MM Story Teller

Chapter 30

Viewers 4k

🐯Chapter 30

လေထုမှာ ငြိမ်သက်နေခဲ့သည်။

လက်တစ်ဖက်မှ နက်ကတိုင်အားကိုင်ထားသော အမျိုးသားက ထိုင်ခုံပေါ်တွင်လျော့ရဲရဲမှီကာ သူ၏

စစ်ဖိနပ်နှင့်ဘယ်ခြေကို စားပွဲအစွန်းပေါ်တင်ထားလျက် ကုယွီမြန်အား စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ အင်တာနက်ပေါ်မှ စကားဖြင့်ဆိုရလျှင် ဤကိုယ်ဟန်အနေအထားက ထူးခြား၍ သာမန်လူများ အတုမယူနိုင်ပေ။ ရုတ်တရက်

ကြည့်လိုက်လျှင် ဂန်းစတားတစ်ယောက်နှင့်ပင်တူသည်။

သို့သော် ထိုသူက မဂ္ဂဇင်းအဖုံးအတွက် ပိုစ့်ပေးနေသကဲ့သို့ပင်။

သူက အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်ရုံမျှထင်ရသည်။ သူ့အသားအရည်မှာ အေးစက်ဖြူဖွေးနေပြီး နှာတံမှာဖြောင့်ဆင်း၍ နှုတ်ခမ်းပါးများကို ခပ်တင်းတင်း ဖိထားသည်။ သူ၏ချောမောလှပသော မျက်ခုံးများကြားရှိ မျက်လုံးထဲတွင်

စိတ်မရှည်မှုများထင်ဟပ်နေသည်။ သူက ကမ္ဘာကြီး၏ ဆွဲဆောင်မှုများထက် ကျော်လွန်နေသော ကျောက်စိမ်းရုပ်ထုကဲ့သို့ပင်။

ကုယွီမြန်မှာ ထိုကဲ့သို့ အင်အားကြီးလှသူအား မမြင်ဖူးခဲ့ပေ။

သူ့တွင် အလွန်တင်းမာခက်ထန်သော အမူအရာမျိုးရှိကာ မြင့်မားသောနေရာတွင်နှစ်ပေါင်းများစွာ ရှိနေခဲ့ရ၍ အရာအားလုံးအပေါ်တွင်အထင်သေးနေသလိုပင်။

ခဲပြာရောင်မျက်လုံးများနှင့် ထိုအမျိုးသားက ကုယွီမြန်အား မျက်လုံးများကျဥ်းမြောင်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။

ကုယွီမြန် :"...."

ထိုတစ်ခဏတွင် ၎င်းမျက်လုံးများမှ ရင်းနှီးသည့်ခံစားချက်အားပေးစွမ်းနေပြီး ၎င်းတို့အား နေ့နေ့ညည ကြည့်နေဖူးသည်ဟု ခံစားရသည်။ ကုယွီမြန်၏ရင်ထဲတွင် သံသယဝင်သွားသော်လည်း မဖြစ်နိုင်ဟုထင်မိပြန်သည်။

ပထမဆုံး ရွှယ်ထွမ်က စွမ်းရည်မနိုးထသေးဟု အဖြေထွက်ခဲ့ပြီး လူတိုင်းပေါင်း၍ မညာသရွေ့ ၎င်းအား သက်သေပြနိုင်သည်။ ဒုတိယအနေနှင့် ရွှယ်ထွမ်က ခပ်ဆိုးဆိုးစိတ်နေစိတ်ထားနှင့် ပုန်ကန်ထကြွတတ်သည့်ကလေးဖြစ်သည်။

သူသာဆိုလျှင် သူစိမ်းများအား အနားကပ်ခံမည်မဟုတ်ဘဲ လူစိမ်းများကို တိုက်ခိုက်သည်အထိ ကြမ်းကြုတ်လိမ့်မည်။

ကုယွီမြန် ပြန်လာလိမ့်မည်ဟု မည်သူမျှ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။ဆယ်စက္ကန့်ကြာပြီးနောက် မစ္စတာဖန်းနစ်ခ်က တုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့သည်။ သူက ညာဘက်ရှိသူအား ဂရုတစိုက်ကြည့်ပြီး

လည်ချောင်းရှင်းကာ စိတ်အေးအေးထား၍မေးလိုက်သည်။

"မစ္စတာကု ဘာကိစ္စများရှိသေးလို့လဲ..."

