်ဖို့ ရှေ့တက်သွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့လူဆိုးက ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရိုမှာ တရားစွဲခဲ့ပြီး ကယ်တင်ရှင်ကို အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ လူကို ရိုက်နှက်သည်ဟု စွပ်စွဲပြီး လျော်ကြေးတောင်းတယ်။ နောက်တော့ ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရိုက လူတွေရောက်လာပြီး အားလုံးကို ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရိုဆီ စစ်ဆေးဖို့ ခေါ်သွားတယ်။ ရလဒ်အနေနဲ့ ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရို ဒါရိုက်တာက ရိုက်နှက်ခဲ့သူရဲ့ ဆွေမျိုးတစ်ဦးဖြစ်နေခဲ့တာ။ ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရိုကလူတွေက ရိုက်တဲ့လူကိုကူညီပြီး သူ့ကိုကယ်ခဲ့တဲ့လူဆီက လျော်ကြေးတောင်းခဲ့တယ်။”

 ဟန်အိုက်မင်က ပြောရင်း ပိုပိုပြီး ဒေါသထွက်လာခဲ့သည်။ “အစ်မ စုယွဲ့၊ စိတ်တိုစရာအကောင်းဆုံးက ရိုက်နှက်ခံရတဲ့ အမျိုးသမီးပဲဆိုတာ သိလား။ အဲဒီအမျိုးသမီးက ရိုက်နှက်ခဲ့တဲ့ အမျိုးသားရဲ့ ဇနီးဖြစ်နေတယ်။ သူမက သူမ ယောက်ျားအတွက် စကားပြောပေးပြီး ကူညီပေးတဲ့လူကို တကယ်ပဲ ပြန်ကိုက်ခဲ့တယ်။ သူမကို ကယ်တင်ခဲ့တဲ့သူရဲ့ မိသားစုက လျော်ကြေးပေးရလိမ့်မယ်!”

 စုယွဲ့က မေးလိုက်သည်။ “အဲဒီတုန်းက ကြည့်ရှုသူတွေ အများကြီးပဲ။ ကူညီတဲ့သူကို သက်သေခံဖို့ ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရိုကို ဘယ်သူမှ မသွားခဲ့ဘူးလား”

 ဟန်အိုက်မင်က ခေါင်းခါပြီး ဆက်ပြောခဲ့သည်။ “အဲ့လူဆိုးရဲ့ ဆွေမျိုးက ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရိုရဲ့ ဒါရိုက်တာ ဖြစ်တော့ ဘယ်သူမှ မသွားရဲကြဘူး။ လူတိုင်းက လက်တုံ့ပြန်မှာကို ကြောက်လို့ မထွက်ရဲကြဘူး”

 သေချာတာကတော့ အိပ်မက်ထဲက အတိုင်းပဲ။

 စုယွဲ့ အမူအရာက ကြည့်ရဆိုးနေခဲ့သည်။ သူမ အဲ့ သတင်းကြားရလို့ ဒေါသဖြစ်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ဟန်အိုက်ကော အတွက် တွင်းထဲကို အခြားလူတစ်ယောက် ပြုတ်ကျပြီး ဟန်အိုက်ကောလိုပဲ ကံဆိုးမှုကို ခံစားခဲ့ရလို့ ဖြစ်သည်။

 သူမက အဖြစ်အပျက်တစ်ခုလုံးကို လုပ်ခဲ့ပြီး အခြားသူတစ်ဦးကို ထိခိုက်မိခြင်းကြောင့်လား။

 စုယွဲ့က ဟန်အိုက်ကောကို ကယ်တင်လိုသော်လည်း သူမရဲ့ ပါဝင်မှုကြောင့် အခြားအပြစ်မဲ့သူများကို မထိခိုက်စေချင်ခဲ့ပေ။ ဒါကြောင့် သူမ စိတ်မသက်မသာဖြစ်ခဲ့ရသည်။