ပရော်ဖက်ဆာလူအိုကြီးမှာလည်း ဥာဏ်ကောင်းသည့်သူဖြစ်သည်။ တစ်စက္ကန့်မျှ ဆွံ့အသွားပြီးနောက် အခြေအနေအားဆက်စပ်မိကာ ချက်ချင်းတုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့သည်။ သူ၏ခါးကို ဖြေးညင်းစွာပြန်ဖြောင့်လိုက်ပြီ ခါးကိုလှည့်၍

ကုယွီမြန်အတွက် ရေခပ်ပေးရန် လျှောက်သွားသည်။

ကုယွီမြန်က အမျိုးသားအားတစ်ချက်ကြည့်၍ ပြုံးပြကာ သူ့အကြည့်အား ယဥ်ကျေးစွာပြောင်းလိုက်သည်။

ထိုအမျိုးသားမှာ သူ့အားကြည့်နေဆဲပင်။ သို့သော်

သူ့မျက်လုံးများမှာ ကုယွီမြန်အား မသက်မသာမဖြစ်စေပေ။ သို့သော် ထိုမျက်လုံးများတွင် ပြင်းထန်သော တည်ရှိမှုရှိပြီး ကုယွီမြန်အား အနည်းငယ် နေရခက်စေသည်။

"တစ်ဆိတ်လောက်ပါ ကျွန်တော် အချိန်နည်းနည်းလောက်ယူပါရစေ... မေးစရာ...မဟုတ်ဘူး... ကျွန်တော် ရွှယ်ထွမ်ရဲ့ သင်ရိုးတွေကိုကြည့်ဖို့ လာခဲ့တာပါ..."

ကုယွီမြန်က တည်ငြိမ်စွာပြောလိုက်သည်။

"အတန်းက မစသေးဘူးလား..."

သူထွက်သွားသည်မှာ ဆယ်မိနစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်ပြီး ၎င်းက အဓိကအကြောင်းပြချက်ဖြစ်သည်။

ပရော်ဖက်ဆာအိုကြီးမှာ အမှားလုပ်မိသွားသည်။

"ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်တော် အခုလေးမှ ကျောင်းအုပ်ကိုခေါ်ပြီး စာသင်ခန်းထဲပို့လိုက်တာပါ..."

ပရော်ဖက်ဆာ၏နောက်လိုက်များမှလွဲ၍ အခြားသူများက သင့်တင့်လျောက်ပတ်စွာ လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။နှစ်ပေါင်းများစွာကြာ စည်းမျဥ်းများထဲတွင် နေထိုင်ခဲ့ရသော

ဖန်းနစ်ခ်က အဆင်အပြေဆုံးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

ဖန်းနစ်ခ်က သူ့မျက်မှန်ကိုတွန်းတင်၍ မေးလိုက်သည်။

"သူအခု စာသင်ခန်းထဲမှာရှိလိမ့်မယ်... မစ္စတာကု စောင့်ကြည့်ကင်မရာကနေတစ်ဆင့် ကြည့်ချင်လား..."

ကုယွီမြန်က ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

" ကောင်းပါပြီ ကျွန်တော် ဆရာ့ကို ဒုက္ခပေးရတော့မယ်..."

လေထုအလည်ရှိ စောင့်ကြည့်ကင်မရာက စာသင်ခန်းထဲမှ အခြေအနေအား ပြသနေသည်။ နှင်းကျားသစ်လေးမှာ အတန်းပိုင်နောက်မှ စာသင်ခန်းထဲသို့လိုက်သွားပြီး ပျင်းရိစွာဖြင့် ပလက်ဖောင်းပေါ်ခုန်တက်၍ စောင့်ကြည့်ကင်မရာအား ကြည့်နေသည်။

ကုယွီမြန်က သူ့အားအချိန်အတော်ကြာ ဂရုတစိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

အပြစ်အနာဆာမရှိပေ။ ၎င်းက သူ့မိသားစုဝင် နှင်းကျားသစ်လေးပင်။ အတန်းထဲတွင် ကျောင်းသားသစ်အတွက် မိတ်ဆက်ပေးနေခဲ့သည်။

ဖန်းနစ်ခ်က ဤလူသားအားကြည့်ပြီး စိတ်သက်သာရာရသွားသည်။ မမျှော်လင့်စွာဖြင့် ကုယွီမြန်က တစ်ချိန်လုံးတိတ်ဆိတ်နေသည့် လူအားကြည့်ပြီး ရပ်လိုက်သည်။ သူအနည်းငယ် အားနာစွာဖြင့် ခွင့်တောင်းလိုက်သည်။

"ကျွန်တော် ရွှယ်ထွမ်လေးကို ပြောစရာရှိတာ

မေ့သွားလို့... သူ့ကို အခုတွေ့လို့ရမလား..."

"..."

အမျိုးသားက ကုယွီမြန်အားကြည့်ပြီး သူ၏

နာရီသဏ္ဍာန် လက်ပတ်ကွန်ပျူတာအား လှည့်လိုက်သည်။

"ရပါတယ်.."

ဖန်းနစ်ခ်က မျက်နှာကိုပြင်ပြီး လျင်မြန်စွာပြုံးပြလိုက်သည်။

"သူ့ကို ဒီခေါ်လာဖို့ အတန်းပိုင်ကိုပြောလိုက်ပါ့မယ်..."

ကုယွီမြန် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး စောင့်ဆိုင်းနေလိုက်သည်။

ဖန်းနစ်ခ်က သူ၏လက်ပတ်ကွန်ပျူတာကို အသုံးပြုပြီး အတန်းပိုင်၏နံပါတ်ကိုခေါ်လိုက်ပြီး သရုပ်ဆောင်ရန်လည်း တုံ့ဆိုင်းမှုမရှိပေ။ ၎င်းက လျင်မြန်စွာချိတ်ဆက်သွားသည်။ကုယွီမြန်မှာစာသင်ခန်းထဲရှိ စောင့်ကြည့်ကင်မရာမှတစ်ဆင့် အတန်းပိုင် က ကျောင်းသားများအားပြောပြီး

အခန်းပြင်ထွက်၍ဖုန်းကိုင်လိုက်သည်အား ကြည့်နေခဲ့သည်။

"ဟယ်လို မစ္စတာဖန်း ကျွန်တော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ..."

ဖန်းနစ်ခ်က ကုယွီမြန်အားတစ်ချက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"အာ ကုရွှယ်ထွမ်ရဲ့မိဘက သူ့ကိုတွေ့ချင်လို့တဲ့

ဒီကိုခေါ်လာပေးပါဦး..."

"ကောင်းပါပြီ..."

အတန်းပိုင်မှပြောပြီး ဖုန်းချကာ အခန်းတွင်းသို့ဝင်သွားသည်။

ကုယွီမြန်မှာနောက်ဆုံးတစ်က္ကန့်အထိ အလွတ်မပေးခဲ့ပေ။

"ဒါဆို အဆင်ပြေပါတယ် ဆရာဖန်း ကျွန်တော်ရွှယ်ထွမ်ကို ညနေကျမှပြောလိုက်မယ်... သူ့မိတ်ဆက်တာကို

နှောင့်ယှက်မနေတော့ပါဘူး.."

"ဟုတ် ကောင်းပါပြီ..."

ဖန်းနစ်ခ်က ကုယွီမြန်အား အကူညီမဲ့စွာကြည့်ပြီး လက်ပတ်ကွန်ပျူတာထံပြောလိုက်သည်။

"ဆရာရေ တောင်းပန်ပါတယ်...အခုမလိုတော့ပါဘူး...

အတန်းကိုဆက်သင်လို့ ရပါတယ်..."