 စုယွဲ့ အကြောင်းကို တွေးပြီး ဟန်အိုက်ကောကို ကြည့်ကာ သူမ ပိုစိတ်ရှုပ်သွားသည်။ “အစ်ကိုဟန်၊ ကယ်တင်ခဲ့တဲ့သူက လူကောင်းတစ်ယောက်လို့ ကျွန်မထင်တယ်။ အဲဒီတုန်းက ဖြစ်ပျက်နေတာကိုလည်း ကျွန်မတို့ မြင်ခဲ့တယ်။ လူကောင်းတစ်ယောက်ကို အမှားလုပ်မိခံရတာကို ကြည့်မနေချင်ဘူး။ ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဌာနကို သွားကြည့်ရအောင်။ သက်သေပြဖို့။”

 ဟန်အိုက်ကောက မဆိုင်းမတွပြောခဲ့သည်။ “ကောင်းပြီ၊ အခုသွားမယ်။”

 သူတို့နှစ်ဦး ထွက်ခွာခါနီးတွင် ဟန်အိုက်မင်က ပြောခဲ့သည်။ “အစ်မစုယွဲ့၊ အစ်ကိုကြီး၊ ကျွန်တော့် စကားမပြီးသေးဘူး။ အစ်မတို့ ထင်သလို သက်သေပြစရာ မလိုပါဘူး”

 “ဘာလဲ” စုယွဲ့ ထိတ်လန့်သွားသည်။ မမျှော်လင့်ထားတဲ့ နောက်ဆက်တွဲတစ်ခု ဖြစ်လာနိုင်လား။

 လုံလောက်စွာပဲ ဟန်အိုက်မင်ရဲ့ စကားကို ကြားလိုက်ရသည်။ “လူတိုင်းက ကယ်တင်တဲ့လူက ကံမကောင်းတာ ဖြစ်မယ်လို့ ထင်ခဲ့ကြတယ်။ သူ့အတွက် ရှက်ရွံ့သွားနိုင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်သူက သိမှာလဲ။ အဲဒီလူက လွယ်တဲ့လူတော့ မဟုတ်ဘူး။ ဒေါသအရမ်းထွက်သွားပြီး ချက်ခြင်း သူ့ဦးလေးကိုရှာခဲ့တယ်။ သူ့ဦးလေးက ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရို ဒါရိုက်တာထက် ပိုကြီးပြီး ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရိုကို တိုက်ရိုက်ရောက်လာခဲ့တယ်။ သူ့တူဖြစ်သူက ကိစ္စကောင်းကို  လုပ်ခဲ့တယ် ကြားတာနဲ့ ရောက်လာတာ။ ပြည်သူ့လုံခြုံရေးဗျူရို ဒါရိုက်တာက ကြောက်လန့်တကြား တောင်းပန်ခဲ့ရတယ်။ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး ကြောက်ရွံ့လွန်းလို့ မျက်လုံးဖွင့်ပြီး မိုက်မဲတဲ့ စကားတွေ မပြောရဲခဲ့ဘူး။ အခင်းဖြစ်နေရာမှာ ဒူးထောက်ပြီး နောက်ဘယ်တော့မှ ထပ်မလုပ်ရဲတော့ပါဘူးလို့ ကတိပေးခဲ့ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးမှာတော့ ကယ်တင်တဲ့သူက ယွမ်သုံးဆယ် လျော်ကြေးတောင်းခဲ့တယ်။”