သူ့စိတ်ထဲ တွေးလိုက်မိသည်။ သူ့ဧကရာဇ်၏ ဤလူသားအပေါ် အလိုလိုသိစိတ်က စူးရှလွန်းသည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့် သူက အရာအားလုံးကို ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားခဲ့သည်။

ကုယွီမြန်က သဘာဝကျကျပင် လူတိုင်းသူ့ကိုကြိုက်နှစ်သက်စေနိုင်သည်။ ဖန်းနစ်ခ်ပင် သူ့အမြှီးကိုယမ်း၍ ကုယွီမြန်နှင့် ဘောလုံးဖမ်းခြင်းအား ဆော့ချင်

မိသော်လည်း ထိုကဲ့သို့ အန္တရာယ်ကင်းပုံပေါ်သည့် အမျိုးသားမှာ အပြင်ဘက်တွင် နူးညံ့ပြီး အတွင်းထဲတွင် သံမှိုများဝှက်ထားသော ဆရာကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်နေလိမ့်မည်ဟု မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။

သူ ဖုန်းချလိုက်သည်။

ကုယွီမြန်က အခန်းတွင်းမှလူများအားကြည့်ပြီး သူအနည်းငယ် အထိမခံဖြစ်သွားသည်ဟု ခံစားမိလိုက်သည်။သူ၏လုပ်ရပ်က ယုတ္တိမရှိဟုလည်းခံစားမိပြီး ခေါင်းညိတ်ပြီး ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"တောင်းပန်ပါတယ်... စောနက အရမ်းကြီးမတွေးလိုက်မိလို့ပါ... ကျွန်တော်အရင်ပြန်လိုက်တော့မယ်... ဆရာတို့ကိုမနှောင့်ယှက်တော့ပါဘူး..."

အမှန်တွင် သူက ပန်ဒါလေးအကြောင်း မေးချင်သော်လည်း သူတို့က အလုပ်ရှုပ်နေသည့်ပုံပေါ်သည်။ ကုယွီမြန်မှာ သူတို့အားဆက်ပြီးနှောင့်ယှက်နေလျှင် အဆင်မပြေဟုထင်မိသည်။

ဖန်းနစ်ခ်က အလယ်ရှိလူအားကြည့်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

"ကောင်းပါပြီ ဒီနားတစ်ဝိုက်မှာ လေပေါ်ဝဲယာဥ်ရှာဖို့ကခက်တယ်... လိုက်ပို့ဖို့ တစ်ယောက်ယောက်လိုသေးလား..."

ကုယွီမြန်က ဘယ်လိုလုပ် စီးရဲမယ်တဲ့လဲ...

"ဟို မလိုပါ..."

"ငါ သူ့ကိုခေါ်သွားလိုက်မယ်.."

တိတ်ဆိတ်နေသာသူက ရုတ်တရက် ထရပ်ကာ တီးတိုးပြောလိုက်သည်။

ကုယွီမြန်မှာ ထိုသူက အလွန်အရပ်ရှည်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ သူ့ထက်ပင် အရပ်ရှည်သေးသည်။ သူက ခြေတံရှည်များဖြင့် ကုယွီမြန်၏ဘေးသို့ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်ဖြင့်ရောက်လာကာ ကုယွီမြန််အား ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး လေပေါ်ဝဲယာဥ်ထိန်းချုပ်ကတ်အား လေထဲသို့ပစ်လိုက်သည်။

ခက်ထန်သောအရှိန်အဝါကြောင့် ကုယွီမြန်မှာ

အသက်ပင်မရှုဝံ့ပေ။

ကုယွီမြန် ငြင်းဆန်ချင်သော်လည်း အမျိုးသားမှာ တံခါးမှ ဦးစွာထွက်သွားသည်။

ဝင်ပေါက်သို့ရောက်သောအခါ အမျိုးသားက ပြန်လှည့်လာပြီး ကုယွီမြန်အား ၂စက္ကန့်မျှရပ်ကြည့်နေသည်။ သူက တစ်ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး ပြောလိုက်သည်။

"ကိုယ့်ကို ကြောက်လို့လား..."

ကုယွီမြန် : "....."

ဒါက စိန်ခေါ်မှုတစ်ခုပဲ...

ကောင်းပြီလေ သွားကြတာပေါ့..

ဖန်းနစ်ခ်နှင့်ပရော်ဖက်ဆာမှာ သူ့ကို မတားကြပေ။ ဖန်းနစ်ခ်မှာလည်း စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောရဲပေ။ သူ တံတွေးမျိုချပြီး သူ့ဧကရာဇ်၏မျက်လုံးများကိုကြည့်ကာ ဦးညွတ်၍ တံခါးအပြင်ထွက်သွားသည်။

ဤကဲ့သို့ လေပေါ်ဝဲယာဥ်မျိုးအား ကုယွီမြန် ပထမဆုံးတွေ့ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ သူက ချမ်းသာခြင်း၏ကွဲပြားမှုကို တွေးမိသွားသည်။ သူဤနေရာသို့လာရန် စီးလာသော

လေပေါ်ဝဲယာဥ်မှာ လေထဲတွင် လေးလံစွာပျံသန်းနေခဲ့သည်။

ထိုအမျိုးသားက သူ၏စစ်ဖိနပ်များဖြင့် ခြေလှမ်းလှမ်းလိုက်ပြီး သူ့အားမေးဆတ်ပြသည်။

သူက ခပ်မိုက်မိုက်လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေတုန်းပဲ...

အမျိုးသားက သူ့ကို လေကာမျက်မှန်ကဲ့သို့သော တစ်စုံတစ်ခုအား ပစ်ပေးခဲ့၍ ကုယွီမြန် လက်မြှောက်ပြီး ဖမ်းလိုက်သည်။ တပ်ဆင်ပြီးနောက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးအား မတူညီသည့် နည်းပညာတစ်ခုဖုံးအုပ်သွားသကဲ့သို့

ခံစားလိုက်ရသည်။ ၎င်းမှာ သာမန်မျက်မှန်တစ်ခု

မဟုတ်ခဲ့ပေ။ သူ့တွင် လုပ်ဆောင်ချက်များစွာ ပါဝင်သည်။မူးဝေခြင်းကိုကာကွယ်ပေးခြင်း၊ အရှိန်ထိန်းချုပ်မှုနှင့် သူ၏နှလုံးခုန်နှုန်းတိုင်းတာမှု၊ အရေးပေါ်ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုများပါဝင်၍ မြင့်မားသောစံနှုန်းများဖြင့် အန္တရာယ်ကင်းစွာမောင်းနှင်နိုင်သည်။

ကုယွီမြန် က နောက်ခုံတွင် သင့်လျော်သောပုံစံဖြင့်ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုင်စရာမပါသောကြောင့် အမျိုးသား၏ကျဥ်းမြောင်းသောခါးများကိုသာ ကိုင်ထားနိုင်ပြီး မိန်းမောစွာထိုင်နေခဲ့သည်။

အမျိုးသားမှာ သူ့အားတစ်ချက်ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"မင်း... အရှေ့ကိုလာထိုင်..."

ကုယွီမြန် : "......"

ထိုအမျိုးသားက သူဘာပြောပြော အမိန့်ပေးသည့် အသံနေအသံထားရှိနေသည်။ ကုယွီမြန်မှာ အကြောင်းအရင်းကိုမမေးဘဲ သူပြောသည့်အတိုင်း လုပ်ခဲ့သည်။ အမျိုးသားကလည်း သူနှင့်အတူ နေရာပြောင်းပြီး ကုယွီမြန်၏နောက်တွင်ထိုင်ကာ ရှေ့ရှိ မော်တော်ဆိုင်ကယ်လက်ကိုင်အား လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ကုယွီမြန်ကို သူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားသည်။

ကုယွီမြန် : "..."

ကုယွီမြန်က သွယ်လျ၍ပိန်သော လူငယ်လေးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ထိုအမျိုးသားမှာ စစ်တပ်မှ လေ့ကျင့်ပေးထားဟန်ရကာ ကုယွီမြန် ထပ်ပို၍သိသိသာသာ ထွားကြိုင်းသည်။

သစ်ကတိုးအနံ့နှင့်အတူ ခပ်ဖျော့ဖျော့ဆေးရွက်ကြီးနံ့ ရောနှောနေသည်။ ကုယွီမြန်မှာ လက်ကိုင်အား ကိုင်ထားသောလက်ချောင်းများကို မြင်နိုင်သည်။ ထိုသူ၏လက်ချောင်းများမှာ ရှည်လျားဖျော့တော့ကာ လက်ဆစ်များမှာ အနည်းငယ်တင်းကြပ်နေသည်။ ထိုအမျိုးသားမှာ ကုယွီမြန်ထက်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့်ပုံ ပေါ်သည်။

"မကောင်းဘူးထင်တယ်..."