 စုယွဲ့ အံ့အားသင့်သွားသည်။ ဒါက နတ်ဘုရားတွေရဲ့ အချိုးအကွေ့တစ်ခုပဲ။

 အံ့အားသင့်သွားပြီးနောက် စုယွဲ့ ဝမ်းသာသွားသည်။ ဤအလှည့်အပြောင်းမှာ အလွန်ချဉ်ပြီး အေးမြသွားသည်! လူသတ်စုံတွဲက အခြားသူများကို လုပ်ကြံသောအခါ သံပန်းကန်ပြားကို ကန်မိမည်ဟု သေချာပေါက် မမျှော်လင့်ထားဘဲ ၎င်းတို့၏ ဆွေမျိုးများကို မှီခိုအားထားသောအခါတွင် ထိုကိစ္စမျိုးကို ပိုလို့တောင် မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။ တခြားဘက်က ဆွေမျိုးက သူတို့ထက် သာလွန်သည်။ သူတစ်ပါးကို အမှုဆင်ချင်တဲ့အခါ သူတို့ပြန်ရလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်တော့မှ မတွေးမိခဲ့ကြဘူး။

 စုယွဲ့၏ အပြစ်ရှိစိတ်သည် ရုတ်တရက် ပျောက်ကွယ်သွားပြီး သူမသည် ရုတ်တရက် ပြန်လည် လန်းဆန်းလာခဲ့သည်။ ဤအဖြစ်အပျက်သည် သူမ၏ ဒေါသကို ဖြေဖျောက်ရန် အလွန်ပင် ကောင်းလွန်းလှသည်။ ကယ်တင်သူမှာ ထိုစုံတွဲကို အပြစ်ပေးရုံသာမက ကံဆိုးသော ဟန်အိုက်ကော အစားပါ လက်စားချေခဲ့သည်။

 စဉ်းစားကြည့် ဒီနေ့ ဟန်အိုက်ကောကိုသာ လူတွေကို ကယ်တင်ဖို့ မတားခဲ့ဘူးဆိုရင်၊ အဆုံးသတ်က ဝမ်းနည်းစရာ ဖြစ်လိမ့်မည်။ အကြောင်းက ဟန်မိသားစုမှာ ဒီလိုမျိုး ခင်မင်စရာကောင်းတဲ့ ဆွေမျိုးတွေ မရှိလို့ ဖြစ်သညလ။

 ဟန်အိုက်မင်လည်း ဒီလိုပဲ တွေးနေတာ သိသာသည်။ သူ အခုထိ ကြောက်နေတုန်းပဲ။ “ အစ်မ စုယွဲ့ ဒါကို တွေးကြည့်တော့ ကျွန်တော်တို့ ကံကောင်းတယ်လို့ ခံစားရတယ်။ အဲဒီတုန်းက အစ်မသာ မသက်မသာ မဖြစ်ရင် အစ်ကိုကြီးက သွားမှာ သေချာတယ်။ နောက်တော့ လင်မယားနှစ်ယောက်ရဲ့ အမှုဆင်တာခံရလိမ့်မယ်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနဲ့ကတော့ သူ့တို့ အမှုဆင်တာခံရတာက အကိုကြီးပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ကျွန်တော်တို့ မိသားစုက တခြားသူတွေလို သြဇာကြီးတဲ့ ဆွေမျိုးတွေ မရှိတဲ့အတွက် အဲဒီလင်မယားရဲ့ လှည့်စားမှုကို ခံရမှာ သေချာပေါက်ပဲ။”

 ဘေးနားရှိ ဟန်အိုက်ကော၏ အမူအရာသည်လည်း အတွေးနစ်နေခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ သေချာသည်မှာ သူသည် ဟန်အိုက်မင် တွေးနိုင်သည်ကို တွေးထားပြီးသား ဖြစ်သည်။

 ထိုအချိန်တွင် စုယွဲ့၏ မသက်မသာကြောင့် မဟုတ်ပါက၊ သူသည် သေချာပေါက်သွားပြီး ထိုယောက်ျားကို ရိုက်နှက်မှာဖြစ်တာကြောင့် ထိုစုံတွဲ၏ အမှုဆင်ခံရမည်မှာ သေချာသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူသည် ပိုက်ဆံဆုံးရှုံးမှာ သို့မဟုတ် ထောင်ကျမည်ဖြစ်သည်။