ကုယွီမြန် အနည်းငယ် နောင်တရလာခဲ့သည်။ ထိုအမျိုးသားမှာသူအား အခွင့်ရေးယူခြင်းမရှိသော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်က အလွန်နီးကပ်နေခဲ့သည်။ ပိုဆိုးသည်မှာ

လေပေါ်ဝဲယာဥ်ကောင်းကင်ပေါ်ရောက်သွားသည့် တစ်ခဏတွင် ဖြစ်ပျက်နိုင်သည်အား တွေးမိပြီး ကြောက်ရွံ့လာသည်။

"ဆရာ.. .ဒုက္ခများနေပါ့မယ်... ကျွန်တော့်ဘာသာ အငှားလေပေါ်ဝဲယာဥ်ငှားပြီး ပြန်..."

အမျိုးသား၏အသံက သူ့အားကြားဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

"ရှို့ဟန်..."

ကုယွီမြန် : "ဘာကို..."

အမျိုးသားက ကုယွီမြန်အား သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင်ထား၍ ခေါင်းကိုဘေးသို့ရွှေ့ပြီး ကုယွီမြန်၏နားထဲသို့ တီးတိုးပြောလိုက်သည်။

"ကိုယ့်နာမည်က ရှို့ဟန်..."

ဤရှုထောင့်မှနေ၍ ရှို့ဟန်က လူငယ်လေး၏ ဖြူဖွေးသော လည်ပင်းလေးပေါ်ရှိ ယမန်နေ့မှ သူ၏အကောင်ပေါက်ပုံစံဖြင့် လုပ်ခဲ့သော သွားရာအမှတ်လေးအား မြင်နိုင်သည်။

၎င်းက သူ့အားစိတ်ကျေနပ်စေသည်။

သူတို့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အလွန်နီးကပ်နေခဲ့ပြီး ကုယွီမြန်မှာ တစ်ဖက်လူနှုတ်ခမ်းများ၏ အေးစက်သော အထိအတွေ့ကိုပင် ခံစားမိနေသည်။

၎င်းက ကုယွီမြန် လွန်ခဲ့သောမိနစ်များစွာမှ မြင်ခဲ့သည့်ပုံနှင့် အနည်းငယ်ကွဲပြားနေသည်။ ရုံးခန်းထဲရှိ လူစိမ်းများမှာ သူ့နားမကပ်ရဲဘဲ ကြောက်ရွံ့ရိုသေကာ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ဆက်ဆံရေးမကောင်းသောလေထုအား ပေးစွမ်း နေသည်။ယခုအချိန်တွင်မူ သူကပျင်းရိ၍ စိတ်အေးနေကာ ခြသေ့်တစ်ကောင် သူနှင့်ရင်းနှီးသည့်တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့်အတူ

သက်သောင့်သက်သာရှိနေသကဲ့သို့ပင်။ ဤခံစားချက်က ကုယွီမြန်အား ပြောမပြနိုင်အောင် ရင်းနှီးမှုတစ်ခုပေးနေသည်။

"ရှို့ဟန်..."

ကုယွီမြန် သူ၏နာမည်အား လိုက်ပြောလိုက်သည်။

"ရှို့"ဟူသည့်နာမည်မှာ အနည်းငယ် ရင်းနှီးနေသည်။

"အင်း...သွားကြရအောင်..."

အမျိုးသားက သူ့မျက်ခုံးကိုပင့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

ကုယွီမြန်မှာ ကိစ္စများက သူထင်ထားသကဲ့သို့ မဖြစ်ကြောင်း နားလည်သွားရသည်။

"အာ နေပါဦး..."

ရှို့ဟန်က ဆိုင်ကယ်လက်ကိုင်အား ဖိဆွဲလိုက်သည်။ အလေးချိန်ကင်းမဲ့မှုကြောင့် ယာဉ်က ရုတ်တရက် မြင့်တက်လာပြီး လေပြင်းများတိုက်ခတ်ကာ အောက်ဘက်မှ အရာဝတ္ထုများသည်လည်း လျင်မြန်စွာ သေးငယ်လာသည်။

ကုယွီမြန် :"အားးးး..."