 သူတစ်ခုခုဖြစ်သွားရင်၊ သူတို့မိသားစုအတွက် ဘေးအန္တာရာယ်ဖြစ်လာမှာ သေချာသည်။

 စုယွဲ့ကြောင့် ကပ်ဘေးဆိုးမှ ရှောင်လွှဲနိုင်ခဲ့သည်။

 ဟန်အိုက်ကောက မကူညီနိုင်စွာဘဲ စုယွဲ့ ကြည့်မိလိုက်သည်။ ပညာတက်လူငယ်စုက သူ့ကို ပြုံးပြနေတာ မြင်လိုက်ရသည်။ အပြုံးက နွေးထွေးသော နေရောင်ကဲ့သို့ပင်၊ ရေခဲနှင့် နှင်းများပင် အရည်ပျော်သွားပြီး သူ့နှလုံးသားထဲ လင်းလက်သွားသည်။

 သူ့နှလုံးသားက အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ ခုန်လာပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို ပူထူသွားစေသည်။

သူ သူမကို မကြည့်ဝံ့ဘဲ အဝေးကို အမြန်ကြည့်လိုက်သည်။

 စုယွဲ့ပ သူရှက်နေတယ်ထင်ပြီး ပြုံးကာ ဟန်အိုက်မင်ကို ဝမ်းသာအားရနဲ့ ပြောခဲ့သည်။  “အိုက်မင်၊ ထောက်ပံ့ရေးနဲ့ စျေးကွက်ရှာဖွေရေး သမဝါယမအဖွဲ့ကို သွားရအောင်။ အသားဝယ်ရမယ်!”

 “ကောင်းပြီ~” ဟန်အိုက်မင်က နွားလှည်းကို မောင်းပြီး စုယွဲ့နဲ့ ဟန်အိုက်ကောတို့ကို အသားရောင်းသည့် အထူးပြုနေရာထိ ခေါ်သွားခဲ့သည်။

 စုယွဲ့က ဒီကာလအတွင်း သူမရထားသော အသားလက်မှတ်ကို ထုတ်ယူကာ နံရိုးနှစ်ချောင်းဝယ်ခဲ့ပြီး လက်မှတ်မလိုအပ်သော ဝက်အရိုးများစွာကို ဝယ်ကာ ခြင်းတောင်းအပြည့်ဖြည့်ခဲ့ပြီး ရွာသို့ ပျော်ရွှင်စွာ ပြန်လာခဲ့သည်။ 

 ပညာတတ်လူငယ်တွေရဲ့အိမ်ကို ပြန်ရောက်တော့ စုယွဲ့ နွားလှည်းပေါ်မှ ဆင်းခါနီးတွင် ခြံတံခါးဝနှင့် မနီးမဝေးတွင် ရပ်နေသော အမျိုးသားတစ်ဦးကို တွေ့လိုက်ရပြီး တစ်ဖက်လူက “စုယွဲ့” ဟု အော်ခေါ်လာသည်။

 ထိုလူက ကပ္ပတိန် ဟန်ချင်းစုန့် ဖြစ်ကြောင်း စုယွဲ့ သိလိုက်သည်။

 ကပ္ပတိန်က ဘာလို့ဒီမှာရှိနေတာလဲ။ သူမနဲ့ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ။

 စုယွဲ့က လှည်းပေါ်မှ အမြန်ဆင်းကာ လှည့်ကြည့်ရင်း ခြင်းကို ယူကာ ဟန်အိုက်မင်နဲ့ ဟန်အိုက်ကောဆီ ဝှေ့ယမ်းပြခဲ့သည်။ “တာ့တာ မြန်မြန် အိမ်ပြန်တော့”

 စကားပြောပြီးနောက် စုယွဲ့က ဟန်အိုက်ကောကို မျက်လုံးမှိတ်ပြခဲ့ပြီး ညဘက်တွင် အရသာရှိသော အစားအစာများစားရန် မမေ့ဖို့ အချက်ပြခဲ့သည်။

 ဟန်အိုက်ကောက ထိုနေရာတွင် ရပ်နေသော ဟန်ချင်းစုန့်ကိုကြည့်ကာ စုယွဲ့ကို ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ဟန်ချင်းစုန့်ကို ခေါင်းညိတ်ပြခဲ့ပြီး ဟန်အိုက်မင်နှင့် ထွက်သွားခဲ့သည်။

 ဟန်အိုက်ကောက စစ်တပ်သို့ စောစောသွားခဲ့ပြီး ဟန်ချင်းစုန့်ထက် နှစ်အနည်းငယ်ပိုကြီးသောကြောင့် သူတို့နှစ်ဦးသည် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခင်မင်ရင်းနှီးမှု များစွာမရှိခဲ့ကြပေ။

 ဟန်ချင်းစုန့်က အဝေးမှ လှည့်ထွက်သွားသော နွားလှည်းကို ကြည့်ကာ စုယွဲ့ဆီ လျှောက်သွားပြီး သူမ ကျောပေါ်မှ ခြင်းကို ကြည့်ကာ မေးခဲ့သည်။ “စုယွဲ့၊ မင်းဒီနေ့ အပြင်သွားတာလား။ လီရှောင်ချင်းဆီက မင်းနေမကောင်းဘူးလို့ ကြားခဲ့တယ်”

 စုယွဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တင်းသွားပြီး စိတ်ထဲတွင် ငိုကြွေးခဲ့သည်။ သူမ လိမ်ညာပြီး အဖမ်းခံခဲ့ရတာလား။

 သူမ လိမ်ညာပြီး ထွက်သွားဖို့ ခွင့်တောင်းရင်တောင် သူမ နောက်ကျောမှာ ပစ္စည်းတွေ ပြည့်နေတဲ့ ခြင်းတောင်းတစ်ခုနဲ့ ခုန်ပေါက်နေခဲ့တာကို သူ မြင်ခဲ့ရတုန်းပဲ။ ဒီ့ထက်ပိုရှက်စရာကောင်းတာက ဘာလဲ။

 စုယွဲ့က သူမကို ဖမ်းမိသွားပြီး လိမ်တာက အသုံးမဝင်ဘူးဆိုတာ သိသည်။ သူမ မျက်နှာကို ကုတ်လိုက်ပြီး ဝန်ခံတာက ပိုပြီး သက်ညှာစရာကောင်းတာမို့ သူမ ရိုးရိုးသားသား ဝန်ခံလိုက်သည်။ - “တောင်းပန်ပါတယ် ကပ္ပတိန်၊ ကျွန်မ လိမ်ခဲ့တာ။ မဖျားပါဘူး။ မြို့ကိုသွားပြီး တစ်ခုခုဝယ်ချင်လို့ပါ။ နောက်တစ်ခါ မလုပ်တော့ပါဘူး။”

 ဟန်ချင်းစုန့်က သူ့ရှေ့တွင် ရပ်နေသော စုယွဲ့ကို ကြည့်လိုက်ချိန် သူမက ခေါင်းငုံ့ကာ ကလေးတစ်ယောက်လို သူမအမှားကို ဝန်ခံနေသည်။

အမှန်တော့ သူမ နေမကောင်းဟန်ဆောင်ကာ ထွက်ခွာခွင့်တောင်းခဲ့သည်ကို သူ့စိတ်ထဲတွင် သိသည်။ သူမကို  တာဝန်ယုရမည့်သူမဟုတ်သော်လည်း သူစိုးရိမ်ခဲ့သည်။လာကြည့်ချင်ခဲ့တာဖြစ်ပေမယ့် တိုက်ရိုက်ဖမ်းမိဖို့ မမျှော်လင့်ထားဘူး။