သူက အမြင့်မကြောက်သော်လည်း ရိုလာကိုစတာအား ကြောက်ရွံ့သည်။ ယခုခံစားချက်က ရိုလာကိုစတာ

ထက် အဆရာချီကြောက်စရာကောင်းသည်။ သူ၏ဦးနှောက်မှာ တစ်စက္ကန့်မျှ ဗလာဖြစ်သွားပြီး ဆဲလ်တိုင်းကအော်ဟစ်နေခဲ့သည်။

ရှို့ဟန်မှာ သူ၏တုံ့ပြန်မှု ထိုမျှကြီးမားလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားခဲ့ချေ။ သူ ကုယွီမြန်အား အနည်းငယ်စိ ဇဝေဇဝါဖြစ်စွာ ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် အရှိန်ကို ရပ်မရဖြစ်သွားသည်။ တစ်ခဏမျှကြာပြီးနောက် ရှို့ဟန်မှာ သူ့ အကျင့်အတိုင်း ကုယွီမြန်၏ နားရွက်အားနမ်းလိုက်ပြီး ချော့မော့သည့်ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"ကိုယ်ဒီမှာ ရှိတယ် မကြောက်နဲ့နော်..."

နမ်းလိုက်ပြီးနောက် နှစ်ယောက်လုံးအေးခဲတောင့်တင်းသွားသည်။

“…”

မိနစ် ၂၀ခန့်ကြာပြီးနောက်…

လျင်မြန်စွာရွေ့လျားသည့် လေပေါ်ဝဲယာဥ်က ကုယွီမြန်၏ အိမ်တံခါးရှေ့တွင်ရပ်ပြီး ကုယွီမြန်က ယာဥ်ပေါ်မှ ကုတ်တွယ် ထွက်လာသည်။ သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှာသစ်သားဖြင့် လုပ်ထားသကဲ့သို့ပင်။

ဒါ ငါတို့ ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့တာ မဟုတ်ဘူးလား… ငါသူ့ကိုမသိပါဘူး...

ကုယွီမြန်မှာ သူ့ကိုယ်သူအဖြောင့်ဖြစ်ကြောင်းသိရှိထားပြီး ဂေးများအပေါ်တွင်လည်း ဆန့်ကျင်မှုမရှိပချေ။ သို့သော် ရှို့ဟန်မှာ ဂေးနှင့်လည်း မတူပေ။

သာမန် လူလွတ် အဖြောင့်ယောကျာ်းတစ်ယောက်က ဒီလိုလုပ်ပါ့မလား...

ပထမဆုံး သူ၏တုံ့ပြန်မှုမှာ မေးလိုက်ရန်ဖြစ်သည်။ သို့ရာတွငိ အလွန်ရှက်စရာကောင်း၍ ထိုသို့ လုပ်နိုင်ပေ။

"ဒါဆို ကျွန်တော် အိမ်ထဲဝင်တော့မယ်... ဒီနေ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မစ္စတာရှို့..."

ကုယွီမြန်မှာ အိပ်မက်မက်နေသကဲ့သို့ ယဥ်ကျေးစွာပြောလိုက်သည်။

"အိမ်ကို တစ်ခါတစ်လေ အလည်လာနိုင်ပါတယ်..."

ရှို့ဟန်မှာ မျက်လွှာချကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းပါးများကိုဖိလိုက်သည်။

"ကောင်းပါပြီ..."

သူက ကုယွီမြန်၏နောက်ကျောအား လုံးဝ မမြင်ရတော့သည့်အချိန်ထိ ကြည့်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူ့မျက်လုံးကိုမှိတ်လိုက်ပြီး လေပေါ်ဝဲယာဥ်ပေါ်တက်ကာ တစ်ဖန်စမောင်းလိုက်သည်။

စိတ်မပူပါနဲ့...

🐯🐯🐯

အဟမ်းအဟမ်း အရမ်းတွေလက်သွက်တော့ ဒီအမေ သဘောတွေကျနေပြီ🤭

Prev Next