တကယ်တော့ သူ လုံးဝ ဒေါသမထွက်ပါဘူး။ သူမက သေးသေးသွယ်သွယ် ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးနဲ့ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ ကောင်မလေးပါ။ အိမ်မှာ လယ်ယာအလုပ် တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးဘူး။ သူမ ဒီကိုရောက်တော့ မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်မှာ သေချာသည်။ မလုပ်နိုင်ရင် ပျင်းချင်နေတာ သဘာဝပဲ သူနားလည်သည်။ လက်တွေ့မဟုတ်ပါက၊ သူမသည် လေနှင့်နေပူတွင် တစ်နေ့လုံးမနေရဘဲ သက်တောင့်သက်သာနေနိုင်ရန် သူမ၏ဘဝကို ရှောင်ရှားချင်မည်ဖြစ်သည်။ ထိုကဲ့သို့ လှပသော မျက်နှာလေး နီမြန်းနေသည်က အလွန်စိတ်မကောင်းစရာပင်။

 ကပ္ပတိန် တစ်ယောက်က သူ့လို အတွေးမျိုးမရှိသင့်ပေမယ့် ဘယ်လိုမှမဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ သူမကိုမြင်ရတဲ့အခါ ဝမ်းနည်းစိတ်က မထိန်းနိုင်ဘဲ အလုပ်မလုပ်နိုင်တာကိုမြင်တိုင်း သူမကို ကူညီချင်နေတာ။

 သူ ဒီကောင်မလေးလက်ထဲ တကယ်ကျဆင်းသွားပြီ။ ဒီကောင်မလေးကို ပြန်လက်ထပ်ပြီး သူ့မိန်းမဖြစ်လာရင် ကောင်းမှာပဲ။ သူမသည် အနာဂတ်တွင် အလုပ်သွားစရာ မလိုပေ။ ကလေးအနည်းငယ်ရှိရင် အိမ်မှာ ကလေးတွေကို ဂရုစိုက်ပြီး အိမ်စာလုပ်ကူနိုင်သည်။ သူ သူမကို ရှာကျွေးနိုင်သည်။ 

 ယခုမူ သူမသည် သူ၏ ရည်ရွယ်ချက်များကိုပင် နားမလည်ခဲ့သလို တစ်ခါတည်း ပြောကာ သူမကို မကြောက်လှန့်ရဲပေ။ ထို့ကြောင့် သူက အချိန်ယူခဲ့ရသည်။

 သို့သော် ယခုချိန်တွင် အလုပ်မသွားရန် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မပြောနိုင်သော်လည်း ကပ္ပတိန်အနေဖြင့် သူ့အတွက် ပေါ့ပါးသော အလုပ်တစ်ခုကို စီစဉ်နိုင်သေးသည်။

 ဟန်ချင်းစုန့် - “ စုယွဲ့၊ မင်း အထက်တန်းကျောင်းပြီးခါနီးလို့ ကြားတယ်။ လယ်လုပ်ရတာ သနားစရာပဲ။ မင်းအတွက် မသင့်တော်ဘူး။ ဒီလိုဆိုရင်ကော။ မင်းကို ငါတို့တပ်မဟာရဲ့ မူလတန်းကျောင်းမှာ ဆရာမလုပ်ဖို့ ငါစီစဉ်မယ်။ ဆရာလုပ်ဖို့က လွယ်ပါတယ်။ ရမှတ်ကလည်း မနည်းဘူး။”

 စုယွဲ့ အံ့အားသင့်သွားပြီး ဟန်ချင်းစုန့်၏ အမူအရာအား မော့ကြည့်လိုက်သော်လည်း သူ့မျက်လုံးထဲ နူးညံ့သော အလင်းရောင်ကို မြင်လိုက်ရပြီး သူ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ဖုံးကွယ်ထားခြင်းမရှိပေ။

 သူက သူမကို ကြိုက်တာ မဖုံးကွယ်ထားဘူး။

 စုယွဲ့ အံ့သြသွားသည်။ ဒီလူက သူမ ကိုလိုက်ချင်နေတာလား။

 မလုပ်နဲ့ ရဲဘော်၊ ငါတို့အတွက်က မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ငါ့ခင်ပွန်းက ဟန်အိုက်ကောပဲ။

 ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် စုယွဲ့က ကပ္ပတိန် သူမကို စိတ်ဝင်စားနေတာကြာပြီဆိုပေမယ့် ဒီကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ သူမမှာ တွေးတောစရာ မရှိဘူး။ သူမရောက်လာကတည်းက သူနဲ့ အတတ်နိုင်ဆုံး သူနဲ့ အဆက်အသွယ်မလုပ်ဘဲ သူမရဲ့ ရည်မှန်းထားတဲ့ ချစ်သူ ဟန်အိုက်ကောကလွဲလို့ပင်။ သူမသည် ဟန်ချင်းစုန့်အတွက် ဘာမှ အဓိပ္ပါယ်မရှိပါ။  ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပြောရလျှင် သူမ လုံးဝမခေါ်ပါ။

 သူမ အလွန်ထူးဆန်းတာကို တွေ့ရှိသွားခဲ့သည်။ဟန်ချင်းစုန့်ရဲ့ ရုပ်ရည်နဲ့ မိသားစုအခြေအနေတွေက ဟန်အိုက်ကောထက် မနိမ့်ပေမယ့် ဟန်အိုက်ကောကိုတွေ့တဲ့အခါ ဟန်အိုက်ကော သဘောကျပေမယ့် ဟန်ချင်းစုန့်ကိုတော့ လုံးဝ ခံစားချက်မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် ဟန်အိုက်ကောကတော့ သူမကြိုက်တဲ့အရာတွေနဲ့ ပြည့်နေသည်။

 လူတွေနဲ့ လူတွေရဲ့ ကံကြမ္မာက သူမခင်ပွန်းအတွက် ဟန်အိုက်ကောဖြစ်ဖို့ ရည်မှန်းထားတယ်လို့ ပြောလို့ရသည်။

 ထို့ကြောင့် စုယွဲ့က ဟန်ချင်းစုန့်ကို တောင်းပန်ရုံသာတက်နိုင်သည်။

 စုယွဲ့က ဟန်ချင်းစုန့်ကို ကြည့်ကာ စိတ်အားထက်သန်စွာပြောခဲ့သည်။ “ကပ္ပတိန်၊ ကပ္ပတိန်မှာ ရည်ရွယ်ချက်ကောင်းရှိတယ်ဆိုတာ ကျွန်မ သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒါက မသင့်တော်ဘူး။ ကျွန်မတို့ ပညာတတ်လူငယ် တော်တော်များများက အထက်တန်းကျောင်းပြီးမှ ကျေးလက်ကို ရောက်လာကြတာ။ သူတို့က ကျွန်မကို အသိပညာမှာ မရှုံးဘူး။ ပြီးတော့ သူတို့လဲ လုပ်နိုင်တယ်။ ကျွန်မသာ ဆရာဖြစ်ရင် တခြားသူတွေက ကျွန်မကို အထင်လွဲမှာ သေချာတယ်။ အတင်းအဖျင်း အပြောမခံချင်ဘူး။”

 ခေတ္တရပ်ပြီးနောက် စုယွဲ့က ဆက်ပြောခဲ့သည် - “ကျွန်မက ပိန်ပိန်ပါးပါးနဲ့ အလုပ်မလုပ်နိုင်လို့ ကပ္ပတိန်က ကျွန်မကို ကူညီချင်နေတာ သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တခြားသူတွေက အဲ့လို မထင်ထားမှာကို ကြောက်လို့ ကပ္ပတိန်၊ မင်းရဲ့ ကြင်နာမှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ကျွန်မ အရင်အလုပ်ပဲ ဆက်လုပ်ပါ့မယ်။ နောက်ပြီး အားလုံးကို နောက်ပြန်ဆွဲမချမိအောင် ကြိုးစားပါ့မယ်။”